Εκδηλώσεις ΣΥ.ΡΙΖ.Α σε Καβάλα και Δράμα με την Ε.Σωτηρίου

Η εκδήλωση με την Ε.Σωτηρίου (υπ. ευρωβουλευτής ΣΥ.ΡΙΖ.Α.) στη Δράμα την πέμπτη 28/5 στις 19:00

Η εκδήλωση με την Ε.Σωτηρίου (υπ. ευρωβουλευτής ΣΥ.ΡΙΖ.Α.) στη Καβάλα την πέμπτη 28/5 στις 20:30

Ψηφίζω ΣΥ.ΡΙΖ.Α.

Σκέψου πράσινα - Ψήσφισε Κόκκινα

Προκήρυξη της ΚΟΕ «Ψηφίζω ΣΥΡΙΖΑ»

Τιμωρώ το δικομματισμό - Δυναμώνω τους αγώνες
ψηφίζω ΣΥΡΙΖΑ!

Μην κατηγορείς τους πολιτικούς για αδιαφορία. Είναι λάθος ότι μας θυμούνται μόνο στις εκλογές. ΝΔ και ΠΑΣΟΚ εργάστηκαν για χρόνια σκληρά και ενωμένοι: Μας βούλιαξαν στην κρίση, τα σκάνδαλα, την ανεργία. Πληρώσαμε και πληρώνουμε τη νεοφιλελεύθερη πολιτική τους. Στην Παιδεία που γίνεται εμπόρευμα, στο περιβάλλον που θυσιάζεται στο βωμό του κέρδους, στο δημόσιο πλούτο που ξεπουλήθηκε, στη διάλυση των εργασιακών δικαιωμάτων, στη νέα γενιά που ασφυκτιά. Κάθε μέρα, σε κάθε πλευρά της καθημερινότητάς μας, κάποιοι μας έχουν βάλει στο στόχαστρο. Ο δικομματισμός δουλεύει με αποφασιστικότητα και σχέδιο ενάντια στα συμφέροντα της κοινωνίας.

Στην κάλπη θα μετρήσουν την ανοχή μας. ΝΔ και ΠΑΣΟΚ δεν υπολογίζουν τις ανάγκες μας. Ξέρουν καλά πως οι νόμοι τους κάνουν τη ζωή μας χειρότερη. Ούτε ελπίζουν στην πραγματική μας υποστήριξη. Είναι δοκιμασμένοι και αναξιόπιστοι. Δεν προτείνουν καμιά θετική διέξοδο για το λαό και τα «οράματά» τους ξεφτιλίζονται από το παρόν και το μέλλον που χτίζουν. Γι' αυτό και επενδύουν στην αδιαφορία μας. Γι' αυτό πρέπει να ψηφίσουμε, για να στείλουμε μήνυμα. Για να μη συνεχίσουν την ίδια ξεδιάντροπη πολιτική αλλά να μαζευτούν. Για να μην προχωρήσουν ανενόχλητοι αλλά να μας υπολογίσουν ως αντίπαλο. Γι' αυτό δεν απέχουμε από τις εκλογές. Χαμένη ψήφος είναι αυτή που δεν καταδικάζει το δικομματισμό. 

Δεν ισχύει ότι «όλοι είναι ίδιοι». Δεν είναι ίδιοι αυτοί που πρότειναν να δοθούν τα 28 δις στο λαό και όχι στις τράπεζες. Δεν είναι ίδιοι αυτοί που διεκδικούν δικαιώματα μ' αυτούς που τα τσακίζουν. Δεν είναι ίδιοι όσοι θέλουν φόρους για το μεγάλο κεφάλαιο και απαγόρευση των απολύσεων μ' αυτούς που δίνουν αύξηση-κουλούρι 90 λεπτών τη μέρα. Δεν είναι ίδιοι όσοι υπεράσπισαν τις αγωνίες των νέων το Δεκέμβρη μ' αυτούς που τους γέμισαν καταδίκες και δακρυγόνα. Δεν είναι ίδιοι όσοι παλεύουν για να μην πληρώσουν οι εργαζόμενοι την κρίση μ' αυτούς που θέλουν να μας τη φορτώσουν. Δεν είναι ίδιοι όσοι βρίσκονται μέσα σε μικρούς και μεγάλους αγώνες μ' αυτούς που τους συκοφαντούν. Δεν είναι ίδια τα λαμόγια -που πολιτεύονται με μίζες και σκάνδαλα- μ' αυτούς που παλεύουν με αξιοπρέπεια.  

Δεν ξεχνάμε τη ΝΔ. Τη χειρότερη κυβέρνηση της μεταπολίτευσης. Την κυβέρνηση που σάρωσε τα πάντα. Δεν ξεχνάμε το ΠΑΣΟΚ. Τη χειρότερη «αντιπολίτευση» εδώ και δεκαετίες. Το όμοιο κόμμα με τη ΝΔ. Την καλύτερη συμπολίτευση της. Δεν ξεχνάμε το ΛΑΟΣ. Το κόμμα που στηρίζει όλες τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές και προπαγανδίζει την κοινωνία του φόβου και της καταστολής. Δεν ξεχνάμε τους Οικολόγους Πράσινους. Γιατί δεν τους είδαμε ποτέ σε κανένα περιβαλλοντικό αγώνα, παρά μόνο στις τηλεοράσεις να μιμούνται το ΠΑΣΟΚ στην «πράσινη ανάπτυξη». Δεν ξεχνάμε το ΚΚΕ. Την αριστερά των μεγάλων λόγων, της απραξίας και της περιχαράκωσης. Την αριστερά που πολέμησε την εξέγερση του Δεκέμβρη.

Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το μόνο κόμμα που μπορεί ν' αλλάξει το τοπίο. Είναι τυχαίο ότι βρέθηκε στο στόχαστρο των εκδοτικών και οικονομικών συμφερόντων όταν δεν πήγε με τα νερά τους, όταν στάθηκε απέναντί τους και μίλησε τη γλώσσα της αλήθειας; Όταν αποκάλυψε τα σχέδια των μεγαλοεργολάβων για τον Ελαιώνα και τα ακύρωσε; Όταν δέχτηκε τόνους λάσπης για τη συμπαράστασή του στους αγώνες της νεολαίας; Όταν τόλμησε να δοκιμάσει νέους ανθρώπους και νέες ηγεσίες; Όταν στάθηκε με τη μεριά του λαού, των εργαζόμενων, των αγροτών, ενώ τα δύο κόμματα του δικομματισμού μας έλεγαν ότι το Σύμφωνο Σταθερότητας δεν επιτρέπει αυξήσεις ή ότι η περιουσία των ταμείων πρέπει να γίνει τζόγος στα χρηματιστήρια και στις αγορές; Σήμερα έχουν βαλθεί να συμπιέσουν την Αριστερά, να μας πείσουν ότι η δυσαρέσκειά μας δεν πρέπει να πάει προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Είναι σημαντικό να μην τα καταφέρουν!

Στην εποχή της κρίσης η Αριστερά είναι αναγκαία. Δυνατή Αριστερά σημαίνει ενότητα της κοινωνίας. Κόντρα στον ανταγωνισμό και τον κάθε είδους ρατσισμό που θέλουν να μας διοχετεύσουν. Δυνατή Αριστερά σημαίνει να συνεχίσουμε στο μοναδικό δρόμο που μπορεί να φέρει καλύτερες μέρες. Τους συλλογικούς μας αγώνες και τα κινήματα. Δυνατή Αριστερά σημαίνει ότι ο δικομματισμός και οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές του μπορούν να φάνε χαστούκια. Δυνατή Αριστερά σημαίνει ότι έφτασε η ώρα ο καπιταλισμός να απολογηθεί για τη βαρβαρότητά του. Έφτασε η ώρα να φέρουμε στο προσκήνιο την ανατροπή ενός συστήματος εκμετάλλευσης κι ανισότητας. Δυνατή Αριστερά είναι η ενωμένη Αριστερά. Δυνατή Αριστερά είναι ο ΣΥΡΙΖΑ.

Ομιλία Ελένης Σωτηρίου στην Καβάλα

θα ακολουθήσει γλέντι με ζωντανή μουσική

Ανακοίνωση των Αριστερών Σχημάτων για τα εκλογικά αποτελέσματα

ΣΤΑΘΕΡΑ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΑΛΛΑΓΗΣ ΤΩΝ ΣΥΣΧΕΤΙΣΜΩΝ ΜΕ ΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ ΚΙΝΗΜΑΤΩΝ, ΑΓΩΝΩΝ, ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Το περιβάλλον των φοιτητικών εκλογών για ακόμα μια φορά δεν αποτύπωσε τα πραγματικά δεδομένα, τα σημαντικά προβλήματα αλλά και τις υπαρκτές ανησυχίες των χιλιάδων φοιτητών. Η οικονομική κρίση και οι συνέπειες της, η επίθεση στο δημόσιο πανεπιστήμιο, το ζοφερό μέλλον της νέας γενιάς ελάχιστα καθόρισε την ατζέντα της εκλογικής περιόδου και τα ίδια τα εκλογικά αποτελέσματα. Η μάχη των «μηχανισμών», οι εκδρομές και τα πάρτυ έπνιξαν τη συζήτηση και τις αγωνίες των φοιτητών για το «που πάνε τα πράγματα». 

Η αποχή από τις φοιτητικές εκλογές παρουσιάζεται αυξημένη σε σχέση με πέρσι. Η απαξίωση του φοιτητικού συνδικαλισμού κι ο εξοβελισμός της πολιτικής από τα αμφιθέατρα οδηγούν σ’ ένα πανεπιστήμιο με δομές και διαδικασίες που θα αφορούν ολοένα και λιγότερους φοιτητές. Η αστική πολιτική -αδυνατώντας να εμπνεύσει- έχει κάθε λόγο να χαίρεται με την αδιαφορία και την αποδιοργάνωση. Το υποτονικό κλίμα των φετινών εκλογών –απόρροια και της ημερομηνίας που από κοινού ΔΑΠ και ΠΑΣΠ αποφάσισαν- αθροίζεται αντικειμενικά σ’ αυτή την κατεύθυνση. 

Η αυθόρμητη εξέγερση του Δεκέμβρη, το σημαντικότερο γεγονός των τελευταίων χρόνων, επηρέασε την πολιτική αντιπαράθεση, χωρίς όμως να πολώσει το σκηνικό των εκλογών. Η πραγματική σύγκρουση ανάμεσα στον κόσμο της δυσαρέσκειας και οργής και στην πολιτική συναίνεση που επέδειξαν το Δεκέμβρη οι ΝΔ και ΠΑΣΟΚ δεν εκφράστηκε. Τα ερωτήματα που έφερε στο προσκήνιο η εξέγερση, η αντίθεση των δυο «στρατοπέδων» και οι υπαρκτές συλλογικές αναζητήσεις δε μετασχηματίστηκαν στο επίπεδο της καθημερινής πολιτικής δράσης μέσα στο πανεπιστήμιο. Η αριστερά δεν κέρδισε έναν καλύτερο συσχετισμό και αυτό οφείλει να προβληματίσει.

Οι δυνάμεις του δικομματισμού αύξησαν αθροιστικά το ποσοστό τους. Η ΔΑΠ για τρίτη συνεχή χρονιά εμφανίζει πτώση του ποσοστού της, παραμένοντας στην πρώτη θέση. Η πτώση όμως αυτή είναι συγκριτικά μικρή, αν σκεφτούμε τη γενική φθορά της ΝΔ, της χειρότερης κυβέρνησης της μεταπολίτευσης. Η άνοδος της ΠΑΣΠ συμβαδίζει με τον αέρα της αναμενόμενης εναλλαγής του ΠΑΣΟΚ στη διακυβέρνηση της χώρας.

Η ΠΚΣ είχε σημαντική πτώση στο ποσοστό της, πληρώνοντας την απαράδεκτη στάση του ΚΚΕ στο κίνημα της νεολαίας, στην έμμεση στήριξή του στην πολιτική της ομαλότητας και της «σύνεσης». Η επίθεση στη νεολαιϊστικη εξέγερση, η στάση της ΠΚΣ ως μιας δύναμης «τάξης και ασφάλειας» μέσα στο πανεπιστήμιο γέννησε δυσκολίες -ακόμα και σ’ έναν καλά οργανωμένο εκλογικό μηχανισμό- να πείσει για τις αγωνιστικές της προθέσεις. Η αποσυσπείρωση μελών της ΚΝΕ και της ΠΚΣ είναι αξιοσημείωτη. Η απελευθέρωση συνειδήσεων και η απόσπαση φοιτητών από μια απόλυτα αντικινηματική γραμμή είναι κρίσιμο ζητούμενο για το φοιτητικό κίνημα. 

Οι δυνάμεις της κινηματικής Αριστεράς -κορμός του φοιτητικού κινήματος- δε μπόρεσαν να φέρουν στο πανεπιστήμιο το «άρωμα του Δεκέμβρη». Τα ποσοστά τους κινήθηκαν κοντά στα περσινά επίπεδα, χωρίς να υποτιμάται η επίθεση που δέχτηκαν για τη συμμετοχή τους στην εξέγερση και η συκοφάντηση τους ως «ταραξίες των πανεπιστημίων». 
Τα ΕΑΑΚ σημείωσαν μικρή άνοδο. Οι ενωτικές διεργασίες στο χώρο της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς -παρά τα ενδογενή τους όρια- και η φυσιογνωμία μιας δύναμης «πέρα από τα επίσημα» φαίνεται να συγκινούν ένα δυναμικό. Από την άλλη μεριά οι μικροπολιτικές σκοπιμότητες θυσιάζουν τις ανάγκες τους κινήματος στο βωμό μιας κοντόθωρης, μικροκομματικής καταγραφής. 
Η Αριστερή Ενότητα σημειώνει μικρή πτώση με αξιοσημείωτη την καταγραφή της σε δεκάδες νέες σχολές. Οι υπαρκτές αδυναμίες στον πολιτικό λόγο της ΑΡΕΝ, η εξάντληση του ούριου άνεμου της κεντρικής πολιτικής σκηνής, η ενιαία μονομέτωπη πίεση από τις άλες δυνάμεις της αριστεράς, καθήλωσε για φέτος τις δυνάμεις της ΑΡΕΝ μετά από δύο χρονιές σημαντικής αύξησης.

Το φοιτητικό κίνημα οφείλει να σκύψει πάνω στα δεδομένα που δημιουργεί η αστική νεοφιλελεύθερη κίνηση. Δεδομένα αποσυγκρότησης, αποπολιτικοποίησης, δυσμενέστερων συσχετισμών. Το κίνημα και οι αγώνες δεν μετασχηματίζονται αυτόματα σε υλική δύναμη τα αριστεράς. Η επιμονή ωστόσο στο δρόμο της ενότητας των αγώνων, των κινημάτων, του λαού και της νεολαίας, ολόκληρης της αριστεράς, σε μια εφόλης της ύλης αντιπαράθεση στην νεοφιλελεύθερη πολιτική είναι ο απαραίτητος όρος για την ανατροπή.

ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΣΤΗΝ ΙΤΑΛΙΚΗ ΠΡΕΣΒΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΛΛΗΨΗ 2 ΕΛΛΗΝΩΝ ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΣΤΟ ΤΟΡΙΝΟ

Πραγματοποιήθηκε σήμερα το πρωί παράσταση διαμαρτυρίας του ΣΥΡΙΖΑ στην Ιταλική πρεσβεία στην Αθήνα προκειμένου να ζητηθούν εξηγήσεις για τη χθεσινή απρόκλητη σύλληψη από την ιταλική αστυνομία δύο Ελλήνων φοιτητών, στελεχών της νεολαίας της ΚΟΕ και εκλεγμένων εκπροσώπων της Αριστερής Ενότητας στα Διοικητικά Συμβούλια των Φοιτητικών Συλλόγων τους. 

Στην παράσταση διαμαρτυρίας συμμετείχαν δεκάδες μέλη του ΣΥΡΙΖΑ. Η αντιπροσωπεία που συναντήθηκε με τον Ιταλό πρέσβη, αποτελούμενη από τον βουλευτή Θ. Δρίτσα και από εκπρόσωπο της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ, του εξήγησε ότι οι φοιτητές συνελήφθησαν ενώ συμμετείχαν σε ειρηνική συγκέντρωση φοιτητών και πανεπιστημιακών στο Τορίνο κατά της «Συνόδου των Πρυτάνεων του G8». 

