κυκλοφορεί το νέο τεύχος

κυκλοφορεί το νέο τεύχος

ΔΝΤ, ΟΟΣΑ, ΤΑΜΕΙΑ, ΒΑΡΕΑ, ΑΙΓΑΙΟ, ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ, ΚΑΜΕΡΕΣ…
Θερινές φουρτούνες
Προμήνυμα φθινοπωρινών καταιγίδων και αντιστάσεων

Πανελλαδική Σύσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ

• Κείμενο εκτίμησης για τις διαδικασίες της
• Ανακοίνωση Τύπου του Προεδρείου της Σύσκεψης
• Πρόταση σχεδίου απόφασης από 31 μέλη Τοπικών-Κλαδικών Επιτροπών και μέλη της Γραμματείας
• Συνεντεύξεις με τον Δ. Βίτσα και Π. Κοροβέση
• Κείμενα των Κ.Ανδριανόπουλου, Γ.Τσούτσια, Θ.Γαρεφαλλάκη και Θ. Αζούδη

ΦΑΚΕΛΟΣ: 35 Χρόνια από την εισβολή στην Κύπρο

•  Συνέντευξη με τον Δημήτρη Κωνσταντακόπουλο, δημοσιογράφο και συγγραφέα του βιβλίου «Η Κύπρος σε παγίδα»
• Άρθρο του Παναγιώτη Λαφαζάνη, βουλευτή Β’ Πειραιά του ΣΥΡΙΖΑ

Διαβάστε επίσης…. 
Εργατικά Ατυχήματα: Ένας εργάτης νεκρός κάθε τρεις μέρες 

4 κείμενα για την κρίση

 • Τζόζεφ Ε.Στίγκλιτζ, οικονομολόγος
• Γιάννης Δραγασάκης, βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ
• Κώστας Βεργόπουλος, πανεπιστημιακός
• Βασίλης Χατζηλάμπρου, νομαρχιακός σύμβουλος Αχαΐας

Διάλογος για τη νέα γρίπη

Πέντε γιατροί καταθέτουν την άποψή τους για την επιδημία της νέας γρίπης και τις κοινωνικοπολιτικές προεκτάσεις της

Παλαιστίνη

Συνεντεύξεις :
• Νασάρ Καφαρνέχ, μέλος του Πολιτικού Γραφείου του Λαϊκού Μετώπου (PFLP) 
• Αμίν, κίνημα «Γιοι της Γης»
Ανταποκρίσεις: Οι αποστολές της ΚΟΕ στην Παλαιστίνη

Και πολλά άλλα…
 ΔΙΑΒΑΣΤΕ – ΔΙΑΔΩΣΤΕ

Πανελλαδικό Σώμα ΣΥΡΙΖΑ, ομιλία Ρούντι Ρινάλντι

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Ελπίζω αυτό το σώμα να βοηθήσει στο να μπορέσουμε να ξανακερδίσουμε την αξιοπιστία του κόσμου γύρω από το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ και ο ΣΥΡΙΖΑ πραγματικά να παραμείνει μία ελπίδα. Απ' αυτήν την άποψη θα πρέπει ο ΣΥΡΙΖΑ να καταβάλλει μεγάλη προσπάθεια. Δεν θα μιλήσω σαν να είμαστε σε μία συνέλευση, θα μιλήσω όσο πιο ουσιαστικά μπορώ.

Ξεκινάω με μία αυτοκριτική. Και αυτό που κάνω δεν είναι τυχαίο, που ξεκινάω από 'κει. Στην 2η πανελλαδική σύσκεψη που κάναμε πριν από μερικούς μήνες, το κλίμα που είχαμε να αντιμετωπίσουμε δεν ήταν καλό. Μπήκαμε μέσα στην πανελλαδική σύσκεψη προσπαθώντας να δημιουργήσουμε ένα κλίμα ούτως ώστε ο ΣΥΡΙΖΑ να πάει με άλλον αέρα σε μία πολιτική μάχη. Όταν αναρωτιόμασταν πώς να τοποθετηθούμε, υπήρχε η ανάγκη να κάνουμε και μία κριτική, γιατί ο «υπαρκτός ΣΥΡΙΖΑ» ήτανε κριτικός και τότε, παραδείγματος χάρη οι αποφάσεις της πρώτης συνδιάσκεψης δεν είχαν καν εφαρμοστεί και το δεύτερο ήταν το να δώσουμε έναν τόνο στο ότι πάμε να δώσουμε μία πολιτική μάχη και χρειάζεται συσπείρωση και ενότητα για να δοθεί η μάχη. Φάνηκε από την συνέχεια ότι αυτό δεν ήταν αρκετό.

Το τι ακολούθησε μέσα στον ενάμιση μήνα της προεκλογικής περιόδου και το τι κάναμε ή το τι δεν κάναμε, το τι έπρεπε να κάνουμε και δεν το κάναμε και το τι έγινε τότε, είναι πολύ σημαντικά θέματα που για κάθε υπεύθυνη αριστερή δύναμη, για κάθε αριστερό άνθρωπο, επιβάλλεται μία αυτοκριτική τοποθέτηση, αν είχε ευθύνες πάνω σε όλα αυτά που συνέβησαν είτε δεν συνέβησαν. Όσον αφορά εμάς, την ΚΟΕ, στα πλαίσια της Εκλογικής Επιτροπής, δηλώνουμε ότι δεν δώσαμε τη μάχη που έπρεπε να δοθεί και αυτό έγινε κυρίως για να μη δημιουργήσουμε προβλήματα, πιστεύαμε ότι μπορούσε να πάει καλά το εγχείρημα και έπρεπε να πάει καλά αυτό το εγχείρημα, και δεν πήγαμε να δημιουργήσουμε κι άλλη ένταση, και δεν είχαμε κατανοήσει πόσο σημαντικός ήταν αυτός ο πόλεμος που μας γινόταν από όλες τις πλευρές, διαρκώς, συνεπώς, ανελλιπώς. Και βεβαίως δεν είχαμε κατανοήσει και μία διαβρωτική κίνηση που υπήρχε μέσα στις γραμμές του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι σ' όλη αυτή την εκλογική προσπάθεια που υπήρχε και γι' αυτό θα μιλήσω μετά, μιλάνε κι άλλοι και καλό είναι να τα βάλουμε όλα και να βγουν όλα στο φως. Και επίσης, προσέξτε, δεν αντιληφθήκαμε και τη σημασία που είχε αυτό το πρόβλημα της «δυαρχίας» που εμφανίστηκε μέσα στην προεκλογική περίοδο, και δημιούργησε κι αυτό προβλήματα. Και εργαστήκαμε μέσα στο πλαίσια της Εκλογικής Επιτροπής, παίρνοντας προτάσεις, βλέποντας κριτικές, λειτουργώντας συνθετικά για να μπορέσει να πάει καλά. Αυτοκριτικά λέω ότι δεν έφτανε αυτό. Έπρεπε και τότε να το πω έτσι, πιο παραστατικά, να χτυπηθεί ένα χέρι στο τραπέζι, να ειπωθεί «σύντροφοι, δεν δίνονται έτσι μάχες, δεν κερδίζονται έτσι πόλεμοι», μ' αυτόν τον τρόπο πάμε για φούντο, σ' αυτή την κατάσταση και δεν το είχαμε συνειδητοποιήσει. Και υπάρχει ένα γιατί, σύντροφοι, γιατί δεν είναι μόνο να κάνεις αυτοκριτική, είναι να λες «γιατί». Πιθανόν να είχαμε επηρεαστεί κι εμείς ότι θα 'χουμε ένα καλό εκλογικό αποτέλεσμα. Πιθανόν να είχαμε επηρεαστεί κι εμείς και να θέλαμε μία καλή εκλογική καταγραφή. Και αυτό το πράγμα δηλαδή, όταν λέμε ότι για τον ΣΥΡΙΖΑ το πιο σημαντικό πράγμα είναι η σχέση του με την πραγματικότητα, είναι τι αισθητήρες είχαμε μέσα από την κοινωνία για το πώς θα πάμε στις εκλογές; Τι μας χάιδευε τα αυτιά; Ποια αντίληψη κυριαρχούσε; Η αντίληψη που κυριαρχούσε ήταν το θα 'χουμε ένα καλό εκλογική αποτέλεσμα, ότι θα πάμε καλά. Γιατί; Γιατί έτσι το λένε οι δημοσκοπήσεις της προηγούμενης χρονιάς ή οι δημοσκοπήσεις οι τωρινές ή γιατί έχουμε μάθει στις επιτυχίες, και θα 'χουμε άλλη μία επιτυχία. Κι ότι θα την έχουμε σχετικά εύκολα. Ενώ βοούσε, βοούσε, η ατμόσφαιρα με άλλα μηνύματα. Και το πιο σημαντικό είναι το αποτέλεσμα στις φοιτητικές εκλογές.. δεν τα λάβαμε υπόψη μας αυτά τα μηνύματα. Και βεβαίως είχαμε μία πολιτική τακτική, μια επικοινωνία, η οποία ήταν άνευρη, αυτά που είπε ο συντονιστής κι εγώ συμφωνώ για να μην πω άλλα πράγματα. Σ' αυτά πιστεύω ότι κάναμε τις κριτικές μας, αλλά δεν άκουγε κανείς. Οι αποφάσεις δεν παίρνονταν στην Κεντρική Εκλογική Επιτροπή, προχωρούσαν τα πράγματα όπως ήθελαν ορισμένοι κι αυτό είναι ένα από τα θέματα που πρέπει να μας απασχολήσει. Αυτό είναι πιο ουσιαστικό, να μιλήσουμε συγκεκριμένα για το θέμα της δημοκρατίας ή της συλλογικής λειτουργίας και συγκρότησης του εγχειρήματός μας κι όχι γενικά και αφηρημένα. Κι απ' αυτή την άποψη νομίζω ότι υπάρχει ένα ζήτημα αυτοκριτικής της ΚΟΕ και το δηλώνουμε εδώ, δημόσια, μπροστά στον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ και νομίζω ότι κάθε αριστερή δύναμη πρέπει να μπορεί να τοποθετείται ουσιαστικά και υπεύθυνα βλέποντας και τις δικές της ευθύνες.

Αμέσως μετά το εκλογικό αποτέλεσμα πιστεύω ότι κρατήσαμε μια συνεπή, αποφασιστική στάση ξεκαθαρίσματος των ζητημάτων και τοποθετηθήκαμε έγκαιρα με όποιους τρόπους μπορούσαμε, και δώσαμε μάχη για να είναι ενωμένος, συσπειρωμένος ο ΣΥΡΙΖΑ για να μπορέσει να ανασυνταχτεί. Αλλά το να ανασυνταχθεί ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει πολλή δουλειά. Αυτό που ραγίσαμε για ένα χρόνο, ενάμιση, έτσι όπως το διαχειριστήκαμε, θέλει τουλάχιστον σκληρή δουλειά έξι μηνών, να το ξαναστηλώσεις. Να ξανακερδίσεις την εμπιστοσύνη. Δεν είναι το θέμα πώς θα πας στις εκλογές αν γίνουν γρήγορα.. ας το ξεχάσουμε λίγο αυτό. Δεν είναι λίγο, είναι σημαντικό θέμα, αλλά τέλος πάντων η αξιοπιστία του κόσμου έχει πολύ μεγαλύτερη σημασία. Και θεωρώ ότι η ΚΟΕ προσπαθεί αυτή την περίοδο συνθετικά, υπερβαίνοντας και τον εαυτό και τις αντιλήψεις της, να δει έναν ΣΥΡΙΖΑ που να έχει πολιτική συγκρότηση, πολιτική λειτουργία, και μας ενδιαφέρει η ενότητα με συνιστώσες, ανένταχτους ανθρώπους, και εδώ υπάρχουν και δύο κείμενα. Και υπογράψαμε σε δύο κείμενα. Και αυτό δημιουργεί περιέργεια. Γιατί σε δύο κείμενα; Γιατί είναι διαφορετικές οι συσπειρώσεις που είχαν δημιουργηθεί, είναι διαφορετικές οι διαδικασίες ή ταυτόχρονες, και προσπαθείς να συνθέσεις. Και μακάρι τα πρακτικά πράγματα για το τι αλλαγές χρειάζεται τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ να παρθούνε από το σύνολο των συνιστωσών, μέσα και ο Συνασπισμός. Αυτό θα ήταν ένα τεράστιο βήμα για να πάμε μπροστά.

Τώρα, θεωρώ ότι κεντρικό πρόβλημα είναι η σχέση του ΣΥΡΙΖΑ με την πραγματικότητα και την κρίση. Εκεί πρέπει να αναμετρηθούμε. Έχει σχέση ο ΣΥΡΙΖΑ με την πραγματικότητα; Είναι δεμένος με την πραγματικότητα; Ακουμπάει στην πραγματικότητα; Κάποιες στιγμές ακούμπησε. Αυτός ο λόγος που είπε, πριν από ενάμιση χρόνο, για το 16, για τη συνταγματική αναθεώρηση, για τους αγώνες κ.λπ., ακούμπησε. Αυτό σιγά-σιγά χάθηκε. Μετά εμφανιζόμασταν να λέμε για τα παράσημά μας και τους αγώνες που έχουμε κάνει, χωρίς να προβάλουμε τις προτάσεις μας. Να σας κάνω μία ερώτηση. Κάναμε πολλή φασαρία για το πρόγραμμα. Τι αξιοποιήσαμε απ' το πρόγραμμα; Ακούσατε πουθενά για το πρόγραμμα, σ' όλη την προεκλογική περίοδο; Ακούσατε να το δείχνουμε, έτσι, είτε το μεγάλο, είτε το μικρό, και να λέμε «να, το πρόγραμμά μας, έχουμε προτάσεις». Αυτές είναι οι προτάσεις, αυτά και τα λοιπά.. Ούτε αυτό δώσαμε. Και απλά λέγαμε ότι είμαστε στο Βοτανικό, είμαστε εκεί, στο Δεκέμβρη, είμαστε σ' όλα.. Αυτό δεν είναι πειστικό. Ο κόσμος ήθελε πολιτικές προτάσεις στην κατεύθυνση που έβαλε ο Καρατζαφέρης. Κι εκεί το χάσαμε. Το χάσαμε τελείως. Το χάσαμε. Και μας γινόταν πόλεμος και δεν αντιδράσαμε. Κι εδώ υπάρχουν ευθύνες. Γιατί; Γιατί; Και στο γιατί, εγώ έδωσα μία ερμηνεία. Γιατί τα μυαλά μας είχανε πάρει αέρα. Γιατί πιστεύαμε σε μία εύκολη επικράτηση. Γιατί θέλαμε εύκολα να ξεμπερδεύουμε με όλα τα θέματα. Και δημιουργήσαμε κι άλλα προβλήματα. Κι άλλα προβλήματα στο ίδιο το εγχείρημα. Και μετά αντί να δούμε τις ευθύνες, δημιούργησαν πολλαπλή, καταστροφική κρίση για τον ΣΥΡΙΖΑ. Και γίνανε συγκεντρώσεις στη Βαλτετσίου, και τρομοκρατήσαμε τον κόσμο, ότι «Αμάν, τι θα γίνει, φοβερός τριγμός στη Βαλτετσίου», με μια συγκέντρωση που έγινε από κάτω. Δημιουργήσαμε μπλοκάρισμα της γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ, να μην γίνουνε συνελεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ, να περιμένουμε τις αποφάσεις της πολιτικής επιτροπής, να αναβάλουμε αυτή τη διαδικασία μία εβδομάδα για να τελειώσει η Κεντρική Πολιτική Επιτροπή του ΣΥΝ, για να φτάσουμε σε κάτι άλλο. «Ελάτε το Σεπτέμβρη, να σας πούμε το εκλογικό πρόγραμμα, κι όσοι είσαστε πρόθυμοι, μπορεί και να προχωρήσουμε». Όχι σύντροφοι, όχι σύντροφοι. Να ψάξουμε, πιο συλλογικά να επεξεργαστούμε το θέμα.

