Ο ΒΡΑΖΙΛΙΑΝΟΣ ΣΚΙΤΣΟΓΡΑΦΟΣ CARLOS LATUFF ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΕΡΓΑ ΠΟΥ ΚΑΛΟΥΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΝΑ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΕΙ ΤΟ ΙΣΡΑΗΛΙΝΟ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗΣ

ΤΟ ΙΣΡΑΗΛΙΝΟ ΚΡΑΤΟΣ ΣΚΟΡΠΙΖΕΙ ΞΑΝΑ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ

Το Ισραήλ βομβαρδίζει από το πρωί του Σαββάτου 27/12 την από καιρό αποκλεισμένη Λωρίδα της Γάζας, σπέρνοντας τρόμο στους κατοίκους της και προκαλώντας εκατόμβες νεκρών. Είναι ένα ακόμα, βάρβαρο και απροκάλυπτο, επεισόδιο της 60χρονης κατοχής και καταπίεσης του παλαιστινιακού λαού που τιμωρείται επειδή αντιστέκεται.

Είναι μεγάλο ψέμα ότι στρέφονται οι επιθέσεις των σιωνιστών κατά επιλεγμένων στρατιωτικών στόχων. Βαράνε στο ψαχνό θέλοντας να τρομοκρατήσουν το λαό.

Σύσσωμη η διεθνής κοινότητα (ΟΗΕ, ΕΕ, κουαρτέτο, Αραβικός Σύνδεσμος, δυτικές κυβερνήσεις, Σοσιαλιστική Διεθνής, ο πολύς Ομπάμα κλπ) ακόμα και ο Παλαιστίνιος Πρόεδρος υποστηρίζουν για μια ακόμα φορά τον σφαγέα, είτε ταυτίζοντας θύτη και θύμα, είτε υπερασπιζόμενοι το «δικαίωμα» του Ισραήλ να «αμύνεται». Στην πραγματικότητα όλοι απαιτούν από την Χαμάς και από τις άλλες παλαιστινιακές οργανώσεις να σταματήσουν τον αγώνα του λαού τους κατά της κατοχής και του αποκλεισμού.

Να σταθούμε στο πλευρό του Παλαιστινιακού λαού. Είμαστε όλοι Παλαιστίνιοι.

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

Εκφράζουμε την ολόψυχη αλληλεγγύη και συμπαράστασή μας στην Κωνσταντίνα Κούνεβα, γενική γραμματέα της Παναττικής Ένωσης Καθαριστριών, που δέχτηκε δολοφονική επίθεση με βιτριόλι και νοσηλεύεται σε κρίσιμη κατάσταση. Η Κωνσταντίνα Κούνεβα τελευταία δεχόταν απειλές για τη συνδικαλιστική της δράση. Είναι και εργάτρια και γυναίκα και μετανάστρια και για αυτό μάλλον κάποιοι δεν μπορούσαν να ανεχτούν να έχει και φωνή. Είναι φανερό από όλα όσα ζούμε αυτό το Δεκέμβριο ότι η κυβέρνηση είναι που οπλίζει τα χέρια των κάθε είδους κρατικών, παρακρατικών, τρομοκρατικών μηχανισμών.

§ Ο εργασιακός μεσαίωνας φέρνει μαζί του και τον κανονικό μεσαίωνα. Οι εργαζόμενοι πρέπει να τους σταματήσουμε.

§ Απαιτούμε άμεσα να διερευνηθεί η υπόθεση και να τιμωρηθούν παραδειγματικά οι φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί.

§ Να απαντήσουν άμεσα τα σωματεία με μαζικές διαμαρτυρίες και καταγγελίες. Να ξυπνήσει επιτέλους η ηγεσία της ΓΣΕΕ.

ΕΝΩΣΗ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

ΝΑ ΠΕΣΕΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΩΝ ΔΟΛΟΦΟΝΩΝ! ΝΑ ΠΕΣΟΥΝ ΟΙ ΜΑΣΚΕΣ ΤΩΝ ΣΥΝΕΡΓΑΤΩΝ ΤΗΣ!

