Τρίτη 27 Οκτωβρίου 2009

Δελτίο Τύπου

ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ ΤΑ ΕΡΓΑΤΙΚΑ «ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ»

Tο νέο εργατικό «ατύχημα» που στοίχισε το θάνατο ενός 50χρονου Αλβανού εργάτη στην Καλλιράχη Θάσου τη Δευτέρα 26 Οκτωβρίου έρχεται να προστεθεί σε μια μακριά λίστα –πάνω από 70 εργατών από την αρχή του χρόνου - που ξεκίνησαν για τη δουλειά τους το πρωί αλλά δεν γύρισαν ποτέ σπίτι τους. Αποκαλύπτει με τον πιο τραγικό τρόπο την έλλειψη στοιχειωδών μέτρων ασφαλείας και πρόληψης ατυχημάτων στους χώρους εργασίας προς χάριν της αύξησης του κέρδους των εργοδοτών.
Ηθικοί αυτουργοί αυτών των εγκλημάτων είναι οι υψηλά ιστάμενοι κυβερνητικοί μπλε και πράσινοι παράγοντες που χαρίζουν τα πάντα στους φίλους τους εργολάβους που αναγκάζουν τους εργαζόμενους να δουλεύουν σε τραγικές συνθήκες εργασίας, καταργώντας κάθε έννοια εργασιακών δικαιωμάτων και μέτρων ασφαλείας. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, παρά τα μεγάλα λόγια, εξακολουθεί να θεωρεί αναλώσιμη τη ζωή των εργαζομένων. Η ανθρώπινη ζωή γίνεται θυσία στους θεούς του νεοφιλελευθερισμού, της ιδιωτικοποίησης και της συσσώρευσης του πλούτου στους λίγους.
Η ΚΟΕ Καβάλας καταγγέλλει με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο το νέο έγκλημα. Ταυτόχρονα εκφράζει την αμέριστη υποστήριξη και αλληλεγγύη της σε όλους τους εργαζόμενους που καθημερινά έρχονται αντιμέτωποι με τον εργασιακό μεσαίωνα και τις συνθήκες γαλέρας που πλέον επεκτείνονται και διευρύνονται σε περισσότερους τομείς και χώρους εργασίας, προκειμένου οι εταιρίες να διατηρήσουν την υψηλή κερδοφορία τους.
Μόνη απάντηση για να σταματήσουν τα «ατυχήματα» είναι να ακουστεί δυνατά η φωνή των εργαζομένων, να εκφραστεί η οργή απέναντι στις πολιτικές της φτώχειας, της ανεργίας, της εκμετάλλευσης.
Καμία άλλη ζωή χαμένη.

Απαιτούμε:
- Να τιμωρηθούν άμεσα οι ηθικοί αυτουργοί του εγκλήματος
- Να λειτουργήσουν επιτέλους οι ελεγκτικοί μηχανισμοί ώστε να αποτραπούν νέα «ατυχήματα»
- Να παρθούν τώρα μέτρα υπέρ της ασφάλειας των εργαζομένων.


 
 Συνιστώσα του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.

www.koe-kavalas.blogspot.com
koe_kavala@yahoo.gr  







ΟΧΙ στις παρελάσεις


Η 28η Οκτωβρίου έφτασε και οι εορτασμοί της επετείου ξεκίνησαν. Οι δρόμοι θα γεμίσουν και πάλι από τις ''νέες γενιές'' της χώρας που θα παρελαύνουν μπροστά στα μάτια ''σημαντικών'' επισήμων. Τα σχολεία θα διοργανώσουν γιορτές, μαθητές και καθηγητές θα φορέσουν τα καλά τους για να τιμήσουν τους ήρωες και να θυμηθούν την ιστορία για μερικές ώρες. Ποιο είναι το νόημα όμως σε όλα αυτά;

Οι παρελάσεις είναι ένας θεσμός που γίνεται από την εποχή του δικτάτορα Μεταξά ο οποίος τις καθιέρωσε σε μια προσπάθεια προώθησης της πειθαρχίας και της εθνικής υπερηφάνειας. Σήμερα οι παρελάσεις έχουν κρατήσει τον ίδιο χαρακτήρα. Η πανομοιότυπη ενδυμασία και βηματισμός έχουν σαν στόχο την μαζοποίηση της νεολαίας και την προβολή του διαφορετικού σαν κάτι κακό. Από την άλλη μεριά έχουμε τις σχολικές γιορτές. Οι σχολικές γιορτές των απουσιών. Οι οποίες με τα ίδια τραγούδια και ποιήματα θα προβάλλουν για ακόμα μια φορά την ιστορία που θέλουν να ξέρουμε. Οι γιορτές του καθωσπρεπισμού και της υποκρισίας.

Η κατάσταση όμως έχει αλλάξει. Οι κινητοποιήσεις της προηγούμενης περιόδου μας έδειξαν έναν διαφορετικό δρόμο. Τον δρόμο της αντίστασης και της αλληλεγγύης. Αυτό πρέπει να εκφραστεί και σήμερα με αποχή από τις παρελάσεις και με γιορτές που θα μορφώνουν μαθητές. Να μπει το μικρόβιο του αγώνα στα σχολεία να καταλάβουν ότι δεν ''μασάμε'' ότι μας λένε και δεν θα σταματήσουμε να διεκδικούμε αυτά που μας ανήκουν.

 e-mail: ektosylis@gmail.com
τηλ: 6983959521





Δευτέρα 26 Οκτωβρίου 2009

Κυκλοφορήσε το νέο τεύχος της Αριστεράς!


Το ΠΑΣΟΚ επιβάλλει νεοφιλελεύθερη «έκτακτη ανάγκη»

Κυβερνητικά Αποκαλυπτήρια

Λιμάνι Πειραιά: Ακύρωση τώρα της συμφωνίας με την COSCO

Πανελλαδική Σύσκεψη ΣΥΡΙΖΑ: Διάλογος με μέλη και συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ


Σε αυτό το τεύχος μιλούν: Φίλλιπος Φίλιος, Ηρώ Διώτη, Κώστας Παπουλής-Γέρος,

Τασία Χριστοδουλοπούλου, Γρηγόρης Ψαριανός, Μιχάλης Κριτσωτάκης,

 Γιάννης Μπανιάς, Γιάννης Τσακμάκης, Δέσποινα Σπανού, Τάκης Γιαννόπουλος,

Θανάσης Λεβέντης, Μάνια Μπαρσέφσκι



Αθήνα, 1-4 Νοεμβρίου: Διεθνείς Αντιρατσιστικές κινητοποιήσεις

15 χρόνια από τον θάνατο του Γ.Χοτζέα

ΤΟ ΘΕΜΑ: Απεργιακοί Αγώνες, η κοινωνική αντιπολίτευση είναι εδώ


Πολιτική

Αποκαλυπτήρια ΠΑΣΟΚ

Κρίση στη ΝΔ

Η κυβερνητική εναλλαγή, το κοινωνικό ζήτημα και η Αριστερά

ΓΑΠ: Σαν έτοιμος από καιρό για την προώθηση των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών

Ενωτική Διακήρυξη της γαλλικής Αριστεράς


Εργαζόμενοι

Συνδικαλιστές της WIND και της VODAFONE μιλούν στην Αριστερά!

Πετυχημένη απεργία σε εφημερίδες της Πάτρας, παρά το όργιο εκβιασμών

Νεολαία

ΕΦΕΕ: Η ανασυγκρότηση που δεν πέτυχε και η συζήτηση που δεν έγινε

Κοινωνία

Μεγάλη νίκη στον Ελαιώνα – Εκδόθηκε η απόφαση του ΣτΕ

Ρεπορτάζ: Να απαλλαγούμε από την θηλιά των διοδίων

Διαβάστε επίσης….

· 1 δισ. πεινασμένοι στον πλανήτη: Ένα διαρκές έγκλημα, του Σωκράτη Ματζουράνη

· «Το φεστιβάλ της Δράμας δεν είναι υποβαθμισμένο», Συνέντευξη με την Ελευθερία Καβακά, υπεύθυνη του Φεστιβάλ Δράμας



Και πολλά άλλα…

 ΔΙΑΒΑΣΤΕ – ΔΙΑΔΩΣΤΕ


Να σπάσει η αστυνομοκρατία. Να μπει φραγμός στον αντιδημοκρατικό κατήφορο.

Όταν η πρώτη πράξη του νέου Υπουργού Δημόσιας Τάξης είναι η αποστολή χιλιάδων κουκουλοφόρων αστυνομικών στο κέντρο της πόλης κάνοντας τα Εξάρχεια κατεχόμενη περιοχή, τότε αποτελεί φυσιολογική εξέλιξη η σύλληψη δημοσιογράφων και στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, ανάμεσα στους οποίους και ο εκφωνητής της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Η παραίτηση του αρχηγού της αστυνομίας επιχειρεί να κρύψει τις άμεσες πολιτικές ευθύνες του κ. Χρυσοχοΐδη για εισβολή και παρατεταμένη κατοχή των αστυνομικών δυνάμεων στα Εξάρχεια και για προσπάθεια κατατρομοκράτησης με εκατοντάδες συλλήψεις και προσαγωγές. Επιχειρεί δηλαδή να κουκουλώσει τις αυταπόδεικτες εντολές του υπουργού για μετατροπή μιας περιοχής σε αστυνομοκρατούμενη περιοχή και κατατρομοκράτηση των κατοίκων και της νεολαίας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έδωσε συνέντευξη τύπου την Πέμπτη 22/10 και καταδίκασε άμεσα το γεγονός. Ο Υπουργός του κατ' ευφημισμού υπουργείου «προστασίας του πολίτη» προετοιμάζει το σιδερόφραχτο κράτος για τους νέους Δεκέμβρηδες. Ξεχνά όμως ότι οι κοινωνικές εκρήξεις δεν έρχονται επειδή δεν υπάρχει αρκετή αστυνομία, αλλά επειδή υπάρχει τρομακτική αστυνομοκρατία και ασυδοσία. Επειδή η νεολαία πυροβολείται και με αδιέξοδα και με σφαίρες.

Το νέο ημερολόγιο των εκδόσεων Α/συνεχεια για το 2010

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

 Θα κυκλοφορήσει στις αρχές Νοέμβρη το Ημερολόγιο 2010

των εκδόσεων Α/συνεχεια με θέμα

«Λαϊκά παραμύθια από τις άκρες του κόσμου»

 

Τα παραμύθια δεν φτιάχτηκαν για να αποκοιμίζουν τους μικρούς αλλά για να αφυπνίζουν τους μεγάλους

 Στο φετινό μας ημερολόγιο παρουσιάζουμε δώδεκα λαϊκά παραμύθια, ένα για κάθε μήνα, επιλεγμένα από τον συλλέκτη, μελετητή και αφηγητή παραμυθιών Δημήτρη Προύσαλη.

Παραμύθια του κόσμου για τη ζωή και το θάνατο, την αγάπη και τον έρωτα, για τότε που τα δέντρα και τα νερά μιλούσαν κι οι άνθρωποι αφουγκράζονταν, για τα μεγάλα και τα μικρά της κάθε μέρας, για τα έξω, τα κοινωνικά μα και όσα μας πληγώνουν μέσα μας, για τα λόγια που δεν υποφέρονται και για όσα πρέπει ν’ ακουστούν.

