Καταγγελία

Η ΚΟΕ καταγγέλλει τη δολοφονική επίθεση που έγινε χτες βράδυ με χειροβομβίδα αμυντικού τύπου ενάντια στο Στέκι Μεταναστών στα Εξάρχεια. Αυτοί που οργάνωσαν και εκτέλεσαν την επιχείρηση αυτή ήθελαν να υπάρχουν νεκροί και είναι από τύχη και συμπτώσεις που η χειροβομβίδα δεν έσκασε μέσα στο Στέκι όπου βρίσκονταν περίπου 40 προοδευτικοί άνθρωποι οι οποίοι έπαιρναν μέρος σε συζητήσεις και μαθήματα.

Είναι φανερό πως μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη επιχειρείται να καλλιεργηθεί ένα κλίμα έντασης, κλιμάκωσης της καταστολής, διάδοσης του φόβου και του τρόμου, ενώ παράλληλα διάφορες δυνάμεις του κινήματος στοχοποιούνται σαν το πολιτικό προκάλυμμα της τρομοκρατίας, η Αριστερά στο σύνολό της καταγγέλλεται σαν ένα από τα δύο «άκρα» που απειλούν την έννομο τάξη και τη δημοκρατία, τα Εξάρχεια βάλλονται ως κράτος εν κράττει κλπ.

Είναι φανερό πως μια τέτοια εκδοχή κοινωνικού και πολιτικού σκηνικού εξυπηρετεί τους διαχειριστές της κρίσης και αποσκοπεί στο να παγώσουν οι αντιστάσεις, κυρίως να αποκοπούν από τον πλατύ κόσμο που πλήττεται από τα μέτρα ανεργίας και λιτότητας. Οι κρατικοί και παρακρατικοί μηχανισμοί που έχουν ενεργοποιηθεί για να στηθεί αυτό το σκηνικό χρησιμοποιούν όλα τα μέσα από την απροκάλυπτη προβοκάτσια έως και τις δολοφονικές επιθέσεις.

Η πυκνότητα τέτοιων γεγονότων, μετά τον Δεκέμβρη, αποκαλύπτει ότι αυτά δεν είναι τυχαία και ότι κάποιοι εξυπηρετούνται από αυτά. Η φυγή προς τη μεγαλύτερη καταστολή και τον εκφασισμό, η επιβολή καταστάσεων έκτακτων μέτρων –οικονομικών και πολιτικών– χρειάζονται για να εφαρμοστούν μια λείανση ή και κάποια τρανταχτά προσχήματα. Αλήθεια, τι θα γινόταν αν είχαμε νεκρούς από την επίθεση με χειροβομβίδα;

Οι ευθύνες της κυβέρνησης και των μηχανισμών που αυτή διευθύνει είναι τεράστιες. Ο εκτραχηλισμός που ζούμε τους τελευταίους μήνες δεν είναι άσχετος από την απέλπιδα προσπάθεια να κρατηθεί στην εξουσία. Έχουμε την πιο κυνική, την πιο επικίνδυνη και μαζί την πιο ανίκανη κυβέρνηση που γνώρισε ο τόπος και όσο πιο γρήγορα φύγει, τόσο λιγότερη ζημιά θα προξενηθεί σε όλα τα επίπεδα. Για να ανοίξει ο δρόμος σε μια μεγάλη κοινωνική και πολιτική αλλαγή.

• Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στους συντρόφους του Στεκιού Μεταναστών και του Δικτύου
• Μαζικός αγώνας ενάντια στην καταστολή και την πολιτική τρόμου που θέλουν να επιβάλουν οι διαχειριστές της κρίσης
• Επαγρύπνηση και μαζική απάντηση σε κάθε πρόκληση-προβοκάτσια
• Δεν θα πληρώσουμε εμείς την κρίση τους
25/2/2009

 

Συμμετέχει στον ΣΥ.ΡΙΖ.Α.
www.koe-kavalas.blogspot.com
koe_kavala@yahoo.gr  
τηλ. 6937425768

 

Εκδήλωση - ανοιχτή συζητηση(Μαθητικη) στο Jazz Rock 20/02/09, με θέμα: <<Δεκέμβρης 2008 – Οι μέρες του Αλέξη, παράθυρο στο μέλλον>>

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΤΑΜΕΙΑ ΜΑΣ ΝΑ ΜΗΝ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ

Εδώ και από πολλά χρόνια, όλες οι κυβερνήσεις, μεθοδικά και σχεδιασμένα προχωρούν στην ιδιωτικοποίηση της δημόσιας περιουσίας ξεπουλώντας τα καλύτερα φιλέτα επιχειρήσεων και οικοπέδων. Με αυξανόμενο ζήλο εμπορευματοποιούν υπηρεσίες και τομείς που προσφέρει το δημόσιο, όπως στην παιδεία, στην υγεία, στις συγκοινωνίες κλπ.

