Ελάχιστες ήταν χθες οι φωνές εκείνων που τόλμησαν να πουν το αυτονόητο στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, όπου και έγινε η πολύωρη συζήτηση, για το τι μέλλει γενέσθαι με το πρόβλημα των λαθρομεταναστών στην πολιτισμένη Ευρώπη.
Οι εκπρόσωποι των Χριστιανοδημοκρατών, της Συμμαχίας των Φιλελευθέρων και η Ομάδα Ενωση για την Ευρώπη των Εθνών, τάχθηκαν υπέρ της ψήφισης μιας έκθεσης, που προβλέπει τον εγκλεισμό των λαθρομεταναστών για 18 μήνες στη φυλακή, χωρίς να έχουν διαπράξει αδίκημα.
Οι εκπρόσωποι της Ομάδας των Πρασίνων και της Ευρωπαϊκής Ενωτικής Αριστεράς διαβεβαίωσαν ότι, σήμερα, που θα γίνει η ψηφοφορία, δεν πρόκειται να εγκρίνουν ένα κείμενο που αποτελεί ντροπή για την Ευρώπη. Οι εκπρόσωποι της Σοσιαλιστικής Ομάδας άφησαν να εννοηθεί ότι θα ψηφίσουν την έκθεση συμβιβασμού, αν γίνουν δεκτές οι τροπολογίες τους, με τις οποίες επιδιώκουν την apriori διασφάλιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των λαθρομεταναστών.
Ο εκπρόσωπος του Συμβουλίου προέβη σε ανοικτό εκβιασμό των ευρωβουλευτών, λέγοντας ότι είναι η τελευταία ευκαιρία για να αποκτήσει, επιτέλους, η Ε.Ε. μία κοινή πολιτική αντιμετώπισης του προβλήματος της λαθρομετανάστευσης και ο εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής «υπενθύμισε» ότι πάνω από 700 εκατομμύρια ευρώ θα διατεθούν από τα κοινοτικά ταμεία προς τις χώρες-μέλη για την υλοποίηση των προγραμμάτων επαναπατρισμού των μεταναστών.
Ισως γι' αυτό ο επικεφαλής των ευρωβουλευτών της Νέας Δημοκρατίας Ι. Βαρβιτσιώτης έσπευσε, στην παρέμβασή του, να διευκρινίσει ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να εφαρμόσει το μέτρο της δωρεάν παροχής νομικής στήριξης σε λαθρομετανάστες, διότι το κόστος είναι... δυσβάσταχτο.
Από κοντά του και ο επικεφαλής των ευρωβουλευτών του ΠΑΣΟΚ Στ. Λαμπρινίδης που, αφού χαρακτήρισε αδιαπραγμάτευτο το γεγονός που πραγματεύεται η έκθεση, να απελαύνονται ανήλικα και ασυνόδευτα παιδιά σε τρίτες χώρες, επικαλέστηκε την ευρωπαϊκή... αλληλεγγύη, για να ενισχυθούν οικονομικά και μάλιστα άπλετα οι χώρες του Νότου, που δέχονται και τα μεγαλύτερα κύματα των λαθρομεταναστών.
Τους υποστηρικτές της έκθεσης δεν άγγιξαν επίσημες διαπιστώσεις ότι, μόλις προχθές, έχασαν τη ζωή τους 150 άτομα, στην προσπάθειά τους να φτάσουν σε μία από τις... φιλόξενες ευρωπαϊκές ακτές, καθώς και ότι την τελευταία δεκαετία έχουν χάσει τη ζωή τους στη θάλασσα πάνω από 12.000 άτομα. Εκείνο, όμως, που άφησε πλήρως αδιάφορους τους ευρωβουλευτές ήταν το αυτονόητο, που τόλμησαν να εκστομίσουν μεμονωμένοι συνάδελφοί τους.
Ανεχθήκατε την αμερικανική εισβολή στο Ιράκ, που δημιούργησε εκατομμύρια πρόσφυγες, αποδεχτήκατε τον πόλεμο του Μπους στο Αφγανιστάν, που κατηύθυνε ρεύματα προσφύγων προς την Ευρώπη, δεχθήκατε την καταλήστευση των πλουτοπαραγωγικών πόρων της Αφρικής από τις πολυεθνικές σας και τώρα συζητάτε το πώς θα αντιμετωπίσετε αυτούς τους πρόσφυγες, είπαν. Και εκείνοι δεν απήντησαν. Μόνο που σήμερα θα ψηφίσουν...
του Νίκου Ρούσση
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, 18/06/2008
ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΝΕΠΑΛ
Το παρόν κείμενο αποτελεί μια σύντομη ανταπόκριση από την αποστολή της Κομμουνιστικής Οργάνωσης Ελλάδας (συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ) στο μακρινό Νεπάλ που κύριο σκοπό έχει αφενός την έμπρακτη υποστήριξη του Λαϊκού Κινήματος και της μεγάλης κοινωνικής αλλαγής που συντελείται εκεί και αφετέρου την διάδοση του προς την δημιουργία ενός πλατιού μετώπου αλληλεγγύης στον αγωνιζόμενο λαό του Νεπάλ ενάντια στις αντιδραστικές δυνάμεις που εναντιώνονται στον εκδημοκρατισμό της χώρας και στη κοινωνική πρόοδο.
Στο φτωχικό και καθυστερημένο Νεπάλ συντελείται αυτές τις μέρες μια ιστορική διαδικασία: το Κ.Κ.Ν. (Mαοϊκό) πασχίζει να ξεπεράσει τα εμπόδια που βάζουν ντόπιοι και ξένοι αντιδραστικοί και να σχηματίσει κυβέρνηση ως πρώτο κόμμα που αναδείχτηκε από τις πρόσφατες εκλογές του Απριλίου για τη Συντακτική Συνέλευση. Οι πιέσεις από μέρους των ιμπεριαλιστών, οι μηχανορραφίες του ινδικού κατεστημένου, οι παράλογες απαιτήσεις των αντιδραστικών και ενδιάμεσων κομμάτων, έχουν ενωθεί κάτω από μια γραμμή: να μην εφαρμοστεί η δημοκρατία και να μην αποδοθεί η εξουσία στο κόμμα που νόμιμα και πανηγυρικά απέσπασε το 35% του εκλογικού σώματος και κατέκτησε έτσι τη σχετική πλειοψηφία. Ξεχνούν βέβαια ότι όταν το Νεπαλέζικο Κογκρέσο (ένα πρώην φιλομοναρχικό, αντιδραστικό κόμμα, με δεσμούς με το ινδικό κατεστημένο) είχε εκλεγεί πρώτο στις προηγούμενες εκλογές, σχημάτισε ανεμπόδιστα κυβέρνηση. Ξεχνούν ότι είναι θεμελιώδης απόδειξη της δημοκρατίας ο σχηματισμός κυβέρνησης και ο ορισμός των κυβερνητικών θέσεων από το πρώτο κόμμα. Αυτή η άδικη και παράλογη επίθεση τόσο των αντιδραστικών όσο και των ενδιάμεσων δυνάμεων προς τους Μαοϊκούς κορυφώθηκε αυτές τις μέρες που η ελληνική αποστολή ήταν στο Νεπάλ.
Ωστόσο, το ο ΚΚΝ (Μαοϊκό) πασχίζει ακατάπαυστα και ακούραστα να επιβάλει τη θέληση του λαού. Με πρωτόγνωρη απλότητα και ευελιξία, με έξυπνες τακτικές και αλλεπάλληλες προτάσεις που απομονώνουν τον αντίπαλο και στριμώχνουν τις ενδιάμεσες δυνάμεις να πάρουν θέση, με τεράστια πίστη στις δυνατότητες του Νεπαλέζικου επαναστατικού κινήματος, χωρίς βιασύνη, χωρίς απώλεια ψυχραιμίας, οι Μαοϊκοί προχωράνε βήμα το βήμα σε μια πολιτική ανατροπή. Αυτή η ανατροπή θα φέρει κοντά την κοινωνική αλλαγή που έχει τόσο πολύ ανάγκη ο λαός της τρίτης φτωχότερης χώρας του κόσμου. Οι Νεπαλέζοι σύντροφοι εκπλήσσουν για την εμπιστοσύνη που δείχνουν στο λαό και την επιμονή τους στο στρατηγικό στόχο της κοινωνικής αλλαγής. Σε κάθε επίσκεψη, σε κάθε μέρος που είδαμε, διαπιστώσαμε τους εξαιρετικά στενούς δεσμούς των Μαοϊκών με τον κόσμο. Δεσμοί ακατάλυτοι και ισχυροί, σφυρηλατημένοι στα 12 χρόνια του Λαϊκού Πολέμου, δεσμοί που φανερώνονται με τις μαζικές, εκατομμυρίων μελών, μαχητικές οργανώσεις τους.
Ωστόσο, η πολιτική ευελιξία τους συνοδεύεται από τεράστια αυτοπεποίθηση και αισιοδοξία. Αισιοδοξία, που τις μέρες που ήμασταν στο Νεπάλ, συναντήσαμε σε όλο τον κόσμο και αφορά σε μια γλυκιά αναμονή ότι κάτι καλό θα συμβεί, ότι τα πράγματα θα αλλάξουν ριζικά, για πρώτη φορά, και προς όφελος του κόσμου που ζει στη φτώχεια, στην εξαθλίωση, στον κοινωνικό και φυλετικό αποκλεισμό. Μέλη και στελέχη του Κ.Κ.Νεπάλ (Μαοϊκό) σε κάθε λόγο, σε κάθε συνάντηση, σε κάθε μικρή ή μεγάλη κουβέντα, επίσημη ή ανεπίσημη, αφήνουν να φανεί ότι έχουν τη δύναμη του λαού με το μέρος τους και δεν φοβούνται τίποτε. Ταυτόχρονα όμως υπογραμμίζουν τη δύσκολη κατάσταση, την κρίσιμη συγκυρία, και ότι ο δρόμος για την οριστική επίλυση του κενού εξουσίας στο Νεπάλ, είναι ακόμη μακρύς.
Την Τετάρτη 11/6 ο βασιλιάς, με το πέρας της διορίας που του έχει δώσει η Μεταβατική Συντακτική Συνέλευση κάτω από την συνεχή πίεση των Μαοϊκών, εγκατέλειψε το παλάτι. Ο δρόμος για το δημοκρατικό Νεπάλ άνοιξε. Με μια ακόμα αιφνιδιαστική τακτική κίνηση οι Μαοϊκοί πρότειναν την προεδρία της χώρας στο τρίτο κόμμα, το Κ.Κ.Νεπάλ (Ενωμένοι Μαρξιστές – Λενινιστές (UML), διεκδικώντας τη θέση του πρωθυπουργού για τον πρόεδρο Πρατσάντα. Η πρόταση αυτή έφερε προ τετελεσμένων το UML και λογικά ο σχηματισμός κυβέρνησης είναι θέμα λίγων ημερών. Έτσι, οι Μαοϊκοί βήμα βήμα προχωράνε στο στόχο της Ομοσπονδιακής Λαϊκής Δημοκρατίας του Νεπάλ και στην σύνταξη Συντακτικής Συνέλευσης με σκοπό την κατάρτιση ενός αντιφεουδαρχικού, αντιιμπεριαλιστικού, φιλολαϊκού Συντάγματος.