Διαλέξαμε το θέμα αυτό γιατί το παραμύθι μας θέλει μαζί, συλλογικά σε μια παρέα που θα μοιραστεί το χρόνο της σε κοινό τόπο για ν’ ακούσει μια ιστορία που ταξιδεύει εκατοντάδες χρόνια για να έρθει ν’ ακουμπήσει στον ώμο μας. Κι αυτό μέσα σ’ έναν περίγυρο που η ατομικότητα είναι κυρίαρχη αξία. Τότε είναι που έρχεται το παραμύθι να μας υπενθυμίζει ότι υπάρχει η μαθητεία, η μύηση στη ζωή κι η προσπάθεια του ήρωα που επιβραβεύεται στην τρίτη του δοκιμασία. Με αυτές τις σκέψεις, σας παρουσιάζουμε το ημερολόγιό μας, συμπληρωμένο όπως πάντα με χρήσιμες καθημερινές πληροφορίες και βοηθήματα όπως πλήρες εορτολόγιο και ατζέντα.


 192 σελίδες
 
Τιμή: 12 ευρώ


Τρίτη 20 Οκτωβρίου 2009

Η καταστολή "άσυλο" του δικομματισμού, της Ρούλας Μουτσέλου

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ! - τ.275, 02/10/2009

Μπροστά σ’ ένα χειμώνα που εγκυμονεί δύσκολες ή και κινηματικά εκρηκτικές καταστάσεις, οι διαχειριστές της κρίσης στη χώρα μας, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, θωρακίζονται από την αυξανόμενη λαϊκή δυσαρέσκεια επενδύοντας στην καταστολή. Η προσχώρηση Καραμανλή στις ακροδεξιές προτάσεις Καρατζαφέρη μετά την ήττα των ευρωεκλογών και η εντατικοποίησή της κατά την προεκλογική περίοδο, προκειμένου να διεμβολιστεί εκλογικά ο χώρος του ΛΑΟΣ, αποκάλυψε περίτρανα τις προθέσεις. Από την άλλη, η σκόπιμη ασάφεια του ΠΑΣΟΚ για τα λεγόμενα θέματα ασφάλειας των πολιτών και ο πρότερος ανέντιμος βίος των κυβερνήσεών του μόνο καλό για την επόμενη μέρα δεν προμηνύουν. Η τοποθέτηση, μάλιστα, του "έμπειρου" Χρυσοχοΐδη στη θέση του υπουργού "Προστασίας του Πολίτη", όπως… αμερικανοβαφτίστηκε και αναβαθμίστηκε το άλλοτε υπουργείο Δημόσιας Τάξης είναι ενδεικτική.

Το πεδίο των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών αποτελεί ένα από τα κεντρικά μέτωπα της αντιπαράθεσης που διαπερνά τις σύγχρονες κοινωνίες, ειδικά σε συνθήκες γενικευμένης κρίσης, και η Ελλάδα δεν ξεφεύγει από αυτή τη διαπίστωση. Στιγμές "μεγαλείου" της καταστολής τον τελευταίο καιρό: η δολοφονική αστυνομική βία του Δεκέμβρη, η πολύμηνη από τότε ομηρία προφυλακισμένων νεαρών, η αντιμετώπιση του απεργού πείνας Ηλιόπουλου, η βιομηχανία δικών ανηλίκων -κατηγορούμενων ακόμα και με τον αντιτρομοκρατικό νόμο–, και δεκάδες άλλες. Το κράτος οχυρώνεται απέναντι στον εχθρό λαό: ο "κουκουλονόμος", τα μνημόνια συνεργασίας στρατού-αστυνομίας για την αντιμετώπιση της "ασύμμετρης" απειλής των διαδηλωτών, η άρση της ανωνυμίας των καρτοκινητών, ο πολλαπλασιασμός των καμερών και των συστημάτων παρακολούθησης, ο εξοπλισμός της αστυνομίας με θωρακισμένα οχήματα ρίψης νερού, σφαίρες καουτσούκ και μπογιάς, όπλα ηλεκτρικής εκκένωσης, αστυνομικούς σκύλους και ποιος ξέρει τι άλλο, εγκρίθηκαν από την κυβέρνηση της ΝΔ με την αγαστή σύμπνοια του ΠΑΣΟΚ που πολύ ενδιαφέρεται να παραλάβει έναν "αποτελεσματικό" κατασταλτικό μηχανισμό.

Ιδιαίτερα για τη ΝΔ, πέρα από την ανάγκη θωράκισης από τους διαγραφόμενους κινδύνους νέων εξεγέρσεων, υπήρξε την προηγούμενη περίοδο και ένα άλλο κίνητρο εξίσου σημαντικό που την ώθησε στην υιοθέτηση του δόγματος "νόμος και τάξη" που δεν είναι άλλο από την προσπάθεια να αντλήσει ψήφους από την εκλογική δεξαμενή του ΛΑΟΣ. Το καλοκαίρι υιοθέτησε αυτούσια την ξενοφοβική ρατσιστική ατζέντα Καρατζαφέρη εξαπολύοντας, με τη βοήθεια και της τοποθέτησης του ΠΑΣΟΚ περί "μηδενικής ανοχής στη λαθρομετανάστευση", ένα κυνήγι μαγισσών ενάντια στους μετανάστες. Η εντατικοποίηση των επιχειρήσεων-σκούπα, η εκκένωση του προσφυγικού καταυλισμού της Πάτρας και του παλιού Εφετείου, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και οι μαζικές παράνομες "επαναπροωθήσεις" ήταν με έναν τρόπο μια γενική πρόβα. Η ΝΔ δοκίμασε πολιτικές και αντιδράσεις, το ΠΑΣΟΚ καλείται να πάρει ακόμα σκληρότερα αντιμεταναστευτικά μέτρα και με τον έναν ή τον άλλο τρόπο θα το κάνει.

Προεκλογικές… δεσμεύσεις

Ακόμα όμως πιο χαρακτηριστική προσπάθεια "ψαρέματος" ψηφοφόρων της άκρας Δεξιάς, ήταν η ανοιχτή τοποθέτηση Καραμανλή για κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου και περιορισμό των μικρών διαδηλώσεων, λίγες μόλις μέρες πριν τις εκλογές. Δεν ήταν απλά μια επανάληψη της αναφοράς στην αλυσίδα "εξέγερση, καταλήψεις, άσυλο, κουκουλοφόροι, εγκληματικότητα, τρομοκρατία" που με βδελυγμία παπαγάλιζε το σύνολο του αστικού πολιτικού κόσμου κατά τη διάρκεια της εξέγερσης του Δεκέμβρη, ούτε μια από τις γνωστές "προσεκτικές" τοποθετήσεις για ανάγκη επανακαθορισμού του θεσμικού πλαισίου σχετικά με το άσυλο ή αυστηρή εφαρμογή των νόμων.

Αυτό που όλη η Ελλάδα άκουσε ήταν έναν εν ενεργεία πρωθυπουργό, για πρώτη φορά, να δηλώνει απερίφραστα πως αν επανεκλεγεί θα φτάσει μέχρι και την πλήρη κατάργηση του ασύλου. Έναν πρωθυπουργό να γίνεται Πρετεντέρης στη θέση του Πρετεντέρη και να καταγγέλλει την ύπαρξη ακόμα και "οπλοστασίων" σε χώρους ασύλου. Έναν πρωθυπουργό να λέει πως ήταν "πολύ πιο καλοπροαίρετος" μέχρι που είδε "τι έγινε τον περασμένο Δεκέμβρη". Αν στις δηλώσεις Καραμανλή προσθέσουμε τη χλιαρή αντίδραση του ΠΑΣΟΚ, γίνεται ξεκάθαρο πως η κατάργηση του ασύλου αποτελεί απαρέγκλιτη απόφαση του αστικού κόσμου συνολικά, που στην προσπάθειά του να επιβάλει μια ακόμη πιο σκληρή και σιδηρόφρακτη δημοκρατία, θέλει να ξεμπερδεύει με "παρωχημένες κατακτήσεις του παρελθόντος" και ανάμεσά τους με χώρους στους οποίους δεν χωρά η καταστολή, χώρους στους οποίους γίνεται διακίνηση πολιτικών ιδεών, χώρους στους οποίους οι ιδέες βρίσκουν "άσυλο".

Ολο και δεξιότερα


Η ξεκάθαρη μετατόπιση προς τα δεξιά του πολιτικού λόγου ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, ειδικά όσον αφορά τα ζητήματα "ασφάλειας των πολιτών", κάνει σαφές το ότι οι δύο διαχειριστές της κρίσης στη χώρα μας, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, θωρακίζονται και επιχειρούν –επενδύοντας στο φόβο– να προλάβουν όσα έρχονται, διαβλέποντας τον κίνδυνο ο λαός να αρνηθεί να πληρώσει τις συνέπειες της κρίσης. Η θωράκιση αυτή απαιτεί την πλήρη συμμόρφωση και του υπόλοιπου πολιτικού κόσμου, και συγκεκριμένα της Αριστεράς. Από αυτή την ανάγκη εκπορεύτηκαν οι λυσσαλέες επιθέσεις που δέχθηκε, το Δεκέμβρη και τους αμέσως επόμενους μήνες, η μόνη δύναμη που τάχθηκε ανεπιφύλακτα στο πλευρό της εξεγερμένης νεολαίας –ο ΣΥΡΙΖΑ– αλλά και τα όποια "πιστοποιητικά νομιμοφροσύνης" έδρεψε κατά την προεκλογική περίοδο λόγω της σχετικής απονεύρωσης του πολιτικού του λόγου τους τελευταίους μήνες (πριν και μετά τις ευρωεκλογές).

Το σίγουρο είναι πως χωρίς μια ισχυρή Αριστερά, χωρίς έναν ξεκάθαρο αριστερό πολιτικό λόγο, δεν μπορεί να απαντηθεί αποτελεσματικά το κλίμα φόβου και υποταγής που καλλιεργείται. Η μαζική, ενωτική, δυναμική και διαρκής υπεράσπιση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών θα συνεχιστεί, ακόμα κι αν την επιχείρηση εμπέδωσης αυτού του κλίματος ανέλαβαν οι –πιο "προσεκτικοί" σ’ αυτά τα ζητήματα, αλλά στην ουσία ίδιοι– διαχειριστές του ΠΑΣΟΚ.

Κείμενα - Επιμέλεια: Ρούλα Μουτσέλου

Αναβλήθηκε η δίκη των μαθητών

Αναβλήθηκε, τελικά, για τις 6 Μαΐου η εξ αναβολής προγραμματισμένη για χτες δίκη των δύο μαθητών που διώκονται για τη συμμετοχή τους στις μεγάλες μαθητικές κινητοποιήσεις του περασμένου Δεκέμβρη στον Πειραιά. Σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας που πραγματοποιήθηκε έξω από τα δικαστήρια του Πειραιά βρέθηκαν περισσότεροι από 200 μαθητές, φοιτητές και καθηγητές, καταγγέλλοντας τις πρακτικές τρομοκράτησης με στημένα κατηγορητήρια των μαθητών και όσων αγωνίζονται.