 Βασικός τομέας όπου προχωράνε γρήγορα οι «μεταρρυθμίσεις» της κυβέρνησης, είναι στο θέμα της κοινωνικής ασφάλισης. Είναι γνωστό το αδιέξοδο στο οποίο έχουν περιέλθει τα ταμεία μας. Χιλιάδες συνάδελφοι συνταξιούχοι βρίσκονται στην αναμονή για να πάρουν το εφάπαξ, αφού τα μόνα χρήματα που διαθέτει το ΤΠΔΥ είναι οι μηνιαίες κρατήσεις των ασφαλισμένων. Ο ΟΠΑΔ δεν έχει χρήματα να πληρώσει γιατρούς, διαγνωστικά κέντρα και φαρμακοποιούς, με αποτέλεσμα, ήδη, σε αρκετούς νομούς της χώρας οι ασφαλισμένοι να πληρώνουν από την τσέπη τους για την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Ταυτόχρονα τα νοσοκομεία οδηγούνται γρήγορα και μεθοδικά σε διάλυση με τις ελλείψεις σε γιατρούς και νοσηλευτικό προσωπικό να πολλαπλασιάζονται, ενώ οι ασθενείς βάζουν από την τσέπη τους τα φάρμακα και το παραφαρμακευτικό υλικό. Είναι τυχαίο ότι ο υπουργός υγείας θεωρείται πετυχημένος υπουργός; Και μέσα σ’ όλα αυτά, στα «ψιλά» πέρασε τον προηγούμενο μήνα η παραπομπή στις Βρυξέλλες, στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, της υπόθεσης των ορίων ηλικίας ανδρών – γυναικών στο Δημόσιο που ανατρέπει το χαρακτήρα της ασφάλισης από κοινωνική σε επαγγελματική. Έτσι αυξάνονται τα όρια των γυναικών από 5 ως 15 χρόνια.
Η κατάσταση χειροτερεύει με τον πολλαπλασιασμό των εργαζομένων με συμβάσεις STAGE, που έχει σαν αποτέλεσμα να στερούνται τα ταμεία μας σημαντικά έσοδα και οι ίδιοι οι συμβασιούχοι να μην έχουν ασφάλιση. Αν συνυπολογίζουμε και τον τομέα της καθαριότητας που δίνεται σε εργολάβους και όπου δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι δουλεύουν με μεσαιωνικές σχέσεις εργασίας, γεγονός που αναδείχτηκε από τη δολοφονική επίθεση με βιτριόλι στην Κωνσταντίνα Κούνεβα, γίνεται φανερό ότι τα ταμεία μας κινδυνεύουν με λουκέτο.
Η οικονομική κρίση είναι εδώ και μας αφορά. Τα σενάρια για επιτήρηση, για επιβολή νέων μέτρων, για περικοπή μισθών και συντάξεων, για περιστολή των δαπανών, για χρεοκοπία του κράτους, για τους νέους φόρους (ΕΤΑΚ, αυξήσεις σε τσιγάρα, ποτά κλπ) δεν είναι φανταστικά. Δημιουργούν το κατάλληλο κλίμα, ώστε να αποδεχτούμε τα χειρότερα. Είναι σενάρια που αποβλέπουν στο να πληρώσουν οι εργαζόμενοι την κρίση τους.
Στη βάση αυτή η απεργία των δημοσίων υπαλλήλων στις 25 Φλεβάρη δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί σαν «άλλη μια απεργία», μια ακόμα τουφεκιά στον αέρα. Χρειάζεται προετοιμασία για την επιτυχία της και σχέδιο για μετά τις 25/02. Οι ηγεσίες της ΑΔΕΔΥ και των κλαδικών ομοσπονδιών έχουν δείξει ότι δε θέλουν να οργανώσουν αποφασιστικούς αγώνες. Οι απεργίες για την τιμή των όπλων δεν πετυχαίνουν τίποτα, δεν πείθουν κανένα και αφορούν το πολιτικό παιχνίδι ανάμεσα στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Σε κάθε περίπτωση επαναπαύονται και δεν δημιουργούν τις προϋποθέσεις για να οργανωθούν οι εργαζόμενοι και να μην πληρώσουν την κρίση. Χρειάζεται οι εργαζόμενοι να πάρουμε τις τύχες μας στα χέρια μας. Να δημιουργήσουμε πλατιές επιτροπές από τα κάτω, να ενωθούμε και να οργανωθούμε. Η μαζική συμμετοχή στην απεργία και η εξίσου μαζική συμμετοχή στο συλλαλητήριο, θα είναι ένα σημαντικό μήνυμα τόσο προς την κυβέρνηση της ΝΔ όσο και προς τις υποταγμένες ηγεσίες των συνδικάτων. 
Συνάδελφοι
 Σε αρκετές περιοχές της Ελλάδας τα βιβλιάρια μας είναι «ανενεργά»! Δεν έχουμε ασφάλιση! Να μην περιμένουμε;

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 25/2  
Πλ. Καπνεργάτη , 11πμ
ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΑΙΤΗΣΟΥΜΕ ΤΑ ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ:
• Μόνη λύση η κρατική επιχορήγηση των ταμείων μας. Αυτοί που τα έκλεψαν, είναι οι ίδιοι που βρίσκουν 28 δις για τις τράπεζες. 
• Όχι στην επαγγελματική ασφάλιση. Δημόσια Κοινωνική Ασφάλιση για όλους.
 

ΕΝΩΣΗ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ
ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ
Τηλ 6937425768

ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΕΡΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΛΗΡΩΣΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΤΟΥΣ

ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΕΡΓΙΑ

ΝΑ ΜΗΝ ΠΛΗΡΩΣΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΤΟΥΣ

Λίγες ημέρες πριν ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Καβάλας έδωσε στη δημοσιότητα μια πρώτη εικόνα για τις συνέπειες της κρίσης στο νομό μας. Από εκεί φάνηκε ότι αυτό που όλοι σιγομουρμουρίζαμε για την άσχημη κατάσταση ήταν πραγματικότητα. 350 απολύσεις, 200 οικιοθελείς αποχωρήσεις, το 8ωρο που γίνεται 10ωρο και 12ωρο, απλήρωτες υπερωρίες, καταβολή των μισθών ενσήμων, μετατροπή της πλήρους σε μερική απασχόληση για 400 συναδέλφους, 40 επιχειρήσεις να καθυστερούν την καταβολή των μισθών για 2 και 3 μήνες. Και όλα αυτά σε 2 μήνες.
Και όλα αυτά στην αρχή της οικονομικής κρίσης που ακόμα δεν έπληξε τη χώρα μας, όπως μας λένε καθημερινά από τις τηλεοράσεις, η κυβέρνηση και τα παπαγαλάκια της και ότι τα χειρότερα βρίσκονται μπροστά μας. Μας κοροϊδεύουν. Η κρίση είναι εδώ, τα μαγαζιά, οι βιοτεχνίες και οι βιομηχανίες δεν δουλεύουν ή κλείνουν, ο κόσμος δεν ψωνίζει ή κάνει περικοπές από όπου μπορεί και οι εργαζόμενοι είμαστε αυτοί που την πληρώνουμε πρώτοι. Το να χάνεις σήμερα τη δουλειά σου είναι ζήτημα ζωής και θανάτου. Που να πας να ζητήσεις εργασία; Στους βουλευτές; Στον δήμαρχο και το νομάρχη; Όλο θα και θα και θα…. Αλλά και έξω στην αγορά. Ποιος θα σε προσλάβει; Αφού όλοι απολύουν και διώχνουν εργαζόμενους. Και κάθε μέρα να περάσεις από τον ΟΑΕΔ που όμως δεν έχει καθόλου δουλειές και να ακούς τη μόνιμη ατάκα «περάστε αύριο». Και όλα αυτά ενώ τρέχουν τα νοίκια, η ΔΕΗ, το τηλέφωνο, τα δάνεια.
Και όλα αυτά ενώ έχεις διάθεση να δουλέψεις, να προσφέρεις για να αποδείξεις σε όλους ότι δεν είσαι τεμπέλης. Αλλά το μόνο που σου μένει είναι ο φραπές στην καφετέρια ή μπροστά στη τηλεόραση και να καταριέσαι την μοίρα σου. Πουθενά φως. Καμιά διέξοδος. Να σκέφτεσαι να φύγεις στη Γερμανία, όπως παλιά, αλλά και εκεί ακούς ότι είναι μαύρα τα πράγματα. Όλα τα σκιάζει η ανεργία. Παγκόσμια οικονομική κρίση γαρ. Και όλα αυτά ενώ ζεις την ανημπόρια μόνος σου.
Και όλα αυτά ενώ και άλλοι ζουν τα ίδια σκατά. Και βλέπεις παντού νέους ανθρώπους σαν και σένα, αλλά και μεγαλύτερους με σκυφτά κορμιά και απελπισμένα πρόσωπα. Και αναρωτιέσαι γιατί αυτός ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου που τάχατες μας εκπροσωπεί, δεν κάνει τίποτα. Τον ακούς να λέει ότι θα καλέσει τις υπηρεσίες, αυτές που ποτέ δεν έρχονται όταν τις θέλεις, να κάνουν έλεγχο. Τον ακούς ότι θα καλέσει του βουλευτές του νομού, αυτούς που όλο θα και θα και θα, για να συζητήσει μαζί τους για το πρόβλημα της ανεργίας. Τον ακούς να λέει ότι αυτός δεν φταίει, αυτός που τόσα χρόνια στρογγυλοκάθεται στην καρέκλα του, αλλά οι εργαζόμενοι που δεν αντιδρούν. Και όλα αυτά που είπε για εμάς τα ανακοίνωσε σαν απλά στατιστικά στοιχεία, σαν νούμερα.
Και όλα αυτά ενώ είμαστε άνθρωποι, εργαζόμενοι. Γιατί είναι δικαίωμά μας η δουλειά. Γιατί δεν μπορούμε να ζούμε με το επίδομα ανεργίας που κι αυτό θα τελειώσει και κανείς δεν μας λέει τι θα γίνει μετά. Γιατί και το επίδομα θέρμανσης δεν μπορεί να μας ζεστάνει. Τρύπες βουλώνουμε με αυτά. Γιατί δεν αρκεί να περιμένουμε την καλή μας τύχη μέσα στη γενικευμένη δυστυχία. Γιατί δεν μπορούν να δίνουν 28 δισ. ευρώ σε 10 τραπεζίτες και σε εμάς ψίχουλα. Γιατί δεν φταίμε εμείς για αυτή την οικονομική κρίση. Όσα μας έλεγαν τόσα χρόνια τα κάναμε. Γιατί δεν θέλουμε να πληρώσουμε εμείς αυτή την κρίση. Και άλλα πολλά.
Να συζητάμε μεταξύ μας. Να οργανωθούμε για να αντιμετωπίσουμε όλοι μαζί τις χειρότερες μέρες. Να πάρουμε τις τύχες στα χέρια μας. Να ζούμε με αξιοπρέπεια. Να δείχνουμε την αλληλεγγύη μας σε όλους τους εργαζόμενους. Να απαιτήσουμε δουλειές και να σταματήσουν όλες οι απολύσεις τώρα. 

ΕΝΩΣΗ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ
τηλ. 6976687590

Ανακοινωση της ΚΟΕ για τη στάση των κομμουνιστών απέναντι στις αστικές κυβερνήσεις

Η στάση των κομμουνιστών απέναντι στις αστικές κυβερνήσεις

Στην εξέγερση του Δεκέμβρη κυρίαρχο αίτημα ήταν «να φύγει η κυβέρνηση». Σθεναρή αντίσταση στο αίτημα αυτό πρόβαλλαν η ΝΔ, τα ΜΜΕ, το ΛΑΟΣ και... το ΚΚΕ! Αν για τους υπόλοιπους ήταν και είναι λογικό να στηρίζουν μια κυνική, βαθιά αντιλαϊκή κυβέρνηση που με την πολιτική της γέννησε τη δολοφονία του 16χρονου
Αλέξη... Αν για το ΠΑΣΟΚ ήταν και είναι λογικό να μην παλεύει για την πτώση μιας κυβέρνησης που έχει όμοια πολιτική με τη δικιά του και εκτελεί το έργο που και το ΠΑΣΟΚ θα εκτελούσε, αλλά να αναμένει την εξουσία ως ώριμο φρούτο… για το ΚΚΕ τίθεται το ερώτημα: γιατί δεν επεδίωξε την πτώση της κυβέρνησης Καραμανλή;