Το πολιτικό σύστημα, ο Πρετεντέρης και τα λοιπά, έχουν ένα σύνθημα «Βυθίσατε τον ΣΥΡΙΖΑ», «διαλύστε τον ΣΥΡΙΖΑ». Και υπάρχει, προσέξτε, ένας λαός του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος βρίσκεται σε όλες τις συνιστώσες, σε όλα τα κόμματα, και στον Συνασπισμό μέσα, που θέλει να υπερασπιστεί αυτή την κατάκτησή του που είναι ο ΣΥΡΙΖΑ σαν ένα εγχείρημα μ' όλες τις αδυναμίες του. Εγώ θα το έλεγα «υπαρκτό ΣΥΡΙΖΑ», κατά τον υπαρκτό σοσιαλισμό, που πλέον έχει ξεπεράσει αυτά τα πράγματα, και πεισματικά, με μεγάλο πείσμα, κι εδώ ο κόσμος σήμερα, και το απόγευμα θα περάσει κι άλλος κόσμος από εδώ πέρα, κατακαλόκαιρο με 40 βαθμούς, να λέει ταυτόχρονα «δεν το εγκαταλείπουμε, δεν μπορεί να βυθιστεί, πρέπει να συνεχίσει αυτή την πορεία». Κι απ' αυτή την άποψη δηλαδή, αυτό το πείσμα εμένα με συγκινεί. Εμένα αυτό το πείσμα με συγκινεί. Λέω ότι πρέπει να δοθεί αυτή η μάχη. Οι μάχες πότε κερδίζονται, πότε δεν κερδίζονται. Και η παρακμή του ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα έργο που δεν θέλω να το δω. Αλλά πρέπει να προστατευτούμε για να μην το δούμε αυτό το έργο. Πρέπει να προστατευτούμε συνολικά. Και προχωράω παραπέρα. Για την αξιοπιστία συμφωνώ έτσι όπως τα 'πε ο συντονιστής και πιστεύω ότι θέλουμε μία δουλειά εξάμηνη, να δώσουμε περιθώρια σ' αυτό το πράγμα και να πάμε λίγο πιο σχεδιασμένα και μελετημένα. Και λέω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να 'χει αποφάσεις και οι αποφάσεις να εφαρμόζονται. Προσέξτε κάτι. Θέλετε να πατάμε το χαζοκούτι και να βλέπουμε μισούς ανανεωτές, μισούς αριστερορευματίες, το βράδυ, στην τηλεόρασή μας; Αυτό το 'χουμε αποφασίσει εδώ και ενάμιση χρόνο να τελειώσει. Πότε θα τελειώσει σύντροφοι; Δεν μπορούμε, λέει, γιατί διαλέγουν αυτοί πού θα πάνε. Μπα; Μπα; Έτσι είναι; Δεν μπορεί η αριστερά να λύσει αυτό το θέμα; Να τη βράσω αυτή την αριστερά που δεν μπορεί να λύσει αυτό το πρόβλημα. Να τη βράσω. Φτάνει με τα τετελεσμένα. Φτάνει με το ο Συνασπισμός αποφασίζει, θέτει όρους κ.λπ. Θέλει κάτι πιο δημοκρατικό, πιο ευρύχωρο. Πιο ευρύχωρο γύρω από αυτό. Και εδώ χρειάζεται ο ΣΥΡΙΖΑ και οι διαδικασίες του. Κάνουμε μία συγκεκριμένη πρόταση, σήμερα, εδώ, μπροστά σ' όλον τον κόσμο. Και λέμε, δεν μπορεί να συνεχιστεί γύρω από την πολιτική γραμμή, η κατάσταση που υπάρχει μέχρι σήμερα. Ποια είναι η κατάσταση που υπάρχει μέχρι σήμερα; Η πολιτική γραμμή εκφωνείται, είτε από τον πρόεδρο Αλαβάνο, είτε από τον πρόεδρο Τσίπρα, είτε απ' την πολιτική γραμματεία του Συνασπισμού είτε σε τελική ανάλυση από τη Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ, κάποιες φορές. Και καμιά φορά τη μαθαίνουμε ακόμα και εμείς, από τα ΜΜΕ. Φτάνει αυτό. Τι μπορεί να το αντικαταστήσει; Προτείνουμε τη δημιουργία μιας επιτροπής εργασίας. Που να πάρουνε μέρος σ' αυτή την επιτροπή εργασίας, ο πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, κάποιος άλλος από την κοινοβουλευτική ομάδα, 3 άτομα, 3-4 άτομα από τη γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ, να παίρνουνε μέρος ο γραμματέας και ο πρόεδρος του Συνασπισμού, και σε αυτή την ομάδα εργασίας, να δεσμευτούνε όλοι να παρουσιάσουν τι λένε για την όλη κατάσταση. Και να 'χουν μια εισήγηση που να λέει: Πολιτική κατάσταση σήμερα. Κύριο: 1,2,3. Για το θέμα των συνεργασιών: 1,2,3. Για το θέμα 2 υπάρχει αυτή η άποψη, και εκείνη η άποψη. Για το θέμα της τακτικής μας: 1,2. Κι αυτό το πράγμα να εισηγηθεί, στη Γραμματεία, στο κεντρικό συντονιστικό, στον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ και να συνιστά μία πολιτική γραμμή και τακτική για την περίοδο. Δεν μπορώ να περιμένω να ακούσω την εισήγηση που θα γίνει το 2ο δεκαήμερο του Σεπτεμβρίου στο Διαρκές Συνέδριο του ΣΥΝ με θέματα αυτά και να πω α, ναι, έτσι θα πάμε. Ούτε μπορώ να μάθω ότι κεντρικός πολιτικός μας συνεργάτης είναι οι Οικολόγοι Πράσινοι, είτε γιατί το λέει η ανανεωτική πτέρυγα, είτε γιατί το λέει ο Συνασπισμός. Δεν θα το 'χουμε συζητήσει βρε παιδιά.

Τελειώνω με ένα θέμα ακόμα. Είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και μία πτέρυγα που υπάρχει. Με την Ανανεωτική Πτέρυγα. Πιστεύω ότι χωράμε όλοι. Θα μπορεί η ανανεωτική πτέρυγα να έρχεται και στη γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ και να δεσμεύεται κι αυτή. Να λέει τις απόψεις της και να δεσμεύεται. Και μετά, όμως, θα υλοποιείται η γραμμή ΣΥΡΙΖΑ. Όχι η γραμμή αυτή που μας αρέσει εμάς. Και μας είπε ένας από Θεσσαλονίκη, ανανεωτής, που ήρθε στο βήμα εδώ πέρα, «Έτσι είμαστε εμείς, πολυτασικό κόμμα και λέμε δημόσια τις απόψεις μας»

Κι εγώ του απαντάω: η Αριστερά είναι κάτι διαφορετικό, που έμαθε από τα φόρουμ, τα κινήματα, από όλες τις εμπειρίες της αριστεράς να συζητάει δημοκρατικά, να καταλήγει κάπου, και να μεγαλώνει την ενότητα θέλησης και δράσης. Και όταν δίνει μία πολιτική μάχη, δεν μπορεί ο καθένας να λέει το μακρύ του και το κοντό του. Και δεν μπορεί κάποιος να καταπολεμάει την ίδια ιδέα, αυτή την οποία αυτή τη στιγμή τη δέχεται για να κερδίσει απλά θέσεις. Αυτό το πράγμα δεν μπορεί να συνεχιστεί. Δεν είναι αριστερό ρε παιδιά. Τελευταίο και τελείωσα, συγνώμη, ξέρω ότι μίλησα λίγο παραπάνω. Η Έλενα Πατρικίου έχει ένα άρθρο που δημοσίευσε η εφημερίδα Αριστερά! , κάνω και λίγη διαφήμιση, που έχει έναν υπότιτλο που εμένα με προβλημάτισε. Και λέει «ανάμεσα στη σοσιαλδημοκρατία και τον αριστερισμό, ίσως εμείς». Είναι γόνιμος υπότιτλος. Πρέπει να πούμε όχι στη σοσιαλδημοκρατία, δεν υπάρχει χώρος για σοσιαλδημοκρατικές προτάσεις αναμόρφωσης του νεοφιλελευθερισμού, και μπορεί να επιλέξουμε τον αριστερισμό σαν μία εύκολη λύση. Καταγγελία, καταγγελία, καταγγελία, και τίποτα άλλο. Ανάμεσα σ' αυτά τα δύο πράγματα, χρειάζεται η πολιτική και η τακτική. Και εδώ πιστεύω ότι έχουμε λίγους που μπορούνε να σκεφτούνε γι' αυτά και πρέπει όλος ο χώρος μας να μπορέσει να συνθέσει πολιτική και τακτική. Για να μπορέσει ο ΣΥΡΙΖΑ να γίνει πρωταγωνιστική δύναμη. Αυτό είναι το στοίχημα. Γιατί το στοίχημα δεν είναι με ποιον εύκολο τρόπο θα τη βγάλουμε την κρίση στην οποία έχουμε πέσει αυτή τη στιγμή για να πάμε στις επόμενες εκλογές. Σας ευχαριστώ.

ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΕΣ ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΣΤΟ ΝΕΡΟ!

Αυτή την ανακοίνωση έκανε ο Δήμαρχος στις 13-7. Όμως, το επίθετο «προσεκτικές» δεν ταιριάζει στο ουσιαστικό «αυξήσεις». Οι αυξήσεις είναι είτε μικρές, είτε μεγάλες. Προσεκτικές ποτέ! Έχετε ακούσει την έκφραση «οι εργαζόμενοι πήραν προσεκτικές αυξήσεις»; Προφανώς και όχι. Άρα που κολλά το «προσεκτικές»;
Πρόκειται για ένα προσεκτικό βήμα του Δήμου Καβάλας και της ΔΕΥΑΚ Α.Ε. Λαμβάνοντας υπόψη τους, ότι μια μεγάλη αύξηση θα μπορούσε να δημιουργήσει ανεξέλεγκτες καταστάσεις από εξαγριωμένους πολίτες κατά της Δημοτικής Αρχής και μάλιστα ένα περίπου χρόνο πριν τις δημοτικές εκλογές, προτιμούν μια περιορισμένη αύξηση στις τιμές του νερού.
Προσεκτικές είναι οι αυξήσεις γιατί γίνονται στη διάρκεια του καλοκαιριού. Όπως ακριβώς οι κυβερνήσεις παράγουν έργο κατά τη διάρκεια των θερινών τμημάτων της Βουλής με καταιγισμό νομοσχεδίων, δημιουργώντας τετελεσμένα. Γιατί στηρίζονται στη θερινή ραστώνη αλλά και στο ότι οι εργαζόμενοι προσπαθούν να ξεκουραστούν για λίγο μετά από μια ακόμα δύσκολη χρονιά. 
Είναι προσεκτικές γιατί δεν πέρασε ούτε χρόνος από τις προηγούμενες και μάλιστα σε περίοδο όπου ο επίσημος πληθωρισμός βαίνει μειούμενος. Είναι προσεκτικές γιατί δεν επιβαρύνονται οι πολύ μεγάλοι καταναλωτές και οι τιμές δεν διαφοροποιούνται ουσιαστικά ανάμεσα «στους έχοντες και τους κατέχοντες». Μάλιστα εδώ βρήκαν σύμμαχο και τον κ. Εριφυλλίδη που δήλωσε ότι κανονικά θα έπρεπε να δίνουμε μπόνους στους συγκεκριμένους πελάτες μας 
Τέλος είναι προσεκτικές οι αυξήσεις γιατί η ΔΕΥΑΚ μπορεί να τις επικαλεστεί σε λίγους μήνες και να μας πει «Ήταν μόνο 5%. Επομένως, επειδή κάνουμε έργα, επειδή δώσαμε μεγάλες (εκεί δεν μιλούν για προσεκτικές) αυξήσεις στους εργαζόμενους της επιχείρησης, επειδή έχουμε «φορτωθεί» πολλούς εργαζόμενους, επειδή έχουμε δάνεια, χρειαζόμαστε την ενίσχυσή σας». Γιατί δεν αμφισβητούν τις πολιτικές του δικομματισμού, δηλαδή να διπλοπληρώνει ο δημότης, μια προς το κράτος και μια προς την ΔΕΥΑΚ.
Ήδη πολλοί συμπολίτες αδυνατούν να πληρώσουν τους λογαριασμούς του νερού, γεγονός που το αναγνωρίζει και ο Δήμος. Το επόμενο διάστημα θα γίνουν περισσότεροι καθώς η οικονομική κρίση θα βαθαίνει και θα χτυπάει περισσότερες πόρτες.
Να απαιτήσουμε:
• Να σταματήσει η κοροϊδία
• Καμιά αύξηση στα βασικά αγαθά
• Την μόνη αύξηση που θα δεχτούμε θα είναι στους μισθούς μας.
Παραφράζοντας τον Μπρεχτ από την πρόσφατη Όπερα της Πεντάρας μήπως πρέπει να αναρωτηθούμε και εμείς: «Τι είναι η μη πληρωμή του λογαριασμού της ΔΕΥΑΚ Α.Ε. μπροστά στην ίδρυση της ΔΕΥΑΚ Α.Ε.;»

Λάμπρου Βύρων, μέλος ΚΟΕ

Να σταματήσει ο πόλεμος στο ΣΥΡΙΖΑ

Σχετικά με τη δήλωση Δ. Χατζησωκράτη ενάντια στην ΚΟΕ («Αυγή» 23.07.2009), η ΚΟΕ τοποθετείται ως εξής: 

Αν ο Δ. Χατζησωκράτης ήταν παρών στο πρόσφατο Πανελλαδικό Συντονιστικό του ΣΥΡΙΖΑ τότε θα γνώριζε ότι πολλοί ομιλητές και πολλές ομιλήτριες επέκριναν αυστηρότατα τη μέχρι τώρα στάση του και ζήτησαν την απομάκρυνση του από τη θέση του επικεφαλής της Διεύθυνσης της Κοινοβουλευτικής Ομάδας. –χειροκροτούμενοι μάλιστα από το Σώμα. Οι συγκεκριμένοι ομιλητές και οι ομιλήτριες προέρχονταν τόσο από διάφορες συνιστώσες (ανάμεσα τους και από το ΣΥΝ) όσο και από το χώρο των ανένταχτων αλλά ενταγμένων στο ΣΥΡΙΖΑ. 
Παρότι δεν ήταν παρών στο Πανελλαδικό Συντονιστικό του ΣΥΡΙΖΑ, θα μπορούσε ο Δ. Χατζησωκράτης να είχε ενημερωθεί ότι -ενδεικτικά:

• ο Μανώλης Γλέζος ζήτησε με έμφαση την απομάκρυνση του από τη θέση του επικεφαλής της Διεύθυνσης της ΚΟ και την αντικατάσταση του με άλλο στέλεχος εκτός του ΣΥΝ, 
  
•  υπήρξε συγκεκριμένη και επώνυμη καταγγελία από τη σ. Ελ. Μηνακάκη, μέλος της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ Χολαργού και γραμματέα του ΣΥΝ Χολαργού –καταγγελία που έχει τεθεί υπόψη και των οργάνων του ΣΥΝ- ότι ο Δ. Χατζησωκράτης σε συγκεκριμένη σύσκεψη παρουσία μελών του ΣΥΝ στο Χολαργό επιχειρηματολόγησε υπέρ της ψήφου στους Οικολόγους Πράσινους -καθώς η δεύτερη του ψηφοδελτίου τους είναι πολύ κοντύτερα στις θέσεις της Ανανεωτικής Πτέρυγας από την Ελένη Σωτηρίου. 