Άρση απορρήτου των μπλογκ


Η "ανεξάρτητη" δικαιοσύνη αφού "καθάρισε" με Ζίμενς, υποκλοπές, κουμπάρους, ληστεία του χρηματιστηρίου και λοιπές υποθέσεις, καταπιάνεται με τους εγκληματίες μπλόγκερ. Σε σύμπνοια με τον προκάτοχό του, τον αλησμόνητο Σανιδά, ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου γνωμοδότησε πως το συνταγματικά κατοχυρωμένο απόρρητο των επικοινωνιών θα πρέπει να άρεται σε περιπτώσεις "υβριστικών, συκοφαντικών ή εκβιαστικών μηνυμάτων", πράγμα που ως τώρα επιτρεπόταν μόνο για την τέλεση κακουργηματικών πράξεων. Η γνωμοδότηση φυσικά δεν διακρίνει τη συκοφαντία από την κριτική. Αν για παράδειγμα ένας μπλόγκερ γράψει πως ο Χριστοφοράκος διακινούσε μίζες της Ζίμενς σε Έλληνες πολιτικούς και δεχθεί μήνυση για δυσφήμηση, θα αρθεί το απόρρητο των επικοινωνιών του;

Όπως φαίνεται, η δύναμη του διαδικτύου βλάπτει σοβαρά την εξουσία – ακόμα και την πράσινη, κι ας είναι ο Παπανδρέου φαν του διαδικτύου. Η δυνατότητα, κυρίως της νεολαίας, να ασκεί κριτική μέσα από τα μπλογκ άρχισε να ενοχλεί την εποχή της διοργάνωσης της κινητοποίησης για τα καμένα της Πάρνηθας, αλλά κυρίως μετά τη σημαντική συμβολή των μπλογκ στην ενημέρωση και την κριτική κατά τη διάρκεια της εξέγερσης του Δεκέμβρη και μπαίνει στο στόχαστρο. Η γνωμοδότηση του Αρείου Πάγου μπορεί να μην επέχει ισχύ νόμου, αλλά σίγουρα αξίζει να προσεχτεί ως ενδεικτική των διαθέσεων.

Μια ακόμα "μεγάλη επιτυχία" της ΕΛ.ΑΣ.

Προεκλογικά βρέθηκε η κατάλληλη στιγμή για να ανασυρθεί από τα συρτάρια της αντιτρομοκρατικής, όπου για μήνες αναπαυόταν, μια "νέα αστυνομική επιτυχία". Η εξάρθρωση της "γιάφκας" στο Χαλάνδρι και οι συλλήψεις που ακολούθησαν ήταν ένα από τα τελευταία χαρτιά της ΝΔ προκειμένου να εμφανιστεί ως αποτελεσματική κυβέρνηση στον τομέα της "ασφάλειας" και κυρίως να προσεγγίσει από καλύτερες θέσεις ψηφοφόρους του περιβάλλοντος Καρατζαφέρη.

Το γεγονός ότι στη συνείδηση του κόσμου η υπόθεση καταγράφηκε ως "τρομοκρατία της κατσαρόλας" μαρτυρά την αξιοπιστία του προχειροφτιαγμένου και γεμάτου κενά σεναρίου που παρουσίασε η, έμπειρη πια από παλιότερες εξίσου προχειροφτιαγμένες υποθέσεις, αντιτρομοκρατική. Όμως οι συνειρμοί που κατασκευάζονται γύρω από την υπόθεση είναι ιδιαίτερα επικίνδυνοι. Η νεαρή ηλικία των συλληφθέντων και οι διαρροές ότι κάποιοι από αυτούς είχαν προσαχθεί ξανά κατά τη διάρκεια της εξέγερσης του Δεκέμβρη, τότε που τα ΜΜΕ έβριθαν αναφορών για μια "εκκολαπτόμενη νέα γενιά τρομοκρατών" και "συγκοινωνούντα δοχεία με την τρομοκρατία", δεν είναι διόλου τυχαίες. Η ενοχοποίηση του αντιεξουσιαστικού χώρου και κομματιών της Αριστεράς, αλλά κυρίως η ενοχοποίηση μιας ολόκληρης γενιάς που μαζικά βρέθηκε με έναν πρωτόγνωρο τρόπο στους δρόμους το Δεκέμβρη, είναι σίγουρα μια επιχείρηση στο πλαίσιο της οποίας πιθανόν να δούμε και άλλα σενάρια με την ίδια πάντα στόχευση: το φόβο, την καταστολή, την επιβολή πλήρους αστυνομοκρατίας προς όφελος της "προστασίας από την τρομοκρατία" και της "ασφάλειας των πολιτών". Προκειμένου να το καταφέρουν οι διαχειριστές του τρόμου και της πειθάρχησης, είτε προέρχονται από τη ΝΔ είτε από το ΠΑΣΟΚ, είναι ικανοί για τα πάντα και απόλυτα επικίνδυνοι.

60 χρόνια από την ίδρυση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας, του Στέλιου Ελληνιάδη

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ! - τ.275, 02/10/2009

Από τους Ξυπόλυτους Γιατρούς στους Αστροναύτες!


Την 1η Οκτωβρίου συμπληρώθηκαν 60 χρόνια από την νίκη της επανάστασης στην Κίνα. Σήμερα η Κίνα είναι ένας βασικός κόμβος του παγκόσμιου συστήματος, και οι εξελίξεις στη χώρα αυτή επηρεάζουν την παγκόσμια οικονομία και πολλά γεωπολιτικά μέτωπα. Ο δυτικός άνθρωπος δεν έχει σαφή εικόνα, ούτε της κινέζικης επανάστασης ούτε της κινέζικης κοινωνίας. Η Αριστερά εδώ και δεκαετίες αδιαφορεί για αυτή την περιοχή (βασικά είτε λόγω ενός διαδεδομένου αντιμαοϊσμού, είτε γιατί κυριάρχησε ένας ευρωποκεντρισμός). Σήμερα είτε στέκει έκπληκτη και αμήχανη, είτε δεν θέλει να ακούσει για την Κίνα.

Το άρθρο του Στέλιου Ελληνιάδη που δημοσιεύουμε αποτελεί μια καταγραφή του ενδιαφέροντος και της σημασίας που πρέπει να δώσουμε και στο τι έγινε και στο τι γίνεται σήμερα στην Κίνα. Ανοίγει μια συζήτηση με πιο ουσιαστικούς όρους, και μας αναγκάζει να ασχοληθούμε πιο συστηματικά, λιγότερο υπερ-ιδεολογικά /μυθολογικά με το "μέγεθος" αυτό, από όλες τις απόψεις. Και σωστά ο Στέλιος Ελληνιάδης επισημαίνει πως μέσα στην Κίνα διεξάγεται μια μεγάλη αντιπαράθεση, και υπάρχει μια κινέζικη Αριστερά με την οποία πρέπει να έχουμε μια ορισμένη "επαφή".

Ελπίζουμε το άρθρο αυτό να κεντρίσει το ενδιαφέρον και να ανοίξει μια γόνιμη συζήτηση – γνωριμία με τον κινεζικό "γίγαντα".

"Οι αλλαγές που έγιναν τα τελευταία 30 χρόνια αποδεικνύουν ότι ο καπιταλισμός έχει παλινορθωθεί στην Κίνα. Η βασική αντίθεση στη χώρα μας είναι ακόμη η αντίθεση ανάμεσα στο προλεταριάτο και την αστική τάξη, όμως η κύρια πλευρά αυτής της αντίθεσης έχει αλλάξει από το προλεταριάτο προς την αστική τάξη. Το προλεταριάτο και οι εργαζόμενες μάζες έχουν να αντιμετωπίσουν το καθήκον μιας νέας επανάστασης.

Η βάση της επανάστασης είναι η υποστήριξη της συνεχούς επανάστασης του Μάο Τσετούνγκ και η σοσιαλιστική επανάσταση ενάντια στη διαφθορά, το ξεπούλημα της χώρας και την καπιταλιστική παλινόρθωση. Η δικτατορία του προλεταριάτου δεν υπάρχει πια. Επομένως, η συνεχής επανάσταση δεν διεξάγεται σε συνθήκες δικτατορίας του προλεταριάτου. Αντιθέτως, διεξάγεται ενάντια στη δικτατορία της αστικής τάξης. Ο δρόμος μας θα είναι δύσκολος και με πολλά ζιγκ-ζαγκ."


Απόσπασμα από το άρθρο "Μερικές σκέψεις σχετικά με τη μελλοντική μας επανάσταση από έναν παλιό επαναστάτη" του Wei Wei, συγγραφέα που προέρχεται από την παλιά φρουρά του Κ.Κ. Κίνας και υπογράφει με ψευδώνυμο. Το πρωτότυπο άρθρο δημοσιεύτηκε στην κινέζικη ιστοσελίδα www.hongqiwang.com.


Το 1949, η Κίνα ήταν αγροτική, καθυστερημένη και διαλυμένη από την αποικιοκρατία, τις εσωτερικές συγκρούσεις και την εισβολή των Ιαπώνων. Η νίκη της επανάστασης έφερε τεράστιες αλλαγές. Κατακτήθηκε η ανεξαρτησία, σταμάτησε ο εμφύλιος, καταργήθηκε η δουλεία, απαγορεύτηκε η αγοραπωλησία γυναικών και παιδιών, αναδιανεμήθηκε ο πλούτος, δημιουργήθηκαν οι κομμούνες και μπήκε μπρος η ανάπτυξη της βιομηχανίας και κυρίως η επέκταση της παιδείας ως το τελευταίο χωριό. Η νέα Κίνα γεννιόταν.

Ο αναλφαβητισμός ήταν 80% (σήμερα 3,58%), το προσδόκιμο ζωής 36,5 χρόνια (σήμερα 73,4), το κατά κεφαλήν εισόδημα 51 δολάρια (σήμερα 2.770), τα αποθέματα συναλλάγματος ανύπαρκτα (σήμερα 2 τρισ. δολάρια), η μητρική θνησιμότητα 1.500 ανά 100.000 (σήμερα 34,2) και οι φοιτητές 117.000 (σήμερα 20,2 εκατομμύρια)! Με τροχοπέδη το μεγάλο πληθυσμό και την αλματώδη αύξησή του (από 542 εκατ. σε 1,3 δισ.).