Του επεσήμανε επίσης ότι η σύλληψη ήταν βίαιη, όπως αποδεικνύει και η σχετική ιατροδικαστική έκθεση, και ότι η κατηγορία για «αντίσταση κατά της αρχής» είναι παντελώς αβάσιμη, όπως αποδεικνύεται άλλωστε και από το οπτικοακουστικό υλικό που δημοσιεύουν οι ιταλικές εφημερίδες και οι ειδησεογραφικές ιστοσελίδες.

Ο Ιταλός πρέσβης δεσμεύτηκε ότι θα επικοινωνήσει άμεσα με τις ιταλικές αρχές προκειμένου να τους μεταφέρει τη διαμαρτυρία του ΣΥΡΙΖΑ για τη σύλληψη και κακομεταχείριση των δύο φοιτητών, καθώς και το αίτημα για απόσυρση κάθε κατηγορίας. Διαμαρτυρία του ΣΥΡΙΖΑ πραγματοποιήθηκε και στο Ιταλικό προξενείο στη Θεσσαλονίκη.

Γραφείο Τύπου ΣΥΡΙΖΑ

www.syriza.gr

Δελτίο Τύπου για την τραμπούκικη επίθεση της ΚΝΕ στην Πάτρα και στο Πάντειο, 18/5/2009

Με σχεδιασμένο τρόπο η ΚΝΕ επιτέθηκε απρόκλητα σήμερα στη σχολή των Ηλεκτρολόγων της Πάτρας και στο Πάντειο Πανεπιστήμιο σε μέλη αριστερών παρατάξεων και συγκεκριμένα της Αριστερής Ενότητας και της ΕΑΑΚ. Αυτό το οργανωμένο σχέδιο υλοποιήθηκε για να διασκεδαστεί η μεγάλη ήττα των φοιτητικών εκλογών. Ο καταποντισμός της ΠΚΣ κάνει προφανώς αναγκαίο το "ξεχαρμάνιασμα" της ΚΝΕ μέσα από τραμπουκισμούς, επιθέσεις, τραυματισμούς αγωνιστών φοιτητών.

Το ΚΚΕ και η ΚΝΕ επιβεβαίωσαν πως τα μεγάλα λόγια για «ανατροπές και ρήξεις» συγκαλύπτουν την πιο αντικομουνιστική και δεξιά πρακτική. Μετά την κατάπτυστη στάση το Δεκέμβρη (δεκανίκι της κυβέρνησης και σε πλήρη ταύτιση με ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΛΑΟΣ ενάντια στην εξέγερση) οι ασχήμιες συνεχίζονται. Η κατάληψη -με το έτσι θέλω- χώρου της ΑΡΕΝ στην Πάντειο, οι φραστικές επιθέσεις για «ασφαλίτες και προβοκάτορες» σε μέλος της ΚΟΕ, οι τραμπουκισμοί σε μέλη της Αριστερής Ενότητας, είναι τρανταχτές αποδείξεις μιας ηγεσίας και μιας γραμμής που δεν έχει καμιά σχέση με την Αριστερά.

Η ζημιά και η σύγχυση του ΚΚΕ και της ΚΝΕ αφορά πρώτα από όλα τον φόβο απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ μπροστά στις ευρωεκλογές. Τα ουρλιαχτά ότι "δεν θα περάσετε το ΚΚΕ" φανερώνουν το εκρηκτικό αδιέξοδο μιας γραμμής και στάσης που δεν είναι επικίνδυνη για το σύστημα. Παρόλα αυτά, οι φοιτητές της Αριστερής Ενότητας και του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα αποπροσανατολιστούν από τη μάχη για να αλλάξουν τα πράγματα στην πολιτική και στην κοινωνία. Η πλατιά καταδίκη και η απομόνωση των τραμπούκικων επιθέσεων από τους φοιτητές, καθώς και η ενίσχυση της αριστεράς που χτυπάει τον δικομματισμό, τον νεοφιλελευθερισμό και το σύστημα και όχι την υπόλοιπη αριστερά, είναι μονόδρομος. 

Καταγγελία – Διαμαρτυρία του ΣΥΡΙΖΑ για τη σύλληψη 2 Ελλήνων φοιτητών στην Ιταλία, εκλεγμένων εκπροσώπων της Αριστερής Ενότητας (ΑΡΕΝ), 18/5/2009

Ο ΣΥΡΙΖΑ καταγγέλλει την αναίτια, αυθαίρετη και απρόκλητη σύλληψη από την ιταλική αστυνομία δύο Ελλήνων φοιτητών, στελεχών της νεολαίας της ΚΟΕ και εκλεγμένων εκπροσώπων της Αριστερής Ενότητας στα Διοικητικά Συμβούλια των Φοιτητικών Συλλόγων τους.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, καταγγέλλοντας τις μεθοδεύσεις και την τρομοκρατία που εξαπέλυσε για μια ακόμα φορά η αστυνομία του Μπερλουσκόνι, θα πραγματοποιήσει αύριο (Τρίτη 19/5) το πρωί στις 9.30 διαμαρτυρία στην Ιταλική πρεσβεία, στην οποία μεταξύ άλλων θα συμμετέχει η γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ και η υποψήφια ευρωβουλευτής Ελένη Σωτηρίου.

Στους 2 Έλληνες φοιτητές Θα απαγγελθούν κατηγορίες για αντίσταση κατά της αρχής. Σε περίπου ένα μήνα ο ανακριτής θα κρίνει το βάσιμο ή όχι της κατηγορίας και σε όλη τη διαδικασία Θα εκπροσωπηθούν από δικηγόρους του Δικτύου των Κομμουνιστών και γενικότερα του ιταλικού κινήματος. Σήμερα το απόγευμα πήγαν στο νοσοκομείο, ώστε να γίνει ιατροδικαστική έκθεση για τους εμφανείς τραυματισμούς που υπέστησαν στη διάρκεια της σύλληψης.

Να σημειωθεί ότι οι συλλήψεις των φοιτητών, ανάμεσα στους οποίους και οι δύο Έλληνες, πραγματοποιήθηκαν σήμερα Δευτέρα 18/5 το πρωί κατά τη διάρκεια ειρηνικής φοιτητικής εκδήλωσης στο Τορίνο με αφορμή τη «Σύνοδο Κορυφής Πανεπιστημίων του G8».

Αυτήν την εκδήλωση, που αποτελεί μέρος της Αντισυνόδου την οποία οργανώνει το ιταλικό φοιτητικό «Ανώμαλο Κύμα» και οι προοδευτικοί πανεπιστημιακοί, προσπάθησε να σταματήσει η Αστυνομία του Μπερλουσκόνι, σε μια προφανή απόπειρα τρομοκράτησης ενόψει της αυριανής πανεκπαιδευτικής διαδήλωσης στο Τορίνο.

Να σημειωθεί ότι η σύλληψη είναι πρώτο θέμα σε πολλά ΜΜΕ της Ιταλίας, όπως οι εφημερίδες «La Stampa» και «Republica».

Καταγγελία για τη σύλληψη 2 Ελλήνων φοιτητών, μελών της ΚΟΕ στην Ιταλία, 18/05/2009

Η Κομμουνιστική Οργάνωση Ελλάδας καταγγέλλει την αναίτια, αυθαίρετη και απρόκλητη σύλληψη από την ιταλική αστυνομία δύο Ελλήνων φοιτητών, στελεχών της νεολαίας της ΚΟΕ και εκλεγμένων εκπροσώπων της Αριστερής Ενότητας στα Διοικητικά Συμβούλια των Φοιτητικών Συλλόγων τους. 

Οι συλλήψεις των φοιτητών, ανάμεσα στους οποίους και οι δύο Έλληνες, πραγματοποιήθηκαν σήμερα Δευτέρα 18/5 το πρωί κατά τη διάρκεια ειρηνικής φοιτητικής εκδήλωσης στο Τορίνο με αφορμή τη «Σύνοδο Κορυφής Πανεπιστημίων του G8». 

Αυτήν την εκδήλωση, που αποτελεί μέρος της Αντισυνόδου την οποία οργανώνει το ιταλικό φοιτητικό «Ανώμαλο Κύμα» και οι προοδευτικοί πανεπιστημιακοί, προσπάθησε να σταματήσει η Αστυνομία του Μπερλουσκόνι, σε μια προφανή απόπειρα τρομοκράτησης ενόψει της αυριανής πανεκπαιδευτικής διαδήλωσης στο Τορίνο. 

Η νέα προκλητική επιχείρηση του μπερλουσκονισμού θα πέσει στο κενό. Αύριο Τρίτη 19/5 το προοδευτικό εκπαιδευτικό κίνημα της Ιταλίας, έχοντας στο πλάι τις αντιπροσωπείες από την Ελλάδα και άλλες ευρωπαϊκές χώρες, θα βροντοφωνάξει το σύνθημα της Αντισυνόδου: 

«Το Ανώμαλο Κύμα θα σας σαρώσει!»

18 Μαΐου 2009, Γραφείο Τύπου ΚΟΕ

ΥΓ: Η Κομμουνιστική Οργάνωση Ελλάδας και ο ΣΥΡΙΖΑ προέβησαν σήμερα σε έντονη διαμαρτυρία στην εδώ Ιταλική πρεσβεία, απαιτώντας να μάθουν τους λόγους της σύλληψης των Ελλήνων φοιτητών και της μεταφοράς τους για εξακρίβωση στην DIGOS – την ιταλική «αντι»τρομοκρατική υπηρεσία! Περιμένουμε ακόμη την απάντηση των ιταλικών αρχών!

Σύλληψη μελών της ΚΟΕ και της Αριστερής Ενότητας στην Ιταλία

Δύο Έλληνες φοιτητές, μέλη της ΚΟΕ και εκλεγμένοι με την Αριστερή Ενότητα στα Διοικητικά Συμβούλια των Φοιτητικών Συλλόγων τους, συνελήφθησαν από την ιταλική αστυνομία τη Δευτέρα 18/5 το πρωί, κατά τη διάρκεια ειρηνικής φοιτητικής εκδήλωσης στο Τορίνο με αφορμή τη «Σύνοδο Κορυφής Πανεπιστημίων του G8».

Ο ΣΥΡΙΖΑ, καταγγέλλοντας τις μεθοδεύσεις και την τρομοκρατία που εξαπέλυσε για μια ακόμα φορά η αστυνομία του Μπερλουσκόνι, θα πραγματοποιήσει αύριο (Τρίτη 19/5) το πρωί στις 9.30 διαμαρτυρία στην Ιταλική πρεσβεία, στην οποία μεταξύ άλλων θα συμμετέχει η γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ και η υποψήφια ευρωβουλευτής Ελένη Σωτηρίου.

Η σύλληψη είναι πρώτο θέμα σε πολλά ΜΜΕ της Ιταλίας, όπως οι εφημερίδες «La Stampa» και «Republica». Δείτε φωτογραφίες και βίντεο. Δείτε το δελτίο τύπου της ΚΟΕ και την καταγγελία του ΣΥΡΙΖΑ.

Να αντιστρέψουμε την οικολογική κρίση!

Δεκάδες δράσεις του ΣΥΡΙΖΑ για το περιβάλλον το διήμερο 9-10 Μαΐου
 
Το Σαββατοκύριακο 9 και 10 Μαΐου 2009, ο ΣΥΡΙΖΑ διοργανώνει διήμερο δράσεων για το περιβάλλον. Τοπικές επιτροπές, σε συνεργασία με τη Θεματική "Πόλη, Περιβάλλον, Οικολογία" του ΣΥΡΙΖΑ, θα διοργανώσουν δράσεις κάθε είδους: συγκεντρώσεις, εξορμήσεις, ακτιβισμούς, παραστάσεις, επαφές με φορείς και μέσα ενημέρωσης, συζητήσεις κ.λπ.

Στόχος είναι να αναδειχθούν, κατά τόπους και σε πανελλαδικό επίπεδο, τα κύρια περιβαλλοντικά προβλήματα και διεκδικήσεις, και οι αντίστοιχες θέσεις και προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Σε μια εποχή που πολύς λόγος γίνεται για το περιβάλλον και την «πράσινη» ανάπτυξη", θέτουμε στο επίκεντρο της πολιτικής παρέμβασης και της προεκλογικής μας καμπάνιας, τα ριζοσπαστικά οικολογικά αιτήματα και αναδεικνύουμε το συγκρουσιακό, πολιτικό χαρακτήρα των περιβαλλοντικών ζητημάτων.

Ο ΣΥΡΙΖΑ Καβάλας θα πραγματοποιήσει δράσεις το Σάββατο 9 Μαίου 2009 στα στρατόπεδα στο Περιγιάλι με αίτημα τη διατήρησή των στρατοπέδων ως χώρου πρασίνου και την απόδοσή τους στο λαό. Την ίδια ημέρα, στην Πλατεία Καπνεργάτη θα γίνει ενημέρωση των πολιτών για τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ σχετικά με τα περιβαλλοντικά προβλήματα της περιοχής και τις πρωτοβουλίες που έχουν ληφθεί για την επίλυσή τους.

Διακήρυξη του ΣΥΡΙΖΑ για τις ευρωεκλογές

ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΤΩΡΑ ΣΕ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΕΥΡΩΠΗ

ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΩΝ ΠΟΛΛΩΝ

Ψηφίζουμε ΣΥΡΙΖΑ, ενισχύουμε τη Ριζοσπαστική Αριστερά

Στις 7 Ιουνίου, στις Ευρωεκλογές, μπορούμε με την ψήφο μας να δώσουμε ένα ηχηρό μήνυμα: «Φτάνει πια!»

Με τις ευρωεκλογές δεν εκλέγουμε κυβέρνηση. Μπορούμε όμως να συμβάλλουμε ώστε να αλλάξει το τοπίο:

Να αποδοκιμάσουμε την πολιτική της Νέας Δημοκρατίας που κυβερνά στην Ελλάδα.

Να δηλώσουμε ότι δεν ξεχάσαμε την πολιτική του ΠΑΣΟΚ που εφάρμοσε τον νεοφιλελευθερισμό ως κυβέρνηση και επιμένει σε αυτόν ως αντιπολίτευση.

Να απορρίψουμε τον δικομματισμό που βυθίζει την πολιτική ζωή στα σκάνδαλα και τη διαπλοκή. Που με ψευτοδιλήμματα προσβάλει τη νοημοσύνη των πολιτών.

Να διακηρύξουμε ότι δεν θέλουμε στη χώρα μας να ριζώσει ο ρατσισμός και η ξενοφοβία. Θέλουμε να αποδυναμωθεί η ακροδεξιά!

Να αποδυναμώσουμε τη «Μεγάλη Συμμαχία» του νεοφιλελευθερισμού των δεξιών και σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων που διοικεί την Ευρωπαϊκή Ένωση, συχνά συνεπικουρούμενη από το Κόμμα των Ευρωπαίων Πράσινων.

Περισσότεροι άνδρες και γυναίκες βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ στην Ευρωβουλή σημαίνουν:

Ενίσχυση της φωνής των εργαζομένων στην Ελλάδα, της νεολαίας, των γυναικών, των μεταναστών.

Ενίσχυση της φωνής των κινημάτων για αξιοπρεπείς μισθούς και συντάξεις, για σταθερή δουλειά, για τη σωτηρία του περιβάλλοντος, για ίσα δικαιώματα.

Ενίσχυση της ενιαίας κοινοβουλευτικής ομάδας της Αριστεράς στην Ευρωβουλή.

Ενίσχυση της ελπίδας για ριζικές αλλαγές με γνώμονα τις ανάγκες των πολλών και όχι τα συμφέροντα των λίγων. Ενίσχυση της προοπτικής για τον σοσιαλισμό στην Ελλάδα και στην Ευρώπη.

Φτάνει πια! Να αλλάξουμε το τοπίο!