«Αυτή η κυβέρνηση πρέπει να φύγει, όσο πιο γρήγορα φύγει τόσο καλύτερα για τον τόπο» κραυγάζουν όπου βρεθούν και όπου σταθούν τα στελέχη του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ …Αποκρύπτοντας συνειδητά από το λαό ότι το πρόβλημα δεν έχει να κάνει με το ποιο κόμμα κυβερνά, αλλά ποια τάξη εξουσιάζει. Ότι το πρόβλημα δεν είναι απλώς η ΝΔ, αλλά το μεγάλο κεφάλαιο καθ' υπαγόρευση του οποίου ασκείται η συγκεκριμένη πολιτική, όπως ασκούνταν χτες επί ΠΑΣΟΚ και όσο αυτό υπάρχει θα ασκείται απ' όποια πολιτική δύναμη κι αν βρίσκεται στην κυβέρνηση».

Ριζοσπάστης, 12/10/2008

Θα μπορούσε ένας ανυπόμονος μικροαστός να συμφωνήσει με τα παραπάνω. Από πότε όμως οι κομμουνιστές αδιαφορούν για την ανατροπή των κοινωνικών και πολιτικών συσχετισμών; Από πότε στο όνομα του μεγάλου στόχου (της κατάκτησης της πολιτικής εξουσίας από την εργατική τάξη), οι επιμέρους στόχοι, οι επιμέρουςπολιτικές ανατροπές, οι επιμέρους κατακτήσεις καταδικάζονται ως αποπροσανατολιστικές;

• Ισχύει ή όχι ότι μια πτώση της κυβέρνησης Καραμανλή κάτω από το βάρος της παλλαϊκής κατακραυγής για την πολιτική των σκανδάλων, της πλουτοκρατίας, της δολοφονίας, θα εμπόδιζε (έστω πρόσκαιρα), θα καθυστερούσε, θα ενοχλούσε την απρόσκοπτη εφαρμογή των επιδιώξεων της άρχουσας τάξης;
• Ισχύει ή όχι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ λέει «Να φύγει η ΝΔ, να μην ξαναγυρίσει το ΠΑΣΟΚ – Μόνη λύση η Αριστερά και τα κινήματα», και όχι, όπως συκοφαντικά υποστηρίζει ο Ριζοσπάστης (21/12/2008), «βάζει στόχο να πέσει η κυβέρνηση της ΝΔ για να έρθει το ΠΑΣΟΚ»;
• Ισχύει ή όχι ότι αν μια κυβέρνηση πέσει υπό το βάρος των κινητοποιήσεων του λαϊκού κινήματος, η επόμενη κυβέρνηση, ακόμη κι αν έχει τις αντιλαϊκότερες προθέσεις θα αναγκαστεί να είναι πιο προσεκτική, ίσως θα
  αναγκαστεί να φοβάται τη λαϊκή οργή;
• Ισχύει ή όχι ότι αν ο αγανακτισμένος, πεινασμένος, καταπιεζόμενος λαός ρίξει μια κυβέρνηση, θα έχει μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στις δυνάμεις του, θα αποκτήσει αυτοπεποίθηση, θα ξεπεράσει πιο εύκολα το δηλητήριο του «δεν γίνεται τίποτα, δεν μας υπολογίζουν»;
• Ισχύει ή όχι ότι οι μεγαλύτερες πολιτικές και κοινωνικές ανατροπές οικοδομήθηκαν με παρακαταθήκη δεκάδες προηγούμενες μεγάλες μάχες, εκατοντάδες μικρότερες, χιλιάδες καθημερινούς αγώνες και κινητοποιήσεις; Ισχύει ή όχι ότι ανατροπές κυβερνήσεων ήταν αναγκαίος αλλά όχι ικανός όρος για συνολικότερες πολιτικές ανατροπές;

Αντί άλλης απάντησης παραθέτουμε τι έλεγε το ΚΚΕ όταν δεν ήταν κυβέρνηση η ΝΔ:

«Είναι θετικό ότι το αίτημα να πέσει η κυβέρνηση από τη λαϊκή απαίτηση και να γίνουν εκλογές, υιοθετείται τελικά, έστω με μισόλογα, από όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης… Ο λαός πρέπει να απαιτήσει την παραίτηση της κυβέρνησης. Είναι ο μόνος υπεύθυνος και αρμόδιος να δώσει ένα πραγματικό νόημα στο σύνθημα "ΦΥΓΕΤΕ!"». Δηλώσεις Αλέκας Παπαρήγα στις 26/2/1999 ενάντια στην κυβέρνηση Σημίτη, με αφορμή την παράδοση Οτσαλάν

Για ποιον αλήθεια λόγο η σωστή απαίτηση να φύγει η αντιλαϊκή κυβέρνηση Σημίτη όταν παρέδιδε τον Οτσαλάν πριν δέκα χρόνια, αντικαταστάθηκε από την άρνηση να πέσει η κυβέρνηση, όταν κυβέρνηση είναι η ΝΔ; Για ποιο λόγο η σωστή πολεμική στο ένα κόμμα της άρχουσας τάξης μεταλλάσσεται σε έμμεση στήριξη στο άλλο κόμμα της άρχουσας τάξης; Συμπλήρωνε τότε (1999) η Α. Παπαρήγα:

«Η παραίτηση της κυβέρνησης, σαν λαϊκή απαίτηση, δεν πρέπει να είναι το τέλος, αλλά μόνο η αρχή. Εμείς δε θέλουμε τις εκλογές μόνο για να ανακατευτούν τα χαρτιά της τράπουλας, αλλά για να αρχίσει μια πορεία του λαού που βάζει εμπόδια, που βάζει τρικλοποδιές στην πολιτική της ΟΝΕ και του "νέου δόγματος του ΝΑΤΟ". Να αρχίσει μια πορεία που ο λαός παρεμποδίζει τα αντιλαϊκά μέτρα και τους ψευτοεθνικούς στόχους, με ένα και μόνο σκοπό: Να συγκεντρώσει τη δύναμη εκείνη, που τελικά θα γείρει την πλάστιγγα στην άλλη μεριά, στη μεριά των συμφερόντων του λαού και μόνο του λαού».

Για ποιο λόγο τα ίδια ακριβώς δεν ισχύουν σήμερα; Δεν αποτελεί η σημερινή συμπεριφορά του ΚΚΕ έμμεση αλλά ξεκάθαρη στάση υποστήριξης της σημερινής κυβέρνησης;

19 Φεβρουαρίου 2009

Διεύθυνση Εφημερίδα «Αριστερά!», Ησαΐα Σαλώνων 6, Τ.Κ. 11475 Αθήνα * Τηλ. 210-6441745 * Φαξ 210-6430024 * www.koel.gr

Να αλλάξει ρότα ο συνδικαλισμός 
Να μην πληρώσουν οι εργαζόμενοι την κρίση

Στην αρχή της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης που σαρώνει εργασιακά δικαιώματα και θέσεις εργασίας, που όλοι μιλούν για τα χειρότερα που έρχονται, που ήδη μας προετοιμάζουν για το μοίρασμα της εργασίας και της ανεργίας, που ο εργαζόμενος των 600 και 700 ευρώ γίνεται η κυρίαρχη φιγούρα στους εργασιακούς χώρους, ποια είναι η απάντηση του σωματείου;
Ενώ το βασικό στοιχείο θάπρεπε να είναι η ενότητα και η οργάνωση των εργαζομένων, βλέπουμε την διάσπαση και την αποχή από τις διαδικασίες του σωματείου να κυριαρχεί. Έξω οι μακροχρόνια άνεργοι, έξω οι συμβασιούχοι , έξω όσοι δεν μας αρέσουν. Ποιος όμως βγαίνει κερδισμένος από αυτή την κατάσταση; Μα φυσικά το κεφάλαιο και η εργοδοσία. Το συνδικαλιστικό κίνημα ήταν πάντα όπλο στα χέρια των εργαζομένων γιατί, κόντρα στη λογική του κεφαλαίου ο καθένας μόνος του και όλοι εναντίον όλων, πρόβαλλε τη λογική της κοινής δράσης όλων των εργαζομένων, ανεξάρτητα από την προσωρινή ιδιότητά τους. Επομένως έρχονταν σε αντιπαράθεση με τον ανταγωνισμό. Και αν αυτό μέχρι χθες θα μπορούσαμε να το παρομοιάσουμε με ένα προβληματικό στοιχείο, μια έλλειψη της δράσης και λειτουργίας του σωματείου, σήμερα που όλα τα σκιάζει η φοβέρα και η καταιγίδα των λουκέτων και των απολύσεων, είναι επιτακτική ανάγκη να αλλάξει.
Στην πραγματικότητα, ούτε χθες ούτε και σήμερα, πρόκειται για μια έλλειψη. Η μαζικότητα των δράσεων του σωματείου και η προσπάθεια για μαζική συμμετοχή ήταν έξω από το μυαλό του ΔΣ. Πότε όλα αυτά τα χρόνια έγινε μια συστηματική προσπάθεια να πλαισιωθούν οι κινητοποιήσεις από πολλούς εργαζόμενους; Στο κλείσιμο του Μαρινόπουλου και του JUMBO υπήρξε ένα κάλεσμα μέσα από τα ΜΜΕ και εκεί τέλειωσε όλη η δουλειά. Δεν είναι υπερβολικό να πούμε, ότι εκείνο που αναπτύχθηκε όλα αυτά τα χρόνια δεν ήταν ένα κίνημα που να πατά στα πόδια του και να υπερασπίζεται τα συμφέροντα των εργαζομένων, αλλά ένα «εικονικό» κίνημα για άλλες ανάγκες . Όσο για τους εργαζόμενους μάθαιναν από την τηλεόραση και τον Ριζοσπάστη τους αγώνες που δόθηκαν στο όνομά τους. Έτσι έρχεται σαν φυσιολογική κατάληξη το «στηρίξτε το ΠΑΜΕ που αγωνίζεται για σας»
Ο λόγος και η φρασεολογία που χρησιμοποιεί το σωματείο παραπέμπουν σε άλλες εποχές,. Αλλά ούτε οι συνθήκες, ούτε οι συσχετισμοί, ούτε οι δυνάμεις που κινητοποιούνται, ούτε η πολιτική γραμμή , ούτε οι τακτικές μπορεί να είναι ίδιες σήμερα. Δεν γίνεται καμιά προσπάθεια να υπάρξει ένα πλαίσιο που να προσπαθεί να ανεβάσει το βαθμό συνείδησης. Αντίθετα ακόμα και το πιο απλό αίτημα (πχ όχι στις απολύσεις) ντύνεται ιδεολογικά ώστε να χωρίσει τους εργαζόμενους και να μην υπάρξει κοινή δράση.
Όλη η ιστορία και η πείρα έχουν πεταχτεί στα σκουπίδια. Όλες οι επιτυχημένες προσπάθειες ενότητας των εργαζομένων στο παρελθόν, βγαίνουν φάουλ και φυσικά μαζί τους και όλα τα μίνιμουμ προγράμματα που αναγκαστικά τις συνοδεύουν. Όλα τα μέτωπα φαίνονται ύποπτα μπροστά στην καθαρότητα του ΠΑΜΕ και του πλαισίου του. Έτσι διαστρεβλώνεται ακόμα και η έννοια της αλλαγής των συσχετισμών και μένει μόνο η καρικατούρα της αλλαγής των εκλογικών δεδομένων στο συνδικάτο.
Εκεί, όμως, που κάποιος αφήνει ένα κενό θα το καλύψει ο ταξικός αντίπαλος. Όταν το σωματείο ταυτίζεται με το κόμμα, όταν τα αρχεία του σωματείου καταλήγουν στα κομματικά γραφεία, όταν το σωματείο ξεχωρίζει τους εργαζόμενους σε δικούς μας και δικούς τους, τότε εξηγείται η σημερινή κατάντια του συνδικαλιστικού κινήματος. Το σωματείο είναι ένας μαζικός χώρος όπου συνυπάρχουν όλες οι απόψεις που υπάρχουν και στην κοινωνία και δίνεται η δυνατότητα της αντιπαράθεσης. Οι αποκλεισμοί δεν είναι πρακτική των εργαζομένων. Οι εργοδότες και το κεφάλαιο προσπαθούν να αποκλείσουν γιατί τους συμφέρει η πολυδιάσπαση. 
Η κυριαρχία του Τιάκα και της ηγετικής ομάδας του ΕΥΚ, η κυριαρχία του υποταγμένου και ξεπουλημένου συνδικαλισμού είναι αποτέλεσμα της αναξιοπιστίας διαχωριστικών πρακτικών. Δεν ξεχωρίζεις από τον Τιάκα με ξεχωριστές πορείες, αλλά με λογικές που υποστηρίζουν πραγματικά τους εργαζόμενους. Δεν μπορείς να κερδίσεις νίκες όταν αλλάζεις απλά πλατεία για να μην συγχρωτίζεσαι με τα μιάσματα και αδιαφορείς αν απουσιάζουν οι εργαζόμενοι. Δεν αρκούν τα μεγάλα λόγια, αλλά η καθημερινή μικρή πρακτική δίπλα στους εργαζόμενους που συμβάλλει στην αλλαγή της άσχημης κατάστασής τους.
Από τους εργαζόμενους, με τους εργαζόμενους, για τους εργαζόμενους. 
Σωματεία που να είναι το σπίτι κάθε εργαζόμενου.
Οργάνωση και ενότητα για να μην πληρώσουμε εμείς την κρίση.