Πριν όμως προλάβει να ανασκουμπωθεί, η αμερικάνικη επίθεση στην Κορέα άφησε 370.000 νεκρούς και τραυματίες Κινέζους και σπατάλησε τους πενιχρούς πόρους για την ανασυγκρότηση. Στα τέλη της δεκαετίας, διεκόπη η πολύτιμη σοβιετική βοήθεια σε πρώτες ύλες, μηχανήματα, τρακτέρ, τεχνογνωσία και τεχνικούς, ενώ η Κίνα βρισκόταν περικυκλωμένη. Οι Γάλλοι πολεμούσαν στην Ινδοκίνα και στη δεκαετία του ’60 οι Αμερικάνοι με εκατοντάδες χιλιάδες στρατιώτες σε Ιαπωνία, Κορέα και Βιετνάμ, ενίσχυαν τους εθνικιστές της Ταϊβάν και εμπόδιζαν την Κίνα να γίνει μέλος του ΟΗΕ! Απομονωμένη η Κίνα προσπαθούσε να ορθοποδήσει στηριγμένη στις δικές της δυνάμεις, χωρίς στοιχειώδεις υποδομές και μικρό επιστημονικό δυναμικό.

Μαοϊκό άρωμα!

Ο Μάο έδωσε προτεραιότητα στην ανάπτυξη της σοσιαλιστικής κουλτούρας με καινοτόμες αντιλήψεις που εξαπλώθηκαν πέρα από τα σύνορα της χώρας.

Δεν είναι μόνο η στρατηγική του για την κατάληψη της εξουσίας που εφαρμόστηκε στο Βιετνάμ ή πρόσφατα στο Νεπάλ, αλλά και οι θέσεις του για τη χειραφέτηση των αδυνάτων, την πρόοδο των τεχνών και επιστημών και την ορθή λύση των αντιθέσεων ανάμεσα στους ανθρώπους που παλεύουν για τον ίδιο σκοπό: Η γυναίκα είναι το μισό τ’ ουρανού, ν’ αφήνουμε εκατό λουλούδια ν’ ανθίζουν και εκατό σχολές να συναγωνίζονται, ενότητα-κριτική-ενότητα κ.ά.

Στα δυτικά πανεπιστήμια που βρίσκονταν σε εξέγερση οι φωτογραφίες του Μάο δέσποζαν στα αμφιθέατρα. Διανοούμενοι με κύρος, όπως ο συγγραφέας Ζαν Πολ Σαρτρ, ο φιλόσοφος Αλέν Μπαντιού και ο σκηνοθέτης Ζακ Λικ Γκοντάρ πρωτοστατούσαν. Σε Ευρώπη και Αμερική μαοϊκά κόμματα και οργανώσεις αμφισβήτησαν τη μονοκρατορία της σοβιετικής σκέψης, αναδεικνύοντας το θέμα του χαρακτήρα της Σοβιετικής Ένωσης.

Σήμερα, οι επιρροές της κινέζικης επανάστασης διερευνώνται υπό νέο πρίσμα. Η Ρέι Τσόου, από τη δεκαετία του ’90, υποστήριξε ότι το πνεύμα της Πολιτιστικής Επανάστασης είναι ενεργό στην αμερικάνικη κριτική κουλτούρα. Στο καινούργιο βιβλίο του, ο διευθυντής του Τμήματος Κοινωνικής και Πολιτιστικής Ανάλυσης του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης καθηγητής Άντριου Ρος αναλύει τις διαχρονικές επιπτώσεις των ριζοσπαστικών ιδεών του μαοϊσμού στη σύγχρονη κουλτούρα:

"Πριν από την ανάδυση της Κίνας ως εξαγωγέα των περισσότερων ρούχων στις δυτικές γκαρνταρόμπες, η εξαγωγή του μαοϊσμού είχε βρει το δρόμο της μέσα στη διανοητική μας γκαρνταρόμπα". Ο μαοϊσμός είχε βαθιά επιρροή, όχι μόνο στα πολιτικά κινήματα, π.χ. των Μαύρων Πανθήρων, αλλά και στα κοινωνικά, για την ισότιμη θέση της γυναίκας, την αναγνώριση των ομοφυλοφίλων, τη συνειδητοποίηση των μειονοτήτων κ.λπ. Επίσης, στις τέχνες, την εκπαίδευση και στους νέους με "το δικαίωμα να επαναστατείς".

Εάν η απόκλιση από το σοβιετικό οικονομικό μοντέλο πρόσφερε θαυμαστές στον Μάο, η στροφή του στην κουλτούρα έβαλε φωτιά στα λιβάδια ανάμεσα στους θαυμαστές του στο εξωτερικό. Η νίκη ενάντια στη φεουδαρχία και τον ιμπεριαλισμό και η εθνικοποίηση των καπιταλιστικών στοιχείων, είχε μεταβάλει την οικονομική δομή της Κίνας, αλλά η οικονομική αλλαγή δεν ήταν αρκετή, επέμενε ο Μάο. Τα υπολείμματα του παλιού συστήματος πεποιθήσεων επιζούσαν σε πολλούς τομείς – αποβληθέντες γαιοκτήμονες και καπιταλιστές, μικροϊδιοκτήτες χωριάτες, εκτοπισμένοι κομπραδόροι, γκάγκστερ, κατέχοντες γραφειοκράτες, δάσκαλοι και άλλοι επαγγελματίες παρέμεναν από το σάπιο ρεπουμπλικανικό κράτος. Το πιο απειλητικό απ’ όλα ήταν "οι κομματικοί στην εξουσία που παίρνουν τον καπιταλιστικό δρόμο"… "Συνεπώς, η αποφασιστική μάχη για την κατεύθυνση της κινέζικης επανάστασης θα δινόταν στο βασίλειο των ιδεών ανάμεσα σ’ αυτούς που ήταν σε θέση να ασκήσουν επιρροή πάνω στην επόμενη γενιά.

"Λέγοντας "Βομβαρδίστε τα επιτελεία!"… ο Μάο κήρυξε τον πόλεμο στους διαμορφωτές της πολιτικής… Σε μία κουλτούρα που οι δάσκαλοι τυγχάνουν σεβασμού σε σημείο τυφλής υπακοής, η προοπτική αμφισβήτησης της εξουσίας τους ήταν μια εκπληκτική παραβίαση του καθιερωμένου. Συγκριτικά, ο ριζοσπαστισμός της δυτικής νεολαίας σ’ αυτή την περίοδο ήταν πιο συμβιβαστικός…

"Το παράδειγμα της Πολιτιστικής Επανάστασης βοήθησε στο να έχουν οι δυτικοί σπουδαστές μια πρόσθετη δικαιολογία για να στρέψουν την προσοχή τους προς τις αρχές και το εκπαιδευτικό πρόγραμμα στα πανεπιστήμιά τους. Ο βομβαρδισμός των διευθυντηρίων και η πολιτικοποίηση των προγραμμάτων έγιναν ο κανόνας. Το αποτέλεσμα ήταν να προκληθούν συνεχόμενα κύματα μεταρρύθμισης και αναθεώρησης που ακόμα και σήμερα ισχύουν στην ανώτατη εκπαίδευση και η επιρροή τους διατρέχει το βασίλειο των δημόσιων ηθών.

"Όταν ξανάνοιξαν τα πανεπιστήμια μετά από τα δύο πρώτα χρόνια της Πολιτιστικής Επανάστασης, βρέθηκαν σε ένα αναβρασμό θεσμικών μεταρρυθμίσεων, επιδρώντας σε καθετί, από τη διοίκηση των σχολείων και των πανεπιστημίων ως την προετοιμασία των σχολικών βιβλίων και της διδακτέας ύλης. Για πρώτη φορά, εγγράψανε εργάτες και αγρότες". Από εκεί επηρεάστηκε και η διδακτέα ύλη στη Δύση "να είναι πιο απλή, πρακτική και κατανοητή. Και ανοιχτή στις κοινωνικά στερημένες κοινότητες… Ακόμα πιο σχετική ήταν η είσοδος μιας γενιάς ακτιβιστών στις τάξεις των διδασκόντων… Ο νεομαοϊσμός που διείσδυσε στην κοινοτική ζωή ανέκυψε με τη μορφή αιτημάτων και διεκδικήσεων για πολιτιστική αναγνώριση για λογαριασμό ενός μεγάλου φάσματος αιτιών και ταυτοτήτων – έθνους, φυλής, φύλου κ.ά. Σ’ αυτά τα ξεχωριστά αλλά συγγενή κινήματα άνθισαν πιο ελεύθερα τα εκατό λουλούδια.

"… Πολλές από τις αντιλήψεις του Μάο αποδείχτηκαν εξαιρετικά δημοφιλείς στη Δύση. Οι φιλελεύθεροι που γεννήθηκαν με τα προνόμια του λευκού δέρματος, υιοθέτησαν την πρακτική της αυτοκριτικής και πολύ γρήγορα η αυτοκριτική απλώθηκε σε άλλα είδη προνομίων που σχετίζονται με την τάξη, το γένος και τη σεξουαλικότητα.

"Η συνειδητοποίηση, που πρωτοεφαρμόστηκε στις κινέζικες κομμούνες της υπαίθρου είχε τεράστια επίδραση στους φεμινιστικούς κύκλους του δεύτερου-κύματος, απ’ όπου εξαπλώθηκε σε άλλα κινήματα. Τώρα θεωρείται δεδομένη σαν μέθοδος για την ενδυνάμωση της εκτίμησης ανάμεσα στα μέλη των κοινωνικά μειονεκτούντων ομάδων".

"Το δικαίωμα στην πολιτιστική αναγνώριση" συμπληρώνει τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα που αναφέρονται στην ελευθερία του λόγου, του συνέρχεσθαι και της συνείδησης, γράφει ο Ρος, και καταλήγει "… όλη η αντιπαράθεση είχε μαοϊκό άρωμα".

Σοσιαλισμός ή καπιταλισμός με κινέζικα χαρακτηριστικά;

Στην ίδια την Κίνα, μετά από μία δεκαετία μεγάλων αναταραχών και ανακατάξεων, το Κομμουνιστικό Κόμμα διατύπωσε το 1981 τη θέση του για τον Μάο: μεγάλος επαναστάτης ο οποίος στην τελευταία φάση του έκανε σοβαρά λάθη, τα οποία όμως παραμένουν δευτερεύοντα σε σχέση με τη συνολική προσφορά του.

Και στο νέο τροποποιημένο καταστατικό του κόμματος που εγκρίθηκε στο 17ο Συνέδριο του ΚΚΚ, στις 21 Οκτωβρίου 2007, ορίζονται τα εξής:

"Οι Κινέζοι Κομμουνιστές, με τον Σύντροφο Μάο Τσετούνγκ ως τον κύριο εκπρόσωπό τους, δημιούργησαν τη Σκέψη Μάο Τσετούνγκ ολοκληρώνοντας τις βασικές αρχές του Μαρξισμού-Λενινισμού με τη συγκεκριμένη πρακτική της Κινέζικης επανάστασης. Η Σκέψη Μάο Τσετούνγκ είναι ο Μαρξισμός-Λενινισμός εφαρμοσμένος και αναπτυγμένος στην Κίνα… Κάτω από την καθοδήγηση της Σκέψης Μάο Τσετούνγκ, το ΚΚΚ οδήγησε τους λαούς όλων των εθνικών ομάδων της χώρας στην παρατεταμένη επαναστατική πάλη ενάντια στον ιμπεριαλισμό, τη φεουδαρχία και το γραφειοκρατικό καπιταλισμό, νικώντας στη νεοδημοκρατική επανάσταση και ιδρύοντας τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας, τη δημοκρατική δικτατορία του λαού. Μετά την ίδρυση της Λαϊκής Δημοκρατίας, τους καθοδήγησε στο να πραγματοποιήσουν με επιτυχία το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό, ολοκληρώνοντας τη μετάβαση από τη Νέα Δημοκρατία στο σοσιαλισμό, εγκαθιδρύοντας το βασικό σύστημα του σοσιαλισμού και αναπτύσσοντας το σοσιαλισμό οικονομικά, πολιτικά και πολιτιστικά".