Εδώ και δεκαετίας καταστρέφονται συστηματικά όσα είχαν πετύχει με αγώνες οι Ευρωπαίοι εργαζόμενοι, οι Ευρωπαϊκοί λαοί. Αυτή η πολιτική μείωσε το εισόδημά τους. Ξεπούλησε τη δημόσια περιουσία. Άδειασε τα δημόσια ταμεία και γέμισε τα ταμεία των τραπεζών. Ενίσχυσε την ασυδοσία των κερδοσκόπων. Οδήγησε στην οικονομική κρίση.

Οι μονομάχοι του δικομματισμού στην Ελλάδα δεν έχουν καμία δικαιολογία: Ό,τι αποφασίστηκε στις Βρυξέλλες είχε την υπογραφή και των κυβερνήσεων στην Αθήνα!

Όλα αυτά τα χρόνια υπήρξαν αντιστάσεις. Εργαζόμενοι, φοιτητές και μαθητές, νέοι και νέες της ανασφάλιστης και επισφαλούς εργασίας, αγρότες, μετανάστες και μετανάστριες, άνεργοι, ζωογόνησαν μεγάλα κινήματα για την εργασία, για την ειρήνη, την ισότητα, για τα δικαιώματα, για το περιβάλλον, και πέτυχαν σημαντικές νίκες. Τα αιτήματα και οι προτάσεις τους δείχνουν ότι ο στόχος για μια διαφορετική Ευρώπη είναι εφικτός.

Τα τρία ΟΧΙ των Γάλλων, των Ολλανδών και των Ιρλανδών στο Ευρωσύνταγμα και τη Συνθήκη της Λισσαβόνας δηλώνουν πως οι λαοί της Ευρώπης δεν θέλουν τη δικτατορία των τραπεζών. Απορρίπτουν τη διαρκή αύξηση των εξοπλισμών. Αντιστέκονται στον αυταρχισμό.

Οι μεγάλες κινητοποιήσεις στην Ελλάδα από τις απεργίες και τις διαδηλώσεις για το ασφαλιστικό και κατά του πολέμου, για τη νικηφόρα υπεράσπιση του άρθρου 16 του Συντάγματος, μέχρι τον νεανικό ξεσηκωμό του περσινού Δεκέμβρη ενώθηκαν με τις διαμαρτυρίες των άλλων Ευρωπαίων.

Δίδαγμα αυτών των κινημάτων είναι η ανάγκη για ενότητα των δυνάμεων της Αριστεράς και της Ριζοσπαστικής Οικολογίας. Η απόρριψη της διχαστικής λογικής στην αριστερά και του χωρισμού των αγώνων για το περιβάλλον από τον αγώνα για μια δίκαιη κοινωνία. Γέννημα της προσπάθειας για την ενότητα και έκφρασή της στην Ελλάδα είναι ο Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς.

Ο ΣΥΡΙΖΑ βρέθηκε εξαρχής στην πρώτη γραμμή όλων αυτών των αγώνων. Σε όλους τους κοινωνικούς αγώνες στην Ελλάδα. Πρωταγωνιστής μέσα και έξω από τη Βουλή. Στις μεγάλες πανευρωπαϊκές κινητοποιήσεις. Στην Ευρωβουλή με σημαντική παρουσία και δράση.

Σήμερα, σε συνθήκες οικονομικής κρίσης, σε όλη την Ευρώπη ακούγεται το σύνθημα:

«Δεν μοιραστήκαμε τα κέρδη σας - δεν θα πληρώσουμε την κρίση σας!» 

Η οικονομική κρίση θέτει επί τάπητος όλα τα ζητήματα των κοινωνιών μας και τα ζητήματα της ευρωπαϊκής ενοποίησης.

Θέλουμε τον άνευ ορίων ανταγωνισμό, που διαλύει την κοινωνική συνοχή και καταστρέφει ανθρώπινες υπάρξεις;

Θέλουμε το κέρδος να είναι κυρίαρχο κριτήριο για την Παιδεία και την Υγεία, για την απασχόληση, για την προστασία του περιβάλλοντος και τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας; Θέλουμε οι νέοι και οι νέες να έχουν μπροστά τους ένα μέλλον αβέβαιο και εχθρικό;

Θέλουμε οι γυναίκες να είναι ο εφεδρικός στρατός της ελαστικής και κακοπληρωμένης εργασίας;

Θέλουμε αγροτική πολιτική που ερημώνει την ύπαιθρο;

Θέλουμε διεθνές εμπόριο με εκβιασμό των φτωχών χωρών και με απειλές για ένοπλες επεμβάσεις ή οικονομικό στραγγαλισμό;

Θέλουμε οι άνθρωποι από άλλες χώρες που αναζητούν εδώ δουλειά ή προστασία να ζουν χωρίς δικαιώματα και να επιλέγονται με κριτήριο αν συμφέρει η παραμονή τους τις επιχειρήσεις;

Θέλουμε στην Ευρώπη ένα μόρφωμα χωρίς δημοκρατική νομιμοποίηση και έλεγχο και με αποδυνάμωση των θεσμών λαϊκής κυριαρχίας;

Θέλουμε διαρκείς εξοπλισμούς, ευρωστρατό που θα επεμβαίνει μέσα κι έξω από τα σύνορα της Ένωσης. Θέλουμε οι στρατοκράτες του ΝΑΤΟ να ορίζουν τις σχέσεις μας με τις άλλες χώρες;

Αυτό είναι το πρόγραμμα του νεοφιλελευθερισμού για την Ευρώπη, αυτή την Ευρώπη οικοδομεί η «Μεγάλη Συμμαχία» του νεοφιλευθερισμού. Η εφαρμογή του καλλιέργησε το έδαφος για την οικονομική κρίση. Αυτή δεν είναι η Ευρώπη που οραματιζόμαστε.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, και η ριζοσπαστική Αριστερά στην Ευρώπη αγωνίζονται για την ανατροπή αυτού του σκηνικού. Ζητούν στροφή 180 μοιρών:

Ευρώπη ειρηνική, που θα βασίζει την ασφάλειά της στη μείωση των εξοπλισμών και τη συνεννόηση, στον εξοβελισμό των πυρηνικών και των άλλων όπλων μαζικής καταστροφής. Που θα απαγορεύει την αποστολή στρατιωτών εκτός συνόρων. Ευρώπη χωρίς ΝΑΤΟ και ευρωστρατό. Ούτε ένα ευρώ, ούτε ένας στρατιώτης για νατοϊκές εκστρατείες! Να αποσυρθούν αμέσως οι δυνάμεις από το Ιράκ και το Αφγανιστάν! Να φύγουν οι βάσεις των ΗΠΑ και τα πυρηνικά όπλα!

Ευρώπη κοινωνική, στην οποία οι άνθρωποι θα μπορούν να ζήσουν με αξιοπρέπεια από τη δουλειά και τη σύνταξή τους. Στην οποία η Παιδεία και η Υγεία θα είναι κοινωνικά αγαθά με ελεύθερη πρόσβαση για όλους. Ευρώπη στην οποία την παραγωγή θα την ελέγχουν οι άνθρωποι που δουλεύουν και δημιουργούν, και όχι οι διοικήσεις των τραπεζών και οι κάθε λογής κερδοσκόποι.

Ευρώπη οικολογική, στην οποία η προστασία του περιβάλλοντος δεν θα εξαρτάται από τα κέρδη, αλλά θα είναι κριτήριο για την παραγωγή και την κατανάλωση. Ευρώπη που θα προστατεύει τα φυσικά της τοπία και τους οικισμούς της και θα απαγορεύει τη μεταφορά οικολογικών προβλημάτων σε άλλες χώρες. Ευρώπη στην οποία η ενέργεια θα παράγεται από ανανεώσιμες πηγές, χωρίς ρύπανση της ατμόσφαιρας. Ευρώπη χωρίς πυρηνικά εργοστάσια.

Ευρώπη φεμινιστική, στην οποία τα δικαιώματα των γυναικών στη ζωή, στη δουλειά και στην πολιτική εκπροσώπηση δεν θα είναι κενό γράμμα. Όπου η ισότητα των γυναικών δεν θα είναι η πρόφαση για την κατάργηση των γυναικείων κοινωνικών κατακτήσεων (ηλικία συνταξιοδότησης, προστασία της μητρότητας, νυχτερινή εργασία κ.λπ.).

Ευρώπη ανοιχτή στον κόσμο που δεν θα εκβιάζει τις φτωχές χώρες, αλλά θα μεταφέρει πόρους για την καταπολέμηση της φτώχειας, με πρώτο μέτρο τη διαγραφή των χρεών των φτωχών χωρών. Που θα υποδέχεται και θα στηρίζει τους μετανάστες και πρόσφυγες. Στην οποία δεν θα υπάρχουν άνθρωποι «χωρίς χαρτιά» και χωρίς ίσα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα.

Ευρώπη δημοκρατική, χωρίς ανεξέλεγκτα στεγανά, όπως σήμερα η Κεντρική Τράπεζα. Ευρώπη στην οποία κανείς δεν θα φοβάται ότι τον παρακολουθούν. Χωρίς τρομονόμους, Σένγκεν και FRONTEX. Ευρώπη χωρίς περιορισμούς στην ελευθερία της έκφρασης, της οργάνωσης, των απεργιών, του απόρρητου των επικοινωνιών. Χωρίς διακρίσεις λόγω φύλου, εθνικότητας, θρησκείας, σεξουαλικού προσανατολισμού. Ευρώπη στην οποία δεν θα επιβάλλονται Συνθήκες και Σύμφωνα χωρίς να κρίνουν οι λαοί. Όπου οι θεσμοί της λαϊκής κυριαρχίας, στα κράτη μέλη και στην Ένωση θα ενισχύονται, αντί να αφυδατώνονται. Όπου το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο θα έχει ουσιαστικά δικαιώματα ελέγχου και αποφασιστικό λόγο για την πολιτική της Ένωσης.

Ο ΣΥΡΙΖΑ και η ριζοσπαστική Αριστερά στην Ευρώπη αγωνίζονται ώστε την κρίση να μην την πληρώσουν οι εργαζόμενοι, με άμεσους στόχους:

Να ελαφρυνθούν οι λαϊκές τάξεις, με πρώτο μέτρο την κατάργηση του ΦΠΑ στα είδη της λαϊκής κατανάλωσης.

Να προστατευθούν οι θέσεις εργασίας, οι μισθοί και οι συντάξεις. Να καταργηθεί η επισφαλής απασχόληση κάθε μορφής σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Να υπάρξει αμέσως γενναία αύξηση των κατώτερων μισθών και συντάξεων. Να μειωθεί ο χρόνος εργασίας: 5ήμερο, 35ωρο, χωρίς μείωση μισθού. Να αυξηθούν τα επιδόματα των ανέργων και να χορηγούνται όσο διαρκεί η ανεργία. Εξασφάλιση του δημόσιου, κοινωνικού, καθολικού και αναδιανεμητικού ασφαλιστικού συστήματος.

Να προστατευτεί το εισόδημα των αγροτών με άμεσα μέτρα, στην κατεύθυνση της ριζικής αναθεώρησης της ΚΑΠ προς όφελος των μικρών και μεσαίων αγροτών και της οικολογικής αγροτικής παραγωγής. Προστασία της ορεινής και νησιωτικής αγροτικής παραγωγής.

Να πληρωθούν με άμεσες προσλήψεις τα κενά στην Παιδεία, την Υγεία, την Κοινωνική Πρόνοια και το Περιβάλλον. Να δημιουργηθούν δεκάδες χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας σε αυτούς τους τομείς που να αντιστοιχούν στις πραγματικές κοινωνικές ανάγκες.

Να καταργηθούν αμέσως Σύμφωνα και κανόνες, από το Μάαστριχτ ως τη Λισσαβόνα που επιβάλλουν στις χώρες της Ευρώπης τον ασφυκτικό κορσέ του νεοφιλελευθερισμού, με πρώτο το Σύμφωνο Σταθερότητας και το καθεστώς ασυδοσίας της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, που πρέπει να τεθεί υπό δημοκρατικό πολιτικό έλεγχο. Να ανατραπούν νομοθετικά οι αντεργατικές αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου και του Αρείου Πάγου.

Να τεθεί υπό κοινωνικό έλεγχο το τραπεζικό σύστημα. Να απαγορευτεί η κερδοσκοπία με «χρηματοπιστωτικά παράγωγα» και οι τράπεζες να περιοριστούν στην αποταμίευση και τη χρηματοδότηση παραγωγικών επενδύσεων με κριτήριο την απασχόληση και την προστασία του περιβάλλοντος.

Καμία ιδωτικοποίηση πιά! Να ανακτηθούν από το Δημόσιο οι Οργανισμοί και επιχειρήσεις που έχουν εκχωρηθεί στο ιδιωτικό κεφάλαιο.

Να υπάρξει μεγάλο πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων σε εθνικό και σε ευρωπαϊκό επίπεδο που θα αναμορφώσει την οικονομία στην κατεύθυνση της ενίσχυσης των δημόσιων αγαθών, της κοινωνικής κατανάλωσης και της προστασίας του περιβάλλοντος. Σε αυτό το πλαίσιο να ενισχυθούν, με τη βοήθεια ενός ισχυρού δημόσιου χρηματοπιστωτικού τομέα, οι μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις με έλεγχο της δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας πλήρους και σταθερής απασχόλησης.

Οι πρόσθετοι πόροι που απαιτούνται για όλα αυτά υπάρχουν. Μπορούν να εξασφαλιστούν σε εθνικό και σε ευρωπαϊκό επίπεδο με τη φορολόγηση των κερδών των επιχειρήσεων, των μεγάλων εισοδημάτων και περιουσιών, της πολυτελούς κατανάλωσης και με τη γενναία μείωση των στρατιωτικών δαπανών.

Με αυτούς τους προγραμματικούς στόχους ο Συνασπισμός της Ριζοσπαστικής Αριστεράς διεκδικεί την ψήφο των Ελλήνων και των Ελληνίδων πολιτών στις 7 Ιουνίου.

Κάθε ψήφος στον ΣΥΡΙΖΑ, κάθε γυναίκα ή άνδρας βουλευτής της ριζοσπαστικής Αριστεράς μειώνει τη δύναμη της «Μεγάλης Συμμαχίας» του νεοφιλελευθερισμού σε Ελλάδα και Ευρώπη, ενισχύει τις αντιστάσεις των εργαζομένων και της νεολαίας σε όλες τις χώρες της ηπείρου μας.