Χαιρετίζουμε τις πολλές εκατοντάδες νέων και εργαζομένων που διαδήλωσαν την οργή και την αγανάκτησή τους ανυποχώρητα και αποφασιστικά στην συγκέντρωση και πορεία της Τετάρτης στην Καβάλα, που ήταν από τις πιο μαζικές και μαχητικές απεργιακές συγκεντρώσεις των τελευταίων χρόνων.
 Την ίδια στιγμή που οι εργαζόμενοι διαδηλώνουν μαζικά για την πλήρη αποτυχία της κυβέρνησης της ΝΔ στην οικονομία, στην παιδεία, στην εργασία, στα δικαιώματα και στην ανθρώπινη ζωή, χιλιάδες νέοι εκφράζουν ένα αυθόρμητο όσο και παλλαϊκό αίτημα: την καταδίκη της αστυνομίας, του μακριού χεριού της κυβέρνησης Καραμανλή, που εκτελεί εν ψυχρώ 16χρονα παιδιά. Αυτή η απόλυτα δίκαιη οργή περισσεύει για ένα έγκλημα που πρέπει να τιμωρηθεί. Περισσεύει όμως ταυτόχρονα και η αγανάκτηση για ένα σύστημα που καθημερινά σκοτώνει τη νεολαία, όχι μόνο εν ψυχρώ με όπλα, αλλά και με την παιδεία, την ανεργία, την ακρίβεια, την φτωχοποίηση και την περιθωριοποίηση.
Καταδικάζουμε τα μπλόκα της αστυνομίας και την προκλητικότητα των επιθέσεων στους διαδηλωτές που επαναλαμβάνεται στις τελευταίες πορείες και στην Καβάλα. Καταδικάζουμε τις εφόδους, τη ρίψη δακρυγόνων και χειροβομβίδων κρότου λάμψης προκειμένου να «αναχαιτίσει τους (ανήλικους) ταραξίες», που οδήγησαν στη μεταφορά ενός μαθητή στο νοσοκομείο. Καταδικάζουμε, τη σύλληψη του συναγωνιστή Χ. Γαμβρέλη, από προκλητικούς θρασύδειλους ασφαλίτες που όταν δεν φωτογράφιζαν τους διαδηλωτές, έδιναν εντολές στα ΜΑΤ για να χτυπήσουν και να συλλάβουν, όπως επίσης και τις προσαγωγές 4 ακόμα νέων τη στιγμή που η πορεία των διαδηλωτών έφτανε στο τέλος!
Όπως φαίνεται, μαζί με τους «αγανακτισμένους πολίτες» - Χρυσαυγίτες, έκαναν την εμφάνιση τους και αγανακτισμένοι Δήμαρχοι. Ο Δήμαρχος Καβάλας τη Δευτέρα σε δήλωση του σε ραδιοφωνικό σταθμό είπε πως επισκέφτηκε το αστυνομικό μέγαρο για να εκφράσει την συμπαράσταση του, ξεχνώντας την δολοφονία του 15χρονου μαθητή. Σήμερα κατηγορεί την ΚΟΕ ως υποκινητή επεισοδίων και επιτίθεται φραστικά στα μέλη της όταν όλος ο λαός της Καβάλας κατηγορεί την αστυνομία. Για την ΚΟΕ, η μετατόπιση της δημόσιας συζήτησης στα σπασίματα και τις φωτιές και η προσπάθεια εύρεσης υποκινητών είναι στην ουσία συγκάλυψη της δολοφονίας και της εγκληματικής πολιτικής της κυβέρνησης. Αποτελεί επίσης προσπάθεια τρομοκράτησης του κόσμου που θέλει να αντιδράσει. Η μαζική συμμετοχή του κόσμου στις διαδηλώσεις δείχνει ότι η προσπάθεια αυτή πέφτει στο κενό. Η ΚΟΕ δεν θεωρεί στόχο της κανένα δημόσιο κτίριο ή ιδιωτικό κατάστημα. Εχθρός της είναι αυτό το πολιτικό σύστήμα που εγκληματεί καθημερινά στην νεολαία και στους εργαζόμενους, όπως και οι εκπρόσωποι του σε κεντρικό ή τοπικό επίπεδο.