Αποδεικνύεται έτσι ότι δεν είναι παρά κουτοπονηριά του Δ. Χατζησωκράτη να προβάλλει ότι η οξεία και γενικευμένη κριτική που του ασκείται προέρχεται από την –τάχα εμπαθή προς την Ανανεωτική Πτέρυγα- ΚΟΕ. Κι ενώ γνωρίζει τις κριτικές και τις καταγγελίες, αρνείται να απαντήσει συγκεκριμένα και πολιτικά ως όφειλε – κουλτούρα δημοκρατίας άραγε;. Και απέχει από τις πιο σημαντικές διαδικασίες του ΣΥΡΙΖΑ -κουλτούρα δημοκρατίας άραγε και αυτό; Ενώ παράλληλα επιχειρεί έναν απολίτικο αντιπερισπασμό ενάντια στην ΚΟΕ. Όφειλε και θα μπορούσε να ξεκαθαρίσει τη θέση του αλλά δεν το κάνει και προτιμά έναν στρουθοκαμηλισμό που δεν ταιριάζει με το κεκτημένο του ΣΥΡΙΖΑ. Πράγματι «καθείς και τα όπλα του». Και τα όπλα του Δ. Χατζησωκράτη δεν στρέφονται ενάντια μόνον στην ΚΟΕ αλλά συνολικά στο ΣΥΡΙΖΑ 

Η ΚΟΕ απέδειξε σε όλη τη διαδρομή του ΣΥΡΙΖΑ, φυσικά και στην περίοδο των ευρωεκλογών, ότι σέβεται και δεσμεύεται πολιτικά από τις κοινές διακηρύξεις. Απέδειξε επίσης ότι μπορεί να συλλειτουργεί με την Ανανεωτική Πτέρυγα στα πλαίσια του ενωτικού εγχειρήματος του ΣΥΡΙΖΑ. Παρά τις διαφορετικές αφετηρίες και προσεγγίσεις μπορεί να συνθέτει –φάνηκε αυτό στο Πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ. Η ΚΟΕ θέλει ένα ευρύχωρο ΣΥΡΙΖΑ. Μπορεί να δρα από κοινού και έδρασε από κοινού με τον κόσμο της Ανανεωτικής Πτέρυγας στην καμπάνια των Ευρωεκλογών. Άλλο όμως αυτό και άλλο η στάση συγκεκριμένων στελεχών, όπως ο Δ. Χατζησωκράτης, που τοποθετούνται δημόσια από την τηλεόραση αντίθετα με τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ ή καλούν στη ψήφιση άλλων σχηματισμών. Δεν μπορεί σε δημόσιες θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ να διορίζονται και να παραμένουν στελέχη με τέτοια πολιτική στάση –και η ΚΟΕ συντάσσεται με αυτό το γενικευμένο αίτημα της βάσης του ΣΥΡΙΖΑ.

Γιατί η ΚΟΕ θέλει να προχωρήσει ο ΣΥΡΙΖΑ. Και πράγματι ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να προχωρήσει, να γίνει χρήσιμος στον κόσμο της Αριστεράς και στο λαό, έχοντας ένα ενωτικό και αριστερό, σαφές και όχι θολό, πολιτικό στίγμα.

Απολυμένοι εργάτες έκαψαν μηχανήματα εργοστασίου στη Γαλλία

Γάλλοι εργάτες ανάγκασαν τη διοίκηση εργοστασίου ατο οποίο δούλευαν να προσέλθει σε διάλογο αφού προηγουμένως έκαψαν μηχανήματα του. Η έκβαση του διαλόγου ήταν θετικοί για τους απολυμένους εργάτες καθώς κατάφεραν να αποσπάσουν τη δέσμευση της εργοδοσίας για αποζημίωση ύψους 10.000 ευρώ

Πηγή: TVXS.gr                                                                                                

Ανακοίνωση του προεδρείου του πανελλαδικού σώματος του ΣΥΡΙΖΑ

Στις 18 και 19 Ιουλίου, πραγματοποιήθηκε στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας η προγραμματισμένη συνεδρίαση του Πανελλαδικού Σώματος του ΣΥΡΙΖΑ, τη σύνθεση του οποίου αποτέλεσαν τα Κεντρικά (Κεντρική Γραμματεία και Κοινοβουλευτική Ομάδα) και Περιφερειακά (οι Γραμματείες των Νομαρχιακών, Τοπικών και Κλαδικών Επιτροπών ολόκληρης της χώρας) Όργανα καθώς και μεγάλος αριθμός στελεχών που συμμετέχουν σε θεματικές και άλλες Επιτροπές του ΣΥΡΙΖΑ. 

Το Πανελλαδικό Σώμα του ΣΥΡΙΖΑ, που με αυτή τη μορφή συνεδρίασε για πρώτη φορά, μέσα από μια πλούσια συζήτηση και γόνιμο προβληματισμό: 

Α) Ολοκλήρωσε τις συζητήσεις και τα συμπεράσματα για τις ευρωεκλογές της 7/06/09, εκτιμώντας ότι το εκλογικό αποτέλεσμα ήταν αρνητικό για τον ΣΥΡΙΖΑ, σε σχέση με τους στόχους που είχαν τεθεί, τις προσδοκίες, αλλά και τις δυνατότητες και τη δυναμική του εγχειρήματός μας. Συνόψισε λάθη, αδυναμίες και ανεπάρκειες στην πολιτική παρέμβαση και στην οργάνωση της προεκλογικής δραστηριότητας και ζητήματα που συνδέονται με την εκπομπή του πολιτικού στίγματος του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και των απαντήσεων που δόθηκαν στις ενορχηστρωμένες επιθέσεις που δέχτηκε από κόμματα και ΜΜΕ. 

Β) Ιεράρχησε τα προβλήματα και τα μέτωπα που χρειάζεται να αποτελέσουν προτεραιότητες για την πολιτική και κοινωνική δράση του ΣΥΡΙΖΑ, το αμέσως επόμενο διάστημα, συγκεντρώνοντας την προσοχή του πολιτικού και κοινωνικού ΣΥΡΙΖΑ: 

- στην οικονομική κρίση και στην απόκρουση των νεοφιλελεύθερων πολιτικών και μέτρων που επιβάλλονται από την Ε.Ε και την Κυβέρνηση, με την ουσιαστική ανοχή και της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. 

- στην υπεράσπιση των εργασιακών, οικονομικών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων (μισθοί, συντάξεις, απολύσεις, ανεργία, εργασιακές σχέσεις, τριήμερη και τετραήμερη εργασία με μείωση αποδοχών, βαρέα και ανθυγιεινά). 

- στην επαγρύπνηση για τα πολιτικά και δημοκρατικά δικαιώματα και ανάπτυξη ευρύτερου κοινωνικού μετώπου για τα δικαιώματα των μεταναστών, ενάντια στην «μηδενική ανοχή» και για την αντιμετώπιση των συνεπειών στις υποβαθμισμένες περιοχές, καθώς και για την απόκρουση των αντιδραστικών επιλογών που συνιστούν τα νέα μέτρα που ψηφίστηκαν στη Βουλή (άρση απορρήτου, παρακολουθήσεις τηλεφωνημάτων, κάμερες σε 24ωρη βάση, έλεγχοι DNA κ.λπ.). 

- στην αντιμετώπιση ενόψει της νέας σχολικής χρονιάς των προβλημάτων και των αλλαγών που προωθούνται στην εκπαίδευση και αποφασιστική κοινωνική παρέμβαση για τα εκρηκτικά προβλήματα των Νοσοκομείων. 

Γ) Διατύπωσε συγκεκριμένο σχέδιο δράσης, για το επόμενο εξάμηνο σε σχέση με την πολιτική και κοινωνική δράση του ΣΥΡΙΖΑ για την προώθηση των παραπάνω επιλογών και μετώπων στο πλευρό των εργαζομένων και των κοινωνικών κινημάτων. 

Ασχολήθηκε τέλος, με την οργανωτική ανασυγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ και αποφάσισε: 

1) Εν όψει της Οργανωτικής Συνδιάσκεψης του Οκτώβρη να πραγματοποιηθούν Συνελεύσεις σε όλες τις Νομαρχιακές, Τοπικές και Κλαδικές Επιτροπές του ΣΥΡΙΖΑ και Συσκέψεις των Θεματικών και Βοηθητικών Επιτροπών του, με θέμα την οργανωτική ανασυγκρότησή του. 

Υλικό των Συνελεύσεων και Συσκέψεων, θα αποτελέσει το σύνολο των προτάσεων που κατατέθηκαν στο Πανελλαδικό Σώμα και όσες υποβληθούν στη συνέχεια. 

2) Στα πλαίσια υλοποίησης των αποφάσεων της 1ης Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης: 

- Να λειτουργήσει άμεσα Γραφείο Τύπου που να κατοχυρώνει την πλουραλιστική εκπροσώπηση του ΣΥΡΙΖΑ στα ΜΜΕ. 

- Να εκδοθεί το περιοδικό του ΣΥΡΙΖΑ. 

3) Στην πρώτη Συνεδρίασή της η Γραμματεία να συζητήσει για την ρύθμιση των οικονομικών του ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να καλύπτονται ουσιαστικά οι ανάγκες του Ταμείου του ΣΥΡΙΖΑ και των Νομαρχιακών Επιτροπών. 

4) Η Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ να προωθήσει άμεσα με οργανωμένο και συντεταγμένο τρόπο, τις διαδικασίες της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης για την Οργανωτική Ανασυγκρότηση. Στη Συνδιάσκεψη του Οκτωβρίου, θα συζητηθούν όλες οι προτάσεις και θα παρθούν αποφάσεις σχετικά με την ενιαία πανελλαδική λειτουργία του ΣΥΡΙΖΑ όχι ως ενιαίου κόμματος, αλλά ως Οργανισμού πολιτικής συνεργασίας, με αυτοτελή συγκρότηση και πολιτική λειτουργία, με συμμετοχή όλων των συνιστωσών και όλου του κόσμου του ΣΥΡΙΖΑ, είτε ανήκει σε συνιστώσες είτε είναι ανένταχτος, με ισοτιμία χωρίς ηγεμονισμούς και αποκλεισμούς. 

Υπήρξε γόνιμος προβληματισμός για την ιδιότητα του «μέλους» του ΣΥΡΙΖΑ με τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του, που θα αποφασιστούν τελικά στην Οργανωτική Συνδιάσκεψη του Οκτωβρίου.  

Το Προεδρείο του Πανελλαδικού Σώματος του ΣΥΡΙΖΑ

"Ό,τι υπήρξες και ήσουν, αυτό που γνωρίσαμε και ζήσαμε, θα μας συντροφεύει και θα ζεσταίνει τις καρδιές μας"

Με τα παρακάτω λόγια αποχαιρέτησε εκ μέρους της ΚΟΕ 

ο Ρούντι Ρινάλντι τον σ. Μηνά Ζουριδάκη

Είναι δύσκολες ετούτες οι στιγμές. Οι στιγμές του αποχαιρετισμού. Οι στιγμές που φεύγει για πάντα ένας άνθρωπος, ένας σύντροφος, ένας συγγενής, ένας δικός μας. Είναι δύσκολες γιατί ένας κόμπος από συγκίνηση και αναμνήσεις σε ε­μποδίζει να πεις όσα θα είχες να πεις και, συνάμα, κάνεις προσπάθεια να μην παρασυρθείς, μιας και πρέπει με λιτό και σοβαρό τρόπο να σταθούμε στα βασικά χαρακτηριστικά του ανθρώπου που αποχωριζόμαστε με αυτήν την τελετή.

Το βασικό, λοιπόν, είναι πως για την Κομμουνιστική Οργάνωση Ελλάδας, για όλα τα μέλη και τα στελέχη της ΚΟΕ, ο θάνατος του Μηνά Ζουριδάκη είναι μια βαριά απώλεια. Πως στο πρόσωπο του χάνουμε έναν ξεχωριστό σύντροφο, έναν άνθρωπο με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και ακέραιο χαρακτήρα, έναν άνθρωπο από αυτούς που σπάνια συναντάς και πολύ δύσκολα πλάθονται. 

Σεμνός, σοβαρός, καλός και αγαθός, ακέραιος, φιλικός, αποφασιστικός, πιστός, σταθερός, άνθρωπος με πεποιθήσεις, άνθρωπος αριστερός, απλόχερος και ντόμπρος. Άνθρωπος χωρίς διπλότητες και υποκρισίες, χωρίς εγωισμούς και ιδιοτέλειες. 

Ο Μηνάς Ζουριδάκης από νέος εντάχθηκε στην Αριστερά. Ήρθε σε επαφή και προσχώρησε στο μαρξιστικό-λενινιστικό κίνημα μέσα από τις γραμμές του ΑΜΕΕ, όταν μια ομάδα πρωτοπόρων και ανήσυχων νέων της εποχής, στο μακρινό Παλέρμο, κατόρθω­σε να αναστατώσει τα βαλτωμένα νερά της επίσημης αλλά σε κρίση Αριστεράς και να ρίξει το σπόρο μιας σημαντικής αντιφασιστικής και αντιμπεριαλιστικής κίνησης σε ολόκληρη την Ιταλία, που αγκάλιασε και επηρέασε χιλιάδες Έλληνες φοιτητές. Μέσα από τις γραμμές της ΟΜΛΕ και, στη συνέχεια, του ΚΚΕ(μ-λ) μέχρι τη διάλυση του, στα 1982, πήρε δραστήρια μέρος σε όλους τους μικρούς και μεγάλους αγώνες της περιόδου εκείνης, για να ξαναοργανωθεί στα μέσα της δεκαετίας του '90 στην Α/συνεχεια και μετά στην ΚΟΕ, δίνοντας το παρόν στους αγώνες ενάντια στον πόλεμο και στη νέα τάξη, ενάντια στην ιμπεριαλιστική παγκοσμιοποίηση και τη σύγχρονη εκμετάλλευση, σε όλες τις προσπάθειες να αλλάξουν τα πράγματα στη χώρα, στην κοινωνία και στην Αριστερά. 

Είχε, επομένως, μια άποψη για την ποιότητα, τη γραμμή, τα λάθη, τις ανεπάρκειες, τις ανάγκες, τα κενά, τις δυνατότητες, τις μικρότητες της Αριστεράς στη χώρα μας και αγωνιούσε για μια πραγματική αναγέννηση της Αριστεράς και του κομμουνιστικού κινήματος. Και αυτή η κοσμοαντίληψη καθόρισε τη ζωή του πάνω από 40 χρόνια, χωρίς να ταλαντευτεί γι' αυτή την τοποθέτηση. Αγωνιούσε για την προώθηση της, δεν αμφέβαλλε ποτέ για την αλήθεια και τη δύναμη αυτής της κοσμοαντίληψης.