Τις μέρες που η αντιπροσωπεία της ΚΟΕ ήταν στο Νεπάλ, συναντώντας μαζικές οργανώσεις, συνομιλώντας με ηγέτες πλατιών σχηματισμών εκατομμυρίων μελών, βλέποντας και μαθαίνοντας από κοντά την νεπαλέζικη επαναστατική διαδικασία, η πολιτική κατάσταση ήταν εξαιρετικά λεπτή, κρίσιμη, απολύτως μεταβατική, μα πάνω από όλα αισιόδοξη. Όπως όμως λένε και οι Νεπαλέζοι σύντροφοι: μεγάλα προβλήματα, μεγάλες προκλήσεις.
Η πρωτόγνωρη και πλούσια εμπειρία της αντιπροσωπείας της ΚΟΕ θα μεταφερθεί τις επόμενες μέρες στην Ελλάδα με ενημερωτικές παρουσιάσεις, εκδηλώσεις και εκτενή αφιερώματα στην εφημερίδα Αριστερά!. Στην Καβάλα ήδη προετοιμάζεται ενημερωτική εκδήλωση στις 3/7 με παρουσίαση πλούσιου φωτογραφικού υλικού και βίντεο
Πάνος Λεονταράκης, μέλος της ΚΟΕ Ν.Καβάλας
Η ΚΟΕ χαιρετίζει τους ακτιβιστές του ΟΧΙ, που έδωσαν μια μεγάλη μάχη, έχοντας απέναντι τους τα δύο μεγάλα κόμματα της χώρας τους, τον κόσμο του πλούτου, τα ΜΜΕ και βέβαια το διευθυντήριο της ΕΕ και μεγάλη συκοφάντηση απ’ όλους αυτούς.
Η νίκη τους είναι μια μεγάλη νίκη για όλους τους λαούς στην Ευρώπη. Η νίκη τους προστίθεται στο μεγάλο ΟΧΙ στο Ευρωσύνταγμα των λαών της Γαλλίας και της Ολλανδίας. Και δείχνει ότι όπου δίνεται η δυνατότητα, οι λαοί παίρνουν θέση ενάντια στην ΕΕ του νεοφιλελευθερισμού, του πολέμου, του ιμπεριαλισμού, της καταστολής, του ρατσισμού.
Οι λαοί λένε ΟΧΙ στην Ευρώπη που διαμορφώνει η ΕΕ, δηλαδή σε μια Ευρώπη των 130 εκατ φτωχών, των 65 ωρών εργασίας τη βδομάδα, της ελαστικής και μαύρης εργασίας, σε μια Ευρώπη στρατηγικό εταίρο του ΝΑΤΟ και έτοιμη να επεμβαίνει στρατιωτικά ανά τον κόσμο
Παράλληλα, το ΟΧΙ στην Ευρωσυνθήκη δεν είναι επιστροφή στον εθνικισμό, όπως κάποιοι θα ήθελαν να το παρουσιάσουν αλλά αντίθετα δίνει μια μεγάλη ώθηση στον αγώνα για να υπάρξουν μεγάλοι κοινωνικοί μετασχηματισμοί στην Ευρώπη, σε ανταγωνισμό με τις πολιτικές και τις κατευθύνσεις της ΕΕ. Για να οικοδομηθεί μια άλλη Ευρώπη, της δημοκρατίας, της ισοτιμίας, της λαϊκής κυριαρχίας, της οικολογίας, του σοσιαλισμού.
Η νίκη του ΟΧΙ στην Ιρλανδία, στο μοναδικό δημοψήφισμα για την Ευρωσυνθήκη, δείχνει πόσο αντιδημοκρατική είναι η ΕΕ. Διότι, με κοινή συμφωνία των δύο μεγάλων πολιτικών σχηματισμών, της Χριστιανοδημοκρατίας και της Σοσιαλδημοκρατίας, της κεντροδεξιάς και της κεντροαριστεράς, προωθείται η ερήμην των λαών επικύρωση της Ευρωσυνθήκης, παρά τη θέληση των ίδιων των λαών. Αυτό είναι και το νόημα της παρέμβασης του πρώην πρωθυπουργού Κ Σημίτη. Αυτά είναι τα νέα ήθη στην ΕΕ: οι λαοί στο περιθώριο, πάση θυσία.
Η νίκη του ΟΧΙ στην Ιρλανδία κάνει ακόμη πιο επίκαιρο και ισχυρό το αίτημα, παρά την επικύρωση της Ευρωσυνθήκης από τη Βουλή, να γίνει Δημοψήφισμα στη χώρα μας, όπως και σε κάθε άλλη ευρωπαϊκή χώρα.
Αγωνιζόμαστε, μαζί με όλη την Αριστερά στη χώρα μας, για να γίνει Δημοψήφισμα και να νικήσει το ΟΧΙ στην Ευρωσυνθήκη –μακριά από την υποκρισία του ΠΑΣΟΚ, που αφού μαζί με τη ΝΔ ψήφισε υπέρ της Ευρωσυνθήκης, σε μια φτηνή προσπάθεια διαχωρισμού από τη ΝΔ, χλιαρά και άνευρα τάσσεται υπέρ του Δημοψηφίσματος.
Κομμουνιστική Οργάνωση Ελλάδας
συμμετέχει στον ΣΥ.ΡΙΖ.Α.
Οι δύο βάρκες του ΚΚΕ
ή πόσα συγχαρητήρια από την κυβέρνηση περιμένετε να πάρετε σύντροφοι του ΚΚΕ;
Η συντονισμένη επίθεση στο φοιτητικό κίνημα και τις δίκαιες αντιδράσεις των φοιτητών ενάντια στην εφαρμογή του νόμου-πλαίσιο, υπό την διεύθυνση του αρχι-προβοκάτορα Καραμανλή, συνεχίζεται αμείωτη. Μπράβοι, ΟΝΝΕΔίτες με σπρέι πιπεριού και παραλάιζερ, ΜΑΤ, πρυτάνεις, ΜΜΕ…όλοι συμμέτοχοι στην επιχείρηση συκοφάντησης του φοιτητικού κινήματος και την επιβολή του νόμου και της τάξης μέσα στις σχολές. Την λίστα συμπληρώνει το ΚΚΕ που με την ανοιχτά καταγγελτική και αντικινηματική του στάση, τάσσεται με το μέρος της κυβέρνησης και βγάζει τη «βρώμικη δουλειά» για τον Καραμανλή. Η γνωστή τακτική του ΚΚΕ «είμαι με ότι καθοδηγώ» ή αλλιώς «κόβω ότι δεν χωράει κάτω από την κουβέρτα», αυτή τη φόρα δεν έχει απλά σαν αποτέλεσμα να μένει έξω από τις κινητοποιήσεις του λαού και της νεολαίας (π.χ. Μάης 2006) αλλά να λειτουργεί και ενάντια σε αυτές.
Όταν η αντιπαράθεση οξύνεται, όταν η εφαρμογή του νόμου κρίνει το αν θα υπάρχει Δημόσια Εκπαίδευση ή όχι και διακυβεύεται η ίδια η ύπαρξη του φοιτητικού κινήματος, τότε είναι από απαράδεκτη έως δεξιά η τοποθέτηση της Αλέκας Παπαρήγα στην Βουλή στις 30 Μάη: «Οι τυχοδιωκτικές ενέργειες που γίνονται αυτή την περίοδο στα πανεπιστήμια, δυστυχώς, είναι βούτυρο στο ψωμί της Κυβέρνησης» αναφερόμενη στο μπλοκάρισμα των πρυτανικών εκλογών και των συγκλήτων που επεδίωκαν να εφαρμόσουν τις διατάξεις του νόμου-πλαίσιο. Το βούτυρο στο ψωμί, βέβαια, μετράπηκε σε συγχαρητήρια από τον Καραμανλή προς το ΚΚΕ :«Και θέλω από την αρχή να υπογραμμίσω ότι είναι εμφανής η διαφοροποίησή του από τα ακραία μικροσύνολα που επιδιώκουν να καταλύσουν τη Δημοκρατία στα Πανεπιστήμια και να απαξιώσουν τα Δημόσια Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα. Όλοι αναγνωρίζουν ότι δεν κρύβεται, δεν μεταμορφώνεται, δεν δραπετεύει, όπως κάνουν άλλοι».
Η επιμονή των συντρόφων της ΚΝΕ, σε όλες τους τις διακυρήξεις και πλαίσια, στο «ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΕΕ…για να είμαστε καλυμμένοι από όλες τις μπάντες πως δεν θα μας χαρακτηρίσουν ρεφορμιστές και πουλημένους» εύκολα δίνει τη θέση του στο «προβοκάτορες όσοι αγωνίζονται» όταν η αναμέτρηση με τον αντίπαλο ξεφεύγει από τα γραφεία του Περισσού και μεταφέρεται στην πραγματικότητα. Βέβαια αυτό προϋποθέτει να αναγνωρίζεις σαν αντίπαλο αυτόν που αναφέρεις και στις διακυρήξεις σου και όχι να τον ψάχνεις στα αγωνιζόμενα κομμάτια της νεολαίας. Η ανακοίνωση του ΚΣ της ΚΝΕ μετά τα γεγονότα που έγιναν στο ΠΑΜΑΚ την Τετάρτη 4/6 είναι χαρακτηριστική: «Η προσπάθεια της κυβέρνησης της ΝΔ να νομιμοποιήσει την πολιτική της… βρίσκει πρόθυμους συνεργάτες τις τυχοδιωκτικές και ανοιχτά πλέον προβοκατόρικες ενέργειες της παράταξης των ΕΑΑΚ και του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στα πανεπιστήμια, που αμαυρώνουν το φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα, ρίχνουν νερό στο μύλο των αντιδραστικών δυνάμεων στα ΑΕΙ - ΤΕΙ, ώστε να δικαιολογήσουν τα απαράδεκτα λοκ-άουτ και την επιβολή κατασταλτικών μέτρων όπως η κατάργηση του ασύλου. Αποδεικνύεται ότι όρος για να δυναμώσει η πάλη των φοιτητών και σπουδαστών, η λαϊκή πάλη, ενάντια στην αντιδραστική πολιτική της κυβέρνησης, είναι η απομόνωση αυτών των δυνάμεων. Καμία λαϊκή οικογένεια που σπουδάζει τα παιδιά της να μην παραπλανηθεί». Στα λόγια λοιπόν, το ΚΚΕ είναι με το κίνημα και μάλιστα είναι η μόνη φερέγγυα δύναμη που πρέπει να εμπιστευθεί ο λαός, όπως λέει, στην πράξη όμως βάζει πλάτες ώστε η πολιτική του κεφαλαίου (που τόσο αγαπάει να λέει) και των εκφραστών του να περάσει αναίμακτα, υιοθετώντας μάλιστα και κοινή επιχειρηματολογία περί μειοψηφιών, αριστερίστικων ομάδων που πρέπει να απομονωθούν κλπ.