Δελτίο Τύπου της ΚΟΕ για τη ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ του 16χρονου

Το κράτος δολοφονεί. Όλοι στο δρόμο!

Η σημερινή δολοφονία του 16χρονου από ειδικό φρουρό στο κέντρο της Αθήνας έχει ηθικό αυτουργό και πολιτικό υπεύθυνο. Η Ελλάς Ελλήνων Αστυνομικών δολοφόνησε εν ψυχρώ ανήλικο παιδί. Χωρίς να δεχτεί επίθεση όπως αναπαράγεται από τα ΜΜΕ και τις διαρροές της αστυνομίας. Οι ειδικοί φρουροί επιτέθηκαν με πρόθεση να σκοτώσουν. Με το θράσος που τους δίνει η αιώνια ατιμωρησία (έως και επιβράβευση) της αστυνομικής θηριωδίας.

Ο Υπουργός Παυλόπουλος εκφράζει χωρίς ντροπή τη λύπη της κυβέρνησης. Η κυβέρνηση Καραμανλή είναι αυτή που με την ατιμωρησία των αστυνομικών που δολοφόνησαν στη Λευκίμη, με την ατιμωρησία των δολοφόνων του Ηρακλή Μαραγκάκη, με την ατιμωρησία των αστυνομικών που δολοφόνησαν τον μετανάστη Μοχάμεντ Ασράφ πριν ενάμισι μήνα, με την ατιμωρησία όλων των φαινομένων αστυνομικής αυθαιρεσίας και βαρβαρότητας, όπλισε το χέρι των δύο αστυνομικών – φονιάδων. Η κυβέρνηση έχει ακέραιη την πολιτική ευθύνη.

Το έγκλημα δεν μπορεί να μείνει ατιμώρητο. Όλοι στο δρόμο. Όλοι αύριο στη διαδήλωση ενάντια στην κρατική – δολοφονική τρομοκρατία στις 13.00 στο Μουσείο. Όλοι αύριο Κυριακή 7/12/2008 σε διαδηλώσεις σε όλες τις πόλεις, σε όλες τις γειτονιές. Να πληρώσουν οι δολοφόνοι και οι πολιτικοί υπεύθυνοι. H μη αποδοχή των μαϊμού παραιτήσεων Παυλόπουλου - Χηνοφώτη από τον πρωθυπουργό σημαίνει ότι ο Καραμανλής αναλαμβάνει προσωπικά την ευθύνη. Να πληρώσει η κυβέρνηση Καραμανλή.

10 λόγοι για τους οποίους πρέπει να αγωνιστούμε ενάντια στην αναγνώριση των κολεγίων

10 λόγοι για τους οποίους πρέπει να αγωνιστούμε ενάντια στην αναγνώριση των κολεγίων

1. Γιατί, ο νόμος για την αναγνώριση των κολεγίων που πέρασε η κυβέρνηση σαν το κλέφτη στο θερινό τμήμα της βουλής το καλοκαίρι, αποτελεί συνταγματικό πραξικόπημα. Μετά την ήττα που έφαγε από το φοιτητικό κίνημα το προηγούμενο διάστημα, που δεν της επέτρεψε να αναθεωρήσει το άρθρο 16, συνεχίζει το καταστροφικό της έργο στην Παιδεία φέρνοντας τα Ιδιωτικά Πανεπιστήμια από την πίσω πόρτα.

2. Γιατί, η εξίσωση των ΑΕΙ-ΤΕΙ με τα κολέγια και η αναγνώριση επαγγελματικών δικαιωμάτων στους αποφοίτους τους, δεν έχει άλλο στόχο παρά την υποβάθμιση των δικαιωμάτων όλων μας προς τα κάτω. Θέλουν να ανατινάξουν οριστικά τη σχέση πτυχίου-εργασιακού δικαιώματος. Θέλουν να καταργήσουν το κοινωνικό δικαίωμα στην εργασία φτιάχνοντας μια ζούγκλα πολλαπλών πτυχίων, δια βίου εκπαίδευσης, ευελιξίας, ανασφάλειας. 