Επιτρέψτε μου μια προσωπική ματιά. Γνώρισα τον Μηνά Ζουριδάκη το φθινόπωρο του 1973, στη Φλωρεντία της Ιταλίας. Εγώ ήμουν τότε πρωτοετής φοιτητής που, φεύγοντας από τη χουντική Ελλάδα, βρέθηκα σε έναν τόπο που το κόκκινο χρώμα, το α­ριστερό κίνημα και οι διαδηλώσεις -πραγματικά πολύ μεγάλες διαδηλώσεις για το φασιστικό πραξικόπημα στη Χιλή και τη δολοφονία 30.000 ανθρώπων, μεταξύ των οποίων και ο πρόεδρος Αλιέντε μου έκαναν ιδιαίτερη εντύπωση. Κάποια στιγμή στη φοιτητική λέσχη, είδα ένα μελαχρινό ψηλό, ξερακιανό με ένα μεγάλο μουστάκι, ντυμένο με μια πατατούκα σκούρα, και με πλησίασε να αγοράσω ένα έντυπο. Είχα εντυπωσιαστεί από τη μορφή του και θαύμαζα το κουράγιο του, γιατί τότε λίγοι άνθρωποι έβγαιναν δημόσια και προπαγάνδιζαν τα έντυπα της Αριστεράς. Ο Μηνάς είχε ήδη κομμένο διαβατήριο για την αντιφασιστική του δράση μέσα από τις γραμμές του ΑΜΕΕ, και αυτό ήταν το τίμημα για το σπάσιμο της τρομοκρατίας των χαφιέδων της χούντας. Όταν τον γνώρισα καλύτερα, μου έκανε εντύπωση η καλοσύνη και ο ήπιος, ήρεμος χαρακτήρας του, που ήταν σε αντίθεση με την εικόνα που σχημάτισα όταν τον πρωτογνώρισα.

Αργότερα, συνεργαστήκαμε στο γραφείο της οργάνωσης στη Φλωρεντία. Ο Μηνάς ήταν ο καθοδηγητής μου, ο καθοδηγητής μας. Με τη μεθοδική, συστηματική και κυρίως υπομονετική δουλειά του, κατόρθωσε να εμφυσήσει σε μας τούς νεότερους -μας χώριζε μία δεκαετία- την αγάπη για το αριστερό κίνημα, την ιστορία του και κυρίως τις αρχές του. Ο Μηνάς αυτό που έλεγε το εννοούσε, το πίστευε. Δεν το έλεγε για να πει κάτι. Αυτό που υποστήριζε είχε ένα βάθος, είχε ποιότητα. Δεν ήταν ο συνδικαλιστής, δεν ήταν ο ρήτορας, δεν ήταν ο πολιτικός που σήμερα έχει γίνει κυρίαρχη φιγούρα. Δεν ήταν ένα «όνομα» ή άτομο με ιδιαίτερες εξουσίες, γιατί ήταν, λέει. καθοδηγητής. Ήταν πολύ απλός και προσιτός. Ξεχώριζε όμως για τη συνέπεια, τη σταθερότητα, την επιμονή και υπομονή, κι έτσι η δουλειά μας γνώριζε επιτυχίες. Αν το ξανασκεφτώ σήμερα, μετά από τόσα χρόνια, θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που είχα καθοδηγητή μου έναν άνθρωπο σαν τον Μηνά Ζουριδάκη, που με το παράδειγμά του, τη συμμετοχή του, τη σεμνότητά του, το ήθος, την απλότητα του και κυρίως την επιμονή του στις αρχές του αριστερού κινήματος επέδρασε στην όποια διαμόρφωση μας και στο σεβασμό που του είχαμε και του έχουμε.

Μετά ήρθε η ώρα να γυρίσει στην Ελλάδα, κι έτσι χωρίσαμε για χρόνια. Μετά ήρθε η διάλυση του κόμματος, του οποίου ήμασταν μέλη. Χωρίσαμε περισσότερο. Ξανασυναντηθήκαμε στα μισά της δεκαετίας του '90. Ίσως χρειάζεται να το τονίσω κι αυτό. Ο Μηνάς ήταν ο πρώτος από τους παλιούς που συντάχθηκε, που οργανώθηκε ξανά σε μια νέα προσπάθεια, την Α/συνέχεια, κι αυτό γιατί έβλεπε ότι η ομάδα αυτή πάσχιζε να απαντήσει και να συνεχίσει -όχι όπως πριν- ένα κομμένο κόκκινο νήμα. Βέβαια οι ρυθμοί και οι συνθήκες ήταν πολύ διαφορετικοί από τη δεκαετία του '70 και '80, αλλά ενδιαφέρον και η αφοσίωση του Μηνά βοηθούσαν στο να ξεπερνιούνται τα όποια ζητήματα προσαρμογής στις νέες συνθήκες και με νέους ανθρώπους που είχαν διαμορφωθεί σε εντελώς άλλες συνθήκες. Πρέπει να σημειωθεί ότι ο Μηνάς διαβεί πολύ, ενδιαφερόταν για τις θέσεις και τις απόψεις έδινε σημασία στα επιχειρήματα, έβαζε ένα «γιατί» σε όλα τα ζητήματα και ζητούσε απαντήσεις. Ήταν ανοικτός στα νέα πράγματα, δεν φοβόταν τις νέες ιδέες δεν ήταν διόλου δογματικός και φοβισμένος.

Από τότε ο Μηνάς, ο σύντροφος Μηνάς, παρακολούθησε και πήρε μέρος σε όλες τις προσπάθειες της Α/συνεχεια και ήταν από τα ιδρυτικά μέλη της ΚΟΕ, το Γενάρη του 2003 στον Πειραιά, στο πρώτο συνέδριο της.

Ακόμα και στις δύσκολες στιγμές της περιπέτειάς του, της αρρώστιας που πέρασε και τον βασάνισε, όταν τον είχα επισκεφθεί, ρωτούσε πράγματα για την προσπάθεια μας, ρωτούσε για το τι γίνεται σε άλλες χώρες και σε επαφές που είχαμε με ο κομμουνιστικές οργανώσεις. Κάποια στιγμή ζητούσε συγγνώμη και αποσυρόταν κουρασμένος στο κρεβάτι του. Αργότερα πάλι, στο τραπέζι, τα μάτια του, πάντα λαμπερά και καλοσυνάτα, ήθελαν να ρωτήσουν κι άλλα, να μάθει κι άλλα. Στο τηλέφωνο, πάλι, η φωνή του πότε εξασθενημένη, πότε βελτιωμένη, ανάλογα με το πώς πήγαινε αυτή η αδυσώπητη πάλη με τον καρκίνο.

Αυτή η λέξη μας φοβίζει. Την αποφεύγουμε, κι όμως, κάθε σπίτι έχει ένα ανάλογο τέτοιο πρόβλημα. Και γύρω από αυτή την αρρώστια έχει στηθεί μια τεράστια βιομηχανία. Οι αρρώστιες όμως δεν είναι θεία κατάρα. Οι ίδιες οι κοινωνικές συνθήκες επηρεάζουν τη ζωή μας και την υγεία μας σε τεράστιο βαθμό. Πώς να μην το θέσουμε το ζήτημα αυτό, σ. Μηνά; Κάνει ιδιαίτερη εντύπωση το ποσοστό των καρκίνων στην Ελλάδα και έχει σχέση με το τι τρώμε, τι πίνουμε, πως ζούμε. Τα λιπάσματα, τα μολυσμένα νερά, οι χρωστικές και τα συντηρητικά που βάζουν στα τρόφιμα, η ακτινοβολία από την κινητή τηλεφωνία, η μόλυνση του περιβάλλοντος από τα τοξικά και πυρηνικά απόβλητα, τα Τσερνομπίλ και τα απεμπλουτισμένα ουράνια. Και μετά, η επιστήμη σηκώνει τα χέρια. Ή βομβαρδίζει με κοκτέιλ χημιοθεραπειών αγνώστου αποτελεσματικότητας, χωρίς να γίνει μια σοβαρή μελέτη ή ενημέρωση και κυρίως, αφού έχουν διαλύσει όλο το δημόσιο σύστημα υγείας. Ο καρκινοπαθής δίνει τον άνισο αγώνα του, δεχόμενος την επίθεση των κυττάρων του όγκου του, που πολλαπλασιάζονται ανεξέλεγκτα και εξολοθρεύουν τα ζωτικά του όργανα, δέχεται δόσεις από κοκτέιλ χημιοθεραπειών και ακτινοβολιών. Οι συγγενείς τρέχουν να βοηθήσουν όσο και όπως μπορούν, διασταυρώνουν τις διαγνώσεις, αγοράζουν ελπίδες και βρίσκουν τα κουράγια να φροντίζουν τον άνθρωπό τους στα άθλια και εγκαταλειμμένα νοσοκομεία ή στο σπίτι, όταν παίρνουν άδειες ... Μόνοι τους, με τη βοήθεια ορισμένων συγγενικών ανθρώπων, στην καλύτερη περίπτωση.

Και τί κάνει η Αριστερά γι’ αυτά τα προβλήματα; Από τίποτα έως ελάχιστα πράγματα. Εδώ, στο Ηράκλειο, στην Ιατρική Σχολή, η Αριστερά, η δική μας Αριστερά έχει καλά ποσοστά. Πόσους όμως σωστούς ανθρώπους θα βγάλει αυτή η σχολή, πόσους ανθρώπους που θα μοχθήσουν για την υγεία του κόσμου, και όχι για να τα κονομήσουν; Πόσοι απ’ αυτούς θα μοχθήσουν στον τομέα της επιστήμης τους, για να απαντηθούν ζητήματα και προβλήματα, όπως ο καρκίνος; Πρέπει να ψάξουμε την αλήθεια, να πούμε την αλήθεια για όλα. Γιατί έχουν τη σημασία τους. Σε λίγο καιρό ίσως αντιμετωπίσουμε μια μεγάλη πανδημία με τη «γρίπη των χοίρων», όπως την ονόμασαν, και πρέπει να κάνουμε κάτι. Τα στοιχεία λένε ότι θα νοσήσει το 54% του πληθυσμού. Να οργανωθούμε, να πάρουμε μέτρα, να αγωνιστούμε για τη ζωή, παντού, σε κάθε χώρο, για την επιβίωση των ανθρώπων, για την υγεία των παιδιών μας και των παιδιών των παιδιών μας.

Κι εσύ Μηνά, θα καταλάβαινες τι κάθομαι και λέω ετούτη τη στιγμή, και θα ‘λεγες, «αφήστε τον να συνεχίσει, αφού έτσι έχουν τα πράγματα, αν δεν αλλάξουμε ριζικά τον τρόπο που ζούμε και παράγουμε, την οικονομία, την παιδεία, την υγεία, το περιβάλλον κλπ. πού θα οδηγηθούμε;»

Στην Ειρήνη, τη γυναίκα και συντρόφισσα της ζωής σου, στα δυο σου παιδιά, τον Βαγγέλη και την Κατερίνα, σε όλους τους οικείους σου και σε όλους τους ανθρώπους που σε αγάπησαν και νιώθουν σήμερα αυτή τη μεγάλη απώλεια, τα πιο θερμά συλλυπητήρια από όλα τα μέλη και τα στελέχη της ΚΟΕ.

Μηνά μας, ο αποχαιρετισμός είναι δύσκολος. Όπως έλεγες εσύ, «οι αρχές του αριστερού κινήματος» και το εννοούσες και μας έκανες να έχουμε εμπιστοσύνη και να δίνουμε κι εμείς απλόχερα ό,τι μπορούσαμε, έτσι κι εμείς σήμερα σου λέμε και το εννοούμε ότι η μορφή σου, η ανάμνησή σου, το ό,τι υπήρξες και ήσουν αυτό που γνωρίσαμε και ζήσαμε θα μας συντροφεύει και θα ζεσταίνει τις καρδιές μας.

Καλό σου ταξίδι σύντροφε... 
                        Οι ομιλίες στην πολιτική κηδεία του συντρόφου Μηνά Ζουριδάκη

Νίκος Μάντζιος εκ μέρους δημοτικού σχήματος «Ανθρώπινη Πόλη» 

Η δημοτική κίνηση Ηράκλειο Ανθρώπινη Πόλη, αποχαιρετά σήμερα τον συναγωνιστή Μηνά. Ο σύντροφος Μηνάς ήταν ένας απ' αυτούς που δημιούργησαν την δημοτική κίνηση.

Πραγματικός ιδεολόγος της αριστεράς, αγωνίστηκε για την δημιουργία ενός αυτοδιοικητικού κινήματος στην πόλη του Ηρακλείου.

Εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια, στην σύντροφο, τα παιδιά, τους συγγενείς, τους συντρόφους και φίλους του, με την υπόσχεση ότι θα συνεχίσουμε την προσπάθεια όπως μαζί την οραματιστήκαμε.

Καλό σου ταξίδι σύντροφε.


Μιχάλης Κλάδος, εκ μέρους ΣΥΝ Ηρακλείου 

Σύντροφε Μηνά

ως αντιπροσωπεία του ΣΥΝ, σου απευθύνουμε απο τους συναγωνιστές σου στο ΣΥΡΙΖΑ, στο Κοινωνικό Φόρουμ, στους κοινωνικούς αγώνες τον τελευταίο χαιρετισμό. Νιώθουμε την ανάγκη να ευχηθούμε στους δικούς σου να βρουν τη δύναμη να ξεπεράσουν αυτή τη μεγάλη απώλεια.

Ησουν , σύντροφε από κείνους που δεν υπέστειλαν τη συνείδησή τους σε καιρούς δύσκολους .Δύσκολους οχι απο την καταπίεση και την καταστολή. Αλλά δύσκολους απο τη διάψευση ελπίδων και την αποστράτευση πολλών. Κράτησες τη συνείδηση σου ψηλά σα σημαία, που σηματοδοτούσε τη διατήρηση της ελπίδας για ενα άλλο κόσμο.

Εμείς του ΣΥΝ σε γνωρίσαμε στο Κοινωνικό Φόρουμ. Γνωρίσαμε εναν άνθρωπο παθιασμένο με τη ζωή και με τις ιδέες του. Είτε διαφωνούσε κανείς μαζί σου είτε συμφωνούσε δεν μπορούσε να περάσει απο δίπλα σου αδιάφορος. Επηρέασες με τη σκέψη σου και τη στάση σου συνειδήσεις.

Καλό ταξίδι, σύντροφε Μηνά, θα ταξιδεύεις και στις σκέψεις μας και στις καρδιές μας. 

Αντώνης Δρακωνάκης εκ μέρους του ΚΚΕ (μ-λ)

Όποια προσπάθεια και να κάνει κανείς, είναι πάντα δύσκολο να μιλήσεις για ένα φίλο σου, για ένα γνωστό σου που έφυγε για πάντα. Είναι πραγματικά δύσκολο. Είναι όμως ακόμα πιο δύσκολο, αβάσταχτο, να μιλήσεις για ένα συναγωνιστή σου, για ένα σύντροφο, που μέχρι χθες ήσασταν μαζί –δίπλα στους μικρούς και μεγάλους αγώνες, με τον ίδιο πόθο να αλλάξει η μοίρα αυτού του τόπου, όταν φεύγει τόσο νωρίς.

Με τον Μηνά, τα πράγματα γίνονται ακόμη πιο δύσκολα πιο επώδυνα.