Και τι προτείνει το ΚΚΕ για να προωθηθεί πιο αποτελεσματικά ο αγώνας των φοιτητών αυτή την περίοδο; Επικαλούμαστε και πάλι τα λόγια της Αλέκας Παπαρήγα στη Βουλή: «την άλλη μέρα των εκλογών δεν υπάρχουν ονοματισμένοι εκλεγμένοι, δεν υπάρχουν διοικητικά συμβούλια, δεν υπάρχει απολύτως τίποτα. Πρόκειται, λοιπόν, για μία φοβερά εκφυλιστική διαδικασία. Όμως, είναι απαράδεκτο Να μην συνεδριάζουν διοικητικά συμβούλια και να λέμε τώρα ότι έχουμε φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα! Όταν, λοιπόν, υπάρχει αυτός ο εκφυλισμός Όταν δεν υπάρχουν όργανα, ο καθένας μπορεί να πει ότι εγώ κάνω μία επιτροπή και καλώ τους φοιτητές όλης της Ελλάδας να «κάνουν ντου» και να σπάσουν το κεφάλι ενός πρύτανη. (σσ1: αισχρό κυβερνητικό ψέμα!)Πώς θα ελεγχθούν; (σσ2:αλήθεια ποιος ελέγχει τους Κνίτες όταν σπάνε κεφάλια φοιτητών;) Εμείς –το λέω καθαρά- απειθαρχούμε στο νόμο. Όμως, η κύρια προσφορά μας αυτή την περίοδο -και όσο εξαρτάται από τις δυνάμεις μας- θα είναι να αποκατασταθούν οι κανονικές διαδικασίες μέσα στο φοιτητικό κίνημα». Αλήθεια, το μεγαλειώδες φοιτητικό κίνημα των δυο προηγούμενων χρόνων που κατάφερε να χαλάσει τα σχέδια του δικομματισμού για την εκπαίδευση, ξέσπασε από τους ονοματισμένους εκλεγμένους της ΕΦΕΕ και της ΕΣΕΕ ή επειδή ήταν απόφαση των Διοικητικών Συμβουλίων των συλλόγων; Μήπως ήταν μια φοβερά εκφυλιστική διαδικασία και αυτό; Αλλά να κάνουμε και μια πραγματικά «προβοκατόρικη» ερώτηση: γιατί τα εκλεγμένα μέλη της ΚΝΕ, το τελευταίο διάστημα, στις σχολές τους μέσα στα όργανα των φοιτητικών τους συλλόγων καταψήφιζαν τις προτάσεις που καλούσαν σε Γενικές Συνελεύσεις ή ακόμη χειρότερα αποχωρούσαν από τις Γ.Σ. ώστε να μην έχουν απαρτία και να μην μπορούν να πάρουν αποφάσεις; Γιατί τα εκλεγμένα μέλη στο ΠΑΠΕΙ, όταν ψηφιζόταν ο εσωτερικός κανονισμός του νόμου πλαίσιο, δεν κάλεσαν σε μαζική κινητοποίηση και απλά παρακολουθούσαν να εφαρμόζεται ο νόμος πλαίσιο; Είναι χοντρό να καλούμε τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, τη βουλή ή τους Πρυτάνεις να βοηθήσουν την ανασυγκρότηση του φοιτητικού κινήματος. Για την ακρίβεια δεν είναι κάλεσμα για μια αγωνιστική ανασυγκρότηση του φοιτητικού συνδικαλισμού, αλλά είναι κάλεσμα για κουτούπωμα, για καταστολή της όποιας πολιτικοποίησης και των όποιων διαδικασιών υπάρχουν σήμερα. Δε θέλει να μαζικοποιήσει και να πολιτικοποιήσει τις διαδικασίες. Θέλει να ξαναμοιραστεί η εξουσία μέσα στο πανεπιστήμιο με «υπεύθυνο τρόπο». Η ΚΝΕ έχει δείξει ότι ενοχλείται όταν υπάρχουν μαζικές γενικές συνελεύσεις, ενοχλείται όταν υπάρχουν μαζικές παραστάσεις διαμαρτυρίας σε όργανα διοίκησης. Θέλει σκληρή, ταξική «αντιπολίτευση», πάντα όμως υπεύθυνη και ελεγχόμενη. Για το ΚΚΕ, το κίνημα βλάπτει σοβαρά το κόμμα!
Είμαστε υπέρ οποιασδήποτε ανασυγκρότησης πολιτικοποιεί το φοιτητικό κίνημα. Οτιδήποτε βοηθά, επιβάλει, προτρέπει, σε μια κεντρική πολιτική αντιπαράθεση είναι θετικό. Η οποιαδήποτε κίνηση για μια οργανωτική συγκρότηση, στο βαθμό που θα προβάλει και μια αντίστοιχη πολιτική κατεύθυνση είναι γεγονός θετικό και χρήσιμο. Γιατί και μόνον αυτό θα οξύνει τις αντιθέσεις, θα εξαναγκάσει σε πολιτικές τοποθετήσεις, θα θέσει διαχωριστικές γραμμές, θα οικοδομήσει συμμαχίες, θα δείξει τα αντίπαλα στρατόπεδα. Από αυτή την πλευρά, ναι, είμαστε υπέρ διαδικασιών που θα ανασυστήσουν την ΕΦΕΕ. Αυτό όμως θα γίνει σε συντονισμό με τις δυνάμεις του κινήματος και σε αντιπαράθεση με τις ΔΑΠ-ΠΑΣΠ και όχι σε συνεργασία μαζί τους για να απομονωθούν όσοι υπάρχουν στην αριστερά!
Το ΚΚΕ κατηγορεί τους φοιτητές που αγωνίζονται για τυχοδιωκτισμό. Απαντάμε ειλικρινά. Παίρνουμε την τύχη μας στα χέρια μας, όπως κάναμε δύο χρόνια τώρα που ήμασταν στους δρόμους, όπως έκαναν οι χιλιάδες εργαζόμενοι που ξεχύθηκαν στο δρόμο κόντρα στην αντιασφαλιστική μεταρρύθμιση, όπως κάνουν σε όλοι την Ελλάδα οι κάτοικοι που ζουν την χειροτέρευση του βιοτικού τους επιπέδου από αυτή την καταστροφική πολιτική του νεοφιλελευθερισμού, όπως έχει μάθει να κάνει ο λαός όταν καταπιέζεται και αποφασίζει να εξεγερθεί. Δεν περιμένουμε να φτάσουμε στην λαϊκή εξουσία (με την λαϊκή οικονομία) για να εμπιστευθούμε τις δυνάμεις μας και να καταφέρουμε νίκες στον αντίπαλο ακόμα και σε αυτούς τους δύσκολούς καιρούς. Αντίθετα, για τυχοδιωκτισμό πρέπει να κοιταχτεί καλύτερα η ηγεσία του ΚΚΕ στον καθρέφτη. Γιατί πραγματικά τυχοδιώκτης είναι αυτός που όταν ξεσπάει ένα κίνημα και είναι στην αρχή ενάντια του, στην συνέχεια επειδή αντιλαμβάνεται ότι απομονώνεται και χάνει δυνάμεις, αλλάζει στάση και με ντρίμπλες μπαίνει μέσα.
Η Αριστερά θα πρέπει να είναι ολόψυχα με όλα τα κινήματα, για την ακρίβεια θα πρέπει να παλεύει για να πυροδοτήσει αντιστάσεις και κινητοποιήσεις και όχι να κοιτάει πως δεν θα ξεπεταχτεί κάποιο που θα της χαλάσει τη «μόστρα». Ιδιαίτερα εκείνα τα κομμάτια της Αριστεράς που μιλάνε για έναν άλλο κόσμο, πέρα από τα όρια αυτού του συστήματος, δεν μπορούν να δίνουν εξετάσεις νομιμοφροσύνης και «καλής διαγωγής» σε αυτούς που καταπατάνε τα δικαιώματα και τις ελευθερίες του λαού, να υποκύπτουν στην πίεση της Κυβέρνησης για καταγγελία κινημάτων και τελικά να περνάνε στην αντίπερα όχθη.
Η Αριστερά θα πρέπει να αφουγκράζεται τις διαθέσεις του κόσμου να κινητοποιηθεί διαρκώς, να είναι μέσα στο λαό και να προσπαθεί να πάει αυτή την διάθεση ένα βήμα μπρος, δίνοντας του το χώρο να το κάνει και όχι να καραδοκεί για να τον «χαστουκίσει» αν ξεφεύγει από τους τρόπους της.
Η Αριστερά θα πρέπει να έχει ένα σχέδιο για την ανάπτυξη του κινήματος, που να πηγάζει από το χρήσιμο και το αναγκαίο για το λαό και όχι από το αναγκαίο για τα κομματικά επιτελεία. Ένα σχέδιο που θα ορίζει τους αντιπάλους και θα προσπαθεί να συσπειρώσει όλες εκείνες τις κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις που μπορούν να ενωθούν για να δώσουν με καλύτερους όρους αυτή τη μάχη.
Η Αριστερά θα πρέπει να οξύνει την αντιπαράθεση με τη Δεξιά. Θα πρέπει να διευρύνει τα ρήγματα που δημιουργεί η νεοφιλελεύθερη πολιτική και όχι να προσπαθεί να τα βουλώσει ή να τα ωραιοποιήσει. Οι προτάσεις βελτίωσης σε νόμους που εντάσσονται σε μια πολιτική που υπηρετεί το κεφάλαιο και τα κέρδη του ενάντια στα δικαιώματα των πολλών, δεν τροφοδοτούν αγώνες αντίθετα αποπροσανατολίζουν και ενσωματώνονται από το σύστημα.
Κομμουνιστική Οργάνωση Ελλάδας
Οι υπουργοί Εσωτερικών αποφάσισαν και προτείνουν:
ΗΜΕΡΗΣΙΑ, 7/6/2008
Κοινή συνεδρίαση πραγματοποίησε σήμερα η Κοινοβουλευτική Ομάδα μαζί με τη Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ, προκειμένου να συντονίσουν τις ενέργειές τους για παρεμβάσεις τόσο μέσα όσο και έξω από τη Βουλή.
Ο Πρόεδρος της ΚΟ του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Αλ. Αλαβάνος, έκανε τις εξής δηλώσεις για τα θέματα της συνεδρίασης:
«Κρίναμε αναγκαία αυτή τη σημερινή συνεδρίαση της ΚΟ και της Γραμματείας του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., προκειμένου να συντονίσουμε τη δράση μας στη Βουλή και στο δρόμο. Γιατί απέναντί μας έχουμε μια κυβέρνηση η οποία προχωράει σε ακραίες και εμπρηστικές τοποθετήσεις και πρωτοβουλίες.
1. Θέλουμε να καυτηριάσουμε την ουσιαστική συναίνεση τελικά της κυβέρνησης, στην προσπάθεια να πληγεί ένα από τα θεμέλια του κοινωνικού κράτους που είναι το 8ωρο, με την ουσιαστική αποδοχή της απόφασης που πήρε το Συμβούλιο Υπουργών της ΕΕ, να γίνει 65ωρο την εβδομάδα. Εμείς, και στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο αλλά και η Ευρωπαϊκή Αριστερά μέσα στις κοινωνίες, θα αγωνιστούμε για να μην περάσει αυτό το μέτρο
2. Είμαστε αντίθετοι στην Ευρωπαϊκή Συνθήκη η οποία είναι εντελώς έξω από τις ανάγκες που αντιμετωπίζει σήμερα μια Ευρώπη της κρίσης, του πληθωρισμού, της στασιμότητας και της φτώχειας.
3. Για την υπόθεση Siemens. Έχει βρωμίσει ο τόπος και πρέπει να αλλάξει όλο το πολιτικό τοπίο. Εμείς ζητάμε εξεταστική επιτροπή, αλλά ζητάμε και από τα κόμματα τα οποία φαίνονται εμπλεκόμενα σήμερα, να κάνουν οι ίδιοι την εσωτερική εξεταστική τους επιτροπή και να δώσουν λόγο στην ελληνική κοινωνία για το τι ακριβώς έχει γίνει.