3. Γιατί, η αναγνώριση των κολεγίων δημιουργεί ρεύμα κολεγιοποίησης των ΑΕΙ και ΤΕΙ: πειθάρχηση, εντατικοποίηση (αλυσίδες σε μαθήματα, όρια δήλωσης), πληρωμή των συγγραμμάτων (ήδη συμβαίνει), διάλυση του φοιτητικού συνδικαλισμού, κατάργηση του ασύλου, αποσυγκρότηση επιστημονικών αντικειμένων, μετατροπή της «επιστημονικής γνώσης» σε εφήμερη κατάρτιση. 

4. Γιατί, αναγνωρίζοντας τα κολέγια, η κυβέρνηση δίνει το σύνθημα στο ιδιωτικό κεφάλαιο να εισβάλει στο χώρο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και να κάνει business. Αφού φρόντισαν να αφήσουν δεκάδες χιλιάδες υποψηφίων έξω από τα ΑΕΙ και ΤΕΙ, με τη βάση του 10, δίνουν τώρα το χώρο στους αετονύχηδες της αγοράς να εκμεταλλευτούν μέχρι οικονομικής εξόντωσης την επιθυμία των νέων να σπουδάσουν.

5. Γιατί, η ισοτίμηση των κολεγίων με τα ΑΕΙ και ΤΕΙ επιβάλει το σύστημα bachelor-master. Τα 4ετή ελληνικά Πανεπιστήμια οδηγούνται στην εξίσωση με τα 3ετή bachelor, ενώ και τα 5ετή (Πολυτεχνεία, Γεωπονικές κλπ.) δεν αναγνωρίζονται σαν master. Αυτή η διαδικασία αποδιοργανώνει πλήρως τα προγράμματα σπουδών των σχολών, διασπάει και απαξιώνει τα πτυχία μας.
 
6. Γιατί, οι σπουδές σ’ αυτά τα κολέγια είναι φτηνή κατάρτιση όχι επιστημονική γνώση, είναι ταχύρυθμες και πλήρως προσαρμοσμένες στις άμεσες ανάγκες της αγοράς, μακριά από την ολοκληρωμένη επιστημονική γνώση και τις κοινωνικές ανάγκες. Αυτό επηρεάζει άμεσα τα ΑΕΙ και ΤΕΙ, αφού για να «αντέξουν» στον ανταγωνισμό θα πρέπει να προσαρμοστούν στους νόμους της αγοράς. 

7. Γιατί, η κυβέρνηση μας θέλει πελάτες. Θέλει να μετατρέψει την Παιδεία σε εμπόρευμα. Αναγνωρίζοντας τα κολέγια νομιμοποιεί την αγοροπωλησία πτυχίων. Αν σήμερα το ετήσιο κόστος σπουδών σε ένα κολέγιο είναι 8.000€ κατά μέσο όρο, με την πλήρη αναγνώριση, το κόστος θα εκτιναχθεί στα 15.000 και 20.000€ το χρόνο. Παράλληλα ανοίγει το δρόμο για την επιβολή διδάκτρων στα Δημόσια Ιδρύματα.  

8. Γιατί, η ανάγκη πελατείας για τα κολέγια θα κάνει την κυβέρνηση να υποχρηματοδοτεί όλο και περισσότερο τα ΑΕΙ και ΤΕΙ με σκοπό να απαξιώσει ύπουλα τη Δημόσια εκπαίδευση και με αυτό τον τρόπο να στρέψει το γονιό να σκέφτεται καλύτερα να πάει το παιδί του στο Ιδιωτικό Πανεπιστήμιο, παρά στο Δημόσιο-ερείπιο. Κάτι ανάλογο δεν έγινε και με το Δημόσιο Σύστημα Υγείας;

9. Γιατί, είναι εξοργιστική η απόφαση του Ευρωπαϊκού δικαστηρίου στις 23/10 που καταδικάζει και υποχρεώνει την Ελλάδα να αναγνωρίσει χωρίς κανέναν περιορισμό τα κολέγια ως πανεπιστήμια. Παράλληλα υποχρεώνει την Ελλάδα να ενσωματώσει την οδηγία 89/48 για τα επαγγελματικά δικαιώματα των κολεγίων. Ήδη ο Στυλιανίδης έχει δηλώσει ότι θα εκδώσει προεδρικό διάταγμα που θα εφαρμόζει την απόφαση εντός του 2009.