Η Πολιτιστική Επανάσταση και το Μεγάλο Άλμα προς τα Μπρος θεωρούνται αριστερές παρεκκλίσεις. Αντιθέτως, η στροφή στη "σοσιαλιστική οικονομία της αγοράς" που επισπεύδεται από το 1992 προβάλλεται ως σταθμός στην πορεία εκσυχρονισμού. Στροφή που προκάλεσε διαλυτικό σοκ στα μαοϊκά κινήματα, που στην πλειοψηφία τους θεωρούν την Κίνα καπιταλιστική.

Το ΚΚΚ βεβαίως, έχει άλλη άποψη:

"Η Κίνα είναι στο πρώτο στάδιο του σοσιαλισμού και έτσι θα παραμείνει για πολύ καιρό ακόμα. Αυτό είναι ένα ιστορικό στάδιο που δεν μπορεί να παραλειφθεί στο σοσιαλιστικό εκσυγχρονισμό στην Κίνα η οποία είναι καθυστερημένη οικονομικά και πολιτιστικά. Θα διαρκέσει πάνω από εκατό χρόνια… Το ύψιστο ιδανικό του κομμουνισμού που ακολουθείται από τους Κινέζους Κομμουνιστές μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο όταν η σοσιαλιστική κοινωνία είναι πλήρως αναπτυγμένη και σε υψηλό βαθμό εξελιγμένη…"

Μετά το θάνατο του Μάο, ο Τεν Τσιαοπίνγκ και το ΚΚΚ έδωσαν προτεραιότητα στην ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων για να ικανοποιηθούν οι αυξανόμενες υλικές και πολιτιστικές ανάγκες του λαού με ανοίγματα στο εξωτερικό εμπόριο και την οικονομία της αγοράς υπό τον άμεσο έλεγχο του κόμματος και την προϋπόθεση ότι "η δημόσια ιδιοκτησία παίζει κυρίαρχο ρόλο".

Ριζωμένη προκατάληψη

Οι δυτικοί πολιτικοί, πολιτειολόγοι, ιστορικοί, λογοτέχνες και κυρίως δημοσιογράφοι και ορισμένοι Κινέζοι της διασποράς που αντιμάχονται το ΚΚΚ, με τις ιδεολογικά φορτισμένες εκτιμήσεις τους καλλιέργησαν την πλάνη ότι η Κίνα είναι ένα πυροτέχνημα. Γι’ αυτό, παρόλο που στην Κίνα εκδίδονται πάνω από 130.000 νέοι τίτλοι ετησίως, είναι απελπιστικά φτωχή η έκδοση στη Δύση κινέζικων βιβλίων, ενώ προβάλλονται πάμπολλα βιβλία κατά του κινέζικου καθεστώτος ακόμα κι όταν βρίθουν ανακριβειών και αυθαιρεσιών, όπως η βιογραφία του Μάο από το ζεύγος Τσαν-Χάλιντεϊ. Ο καθηγητής Άντριου Νέιθαν, επικεφαλής του Τμήματος Πολιτικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια, διαπίστωσε τόσες πολλές "κατασκευές" που έγραψε ότι "Οι Τσαν και Χάλιντεϊ μοιάζουν καρακάξες. Έχουν μαζέψει κάθε κομματάκι μαρτυρίας που έλαμπε ανεξάρτητα από πού προέρχεται ή πόσο αξιόπιστο είναι. Πολύτιμοι λίθοι και πλαστικό μαζί σε ένα φρικιαστικό μωσαϊκό…".

Τα ΜΜΕ προβάλλουν την εικόνα μιας χώρας που φτιάχνει τοστιέρες που αναφλέγονται, παραπληροφορώντας το κοινό. Έτσι, καλλιεργήθηκαν εύπεπτοι για τις μάζες μύθοι, ότι η ανάπτυξη οφείλεται στη φτηνή εργασία και το μέγεθος του πληθυσμού, ενώ ο υπερπληθυσμός αποτελεί σοβαρό μειονέκτημα για την πρόοδο. Οι Κινέζοι, το 1980, πήραν το δραστικό μέτρο του ενός παιδιού ανά οικογένεια, αποτρέποντας την περαιτέρω αύξηση του πληθυσμού κατά 300.000.000. Επίσης, φτηνή –και φτηνότερη– εργασία υπάρχει σε δεκάδες χώρες χωρίς να φέρνει ανάπτυξη. Η υποτίμηση αυτή πηγάζει από αντικομμουνιστική και ανταγωνιστική υστερία με βαθύτερες ρίζες στον μεσαίωνα και την αποικιοκρατία.

Ευημερία, ρύπανση και ανισότητα

Η Κίνα προκαλεί τεράστιες ανακατάξεις στους παγκόσμιους συσχετισμούς, αλλά και στην αξιοπιστία των πολιτικών συστημάτων. Κλονίζεται το αξίωμα για την αδιάσπαστη αλληλεξάρτηση δυτικού τύπου δημοκρατίας και ανάπτυξης και το αξίωμα που συναρτά το παγκόσμιο εμπόριο με τη στρατιωτική επιβολή και κυριαρχία. Η Κίνα, έξω από τα σύνορά της, συμμετέχει στρατιωτικά μόνο στις ειρηνευτικές αποστολές του ΟΗΕ.

Από την Κίνα αλλάζει ολόκληρος ο κόσμος. Όμως, η ανάπτυξη που φέρνει ευημερία ταυτόχρονα αυξάνει την ανισότητα και επιβαρύνει το περιβάλλον. Διαβάζοντας εκατοντάδες σελίδες αποφάσεων του ΚΚΚ και της Λαϊκής Εθνοσυνέλευσης, άρθρα και σχόλια των κινέζικων εφημερίδων, μπλογκ και φόρουμ, σχηματίζεις μια εικόνα για τα επιτεύγματα, τα προβλήματα και την πάλη των ιδεών στους κόλπους της εξουσίας και της κοινωνίας. Είναι δε τόσο πυκνή η ανταλλαγή απόψεων (η Κίνα με 340 εκατομμύρια χρήστες του διαδικτύου ξεπέρασε τις ΗΠΑ) που η κρατική επιτήρηση περιορίζεται σε μερικά θέματα αδιαπραγμάτευτα, όπως ο ηγεμονικός ρόλος του κόμματος.

Η αύξηση πληθυσμού/παραγωγής επιτείνει την ερημοποίηση, περιορίζει τις δασικές εκτάσεις, ρυπαίνει τη φύση. Στις αρχές της δεκαετίας του ’50 η παραγωγή φυτοφαρμάκων ήταν 10.000 τόνοι ετησίως. Σήμερα είναι 500.000. Στις αστικές περιοχές αυξάνονται ραγδαία οι ρύποι των αυτοκινήτων. Η Ακαδημία Επιστημών υπολογίζει ότι σε σαράντα χρόνια ένας στους δύο Κινέζους θα διαθέτει αυτοκίνητο!

Το ΚΚΚ και η κυβέρνηση έχουν εκπονήσει πολιτικές για το περιβάλλον, όπως ανακοίνωσε ο πρόεδρος Χου Τζιντάο στη Γ.Σ. του ΟΗΕ για τις κλιματικές αλλαγές. Η Κίνα είναι η πρώτη χώρα στην παραγωγή συστημάτων ηλιακής ενέργειας, έχει θέσει σε κυκλοφορία ηλεκτρικά ποδήλατα και υβριδικά αυτοκίνητα, αναπτύσσει το μετρό και τα τρένα υψηλών ταχυτήτων (όπως αυτό που διανύει 4.000 χιλιόμετρα από το Πεκίνο στη Λάσα, σε υψόμετρο 5.000 μέτρων, σε 48 ώρες) κ.ά.

Οι υπηρεσίες υγείας δεν παρέχονται πια από τους περίφημους "ξυπόλυτους γιατρούς", αλλά από σύγχρονες μονάδες. Χτίζονται 2.000 νέα νοσοκομεία και 29.000 ιατρικά κέντρα στην επαρχία. Ασθένειες που μάστιζαν τον πληθυσμό (πολιομυελίτιδα, ευλογιά, φυματίωση κ.ά.) εξαλείφτηκαν, ενώ αξιοποιείται η παραδοσιακή κινέζικη ιατρική. Και ένα νέο πρόγραμμα συντάξεων θα καλύψει το κενό που δημιουργήθηκε από τη διάλυση του κολεκτιβιστικού συστήματος. Φέτος καταργήθηκαν τα σχολικά δίδακτρα (30-50 δολάρια ετησίως) για 28.000.000 μαθητές, ενώ οι εκπαιδευτικοί έφτασαν τα 15.000.000!

Πάλη ιδεών


Όμως, καθώς το γενικό επίπεδο ζωής παρουσιάζει αισθητή βελτίωση, κερδίζουν έδαφος οι καταναλωτικές αξίες, η απόκτηση ιδιοκτησίας και πλούτου.

Νεοτεριστές, όπως ο Λι Χονμέι, γράφουν ότι όλοι πρέπει να θέλουν να γίνουν πλούσιοι αντί να μισούν τους πλούσιους, αρκεί να διαχειρίζονται τον πλούτο τους με σύνεση και κοινωνική συνείδηση.

Όλα αυτά τα ζητήματα συζητιούνται σε εκατομμύρια ιστοσελίδες, όπως και το θέμα των πολιτικών συστημάτων που προκαλεί μεγάλες αντιπαραθέσεις ανάμεσα σε δυτικούς και κινέζους μπλόγκερ. Πολλοί διαμαρτύρονται για την ατιμωρησία κυβερνητικών παραγόντων και καταγγέλλουν γιατρούς που δωροδοκούνται από φαρμακευτικές εταιρίες και επιχειρηματίες που ρυπαίνουν το περιβάλλον ή αδικούν τους εργαζόμενους.

Η αιτία και ο τρόπος επίλυσης των προβλημάτων της "σοσιαλιστικής οικονομίας της αγοράς" αποτελούν αντικείμενο διαρκούς αντιπαράθεσης ανάμεσα στη Νέα Αριστερά και τη Νέα Δεξιά στο κόμμα, τα πανεπιστήμια, τους πνευματικούς κύκλους, τις μη κυβερνητικές οργανώσεις και το διαδίκτυο. Ήδη, μελετητές του κινεζικού φαινομένου προσπαθούν να διεισδύσουν στα πεδία παραγωγής των ιδεών που φαίνεται ότι είναι πλούσια και δημιουργικά. Ο κινεζολόγος Μαρκ Λέοναρντ υποστηρίζει ότι η προτεραιότητα για τον περιορισμό των ανισοτήτων, τα προγράμματα υγείας, την οικολογία κ.λπ., είναι αποτέλεσμα αυτής της εσωτερικής πάλης γραμμών.