Νεπάλ: Οι μαοϊκοί αποχωρούν από την κυβέρνηση

 Άρνηση του επικεφαλής του στρατού να υπακούσει την κυβέρνηση

- Αντισυνταγματική παρέμβαση του προέδρου της χώρας και άλλων

- Αποχώρηση των μαοϊκών από την κυβέρνηση

- Σε πολεμική ετοιμότητα ο Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός

Σήμερα Δευτέρα 4 Μάη ο πρωθυπουργός του Νεπάλ Πρατσάντα και όλοι οι μαοϊκοί υπουργοί αποχώρησαν από την κυβέρνηση. Αιτία, η αντιπαράθεση σχετικά με το ζήτημα των ενόπλων δυνάμεων, που κατέληξε σε κόντρα με τον επικεφαλής του «εθνικού» στρατού, στρατηγό Καταουάλ. Το πρόβλημα ξεκίνησε εδώ και δύο εβδομάδες, όταν η κυβέρνηση διέταξε τον στρατηγό να σταματήσει τη διαδικασία πρόσληψης νέων στελεχών στο στρατό, και να σεβαστεί τους όρους της ειρηνευτικής συμφωνίας (που επιβάλλουν «πάγωμα» των νέων στρατολογήσεων και συγχώνευση του «εθνικού» στρατού με τις ένοπλες δυνάμεις των μαοϊκών – την οποία όμως σαμποτάρουν οι αντιδραστικοί). Ο στρατηγός, με τις πλάτες της Ινδίας, των ΗΠΑ και των φιλομοναρχικών και αστικών κομμάτων (ιδίως του «Νεπαλέζικου Κογκρέσου»), αρνήθηκε να υπακούσει. Οι οπαδοί του Ενοποιημένου Κ.Κ. Νεπάλ (Μαοϊκό) πραγματοποίησαν τις τελευταίες ημέρες τεράστιες διαδηλώσεις, απαιτώντας την υπακοή του στρατού στην κυβέρνηση. Την Κυριακή 3 Μάη η κυβέρνηση αποφάσισε να καθαιρέσει τον στρατηγό Καταουάλ. Οι υπουργοί της δεξιάς πτέρυγας της κυβέρνησης, με προεξάρχοντες αυτούς του ρεφορμιστικού κόμματος «Κ.Κ. Νεπάλ (Ενωμένοι Μ-Λ)», τελικά διαφώνησαν και αποχώρησαν – ενώ αρχικά είχαν συμφωνήσει (στο εσωτερικό του κόμματος αυτού επικρατεί τώρα αναβρασμός, και πολλά στελέχη του δηλώνουν ότι κακώς ήρθαν σε ρήξη με τους μαοϊκούς). Νωρίς το πρωί σήμερα ο πρόεδρος της χώρας (που έχει σύμφωνα με το Σύνταγμα διακοσμητικό ρόλο) κάλεσε τον στρατηγό να μην υπακούσει στην κυβέρνηση. Έτσι οι μαοϊκοί κατέληξαν προ λίγων ωρών στην απόφαση να αποχωρήσουν και να περάσουν στην αντιπολίτευση – εάν δεν υπάρξουν βίαιες εξελίξεις. Ταυτόχρονα σήμανε γενικός συναγερμός στα στρατόπεδα του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού. Σύμφωνα με δήλωση του διοικητή της 7ης Μεραρχίας του ΛΑΣ που μόλις δημοσιοποιήθηκε, «ο ΛΑΣ πέρασε σε στάδιο ύψιστης ετοιμότητας και αναμένει τις εντολές του Κόμματος»

Δελτίο τύπου για τη δίωξη του καθηγητή Τ. Πολίτη

Η δίωξη του αγωνιστή καθηγητή Τάκη Πολίτη αποτελεί δίωξη της πολιτικής δράσης για τη δημόσια εκπαίδευση και ευθεία ποινικοποίηση του συνδικαλισμού. Ο Τάκης Πολίτης, επί χρόνια μέλος της διοίκησης της ΠΟΣΔΕΠ, γνωστός για τους αγώνες του για το δημόσιο Πανεπιστήμιο, και από τους πρωτοστάτες του αγώνα ενάντια στην αναθεώρηση του άρθρου 16, δικάζεται γιατί δεν «δήλωσε» τον Μάρτιο του 2006 ότι απεργεί. Δικάζεται γιατί δεν υπέκυψε στην εκφοβιστική πρακτική των ατομικών δηλώσεων που ακυρώνουν τους συλλογικούς αγώνες.

Την περίοδο που η ηγεσία της δικαιοσύνης συμπεριφέρεται ως κομματάρχης της κυβέρνησης και η ελληνική κοινωνία βουίζει για τις απάτες, τις μίζες και τα σκάνδαλα, το να δικάζεται ένας αγωνιστής, συνδικαλιστής, πανεπιστημιακός δάσκαλος, για 372 ευρώ, με την κατηγορία της «απάτης κατά του δημοσίου» συνιστά πρόκληση.

Ακόμη περισσότερο συνιστά ωμή εκδικητική πράξη της κυβέρνησης, της «τυφλής» δικαιοσύνης που θάβει σκάνδαλα και δικάζει συνδικαλιστές, των συγκροτημάτων τύπου που εκστράτευσαν εναντίον της προηγούμενης διοίκησης της ΠΟΣΔΕΠ: Εκδίκηση για τη μεγάλη ήττα τους στο μέτωπο της παιδείας, για την απονομιμοποίηση της νεοφιλελεύθερης μεταρρύθμισης, για το μπλοκάρισμα της ιδιωτικοποίησης των Πανεπιστημίων.

Συκοφαντούνται όσοι πάλεψαν για το δημόσιο Πανεπιστήμιο, όσοι στάθηκαν και στέκονται στο πλευρό της νεολαίας.
Μαζί με τον Τ. Πολίτη δικάζεται το πανεπιστημιακό κίνημα, το φοιτητικό κίνημα, ο αγώνας για τη δημόσια παιδεία.
Κάτω τα χέρια από τους αγωνιστές!

Ο Μπαρόζο, η Βοσνία και το Κλειδί της Πόλεως των Αθηνών: Σε κίνηση με μεγάλο συμβολισμό προέβη ο κύριος Δήμαρχος

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ


Στη σημερινή σεμνή τελετή κατά την οποία ο Αρχικομισάριος κύριος Μπαρόζο (για τον οποίο είναι γνωστό ότι οι απολυμένοι και νεόπτωχοι της Ευρώπης, προεξαρχόντων βεβαίως των Αθηναίων δημοτών, τρέφουν τα καλύτερα των αισθημάτων) παρέλαβε το Κλειδί της Πόλεως των Αθηνών, ο δήμαρχος κύριος Κακλαμάνης προέβη σε μια κίνηση με υψηλή συμβολική σημασία. Συγκεκριμένα, και ενώ κατά μήκος της οδού Αθηνάς είχαν αναρτηθεί κατά δεκάδες οι σημαίες της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, ακριβώς έξω από το Δημαρχείο κυμάτιζε υπερήφανα η σημαία της Βοσνίας και Ερζεγοβίνης. Οι πρώτες ερμηνείες που δόθηκαν (δηλαδή ότι ο κύριος Δήμαρχος μπέρδεψε τις σημαίες, καθότι και οι δύο είναι μπλε και φέρουν αστέρες, ή ότι πρόκειται για μία ακόμη προβοκάτσια του ΣΥΡΙΖΑ) πρέπει να απορριφθούν ως αβάσιμες και υποτιμητικές. Ο κύριος Κακλαμάνης ήξερε πολύ καλά τι έκανε, καλωσορίζοντας τον Εξοχότατο με τη σημαία του Βοσνιακού Προτεκτοράτου, και ορθώς παρέδωσε πανηγυρικά το Κλειδί της Πόλεως στον φυσικό δικαιούχο του, τον Τοποτηρητή της Υψηλής Πύλης των Βρυξελλών. Επιτέλους, ένας άνθρωπος που τολμά να πει τα πράγματα με το όνομά τους!

Αθήνα, 27/4/2009, Γραφείο Τύπου ΚΟΕ

ΥΓ: Εκτός του κυρίου Κακλαμάνη, τον κύριο Μπαρόζο υποδέχθηκαν και πολλά μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, μεταξύ των οποίων οι υποψήφιοι ευρωβουλευτές Νίκος Χουντής και Ελένη Σωτηρίου, με το σύνθημα «Ευρώπη απολυμένων, Ευρώπη των φτωχών – Το όραμα αυτό δεν είναι των λαών!».

Φυλλάδιο για Παιδεία - Εργασία

Παιδεία και εργασία θυσία στο κεφάλαιο:

Να τους τιμωρήσουμε!

Σε λίγες μέρες στις φοιτητικές εκλογές δεν κρίνεται η εκπροσώπηση στα όργανα ή τα εκλογικά ποσοστά, ούτε και οι ερμηνείες που θα δώσουν τα κάθε λογής κομματικά επιτελεία. Κρίνεται η δυνατότητα του φοιτητικού κινήματος να βγει πιο δυνατό μετά από χρόνια μεγάλων αγώνων. Κρίνεται η δυνατότητα των φοιτητών να στείλουν μήνυμα στην κοινωνία ότι μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη τα πράγματα θα πάνε αλλιώς. Κρίνεται η δυνατότητα του καθένα μας να δει την πραγματικότητα και να αποδώσει τις ευθύνες στους ενόχους. Γιατί αν η ζωή μας, η παιδεία, η εργασία, το πτυχίο, το μέλλον μας, είναι υπό αμφισβήτηση, κάποιοι ευθύνονται, και πρέπει να τιμωρηθούν. 


Να τιμωρήσουμε την ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, γιατί χρόνια τώρα ξεπουλάνε το δημόσιο πανεπιστήμιο στο ιδιωτικό κεφάλαιο. Γιατί πάσχισαν να ανατρέψουν το Σύνταγμα και να ιδρύσουν ιδιωτικά Πανεπιστήμια. Να τους τιμωρήσουμε γιατί απαξιώνουν σε πρωτοφανή βαθμό τα πτυχία των ΑΕΙ – ΤΕΙ, ισοτιμώντας τα με αυτά των κολεγίων. Γιατί εμπορευματοποιούν τη φοιτητική ζωή, από το φαγητό στις λέσχες μέχρι τα συγγράμματα. Γιατί εντατικοποιούν τις σπουδές μας με τα άπειρα εργαστήρια και τις υποχρεωτικές παρουσίες και εργασίες. Να τιμωρήσουμε τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ γιατί επιδιώκουν την κατάργηση του ασύλου. Γιατί πίσω από τις κραυγές των υπουργών της ΝΔ, του Πάγκαλου και της Διαμαντοπούλου κρύβεται ο φόβος των κυρίαρχων για τους επόμενους αγώνες, για τα επόμενα ξεσπάσματα. Γιατί δεν φοβούνται τις μειοψηφίες που κρύβονται σε κάποια σχολή μετά από κάποιο επεισόδιο, αλλά τις πλειοψηφίες που εξεγείρονται.


Να τιμωρήσουμε την ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ γιατί εδώ και είκοσι χρόνια συνειδητά απαξιώνουν υποχρηματοδοτώντας τη δημόσια εκπαίδευση. Γιατί βάζουν τη θηλιά στο λαιμό στα εκπαιδευτικά ιδρύματα και προηγουμένως έχουν οι ίδιοι φροντίσει να τα φτωχύνουν με όλο και μικρότερα ποσοστά χρηματοδότησης. Γιατί με τους νόμους τους δημιουργούν διαρκείς και αλλεπάλληλους αποκλεισμούς από το κοινωνικό δικαίωμα της εκπαίδευσης, από το νηπιαγωγείο μέχρι το λύκειο (βάση του 10) και τελευταία μέχρι τα πρώτα έτη του πανεπιστημίου («ελεύθερη» πρόσβαση).


Να τιμωρήσουμε την ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ γιατί έχουν φτιάξει μια επίγεια κόλαση για τη νέα γενιά: Ανασφάλιστη εργασία για τους νέους, stage και συμβασιούχοι, ανεργία και απασχολησιμότητα, ελαστική εργασία, μισός μισθός και μισή ζωή. Αυτό είναι το μέλλον μας και κάποιοι το έχουν διαμορφώσει. Και μας ετοιμάζουν ακόμη χειρότερα: Η γενιά των 700 € θα γίνει γενιά των 400 και βγάλε €, το 40ωρο θα γίνει 65ωρο, το πτυχίο θα είναι χαρτί άνευ αντικρίσματος. Να τιμωρήσουμε όλες τις κυβερνήσεις που κάθε φορά που ήθελαν να ξεπεράσουν τις οικονομικές δυσκολίες έβρισκαν εύκολο θύμα τη νεολαία, αφαιρώντας της δικαιώματα, ζητώντας της τα πάντα, προσφέροντάς της το τίποτα.


Να τιμωρήσουμε τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ γιατί εδώ και χρόνια ετοίμασαν και έφτιαξαν το μοντέλο του σύγχρονου νέου: Ενός προετοιμασμένου, εύκαμπτου, με μηδαμινές προσδοκίες αυριανού εργαζόμενου. Σε μια αγορά εργασίας που είναι μερικής απασχόλησης, με μερικό μισθό, μερικά δικαιώματα και πλήρη καθήκοντα, με διαρκές κυνήγι για μεταπτυχιακά, διδακτορικά, ξένες γλώσσες και καμία ελπίδα ασφάλισης και σύνταξης, με καθήκοντα του 21ου αιώνα και δικαιώματα του 19ου αιώνα. Με μόνη σιγουριά την απόλυτη αβεβαιότητά μας. Γιατί στην τελική, η «αγορά» ανεργίας διαρκώς μεγαλώνει και θα μεγαλώνει ακόμη πιο γρήγορα και ο ανταγωνισμός μεταξύ μας για το ποιος τελικά θα καλύπτει τις ελάχιστες θέσεις εργασίας θα είναι ανοιχτός και στυγνός εκβιασμός.


Να τιμωρήσουμε η ΔΑΠ και την ΠΑΣΠ γιατί λειτούργησαν και λειτουργούν σαν το μακρύ χέρι της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ στις σχολές. Γιατί όσο κι αν το παίζουν «ανεύθυνες» παρατάξεις για τα καμώματα των κομμάτων τους, είναι βαθιά υπεύθυνες. Και αυτό φαίνεται από το ότι μετατρέπουν τις φοιτητικές εκλογές σε εκλογικό πανηγυράκι, γραφείο ταξιδιών στη Μύκονο ή στην Αράχοβα, μηχανισμό εξαγοράς συνειδήσεων και εκβιασμών, απολίτικη φιέστα που όμως τα αποτελέσματά της εξαργυρώνονται πολιτικά: Σε αυτά στηρίζεται η εκάστοτε κυβέρνηση για να λέει πως οι φοιτητές συμφωνούν με την πολιτική της. 
Στις φοιτητικές εκλογές δεν επιλέγουμε με άλλο κριτήριο, παρά με αυτό των αναγκών μας, των δικαιωμάτων μας, των συμφερόντων μας!

Συμμετέχουμε στην

Φυλλάδιο για την ενότητα της αριστεράς

ΟΧΙ στις σκοπιμότητες, ΝΑΙ στις ανάγκες:
Ενότητα της αριστεράς!

Κανένας δεν μπορεί να αρνηθεί ότι η εξέγερση του Δεκέμβρη, αλλά και η παγκόσμια οικονομική κρίση αλλάζουν συθέμελα την κατάσταση. Η κρίση κάθε μέρα φέρνει σε δραματικότερη κατάσταση την κοινωνία, οι κυβερνήσεις απειλούν κάθε δικαίωμα, ξεπουλούν ότι ξεπουλιέται, φορτώνουν την κρίση στους μόνους που δεν φταίνε: τον εργαζόμενο κόσμο και τους νέους. Σε αυτή την κρίσιμη κατάσταση, πρέπει να απαντήσουμε ενωμένοι: Έτσι θα είμαστε πιο αποτελεσματικοί και πιο ικανοί να εμποδίσουμε το τσάκισμα των δικαιωμάτων μας. 


Η πρόταση για ενωτικές πολιτικές μάχες της αριστεράς δεν είναι καινούρια. Κάθε φορά τίθεται –και όχι προεκλογικά- τουλάχιστον από την Αριστερή Ενότητα, και κάθε φορά ευκόλως απορρίπτεται. Επιμένουμε: «Αν δεν μοιραστούμε κοινές μάχες, θα μοιραστούμε κοινές ήττες». Το ανυπόγραφο αυτό σύνθημα γράφτηκε τον Ιούνιο του 2006 με το κίνημα ενάντια στον νόμο πλαίσιο. Επιβεβαιώθηκε τον Γενάρη – Μάρτη του 2007 με το κίνημα ενάντια στην αναθεώρηση του άρθρου 16. Επιβεβαιώθηκε ξανά τον Δεκέμβρη του 2008 με την εξέγερση της νεολαίας που συγκλόνισε τη χώρα. Σήμερα όμως χρειάζεται κάτι περισσότερο: Όχι απλά κοινή δράση στο κίνημα, αλλά κοινές πολιτικές μάχες που θα προετοιμάζουν τα επόμενα ξεσπάσματα, που θα δημιουργούν προϋποθέσεις για νέες νίκες.


Τι θα σήμαινε μια ενωτική πολιτική παρέμβαση της ριζοσπαστικής αντικαπιταλιστικής αριστεράς στις φοιτητικές εκλογές; Θα ήταν γνήσιο παιδί των ενωτικών αγώνων που προηγήθηκαν. Πολύ περισσότερο θα ήταν ένα ισχυρό δημιουργικό σοκ, ένα μήνυμα στον φοιτητή ότι κάτι αλλάζει, κάτι κινείται. Ότι μετά τον Δεκέμβρη δεν είμαστε οι ίδιοι, ότι βλέπουμε τα μηνύματα των καιρών. Μια ενωτική εκλογική παρέμβαση δεν θα ήταν άλμα στο κενό, αλλά αντίθετα θα αποτελούσε λογική συνέχεια των αγώνων που δώσαμε. Θα αποτελούσε την καλύτερη δικαίωση της υπόσχεσης που δώσαμε στους αγώνες της τελευταίας τριετίας. 