4. Στο θέμα του ΟΤΕ, νομίζουμε ότι μετά από όλα αυτά τα οποία έχουν αποκαλυφθεί τόσο για τη Siemens όσο και για τη Deutsche Telecom με τις παρακολουθήσεις, είναι εντελώς αφερέγγυα η υπόθεση της πώληση του ΟΤΕ στη Deutsche Telecom και δεν πρέπει ν γίνει με κανένα τρόπο
5. Τέλος, η εμπρηστική πολιτική στα ζητήματα της εκπαίδευσης επιβεβαιώνεται και με το νομοσχέδιο για τα μεταπτυχιακά, το οποίο οδηγεί σε ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης. Εμείς καλούμε τους έλληνες εργαζόμενους, τους νέους, τους φοιτητές και τις φοιτήτριες να αντιδράσουν σε όλες αυτές τις πολιτικές της κυβέρνησης και να ανοίξουν το δρόμο για μια πολιτική διέξοδο που θα είναι θετική για τον τόπο»
To Γραφείο Τύπου
Η απαράδεκτη και προκλητική απόφαση της καταδίκης του Δημάρχου , του Αντιδημάρχου και του Προέδρου του Δημ. Συμβουλίου Νίκαιας ( επτά μήνες με αναστολή ) για το κατέβασμα παράνομης κεραίας κινητής τηλεφωνίας θέλει να στείλει ένα σκληρό μήνυμα στον ξεσηκωμό που υπάρχει τον τελευταίο καιρό από ενεργούς πολίτες όλου του λεκανοπεδίου. Πρόκειται μάλιστα για την πρώτη εφαρμογή της νέας τακτικής τους, μετά την περιβόητη επίσκεψη εκπροσώπων αυτών των εταιρειών στο αρχηγείο της ελληνικής αστυνομίας όπου και απαίτησαν από την κυβέρνηση , την ¨ανεξάρτητη¨ δικαιοσύνη και την αστυνομία να τους προστατέψουν, να περιφρουρήσουν δηλαδή τα υπέρογκα κέρδη τους τα οποία απειλούνται από τον αγώνα των κατοίκων για την υγεία τους και το περιβάλλον. Επίσης έρχεται συμπτωματικά ( ; ) λίγες μόνο μέρες μετά την συγκρότηση ανοιχτής παν-νικαιώτικης επιτροπής αγώνα για την απομάκρυνση των παράνομων κεραιών κινητής τηλεφωνίας στην οποία συμμετέχουν κάτοικοι από όλες τις γειτονιές όπου υπήρξαν σκόρπιες αντιδράσεις μέχρι τώρα και σκοπό έχει να τις οργανώσει και να τις συγκροτήσει καλύτερα. Σε όσους αντιστέκονται ( ειδικά την δύσκολη γι’ αυτήν, περίοδο των μεταρρυθμίσεων ) το μήνυμα της κυβέρνησης και των πολυεθνικών είναι ένα, η τρομοκρατία. Μόνο πρόσφατα έχουμε τα παραδείγματα στην Λευκκίμη Κέρκυρας, στην Κοζάνη, στα πανεπιστήμια και τώρα στο μέτωπο των κεραιών. Μήνυμα που λέει ότι αν ένας εκλεγμένος δήμαρχος μιας μεγάλης πόλης καταδικάζεται σκεφτείτε τι θα γίνει με τους απλούς πολίτες που θα τολμήσουν να αντιδράσουν…..
Δηλώνουμε την αμέριστη συμπαράσταση μας στον Δήμαρχο Νίκαιας και τους συνεργάτες του στον αγώνα κατά των παράνομων κεραιών, στην προσπάθεια να ξεσηκώσουμε όλη την πόλη ενάντια στις πολυεθνικές που βάζουν τα κέρδη τους πάνω από την υγεία μας.
Είμαστε σίγουροι ότι αυτή η καταδίκη δεν θα σταματήσει ούτε την Δημοτική Αρχή, ούτε τους κατοίκους αυτής της πόλης από τον αγώνα που μόλις ξεκίνησε αλλά θα τους δυναμώσει και θα μαζικοποιήσει ακόμη περισσότερο την δίκαιη λαϊκή αντίδραση. Άλλωστε μόνο αυτό υπολογίζουν και φοβούνται όσοι αυξάνουν τα πλούτη τους σε βάρος της υγείας μας υποθηκεύοντας το μέλλον των παιδιών μας.
για την δημ. κίνηση, ο επικεφαλής
Γιώργος Τζαφέρης
as_nikeas@yahoo.gr – kokkinia@gmail.com
Νίκαια , 11/06/08
Πριν ακόμα συνειδητοποιηθεί από όλους το μέγεθος της αποτυχίας της κυβέρνησης Καραμανλή στο ζήτημα της συνταγματικής αναθεώρησης, που κάτω από τη λαϊκή πάλη – με καθοριστικό παράγοντα το κίνημα της νεολαίας για τη μη αναθεώρηση του άρθρου 16, που ενορχηστρωμένα συκοφαντείται τούτες τις μέρες – το επιτελείο του Μαξίμου κλιμακώνει την αντιλαϊκή του πολιτική. Χωρίς αιδώ και κυνικά δηλώνει ότι θα ποδοπατήσει το Σύνταγμα και με νομοθετικά κόλπα θα κατοχυρώσει τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, ενώ ρίχνει το γενικό σύνθημα ότι θα προωθήσει όλες τις ρυθμίσεις και τα μέτρα που θέλουν οι τραπεζίτες, οι μεγαλοεργολάβοι, οι εφοπλιστές, οι επιχειρηματίες.
Μέσα σε ένα περιβάλλον στο οποίο γενικεύονται τα φαινόμενα κρίσης, ετοιμάζεται – μέσα σε φιέστες και τυμπανοκρουσίες – να επικυρώσει την «ευρωσυνθήκη» στα μέσα του Ιούνη, αφού θα έχουμε παρακολουθήσει την ομιλία του Γάλλου Σαρκοζί στο βήμα της Βουλής. Μιας Βουλής που σιγά-σιγά μετατρέπεται σε χώρο άμεσων αναγγελιών και προκλήσεων διαφόρων οικονομικών παραγόντων, όπως για παράδειγμα του κ. Βγενόπουλου.
Η κρίση όμως δεν μπορεί να συγκαλυφθεί. Μια κρίση που αγκαλιάζει όλους τους τομείς της κοινωνικής ζωής. Οικονομία, πολιτικός κόσμος, πολιτισμός, δικαιοσύνη, κρατικός μηχανισμός, εκπαιδευτικό σύστημα, υγειονομικό σύστημα, δημοκρατικά δικαιώματα κλπ, όλα διαπερνούνται από μεγάλες αναταράξεις, ασφυκτιούν, δείχνουν «κόκκινο» και προμηνύουν ανακατατάξεις και ξεσπάσματα. Είναι μια κρίση που προκαλείται από την επιβολή του νεοφιλελευθερισμού και των πολιτικών του και την καταστροφή κάθε εργαλείου που θα μπορούσε να παίξει κάποιο ρυθμιστικό ρόλο. Το γενικό νεοφιλελεύθερο σύνθημα της «απελευθέρωσης της αγοράς» φέρνει τα αποτελέσματα του… και με αυτά είμαστε αντιμέτωποι σήμερα. Αντιμέτωποι σαν χώρα πολλαπλά εξαρτημένη, παραδομένη στους ισχυρούς και οικονομικά ελεγχόμενη από τους μηχανισμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αντιμέτωποι σαν κοινωνία στην οποία βαθαίνει η φτώχεια, ο αποκλεισμός και η ανασφάλεια, με την ακρίβεια και τα δάνεια να γίνονται βρόγχος για κάθε λαϊκό νοικοκυριό. Αντιμέτωποι και στην πολιτική ζωή, με τη συρρίκνωση της δημοκρατίας και την επιβολή της επιχειρηματικής και μιντιακής πολιτικής και της αμερικανοποίησης.
Είναι όμως μια κρίση που εκδηλώνεται σε μια χώρα εξαρτημένη από τον ιμπεριαλισμό. Αυτό το ειδικό στοιχείο διαφοροποιεί την κρίση που εκδηλώνεται στη χώρα μας από ανάλογα σημάδια σε χώρες όπως Γερμανία, Γαλλία, Αγγλία και Ιταλία για παράδειγμα. Διότι και εκεί ο νεοφιλελευθερισμός γέννησε ακραίες κοινωνικές καταστάσεις, προώθησε ιδιωτικοποιήσεις, και το πολιτικό σύστημα γνώρισε κρίσεις. Όμως δεν είναι το ίδιο, δεν έχει τις ίδιες συνέπειες και τα χαρακτηριστικά που φέρνει μια κρίση σε μια εξαρτημένη χώρα. Η παράδοση όλων των βασικών τομέων της οικονομίας στο ξένο πολυεθνικό κεφάλαιο, η παράδοση των οικονομικών εργαλείων, η συρρίκνωση των δυνατοτήτων κρατικής ρύθμισης και παρέμβασης, δημιουργεί συνθήκες ανεξέλεγκτης δράσης και διπλής και τριπλής αφαίμαξης των εργαζομένων. Δεν είναι διόλου τυχαίο το γεγονός πως στην Ελλάδα έχουμε τους χαμηλότερους μισθούς, ενώ ταυτόχρονα είμαστε πιο ακριβή χώρα από τη Γερμανία ή την Ιταλία, σε βαθμό που εκπλήσσονται και οι ίδιοι οι ευρωπαίοι τουρίστες. Δεν είναι διόλου τυχαίο πως επιβάλλονται χαράτσια με τις μονοπωλιακές τιμές που καθορίζουν οι πολυεθνικές εταιρείες (σε διατροφικά αγαθά και όχι μόνο), αλλά και με τις αποικιακού τύπου συμβάσεις σε αεροδρόμια, δρόμους, γέφυρες, τηλεπικοινωνίες κλπ.
Το παράδειγμα της Siemens αρκεί για να φωτίσει πολύ καθαρά το πώς δουλεύει το σύστημα μιας κραταιός πολυεθνικής εταιρείας με έδρα τη Γερμανία: Μιζάρισε κανονικά τον πολιτικό κόσμο και παράγοντες δυο κυβερνήσεων στην Ελλάδα για να εξασφαλίσει ένα κύκλο εργασιών. Μόλις προχτές ανακοινώθηκαν οι «χορηγίες» προς την νεολαία του ΠΑΣΟΚ και οι «αγορές» του Κυριάκου Μητσοτάκη και αυτό θα δημιουργήσει αρκετές παρενέργειες ή θα χρησιμοποιηθεί σαν εκβιαστικός μοχλός για ανακατατάξεις και πολιτικά παιχνίδια στη χώρα μας. Αλλά αυτά τα κάνει μόνο η Siemens; Ή μήπως όλες οι πολυεθνικές που βρίσκονται στη χώρα μας; Π.χ. Η Deutsche Telekom, τα κάνει; Όλες οι εξοπλιστικές εταιρείες, όλες οι υποθέσεις ιδιωτικοποιήσεων, όλα τα μεγάλα έργα κλπ δεν λειτουργούν κάτω από το μηχανισμό της μίζας, του λαδώματος, της εξαγοράς; Οι «αποκαλύψεις» αποκαλύπτουν μια λυσσαλέα πάλη που γίνεται ανάμεσα σε 2-3 εταιρίες που μονοπωλούν κάθε κλάδο, γιατί η οικονομική κρίση και η ύφεση που όλοι διαπιστώνουν σε ΗΠΑ και Ευρώπη περιορίζουν τα περιθώρια κέρδους, άρα επιστρατεύονται και «αθέμιτα» μέσα. Στη χώρα μας πληθαίνουν τα σημάδια ανακατατάξεων και αλλαγών στα βασικά «τζάκια», και της αδυναμίας του δικομματισμού να εκφράσει όλες τις διεργασίες και τάσεις.