Πάντως, το ΚΚΚ, σύμφωνα με το αμερικάνικο Ερευνητικό Κέντρο Pew, έχει την υποστήριξη του 86% του κινέζικου λαού. Γεγονός που εξηγεί εν μέρει τη συρροή νέων στο κόμμα των 76.000.000 μελών! Το 2007, υπεβλήθησαν 19.500.000 αιτήσεις και έγιναν δεκτά 2.800.000 νέα μέλη, τα οποία σύμφωνα με το καταστατικό του κόμματος "πρέπει να υπηρετούν το λαό ολόψυχα, να αφιερώνουν ολόκληρη τη ζωή τους στην πραγματοποίηση του κομμουνισμού και να είναι έτοιμα να κάνουν κάθε προσωπική θυσία".

Μελέτη του φαινομένου


Απορημένος, ανήσυχος και εντυπωσιασμένος παρακολουθεί ο δυτικός κόσμος την (επ)άνοδο της Κίνας στο προσκήνιο. Όμως, κρίνοντας το φαινόμενο με αριστερά ή δεξιά στερεότυπα, δυσκολεύεται να το κατανοήσει.

Σκέφτομαι τα χρόνια που διαβάζαμε το Για τις Αντιθέσεις και αναρωτιέμαι τι καταλαβαίναμε. Θυμάμαι τις αντιπαραθέσεις στα πηγαδάκια για το αν η επερχόμενη επανάσταση στην Ελλάδα θα έχει σοσιαλιστικό ή λαϊκοδημοκρατικό χαρακτήρα την ώρα που η πραγματικότητα έφευγε κάτω από τα πόδια μας. Η Αριστερά, συμβατική ή επαναστατική, έχανε την πίστη, τις δυνάμεις και τα κουράγια της υιοθετώντας δογματικά ένα μοντέλο – σοβιετικό, κινέζικο ή ευρωκομμουνιστικό. Κι όταν βρέθηκε σε αδιέξοδο πίστεψε ότι έφταιγε ο Λένιν, ο Στάλιν, ο Τίτο, ο Μάο ή ο Μπερλινγκουέρ!

Ανεξάρτητα από τη θέση που παίρνει κανείς απέναντι σ’ αυτή την κοσμογονία, είναι απαραίτητο για την Αριστερά να πάψει να στρουθοκαμηλίζει ή να σφυράει αδιάφορα, και να σπεύσει να μελετήσει σε βάθος το φαινόμενο που λέγεται Κίνα!

Στέλιος Ελληνιάδης

Παρασκευή 16 Οκτωβρίου 2009

ΘΕΛΟΥΜΕ ΧΡΟΝΟ ΓΙΑ ΖΩΗ, ΘΕΛΟΥΜΕ ΧΩΡΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΦΩΝΗ ΜΑΣ

Οι εκλογές των 15μελών αποτελεί μια αφορμή για να ανοίξει ένα ζήτημα μέσα στα σχολεία. Τα 15μελή δημιουργήθηκαν σε μια εποχή, στην οποία το μαθητικό κίνημα ήταν ενεργό, είχε πάρει το μέρος του αγώνα και της εξέγερσης, και αποτελούσαν όργανα συντονισμού και δράσης του κινήματος αυτού. Σήμερα είμαστε σε μια περίοδο στην οποία τα 15μελή έχουν αλλάξει ρόλο. Συνεχίζουν να υπάρχουν και να εκλέγονται, παρ' όλα αυτά εξυπηρετούν άλλους σκοπούς: σ' ένα σχολείο το οποίο δεν δίνει χώρο και χρόνο για έκφραση και προβληματισμούς, σε ένα σχολείο που γίνεται ολοένα και πιο αυταρχικό, και που “διώχνει” την πολιτική, την κριτική σκέψη, και την συλλογικότητα είναι λογικό αυτή η πολιτική διαδικασία να παίρνει την απόχρωση αυτής της κατάστασης. Εκδρομές και χοροεσπερίδες, τα μόνα θέματα που “παίζουν”, αφήνοντας ένα σύστημα να παίζει στη πλάτη μας.
Ο περσινός Δεκέμβρης έβαλε πολύ έντονα στο προσκήνιο την οργή μας . Την οργή για ένα σύστημα που μας στερεί τον ελεύθερο χρόνο , που δεν δίνει χώρο για την σκέψη και την φωνή μας , που καταδικάζει μια ολόκληρη νεολαία σε ένα μαύρο μέλλον και μια ολόκληρη κοινωνία στο περιθώριο και φτάνει να δολοφονεί. Η εξέγερση μας άλλαξε το τοπίο . Για 2 εβδομάδες υψώσαμε την φωνή μας , γεμίσαμε τους δρόμους δεκάδες σχολεία και χιλιάδες μαθητές , ταράξαμε την καθημερινότητα ακουστήκαμε σε όλο τον κόσμο. Ο Δεκέμβρης δείχνει τον δρόμο απέναντι στην αποπολιτικοποίηση και στον ατομισμό που τους βολεύει.
Η νέα αυτή κατάσταση που προέρχεται από τον Δεκέμβρη ήρθε η ώρα να εκφραστεί στις γενικές συνελεύσεις, στα συντονιστικά, στις εκλογές 15μελών. Ήρθε η ώρα να ξανασυζητήσουμε για όλους αυτούς τους λόγους που μας βγάλαν στον δρόμο τον Δεκέμβρη και θα μας ξαναβγάλουν στους αγώνες του αύριο. Να φτιάξουμε τους όρους και τις συνθήκες ώστε η νέα περίοδος να μας βρει πιο έτοιμους, πιο συλλογικούς, πιο επικίνδυνους για τους “από πάνω”.

 Να μπει το μικρόβιο του αγώνα στα σχολεία, να βρούμε χώρο και χρόνο να εκφραστούμε.
 Γενικές συνελεύσεις μαζί με τις εκλογές των 15μελών.

ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟΝ ΑΠΕΡΓΙΑΚΟ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΟ ΛΙΜΑΝΙ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΑ

ΝΑ ΑΚΥΡΩΘΕΙ ΤΩΡΑ
Η ΑΠΟΙΚΙΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΜΒΑΣΗ ΜΕ ΤΗΝ COSCO

Ο μακροχρόνιος αγώνας για να μην περάσει το ξεπούλημα του λιμανιού του Πειραιά έχει μπει στην πιο κρίσιμη φάση του. Είναι γνωστό ότι η σύμβαση που υπέγραψε η κυβέρνηση Καραμανλή με την Cosco είναι γεμάτη παρανομίες προκειμένου να προχωρήσει η ιδιωτικοποίηση και να υπηρετηθεί η κινεζική εταιρία και όσοι παίρνουν μίζες από αυτήν. Ότι είναι μια αποικιοκρατική σύμβαση και προδιαγράφει ακόμα ένα σοβαρό χτύπημα στα εργασιακά δικαιώματα και τις θέσεις εργασίας. Η σύμβαση με την Cosco είναι με λίγα λόγια καταστροφική για τους εργαζόμενους, το λαό και τη χώρα και πρέπει να καταργηθεί άμεσα. Είναι αλήθεια ότι το δρόμο τον έστρωσε η μετατροπή του ΟΛΠ σε ανώνυμη εταιρία, η μετοχοποίηση και η κατάργηση του αποκλειστικά δημόσιου ελέγχου του λιμανιού. Εκείνο που σήμερα είναι το κρίσιμο και αποφασιστικό είναι να ενωθούν όσο το δυνατόν περισσότερες δυνάμεις με βάση το στόχο και το αίτημα της άμεσης κατάργησης της αποικιοκρατικής σύμβασης.

Μπορεί η σύμβαση να καταργηθεί; Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ αναφέρεται στις δυσκολίες που έχει αυτό. Καταρχήν όμως θα πρέπει να επιβεβαιωθεί αν ισχύουν ακόμα όσα έλεγαν προεκλογικά τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Αν ισχύουν αυτά που έλεγε η κα Σουρή ως εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ για θέματα ναυτιλίας πριν έξι μήνες στο συνέδριο της ΟΜΥΛΕ ότι «η κυβέρνηση προχώρησε στη σύναψη μιας κυριολεκτικά αποικιοκρατικού χαρακτήρα σύμβασης» και ότι «αδιαφορώντας για το δημόσιο συμφέρον, προχώρησε σε μία σκανδαλώδη συμφωνία». Αν ισχύουν όσα έλεγε την ίδια περίοδο στη βουλή ως κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ ο κος Παπουτσής ότι η συμφωνία λειτουργεί κατά του δημόσιου συμφέροντος. Αν ισχύουν όσα έλεγε ο κος Καρύδης ως γραμματέας του Τομέα Εμπορικής Ναυτιλίας του κόμματος σε συνέντευξή του τρεις μέρες πριν τις εκλογές ότι «η σύμβαση παραχώρησης είναι βλαπτική και λεόντειος για το ελληνικό δημόσιο» και ότι «το ΠΑΣΟΚ θα εξαντλήσει όλες τις δυνατότητες -και υπάρχουν πολλές- και σε νομικό και σε πολιτικό επίπεδο ώστε να υπάρξει ριζική και σε βάθος επαναδιαπραγμάτευση, που θα αγγίζει τον πυρήνα και τη φιλοσοφία του νόμου της παραχώρησης». Θα πρέπει ακόμα να επιβεβαιωθεί το νόημα των δηλώσεων του ίδιου του προέδρου του ΠΑΣΟΚ Γ. Παπανδρέου όταν μετά τη συνάντηση με τον Κινέζο πρόεδρο τον περασμένο Νοέμβριο έλεγε: «Είχα την ευκαιρία να επαναλάβω την πάγια θέση του ΠΑΣΟΚ για τις στρατηγικές υποδομές και το πώς εμείς τις βλέπουμε για την πατρίδα μας».