Η αριστερά αλλάζει, μετασχηματίζεται, τροποποιείται. Τα κινήματα της τελευταίας περιόδου βρήκαν για πρώτη φορά μια κεντρική πολιτική έκφραση (με πολλά προβλήματα, διχογνωμίες, κενά και αντιπαραθέσεις) στον Σύριζα. Η συνεπής και ανυποχώρητη κινηματική, ριζοσπαστική, αντικαπιταλιστική δράση του Σύριζα είναι δυνατόν να θέσει σε κίνηση και μετασχηματισμό και άλλα τμήματα της αριστεράς. Να ξεχωρίσει την αγωνιστική – ριζοσπαστική από την μεταρρυθμιστική – φιλοκεντροαριστερή αριστερά. Στην ΠΟΣΔΕΠ άλλωστε η μάχη της ανακατάληψης από τον δικομματισμό με τη συνδρομή τμήματος της ανανεωτικής αριστεράς, δόθηκε εναντίον εκείνων των δυνάμεων που είχαν εκφράσει τον Σύριζα και το σύνολο της ριζοσπαστικής αριστεράς στον χώρο των ΑΕΙ.


Επιβεβαιώθηκε ή όχι η αναγκαιότητα της ενωτικής δράσης στην αριστερά; Η ύπαρξη του Σύριζα κινητοποίησε τα ενωτικά αντανακλαστικά και σε άλλους χώρους της αριστεράς. Δημιουργήθηκαν ενωτικά σχήματα στην εξωκοινοβουλευτική αριστερά. Η ηγεσία του ΚΚΕ στο πρόσφατο συνέδριό της εξαναγκάστηκε να κηρύξει «πόλεμο στην πολιτική της ενότητας». Ο κόσμος της αριστεράς που προσδοκά και πασχίζει για μια κοινωνική και πολιτική ανατροπή, βλέπει ότι ο πιο αποτελεσματικός, ρεαλιστικός, ίσως και μοναδικός δρόμος, περνά μέσα από την ενότητα της αριστεράς. 


Υπάρχουν διαφορές στην αριστερά; Σαφώς και υπάρχουν. Ενωτικές πολιτικές μάχες όμως δεν σημαίνουν κατάργηση των διαφορών. Δεν σημαίνουν και κατάργηση ή συγχώνευση των σημερινών διαφορετικών σχημάτων. Πρέπει όμως να αποδείξουμε ότι η αριστερά είναι ζωντανός οργανισμός, τολμά να κάνει υπερβάσεις, δοκιμάζει, δεν έχει αποστεωμένα ευαγγέλια, δεν τηρεί τις τελματωμένες παραδόσεις, σπάει τις ρίζες με το παλιό, είναι δηλαδή ριζοσπαστική. 
Όταν μέσα στην πιο βαθιά κρίση η σοσιαλδημοκρατία επιλέγει να βουλιάξει ακόμη περισσότερο στον νεοφιλελευθερισμό και ο καπιταλισμός διαμηνύει παντού ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος πέρα από τον νεοφιλελευθερισμό, τότε επιβεβαιώνεται ότι είναι δυνατόν η αριστερά να ενωθεί, πέρα από τις διαφορές για το σοσιαλισμό και την επανάσταση. 


Υ.Γ. Δεν προσδοκούμε θετικές απαντήσεις σήμερα, προσδοκούμε θετικές διεργασίες αύριο. Ακόμη κι αν πολλά πράγματα στην αριστερά εξακολουθούν να μένουν ίδια, σαν να μην άλλαξε τίποτε, τα γεγονότα είναι πεισματάρικα. Η ενότητα της αριστεράς δεν είναι εκλογικό σύνθημα είναι κοινωνική και πολιτική αναγκαιότητα.

Συμμετέχουμε στην

Διακήρυξη Αριστερής Ενότητας

ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ ΜΕΡΕΣ

Μόλις λίγους μήνες μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη, τίποτα δεν είναι ίδιο, τίποτα δεν είναι όπως πριν. Βγήκαν στην επιφάνεια τα αδιέξοδα μιας ολόκληρης γενιάς που της τα ζητάνε όλα και δεν της δίνουν τίποτα. Η εξέγερση της νέας γενιάς ήταν η πιο απτή απόδειξη ότι πάντα τον τελευταίο λόγο θα τον έχουμε εμείς! Εμείς που δεν μπορούμε να ζούμε πια με τους ίδιους όρους, που βλέπουμε ότι οι αξίες και τα ιδανικά με τις οποίες έχει δομηθεί αυτή η κοινωνία ωθεί όλους εμάς στο περιθώριο. Όλοι εμείς που δεν θέλουμε να σπουδάζουμε και το πτυχίο μας να μην έχει κανένα αντίκρισμα, να ζούμε με 700 ευρώ, να δουλεύουμε ανασφάλιστοι, που θέλουμε να μπορούμε να προγραμματίζουμε τη ζωή μας, που δεν θέλουμε να ξεχάσουμε τις λέξεις αξιοπρέπεια και αλληλεγγύη. Το ξέσπασμα της νέας γενιάς δεν ήταν τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από μια βαθιά ανάσα όλων αυτών που για χρόνια έβλεπαν την αξιοπρέπεια τους να θίγεται, τους όρους ζωής τους να χειροτερεύουν. Μια έκρηξη οργής, μια εικόνα απ’ τους αγώνες του μέλλοντος.


ΠΑΙΔΕΙΑ ΚΙ ΕΡΓΑΣΙΑ ΣΤΟ ΣΤΟΧΑΣΤΡΟ


Και αν οι κινητοποιήσεις της νεολαίας τα προηγούμενα 3 χρόνια έφεραν στο προσκήνιο τις έννοιες του αγώνα, της αντίστασης, της διεκδίκησης, της νίκης (μπλοκάροντας την αναθεώρηση του άρθρου 16 του συντάγματος), η εξέγερση του Δεκέμβρη μας απέδειξε γι’ άλλη μια φορά ότι ο μόνος τρόπος για να διεκδικήσουμε και να κερδίσουμε αυτά που μας ανήκουν κι αυτά που μας αξίζουν είναι οι συλλογικοί μας αγώνες. Μια από τις πολλές συνέπειες της εξέγερσης ήταν και η 180ο στροφή της επικοινωνιακής πολιτικής της κυβέρνησης και του Υπουργείου Παιδείας. Το περίφημο tabula rasa του Σπηλιωτόπουλου και οι υποκριτικές εκκλήσεις για «εθνική συναίνεση» έδειξαν τον φόβο της κυβέρνησης, απέδειξαν ότι όλες οι κινητοποιήσεις των τελευταίων χρόνων, από την πιο μεγάλη έως την πιο μικρή, είχαν την σημασία τους και δεν πήγαν χαμένες. Οι εκκλήσεις του νέου υπουργού για διάλογο από «μηδενική βάση» είναι μόνο για το «θεαθήναι». Διάλογος από μηδενική βάση θα σήμαινε απόσυρση του νόμου πλαίσιο, καμία σκέψη για αναγνώριση των ΚΕΣ, αύξηση των δαπανών για τη παιδεία, καμία διαπραγμάτευση του ασύλου. Με τη συμμετοχή στο διάλογο ουσιαστικά ζητάνε από την εκπαιδευτική κοινότητα (τους φοιτητές, τους μαθητές, τα ριζοσπαστικά κομμάτια των καθηγητών που αγωνίστηκαν όλο το προηγούμενο διάστημα) να διαγράψει τους νικηφόρους αγώνες του παρελθόντος. Μας ζητάνε να διαγράψουμε τους αγώνες μας για το άρθρο 16, για το νόμο πλαίσιο, για τη δημόσια δωρεάν παιδεία.


Η διάλυση των εργασιακών σχέσεων, τα ατέλειωτα ελαστικά ωράρια, οι μισθοί πείνας, τα προγράμματα stage συνθέτουν την καθημερινότητα της εργασίας, ειδικά για τους νέους εργαζόμενους. Με τέτοιες εργασιακές σχέσεις καλούμαστε να δουλέψουμε στο μέλλον, με τέτοιες εργασιακές σχέσεις δουλεύουμε οι εργαζόμενοι φοιτητές σήμερα. Μάλιστα για να μάθουμε να δουλεύουμε και να μην αντιμιλάμε σε αυτές τις συνθήκες χρειάζεται και το ανάλογο εκπαιδευτικό πλαίσιο. Ένα πλαίσιο εναρμονισμένο στις νέες εργασιακές σχέσεις που προετοιμάζει τους νέους εργαζόμενους της εργασιακής ανασφάλειας και περιπλάνησης. Ένα νέο μοντέλο εργαζόμενου νέου χωρίς φωνή, χωρίς δικαιώματα, τη γενιά των «700 ευρώ». Αυτή τη πολιτική που μας έφτασε ως εδώ ακολουθούν από κοινού ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Και όλα αυτά για το καλό μας…


ΔΕΝ ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΤΟΥΣ…


Και ενώ μπροστά μας ξετυλίγεται μια παγκόσμια οικονομική κρίση, οι υπεύθυνοί της, δηλαδή οι εκπρόσωποι της νεοφιλελεύθερης πολιτικής επιλέγουν να φέρουν την κοινωνία σε ακόμα μεγαλύτερα αδιέξοδα, «απαντώντας» στην κρίση, με ακριβώς αυτά που την επέφεραν, με περισσότερο νεοφιλελευθερισμό. Δηλαδή περισσότερη απελευθέρωση των αγορών, περισσότερη «ελαστικότητα» στις εργασιακές σχέσεις, περισσότερη ανασφάλεια, χιλιάδες απολύσεις, περισσότερες ιδιωτικοποιήσεις, μεγαλύτερη μείωση κοινωνικών δαπανών. Ο στόχος τους είναι για μια ακόμη φορά τα βάρη της κρίσης να πέσουν στις πλάτες των εργαζομένων και της νεολαίας. Μας καλούνε να πληρώσουμε για μία κρίση για την οποία δεν είμαστε υπεύθυνοι.


…ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΟΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ


Η κυβέρνηση της ΝΔ προκλητικά χαρίζει 28 δις στους τραπεζίτες, την ίδια στιγμή που παραμένουν καθηλωμένοι οι μισθοί και οι συντάξεις και συστηματικά αντί να στηρίξει, επιτίθεται στη δημόσια υγεία, παιδεία και κοινωνική ασφάλιση. Προκλητικά μειώνει τη φορολογία των μεγαλοεπιχειρηματιών ενώ ετοιμάζεται για νέα μέτρα αφαίμαξης των εργαζομένων και της νεολαίας. Το ΠΑΣΟΚ, από την άλλη, έχει πρόταση «για την αύξηση της απασχόλησης και την αντιμετώπιση της ανεργίας». Η μεγαλειώδης ιδέα του προέδρου του ΠΑΣΟΚ για την ανασφάλιστη εργασία των νέων επιστρέφει δριμύτερη. Όμως μάλλον δεν ήταν αρκετή, έτσι λοιπόν το ΠΑΣΟΚ προτείνει τώρα ένα ειδικό πρόγραμμα επαγγελματικής ένταξης των νέων μέχρι 30 ετών, για 4 χρόνια εργασίας σε ιδιωτικές επιχειρήσεις με επιδότηση από το κράτος των ασφαλιστικών εισφορών εργαζομένων και εργοδοτών. Δηλαδή, θα αντιμετωπίσουμε καλύτερα την ανεργία, αν οι φορολογούμενοι, πληρώσουμε τα χρέη τους... Ο πρόεδρος του ΣΕΒ θα ντρεπόταν να καταθέσει τέτοια πρόταση! 


ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΜΑΣ, ΑΠΑΝΤΑΝΕ ΜΕ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ


Η κυβέρνηση έχει αντιληφθεί ότι μόνο οι συλλογικές διεκδικήσεις των εργαζόμενων και της νεολαίας μπορούν να της ανατρέψουν τα σχέδια. Αισθάνεται πιεσμένη κι εξαπολύει μια άνευ προηγουμένου επίθεση στα δημοκρατικά δικαιώματα. Δημιουργεί ένα κλίμα τρομοκρατίας και φόβου προσπαθώντας να μας κρατήσει στα σπίτια μας για να προλάβει νέους αγώνες για να μην πληρώσουν την κρίση τους ο κόσμος της δουλειάς και η νεολαία. Ανακοινώνει, δια στόματος υπουργού δικαιοσύνης, νέα κατασταλτικά μέτρα όπως τη ποινικοποίηση της κουκούλας, τη δημιουργία νέου σώματος της ΕΛ.ΑΣ. (η περίφημη ομάδα Δ), τη δίωξη όποιου βρίζει δημόσιο λειτουργό (βλ. αστυνομικό) κλπ. Στοχοποιεί το άσυλο που προστατεύει τις συλλογικές δημοκρατικές διαδικασίες μέσα στις σχολές ακριβώς γιατί γνωρίζει ότι ζωντανοί φοιτητικοί σύλλογοι και γενικές συνελεύσεις μπορούν να χτίζουν μαζικές αντιστάσεις στα νεοφιλελεύθερα σχέδιά τους, συμμαχώντας και με άλλα κομμάτια της κοινωνίας, όπως έχουν κάνει και το προηγούμενο διάστημα. Η κυβέρνηση βρίσκει τον καλύτερο σύμμαχό της στη συμπολίτευση του ΠΑΣΟΚ όπου μέσω της Α. Διαμαντοπούλου ποινικοποιεί αδιακρίτως τις καταλήψεις και κάθε μορφή αγώνα του φοιτητικού κινήματος.


Και αν έχουμε απορία πως αντιμετωπίζονται όσοι διεκδικούν αυτονόητα εργασιακά δικαιώματα, το παράδειγμα της συνδικαλίστριας Κ. Κούνεβα, μετανάστριας καθαρίστριας, που δέχθηκε δολοφονική επίθεση επειδή τόλμησε να διεκδικήσει δουλειά με αξιοπρέπεια μας δείχνει τι ακριβώς σημαίνει εργοδοτική τρομοκρατία.


ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ ΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΣΧΟΛΕΣ


Τους αγώνες των τελευταίων τριών χρόνων το φοιτητικό κίνημα δεν τους έδωσε χωρίς αντιπάλους. Οι εκφραστές των δυνάμεων του δικομματισμού στις σχολές ΔΑΠ, ΠΑΣΠ έχουν κάνει ότι περνά από το χέρι τους να μην ορθώσουν οι φοιτητικοί σύλλογοι το ανάστημά τους απέναντι στις πολιτικές που διαλύουν το Δημόσιο Πανεπιστήμιο. Βλέπουν τον εαυτό τους ως συμπλήρωμα της γραμματείας και στήνουν ένα πελώριο δίκτυο πελατειακών σχέσεων. Δεν μπορούν να μιλάνε για δημοκρατία και ανασυγκρότηση των δομών του φοιτητικού κινήματος (ΕΦΕΕ), ενώ απέχουν συστηματικά απ’ όλες τις συλλογικές διεκδικήσεις που βελτιώνουν την καθημερινότητά μας. Η ΔΑΠ είναι ο υπερασπιστής των κυβερνητικών επιλογών μέσα στις σχολές και βολεύεται να τοποθετείται ως μόνη εκπρόσωπος των φοιτητών υποκαθιστώντας τις συλλογικές τους εκφράσεις, ενώ η ΠΑΣΠ βολεύεται να μην τοποθετείται ποτέ και πουθενά για όλα τα σημαντικά ζητήματα που μας αφορούν και περιμένει να έρθει το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία για να λυθούν όλα τα προβλήματα. Καθημερινά αποδεικνύουν ότι βρίσκονται απέναντι στο φοιτητή και τη φοιτήτρια και πλάι στην εκάστοτε κυβέρνηση. Προσπαθούν να μας πουν ότι μόνοι μας απέναντι σε όλους και με λογικές ανάθεσης ή διαμεσολάβησης των φοιτητικών συμφερόντων θα τα καταφέρουμε. Φαίνεται ότι το 30% των νέων ανέργων και το υπόλοιπο των επισφαλών εργαζομένων, μάλλον δεν ακολούθησαν τις συμβουλές τους …


Από τη άλλη μεριά η ΠΚΣ, , μια δύναμη που θέλει να αναφέρεται στην αριστερά, στους αγώνες, στο κίνημα ήταν αυτή που την κρίσιμη περίοδο του Δεκέμβρη κράδαινε αποφάσεις της κεντρικής επιτροπής του ΚΚΕ, για να «νουθετήσει» τους αγωνιζόμενους φοιτητές-τριες να μην συζητήσουν, να μην αποφασίσουν, να μην δράσουν. Με τη στάση της την περίοδο του Δεκέμβρη, που υπαγορεύθηκε από τη μονομέτωπη επίθεση κατά της ριζοσπαστικής αριστεράς, στάθηκε απροκάλυπτα ενάντια στην εξέγερση, υπέρ «της ησυχίας, της τάξης, της ασφάλειας» και έδωσε χέρι βοηθείας στη κυβέρνηση να συκοφαντήσει τους χιλιάδες εξεγερμένους νεολαίους σε όλη τη χώρα. Είναι αυτοί που τώρα προσπαθούν να υποκαταστήσουν τις Γενικές Συνελεύσεις με επιτροπές αγώνα παραδίνοντας μαθήματα απομονωτισμού. Έχοντας χάσει κάθε επαφή με την πραγματικότητα τα τελευταία χρόνια είναι συνεπής μονάχα στο να αντιπαρατίθεται σε κάθε κινηματική διαδικασία στο εσωτερικό των σχολών.