  

ΕΝΩΣΗ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ
ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ
Τηλ 6976687590

Δελτίο Τύπου για την επίθεση του ΚΚΕ στην ΚΟΕ, 12/2/2009

Η ηγεσία του ΚΚΕ και της ΚΝΕ με κατάπτυστη ανακοίνωσή της σήμερα στον Ριζοσπάστη συκοφαντεί την ΚΟΕ, κατηγορώντας την για «ασφαλίτικες μεθόδους». Η ηγεσία του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, μετά την καταγγελία της εξέγερσης του Δεκέμβρη, έχει χάσει την ψυχραιμία της. Κλιμακώνει την επίθεσή της, στοχοποιεί την Κομμουνιστική Οργάνωση Ελλάδας, αποδεικνύοντας ότι δεν αντέχει να αναμετρηθεί πολιτικά και ιδεολογικά. Αποκαλεί κείμενα πολιτικής αντιπαράθεσης «προβοκατόρικη δράση» και «ασφαλίτικη μέθοδο». 

 Αντικομμουνισμός δεν είναι η κριτική στο ΚΚΕ. Αντικομμουνισμός είναι ο εξευτελισμός του κομμουνιστικού κινήματος και ο «πόλεμος στην πολιτική ενότητας» που εξαγγέλλει η ηγεσία του ΚΚΕ, τη στιγμή που ευθυγραμμίζεται με την κυβέρνηση της άρχουσας τάξης. 

 Καλούμε την ηγεσία του ΚΚΕ να αφήσει αυτές τις καταδικασμένες μεθόδους προβοκατορολογίας. Θα ήταν καλύτερο η σκληρότητα και οι απειλές να προσανατολιστούν προς την κυβέρνηση, τα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό. Η πολιτική και ιδεολογική αντιπαράθεση δεν θα σταματήσει. Ο λαός χρειάζεται μια κομμουνιστική αριστερά στην πρώτη γραμμή των αγώνων για την ανατροπή.

 
Υ.Γ.1: Παραθέτουμε την ανακοίνωση της ΚΟΑ του ΚΚΕ και της ΚΝΕ (12/2/2009): 

 Υ.Γ.2: Παραθέτουμε επίσης το κείμενο (21/01/2009) που ενόχλησε σφόδρα την ηγεσία του ΚΚΕ. Τα κείμενο όπως μπορεί οποιοσδήποτε να επιβεβαιώσει δεν παραποιεί ούτε λέξη από τις ανακοινώσεις του ΚΚΕ. Αυτό είναι που κάνει την ηγεσία του ΚΚΕ έξαλλη.