Ξέραμε την περιπέτειά του με την υγεία του, τον μεγάλο αγώνα που έδιδε τελευταία, αλλά είχαμε την κρυφή ελπίδα, ότι και σ’ αυτόν τον αγώνα θα ‘βγαινε νικητής.

Γιατί ο Μηνάς δεν ήταν ένας τυχαίος άνθρωπος. Ήταν ένας πεισματάρης αγωνιστής που δεν το έβαζε εύκολα κάτω. Και μάχες έδωσε πολλές.

Από τα μικράτα του, την περίοδο της χούντας, σε εποχές δύσκολες, σαν φοιτητής στην Ιταλία, εντάχθηκε στις γραμμές του ΑΜΕΕ και της ΟΜΛΕ. Έδωσε μάχες σε αμφιθέατρα καθοδήγησε αντιφασιστικές πρωτοβουλίες, αντιπαρατέθηκε με τις συμβιβασμένες γραμμές της επίσημης και τότε ρεφορμιστικής αριστεράς.

Στη συνέχεια στο ΚΚΕ(μ-λ) και αργότερα στην ΚΟΕ συνέχισε να δίνει τη μάχη του για την υπόθεση της Αριστεράς, για την ανασύνταξη του Κομμουνιστικού κινήματος στη χώρα, για την υπεράσπιση της λαϊκής υπόθεσης.

Τα χρόνια που ήταν στο Ηράκλειο, συναντηθήκαμε πολλές φορές στους αγώνες, σε πρωτοβουλίες, σε κινήσεις.

Με ξεκάθαρες απόψεις, πάντα πιστός στην υπόθεση της Αριστεράς και την προοπτική της, δε λιγοψύχησε ούτε στιγμή. Παρ’ όλες τις δυσκολίες που δημιούργησαν οι μεγάλες ανατροπές του 89-90, ο σύντροφος Μηνάς, ούτε στιγμή δεν αλληθώρισε στην καριέρα, στον συμβιβασμό, στις εύκολες λύσεις.

Τον θυμάμαι στις πρωτοβουλίες που παίρναμε για το στήσιμο της Αντιπολεμικής Αντιιμπεριαλιστικής Κίνησης, να έρχεται πάντα στην ώρα του, με το ντοσιέ και τις σημειώσεις του.

Θυμάμαι τις τοποθετήσεις του, με την προσπάθεια του, να φτάσει την ανάλυση μέχρι τέλους, να γίνουν όλα πενηνταράκια, κατανοητά, για να πάρει κίνηση την σωστή κατεύθυνση, την αντιιμπεριαλιστική. Και ήταν πάντα τσεκουράτος σε παρεκκλίσεις πασιφιστικές, συμβιβαστικές.

Θυμάμαι τις πρωτοβουλίες που πήραμε για να καταδικάσουμε τις επεμβάσεις και το κομμάτιασμα της Γιουγκοσλαβίας, την εισβολή στο Ιράκ. Τις προσπάθειες να απαντήσουμε στα εθνικιστικά συλλαλητήρια, να δώσουμε τη σωστή κατεύθυνση στο ζήτημα της αυτοδιάθεσης των λαών. Τα αντιπολεμικά δελτία που εκδώσαμε.

Αλλά και όταν οι δρόμοι μας έγιναν παράλληλοι, πάντα με τον Μηνά συζητούσαμε για τις πρωτοβουλίες που πρέπει να πάρουμε. Για την υπόθεση της Αριστεράς, να βγει ο λαός στο προσκήνιο. Γιατί αυτό ήταν το μόνιμο άγχος και στον σύντροφο Μηνά.

Δεν παρακολουθούσε τη ζωή και τις εξελίξεις απ’ έξω. Το ζήτημα της αριστεράς το αισθανόταν και δικό του, πάντα ανήσυχος, ενεργός, πιστός στην υπεράσπιση των καταπιεσμένων.

Ο πρόωρος χαμός του φέρνει ένα λυγμό στο λαιμό, δημιουργεί ένα κόμπο στο στομάχι.

Γιατί ο Μηνάς ήταν ένας πραγματικά αριστερός άνθρωπος. Σεμνός, τίμιος, ίσιος, απλός, δίκαιος, υπόδειγμα αριστερού, που τα ιδανικά του τα είχε κάνει τρόπο ζωής.

Γι’ αυτό θα μας λείψει.

Στην οργάνωσή του, στην σύντροφό του Ειρήνη, στα παιδιά του, στους συντρόφους, φίλους και συγγενείς του, η Κ.Ο Ηρακλείου του ΚΚΕ (μ-λ) εκφράζει τα πιο θερμά συλλυπητήρια. 

Μανώλης Μούστος εκ μέρους της οργάνωσης Ηρακλείου της ΚΟΕ 


Έφυγε ένας άνθρωπος που ήταν παράδειγμα με τη στάση ζωής του. Αν και οργανωμένος από το νεανικό του χρόνια, αν και πέρασε πολλές πολιτικές ήττες, εντός και εκτός εισαγωγικών, ο Μηνάς δεν το έβαλε κάτω και υπήρξε από τα ιδρυτικά μέλη της Α/συνέχεια, μετέπειτα ΚΟΕ στο Ηράκλειο. 

Αυτή η προσπάθεια ξεκίνησε πριν από 10 χρόνια μαζί με λιγοστούς νεολαίους – κυρίως φοιτητές – και έφτασε να αισθάνεται περήφανος που αυτή του η συμβολή και προσπάθεια άρχισε να ριζώνει στο Ηράκλειο και στην Κρήτη, άρχισε να έχει ορατά αποτελέσματα. 

Πάντα πίστευε ότι σε μία οργάνωση νεολαιίστικη, το στοιχείο της ιδεολογίας και της διαπαιδαγώγησης είναι πρωταρχικό. Έλεγε χαρακτηριστικά: «Δεν μπορείς να είσαι επαναστάτης το πρωί και ιδιώτης το απόγευμα στο σπίτι». Ήταν αυστηρός μαζί μας, συνήθιζε να μας μαλώνει, ήταν όμως τέτοια η αγάπη του για την αριστερά που δεν γινόταν να μην τον ακούσεις. 

Αν δεν υπήρχε ο Μηνάς, η ΚΟΕ στο Ηράκλειο, μια βασικά νεολαιίστικη οργάνωση, θα ήταν φτωχότερη πολιτικά και ιδεολογικά. Ξέρουμε ότι τέτοιοι άνθρωποι δύσκολα ξαναπλάθονται και για αυτό από χθες πενθούμε για μια μεγάλη απώλεια. 

Για τους λιγοστούς νεολαίους που μαζί του ξεκίνησαν την προσπάθεια μας στο Ηράκλειο, ο Μηνάς υπήρξε σύμβουλος και πατέρας, καθοδηγητής και φίλος, σύντροφος και κυρίως – αυτό κυρίως – ένα ζωντανό παράδειγμα αριστερού αγωνιστή 

Όπως έλεγε ο ίδιος: «Οι άνθρωποι στους οποίους απευθυνόμαστε πρέπει να βλέπουν στα μάτια μας τον κόσμο που οραματιζόμαστε» 

Ο Μηνάς το κατάφερε αυτό όσο περισσότερο γίνεται και για αυτό θα τον θυμόμαστε πάντα.

Έκκληση για να μην μπει στο αρχείο η υπόθεση της Κ. Κούνεβα

Έκκληση για να μην μπει στο αρχείο η υπόθεση της Κ. Κούνεβα κάνουν οι συνήγοροι της άτυχης συνδικαλίστριας, η οποία τον περασμένο Δεκέμβρη δέχτηκε δολοφονική επίθεση με βιτριόλι. Παρά την περάτωση της ανάκρισης για την υπόθεση, η δικογραφία φαίνεται πως δεν θα κλείσει.

Όπως αναφέρει το σημερινό φύλλο του «Έθνους» ύστερα από έκκληση των συνηγόρων της Κ. Κουνεβα, Κ. Παπαδάκη και Δ. Βαγιανού -οι οποίοι κατέθεσαν υπόμνημα προς κάθε εισαγγελικό και δικαστικό λειτουργό μετά την περάτωση της ανάκρισης- η δικογραφία φαίνεται πως ανατίθεται στον εισαγγελέα Πρωτοδικών κ. Λακαφώση. Ο κ. Λακαφώσης αναμένεται να μελετήσει το υλικό και στη συνέχεια να υποβάλει πρόταση στο Συμβούλιο Πλημμελειοδικών σχετικά με τη συνέχιση ή όχι της έρευνας για την υπόθεση. 

Στο μεταξύ, μιλώντας στην εφημερίδα η μητέρα της 45χρονης συνδικαλίστριας , Έλενα Ντέτσεβα, δηλώνει απογοητευμένη για το γεγονός ότι δεν έχουν εντοπιστεί ακόμα οι δράστες της επίθεσης αλλά ευελπιστεί ότι «η αστυνομία και η Δικαιοσύνη θα κάνουν τη δουλεία τους». 

Η άτυχη κ. Κούνεβα, η οποία νοσηλεύεται ακόμα στον Ευαγγελισμό, κατάφερε να μιλήσει ύστερα από αλλεπάλληλες επεμβάσεις στον λάρυγγα και τις φωνητικές της χορδές, ωστόσο έχει και πάλι προβλήματα στην ομιλία καθώς παρουσιάστηκαν επιπλοκές. «Πάνω από όλα είναι η κόρη μου να γίνει καλά αν και έχει πολύ μέλλον ακόμη μέσα στο νοσοκομείο» δηλώνει η μητέρα της. 

Πηγή: Έθνος

Πρώην κρατούμενος στο Γκουαντάναμο μηνύει τον Τζόρτζ Μπους

Ο Σαμί αλ-Χάτζ, δημοσιογράφος και πρώην κρατούμενος στο Γκουαντάναμο, πρόκειται να κινηθεί νομικά, μαζί με άλλους κρατούμενους, κατά του πρώην προέδρου των ΗΠΑ, Τζόρτζ Μπους, και διοικητών της φυλακής, με την κατηγορία της παράνομης κράτησης και της χρήσης βασανιστηρίων, των οποίων θύμα ήταν και ο ίδιος.

Για τον σκοπό αυτό, ο ρεπόρτερ του Αλ Τζαζίρα έγινε συνιδρυτής της οργάνωσης «Guantanamo Justice Centre», η οποία απευθύνεται σε πρώην κρατουμένους στην αμερικανική βάση και θα ξεκινήσει την δράση της στο τέλος του μήνα από την έδρα της στη Γενεύη της Ελβετίας. 

Ο Σαμί αλ-Χάτζ συνελήφθη από τις αμερικανικές αρχές ενώ εργαζόταν για το κανάλι Αλ Τζαζίρα και στη συνέχεια φυλακίστηκε παράνομα για περισσότερα από έξι χρόνια, χωρί να του αποδοθεί κάποια κατηγορία. Απελευθερώθηκε τον Μάιο του 2008. 

«Με ρωτούσαν για σχέσεις του al-Jazeera με την Αλ Κάϊντα και μου συνέστησαν να συνεργαστώ με τις ΗΠΑ και να γίνω πράκτορας», είπε ο Χατζ ο οποίος είναι ο μοναδικός δημοσιογράφος που πέρασε ως κρατούμενος από το Γκουαντανάμο. 

«Πρέπει να στήσουμε πρώτα την οργάνωσή μας και μετά να προετοιμάσουμε την υπόθεση. Δεν επιθυμούμε να κάνουμε μεμονωμένες κινήσεις. Είμαστε στο στάδιο της συλλογής πληροφοριών από κάθε λογής ανθρώπους, διαδικασία ιδιαίτερα χρονοβόρα», δήλωσε ο Σουδανός ρεπόρτερ. 

Η συγκεκριμένη νομική δράση θα βασιστεί στο μοντέλο μιας προηγούμενης δράσης ενάντια στον στρατηγό Αουγκούστο Πινοσέτ, ο οποίος συνελήφθη στην Βρετανία το 1998 μετά από μήνυση ενός Ισπανού κατήγορου για τους φόνους Ισπανών πολιτών στη Χιλή κατά την δικτατορία του. 

«Τα βασανιστήρια συνεχίζονται στο Γκουαντάναμο. Ο Ομπάμα πρέπει να το κλείσει αμέσως», τόνισε ο Σαμί αλ-Χατζ, ο οποίος συνεχίζει να εργάζεται σήμερα στο δημοσιογραφικό τμήμα πολιτικών ελευθεριών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων του Αλ Τζαζίρα. 

Στο βίντεο ο Σαμί αλ-Χατζ περιγράφει την κράτηση του στο κολαστήριο του Γκουαντάναμο.

ΠΗΓΗ: TVXS.gr

Δεκατρείς τραυματίες από επίθεση σε εκδήλωση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Η επίθεση σημειώθηκε χθές το βράδυ, στην διάρκεια μουσικής εκδήλωσης στην Νομική σχολή, σϋμφωνα με ανακοίνωση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Δεκατρία άτομα τραυματίσθηκαν και μεταφέρθηκαν στον Ευαγγελισμό, 3 εκ των οποίων αρκετά σοβαρά.

Οι δράστες παρουσιάζονται να ανήκουν στον αναρχικό χώρο, αν και οι βασικές ομάδες των αναρχικών αρνούνται ότι έχουν οποιαδήποτε σχέση μαζί τους. Κινούνται γύρω από ένα στέκι στην οδό Μεσολογγίου στα Εξάρχεια, γι αυτό και αποκαλούνται "οι της Μεσολλογίου". Εχουν δράσει σε 4-5 περιπτώσεις, με πιο γνωστή την προσπάθεια αρπαγής μιας κάλπης στις φοιτητικές εκλογές του Πολυτεχνείου. 

Ολόκληρη η ανακοίνωση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχει ως εξής: 

Καταγγέλλουμε την δολοφονική επίθεση που πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 18/7 από συμμορία τραμπούκων με παρακρατικά χαρακτηριστικά σε βάρος μελών και φίλων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που βρισκόντουσαν σε προγραμματισμένη μουσική εκδήλωση της στο αίθριο της Νομικής Σχολής. 

Η τυφλή και απρόκλητη επίθεση με σπασμένα μπουκάλια και πέτρες, είχε όλα τα χαρακτηριστικά της δράσης παρακρατικών και φασιστικών ομάδων και οδήγησε σε τραυματισμό 13 συντρόφων που μεταφέρθηκαν στον Ευαγγελισμό, 3 εκ των οποίων αρκετά σοβαρά. 

Η θρασύτατη αυτή ενέργεια, μέσα σε πανεπιστημιακό χώρο, δεν στρέφεται μόνο κατά της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και της αντικαπιταλιστικής επαναστατικής αριστεράς. Εντάσσεται στο κλίμα της κυβερνητικής και κρατικής επίθεσης για απαξίωση του πανεπιστημιακού ασύλου, περιορισμό της ελεύθερης πολιτικής δράσης στους πανεπιστημιακούς χώρους, περιστολή των δημοκρατικών ελευθεριών και ενίσχυση της κατασταλτικής δράσης σε βάρος όσων συλλογικά αγωνίζονται ενάντια στον κρατικό αυταρχισμό και γενικά την αστική πολιτική. 