Η φυγή προς τα εμπρός του Καραμανλή είναι μια κίνηση που ικανοποιεί τον επιχειρηματικό κόσμο και μέσω αυτής ο Καραμανλής προσπαθεί να ελέγξει τις εξελίξεις. Η φθορά όμως της ΝΔ είναι μεγάλη, όπως και η φθορά του ΠΑΣΟΚ. Η ποσοστιαία διαφορά που έχουν παραμένει, και αυτό είναι ο συγκριτικό πλεονέκτημα του Καραμανλή. Αλλά στις φουρτούνες που έρχονται αυτά δεν παρέχουν μεγάλες εγγυήσεις. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος προέρχεται από την αξιοπιστία της αντιδικομματικής –αντινεοφιλελεύθερης πολιτικής που μπορεί να εκφράσει η ενωτική και ριζοσπαστική αριστερά, ώστε να μονιμοποιήσει την υποχώρηση του δικομματισμού.
Στο έδαφος αυτής της υποχώρησης έχουν δρομολογηθεί δυο ειδών εξελίξεις: Πρώτον , να γίνει κάθε προσπάθεια να «φτιασιδωθεί» το δικομματικό σύστημα – και εδώ είναι εντυπωσιακός ο συναινετικός τρόπος που συντονίζονται τα δυο μεγάλα κόμματα σε όλα τα κρίσιμα θέματα. Και δεύτερον, να ετοιμαστούν πιθανές εφεδρείες έτσι και το «σύστημα « μπλοκάρει. Σε κάθε περίπτωση η επιθετικότητα (και το μίσος) της αστικής πολιτικής απέναντι στο λαϊκό παράγοντα και τις κινητοποιήσεις είναι δεδομένο. Όπως είναι δεδομένο ότι θα ενταθούν οι επιθέσεις ενάντια στο ΣΥΡΙΖΑ, που έχει ξεπροβάλλει σαν η μόνη ρεαλιστική αντινεοφιλελεύθερη αντιπολίτευση – και αυτό του έδωσε την δυνατότητα να συσπειρώσει πολλές δυνάμεις. Η ανθεκτικότητας του εγχειρήματος του ΣΥΡΙΖΑ είναι ζήτημα πολιτικής κατεύθυνσης και βούλησης. Είναι συνάρτηση της αποφασιστικότητας που θα δείξει στην προσπάθεια να αλλάξει ριζικά το πολιτικό τοπίο, να πρωταγωνιστήσει η αριστερά. Δύσκολο μεν, αλλά υπό ορισμένες προϋποθέσεις (ξεδίπλωμα της λαϊκής πάλης, ξεκάθαρο στίγμα, όχι υποχωρητικότητα στα «πεσίματα», έκφραση του ενωτικού και πλουραλιστικού χαρακτήρα του) μπορεί να πραγματοποιηθεί. Και μπροστά μας βρίσκονται κρίσιμες μάχες. Πρώτη και ουσιαστική είναι να ηττηθεί η επικίνδυνη και αδίστακτη κυβέρνηση Καραμανλή, να μην περάσει η «φυγή προς τα εμπρός» που επιχειρεί, να μπλοκαριστούν οι πολιτικές της, να ξεσηκωθούν κινήματα. Το τεστ-ρεβάνς που ξετυλίγεται με επίκεντρο το χώρο της παιδείας δείχνει όρια και δυνατότητες. Όρια όταν δεν υπάρχει απόφαση για σύγκρουση με την κυβερνητική πολιτική, δυνατότητες αν συνδεθεί η μάχη με τα υπόλοιπα μέτωπα (ακρίβεια, ξεπουλήματα κλπ) και καλεστεί τολμηρά ο κόσμος στο δρόμο του αγώνα.
εφημερίδα Αριστερά!, 30/5/2008
Σε συμφωνία κατέληξε τις πρώτες πρωϊνές ώρες σήμερα το Συμβούλιο των υπουργών Απασχόλησης της ΕΕ, σχετικά με τις δύο κοινοτικές οδηγίες που αφορούν το χρόνο εργασίας και την προσωρινή απασχόληση. Σε γενικές γραμμές το Συμβούλιο αποφάσισε ότι οι συμβασιούχοι θα πρέπει να έχουν ίση μεταχείριση με τους μόνιμους εργαζόμενους και ότι το ανώτατο όριο εργασίας, σε ορισμένες περιπτώσεις και εφόσον η εθνική νομοθεσία της κάθε χώρας το επιτρέπει, θα μπορεί να φτάσει τις 60 ή και τις 65 ώρες την εβδομάδα.
Τη συμφωνία θα πρέπει να επικυρώσει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Συγκεκριμένα, σε ό,τι αφορά το χρόνο εργασίας, οι υπουργοί Απασχόλησης της ΕΕ συμφώνησαν ότι το ανώτατο όριο είναι το 48ωρο. Ωστόσο, η συμφωνία προβλέπει δυνατότητα επιλογής επιπλέον χρόνου εργασίας έως 60 ώρες την εβδομάδα, ενώ για ορισμένα επαγγέλματα το ανώτατο όριο είναι οι 65 ώρες, εφόσον το συμφωνήσουν οι κοινωνικοί εταίροι.
Επίσης, διατηρείται το δικαίωμα της λεγόμενης «αυτοεξαίρεσης», γνωστό και ως «opt-out», το οποίο ισχύει για τους εργαζόμενους που απασχολούνται πάνω από δέκα εβδομάδες από τον ίδιο εργοδότη. Σύμφωνα με δηλώσεις εκπροσώπου της Επιτροπής για θέματα απασχόλησης, «μόνο αν οι εργαζόμενοι το επιλέξουν, παρατείνεται ο χρόνος εργασίας, γι΄ αυτό η νομοθεσία προβλέπει συγκεκριμένα κριτήρια για την υπογραφή του opt out και διασφαλίζει ότι ο εργαζόμενος μπορεί να το αρνηθεί, χωρίς να υποστεί συνέπειες».
Με την απόφαση αυτή διαφώνησαν η Ελλάδα, η Κύπρος, το Βέλγιο, η Ισπανία και η Ουγγαρία, οι οποίες εξέφρασαν τις αντιρρήσεις τους απέχοντας από την ψηφοφορία. Η υπουργός Απασχόλησης Φάνη Πάλλη Πετραλιά, παρεμβαίνοντας στο Συμβούλιο, τόνισε ότι η Ελλάδα είναι πάντα προσηλωμένη στην πλήρη και ποιοτική εργασία και δήλωσε: «Δεν συζητούμε -και θα προχωρήσουμε σε αποχή από τη διαδικασία υιοθέτησης- ούτε αύξηση των ωρών εργασίας, ούτε μείωση του καθεστώτος προστασίας των εργαζομένων με βραχυχρόνιες συμβάσεις. Αυτό είναι ξεκάθαρο και πάγια θέση μας».
Ειδικότερα, σε ό,τι αφορά την πρόταση για την οργάνωση του χρόνου εργασίας, η κ. Πετραλιά επεσήμανε δύο βασικά σημεία που αφορούν το opt-out, στα οποία η Ελλάδα δεν συμφωνεί: Πρώτον, η χώρα μας επιμένει στην οριοθέτηση του εβδομαδιαίου χρόνου σε αριθμό ωρών οπωσδήποτε μικρότερο από τις 60 ώρες. «Πιστεύουμε ότι η οροφή των 60 ή 65 ωρών απομακρύνεται από το βασικό στόχο για διασφάλιση της ποιότητας της εργασίας, καθώς ενέχει κινδύνους για την ασφάλεια και την υγεία των εργαζομένων» τόνισε. Δεύτερον, η Ελλάδα δεν συμφωνεί με τη μείωση της προστασίας των βραχυχρόνιων συμβάσεων και κυρίως την επέκταση της διάρκειας των συμβάσεων στις όποιες θα εφαρμόζεται το opt-out.
Σε ό,τι αφορά την προσωρινή απασχόληση, οι 27 υπουργοί της ΕΕ συμφώνησαν ότι οι προσωρινά απασχολούμενοι, με συμβάσεις ορισμένου χρόνου, θα πρέπει να έχουν ίσα δικαιώματα με τους μονίμους όσον αφορά το μισθό, τις άδειες, τις άδειες μητρότητας, την εκπαίδευση, την πρόσβαση στις συλλογικές εγκαταστάσεις των εταιρειών (εστιατόρια, παιδικοί σταθμοί, μεταφορικά μέσα κλπ). Επίσης, τα κράτη μέλη θα πρέπει να επιβάλουν ποινές στις εταιρείες που δεν συμμορφώνονται.
Για το θέμα αυτό, η κ. Πετραλιά τόνισε ότι η Ελλάδα αναγνωρίζει ως θετικό στοιχείο το ότι διασφαλίζεται η αρχή της ίσης μεταχείρισης των προσωρινά απασχολούμενων και ανέφερε ότι στη χώρα μας η ίση μεταχείριση διασφαλίζεται ήδη από την εθνική μας νομοθεσία από την πρώτη κιόλας μέρα απασχόλησης. Ανέφερε, επίσης, ότι θα πρέπει να βρεθεί η επιθυμητή ισορροπία, ώστε η ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων και η ασφάλεια της εργασίας να ενισχύονται εξίσου.
Τέλος, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή με σημερινή ανακοίνωσή της χαιρετίζει την επίτευξη συμφωνίας από τους υπουργούς Απασχόλησης, χαρακτηρίζοντας την ως «βήμα προόδου προς μια κοινωνική Ευρώπη» και καλεί το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να την επικυρώσει.
Ο ΣΥΡΙΖΑ καλεί τους πολίτες να συμμετάσχουν στη πρωτοβουλία των 18 καταναλωτικών οργανώσεων για μποϊκοτάζ στην αγορά γάλακτος -για την περίοδο 09/06 - 14/06- για τιμές πάνω από 1 το λίτρο σαν ένα πρώτο βήμα «από τα κάτω» ενάντια στην ακρίβεια που πλήττει ευρύτατα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας.
Η αυτοοργάνωση των πολιτών, μέσα από ένα πλατύ καταναλωτικό κίνημα που διαμορφώνει ριζοσπαστικές καταναλωτικές συνειδήσεις - στις σημερινές συνθήκες της ασυγκράτητης ακρίβειας, των διατροφικών σκανδάλων και της υπερκατανάλωσης - είναι σε θέση να πιέσει την κυβέρνηση και τους επιχειρηματίες για τον περιορισμό των παραπάνω φαινομένων καταδεικνύοντας τους βασικούς υπεύθυνους της σημερινής κατάστασης και να στιγματίσει την λογική που θέτει τα κέρδη πάνω από τις πραγματικές ανάγκες των ανθρώπων.
Η κυβέρνηση προσπαθεί να αποδώσει την αχαλίνωτη ακρίβεια στη διεθνή κρίση και τάχα στις «αγκυλώσεις της αγοράς» και να την αντιμετωπίσει με γενικές αναφορές στην αισχροκέρδεια.
Η κυβέρνηση προτιμάει να μας θεωρεί απλά καταναλωτές και «ξεχνάει», ότι είμαστε εργαζόμενοι και μάλιστα η πλειοψηφία πλέον, με ελαστικές σχέσεις εργασίας, προγράμματα stage, νοικιασμένοι ή ακόμα χειρότερα παραχωρημένοι δωρεάν από τον ΟΑΕΔ στις επιχειρήσεις.