10. Γιατί, η κυβέρνηση κάνει ότι δεν μας βλέπει. Κάνει ότι δεν βλέπει τις αντιδράσεις του συνόλου της εκπαιδευτικής κοινότητας. Επιχειρεί να πάρει τη ρεβάνς από το φοιτητικό κίνημα για την ακύρωση που επέβαλε στα σχέδιά τους για αναθεώρηση του άρθρου 16. Έχουμε δείξει ότι οι κυβερνώντες δεν είναι ανίκητοι. Να το επιβεβαιώσουμε για μία ακόμη φορά συγκροτώντας ένα πανεκπαιδευτικό κίνημα που θα υπερασπιστεί τη Δημόσια και Δωρεάν Παιδεία ενάντια στην αναγνώριση των κολεγίων.  

συμμετέχουμε στην

ΝΑ «ΧΤΙΣΟΥΜΕ» ΕΝΑ ΝΕΟ ΞΕΣΠΑΣΜΑ

ΝΑ «ΧΤΙΣΟΥΜΕ» ΕΝΑ ΝΕΟ ΞΕΣΠΑΣΜΑ

Όταν τα δύο κόμματα που κυβέρνησαν και κυβερνούν (ΝΔ και ΠΑΣΟΚ) δεν κατάφεραν την άνοιξη του 2007 να ανατρέψουν το άρθρο 16 που απαγορεύει τα ιδιωτικά Πανεπιστήμια, θα πίστευε κανείς ότι ησυχάσαμε…
Είναι όμως τόση και τέτοια η πώρωση της κυβέρνησης Καραμανλή που δεν παίρνει υπόψη της ούτε το Σύνταγμα, ούτε τη θέληση των φοιτητών, των Πανεπιστημιακών και ολόκληρης της κοινωνίας. Από το καλοκαίρι με την ψήφιση του νόμου 3696 για τα κολέγια η κυβέρνηση προχωρά στη συνταγματική εκτροπή αναγνωρίζοντας στα κολέγια το δικαίωμα δικαιόχρησης (franchise) και άρα την ίδρυση παραρτημάτων ξένων κολεγίων και ως εκ τούτου την εξίσωση με τα ελληνικά ΑΕΙ και ΤΕΙ.
Δύο μήνες μετά η Ε.Ε. ήρθε να υπενθυμίσει το χαρακτήρα και τη φύση της σαν τοποτηρητής των συμφερόντων του ιδιωτικού κεφαλαίου. Με την καταδικαστική της για την Ελλάδα απόφαση καλεί το ελληνικό δημόσιο να αναγνωρίσει τα κολέγια σαν ισότιμα των ελληνικών εκπαιδευτικών ιδρυμάτων. Προχωράει και ένα βήμα μπροστά, απαιτώντας την εξίσωση των πτυχίων των κολεγίων με αυτά των ΑΕΙ, υποτιμώντας ακόμη περισσότερα τα πτυχία ΤΕΙ. Στην πραγματικότητα μάλιστα αναφέρει ότι είναι δυνατόν τα πτυχία να δίνονται και «εκτός δομών τριτοβάθμιας εκπαίδευσης»…
ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΟΥΝ ΑΥΤΑ;
Σημαίνουν ότι διαλύεται με τον πιο κυνικό τρόπο η μέχρι σήμερα σχέση των πτυχίων με το δικαίωμα στην εργασία. Διαλύεται δηλαδή το κοινωνικό και στοιχειώδες δικαίωμα στην εργασία. Πλέον οι τίτλοι σπουδών, τα πτυχία, οι βεβαιώσεις, τα διπλώματα θα αποτελούν όχι μόνο αντικείμενο αγοραπωλησίας, αλλά και μοχλό ανατίναξης των επαγγελματικών και εργασιακών δικαιωμάτων. Ο αγριανθρωπισμός και η ζούγκλα στο αποκορύφωμα… 