Η προσπάθεια επένδυσης της δολοφονικής αυτής πρακτικής, με ‘’αντιεξουσιαστικό’’ μανδύα και δήθεν ‘’αντι-εμπορευματική’’(!) στόχευση, δεν μπορεί να κρύψει τον πραγματικό πολιτικό στόχο αυτών των ενεργειών. Με ενέργειες διαρκώς επαναλαμβανόμενες, ειδικά μετά την νεολαιίστικη έκρηξη του Δεκέμβρη, η πρακτική τους παραπέμπει στις εποχές της δράσης της ακροδεξιάς ΕΚΟΦ σε βάρος των αγωνιστών της αριστεράς την δεκαετία του 60. Η προσπάθεια της επαναστατικής αριστεράς, για έκφραση της κοινωνικής δυσαρέσκειας στο φόντο της καπιταλιστικής κρίσης, σε κατεύθυνση συλλογικής αντικαπιταλιστικής πάλης και αναζήτησης μιας σύγχρονης σοσιαλιστικής και κομμουνιστικής προοπτικής, είναι πολιτικά ενοχλητική και ασυγχώρητη για το σύστημα. 

Μόνο που θα πέσει στο κενό! Οι ιδέες της κοινωνικής απελευθέρωσης και η στράτευση στον ταξικό πολιτικό αγώνα, ήταν και είναι ισχυρότερες από την καταστολή του συστήματος, την σκοτεινή δράση των μηχανισμών του και την προσπάθεια για εκτόνωση του κοινωνικού ριζοσπαστισμού στα αβαθή κανάλια του μικραστικού ατομικισμού και τυχοδιωκτισμού. 

Οι δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ περιφρούρησαν αποφασιστικά το άσυλο απέναντι στην επίθεση των παρακρατικών. Δεν θα επιτρέψουμε κατακτήσεις του μαζικού κινήματος να αμφισβητηθούν από την δράση συμμοριών που εξυπηρετούν τα σχέδια άλωσης των δημοκρατικών ελευθεριών. 

Καλούμε όλες τις συλλογικότητες της αριστεράς και του μαζικού κινήματος, να καταγγείλουν την δολοφονική επίθεση και να υπερασπίσουν το δικαίωμα της ελεύθερης πολιτικής και πολιτιστικής δράσης μέσα και έξω από τα πανεπιστήμια.

ΠΗΓΗ: TVXS.gr

Κολέγια όπως... ΑΕΙ

Προεδρικό διάταγμα, σύμφωνα με το οποίο, καταργείται ουσιαστικά η απαγόρευση λειτουργίας ιδιωτικών ΑΕΙ στην Ελλάδα, λόγω του ότι αναγνωρίζονται οι τίτλοι σπουδών από κολέγια, τα οποία βρίσκονται σε συνεργασία με ξένα πανεπιστήμια, αποκαλύπτει η εφημερίδα "Έθνος της Κυριακής".


Με την προσαρμογή της κοινοτικής οδηγίας 36/2005, στο εθνικό δίκαιο, αναθεωρείται στην ουσία το άρθρο 16 του Συντάγματος.


Το ΠΔ συζητήθηκε στην τελευταία συνάντηση του υπουργού Παιδείας, Άρη Σπηλιωτόπουλου, με τον πρωθυπουργό, Κώστα Καραμανλή.


Με αυτές τις εξελίξεις, ελλοχεύει ο κίνδυνος να υπάρξουν στο άμεσο μέλλον 37 δημόσια ΑΕΙ και 38 ιδιωτικά, αν ληφθή υπόψην η πρόθεση του υπουργείου Παιδείας να "ανωτατοποιήσει" 15 ΤΕΙ και να δώσει και άδεια λειτουργίας σε 38 κολέγια.


Σύμφωνα με την εφημερίδα, σε άρθρα του ΠΔ, αναφέρεται ότι αναγνωρίζονται τίτλοι σπουδών που αποκτήθηκαν μερικώς στην Eλλάδα και μερικώς σε πανεπιστήμια του εξωτερικού, όπως και πτυχία τριετούς διάρκειας που αποκτήθηκαν από πανεπιστήμια του εξωτερικού, σε συνεργασία με τα κολέγια, αναγνωρίζονται νέα αλλά και παλαιά πτυχία, ακόμη και αυτά των χωρών του πρώην ανατολικού μπλοκ και της πρώην EΣΣΔ. 


Αναφέρονται επίσης οι τρόποι αναγνώρισης των πτυχίων αυτών, η δημιουργία του ΣΑΕΠ (Συμβούλιο Aναγνωρίσεως Eπαγγελματικών Προσόντων), το οποίο θα έχει την απόλυτη εξουσία στην αναγνώριση των τίτλων σπουδών.


Ευρείες ανακατατάξεις


Οι ρυθμίσεις αυτές είναι σίγουρο ότι θα προκαλέσουν μεγάλες ανακατατάξεις στο εκπαιδευτικό και εργασιακό σκηνικό της χώρας μας, αφού θα πρέπει να αναγνωριστούν επαγγελματικά δικαιώματα και τίτλοι σπουδών 25.000 αποφοίτων Eυρωπαϊκών Πανεπιστημίων από ελληνικά κολέγια.


Παράλληλα, αναγνωρίζονται και όλα τα πτυχία που αποκτήθηκαν στη δεκαετία του 1990 και μετά, από χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ και από χώρες της πρώην EΣΣΔ. Xιλιάδες πτυχία κυρίως ιατρικών και παραϊατρικών ειδικοτήτων θα αναγνωριστούν.


Αντιδρούν οι πρυτάνεις 


Εκτάκτως συνεδρίασαν την περασμένη εβδομάδα οι πρυτάνεις των ΑΕΙ, οι οποίοι αντιδρούν σε διατάξεις του νομοσχεδίου που κατέθεσε στη Βουλή ο υπουργός Παιδείας Αρης Σπηλιωτόπουλος και αφορά στη ρύθμιση θεμάτων του Πανεπιστημιακού και Τεχνολογικού Τομέα της Ανώτατης Εκπαίδευσης.


Οι πρυτάνεις, σύμφωνα με τις δηλώσεις τους στο τέλος της συνεδρίασης, ζητούν από τον υπουργό να δώσει χρόνο ώστε να γίνει συζήτηση για όλα τα θέματα που τίθενται με το σχέδιο νόμου και να κατατεθεί το νομοσχέδιο, όχι στο θερινό τμήμα της Βουλής, αλλά στην ολομέλεια από το φθινόπωρο.


Σε σύσκεψη των Πολυτεχνείων και Πολυτεχνικών Σχολών, που έγινε το πριν από τη συνεδρίαση των πρυτάνεων, επισημάνθηκε, σύμφωνα με την ανακοίνωση, ότι "εάν τα πανεπιστήμια ταυτιστούν με τα ΤΕΙ, τότε αμέσως θα δημιουργηθεί ένα κενό στην τεχνολογική εκπαίδευση, το οποίο θα κληθεί η ίδια η Πολιτεία να καλύψει με τη δημιουργία νέων ΤΕΙ, εκτός αν ο στόχος είναι η κάλυψη του εν λόγω κενού από επερχόμενα ιδιωτικά μορφώματα.


Η θεσμοθέτηση της δυνατότητας συνεργασίας αποκλειστικά μεταξύ ΑΕΙ και ΤΕΙ χωρίς στρατηγικό σχεδιασμό, με τα εμβαλωματικά μέτρα που υιοθετεί, καθιστά διάτρητα τα διπλώματα των Πολυτεχνείων πενταετών σπουδών , που δεν μπορούν να ισοτιμηθούν με τα πτυχία ΤΕΙ διάρκειας τριάμισι ετών.


Η επικίνδυνη αυτή για το επίπεδο της Ανώτατης Παιδείας, ρύθμιση ολοκληρώνεται με το άρθρο 18 που θεσμοθετεί τα επαγγελματικά δικαιώματα των πτυχιούχων νεοϊδρυόμενων τμημάτων ΤΕΙ με το προεδρικό Διάταγμα ίδρυσης του τμήματος, ενώ τα επαγγελματικά δικαιώματα των πτυχιούχων των ήδη υφισταμένων τμημάτων, ρυθμίζεται με Προεδρικό Διάταγμα που εκδίδει το υπουργείο Παιδείας με μονομερή εισήγηση από το Συμβούλιο Ανώτατης Τεχνολογικής Εκπαίδευσης".

Το Τεχνικό Επιμελητήριο με ανακοίνωσή του υιοθετεί όσα ανακοίνωσαν οι Πολυτεχνικές Σχολές και επισημαίνει ότι θα συντονίσουν από κοινού τις ενέργειες τους, "ώστε να αποτρέψουν την προσβολή του δημοσίου συμφέροντος και της ανώτατης δημόσιας παιδείας" .

ΠΗΓΗ: Έθνος της Κυριακής

Το «ακίνδυνο» όπλο του Σαρκοζί και οι σοβαροί τραυματισμοί διαδηλωτών

Το 2002 ο Νικολά Σαρκοζί, ως υπουργός Εσωτερικών, άναψε το πράσινο φως για τη γενικευμένη χρήση του Flash-Ball στην αστυνομία. Τότε είχε δηλώσει ότι το νέο όπλο δεν είναι θανατηφόρο, είναι για να «εντυπωσιάζει». Σήμερα το Flash-Ball αριθμεί ήδη τουλάχιστον 6 περιπτώσεις σοβαρού τραυματισμού.

Η τελευταία περίπτωση στο Μοντρέιγ, όπου η αστυνομία πυροβόλησε διαδηλωτές, απρόκλητα, κατά τους μάρτυρες, με αποτέλεσμα ένας άνδρας 34 ετών να χάσει το μάτι του. Το 2005, ένας νεαρός 14 ετών επίσης έχασε το μάτι του. Το ίδιο έγινε και το 2006, στο Κλισί-σου- Μπουά, με νεαρό 16 ετών. Το Νοέμβριο του 2007 στη Νάντη, σε φοιτητική διαδήλωση, τραυματίστηκε άλλος ένας νεαρός, 17 ετών. Τον ίδιο χρόνο νωρίτερα, είχαν τραυματιστεί σε διαδηλώσεις ακόμα δύο άνθρωποι. 

Το Flash-Ball είναι ένα όπλο που χρησιμοποιεί ελαστικές σφαίρες (καουτσούκ) και έχει δύο κάννες, ώστε ανάλογα με την ανάγκη που έχει ο χρήστης να το γεμίζει με διαφορετικά πυρομαχικά. Οι οδηγίες του είναι σαφείς. Πρέπει να χρησιμοποιείται σε απόσταση άνω των επτά μέτρων και ποτέ δεν πρέπει να σημαδεύει ο χρήστης το κεφάλι. Έχει την ίδια ισχύ με ένα 38άρι Σπέσιαλ περίστροφο. Αλλά αυτό το όπλο «δεν σκοτώνει», όπως λέει το εγχειρίδιο. Στη Γαλλία, όμως, «ακρωτηριάζει ζωές», όπως έχει δείξει μέχρι τώρα η χρήση του. Και η Γαλλία δεν είναι η μόνη χώρα στον κόσμο που έχει επιτρέψει τη χρήση του όπλου από τις δυνάμεις ασφαλείας. 

Η χρήση του όπλου αυτού έχει ανοίξει τεράστιες συζητήσεις για την αστυνομική βία και αυθαιρεσία. Είναι σαφές ότι οι Γάλλοι αστυνομικοί έβγαλαν τα μάτια των νεαρών, γιατί σημάδεψαν στο κεφάλι, αδιαφορώντας για τις «οδηγίες του εγχειρίδιου» και όχι μόνο. 

Πηγή: Ελευθεροτυπία

Σύσκεψη Πανελλαδικού Σώματος ΣΥΡΙΖΑ (18-19/7/09)

Το Σάββατο 18 και την Κυριακή 19 Ιουλίου 2009 θα πραγματοποιηθεί η σύσκεψη του Πανελλαδικού Σώματος του ΣΥΡΙΖΑ στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας (ΣΕΦ) - αίθουσα «Μελίνα Μερκούρη»

Τα θέματα της σύσκεψη του Πανελλαδικού Σώματος είναι: 

- Συμπεράσματα από την εκλογική μάχη και τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών. 

- Η πορεία εξωστρέφειας του ΣΥΡΙΖΑ και η περιγραφή των μετώπων πάλης που συνδέονται με την κρίση και τα προβλήματα της κοινωνίας. Σχέδιο πρωτοβουλιών και δράσης με ορίζοντα τις ερχόμενες βουλευτικές εκλογές 

- Προτάσεις και ιδέες για την οργανωτική ανασυγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ που θα συζητηθούν στην προγραμματική οργανωτική συνδιάσκεψη του Οκτωβρίου.

Το πρόγραμμα του Πανελλαδικού Σώματος του ΣΥΡΙΖΑ:

Σάββατο 18/07/09

• 9:30 – 10:30 προσέλευση
• 10:30 εισήγηση Γ. Θεωνά
• 11:00 έναρξη τοποθετήσεων
• 14:30 – 16:00 διάλλειμα
• 16:00 – 21:00 τοποθετήσεις
  

Κυριακή 19/07/09

• 9:30 – 10:00 προσέλευση
• 10:00 τοποθετήσεις
• 15:00 λήξη / σύνοψη – συμπεράσματα ;;;
  
  
  

Μερικές φωτογραφίες απο το Resistance festival 2009

Πληρώστε μας ή ανατινάζουμε το εργοστάσιο...

Κοινή πρακτική εμφανίζεται να είναι για τους Γάλλους εργαζόμενους που χάνουν τη δουλειά τους λόγω οικονομικής κρίσης, να απειλούν να ανατινάξουν το εργοστάσιο στο οποίο δουλεύουν. Ήδη, δύο είναι τα σχετικά περιστατικά μέσα σε διάστημα μίας μόνο εβδομάδας.

Μετά τις ομηρίες αφεντικών, το προσωπικό χρεοκοπημένων εταιριών χρησιμοποιεί την απειλή της έκρηξης για να αποσπάσει αποζημιώσεις. Πρακτική που αποτελεί απομίμηση μιας επιτυχούς διαμαρτυρίας από τους εργαζόμενους στο εργοστάσιο κλωστοϋφαντουργίας Cellatex στο Givet πριν από εννέα χρόνια. Τότε, οι 153 εργαζόμενοι απείλησαν να ανατινάξουν το εργοστάσιο και να μολύνουν ποταμούς και έτσι κέρδισαν αποζημίωση απόλυσης για έναν ολόκληρο χρόνο. 

Την περασμένη Κυριακή σημειώθηκε το πρώτο πρόσφατο περιστατικό στην εταιρία ανταλλακτικών αυτοκινήτων New Fabris. Οι 336 εργαζόμενοι ζητούν από τις εταιρείες Renault SA και PSA Peugeot Citroen να δώσουν στον καθένα τους αποζημίωση της τάξεως των 30.000 ευρώ - δηλαδή, συνολικά γύρω στα 10 εκατομμύρια ευρώ - ως αντάλλαγμα για τους εξοπλισμούς και τα μηχανικά είδη που έμειναν από την εταιρεία τους. Οι εργάτες, που έχουν κάνει κατάληψη του εργοστασίου, έχουν δώσει προθεσμία μέχρι τις 31 Ιουλίου. 

Το δεύτερο περιστατικό αφορά το γαλλικό παράρτημα της βιομηχανίας στον κλάδο των τηλεπικοινωνιών Nortel. Οι 480 εργαζόμενοι στο εργοστάσιο τοποθέτησαν φιάλες αερίου γύρω από το κτίριο όταν η διοίκηση ακύρωσε τις προγραμματισμένες για τη Δευτέρα συνομιλίες και απαίτησαν 100.000 ευρώ αποζημίωση. 