Η κυβέρνηση διαλέγει στρατόπεδο και αυτό είναι στο πλευρό των οικονομικά ισχυρών και στην εξασφάλιση των κερδών τους. Κέρδη που αποκομίζονται από την εξαθλίωση των εργαζομένων, τόσο στο επίπεδο των μισθών, όσο και στο επίπεδο των συνθηκών εργασίας. Κέρδη που εξασφαλίζονται από τη μείωση της ποιότητας των τροφίμων και την ταυτόχρονη άνοδο των τιμών τους!
Ο ΣΥΡΙΖΑ εκτιμάει ότι πρωτοβουλίες ενεργοποίησης πολιτών όπως αυτή, σε συνδυασμό με την πάλη των σωματείων για πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς και σταμάτημα των ιδιωτικοποιήσεων δημόσιων και κοινωνικών αγαθών, είναι αναγκαίες για την ακύρωση της κυβερνητικής πολιτικής που ευνοεί την αισχροκέρδια και τη δημιουργία καρτέλ.
To Γραφείο Τύπου
«Νεπάλ – Η πρώτη Επανάσταση του 21ου αιώνα,
Συλλογή κειμένων των ηγετών του
Κομμουνιστικού Κόμματος Νεπάλ (Μαοϊκό)»
Μετά από δέκα χρόνια λαϊκού πολέμου υπό την καθοδήγηση του Κ.Κ. Νεπάλ (Μαοϊκό), την παλλαϊκή εξέγερση του 2006 που ανέτρεψε τη μοναρχική θεοκρατική δικτατορία και τις εκλογές του Απριλίου 2008 που ανέδειξαν τους μαοϊκούς σε πρώτη δύναμη, η χώρα των Ιμαλαΐων μπαίνει σε μια νέα εποχή.
Αυτή η συλλογή κειμένων των σημαντικότερων ηγετών του Κ.Κ. Νεπάλ (Μαοϊκό) αποσκοπεί ακριβώς να μας επιτρέψει να γνωρίσουμε από πρώτο χέρι την ιστορία, τις εμπειρίες και τις απόψεις των πρωταγωνιστών της πρώτης Επανάστασης του 21ου αιώνα.
Ένα βιβλίο για κάθε προοδευτικό άνθρωπο που θέλει να μάθει ποιοι είναι, τι πραγματικά σκέφτονται και τι σχεδιάζουν οι πρωτεργάτες μιας μέχρι πρότινος «άγνωστης» Επανάστασης!
144 σελίδες,
8 ευρώ
εκδόσεις Α/συνεχεια
Της αμύνης τα παιδιά...
Αυξήθηκαν οι αμυντικές δαπάνες παγκοσμίως, το 2007, με τις ΗΠΑ να έχουν τη μερίδα του λέοντος (45%) και την Ελλάδα να έρχεται τέταρτη στις εισαγωγές οπλικών συστημάτων, σύμφωνα με την ετήσια έκθεση του Διεθνούς Ινστιτούτου Ερευνών για την Ειρήνη, της Στοκχόλμης (SIPRI).
Οι στρατιωτικές δαπάνες παγκοσμίως αυξήθηκαν κατά 45% τα τελευταία δέκα χρόνια, αναφέρει η έκθεση και σημειώνει ότι το 2007 η αύξηση των δαπανών για όπλα ήταν 6% μεγαλύτερη από το 2006. Πέρυσι οι αμυντικές δαπάνες έφτασαν σε 1,339 τρισ. δολάρια (851 δισεκατομμύρια ευρώ). Το 45% αυτών το ξοδεύουν οι ΗΠΑ. Το ποσό αντιστοιχεί στο 2,5% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος παγκοσμίως ή σε 202 δολάρια (128,4 ευρώ) το άτομο. Ωστόσο η έκθεση επισημαίνει ότι υπάρχει μια αισιόδοξη προοπτική, να αρχίσουν νέες συνομιλίες για τον έλεγχο των όπλων και τον αφοπλισμό, εξαιτίας μιας «διευρυνόμενης συναίνεσης... ότι χρειάζονται πιο σοβαρός και αποτελεσματικός έλεγχος εξοπλισμών και μέτρα αφοπλισμού. Τέτοιες ελπίδες εκφράζονται και για τη νέα αμερικανική κυβέρνηση. Φωνές από όλο το πολιτικό φάσμα έρχονται να αναγνωρίσουν την αξία του ελέγχου των εξοπλισμών εν όψει των απειλών που διαφαίνονται για την ανθρωπότητα», δήλωσε ο διευθυντής του Ινστιτούτου Μπέιτς Γκιλ. Τόνισε ότι ο πυρηνικός αφοπλισμός των μεγάλων πυρηνικών δυνάμεων (ΗΠΑ, Ρωσίας) θα είναι εξαιρετικά σημαντικός τα επόμενα χρόνια.
Θέμα... πολιτικής«Οι παράγοντες που εξηγούν την αύξηση των στρατιωτικών δαπανών παγκοσμίως είναι οι στόχοι της εξωτερικής πολιτικής των χωρών, οι πραγματικές ή υποτιθέμενες απειλές, οι ένοπλες συρράξεις και οι συμβολές... σε επιχειρήσεις για τη διατήρηση της ειρήνης από πολυεθνικές δυνάμεις, σε συνδυασμό με τη διαθεσιμότητα οικονομικών πόρων», αναφέρει η έκθεση. Την περίοδο 1998-2007, η Ανατολική Ευρώπη κατέγραψε την υψηλότερη αύξηση αμυντικών δαπανών (162%), ενώ για το 2007 η αύξηση ήταν 15%. Η Ρωσία είχε αύξηση κατά 13% το 2007.
Η αύξηση στις ΗΠΑ, το 2007, ξεπέρασε την αύξηση που είχε σημειωθεί κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Στην έκθεση επισημαίνεται ότι σε δέκα χρόνια οι στρατιωτικές δαπάνες των χωρών της Βόρειας Αμερικής αυξήθηκαν κατά 65%, της Μέσης Ανατολής κατά 62%, της Νότιας Ασίας κατά 57%, της Αφρικής και της Ανατολικής Ασίας κατά 51%. Η Δυτική Ευρώπη και η Κεντρική Αμερική είναι οι δύο περιοχές του πλανήτη όπου οι στρατιωτικές δαπάνες αυξήθηκαν λιγότερο, 6% και 14% αντίστοιχα. Ωστόσο η Ελλάδα κατέχει την τέταρτη θέση στον κόσμο σε εσαγωγές όπλων, μετά τις Κίνα, Ινδία και Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Ακολουθεί η Νότια Κορέα.
Δεύτερη σε αμυντικές δαπάνες είναι η Βρετανία με 59,7 δισ. δολάρια και ακολουθεί η Κίνα με 58,3 δισ. δολάρια, η οποία ξεπέρασε τη Γαλλία. Βρετανία, Γαλλία, Κίνα Ινδία και Πακιστάν κατασκευάζουν νέους πυρηνικούς πυραύλους, προειδοποιεί το ινστιτούτο. Οι αμερικανικές και δυτικοευρωπαϊκές εταιρείες όπλων μονοπώλησαν σχεδόν την αγορά με το 92% των πωλήσεων το 2006.
(Πηγές: Ασοσιέιτεντ, SIPRI, ΑΠΕ, Γαλλικό)
Του ΘΟΔΩΡΗ Γ. ΚΑΝΕΛΛΟΥ
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, 10/06/2008
Ανοιχτή επιστολή προς την πολιτεία με θέμα "Μέτρα δασοπροστασίας στη Θάσο" έστειλε η Πρωτοβουλία πολιτών στη Θάσο.
Το κείμενο της επιστολής αναλυτικά:
Το καλοκαίρι έφτασε. Τα δάση μας όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος είναι καταδικασμένα να δοκιμαστούν από ενδεχόμενες πυρκαγιές. Το θαυμάσιο φυσικό μας περιβάλλον, η πολυτιμότερη ίσως επένδυση που ευτύχησε το νησί μας να διαθέτει, ισορροπεί κυριολεκτικά σε τεντωμένο σχοινί. Και το χειρότερο! Τα αναγεννημένα νεαρά δάση που αντιστοιχούν στο 80% του δασικού κεφαλαίου, αν ξανακαούν, δεν θα έχουν άλλη ευκαιρία να υπάρξουν. Οι συμφορές του ’85 και του ’89 που χτύπησαν τη Θάσο με το τεράστιο κόστος που άφησαν πίσω τους σε ανθρώπινες ζωές, στην οικολογία και την οικονομία του νησιού, μας στερούν την πολυτέλεια να χαλαρώνουμε στη μάχη ενάντια στον πύρινο εφιάλτη.
Δεν έχουμε το δικαίωμα να ηττηθούμε από τη φωτιά ξανά!
Όμως, διαπιστώνουμε με αγανάκτηση πως για μια ακόμα χρονιά, παρά και την περσινή συμφορά της Πελοποννήσου, ότι η προστασία του φυσικού μας περιβάλλοντος απουσιάζει από τις προτεραιότητες της πολιτείας. Το επίπεδο ετοιμότητας για την πρόληψη και την καταστολή των δασικών πυρκαγιών υποχώρησε κάτω και από τα περσινά απαράδεκτα επίπεδα, καθώς:
Τα αναγεννημένα δάση όπως και οι κορμοί δεν καθαρίστηκαν
Οι δασικοί και οι εθνικοί δρόμοι δεν διανοίχτηκαν.
Η συντήρηση και η επάνδρωση των τριών δασοφυλακείων του νησιού, ιδιαίτερα εκείνου στο Τρίκορφο της Ν.Α Θάσου, δεν προχωρά και φέτος.
Οι ασυντήρητοι δρόμοι που σε πολλές περιπτώσεις είναι απροσπέλαστοι από τα πυροσβεστικά οχήματα δεν επιτρέπουν την γρήγορη επέμβαση κάνοντας τον χρόνο πολύτιμο σύμμαχο της φωτιάς στο καταστροφικό της έργο.
Συντονισμός υπηρεσιών, συλλόγων αλλά και απλών πολιτών μέσω ενός επεξεργασμένου επιτελικού σχεδίου δεν σχεδιάστηκε.
Η ενημέρωση των καλοκαιρινών κυρίως επισκεπτών του νησιού για τους κινδύνους από τις πυρκαγιές, με πινακίδες ή ενημερωτικά φυλλάδια δεν οργανώθηκε.
Η δημιουργία κλιμακίου Πυροσβεστικής στη Ν.Θάσο, δίκαιο και ώριμο αίτημα της Κοινωνίας του νησιού, απαξιώθηκε πάλι από την κυβέρνηση.
Κύριοι υπεύθυνοι της πολιτείας
Έστω και την τελευταία στιγμή, μπορείτε να πάρετε πρωτοβουλίες για την σωτηρία του φυσικού περιβάλλοντος του νησιού μας. Όσο υπάρχει και ο τελευταίος ελάχιστος διαθέσιμος χρόνος, μπορείτε να υλοποιήσετε στην πράξη τα πιο αναγκαία μέτρα για μια στοιχειώδη έστω οχύρωση των δασών. Σε αυτές τις πρωτοβουλίες σας, θα έχετε την στήριξη από το σύνολο των πολιτών του νησιού μας που ήδη σε εθελοντική βάση οργανώνουν την φύλαξη και την άγρυπνη παρατήρηση του δάσους.
ΤΩΡΑ θα έχει νόημα και περιεχόμενο η πολιτική σας.