Εκδήλωση - Συζήτηση ΣΥ.ΡΙΖ.Α

Εκδήλωση - Συζήτηση στο στέκι της Νέας Πόλης θα πραγματοποιηθεί σήμερα τις 11/2/09 & ώρα 20:00 για την παρουσίαση των 15 σημείων Άμεσων στόχων πάλης του ΣΥ.ΡΙΖ.Α

ΟΜΙΛΗΤΕΣ: 
ΡΟΥΝΤΙ ΡΙΝΑΛΝΤΙ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ ΤΗΣ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑΣ ΣΥΡΙΖΑ - ΚΟΕ
ΤΑΣΟΣ ΚΟΡΩΝΑΚΗΣ ΜΕΛΟΣ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑΣ ΣΥΡΙΖΑ - ΣΥΝ
ΠΑΥΛΟΣ ΚΛΑΥΔΙΑΝΟΣ ΜΕΛΟΣ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑΣ ΣΥΡΙΖΑ - ΑΚΟΑ

Το καινούριο τεύχος του " ΕΚΤΟΣ ΥΛΗΣ " κυκλοφόρησε!!

Ανακοίνωση

ΟΙ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΙΣ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ

«Η πραγματική λαϊκή εξέγερση δεν πρόκειται να σπάσει ένα τζάμι», Α.Παπαρήγα στη Βουλή, 21/12/2008

Δεν περιμένουμε να μας υποδείξει η Γ.Γ. του ΚΚΕ έστω και μια εξέγερση που να μην έσπασε ένα τζάμι. Αντ’ αυτού παραθέτουμε δύο διαψεύσεις:

Διάψευση 1η:

«Από τις 28/10/2005 μέχρι τις 8/11/2005 (σε δέκα μέρες) σε όλη τη Γαλλία, 5873 αυτοκίνητα καήκανε, 1500 άνθρωποι συνελήφθησαν - 17 από αυτούς έχουν καταδικαστεί - και 120 αστυνομικοί και πυροσβέστες τραυματίστηκαν».

BBC, 8/11/2005

Τι έγραφε όμως ο Ριζοσπάστης για την εξέγερση των νέων των γκέτο;

«Προκαλεί η γαλλική κυβέρνηση και όσοι μιλούν για συμμορίες, στηρίζοντας την προπαγάνδα τους αποκλειστικά στις μορφές που παίρνει ο αγώνας και υποβαθμίζοντας ή κρύβοντας τις αιτίες και το περιεχόμενό του, την απόγνωση που νιώθουν οι εξεγερμένοι. Το ΚΚΕ εκφράζει την ολόθερμη συμπαράστασή του στους σύγχρονους "Αθλίους" του Παρισιού και όλης της Γαλλίας. Καλεί το λαό να εκδηλώσει μαζικά την αλληλεγγύη του στους ξεσηκωμένους προλετάριους των "γκέτο"».

Ριζοσπάστης, 9/11/2005

Συμπέρασμα: Ή η Αλέκα Παπαρήγα άλλαξε άποψη, ή η ηγεσία του ΚΚΕ λέει ανέξοδα μεγάλα λόγια για τη Γαλλία, αλλά δίνει πιστοποιητικό νομιμοφροσύνης στην Ελλάδα.

Διάψευση 2η:

“Παρά την απαγόρευση και τα τρομοκρατικά μέτρα του διχτάτορα το προλεταριάτο της Αθήνας συγκεντρώθηκε και διεδήλωσε χθες μαχητικά υπό την καθοδήγηση του Κ.Κ. και των ταξικών συνδικάτων οι εργάτες διεδήλωσαν έξω απ’ το πτι - παλαι, το μέγαρο του Βενιζέλου, και το λιθοβόλησαν”

Ριζοσπάστης 2/5/1931, μετά τη διαδήλωση της Πρωτομαγιάς του 1931

Συμπέρασμα: Το ΚΚΕ δεν ήταν πάντα το κόμμα που είναι σήμερα. Υπήρξε κάποτε επαναστατικό κόμμα.

Ο ρόλος των κομμουνιστών

•  Οι κομμουνιστές δεν μπορούν να είναι έξω από τις μαζικές εξεγέρσεις. Ακόμη κι αν αυτές είναι ανολοκλήρωτες, θολές, ασαφείς, απεγνωσμένες.
•  Οι κομμουνιστές δεν μπορούν απλά να «βοηθούν» τις εξεγέρσεις. Ο ρόλος τους είναι να τις προετοιμάζουν, να δουλεύουν με υπομονή και επιμονή για αυτές, να τις προσανατολίζουν ενάντια στον εχθρό, ενάντια στην άρχουσα τάξη και τους αντιδραστικούς.
•   Οι κομμουνιστές δεν μπορούν απλά να περιμένουν τις εξεγέρσεις. Οφείλουν να δουλεύουν συνειδητά για να τις πυροδοτήσουν, για να τις βοηθήσουν να ξεσπάσουν.

Τα παραπάνω άλλωστε δεν ήταν και τα διδάγματα των Μαρξ, Ένγκελς, Λένιν, μιλώντας για τις εξεγέρσεις που «περιγελούν τον εαυτό τους και λυγίζουν μπροστά στην απεραντοσύνη των στόχων τους;»

Η στάση της ηγεσίας του ΚΚΕ κατά το ξέσπασμα του Δεκέμβρη δεν είχε σε τίποτε να κάνει με την ιστορία, τους αγώνες, τις θυσίες του κομμουνιστικού κινήματος. Ήταν ένα παραλήρημα νομιμοφροσύνης. 

Υιοθέτησε τη βασικότερη συκοφαντία της άρχουσας τάξης: Δεν υπάρχει μαζικό κίνημα και εξέγερση, υπάρχουν μόνο ταραξίες. Συκοφάντησε το κίνημα ως υποκινούμενο από τους κρατικούς μηχανισμούς. Αποχώρησε από τις μαζικότατες διαδηλώσεις μπροστά στη Βουλή για να πορευτεί στο Μεταξουργείο. Δήλωσε ότι το κίνημα των νέων «αντικειμενικά» στέκεται απέναντι στο εργατικό κίνημα. Υπάκουσε στις κραυγές του ΛΑΟΣ για ακύρωση της πανεκπαιδευτικής διαδήλωσης της 9ης Γενάρη με πρόσχημα την πικετοφορία για την Παλαιστίνη. Δικαιολόγησε –υπό το πρόσχημα ενός λογοτεχνικού κειμένου- τον δολοφόνο Κορκονέα. 