Η αναγνώριση των κολεγίων μας αφορά άμεσα και έντονα. Δεν αφορά κάποιους άλλους. Δεν θα χτυπήσει μόνο τις επόμενες γενιές που θα πρέπει να χρυσοπληρώνουν το αμφίβολο πτυχίο των μαγαζατόρων που θα ανοίξουν ιδιωτικό «πανεπιστήμιο». Δεν θα «πιέσει» απλά το σημερινό δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα στην κατεύθυνση της ιδιωτικοποίησης ή της εντατικοποίησης των σπουδών και πειθάρχησης των φοιτητών…
Η αναγνώριση των κολεγίων συνιστά κήρυξη πολέμου στη γενιά μας. Είναι κήρυξη πολέμου στους σημερινούς φοιτητές. Γιατί ισοπεδώνει ελπίδες και όνειρα για το μέλλον. Γιατί ανοίγει την πόρτα στην πλήρη απαξίωση σπουδών και πτυχίων. Όχι μόνο επειδή τα εξισώνει (= σπρώχνει προς τα κάτω) με τα αμφίβολης αξίας κολέγια, αλλά γιατί απορυθμίζει τα εργασιακά και επαγγελματικά δικαιώματα, αναγνωρίζοντας περίπου σαν ισάξια με τα πτυχία οποιοδήποτε βεβαίωση, πιστοποίηση ή συλλογή πιστωτικών μονάδων που θα αγοράζεται στα κάθε λογής «εκπαιδευτήρια».
ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ;
Λογικά θα έπρεπε ήδη να κάναμε… Να είχαμε ξεσηκώσει όλη την κοινωνία με πανεκπαιδευτικό αγώνα, συνελεύσεις, πορείες, καταλήψεις. Αν μια φορά αγωνιστήκαμε να μην περάσει η αναθεώρηση του άρθρου 16 και το πετύχαμε, δέκα φορές πρέπει να αγωνιστούμε να μην περάσει η από την πίσω πόρτα κατάργησή του…
Τα πράγματα όμως δεν είναι έτσι. Και ακόμη κι αν οι περισσότεροι συμφωνούμε ότι η αναγνώριση των κολεγίων μας θίγει, δεν είμαστε σίγουροι ότι μπορούμε να τους σταματήσουμε. Έτσι είναι;
Η ιστορία δείχνει πως και τότε ακόμα που οι κυβερνώντες φάνταζαν δυνατοί και ισχυροί, όταν στο προσκήνιο ερχόταν το μαζικό κίνημα των νέων ή των εργαζομένων, αλλάζαν πορεία. Όχι επειδή τους πείθαμε για το δίκαιο των αιτημάτων μας, αλλά επειδή τους φοβίζαμε με τον δύναμη της αγανάκτησής μας. 
Όταν ακριβώς δύο χρόνια πριν, τον Δεκέμβρη του 2006 η ΝΔ μαζί με το ΠΑΣΟΚ ετοιμάζονταν να ανατρέψουν το άρθρο 16 και να ιδρύσουν ιδιωτικά Πανεπιστήμια, ελάχιστοι πίστευαν ότι μια κοινοβουλευτική πλειοψηφία του 95% μπορούσε να μπλοκαριστεί. Και όμως συνέβη.
Όταν τον Φλεβάρη και τα δύο κόμματα ήταν έτοιμα να ψηφίσουν την αναθεώρηση το φοιτητικό κίνημα ράγισε τη δικομματική συναίνεση και επέβαλε την ακύρωση της συνταγματικής αναθεώρησης.
Γιατί να μην μάθουμε από το παρελθόν; Όχι να το νοσταλγούμε, αλλά να το χρησιμοποιήσουμε σαν οδηγό στη δράση μας. Ακόμα και οι πιο δύσκολοι συσχετισμοί μπορούν να ανατραπούν. 