Όπως αναφέρει η εφημερίδα Le Parisien, στη δεύτερη αυτή περίπτωση οι εργαζόμενοι απείλησαν να προχωρήσουν στην ανατίναξη του εργοστασίου από την Τετάρτη, δίνοντας μόλις δύο ημέρες προθεσμία να ικανοποιηθούν τα αιτήματά τους. 

Η απειλή στη Nortel αποσύρθηκε τελικά την Τετάρτη, ωστόσο η κατάσταση στο νέο εργοστάσιο Fabris παραμένει ίδια. Σημειώνεται ότι στην περίπτωση της Nortel, οι φιάλες αερίου ήταν άδειες καθώς, όπως δηλώνουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, η τοποθέτηση των φιαλών ήταν καθαρά συμβολική πράξη για να δείξουν στη διοίκηση και στον κόσμο σε τι σημείο τους έχει ωθήσει αυτή η κατάσταση. Η διοίκηση εξάλλου τους υποσχέθηκε διαπραγματεύσεις με Γάλλους και Βρετανούς εκπροσώπους των εταιριών που συνεργάζονται με τη Nortel.

ΠΗΓΗ: TVXS.gr

Η Νομαρχία «σφραγίζει» παιδικό σταθμό μεταναστών

Ύστερα από μία μακρόχρονη διαδικασία ελέγχων, η Νομαρχία Αθηνών αποφάσισε να κλείσει οριστικά τον παιδικό σταθμό που φιλοξενούσε παιδιά μεταναστών στην οδό Λευκωσίας, κοντά στην πλατεία Αμερικής. 

«Ο λόγος της σφράγισης; Δεν πληρούνται οι προδιαγραφές που προβλέπονται από τη σχετική νομοθεσία. Εμείς έχουμε επισκεφθεί το χώρο. Πράγματι ο μέσος Έλληνας δεν θα έστελνε το παιδί του εκεί. Οι ελλείψεις είναι αρκετές και το προσωπικό δεν είναι εξειδικευμένο. Όμως οι μετανάστες της περιοχής τον προτιμούν. Το ωράριο του είναι βολικό (έξι το πρωί με έξι το βράδυ), το κόστος ιδιαίτερα χαμηλό και εμπιστεύονται τους ανθρώπους του», σημειώνει το διαδικτυακό περιοδικό για μετανάστες, Διαβατήριο , προσθέτοντας: «Δύσκολη η απόφαση. Θεωρητικά ο νόμος προστατεύει τα δικαιώματα των παιδιών που πρέπει να απολαμβάνουν υπηρεσίες αυξημένης ποιότητας. Τι υπηρεσίες όμως θα απολαμβάνουν αν κλείσει ο σταθμός. Που θα πάνε τα παιδιά; Η απόφαση της Νομαρχίας δίνει την εντολή στους υπεύθυνους του σταθμού να ενημερώσουν τους γονείς να βρουν άλλον σταθμό για τη νέα χρονιά». 

Όπως αναφέρεται στη σχετική ανακοίνωση, «η Νομαρχία ως διοίκηση έχει 100% δίκιο στην απόφαση της, σε ένα αποστειρωμένο κράτος ελεγκτών αυτές είναι οι διαδικασίες». 

Ωστόσο, «Οι εκπρόσωποι μας στο Νομαρχιακό Συμβούλιο δεν εκλέγονται μόνο για να εφαρμόζουν τους νόμους. Για αυτό αρκούσε και ο διορισμένος Νομάρχης του προηγούμενου καθεστώτος. Εκλέγονται για να σχεδιάζουν και να υλοποιούν πολιτικές. Οπότε έχουν επιλογές. Θα μπορούσαν λοιπόν να εφαρμόσουν το νόμο αλλά παράλληλα να προτείνουν και λύσεις στο πρόβλημα που δημιουργείται. Θα μπορούσαν ίσως να βοηθήσουν την οργάνωση των Γυναικών της Σιέρα Λεόνε που έχει την ευθύνη του σταθμού να συμμορφωθεί με τις προδιαγραφές του νόμου. Θα μπορούσαν να προτείνουν λύσεις που δεν περιλαμβάνουν την οργάνωση. Θα μπορούσαν να κάνουν πολλά πράγματα. Σίγουρα όμως θα μπορούσαν να καθυστερήσουν τη σφράγιση του παιδικού σταθμού γιατί στις μέρες που ζούμε η κίνηση αυτή, σε συνδυασμό με τις άλλες «κινήσεις» του Νομάρχη, γεννά συγκεκριμένους συνειρμούς...».

ΠΗΓΗ: TVXS.gr

O μονόδρομος του ΣYPIZA: Aριστερόστροφη πορεία και δημοκρατική οργανωτική συγκρότηση του ΣYPIZA

1. «Ούτε βήμα πίσω»
Για τον ΣΥΡΙΖΑ η συνέχιση της αριστερόστροφης πορείας αποτελεί μονόδρομο. Κάθε άλλη επιλογή θα τον περιθωριοποιήσει ως πολιτικό χώρο, θα αυξήσει τις εντάσεις στο εσωτερικό του, θα απογειώσει την αποσυσπείρωση, ιδιαίτερα του «ανένταχτου» κόσμου, και βεβαίως θα αυξήσει τις φυγόκεντρες τάσεις προς άλλους πολιτικούς χώρους, κυρίως το ΠΑΣΟΚ.
Όταν λέμε «αριστερόστροφη πορεία» εννοούμε πρωτίστως τα εξής:
1. Την έμπρακτη και συνεχή αντιπαράθεσή του με τη νεοφιλελεύθερη διαχείριση της οικονομικής κρίσης και της ύφεσης, τη μονομερή απεύθυνσή του στους «από κάτω», την κατηγορηματική απόρριψη των νεοφιλελεύθερων σοσιαλδημοκρατικών στρατηγικών για την εκτόνωση της κρίσης και την ανάληψη συγκεκριμένων πρωτοβουλιών που θα ενισχύουν τους δεσμούς του με το χώρο της εργασίας γενικά, και της επισφαλούς εργασίας ειδικότερα, με τη νεολαία και με εκείνα τα τμήματα της κοινωνίας που υφίστανται τις συνέπειες της κρίσης κι έτσι θα αναβαθμίζουν τη «λαϊκότητα» του ΣΥΡΙΖΑ, τόσο στην πολιτική του, όσο και στην κοινωνική σύνθεσή του. Ως εκ τούτου, είναι εκ των ων ουκ άνευ ο ΣΥΡΙΖΑ να αναλάβει πρωτοβουλίες αγώνων για τα θέματα της κρίσης, της ανεργίας, της φτώχειας κ.λπ.
2. Την κατηγορηματική δέσμευση του συνόλου των συνιστωσών και των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ ότι αποκλείεται υπό οποιεσδήποτε συνθήκες να συμμετάσχει σε κυβερνητικό σχήμα συνεργασίας ή σε «οικουμενικές» λύσεις για την αντιμετώπιση του ενδεχομένου «ακυβερνησίας». Τούτο αποτελεί βασική προϋπόθεση για την προστασία του χώρου από την «κεντροαριστερή λεηλασία» αλλά και για την έναρξη μιας γόνιμης συζήτησης για τη συγκρότηση ενός εναλλακτικού πόλου και ενός προγράμματος που θα εκφράζει πραγματικές αλλαγές στους ταξικούς συσχετισμούς στην κοινωνία. Ελάχιστη αφετηρία γι’ αυτά θεωρούμε πως αποτελούν τα «15 σημεία» αλλά και το υπόλοιπο προγραμματικό υλικό όπως διαμορφώθηκε στην 2η Πανελλαδική Σύσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ. Σε ό,τι αφορά το ζήτημα της οικολογίας, ενώ υποστηρίζουμε τις κοινές δράσεις με άλλες δυνάμεις, δεν συμφωνούμε με την πολιτική συνεργασία με δυνάμεις όπως οι Οικολόγοι Πράσινοι, που αφήνουν ανοιχτή την πόρτα της κυβερνητικής συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ (και όχι μόνο...).
3. Την αποφασιστική αντιπαράθεση του ΣΥΡΙΖΑ με τις αστικές στρατηγικές της «ασφάλειας» και της «κοινωνικής διαίρεσης», που συμπυκνώνονται πρωτίστως στην αντιμετώπιση των οικονομικών και πολιτικών προσφύγων. Οποιαδήποτε διολίσθηση του ΣΥΡΙΖΑ (ή των συνιστωσών του) από το πεδίο «προβλήματα των μεταναστών» στο πεδίο «πρόβλημα μετανάστευσης», οποιαδήποτε υποχώρηση από την «υπεράσπιση των δημοκρατικών δικαιωμάτων» στην «προστασία της δημοκρατικής ομαλότητας» σημαίνει την υποταγή του στην κυρίαρχη ρητορική, τη μετάλλαξή του σε «αριστερή εκσυγχρονιστική δύναμη», δηλαδή συμπληρωματική δύναμη του συστήματος.
4. Την αποσαφήνιση και την εμβάθυνση της ιδεολογικοπολιτικής φυσιογνωμίας του ως αντινεοφιλελεύθερου αντικαπιταλιστικού χώρου, απολύτως ανταγωνιστικού με την κυβερνητική πολιτική, τα κόμματα εξουσίας και το σύνολο του αστικού πολιτικού συστήματος.
Με πλήρη επίγνωση της πραγματικότητας του ΣΥΡΙΖΑ ως συνόλου αλλά και κάθε συνιστώσας του ξεχωριστά, των διαφορετικών ιδεολογικοπολιτικών παραδόσεων και αναφορών, των αντιφάσεων και των ισορροπιών, θεωρούμε ότι τα προηγούμενα παραμένουν εφικτά υπό τις εξής προϋποθέσεις:
1. Την απόκτηση της δυνατότητας εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ ως χώρου να αποφασίζει και να εφαρμόζει την πολιτική του με όρους στοιχειώδους πολιτικής και οργανωτικής αυτοτέλειας.
2. Προστασία του ΣΥΡΙΖΑ από εσωτερικές αντιθέσεις και αντιφάσεις συνιστωσών, και κυρίως του ΣΥΝ. Αν είναι εύλογο η κατάσταση του ΣΥΝ, της μεγαλύτερης συνιστώσας, να επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι παράλληλα διαλυτικό ο ΣΥΡΙΖΑ να γίνεται όμηρος των τεκταινομένων στον Συνασπισμό. Για να είμαστε απολύτως σαφείς διευκρινίζουμε τούτο: Ένα ανασυνθετικό εγχείρημα τύπου ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να επιχειρηθεί χωρίς τον Συνασπισμό, υπονομεύεται όμως έως ακυρώσεως αν στον Συνασπισμό κυριαρχήσει μια αντίληψη «διατασικών συναινέσεων» (ειδικά με δυνάμεις που συστηματικά αρνούνται ή και υπονομεύουν το συριζικό εγχείρημα) που ανατρέπουν τη ριζοσπαστική πορεία του ΣΥΡΙΖΑ.
3. Την ανάδειξη από τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ μιας άλλης πολιτικής κουλτούρας σε αντίθεση με τις συμπεριφορές της αστικής πολιτικής, χωρίς διαγκωνισμούς για θέσεις εξουσίας, διαμεσολάβηση, ηγεμονισμούς, συμμαχίες χωρίς αρχές κ.λπ.

2. Για έναν ΣΥΡΙΖΑ των μελών και των συνιστωσών, για έναν ΣΥΡΙΖΑ των ανοιχτών δομών και διαδικασιών, για έναν ΣΥΡΙΖΑ της δημοκρατίας

Αποτελεί πλέον κοινό τόπο ότι μετά και τις τελευταίες εξελίξεις ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μπει σε κρίσιμη φάση. Είναι επίσης αυτονόητο, για όσους έχουν την παραμικρή σχέση με το εγχείρημα αυτό, ότι η οργανωτική (ανα)συγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ είναι σήμερα πιο αναγκαία από ποτέ.
Το οργανωτικό θέμα δεν είναι –τουλάχιστον για τον σημερινό ΣΥΡΙΖΑ– κάτι δευτερεύον. Είναι ένα ζήτημα κατεξοχήν πολιτικό, αν ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να υπερβεί τα στενά όρια μιας εκλογικής συμμαχίας και να μετατραπεί σε μια σοβαρή ελπίδα για ανασυγκρότηση της Αριστεράς και αντεπίθεση του κινήματος.
Χρειάζονται, λοιπόν, νέες δομές και νέες διαδικασίες. Δομές και διαδικασίες που θα χωράνε τόσο μέλη συνιστωσών και συνιστώσες ως σύνολα, με την αυτοτελή της δράση όποια το επιθυμεί, όσο και τους λεγόμενους ανένταχτους/ες.
Εν όψει της Πανελλαδικής Σύσκεψης του Οκτωβρίου για τα οργανωτικά θέματα του ΣΥΡΙΖΑ, προτείνουμε ως γενικό πολιτικό/οργανωτικό πλαίσιο τα εξής δέκα σημεία:
1. Πρέπει άμεσα να λειτουργήσουν παντού Τοπικές, Κλαδικές και Θεματικές Επιτροπές του ΣΥΡΙΖΑ, με μέλη, ανοιχτές και δημοκρατικές διαδικασίες, ανάδειξη οργάνων και διαύλους αμφίδρομης επαφής με τα κεντρικά όργανα του ΣΥΡΙΖΑ. Το πώς (το πώς, όχι το αν) θα εξασφαλιστούν στοιχειώδεις κανόνες πλουραλισμού, ισοτιμίας και δημοκρατίας (ποσοστώσεις, ψηφοφορίες, εκλογές κ.λπ.) είναι προς συζήτηση.
2. Μεταφορά του κέντρου βάρους των αποφάσεων στα όργανα του ΣΥΡΙΖΑ. Ουσιαστικοποίηση και θεσμοποίηση της συλλογικής λειτουργίας του ΣΥΡΙΖΑ. Τακτική λειτουργία των «ενδιάμεσων» οργάνων μεταξύ Τοπικής Επιτροπής και Γραμματείας. Τα όργανα αυτά αντιμετωπίζουν όλα τα μείζονα πολιτικά ζητήματα του ΣΥΡΙΖΑ και σε αυτά λογοδοτεί η Γραμματεία. Όχι στα κλειστά διευθυντήρια και στα αρχηγικά/προσωποκεντρικά σχήματα.
3. Ενιαία κέντρα αποφάσεων. Αναβάθμιση των κοινών λειτουργιών Κ.Ο. και Γραμματείας και άμεση ουσιαστική και μόνιμη σύνδεση των δύο οργάνων.
4. Λειτουργία της Κ.Ο. και της ευρωβουλευτικής ομάδας σε συριζικό/πλουραλιστικό πλαίσιο.
5. Γραφείο Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ. Επιτέλους, πλουραλιστική εκπροσώπηση στα ΜΜΕ.
6. Έντυπο του ΣΥΡΙΖΑ.
7. Ενίσχυση της Οργανωτικής Επιτροπής, που συντονίζει τη δράση των Τοπικών και παρακολουθεί την εφαρμογή των αποφάσεων των Πανελλαδικών.
8. «Συριζική» ρύθμιση των οικονομικών του ΣΥΡΙΖΑ, με βάση τις ανάγκες του εγχειρήματος. Δημιουργία πραγματικού και ισχυρού ταμείου του ΣΥΡΙΖΑ.
9. Θεσμοί εναλλαγής στα όργανα και σε καίριες θέσεις.
Κάποια από τα παραπάνω έχουν αποφασιστεί επανειλημμένα αλλά δεν έχουν εφαρμοστεί, ενδεικτικό μιας ορισμένης «διαπαραταξιακής» (ή, ακόμα χειρότερα) ηγεμονικής αντίληψης που κυριαρχεί συχνά στον ΣΥΡΙΖΑ. Είναι προφανές ότι από πουθενά δεν προκύπτει (δεν έχει τεθεί, άλλωστε) ότι τέτοιες ριζικές αλλαγές στον ΣΥΡΙΖΑ οδηγούν σε ενιαίο κόμμα, σε διάλυση των συνιστωσών κ.λπ.
Ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ βγαίνει πληγωμένος, από ένα κακό αποτέλεσμα και από μια καταστροφική διαχείριση του αποτελέσματος αυτού. Αυτός ο κόσμος, τόσο μέλη των συνιστωσών όσο και «ανένταχτοι/ες», ο κόσμος που το προηγούμενο διάστημα έδωσε μια μεγάλη μάχη, αυτός είναι που αρνείται να γυρίσουμε πίσω, αυτός είναι που «επιβάλλει» το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ να προχωρήσει, ενάντια σε ηγεμονισμούς, ενάντια σε κομματικές αναδιπλώσεις, ενάντια σε υποχωρήσεις μπροστά στις πιέσεις του συστήματος. Ας τον ακούσουμε, ας το ρισκάρουμε.