ΥΣΤΕΡΑ, καμιά…«σύσκεψη αρμοδίων φορέων», καμιά…«περιοδεία στις πληγείσες περιοχές», και καμιά επίκληση…«ασύμμετρης απειλής» δεν θα μπορέσει να σας απαλλάξει από το τεράστιο φορτίο των ευθυνών σας απέναντι στο νησί και τους πολίτες του. Γιατί τότε, αυτά θα είναι απλώς μνημόσυνα υποκρισίας και μνημεία περιβαλλοντοκτόνου πολιτικής.
Θεολόγος Θάσου 25-5-08
Για την «ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ»
Ρήγας Γιώργος (6972400395)
Σαρημπαλάς Νίκος (6973997347)
Νικολούδης Γιώργος
Σαρημπαλάς Δημήτρης
Γαλανός Μπάμπης (2593052111)
Παπακυριακού Μπάμπης (6976330135)
Καραντέλος Στέλιος
Μπίνος Δημήτρης
Δεληστεργίου Βασίλης
Καψάλης Τάσος
Όσοι ανακάλυψαν μαγικές ιδιότητες στο γαλλικό Μάη του 68 και έμειναν έκθαμβοι μπροστά στα «μεταυλιστικά» προτάγματα του (η φαντασία στην εξουσία, ο έρωτας, η παραλία που υπάρχει κάτω από την άσφαλτο κλπ.) πέρα από το ότι δεν κατάλαβαν τίποτα από το Μάη του 68 και το πνεύμα του, οδηγούνται σε πλήθος από άλλες επινοήσεις, όπως η ακόλουθη: Στην εποχή που κυριαρχεί η γνώση, δεν είναι πλέον το «στομάχι» και συνεπώς τα παλιά αιτήματα (ψωμί, δουλειά κλπ) που δημιουργούν κινήματα. Επικαλούνται μάλιστα το Μάη του 68 στη Γαλλία σαν παράδειγμα του τέλους εποχής για τα «κινήματα του στομαχιού».
Λίγο τους ενδιαφέρει αν αυτές οι τοποθετήσεις που στερούνται σοβαρότητας (ο υπουργός Σουφλιάς χρησιμοποίησε την έκφραση «παπαρολογίες» για άλλο θέμα, αλλά ο όρος μπορεί πλέον να εισαχθεί κοντά στον όρο «μπουρδολογίες» για αρκετές δήθεν βαθιές αναλύσεις) γίνονται ακριβώς τη στιγμή που ένα δισεκατομμύριο άτομα πεινούν στον πλανήτη, σε μια εποχή που το «παράλογο» σύστημα, ο καπιταλισμός, με την παγκοσμιοποιημένη και ελεύθερη αγορά οδηγεί στον καιάδα του αποκλεισμού, της πείνας και του θανάτου τεράστια τμήματα του παγκόσμιου πληθυσμού.
Λίγο τους ενδιαφέρει αν όσα διακηρύττουν σαν «φρέσκα κουλούρια» δεν μπορούν να; προσφέρουν τίποτα στην απόγνωση των εκατομμυρίων πεινασμένων – που εξεγείρονται, διαδηλώνουν, πεθαίνουν σε 37 χώρες του κόσμου – εξαιτίας της «διατροφικής κρίσης» που αποτελεί μια νέα έκφραση της παρατεταμένης παγκόσμιας οικονομικής κρίσης υπερσυσσώρευσης κεφαλαίων.
Μετά τη φούσκα στα ακίνητα και την ομολογία της κρίσης στις ΗΠΑ, μετά τον άκρατο τζόγο στο πετρέλαιο και όλα τα «άυλα» παράγωγα του στα χρηματιστήρια, ο τζόγος επεκτάθηκε και στα διατροφικά προϊόντα προκαλώντας μια απότομη κατακόρυφη αύξηση των τιμών στα είδη διατροφής. Αυτή όμως η αύξηση της τιμής του ψωμιού και του ρυζιού οδήγησε στην απόγνωση, στην κινητοποίηση και στην εξέγερση σε μια σειρά χώρες του πλανήτη: Αίγυπτος, Αιτή, Καμερούν, Τυνησία, Ινδονησία, Γουινέα, Μαυριτανία, Σενεγάλη, Μεξικό, Υεμένη, Ουζμπεκιστάν, Αργεντινή, Ζιμπάμπουε, Μπαγκλαντές, Αιθιοπία, Μαρόκο είναι μερικές από αυτές.
Όπως αναφέρει ο Κ. Βεργόπουλος “Η κατάρρευση αξιών της «νέας οικονομίας» και του διαδικτύου το 2000 μετατόπισε τη «σφαίρα» στα πεδία των ακινήτων και των οικοδομών, στη στρατιωτική επιλογή, στον υπερκαταναλωτισμό. Με την τρέχουσα κρίση των στεγαστικών δανείων, το αδιέξοδο της στρατιωτικής επιλογής, την υπερχρέωση των νοικοκυριών, η ίδια μετατοπίζεται σήμερα προς αξίες «ασφαλέστερες», ακόμη και από τις κατοικίες: πετρέλαιο, ενεργειακά προϊόντα, πρώτες ύλες, τρόφιμα. Όμως, κάθε μετατόπιση σηματοδοτεί κερδοσκοπία και κατάρρευση. Η άνοδος της τιμής του πετρελαίου συνδυάζεται σήμερα με αντίστοιχη των τροφίμων και των πρώτων υλών.”
Με την εμφάνιση του «κινήματος των πεινασμένων» έχουμε μιαν ακόμη επιβεβαίωση του μαρξισμού για τη σημασία των υλικών όρων. Σε σχέση με τα παγκοσμιοποιημένα κινήματα, αυτό το κίνημα δεν έχει δικές του δομές, διεθνή συντονισμό, δίκτυα επικοινωνίας. Το πιθανότερο είναι πως οι πρωταγωνιστές του έχουν μικρή πρόσβαση στο διαδίκτυο καις τις τηλεπικοινωνίες, χαμηλό μορφωτικό επίπεδο - πιθανώς αναλφάβητοι - και καμιά πείρα από κινήματα και κουλτούρες αμφισβήτησης. Είναι πληβειακά κινήματα, τέκνα της ανάγκης και οργής, τέκνα της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, τέκνα του παραλογισμού και της γενοκτονίας που επιβάλουν οι γερασμένες καπιταλιστικές σχέσεις. Μπορεί άλλες βαθιές και φιλοσοφημένες εξηγήσεις περί έρωτα (π.χ. ότι «ο έρωτας περνά μέσα από το στομάχι») να έχουν ψήγματα αλήθειας για ορισμένα στρώματα και κοινωνικές κατηγορίες, όμως τα άδεια στομάχια εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων οδηγούν σε άλλους δρόμους και επιβάλλουν – κυρίως – άλλα συμπεράσματα
Ρούντι Ρινάλντι
Περιοδικό ΔΙΑΠΛΟΥΣ Νο 25
Το νέο διατροφικό σκάνδαλο του νοθευμένου ηλιέλαιου με ορυκτέλαια είναι συνέχεια των τρελλών αγελάδων, της νόσου των πτηνών, των διοξινών σε κοτόπουλα και σε αγελάδες, του βενζόλιου μέσα στα μπουκάλια Περιέ, Το ίδιο σκηνικό επαναλαμβάνεται κάθε τόσο και βέβαια αφορά μόνο τα κρούσματα που βγαίνουν στο φως της δημοσιότητας. Μάλιστα, στα πλαίσια της παγκοσμιοποίησης τα επικίνδυνα τρόφιμα διοχετεύονται σε ευρύτερες γεωγραφικές περιοχές και καλύπτουν ολόκληρες ηπείρους.
Το κυνήγι του κέρδους , ποτέ δεν είχε όρια και κανόνες. Όπως σε όλους τους άλλους τομείς και στην βιομηχανία τροφίμων η μεγιστοποίηση των κερδών και η ηγεμονία την αγορά είναι αποκλειστικοί στόχοι. Το καρτέλ του γάλακτος που αποκαλύφθηκε πριν μερικούς μήνες αποτελεί καθεστώς σε όλα τα τρόφιμα. Στο χώρο του λαδιού και των μαργαρινών δυο εταιρείες ελέγχουν το 65% και 98% αντίστοιχα.
Τα αυστηρά νομικά πλαίσια στην πραγματικότητα καλύπτουν ότι συμβαίνει. Την στιγμή που η τεχνολογία και οι έλεγχοι ποιότητας κάνουν, υποτίθεται, άλματα, την ίδια ώρα αυξάνονται τα επικίνδυνα προς κατανάλωση τρόφιμα. Οι ακριβοπληρωμένες πιστοποιήσεις και τα κάθε είδους ISO από ανεξάρτητους φορείς, δεν αποτελούν μέσα διασφάλισης της υγείας των καταναλωτών. Η εταιρεία με το ηλιέλαιο ήταν πιστοποιημένη, όπως λίγο καιρό πριν πιστοποιημένη ήταν και η ΦΑΓΕ που μας πλάσαρε γιαούρτι με «επιφανειακή μούχλα».
Πολλοί προσπαθούν να εμφανίσουν την χώρα μας σαν ξέφραγο αμπέλι για κάθε είδους κομπίνα ενώ στην υπόλοιπη ΕΕ ο καταναλωτής προστατεύεται. Πρόκειται για ψέμα. Πρόσφατα έγινε γνωστό ότι η ίδια η Ευρωπαϊκή Επιτροπή με την οδηγία 2004/4/ΕΚ προκειμένου να βελτιώσει την κερδοφορία στις θαλάσσιες μεταφορές, ενέκρινε την μεταφορά τροφίμων με φορτηγά πλοία, στα οποία το προηγούμενο φορτίο τους ήταν ορυκτέλαια, κερί παραφίνης αλλά ακόμα και επικίνδυνες ουσίες όπως πεντάνιο, επτάνιο, ακετόνη, οινόπνευμα, τετραμερές προπυλένιο (υποπροϊόν του πετρελαίου για την παρασκευή πλαστικών), καυστικό νάτριο, ακόμη και θειικό οξύ, το γνωστό μας βιτριόλι (Αυγή 25-5-08). Δεν ήταν λάθος επομένως η απόφαση της Κομισιόν να σταματήσει αμέσως το εμπάργκο κατά του Ουκρανικού επιμολυσμένου ηλιέλαιου. Ορυκτέλαιο και άλλες ουσίες καταναλώνουμε ήδη από το 2004 με την έγκριση της ΕΕ. Όπως δεν είναι λάθος και η τελευταία απόφαση της Κομισιόν για την «πλύση» των κοτόπουλων με το κοκτέιλ χημικών ουσιών, μέθοδο που χρησιμοποιούν οι αμερικανοί.
Από την άλλη οι κυβερνήσεις προσπαθούν να καθησυχάσουν τους πολίτες, να πείσουν ότι όλα βρίσκονται υπό έλεγχο, ότι οι μηχανισμοί παρά τα προσωρινά προβλήματα λειτουργούν και ότι δεν υπάρχει πρόβλημα υγείας. Στην πραγματικότητα η βασική τους επιδίωξη είναι να κουκουλώσουν όσα περισσότερα μπορούν και να περιορίσουν τις επιπτώσεις στο πολιτικό επίπεδο. Έτσι φτάνουν σε δηλώσεις όπως του υπουργού κ. Φώλια ο οποίος είναι και ιδιοκτήτης αλυσίδας φαστφουντάδικων, που λέει ότι «εγώ τρώω πολύ ηλιέλαιο», ή του υφυπουργού του, που λέει ότι δεν υπάρχει πρόβλημα αν τρώμε ορυκτέλαιο γιατί οι ποσότητες που καταναλώνουμε είναι κάτω από τα όρια που θέτει η Ε.Ε. Είναι τόσο κυνικοί που μας βάζουν και όρια κατανάλωσης ορυκτελαίου!! Μοναδικός σκοπός τους να διαφυλάξουν τα συμφέροντα των επιχειρηματιών και των πολυεθνικών, αδιαφορώντας για την υγεία και τις ζωή των πολιτών.