ΤΑ ΘΕΛΟΥΜΕ ΟΛΑ


Οι κινητοποιήσεις της νεολαίας όλο το προηγούμενο διάστημα έδειξαν ότι θέλουμε μια άλλη πολιτική, μια άλλη διέξοδο, ένα διαφορετικό μέλλον. Όταν ενωθούμε, όταν διεκδικήσουμε όλοι μαζί μπορούμε να αλλάξουμε τα πράγματα, μπορούμε να βάλουμε φρένο στις επιδιώξεις των ισχυρών. Ο κόσμος που χτίζεται για μας, χωρίς εμάς δε μας χωράει, μας πετάει στο περιθώριο. Θέλουμε τις ζωές μας πίσω. Θέλουμε τις ζωές μας στα χέρια μας. Θέλουμε εκπαίδευση και εργασία με αξιοπρέπεια. Θέλουμε ελευθερίες και ελευθερία. Τα θέλουμε όλα. 


ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΕΝΟΤΗΤΑ


Η Αριστερή Ενότητα μετράει ήδη δύο χρόνια ζωής, δύο χρόνια στα οποία βρέθηκε σε όλους τους μικρούς και μεγάλους αγώνες μέσα και έξω απ’ τις σχολές. Η Αριστερή Ενότητα προέκυψε από τους νικηφόρους αγώνες για το άρθρο 16 με στόχο την ανασύνθεση της αριστεράς για την ανασυγκρότηση του φοιτητικού κινήματος. Δεν είναι ένας ακόμη πόλος της αριστεράς αλλά ένα διαρκές, ανοιχτό, ενωτικό κάλεσμα για κοινή δράση. Η Αρ. Εν. παλεύει για να σταματήσει το νεοφιλελευθερισμό στις σχολές. Παλεύει ενάντια στην ιδιωτικοποίηση – εμπορευματοποίηση της παιδείας, ενάντια στην απαξίωση των πτυχίων, ενάντια στην υποβάθμιση των σπουδών. Παλεύει για ένα πανεκπαιδευτικό μέτωπο που θα βάλει φρένο στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, που θα μπλοκάρει κάθε εφαρμογή των νεοφιλελεύθερων μέτρων. Παλεύει για τον κοινό αγώνα με τους εργαζομένους και την αντεπίθεση του κινήματος για την ανατροπή του νεοφιλελευθερισμού.


Γιατί Αριστερή Ενότητα λοιπόν; Γιατί αυτή η ενότητα σφυρηλατήθηκε μέσα στις κινητοποιήσεις του 2006. Γιατί μάθαμε ότι οι συλλογικοί μας αγώνες μπορούν να υπάρχουν και να είναι νικηφόροι, πέρα από ατομικές και διασπαστικές λογικές. Γιατί για μας η αριστερά έχει λόγο ύπαρξης όταν είναι χρήσιμη και αποτελεσματική. Όταν μαθαίνει από τα μεγάλα κινηματικά γεγονότα. Όταν μετασχηματίζεται και μετασχηματίζει. 


Εμπνεόμαστε απ’ τους αγώνες του παρελθόντος για να οργανώσουμε τους αγώνες του αύριο. Σήμερα, σε αυτή τη κρίσιμη περίοδο, μέσα στη κρίση, μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη αντιλαμβανόμαστε τα καθήκοντα που η περίοδος θέτει. Αντιλαμβανόμαστε το ρόλο που πρέπει να παίξουν τα αριστερά και ενωτικά εγχειρήματα σε όλους τους κοινωνικούς χώρους. Έτσι και μέσα στις σχολές επιμένουμε αριστερά και ενωτικά. Καλούμε όλες τις δυνάμεις και τους φοιτητές που βρεθήκαμε το προηγούμενο διάστημα στους δρόμους να συγκροτήσουμε μια ακόμη πλατύτερη ενότητα ώστε το φοιτητικό κίνημα να ορθώσει το ανάστημα του στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές. 

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ

Φυλλάδιο για το φοιτητικό κίνημα

Τίποτα να μην μείνει όπως πριν…

Ούτε το φοιτητικό κίνημα!

Η εξέγερση του Δεκέμβρη φανέρωσε έναν νέο κοινωνικό ριζοσπαστισμό, που έδειξε ότι μπορεί να ανατρέψει σχεδιασμούς, να αμφισβητήσει το «δεν αλλάζουν τα πράματα» και να χαράξει τη διέξοδο μιας ολόκληρης γενιάς από την κρεατομηχανή του νεοφιλελευθερισμού. Το σύνθημα «Τίποτα δεν είναι όπως πριν - Τίποτα να μην παραμείνει όπως τώρα», αφορά και το ίδιο το φοιτητικό κίνημα. Η επόμενη μέρα για το κίνημα της νεολαίας πρέπει να είναι διαφορετική: Φοιτητικό κίνημα πολιτικό, ενωτικό, αντι-ΕΕ, αντικυβερνητικό και αντιδικομματικό, αντικαπιταλιστικό, με μέτωπα και διαδικασίες.


Να ορίσουμε τα μέτωπα και να στοχοποιήσουμε τον αντίπαλο. 
Οι ανάγκες μας δε χωρούν στο νόμο πλαίσιο, το ιδιωτικό πανεπιστήμιο, το πανεπιστήμιο χωρίς άσυλο. Αντίπαλός μας η κυβέρνηση και οι επιλογές της. 
Οι ανάγκες μας δε χωρούν στις συνθήκες της Μπολόνια και της Λισσαβόνας, που φαρδιά-πλατιά υπέγραψε ο δικομματισμός. Αντίπαλός μας η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι οδηγίες της, που εδώ και δεκαετίες βάζουν τη γενιά μας στο στόχαστρο. 
Οι ανάγκες μας δε χωρούν σε ένα κόσμο όπου στερείται το δικαίωμα της ύπαρξης σε ολόκληρους λαούς (Παλαιστίνη, Ιράκ, Αφγανιστάν), που ένας πόλεμος δε σταματά αν δεν ξεκινήσει ο επόμενος. Να αγωνιστούμε για ένα φοιτητικό κίνημα αντιιμπεριαλιστικό και αντιπολεμικό. 
Οι ανάγκες μας δε χωρούν σε ένα σύστημα που βρίσκεται διαρκώς σε γενικευμένη κρίση. Αντίπαλός μας ο ίδιος ο καπιταλισμός!


Ενωμένοι αυτοί; Ενωμένοι κι εμείς. Η πραγματικότητα των τελευταίων χρόνων φωνάζει: Όταν κυριαρχεί η διάσπαση, ο αριστερός εμφύλιος, το αλληλοφάγωμα, οι από πάνω χαίρονται. Η ενότητα αποδεικνύεται όπλο. Ενότητα σε πολλά επίπεδα. Στη συνέλευση, στο δρόμο, στην πράξη, στη δράση, στο κίνημα. Ενότητα με άλλα αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας. Αλλά και κάτι παραπάνω. Ενότητα στην πολιτική, στην οικοδόμηση των αντιστάσεων. Γιατί το φοιτητικό κίνημα χρειάζεται μια γραμμή μάχιμη, που να συσπειρώνει κόσμο, που να εξαπολύει μάχες, που να ανατρέπει τους συσχετισμούς διαρκώς υπέρ της νεολαίας, τόσο μέσα όσο και έξω απ’ τις σχολές. 


Να ενισχύσουμε τις δομές και τις διαδικασίες στο κίνημα που βοηθούν την πολιτικοποίηση, την ανάδειξη των διαφορετικών γραμμών, την αντιπαράθεση ανάμεσα στην αριστερά και τη δεξιά. Τα τελευταία χρόνια χιλιάδες κόσμου βγήκαν στο δρόμο. Να ενισχύσουμε κάθε δομή που βοηθά τον κόσμο να εκφραστεί, να ενωθεί, να οργανωθεί. Σωστό το να συγκροτηθεί η ΕΦΕΕ αλλά το πρόβλημα δεν είναι μόνο εκεί. Θ’ ανατραπεί ο συσχετισμός που θεωρεί το κίνημα «ιδιοκτησία» ή «τηλεοπτική εικόνα», που το σέρνει σε τηλεπαράθυρα ή τραπέζια στημένων διαλόγων; 


Να οργανώσουμε μια συνολική αντιπαράθεση με την κυβέρνηση και τον δικομματισμό συνολικά. Οι εκβιασμοί, τα σκάνδαλα, τα Βατοπέδια, οι Παυλίληδες, τα ομόλογα, οι μίζες της Siemens, οι χρηματισμοί υπουργών, πολιτικών και κομμάτων, δεν είναι η εξαίρεση. Είναι ο κανόνας. Τη στιγμή που ΝΔ και ΠΑΣΟΚ ζητούν περιορισμό του ασύλου, το μεγάλο κεφάλαιο ληστεύει, κλέβει, εκβιάζει, χρηματίζει, κερδοφορεί χωρίς όρια. Τη στιγμή που ΝΔ και ΠΑΣΟΚ δηλώνουν πίστη στην πολιτική λιτότητας, η μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας γίνεται απελπιστικά φτωχότερη. Τα δύο κόμματα εξουσίας έχουν χαράξει μια αδιόρθωτη, παρόμοια πολιτική. Να τα τιμωρήσουμε. Η εύθραυστη κυβέρνηση της ΝΔ δεν πρέπει να οδηγήσει σε μια νέα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ που θα κάνει ακριβώς τα ίδια. Να παλέψουμε για μια μεγάλη κοινωνική και πολιτική αλλαγή. 

Να στοιχηθούμε με το καινούριο, το αναγκαίο. Οι κυβερνήσεις του δικομματισμού δεν έβαλαν μονάχα την εκπαίδευση στο μάτι του κυκλώνα. Η ανατίναξη του κοινωνικού δικαιώματος στην εργασία, η παραχώρηση φιλέτων στο ληστρικό κεφάλαιο, η μεγαλύτερη συμπίεση των εργαζομένων, η άγρια καταστολή, ο ακρωτηριασμός κάθε ονείρου μας, είναι οι απαντήσεις του δικομματισμού μπροστά στην κρίση. Να αγωνιστούμε για ένα φοιτητικό κίνημα, κομμάτι ενός λαϊκού, κοινωνικού και πολιτικού μετώπου απέναντι στο νεοφιλελευθερισμό. Να προχωρήσουμε σε μια εφ’ όλης της ύλης αντιπαράθεση με το μέλλον που μας ετοιμάζουν, που δε χωράει το φοιτητή, το μαθητή, το νέο, τον άνεργο, τον εργαζόμενο, το συνταξιούχο.

Συμμετέχουμε:

Φυλλάδιο για την κρίση

Ποιος θα πληρώσει την κρίση;
Ή αυτοί ή εμείς!

Η κρίση αφορά στην αδυναμία να λειτουργήσει ένα κοινωνικό σύστημα που στηρίζεται στην εκμετάλλευση και την ανισότητα. Σε κρίση βρίσκεται η οικονομία της αγοράς, ο καπιταλισμός που τόσα χρόνια προβλήθηκε σαν η μοναδική μορφή να υπάρξουν οι ανθρώπινες κοινωνίες. Τα κινήματα και οι εξεγέρσεις σε όλο τον πλανήτη, οι χώρες που δοκιμάζουν μεγάλες κοινωνικές και πολιτικές ανατροπές θέτουν τις δυνατότητες να υπερβούμε τον καπιταλισμό. Ένας άλλος κόσμος είναι αναγκαίος κι ο σοσιαλισμός μακριά από διαστρεβλώσεις και λάθη του παρελθόντος είναι επίκαιρος. 


«Η κρίση είναι ένα παλούκι που το έχει η αστική τάξη στον πισινό της και θέλει να το βάλει στον πισινό της εργατιάς»… Αυτό που είπε ένας συνδικαλιστής μιλώντας για την κρίση του 1929 ισχύει και σήμερα. Ο καπιταλισμός δεν αναδιπλώνεται. Αντεπιτίθεται για να φορτώσει πάνω μας την κρίση του. Ο νεοφιλελευθερισμός συνεχίζει ν’ αποτελεί τη βασική πολιτική του συστήματος: Ουρές ανέργων σε Ευρώπη κι Αμερική και κλείσιμο εργοστασίων κι επιχειρήσεων. Τσάκισμα κάθε εργασιακού δικαιώματος σε αξιοπρεπή μισθό, ωράριο, μονιμότητα, ασφάλιση. Διάλυση του «κράτους πρόνοιας» και ξεπούλημα δημόσιων αγαθών. Μόνιμη λιτότητα και διεύρυνση της φτώχειας. Αλλά και λυσσαλέοι ανταγωνισμοί μεταξύ χωρών που -όπως στο παρελθόν- θα οδηγούν σε πολεμικές συγκρούσεις.


Το δόγμα «όλοι μαζί για να βγούμε από την κρίση» βάζει θύτες και θύματα στην ίδια πλευρά και πρέπει ν’ αποτύχει. Καμιά κοινωνική συναίνεση, καμιά υποταγή. Να πληρώσουν την κρίση αυτοί που φταίνε, αυτοί που χρόνια τώρα θησαύριζαν σε βάρος μας. Πολυεθνικές, τράπεζες, καρτέλ αυτή είναι η συμμορία που πρέπει να μπει στο στόχαστρο. Μαζί με τους διεθνείς οργανισμούς (Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, Παγκόσμια Τράπεζα, Ευρωπαϊκή Ένωση) που οργάνωναν την παγκόσμια κερδοσκοπία ενάντια στους εργαζόμενους και τους λαούς. Μαζί με τις κυβερνήσεις κάθε χώρας που εφάρμοζαν πιστά τα μέτρα και νόμους που διόγκωσαν την κρίση. Μαζί με εκείνα τα πολιτικά κόμματα που κυβέρνησαν εφαρμόζοντας τις ίδιες και απαράλλαχτες πολιτικές του νεοφιλελευθερισμού.


Να τιμωρήσουμε τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Προχωράνε χέρι-χέρι παρά τις φραστικές διαφοροποιήσεις: 28 δις δώρο στις τράπεζες. Υποταγή στο Ευρωπαϊκό Σύμφωνο Σταθερότητας που απαγορεύει οποιαδήποτε κοινωνική δαπάνη. Η ΓΣΕΕ συνομιλεί με τους βιομηχάνους και καλεί σε ενότητα για να ξεπεραστεί η κρίση. Οι πολιτικοί και των δύο κομμάτων εξουσίας δεν διαφωνούν στο τι πρέπει να γίνει, διαφωνούν στο ποιος πρέπει να τα κάνει. Για τον εργαζόμενο κόσμο και τους νέους, σημασία όμως έχει αυτό που πρέπει να γίνει: Ανεπιθύμητη και εχθρική θα είναι κάθε κυβέρνηση που δεν παίρνει μέτρα υπέρ των εργαζομένων, που συνεχίζει να στηρίζει τους πλούσιους και όχι το λαό. 