Αν τα παραπάνω είχαν πραγματική ισχύ και δεν ειπώθηκαν για άλλούς λόγους, αν η σημερινή κυβέρνηση θέλει να υπερασπίσει το δημόσιο συμφέρον καταργώντας τη σύμβαση που καταψήφιζε και καταδίκαζε ως τώρα και απλά αντιμετωπίζει νομικές και τεχνικές δυσκολίες τότε προκύπτουν τα παρακάτω ερωτήματα:
1. Γιατί η νέα κυβέρνηση δεν εξέφρασε από την πρώτη στιγμή καμιά ουσιαστική πολιτική θέση για το θέμα; Λένε ότι δεν μπορούσαν να λύσουν το θέμα από την πρώτη μέρα. Γιατί όμως δεν επανέλαβαν οι εκπρόσωποι της κυβέρνησης και ο νέος πρωθυπουργός την «πάγια θέση τους για τις στρατηγικές υποδομές» και άρα έστω την πολιτική βούληση να υπερασπιστούν το δημόσιο συμφέρον και να μην εφαρμοστεί η βλαπτική συμφωνία; Γιατί μιλάνε μόνο για τις «δυσκολίες της επαναδιαπραγμάτευσης».
2. Γιατί και νομικά δεν κινείται άμεσα η κυβέρνηση υπέρ της κατάργησης της σύμβασης αντί να προεξοφλεί τις όποιες δυσκολίες; Είναι δυνατόν να μην μπορεί η ίδια η κυβέρνηση της χώρας να κάνει τίποτα για να υπερασπίσει το λαό και τους εργαζόμενους από μια τέτοια επιζήμια σύμβαση; Γιατί από την πρώτη στιγμή παραιτείται από το δικαίωμα να κάνει αυτό που θα έπρεπε να είναι βασικό καθήκον της;
3. Γιατί επιμένει η κυβέρνηση να λυθεί η απεργία των λιμενεργατών και οποιαδήποτε συζήτηση να γίνει αφού θα έχει εγκατασταθεί η Cosco στο λιμάνι; Δεν σπρώχνει έτσι στη ντε φάκτο κατοχύρωση μιας επιζήμιας για το δημόσιο συμφέρον συμφωνίας;
4. Αν, όπως ισχυρίζονται οι κυβερνητικοί παράγοντες, οι όροι της συμφωνίας έχουν δέσει χειροπόδαρα την κυβέρνηση με ρήτρες και πρόστιμα που θα πρέπει να καταβληθούν σε περίπτωση μη εφαρμογής μιας διάτρητης σύμβασης τότε πως είναι δυνατόν να επιλέχτηκε και να συνεχίζει να είναι στην κρίσιμη θέση του υπουργού παρά τω πρωθυπουργώ ο κος Παμπούκης, το νομικό γραφείο του οποίου συμβούλευε την Cosco και δούλεψε για να επιβληθούν αυτοί οι βλαπτικοί για το δημόσιο συμφέρον όροι;

Τα ερωτήματα αυτά δεν μπορούν να μένουν αναπάντητα. Δεν είναι πρωτοφανές στα διεθνή χρονικά να κινηθεί μία κυβέρνηση ενάντια σε μια βλαπτική και διάτρητη συμφωνία, να επιδιώξει την κατάργησή της. Εκείνο που χρειάζεται είναι η πολιτική βούληση να δοθεί κόντρα με τα συμφέροντα, η πολιτική βούληση να ακολουθηθεί μια πορεία έξω από τα στενά όρια του νεοφιλελευθερισμού που θεωρεί βάρος τη δημόσια περιουσία και χρυσό κανόνα την ιδιωτικοποίηση.

Την βούληση αυτή όμως την έχουν οι εργαζόμενοι και μπορούν να επιβάλουν την ακύρωση της συμφωνίας. Η αποφασιστική στάση τους δείχνει ότι δεν είναι ο μόνος δρόμος η υποταγή και η θυσία των νεότερων και των μελλοντικών εργαζομένων έναντι κάποιας πρόσκαιρης «εξασφάλισης» ορισμένων. Ο αγώνας πρέπει να συνεχιστεί μέχρι να πεταχτεί στο καλάθι των αχρήστων η αποικιοκρατική σύμβαση. Σε αυτό τον αγώνα οι απεργοί έχουν δυνατούς συμμάχους και πρέπει να τους βρουν όλους δίπλα τους: Τους εργαζόμενους στα λιμάνια όλης της χώρας. Τους εργαζομένους σε όλους τους κλάδους. Τους νέους που τους ετοιμάζουν για σύγχρονα σκλαβοπάζαρα. Τα μικρομεσαία στρώματα που δεν εκπροσωπούνται από τον κάθε Μίχαλο και κανένα συμφέρον δεν έχουν από το ξεπούλημα του λιμανιού. Το λαό του Πειραιά που έχει κάθε λόγο να παλέψει για δημόσιο λιμάνι. Όλο το λαό που έχει ανάγκη από νίκες περισσότερο από ποτέ. Την Αριστερά που ο ρόλος της είναι αποφασιστικά και ενωτικά να στέκεται δίπλα σε όλους τους εργαζόμενους. Άμεσα απαιτείται η επέκταση του αγώνα, ώστε να αγκαλιάσει όλους τους εργαζόμενους και την κοινωνία. Η έκφραση με κάθε τρόπο της συμπαράστασης όλων είναι απαραίτητη. Για τη νίκη των εργαζόμενων και της απεργίας. Για ένα δημόσιο λιμάνι που θα λειτουργεί με ισχυρή τη θέση των εργαζόμενων και κοινωνικά κριτήρια.

Τρίτη 6 Οκτωβρίου 2009

ΝΑ ΑΘΩΩΘΟΥΝ ΟΙ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΤΟΥ ΔΕΚΕΜΒΡΗ


Στις 9 Οκτωβρίου δικάζονται οι 3 συλληφθέντες στην Καβάλα κατά τη διάρκεια της εξέγερσης της μαθητικής νεολαίας τον Δεκέμβρη του 2008, μετά τη δολοφονία του 15χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου. Την Τετάρτη 10/12/09 η αστυνομία, αυθαίρετα, είχε απαγορεύσει την εκδήλωση ειρηνικής πορείας του Εργατικού Κέντρου και της ΑΔΕΔΥ στην οποία συμμετείχαν μαζικά μαθητές, φοιτητές και εργαζόμενοι μπροστά από το αστυνομικό μέγαρο. Χρησιμοποιώντας βία και πλήθος δακρυγόνων διέλυσε την πορεία και προχώρησε σε συλλήψεις πολιτών και νεολαίων στους οποίους σήμερα αποδίδει αβάσιμες και αστήρικτες κατηγορίες.
Το ίδιο σκηνικό εκτυλίχτηκε και σε δεκάδες άλλες πόλεις της χώρας. Οι αναίτιες συλλήψεις και απρόκλητες κακοποιήσεις διαδηλωτών, νεολαίων, δικηγόρων, δημοσιογράφων, γιατρών και πανεπιστημιακών, η επικίνδυνη απίστευτα γενικευμένη χρήση χημικών (σε σημείο που να ξεμείνει η αστυνομία από δακρυγόνα και να γίνουν έκτακτες εισαγωγές), οι προπηλακισμοί όλων από τα λεγόμενα όργανα της τάξης, δημιούργησαν ένα σκηνικό που δεν αντιστοιχεί σε καμιά δημοκρατική κοινωνία.
Το αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής της κυβέρνησης της ΝΔ είναι σήμερα να έχουμε γύρω στους 100 συλληφθέντες με πιο χαρακτηριστικές αυτές των 14χρονων μαθητών της Λάρισας που παρέμειναν προφυλακισμένοι για περίπου 1 μήνα και οι οποίοι κατηγορούνται με βάση τον περίφημο αντιτρομοκρατικό νόμο με τον οποίο κινδυνεύουν να καταδικαστούν σε δεκάδες χρόνια φυλάκισης.

Καλούμε σε:

-συγκέντρωση συμπαράστασης την Παρασκευή 9/10 (ημέρα εκδίκασης των συλληφθέντων) και ώρα 12:30 π.μ. στον δημοτικό Κήπο

Απαιτούμε να:

- αθωωθούν οι 3 νεολαίοι
- να καταργηθεί ο αντιτρομοκρατικός νόμος



Επιτροπή Συμπαράστασης Στους Συλληφθέντες Του Δεκέμβρη

Πρώτες εκτιμήσεις για το εκλογικό αποτέλεσμα

Η ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΕΝΑΛΛΑΓΗ
ΚΑΙ Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ


1. Στην εκλογική αναμέτρηση της 4ης Οκτωβρίου καταγράφτηκε η κατάρρευση της κυβέρνησης Καραμανλή. Ο κόσμος ψήφισε εναντίον της κυβερνητικής πολιτικής και στράφηκε σε άλλες λύσεις προσδοκώντας ανα-κούφιση. Ήταν πολύ περισσότερο μια ψήφος καταδίκης και πολύ λιγότερο μια θετική ψήφος στο ΠΑΣΟΚ. Μεγάλο τμήμα της κοινωνίας διάλεξε το μικρότερο κακό, το μη χείρον βέλτιστο, ή το καλύτερο από τα δύο χειρότερα κόμματα εξουσίας.
Παρά τη θριαμβευτική φαντασμαγορία που στήθηκε γύρω από τη νίκη του ΠΑΣΟΚ, οι ψηφοφόροι που το επέλεξαν είναι ελάχιστα περισσότεροι από όσους το επέλεξαν το 2000 ή το 2004, σε τότε συνθήκες μεγά-λης φθοράς ή ήττας του ΠΑΣΟΚ. Η συντριβή της ΝΔ είναι αυτή που διευρύνει την νίκη του ΠΑΣΟΚ. Η πρω-τοφανής αποτυχία της ΝΔ να συγκρατήσει το «μεσαίο χώρο» από τη μια, και η δραματική υποχώρηση της αριστεράς από την άλλη, είναι οι δύο καθοριστικοί παράγοντες της νίκης του Γ.Π. και όχι η ικανότητα του ΠΑΣΟΚ να συγκροτήσει ρεύμα προσδοκιών και αλλαγών.
2. Παρά τη μικρή μείωση του συνολικού ποσοστού του δικομματισμού, ο τελευταίος ούτε τέλειωσε, ούτε νι-κήθηκε, ούτε έστω μπλοκαρίστηκε. Η πολύ μικρή εκλογική του απονομιμοποίηση, βρίσκεται σε αντίθεση με την πλατιά καθημερινή, επαναλαμβανόμενη και διαρκή απονομιμοποίησή του στην κοινωνία, και ειδικά στα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα (εργατική τάξη, αγρότες, μικροαστικά στρώματα, εργαζόμενοι). Είχαμε στην πραγματικότητα μια εναλλαγή, με αλλαγή κυβέρνησης, αλλά όχι αλλαγή πολιτικής. Η συντριβή της ΝΔ καλύπτει την αντοχή του δικομματισμού με την παράδοση της εξουσίας στο ΠΑΣΟΚ. Τα δύο όμοια κόμματα του νεοφιλελευθερισμού με τις όμοιες ή συμπληρωματικές πολιτικές, ολοκλήρωσαν μια ομαλή εναλλαγή, ακόμη κι αν ο ένας από τους δύο μπαίνει σε κρίση ηγεσίας. Το πολιτικό σύστημα στο σύνολό του αισθάνε-ται ασφάλεια.
3. Το ΠΑΣΟΚ και ο Γ.Π. στηρίχτηκαν παντοιοτρόπως από όλες τις δυνάμεις του συστήματος, σε αντίθεση με τον Κ. Καραμανλή που αναλώθηκε και βρέθηκε εντελώς μόνος του. Ο Γ.Π. αναδείχτηκε σήμερα, αφού είχε υποδειχτεί πριν χρόνια από τον υπερατλαντικό παράγοντα. Δεν ήταν καθόλου διπλωματική η άμεση πρό-σκληση του Ομπάμα στον Γ.Π. Το στρατόπεδο των «προθύμων» αυξάνεται όταν στην περιοχή πάνε να «λυθούν» προβλήματα όπως το Κυπριακό, το Μακεδονικό, τα ελληνοτουρκικά, αλλά κυρίως όταν βρισκό-μαστε στην πορεία εξέλιξης της γεωπολιτικής αντιπαράθεσης ΗΠΑ – Ρωσίας με κεντρικό σημείο τον άξονα Ευρασία – Ιράν. Οι δρόμοι της ενέργειας είναι οι δρόμοι του πολέμου και της αντιπαράθεσης με πολλούς εμπλεκόμενους.
Το ΠΑΣΟΚ υποστηρίχτηκε – αλλά όχι με το ρεύμα, ούτε με την ανοχή ή την αντοχή του λαού – όπως επί Ανδρέα Παπανδρέου το 1981. Επιλέχτηκε από το λαό που έχει λιγοστές ελπίδες και προσδοκίες, αλλά μεγά-λο θυμό προς τη ΝΔ. Θα βρεθεί και το ΠΑΣΟΚ άμεσα μπροστά στα μεγάλα προβλήματα της κρίσης, των γεωπολιτικών συγκρούσεων, της απονομιμοποίησης του δικομματισμού. Εκεί θα κριθεί και η σταθερότητα και ικανότητα του δικομματισμού στο σύνολό του.
4. Η Αριστερά αθροιζόμενη στο σύνολό της έπεσε. Σε καιρούς ευνοϊκούς, σε κοινωνικές και πολιτικές συνθή-κες όπου τα κενά του αστικού συστήματος, της πολιτικής και των συμμαχιών της αστικής τάξης ήταν όχι απλά φανερά, αλλά βοούσαν με την αδυναμία και τα αδιέξοδά τους. Η Αριστερά δεν κατάφερε να αναδει-χτεί σε ανεξάρτητο και δυναμικό παράγοντα. Αλλού, (Γερμανία, Πορτογαλία) κατάφερε περισσότερα.
Το ΚΚΕ έχασε την ευκαιρία να μονοπωλήσει τον χώρο της αριστεράς αλλά και την ευκαιρία να αποδείξει ότι τα αντι-ενωτικά, νοικοκυραίικα, παραδοσιακά δογματικά χαρακτηριστικά του, είναι δυνατόν να εγκλωβίζουν διαρκώς μάζες, δίνοντάς του καλά ποσοστά.
5. Το ΛΑΟΣ κατόρθωσε να βρεθεί πάνω από τον ΣΥΡΙΖΑ, να είναι τέταρτο κόμμα και να διεκδικεί μεγάλο με-ρίδιο από την πίτα της ΝΔ. Είναι σίγουρα ανησυχητικό για τις λαϊκές γειτονιές της Αθήνας, της Θεσσαλονί-κης, του Πειραιά, να αναπτύσσεται κοινωνικά και εκλογικά το ΛΑΟΣ αλλά και καθαρές φασιστικές οργανώ-σεις, πατώντας στο δεδομένο ότι ο κόσμος της εργασίας έχει μείνει τραγικά μόνος του.
6. Οι Οικολόγοι – Πράσινοι επιχείρησαν να ριζώσουν και να έχουν λόγο την επόμενη περίοδο. Η μη είσοδος στη Βουλή δεν αποκλείει να έχουν ρόλο καταλύτη σε αυριανές συγκολλήσεις ή κινήσεις που θα δίνουν δεύ-τερες ευκαιρίες στον δικομματισμό.
7. Η επόμενη μέρα για την κοινωνία και τη χώρα θα είναι εξαιρετικά κρίσιμη. Οι συνέπειες της κρίσης θα είναι μεγαλύτερες και πιο ραγδαίες. Η κρίση του χρέους, αλλά και οι χρεοκοπίες τομέων της ελληνικής οικονομί-ας, θα οδηγήσουν σε πρωτοφανή διεύρυνση της ανεργίας, της φτώχειας, των λουκέτων, της ανασφάλειας και θα χτυπήσουν βαριά την όποια ευημερία έχει απομείνει σε μεσαία και μικροαστικά στρώματα.
8. Ο ΣΥΡΙΖΑ κατέγραψε ποσοστό που, αν σκεφτούμε τις εξελίξεις μετά τις ευρωεκλογές μπορεί να θεωρηθεί νίκη, αν συγκριθεί με τις εκλογές του 2007 μπορεί να θεωρηθεί μικρή πτώση – υποχώρηση, αν συγκριθεί με τις ευρωεκλογές μπορεί να θεωρηθεί σταθεροποίηση.
Για εμάς είναι ένα καλό αποτέλεσμα που δείχνει:
i) Την ανάγκη για ενωτική – ριζοσπαστική αριστερά.
ii) Την εμμονή και επιμονή του κόσμου της αριστεράς που βοήθησε και ψήφισε (αν και πολλοί με θυ-μό, τσαντίλα, δυσπιστία) τον ΣΥΡΙΖΑ.
iii) Τη δουλειά που έχει γίνει από το 2007 και γέμισε με ελπίδα και προσδοκία τον κόσμο, που έχει δη-μιουργήσει βάθος και ποιότητα και δεν τερματίζει εύκολα με ορισμένες ασχήμιες.
iv) Την κινηματική και κοινοβουλευτική αντιπολίτευση που λειτούργησε και για να ψαλιδιστεί – καταρ-ρεύσει η ΝΔ, αλλά και για να πρωταγωνιστήσει επί δύο χρόνια ο ΣΥΡΙΖΑ.
Ταυτόχρονα δεν μπορούμε να μην επισημάνουμε τα παρακάτω:
i) Η στρατηγική και η τακτική μας ήταν αμυντική, στόχευσε στην επιβίωση και όχι σε μια ανεξάρτητη γραμμή που να χτυπάει το παιχνίδι. Το «αλλάζουμε το τοπίο» του 2007, έγινε «3% και μία ψήφο» το 2009. Πρόκειται για πολιτική υποχώρηση και υποστολή φιλοδοξιών - στόχων.
ii) Ο πλουραλισμός και η συλλογικότητα (στην όποια φτωχή κλίμακα είχε κατακτηθεί μετά τις πανελ-λαδικές συσκέψεις) πήγε περίπατο. Είχαμε μια άκρως αρχηγική καμπάνια και το γνωστό «ΣΥΝ πάρτα όλα». Αυτό εκφράστηκε καταθλιπτικά και στα ΜΜΕ και στην κοινοβουλευτική ομάδα που εκλέχτηκε.
iii) Οι εκλογές στη Γερμανία και στην Πορτογαλία έδειξαν άλλα ποσοστά για την Αριστερά. Δυστυχώς στην Ελλάδα -που ήταν και παραμένει ευαίσθητος κρίκος- οι εκλογές ανέδειξαν ανεπάρκειες και αδυνα-μίες. Από την άποψη αυτή, χάθηκε μια ευκαιρία: Να δείξουμε ότι στην εποχή της κρίσης, στο χώρο της Ευρώπης χτίζεται -αναπτυσσόμενη διαρκώς- μια ενωτική, επικίνδυνη αριστερά.
iv) Η αριστερά στέκεται εκτεθειμένη και ανοχύρωτη στην αποπολιτικοποίηση, στην παντοκρατορία των μέσων, στην υποκατάσταση της πολιτικής από την επικοινωνία. Αντίβαρο θα ήταν οι πολιτικές αιχμές και στόχοι (πχ η αφαίρεση της αυτοδυναμίας του δικομματισμού), η πιο πολιτική συμπεριφορά της.
9. Σίγουρα ο κόσμος που ψήφισε και απαιτεί τον ΣΥΡΙΖΑ είναι η κοινή μας βάση, η ελπίδα, η δύναμη, μα πάνω από όλα η δυνατότητα να αλλάξουν τα πράγματα στην αριστερά, στη χώρα και στην κοινωνία. Αυτός ο κό-σμος χρειάζεται να ακούσει πολλά συγχαρητήρια, αλλά κυρίως πρέπει να αντιμετωπιστεί ισότιμα, πολιτικά, και όχι απλά συναισθηματικά, επικοινωνιακά ή οργανωτικίστικα.
Οι διαδικασίες της Πανελλαδικής Σύσκεψης πρέπει να επιλύσουν το πολιτικό και οργανωτικό ζήτημα του ΣΥΡΙΖΑ. Πρέπει: (α) Να εκπονήσουμε και να αποφασίσουμε τον πολιτικό μας ρόλο και του στόχους στο νέο πολιτικό και κυβερνητικό πλαίσιο, να προσδιορίσουμε τη σχέση μας με την δοκιμαζόμενη κοινωνία και τον λαό της κρίσης, να προσανατολιστούμε στο γεωπολιτικό σκηνικό. (β) Να αποφασίσουμε για τους όρους και τους κανόνες λειτουργίας της κοινοβουλευτικής ομάδας και των συλλογικών οργάνων του ΣΥΡΙΖΑ. Να προ-χωρήσουμε σε συγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ, στον ΣΥΡΙΖΑ με μέλη και με τρόπους απόφασης και δράσης. Να αποφασίσουμε για τον μετασχηματισμό του ΣΥΡΙΖΑ σε ενεργό – ενιαίο πολιτικό οργανισμό, με συνισταμέ-νες δυνάμεις, με ρεύματα, με κομματικές συγκροτήσεις, που όμως θα δημιουργούν ένα πρόσωπο για τον ΣΥΡΙΖΑ. Μπορούμε άμεσα να αντλήσουμε γνώση και εμπειρία από το παράδειγμα του Μπλόκ της Αριστεράς στην Πορτογαλία.
10. Η ΚΟΕ αισθάνεται την ανάγκη να χαιρετίσει όλους ανεξαιρέτως τους συντρόφους, του συναγωνιστές, τους Συριζίτες και Συριζίτισσες που πάλεψαν και πέτυχαν –σε αντίξοες συνθήκες- αυτό το καλό εκλογικό αποτέ-λεσμα. Είναι στιγμή που πρέπει να σκεφτούμε πολύπλευρα, πολιτικά, όχι συναισθηματικά, πολύ αυτοκριτι-κά. Είναι στιγμή που πρέπει να υπηρετήσουμε ένα πολιτικό και οργανωτικό βήμα του ΣΥΡΙΖΑ για να έχουμε μια αριστερά ισχυρή στα κινήματα και στο λαό.
Οι δυνάμεις της ΚΟΕ ήταν παρούσες στην εκλογική μάχη. Τα μέλη και τα στελέχη της, παρόλο που έχουν πληγωθεί από τις ευρωεκλογές και όχι μόνο, δούλεψαν για το καλό του εγχειρήματος, άλλα με θυμό, άλλα με δυσκολίες, άλλα με όρεξη, για την αριστερά που θα είναι πάντα χρήσιμη για το λαό και τη νεολαία, για την αριστερά που θα ενώνει, θα αντιστέκεται και θα μεγαλώνει.
Είμαστε εδώ με όλους τους Συριζίτες και τις Συριζίτισσες, για να δώσουμε μια νέα ώθηση στο εγχείρημα, για να μην χάσουμε άλλες ευκαιρίες, για να αλλάξουν τα πράγματα στην αριστερά και στην κοινωνία.
ΚΟΕ
5/10/2009