Τα επικίνδυνα τρόφιμα θα συνεχίζουν να παράγονται και να διοχετεύονται στην αγορά. Η κατά περίπτωση αντιμετώπιση των συμπτωμάτων – κρουσμάτων που δεν θα ακουμπά τις αιτίες που τα γεννούν, δεν μπορεί να αντιμετωπίσει το πρόβλημα. Το λιγότερο κράτος και η διάλυση των δημόσιων υπηρεσιών ελέγχου που προωθούν οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές θα έχουν σαν αποτέλεσμα ακόμα περισσότερα διατροφικά σοκ στο άμεσο μέλλον. Ας σταματήσουμε να γκρινιάζουμε για το ότι «δεν ξέρουμε τι τρώμε». Ας οργανωθούμε για να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα. Μαζί με το νοθευμένο ηλιέλαιο να πετάξουμε στα σκουπίδια την κυβέρνηση και όσους υποστηρίζουν αυτές τις πολιτικές.
Λάμπρου Βύρων
Ενώ λοιπόν η κυβέρνηση κάθεται με τα χέρια σταυρωμένα, η φτώχεια έχει εξελιχθεί στο υπ' αριθμόν ένα κοινωνικό πρόβλημα, τροφοδοτούμενη από την υψηλή ανεργία, τους χαμηλούς μισθούς και συντάξεις και βέβαια από την καλπάζουσα ακρίβεια. Τα στοιχεία που δημοσιοποίησε στις αρχές της εβδομάδας η V-PRC αποκαλύπτουν ότι όλο και ευρύτερα τμήματα του πληθυσμού διαβιούν υπό συνθήκες οικονομικής ανασφάλειας. Οι αριθμοί είναι αρκούντως εύγλωττοι:
* Το 41% των νοικοκυριών, ήτοι 3.622.360 άτομα, δεν διαθέτουν την οικονομική δυνατότητα για μία εβδομάδα διακοπών το χρόνο.
* Το 23% των νοικοκυριών, ήτοι 2.032.056 άτομα, δεν διαθέτουν την οικονομική δυνατότητα να τρώνε κάθε δεύτερη μέρα κρέας, κοτόπουλο, ψάρι, ή λαχανικά
* Το 39% των νοικοκυριών, ήτοι 3.445.660 άτομα, δεν διαθέτουν την οικονομική δυνατότητα να αντιμετωπίσουν έκτακτες αλλά αναγκαίες δαπάνες που τυχόν προκύψουν.
* Το 14% των νοικοκυριών, ήτοι 1.236.904 άτομα, δεν διαθέτουν την οικονομική δυνατότητα για ικανοποιητική θέρμανση στο νοικοκυριό τους.
* Το 11% των νοικοκυριών, ήτοι 1.060.203 άτομα, αντιμετώπισαν δυσκολίες τον τελευταίο χρόνο στην πληρωμή του ενοικίου κατοικίας ή της δόσης για δάνειο πρώτης κατοικίας.
* Το 27% των νοικοκυριών, ήτοι 2.385.457 άτομα, αντιμετώπισαν δυσκολίες στην πληρωμή των οικιακών λογαριασμών (νερό, ηλεκτρικό ρεύμα, φυσικό αέριο, κ.λπ).
* Το 19% των νοικοκυριών, ήτοι 1.678.655 άτομα, αντιμετώπισαν δυσκολίες στην πληρωμή δόσεων πιστωτικών καρτών, ή δόσεων διαφόρων δανείων.
* Το 38% των νοικοκυριών, ήτοι 3.360.000 περίπου άτομα, έχουν ανοικτό χρέος κάποιου ποσού για εξόφληση καρτών, δόσεων ή δανείων. Το 78% εξ αυτών επιβαρύνεται πολύ και αρκετά στα οικονομικά του από τις υποχρεώσεις αυτές, ενώ ένας στους τέσσερις (26%) επιβαρύνεται πολύ.
* Το 70% των μισθωτών του δημοσίου βρίσκεται χρεωμένο με δόσεις, πιστωτικές κάρτες και δάνεια, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό στους μισθωτούς του ιδιωτικού τομέα φτάνει το 46%.
* Το 13% του συνολικού πληθυσμού της χώρας, ήτοι 1.148.553 άτομα, κατά δήλωσή τους ασκούν και άλλες - πλην της κύριας - εργασίες
* Το 21% των μισθωτών του δημοσίου έχουν δεύτερη εργασία
* Το 15% των μισθωτών του ιδιωτικού τομέα έχουν δεύτερη εργασία
* Το 11% των συνταξιούχων ασκεί εργασία ή περιστασιακές εργασίες
* Το 21% του συνολικού πληθυσμού της χώρας, ήτοι 1.855.355 άτομα λαμβάνει οικονομική βοήθεια από την οικογένειά του (πέραν από τις αποδοχές μισθών ή συντάξεων).
* Το 20% των μισθωτών του δημοσίου τομέα (υπολογιζόμενος αριθμός: 171.399 άτομα) λαμβάνουν βοήθεια από την οικογένεια.
* Το 32% των μισθωτών του ιδιωτικού τομέα (υπολογιζόμενος αριθμός: 542.824 άτομα) έχουν οικονομική βοήθεια από την οικογένεια, ποσοστό αρκετά υψηλό αφού αφορά το ένα τρίτο της συγκεκριμένης κατηγορίας.
* Βοήθεια από την οικογένεια λαμβάνει και ένα σημαντικό ποσοστό νοικοκυρών και συνταξιούχων (13% των νοικοκυρών, 9% των συνταξιούχων).
Αναδρανιστάκης Γιώργος
ΑΥΓΗ, 8/6/2008
Η κυβέρνηση συνεχίζει αμετανόητα την επιχείρηση πυρπόλησης του δημόσιου πανεπιστημίου. Στον ωμό εκβιασμό του υπουργού παιδείας για κατάρτιση τετραετών προγραμματισμών και έγκριση εσωτερικών κανονισμών, δυστυχώς υπάρχουν πρυτάνεις που στέκονται στο πλευρό της κυβέρνησης και ενάντια στο εκπαιδευτικό κίνημα.
Η θεατρική παράσταση που έστησε χθες ο πρύτανης του Πανεπιστήμιου Μακεδονίας, όπου πριν καλά-καλά ξεκινήσει η Σύγκλητος ...αποφασίστηκε η υλοποίηση των κυβερνητικών εντολών, δείχνει ότι οι υπερασπιστές του δημόσιου Πανεπιστήμιου δεν είναι οι κομματικοί απεσταλμένοι της Ρηγίλλης, αλλά το ενιαίο κίνημα φοιτητών και πανεπιστημιακών δασκάλων.
Ο ίδιος πρύτανης που δεν διστάζει να καταγγείλει τον ΣΥΡΙΖΑ, που στήνει θεατρικό επεισόδιο προσπαθώντας να δείξει ότι οι φοιτητές τον προπηλακίζουν, είναι αυτός που καλύπτει -αν δεν σχεδιάζει- το καθεστώς ανομίας, βίας, νοθείας και τραμπουκισμών της φοιτητικής παράταξης της ΝΔ στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας.
Το σημερινό λοκ άουτ στη Διοίκηση των Πανεπιστημίων, αναπαράγει την κυβερνητική φιλολογία. Κανονικά θα έπρεπε να στραφεί ενάντια στον πραγματικό υπεύθυνο του σημερινού αδιεξόδου: την απερίγραπτη εμμονή του Υπουργού Παιδείας και του Πρωθυπουργού προσωπικά, να επιβάλει έναν νόμο απονομιμοποιημένο στην πανεπιστημιακή κοινότητα και την κοινωνία.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δηλώνει την πλήρη συμπαράστασή του στον αγώνα των εργαζομένων του ΟΤΕ που έχουν καταλάβει το κτήριο ΝΥΜΙΑ του ΟΤΕ και κλιμακώνουν με απεργίες για να μην εγκριθεί από την Βουλή η συμφωνία της Κυβέρνησης με την Deutsche Telekom για το ξεπούλημα του ΟΤΕ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ καλεί τα συνδικάτα και τα κοινωνικά κινήματα να συντονίσουν τον αγώνα τους με τους εργαζόμενους του ΟΤΕ για την υπεράσπιση της δημόσιας περιουσίας, γιατί εάν περάσει η απόφαση της κυβέρνησης για ξεπούλημα του ΟΤΕ τα πρώτα θύματα θα είναι οι πολίτες και όλοι οι εργαζόμενοι.
To Γραφείο Τύπου ΣΥ.ΡΙΖ.Α.
Η φετινή παγκόσμια περιβάλλοντος μας βρίσκει σε μια στιγμή όπου:
Η θεωρία της συνυπευθυνότητας όλων μας, μικρών και μεγάλων καταναλωτών καταρρέει μπροστά στα ενδεικτικά μόνο στοιχεία που προηγούνται.
Είναι μια πολύ βολική θεωρία για τις βιομηχανίες και τις μεγάλες επιχειρήσεις, που ισχυρίζεται ότι αν οι εργαζόμενοι πηγαίνουν με ποδήλατο στη δουλειά τους, μειώσουν την κατανάλωση νερού και ρεύματος, ανακυκλώνουν τα σκουπίδια τους, το περιβαλλοντικό πρόβλημα θα λυθεί.
Αν δεν πειστούν οι εργαζόμενοι να αποκτήσουν “περιβαλλοντική συνείδηση”, τότε θα αυξηθούν τα τιμολόγια της ΕΥΔΑΠ και της ΔΕΗ, για να συμμορφωθούν προς τας υποδείξεις.
Την ίδια ώρα οι “παράγοντες της αγοράς” θα δρουν ανεξέλεγκτα αφού η νεοφιλελεύθερη σκέψη και πρακτική θεωρεί ότι οι αγορές μπορούν να “αυτοελέγχονται” και να “αυτορυθμίζονται”.
Η αλήθεια πολύ απέχει από αυτήν την άποψη και δυστυχώς οι εργαζόμενοι της Ευρώπης και οι φτωχότεροι των φτωχών παγκόσμια υπόκεινται και πληρώνουν την περιβαλλοντική καταστροφή από τις πολυεθνικές και το μεγάλο κεφάλαιο, ακόμα και με τη ζωή τους!
Ο εργαζόμενος κόσμος δεν ελέγχει την παραγωγή και τη διανομή του πλούτου. Ο μόνος τρόπος με τον οποίο μπορούμε νε συνεισφέρουμε στην προστασία του περιβάλλοντος εμείς οι εργαζόμενοι, είναι με την κινητοποίησή μας απέναντι στους μεγάλους καταστροφείς.
Ο ΣΥΡΙΖΑ μαζί με όλα τα κινήματα υπεράσπισης των ελεύθερων χώρων και γενικότερα του περιβάλλοντος, θα παλέψει ενάντια στην εμπορευματοποίηση του νερού, του αέρα, των δέντρων, της θάλασσας.
Θα αντισταθούμε στη λογική να πουληθεί το περιβάλλον για να αυξηθούν τα κέρδη των επιχειρήσεων!
To Γραφείο Τύπου ΣΥ.ΡΙΖ.Α.