Κανένας μόνος του απέναντι στην κρίση. Οι «από πάνω» ξέρουν πως όταν ο λαός στριμώχνεται τόσο θα ξεπηδούν αντιδράσεις. Μα πασχίζουν ώστε η οργή να μην στραφεί ενάντιά τους. Το κύρος και η εξουσία τους να μην αμφισβητηθούν. Γι’ αυτό προωθούν το ρατσισμό (συχνές επιθέσεις σε «ξένους»), γι’ αυτό ξεσαλώνει το παρακράτος (βιτριόλι στην συνδικαλίστρια Κ.Κούνεβα, χειροβομβίδα στο Στέκι Μεταναστών), γι’ αυτό κατασκευάζονται εχθροί (ΣΥΡΙΖΑ, κουκουλοφόροι, άσυλο). Για να κυριαρχήσει η διάσπαση, ο ανταγωνισμός, η παθητικότητα κι ο φόβος. Ή θα νικήσει η αλληλεγγύη ή θα φαγωθούμε μεταξύ μας. Ή τα αδιέξοδα θα οδηγήσουν σε μια κοινωνία-ζούγκλα ή θα χτίσουμε συλλογικές απαντήσεις.


Για την Αριστερά έφτασε η ώρα της πράξης. Οι διακηρύξεις και τα πολιτικά σχέδια πρέπει να υπηρετούν την οργάνωση του λαού, η εσωστρέφεια είναι άχρηστη. Η απόσπαση δυνάμεων από την –πληγωμένη- ηγεμονία των κυβερνώντων θα περάσει μέσα από την αποτελεσματικότητα και τις νίκες των αγώνων, μέσα από τα μαζικά κινήματα. Η αυθόρμητη εξέγερση του Δεκέμβρη -ο πρώτος πανευρωπαϊκός αγώνας μέσα την κρίση- να τροφοδοτήσει μια πιο μόνιμη, οργανωμένη, πολιτική απάντηση των δυνάμεων της Αριστεράς. Η κρίσιμη ώρα έχει έρθει για την μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας. Μέσα στην κρίση το δίλημμα είναι: «ή αυτοί ή εμείς».

Συμμετέχουμε στην

Κείμενο διημέρου Αριστερής Ενότητας

Ο Δεκέμβρης μας δείχνει το δρόμο


Η εξέγερση του Δεκέμβρη αποτελεί την σημαντικότερη πολιτική εξέλιξη της χρονιάς, ο αυθόρμητος χαρακτήρας, οι έντονα ριζοσπαστικές πρακτικές που αναδείχθηκαν, η συμμετοχή κοινωνικών ομάδων που ώς τώρα ήταν αποκλεισμένες απο οποιαδήποτε διεκδίκηση, η μαζικότητα και η διάρκεια των κινητοποιήσεων συγκρότησαν ένα εκρηκτικό μείγμα που κατάφερε να αναδείξει ζητήματα και να χαράξει διαχωριστικές γραμμές στο πολιτικό τοπίο και στην κοινωνία. 


Ο Δεκέμβρης που ξέσπασε στο φόντο της οικονομικής και πολιτικής κρίσης έχει αφήσει το ανεξίτηλο στίγμα του στην ελληνική κοινωνία.Στο πρώτο στρατόπεδο ήταν η δικομματική κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ που στα δύσκολα πάνε πάντα μαζί, με όπλο τους κατασταλτικούς μηχανισμούς, τα ΜΜΕ και τους παρακρατικούς “φιλήσυχους” πολίτες της Χρυσής Αυγής, της ΟΝΝΕΔ, και του δημάρχου του πασοκ της Λάρισας. Βρήκε βέβαια και συμμάχους τόσο από τα δεξιά με τον ΛΑΟΣ να δείχνει το φασιστικό του πρόσωπο, ζητώντας από την κυβέρνηση να επέμβει ο στρατός για να καταστείλει τις κινητοποιήσεις, όσο κι από τα “αριστερά” με το KΚΕ να καταγγέλλει τους πάντες ως προβοκάτορες και πράκτορες ξένων μυστικών υπηρεσιών, καταπολεμώντας όπως συνηθίζει κάθε λαϊκή έκφραση που δεν ελέγχει.


Το δεύτερο στρατόπεδο ήταν η πλειοψηφία της κοινωνίας που φυσιολογικά που άμεσα εξέφρασε την οργή της για τη δολοφονία ενός εφήβου αλλά και για όλα τα αδιέξοδα που οι κυβερνήσεις ΝΔ-ΠΑΣΟΚ έχουν δημιουργήσει. Ήταν οι 15χρονοι μαθητές που κυρίως βγήκαν στους δρόμους με πρωτοφανή μαζικότητα, ταυτιζόμενοι με τον Αλέξη, αντιδρώντας στην καταστολή αλλά και στο μαύρο μέλλον που ήδη διακρίνουν, να τους ετοιμάζουν οι από πάνω. Μιλάμε για μια γενιά εγκλωβισμένη ανάμεσα στο καταναγκαστικό σχολείο της βάσης του 10 και το φροντιστήριο, με ελάχιστο ελεύθερο χρόνο, που δεν βλέπει καμιά προοπτική για το μέλλον τις, που σαν φοιτητές θα συνεχίσουν να δέχονται τις αντιεκπαιδευτικές επιθέσεις και σαν εργαζόμενοι δεν θα έχουν κανένα δικαίωμα όντας αναλώσιμα υλικά για τις επιχειρήσεις. Ήταν όμως και όλοι εκείνοι που μπορεί να μην κατέβηκαν στον δρόμο, μπορεί να πάγωναν στις εικόνες βίας που αναπαρήγαγαν συνεχώς τα ΜΜΕ, σίγουρα όμως αναγνώρισαν το δίκαιο της εξέγερμένης νεολαίας. Αυτόν τον πόλο εξέφρασε σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο ο ΣΥΡΙΖΑ, που δέχτηκε και όλα τα πυρά του αστικού κόσμου, δείχνοντας πόσο επικίνδυνη για το σύστημα και χρήσιμη για τον λαό μπορεί να είναι μια αριστερά που σταθερά στηρίζει και συμμετέχει σε κινήματα και εξεγέρσεις, δημιουργώντας όλο και δυνατότερους δεσμούς με τον κόσμο της εργασίας και την νεολαία. 


Σχηματικά θα μπορούσαμε να πούμε οτι η εξέγερση του Δεκέμβρη ενέπνευσε ένα ολόκληρο φάσμα κοινωνικών αγώνων:  


Στο πολύμορφο κίνημα αλληλεγύης που αναπτύχθηκε γύρω απο την δολοφονική επίθεση ενάντια στην Κωνσταντίνα Κούνεβα και κατάφερε να υπερβεί τα στενά πλαίσια του κινήματος αλληλεγύης και να θέσει με ριζοσπαστικούς και μαζικούς όρους σε σειρά εργασιακών χώρων τα ζητήματα του σύγχρονου δουλεμπορίου δηλαδή των εργολαβιών και της ενοικίασης εργαζομένων καθώς και να προκαλέσει μία σειρά αντιρατσιστικών δράσεων. Οι αγώνες γύρω απο τις εργολαβίες του ΗΣΑΠ και του ΑΠΘ κατάφεραν να αποσπάσπουν νίκες .  


Στους κατα τόπους αγώνες γύρω απο ζητήματα ελεύθερων χώρων και αυτοργανομένες και απο τα κάτω δράσεις και κινητοποιήσεις στις γειτονιές. 


Στις κινητοποιήσεις για την απελευθέρωση των φυλακισθέντων της εξέγερσης. 


Στο κίνημα αλληλεγύης στον Παλαιστινιακό λαό κατα την διάρκεια της ισραηλινής σφαγής στη Γάζα. 


Στο Γενάρη των αγροτών 


Σε σειρά εργατικών αγώνων ενάντια στα λουκέτα, τις απολύσεις,τη μείωση μισθών και το ασφαλιστικό. 


Συνολικά, η δεκεμβριανή εξέγερση κατάφερε να αναδείξει τα αδιέξοδα του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού προκαλόντας σοβαρά ρήγματα στην ανοχή ή συναίνεση των απο κάτω στο νεοφιλελεύθερο σχέδιο. Επιπλέον η μαζική κινητοποίηση της νεολαίας αποτέλεσε μια ξεκάθαρη απάντηση στην επίθεση που δέχονται οι νέοι/νέες στα στοιχειώδη δικαιώματα τους σε εργασία, δημοκρατικές ελευθερίες και εκπαίδευση, επίθεση η οποία μέσα στον φόντο της οικονομικής κρίσης διογκόνεται επικίνδυνα. Η δεκεμβριανή εξέγερση έφερε όμως και με δυναμικό τρόπο στο προσκήνιο ένα κοινωνικό ρεύμα διατεθειμένο να αναλάβει δράση και να πρωταγωνιστήσει, μια τεράστια λαϊκή διαθεσιμότητα, ίχνη της οποίας βλέπαμε το τελευταίο διάστημα σε μια σειρά από κοινωνικούς αγώνες (ελεύθεροι χώροι, φοιτητικό κίνημα κλπ). Ο Δεκέμβρης όμως λειτούργησε και προωθητικά για τη συσπείρωση των μηχανισμών της εξουσίας και στην προσπάθεια δημιουργίας ενός άλλου ρεύματος στην ελληνική κοινωνία που αποζητά την επιστροφή στην κανονικότητα, αποζητά την ηρεμία, την τάξη και την ασφάλεια.


Δεν θα πληρώσουμε εμείς την κρίση τους


Η βαθιά κρίση που μαστίζει την παγκόσμια, αλλά και την ελληνική οικονομία, έχει γίνει πρώτο θέμα στην πολιτική ατζέντα, αλλά και στην καθημερινή μας ζωή. Κανείς δεν αμφισβητεί ότι η οικονομική κρίση είναι πραγματική, με πραγματικές συνέπειες για τις οικονομίες. Οι επιπτώσεις της είναι πλέον ορατές άλλωστε στην καθημερινότητα μας με τις δεκάδες χιλιάδες απολύσεις, τους πενιχρούς μισθούς και συντάξεις, τα λουκέτα σε πολλές επιχειρήσεις και το συνεχώς αυξανόμενο κόστος ζωής, την ίδια στιγμή που οι ελαστικές και επισφαλείς σχέσεις εργασίας, τα stage και το σύγχρονο εργατικό δουλεμπόριο των εργολαβιών γίνεται καθεστώς. Είναι φανερό πως η γενεσιουργός αιτία της κρίσης βρίσκεται στο ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα και όχι τα περίφημα άπληστα «golden boys» όπως προβάλλεται από τα ΜΜΕ και από τις κυβερνήσεις. Υπεύθυνοι για την κρίση στην χώρας μας είναι οι κυβερνήσεις ΝΔ-ΠΑΣΟΚ που διαχρονικά και κατ’ εντολή της ΕΕ, συνέβαλαν τα μέγιστα στην γιγάντωση των ανισοτήτων και με τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές τους όξυναν τα προβλήματα του λαού.


Ποια είναι η απάντηση του κεφαλαίου όμως στην κρίση; Όλο και περισσότερος νεοφιλελευθερισμός! Θέλουν να φορτώσουν το κόστος της κρίσης που αυτοί δημιούργησαν στις πλάτες των εργαζομένων και της νεολαίας. Η κυβέρνηση έδειξε με τον καλύτερο τρόπο τις προθέσεις της χαρίζοντας 28 δις στις τράπεζες κλέβοντας τα απ’ όλους εμάς, καθώς αυτά τα λεφτά θα έπρεπε να διατεθούν για τους μισθούς, την παιδεία, την υγεία και την ασφάλιση που πλέον φαντάζουν αγαθά πολυτελείας.


Ταυτόχρονα, σε μια κατεύθυνση επούλωσης των ρωγμών που δημιουργήθηκαν στη νεοφιλελεύθερη ηγεμονία το Δεκέμβρη και μπροστά στο φόβο των επερχόμενων εξεγέρσεων και αγωνων που προκύπτουν λόγω της κρίσης, το κράτος και οι μηχανισμοί του περνουν μια σειρά απο μέτρα καταστολής και τρομοκράτησης.  


Καλλιεργείται κλίμα τρομουστερίας και διάχυτου φόβου, μέσω της υπερπροβολής διάφορων καταστάσεων βίας κυρίως απο τα ΜΜΕ, που ως κίνηση στοχέυει στη συντηριτικοποίηση της κοινωνίας. 


Την αυταρχικοποίηση του νομικού πλαισίου (κουκουλονόμος, περιύβριση αρχής κ.α) 


Την κατασταλτική θωράκιση του κράτους, μέσα απο σειρά νέων σωμάτων ασφαλείας (ομάδα Δελτα) καθώς και οργανωτική ενίσχυση των ήδη υπαρχόντων. 


Την συντονισμένη και συγκροτημένη επίθεση στο πανεπιστημιακό άσυλο. Είναι σαφές ότι το άσυλο διασφαλίζει τη δυνατότητα των φοιτητών και συνολικότερα της κοινωνίας , να αγωνίζονται, να εξεγείρονται και να νικάνε, με τελευταίο παράδειγμα την εξέγερση του Δεκέμβρη. Γι’ αυτό και η υπεράσπιση του ασύλου αποτελεί είναι αναγκαία, όχι μόνο για το φοιτητικό κίνημα αλλά, και εν μέσω, κρίσης, συνολικά για την ανάπτυξη των κοινωνικών αγώνων και για τα δικαιώματά μας. Παράλληλα, διασφαλίζει την συνέχιση του ρόλου του Πανεπιστημίου, ως χώρο ελεύθερης ακαδημαϊκής διδασκαλίας και ως ελεύθερο κοινωνικό χώρο που προστατεύει, πέρα από ιδέες, και πρακτικές. Το πώς θα είναι ένα Πανεπιστήμιο χωρίς άσυλο φάνηκε ξεκάθαρα στις εικόνες εισβολής αστυνομικών σε ιδρύματα στην Γαλλία και στην Ισπανία, με αναίτιες συλλήψεις καθηγητών και φοιτητών , απλά και μόνο επειδή κατέλαβαν με αποφάσεις των συλλόγων τους τα Πανεπιστήμια. Επιπλέον στην κατεύθυνση αποδόμησης του πανεπιστημιακού ασύλου εντάσσονται και προτάσεις όπως αυτή του Σπηλιωτόπουλου για μετατροπή του Πολυτεχνείου σε μουσείο και τη μεταφορά των μαθημάτων στην Πολυτεχνειούπολη


Το περιβάλλον της κρίσης δημιουργεί ευνοικούς όρους για να υπάρξουν αντιστάσεις και αγώνες για μια άλλη κοινωνία. Τα αδιέξοδα όλο και περισσότερο γεννούν αμφιβολίες στον κόσμο για το κατά πόσο αυτό το σύστημα δρα προς το συμφέρον του ανθρώπου. Η αμφισβήτηση αυτή προκαλεί μια όλο και γενικότερη κρίση που πλήττει τις ίδιες τις αρχές, και την αξιοπιστία του καπιταλισμού. Η οικονομική εξαθλίωση και το γκρέμισμα κάθε διεξόδου για το μέλλον προκαλεί οργή σε όσους καταπιέζονται. Οργή που όλο και πιο συχνά θα μετατρέπεται σε ξεσπάσματα, κινητοποιήσεις και εξεγέρσεις όπως αυτή του Δεκέμβρη που θα αμφισβητούν την εξουσία του κεφαλαίου. Σκοπός και ιστορικό χρέος της Αριστεράς είναι να παλέψει ώστε να μη χρειαστεί μια δολοφονία για να έρθει το επόμενο ξέσπασμα. Είναι χρέος μας απέναντι στην κοινωνία να προετοιμάσουμε και να οργανώσουμε νέες κινητοποιήσεις, νέες διεκδικήσεις, νέες εξεγέρσεις, να καλέσουμε όλο τον λαό, φοιτητές, άνεργους, εργαζόμενους ντόπιους και μετανάστες, μαθητές σε κοινούς αγώνες για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων μας, για να διεκδικήσουμε το μέλλον που μας έχουν κλέψει.