Υπάρχουν όμως προϋποθέσεις. 
ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΔΡΟΜΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΧΤΙΣΤΕΙ ΕΝΑ ΝΕΟ ΚΙΝΗΜΑ;
Να προσπαθήσουμε να ξεσηκώσουμε κάθε σχολή, κάθε ΑΕΙ και ΤΕΙ στο δρόμο του αγώνα. Αυτή η κυβέρνηση δεν θα υποχωρήσει αν δεν μας φοβηθεί. Πριν τα Χριστούγεννα με μαζικό κίνημα καταλήψεων σε όλη την Ελλάδα να αποτρέψουμε την έκδοση Προεδρικού Διατάγματος μέσα στον Γενάρη που θα αναγνωρίζει τα κολέγια και θα βάζει ταφόπλακα στο δημόσιο Πανεπιστήμιο. 
Η γραμμή μάχης του φοιτητικού κινήματος είναι μια και συγκεκριμένη: Όχι στην αναγνώριση των κολεγίων – Όχι στην ανατροπή του άρθρου 16 – Κατάργηση των κολεγίων – Υπεράσπιση της Δημόσιας Δωρεάν Εκπαίδευσης. Δεν αμπελοφιλοσοφούμε για το μελλοντικό εκπαιδευτικό σύστημα. Δεν ψάχνουμε το μικρότερο κακό ούτε κάνουμε εποικοδομητικές προτάσεις (πχ να μην ισχύσει ένα μέρος από τον νόμο για τα κολέγια). Η γραμμή άμυνας καθορίζεται από την ίδια την πραγματικότητα και τα δικαιώματα των φοιτητών, των Πανεπιστημίων, της κοινωνίας.
Να διαμορφώσουμε έναν καλύτερο συσχετισμό μέσα σε κάθε σχολή και σύλλογο. Άρα διαμορφώνουμε ένα -κάθε μέρα και μαζικότερο- μπλοκ αγώνα που παλεύει την ανάγκη ξεσπάσματος. Η πρότασή μας δεν αφορά μόνο ή κυρίως τα «κινηματικά ραντεβού», ούτε μόνο το τρίπτυχο συνέλευση – πορεία – κατάληψη. Αφορά τον ίδιο τον φοιτητικό σύλλογο: Σπάσιμο μαθημάτων, εκδηλώσεις με ΠΟΣΔΕΠ, πρόσκληση σε όλα τα πολιτικά κόμματα να μας πουν τη στάση τους, πορείες μέσα στα πανεπιστημιακά κτήρια, μικροφωνικές, καθημερινή αποχή για μια ώρα, αναστάτωση σε κάθε αμφιθέατρο. Να κάνουμε κάθε σχολή πάνω κάτω. Αυτό θα σήμαινε ότι κάτι τρέχει, ότι κάτι γίνεται, θα δημιουργούσε αναταραχή, συζήτηση, διάθεση και πρόκληση ενημέρωσης… Καταλαβαίνουμε ότι αυτό είναι διαφορετικό σχέδιο, πιο δύσκολο και σκληρό, αλλά και πολύ πιο αποτελεσματικό. 
Οι επόμενες βδομάδες θα είναι οι κρισιμότερες στην προσπάθεια να αποτραπεί η αναγνώριση των κολεγίων και το γκρέμισμα της Δημόσιας Εκπαίδευσης. Σήμερα χρειάζεται να «χτίσουμε» ένα ξέσπασμα. Να οικοδομήσουμε μια πράξη. Να συνιστά αυτή η πράξη έξοδο από τη σημερινή αναντίστοιχη εικόνα: Χρειαζόμαστε κίνημα ενάντια στα κολέγια και αυτό είναι η προτεραιότητα. Όλες οι δυνάμεις μας, οι ασχολίες μας, οι παρεμβάσεις μας θα υπηρετούν αυτόν τον σκοπό.