Στήριξε ευθέως την ομαλότητα και την τάξη.

Η ηγεσία του ΚΚΕ στήριξε τελικά την κυβέρνηση Καραμανλή. 

Επίθεση σε ακτιβιστές στη Γάζα

Σύλλογος Αλληλεγγύης στον  Παλαιστινιακό Λαό ΙΝΤΙΦΑΝΤΑ
 Δικτυακός τόπος: http://www.intifada.gr e-mail: victory@intifada.gr 

Ισραηλινοί στρατιώτες πυροβολούν διεθνείς ακτιβιστές (ανάμεσά τους ένας Έλληνας) και δημοσιογράφους που συνόδευαν Παλαιστίνιους αγρότες

Ομάδα διεθνών υπερασπιστών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που συμμετέχουν στο Διεθνές Κίνημα Αλληλεγγύης (ISM), μεταξύ των οποίων και Έλληνας μέλος του Συλλόγου Αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό Λαό «Ιντιφάντα», και ομάδα δημοσιογράφων της Ιταλικής κρατικής τηλεόρασης (RAI 3) την Τρίτη 3/2/2009 δέχθηκαν καταιγισμό πυρών από στρατιώτες των Ισραηλινών Δυνάμεων Κατοχής καθώς συνόδευαν Παλαιστίνιους αγρότες (και δημοσιογράφο) στο χωριό Αλ Φαραχίν, ανατολικά της πόλης Χαν Γιούνις, στο νότιο τμήμα της Λωρίδας της Γάζας.
Μια εβδομάδα πριν οι Ισραηλινές Δυνάμεις Κατοχής είχαν δολοφονήσει έναν Παλαιστίνιο εργάτη γης στην ίδια περιοχή και γι' αυτό οι κάτοικοι είχαν ζητήσει τη συνοδεία των διεθνών για να μπορέσουν να φτάσουν στα χωράφια τους κοντά στην Πράσινη Γραμμή και να δουλέψουν. Η δράση συνοδείας που πραγματοποιούσαν οι διεθνείς υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είχε ανακοινωθεί από την προηγούμενη μέρα.
Μετά από περίπου μιάμιση ώρα εργασίας υπό την επιτήρηση ισραηλινών στρατιωτών και συστημάτων ασφάλειας που βρίσκονταν κατά μήκος της Πράσινης Γραμμής, οι Ισραηλινοί στρατιώτες απροειδοποίητα άρχισαν να πυροβολούν εναντίον της ομάδας των Παλαιστινίων αγροτών, των διεθνών ακτιβιστών του ISM και των Ιταλών και Παλαιστινίων δημοσιογράφων. Η παρουσία διεθνών ακτιβιστών από χώρες όπως Αυστραλία, Ελλάδα, Ιταλία, Καναδάς, Βρετανία, ήταν ολοφάνερη. Πολλοί από τους διεθνείς φορούσαν φωσφορίζοντα γιλέκα και εκκλήσεις γίνονταν στα αγγλικά από μεγάφωνο. Πρεσβείες και προξενεία των διεθνών (μεταξύ των οποίων και το Ελληνικό Προξενείο στην Ιερουσαλήμ) είχαν ενημέρωση πριν αλλά και κατά τη διάρκεια των συμβάντων. 
Οι Ισραηλινοί στρατιώτες συνέχισαν να πυροβολούν για κάπου 45 λεπτά, κάποιες φορές πολύ κοντά στους διεθνείς και Παλαιστινίους, σε απόσταση έως και 3-4 μέτρων. Η ομάδα αποχώρησε όταν οι Παλαιστίνιοι ολοκλήρωσαν ένα μέρος της δουλειάς τους. Παρά το γεγονός ότι οι διεθνείς ανακοίνωσαν από το μεγάφωνο την αποχώρηση της ομάδας και είχαν αρχίσει να απομακρύνονται από την περιοχή, δέχθηκαν εκ νέου καταιγισμό πυρών. Ευτυχώς κανείς δεν τραυματίστηκε. Ας σημειωθεί ότι όλα αυτά συνέβησαν σε Παλαιστινιακό έδαφος της Λωρίδας της Γάζας, από Ισραηλινούς στρατιώτες που βρίσκονταν πίσω από την Πράσινη Γραμμή και κατά τη διάρκεια της υποτιθέμενης κατάπαυσης του πυρός.
Παλαιστίνιοι αγρότες και διεθνείς θα επαναλάβουν τη δράση στο χωριό Αλ Φαραχίν την Πέμπτη 5/2/2009. Ενόψει και της επανάληψης της δράσης καλούνται οι ξένες κυβερνήσεις μεταξύ των οποίων και η ελληνική, καθώς και η Ευρωπαϊκή Ένωση, να εκπληρώσουν την υποχρέωσή τους να προασπίσουν τα δικαιώματα των διεθνών υπερασπιστών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των δημοσιογράφων που βρίσκονται στη Λωρίδα της Γάζας.

Εκδήλωση - ανοιχτή συζητηση στη θαλασσογραφία 01/02/09, με θέμα: <<Δεκέμβρης 2008 – Οι μέρες του Αλέξη, παράθυρο στο μέλλον>>

Η κοπή πίτας της ΚΟΕ 29/1/09 στο στέκι " ΣΗΜΑΤΑ ΚΑΠΝΟΥ "