Η κρίση δεν περουσιάζεται μόνο στο επιπεδο της οικονομίας αλλα και στο επίπεδο του πολιτικού συστήματος, με μια έυθραυστη κοινοβουλευτική πλειοψηφία της κυβέρνησης. Το ΠΑΣΟΚ αναδύεται με την βοήθεια κυρίαρχων κέντρων (μεγάλα δημοσιογραφικά συγκροτήματα) ως ο μοναδικός πόλος διεξόδου απο την πολιτική και οικονομική κρίση. Αντιλαμβανόμαστε όμως οτι η «πράσινη οικονομία» δεν είναι τίποτα άλλο απο την νεοφιλελεύθερη πολιτική της ΝΔ με άλλο χρώμα.


Υπο το πρίσμα όλων των παραπάνω διαμορφώνεται και το πολιτικό περιεχόμενο των φοιτητικών εκλογών του 2009. 


Οι φοιτητικές εκλογές είναι μια διαδικασία, η οποία έτσι και αλλιώς δεν αποτελεί το άπαν για την φοιτητική αριστερά ειδικά με τους όρους που αυτές γίνονται, άλλωστε με τους υπάρχοντες μηχανισμούς δεν μπορούν να αλλάξουν απο την μία μέρα στην άλλη τον συσχετισμό δύναμης. Όμως, έχουν πολύ μεγάλη σημασία για εμάς αφ’ ενός γιατί πάρα πολλοί φοιτητές συμμετέχουν σ’ αυτή τη διαδικασία και μπαίνουν στη λογική να προβληματιστούν πολύ πιο έντονα γύρω από το πολιτικό μας σχέδιο , απ’ ότι σε άλλες χρονικές περιόδους. Αφ’ ετέρου αποτυπώνουν τους συσχετισμούς στα όργανα των φοιτητικών και σπουδαστικών συλλόγων , όργανα τα οποία παίζουν ένα κομβικό ρόλο στην συγκρότηση ή μη διαδικασιών εντός των φοιτητικών συλλόγων και γενικότερα στην ανάπτυξη ή μη συλλογικών αγώνων σ’ αυτούς. Τα απτά παραδείγματα σε συλλόγους που η ΔΑΠ κατέχει την αυτοδυναμία και η αριστερά είναι πολύ αδύναμη, όπως το ΠΑ.ΠΕΙ. ή το οικονομικό της νομικής, όπου δεν γίνονται διαδικασίες συλλόγων ούτε κατά διάνοια, αλλά και σε συλλόγους όπου υπάρχει πολύ δυνατό το δικομματικό στοιχείο , αποδεικνύουν την σημασία της εκλογικής καταγραφής. Για την αριστερά το πιο σημαντικό παραμένει η οργάνωση των μαχών μέσα στις σχολές, τα αμφιθέατρα και τους δρόμους.


Οι φετινές φοιτητικές εκλογές έχουν μια ιδιαίτερη σημασία. Το κεντρικό ζήτημα που τίθεται και απο την πλευρά του αντιπάλου είναι κατα πόσο η εξέγερση του Δεκέμβρη άλλαξε πραγματικά τους συσχετισμούς στη νεολαία. Είναι κρίσιμο να καταγραφεί και εκλογικά αν υπήρξε μια μετατοπίση των φοιτητών/-τριών προς τα αριστερά, αν θα ενισχυθούν οι δυνάμεις εκείνες που πήραν θέση με την μεριά της εξεγερμένης νεολαίας τον Δεκέμβρη. 


Όσων αφορά την εκπαιδευτική αναδιάρθροση η πίο πρόσφατη εξέλιξη ήταν η αλλάγη της πολιτικής τακτικής του ΥΠΕΠΘ. Υπο την πολιτική πίεση της εξέγερσης του Δεκέμβρη η κυβέρνηση αναγκάστηκε να προβεί σε έναν τακτικό ελιγμό τοποθετόντας στην θέση του υπουργού παιδείας των επικοινωνιακό Σπηλιοτόπουλο προκειμένου να διαμορφώσει μια νέα συναίνεση στην εκπαιδευτική πολιτική μεσώ ενος ψευδεπίγραφου διαλόγου απο μηδενική βάση. Παράλληλα, η εκπαιδευτική αναδιάρθωση υλοποιήται σε μια σειρά απο σχολές (αξιολόγηση, συγγράματα, υποχρηματοδότηση) ενώ η αναγώριση των Κ.Ε.Σ επιβραδύνεται και το υπουργείο αποφεύγει να προκαλέσει νέες αντιδράσεις καταθέτοντας νέα νομοθετήματα. 


Είναι ένας διάλογος μαϊμού, στον οποίο συμμετέχουν η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και το ΛΑΟΣ και διατρανώνει ότι θα συμβάλλει στην βελτίωση της παιδείας! Το αποτέλεσμα είναι προδιαγεγραμμένο, ακόμα περισσότερες θυσίες για μας. Άλλωστε κανένας διάλογος δεν χρειάζεται για να αποσυρθεί ο νόμος πλαίσιο που αποδεδειγμένα είναι αντιεκπαιδευτικός. Κανένας διάλογος δεν χρειάζεται για να δώσει η κυβέρνηση το λιγότερο 5% για την παιδεία. Κανένας διάλογος δεν χρειάζεται για να καταργηθεί η βάση του 10 ή να κλείσουν όλα τα ΚΕΣ. Είμαστε μια γενιά που της τα ζητάνε όλα και δεν της δίνουν τίποτα. Μας υπολογίζουν για το νέο εργατικό δυναμικό που θα τροφοδοτεί την ελαστική και ανασφάλιστη εργασία. Θέλουν μια νεολαία που ακόμη και αν έχει πολλά πτυχία και εξειδικευμένες γνώσεις δεν θα έχει κανένα δικαίωμα.


Επιπλέον, η πρόσφατη ανακατάληψη της ΠΟΣΔΕΠ από τις δυνάμεις του δικομματισμού και της ΑΡΜΕ αποτελεί σαφώς μία οπισθοχώρηση στο εσωτερικό του πανεκπαιδευτικού κινήματος. Η απερχόμενη ηγεσία της Ομοσπονδίας αποτέλεσε τα τελευταία χρόνια αναπόσπαστο κομμάτι των κινητοποιήσεων απέναντι στα κυβερνητικά σχέδια για την εκπαίδευση. Η εξέλιξη αυτή διευκολύνει αφάνταστα την κυβέρνηση, αφού έχει πλέον ένα καλό συνομιλητή μέσα στα Πανεπιστήμια. Τα πρώτα δείγματα γραφής που έδωσε η νέα ηγεσία της ΠΟΣΔΕΠ (συμμετοχή στο διάλογο του Σπηλιωτόπουλου, αποχή από την απεργία της 2 Απρίλη, θετική στάση στην εισβολή αστυνομικών δυνάμεων στο ΑΠΘ), προδιαγράφει τον ρόλο που θα παίξει στην εφαρμογή της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης απέναντι στα αγωνιζόμενα κομμάτια της εκπαιδευτικής κοινότητας.


Η κυβέρνηση, υιοθετόντας τις ακροδεξιές κραυγές του ΛΑΟΣ και με τα ΜΜΕ πλήρως συντονισμένα, επιλέγει να πολώνει την πολιτική συζήτηση συσχετόζοντας φαινόμενα βίας με το πανεπιστημιακό ασύλο, με απώτερο στόχο την κατάργησή του. Στην προσπάθεια τους αυτή το ΠΑΣΟΚ αποτελεί το καλύτερο στηριγμα καθώς ανοιχτά ποινικοποιεί αδιακρίτως τις καταλήψεις και κάθε μορφή αγώνα του φοιτητικού κινήματος όπως αυτα εκφράστηκαν δια στόματως της Α.Διαμαντοπουλού και του Θ.Πάγγαλου. Συνθέτουν μια εικόνα του πανεπιστημίου- άντρο υπόθαλψης «κουκουλοφόρων» και εγκληματιών, προβάλοντας επεισόδια και περιστατικά τυφλής βίας που δεν έχουν καμία σχέση με τους οργανωμένους αγώνες του φοιτητικού κινήματος και εκ του αποτελέσματος τους προβοκάρουν και τους υπονομεύουν, όπως τα περιστατικά με τον καθηγητή Πανούση και το Κολωνάκι.  


Τα ζήτημα που έβαλαν όλες οι φοιτητικές κινητοποιήσεις και ανέδειξε ακόμη πιο ηχηρά ο Δεκέμβρης ήταν, ότι οι ανάγκες μας δεν χωρούν στο μέλλον που μας ετοιμάζουν, ότι δεν θα ζήσουμε με 600 Ε, δεν θα δουλεύουμε ανασφάλιστοι και για 65 ώρες, δεν θα σπουδάζουμε για ένα πτυχίο που δεν θα έχει κανένα αντίκρυσμ. Δεν θα δεχτούμε ένα πανεπιστήμιο- αυταρχικό κολέγιο, που θα λειτουργεί με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια. Δεν θα διαπραγματευτούμε τίποτα λιγότερο από το να ζούμε με αξιοπρέπεια. Οι πρόσφατοι αγώνες της νεολαίας μας έδειξαν οτι μπορούμε να νικάμε!


Οι φορείς του δικομματισμού μέσα στα πανεπιστήμια, ΔΑΠ και ΠΑΣΠ, που εδω και χρόνια προσπαθούν να απονεκρώσουν πολιτικά τις διαδικασίες των φοιτητικών συλλόγων (ιδιαίτερα των γενικών συνελευσεων), και δρουν ως το μεγαλύτερο εμπόδιο στην προσπάθεια ανάπτυξης συλλογικών αγώνων (νόμος- πλαίσιο, άρθρο 16, δεκεμβριανή εξέγερση), ήταν αυτές που υπερασπίστηκαν την κυβέρνηση των δολοφόνων μέσα στην εξέγερση του δεκόμβρη και που στηρίζουν την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση μέσα στις σχολές. Δεν ξεχνάμε βέβαια και την σταση της ΠΚΣ, που καταγγέλοντας την εξέγερση του δεκέμβρη έσπευσε να ταχθεί με την τάξη και την ασφάλεια αποδεικνύοντας οτι δεν αποτελεί ουσιαστική απειλή για το σύστημα.  


Οι μεγάλες μάχες είναι μπροστά μας


Η Αριστερή Ενότητα θέλει να συμβάλει στην οικοδόμιση ενός μετώπου αντίστασης στο νεοφιλελευθερισμό και γενικότερα στην επίθεση του κεφαλαίου στους εργαζόμενους και την νεολαία. Στοχοποιούμε το δικομματικό σύστημα εξουσίας ως τον κύριο εκφραστή των συμφερόντων και επιλογών της άρχουσας τάξης στη χώρα μας. Η κυβέρνηση της ΝΔ με την πλήρη σύμπνοια της συμπολιτευσης ΠΑΣΟΚ και με την αντιλαική της πολιτική (ιδιωτικοποιήσεις, ελαστικοποίηση εργασιακών σχέσεων, υπονόμευση του ασφαλιστικού συστήματος κλπ) συνέβαλε τα μέγιστα στην όξυνση των επιπτώσεων της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα. 


Ο αγώνας για την συγκρότηση αντιστάσεων που θα συμβάλλουν στην υπέρβαση με όρους κινήματος της οικονομικής κρίσης δεν μπορεί παρα να έχει κεντρικά πολιτικά χαρακτηριστικά συνολικού πολιτικού αγώνα. Ειδικά η νεολαία αποτελεί το κομμάτι αυτό της κοινωνίας που χτυπιέται πιο έντονα απο τις συνέπειες τις κρίσης, η αριστερή ενότητα θα πάρει πρωτοβουλίες και θα αγωνιστεί στα μέτωπα της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης, εργασιακής προοπτικής, δημοκρατικών δικαιωμάτων το επόμενο διάστημα στα ΑΕΙ και ΤΕΙ της χώρας. 


Η Αριστερή Ενότητα παλεύει ενάντια στον νεοφιλελευθερισμό μέσα και έξω απο τις σχολές, ενάντια στην εμπορευματοποίηση της παιδείας και την εντατικοποίηση των σπουδών, ενάντια στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση. Επιπλέον παλεύουμε για το δικαιώμα μας στην εκπαίδευση μέσω της ενίσχυσης της φοιτητικής μέριμνας (σίτιση-στέγαση-μεταφορές-δωρεάν συγγράματα). Παλεύουμε για ένα πανεκπαιδευτικό μέτωπο (το οποίο θα περιλαμβάνει τα ριζοσπαστικά κομμάτια των μελών ΔΕΠ με τα οποία βρεθήκαμε σε κοινούς αγώνες το προηγούμενο διάστημα) ικανό να αποκρούσει τη νεοφιλελεύθερη επίθεση στην εκπαίδευση. Δεν δεχόμαστε καμμία περιστολή του ασύλου και παλεύουμε για την διεύρηνση του και σε άλλους κοινωνικούς χώρους. 


Μπροστά στον εργασιακό μεσαίωνα (απολύσεις, ελαστικοποίηση εργασίας, μείωση μισθών, ανεργία) που μας ετοιμάζουν απαντάμε με τους αγώνες μας ενάντια στις επισφαλείς σχέσεις εργασίας καθώς και την προσπάθεια υπονόμευσης των επαγγελμάτικών μας δικαιωμάτων μέσω τις υποβάθμισης των πτυχιών μας. 


Τέλος, μπροστά στην συνεχόμενη αμφισβήτηση των δημοκρατικών και κοινωνικων δικαιωμάτων απο πλευράς του νεοφιλελευθερισμού, δεν κάνουμε ουτε βήμα πίσω.  


Για την αγωνιστική ανασυγκρότηση της ΕΦΕΕ, μια ανασυγκρότηση που θα βαθύνει την πολιτική κουβέντα εντός των φοιτητικών συλλόγων και θα βάλει πιο ξεκάθαρα τις διαχωριστικές γραμμές μεταξύ των παρατάξεων ενώ θα κεντρικοποιήσει την μάχη του φοιτητικού κινήματος με τις πολιτικές του δικομματισμού και εν προκειμένω της κυβέρνησης. Όμως η ανασύσταση της ΕΦΕΕ δεν είναι πανάκεια για το κίνημα και είναι αυτονόητο οτι τον πρώτο λόγο θα έχουν οι φοιτητές/-τριες μέσω των γενικών συνελεύσεων, οι οποίοι θα μπορούν χαράζουν τον δικό τους σχεδιασμό ακόμη και κόντρα σε μή αγωνιστικές αποφάσεις της ηγεσίας της όπως το 79.


Την τελευταία περίοδο, μετά την δική μας εξέγερση, ξετυλίγονται μαζικοί και ριζοσπαστικοί αγώνες σε όλη την Ευρώπη με κεντρικό σύνθημα «δεν θα πληρώσουμε εμείς την κρίση σας!». Στη Γουαδελούπη , την Ιταλία ,τη Γαλλία και την Ισπανία οι φοιτητές αγωνίζονται με διαδηλώσεις και καταλήψεις ενάντια στις περικοπές και την ιδιωτικοποίηση της Παιδείας αλλά κι οι εργαζόμενοι σε εργοστάσια κι υπηρεσίες,οι άνεργοι κι οι ελαστικά εργαζόμενοι - «πρεκάριοι»- προχώρησαν σε μεγάλες απεργίες και διαδηλώσεις εκατοντάδων χιλιάδων.Η πανευρωπαϊκή αντίσταση τρομάζει κι αναδιπλώνει τους ισχυρούς της άρχουσας τάξης.


Δυστυχώς για κάποιους ο Δεκέμβρης που μας πέρασε ήταν μόνο η πρόβα. Μια πρόβα που έδειξε ότι η νεολαία δεν είναι διατεθειμένη να ζήσει μέσα στην ανασφάλεια και την εργασιακή περιπλάνηση, να ζήσει μια ζωή χωρίς δικαιώματα και χωρίς αξιοπρέπεια. Αυτό που μπορούμε να τους υποσχεθούμε είναι ότι δεν θα κάνουμε ούτε βήμα πίσω από τους αγώνες μας, μέχρι να κτίσουμε ένα κόσμο που να χωράει τα όνειρα και τις ανάγκες μας