• ΜΑΖΙΚΟΣ ΠΑΝΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ ΞΕΣΗΚΩΜΟΣ
• ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΟΥΝ ΤΑ ΚΟΛΕΓΙΑ – Η ΜΟΝΗ ΑΠΟΔΕΚΤΗ ΛΥΣΗ
• ΚΑΜΙΑ ΥΠΟΤΑΓΗ ΣΕ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ – Ε.Ε.
• ΚΑΤΩ Ο ΝΟΜΟΣ 3696 ΚΑΙ ΟΙ ΕΥΡΩΠΑΪΚΕΣ ΟΔΗΓΙΕΣ. ΝΑ ΜΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΕΙ ΤΟ
• ΠΡΟΕΔΡΙΚΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗΣ ΤΩΝ ΚΟΛΕΓΙΩΝ

συμμετέχουμε στην

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΔΕΝ ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΤΟΥΣ

Μπροστά σε μια μεγάλη επίθεση που συνεχίζει η κυβέρνηση Καραμανλή ενάντια στα λαϊκά στρώματα με τον Προϋπολογισμό του 2009, υλοποιώντας τον καπιταλιστικό παραλογισμό ότι «στην κρίση του νεοφιλελευθερισμού απάντηση είναι ο περισσότερος νεοφιλελευθερισμός»

Μπροστά σε μια δραματική χειροτέρευση των όρων ζωής εκατομμυρίων πολιτών, με τη φτώχεια να εξαπλώνεται, με τα λουκέτα να πολλαπλασιάζονται και την (πραγματική) ανεργία να εκτοξεύεται, με την ακρίβεια στα ύψη, με τους μισθούς στη μέγγενη (ελέω και συμφωνίας ΓΣΕΕ –ΣΕΒ), με το ΕΣΥ και τα Ασφαλιστικά Ταμεία υπό κατάρρευση,

Μπροστά στη μπόχα που αναδύεται από τα αλληλοδιάδοχα σκάνδαλα, που έχουν όλα διαχρονική εξέλιξη και δικομματική βάση, και που δεν είναι η εξαίρεση αλλά ο «κανονικός», «νόμιμος και ηθικός» τρόπος με τον οποίο η μεγαλοαστική τάξη ξέρει να κάνει τις …μπίζνες της και «παράγει» τα προκλητικά κέρδη της
Μπροστά στην ανούσια δικομματική αντιπαράθεση για τη διαχείριση της κυβερνητικής εξουσίας και τη διεκδίκηση του ποιος θα είναι ο υλοποιητής του νεοφιλελευθερισμού,

Μπροστά στη μεθοδευμένη επίθεση ενάντια στην κινηματική ριζοσπαστική Αριστερά, στο ΣΥΡΙΖΑ, επίθεση που προέρχεται από διάφορες πλευρές, από Καραμανλή και ΛΑΟΣ μέχρι «συγκροτήματα» τύπου, που επιχειρούν απεγνωσμένα (και παραπλανητικά) να «ξεφουσκώσουν» το ΣΥΡΙΖΑ -ενώ από ορισμένα ΜΜΕ εκπέμπονται χυδαίες, συκοφαντικές επιθέσεις κατά του Αλέξη Τσίπρα 

Η ΚΟΕ καλεί σε συστράτευση στο μόνο δρόμο που αποτελεί ελπίδα: 

• Με τους αγώνες, για να πέσει η κυβέρνηση Καραμανλή, για να ανατραπεί ο νεοφιλελευθερισμός 
• Με τα κινήματα, για να εκφρασθεί ο θυμός της κοινωνίας και να μη εγκλωβιστεί στις κεντροαριστερές «ζαχαρένιες οβίδες» 
• Με την ενωτική Αριστερά, με το ΣΥΡΙΖΑ και με την αριστερή διεύρυνση του ΣΥΡΙΖΑ, για να ανατραπεί το δικομματικό σκηνικό και να γίνει ο λαός πρωταγωνιστής εξελίξεων