ΚΟΕ, ΔΕΑ, ΚΟΚΚΙΝΟ, ΡΟΖΑ

Τι ΣΥΡΙΖΑ χρειαζόμαστε και πώς θα τον πετύχουμε

H περίοδος που διανύουμε είναι κρίσιμη για το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ. Οι εκτιμήσεις και προτάσεις που ακολουθούν, αποτελούν μια προσπάθεια συμβολής στο ξεπέρασμα της κρίσης και στη συνέχιση μιας πορείας ενός ΣΥΡΙΖΑ, που θα ανταποκρίνεται στις ανάγκες και τις προσδοκίες των εργαζομένων, της κοινωνικής Αριστεράς.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι παιδί μιας ανάγκης βαθύτερης από τους σχεδιασμούς των όποιων επιτελείων κομμάτων και οργανώσεων, μιας ανάγκης ισχυρότερης από τις σκοπιμότητες της στιγμής και των συσχετισμών. Εκφράζει την ανάγκη να καλυφθεί ένα πραγματικό κενό στην ελληνική κοινωνία: να αποκτήσει οντότητα, μορφή και σχήμα, φωνή, λόγο και πράξη, υπολογίσιμη και βιώσιμη πολιτική παρουσία, η κοινωνική και πολιτική Αριστερά. Να αποτελέσει η σημερινή Αριστερά –μέσα από τη διαφορετικότητά της– μια πρωταγωνιστική, ανεξάρτητη από τον δικομματισμό, πολιτική και κοινωνική δύναμη. Να μπορέσει να συσπειρώσει και να εκφράσει, να δώσει υπόσταση στο δυναμικό της διάσπαρτης κοινωνικής Αριστεράς, των «ανένταχτων» –μη οργανωμένων σε κόμματα και οργανώσεις– και των νέων που δίνουν το παρών σε όλους τους μικρούς και μεγάλους αγώνες.
Η σημερινή κατάσταση που βιώνει ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι αποτέλεσμα επιλογών που έγιναν, επιθέσεων και πολέμου που του έγινε, φυσιογνωμίας που δεν αποκτήθηκε ή ήταν θολή, ευκαιριών που δεν αξιοποιήθηκαν και λαθεμένων αντιλήψεων για την πολιτική και την επικοινωνία στις σύγχρονες συνθήκες.
Απ’ αυτή την άποψη, το «όλα από την αρχή» δεν μας αφορά. «Κάποια» δεν μπορούν να συζητηθούν από την αρχή. Είναι τα κοινά συμφωνημένα για το τι είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, από τι αποτελείται, ο ρόλος των συνιστωσών του, ο πολιτικός του προσανατολισμός και η στόχευση, η σχέση του με το σύστημα, τον δικομματισμό και την κεντροαριστερά, η πάγια προσπάθεια για τη συσπείρωση ολόκληρης της ριζοσπαστικής Αριστεράς.
Στη βάση αυτή, ας μας επιτραπούν ορισμένες εκτιμήσεις και συμπεράσματα:

Το εκλογικό αποτέλεσμα

Το άσχημο εκλογικό αποτέλεσμα (μιλάμε για μια ήττα που μπορεί να αντιστραφεί αν αναλυθεί σωστά και βγουν χρήσιμα συμπεράσματα) οφείλεται, κυρίως, στο ότι:
• Το ζήτημα της καπιταλιστικής κρίσης δεν προβλήθηκε και δεν εστιάστηκε, όσο έπρεπε και απαιτούσαν οι καιροί, ως κεντρικός άξονας παρέμβασης, ως η κεντρική πολιτική ατζέντα, γύρω από την οποία η ριζοσπαστική Αριστερά έχει προτάσεις και λύσεις για τον κόσμο της εργασίας. Η κεντρικότητα της κρίσης χάθηκε και δεν φάνηκε ο ΣΥΡΙΖΑ ως ο «πολιτικός οργανισμός» που παλεύει ενάντια στην κρίση και τις συνέπειές της.
• Δεν κατορθώσαμε, την προεκλογική περίοδο, να βάλουμε στην ατζέντα της πολιτικής «συζήτησης» τι γίνεται σε ολόκληρη την Ευρώπη και ειδικά στην ευρωπαϊκή Αριστερά, σχετικά με την κρίση. Και υπήρχαν πολλά που θα μπορούσαμε να προβάλουμε σαν συντονισμένη πανευρωπαϊκή απάντηση των εργαζομένων απέναντι στην κρίση.Οι θέσεις και οι προτάσεις μας για την ΕΕ που με τόσο κόπο διατυπώθηκαν, αγνοήθηκαν και συχνά συκοφαντήθηκαν.
• Δεν διαφοροποιηθήκαμε από τα υπόλοιπα κόμματα και δεν καταγραφήκαμε σαν κάτι διαφορετικό ποιοτικά, αν και η σύνθεση του ψηφοδελτίου μάς έδινε αυτή τη δυνατότητα. Η εικόνα «όλοι ίδιοι είναι» συμπεριλάμβανε και εμάς και δυνητικά ψηφοφόροι μας προτίμησαν το μπάνιο ή την αποχή και δεν έβλεπαν γιατί να μας προτιμήσουν.
• Οι θετικές εναλλακτικές προτάσεις που επεξεργαστήκαμε (15 σημεία, πρόγραμμα ΣΥΡΙΖΑ, προτάσεις της Κ.Ο. κ.λπ.) και κυρίως οι αγώνες και οι αντιστάσεις, που ενισχύσαμε το προηγούμενο διάστημα, δεν μπόρεσαν να αξιοποιηθούν.
• Η επικοινωνιακή μας καμπάνια, εξαιτίας των παραπάνω, αλλά και μιας ευφορίας που στηριζόταν σε δημοσκοπικά και όχι πραγματικά δεδομένα, ήταν άνευρη, όχι διακριτή, χαλαρή, δεν στόχευε στην ανάδειξη των προβλημάτων του κόσμου της εργασίας και στην ανάγκη μιας άλλης πολιτικής.
• Δεν αξιοποιήθηκαν όλα τα στελέχη, δεν υπήρχε ένας σχεδιασμός για την αξιοποίηση και τον πολλαπλασιασμό των δυνάμεών μας, ούτε και σχέδιο για τα αδύναμα σημεία, που χρειάζονταν ενίσχυση. Η εκλογική επιτροπή δεν μπόρεσε να παίξει το ρόλο της, ενώ προβλήματα που δεν επιλύθηκαν στο προηγούμενο διάστημα, μπήκαν με σφοδρότητα να λυθούν κατά την προεκλογική περίοδο.
Περιοριζόμαστε σε αυτά που θεωρούμε κομβικά. Θα μπορούσαν να προστεθούν και άλλα. Όμως δεν είναι της παρούσης και εξάλλου οι συνιστώσες έχουν ήδη περιγράψει και άλλες πλευρές.

Η μήτρα της κρίσης του ΣΥΡΙΖΑ

Αν όμως θέλουμε να ψάξουμε λίγο για τη μήτρα της σημερινής κρίσης θα οδηγηθούμε αναγκαστικά στην 1η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ. Στη μη εφαρμογή των αποφάσεών της και βεβαίως στη μη αξιοποίηση της μεγάλης «ζήτησης για ΣΥΡΙΖΑ» που υπήρχε τότε στην κοινωνία. Στην ουσία, με διάφορα προσχήματα, μπλοκαρίστηκε η εφαρμογή των αποφάσεων αυτών από τη μεγαλύτερη συνιστώσα που και τότε προτιμούσε έναν ΣΥΡΙΖΑ-εκλογική ομπρέλα. Η μη εφαρμογή των αποφάσεων της 1ης Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης του ΣΥΡΙΖΑ σήμαινε στην πράξη μπλοκάρισμα των όρων πολιτικής συγκρότησης και λειτουργίας του ΣΥΡΙΖΑ.
Οι παλίνδρομες κινήσεις, οι αμφιλεγόμενες δηλώσεις, η εξαγγελία πολιτικών προτάσεων χωρίς προηγούμενη συνεννόηση, η ακύρωση στην πράξη μιας πλουραλιστικής εκπροσώπησης στα ΜΜΕ ήταν η συνέχεια της μη εφαρμογής των αποφάσεων της Συνδιάσκεψης. Έτσι όμως η αυθαιρεσία και ένα καθεστώς μονομερών επιλογών στις σχέσεις μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ, εμπεδώνονταν, γεννώντας απογοήτευση και αποστράτευση.
Και σήμερα;
Σήμερα είναι αναγνωρισμένη η κρίση φυσιογνωμίας και η κρίση προοπτικής ενός σχήματος, που έχει ορισμένα τυπικά χαρακτηριστικά εγχειρήματος κοινής δράσης και πολιτικής συνεργασίας, αλλά ουσιαστικά λειτουργεί περισσότερο σαν ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και όχι σαν ΣΥΡΙΖΑ μετωπικός ή συνεργατικός πολιτικός οργανισμός της ριζοσπαστικής Αριστεράς.
Η «εκφώνηση» του εγχειρήματος και οι προσδοκίες του κόσμου της κοινωνικής και πολιτικής Αριστεράς κάνουν λόγο για έναν ΣΥΡΙΖΑ που αποτέλεσε τη «μεγαλύτερη πολιτική καινοτομία που εμφανίστηκε στο πολιτικό σκηνικό τα τελευταία 20 χρόνια». Η πραγματικότητα όμως, ο «υπαρκτός ΣΥΡΙΖΑ», κουτσουρεύτηκε, εμποδίστηκε να ψηλώσει και να ριζώσει, γιατί αυτό θα ξεπερνούσε κατά πολύ συνήθειες, πρακτικές και θα τάραζε τα λιμνάζοντα νερά της πολιτικής ζωής. Έτσι φτάσαμε σε μια κρίση, σε έναν ή πολλούς κόμπους που πρέπει να επιλυθούν τώρα.
Η ανώμαλη προσγείωση που έγινε με το εκλογικό αποτέλεσμα και η κρίση που εμφανίστηκε μετεκλογικά, μπορούν, ίσως, να αποτελέσουν την τελευταία ευκαιρία να λυθούν πραγματικά ορισμένα ζητήματα –πολιτικά και οργανωτικά– που να επιτρέψουν τη συνέχιση, με κάποιους όρους, του εγχειρήματος του ΣΥΡΙΖΑ. Η ίδια η πραγματικότητα τα τελευταία δύο χρόνια ήταν απλόχερη και μας παρουσίασε δύο-τρεις πολύ μεγάλες «ευκαιρίες», αλλά εμείς φανήκαμε μίζεροι και αδύναμοι να τις αξιοποιήσουμε. Μπροστά μας έχουμε την τελευταία, μάλλον, ευκαιρία: Ο ΣΥΡΙΖΑ να γίνει ο πολιτικός οργανισμός, που αντιπαλεύει την κρίση, ενώνει τον κόσμο που πλήττεται από την κρίση, ανοίγει έναν δρόμο για την Αριστερά. Ο κοινωνικός ΣΥΡΙΖΑ το απαιτεί, θέλει και μπορεί. Ο πολιτικός ΣΥΡΙΖΑ θα θελήσει; Και θα καταφέρει να αντιστοιχηθεί μ’ αυτή τη λαϊκή απαίτηση;
Η μη αναγνώριση των αιτιών της κρίσης, η προσκόλληση σε ένα σχήμα που έχει ήδη ξεπεραστεί από τη ζωή, η φοβερή διάσταση λόγων και έργων σχετικά με τον ΣΥΡΙΖΑ («Ο ΣΥΡΙΖΑ στρατηγική επιλογή» χωρίς να το εννοούμε) και η εμμονή σε μια εκδοχή ΣΥΡΙΖΑ όπου τα μονοπώλια και τα προνόμια της μεγαλύτερης συνιστώσας είναι θέσφατο, οδηγεί αντικειμενικά σε κλιμάκωση της κρίσης. Ιδιαίτερα όταν μια ηγεσία αρνείται ουσιαστικά να πάρει τις ευθύνες της για μια εκλογική αποτυχία, ενώ, ταυτόχρονα, κάνει επιλογές και συνεργασίες ή ανέχεται φωνές στο εσωτερικό του χώρου της, που είτε βάλλουν ενάντια στον ΣΥΡΙΖΑ είτε τον βλέπουν σαν την «παράταξη» με την οποία κατεβαίνουν στις εκλογές.
Ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ είναι θυμωμένος με όσους, τόσο προεκλογικά, όσο και μετεκλογικά, δηλώνουν με κάθε ευκαιρία ότι ο ΣΥΡΙΖΑ που γνωρίσαμε (και θέλουμε) είναι ένα αριστερίστικο κατόρθωμα, που ακυρώνει βασικά χαρακτηριστικά της ανανεωτικής Αριστεράς. Οι ισχυρισμοί δεν σκύβουν καθόλου στα κείμενα και στις διακηρύξεις μας, όπου πουθενά ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ορίζεται ως συνέχεια ή ενότητα της «ανανεωτικής» Αριστεράς, γιατί τότε θα όφειλαν να αναφέρονται και όλες οι άλλες εκδοχές Αριστεράς που στεγάζονται στο εγχείρημα. Αντίθετα, το πρωτότυπο του εγχειρήματος, συνδέεται με το «ριζοσπαστική», που εκφράζει την προοπτική της συσπείρωσης όλων των γνωστών ρευμάτων, ιδεολογικών και πολιτικών, της κομμουνιστικής Αριστεράς, αλλά και άλλων προοδευτικών αριστερών δυνάμεων. Αυτά για να μην ξεχνιόμαστε στις αναφορές και τους φόβους για τη δημιουργία «νέου κόμματος» που επιστρατεύεται, ώστε να μην αποκτήσει ο ΣΥΡΙΖΑ στοιχειώδη λειτουργία και συγκρότηση. Ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ είναι ιδιαίτερα θυμωμένος, που βλέπει να στήνονται ειδύλλια, χωρίς να μπαίνουν όροι και κανόνες λειτουργίας απέναντι στο εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ, που με σεβασμό στην όποια ιδιαίτερη άποψη, θα υποχρεώνουν, ταυτόχρονα, όλους να σέβονται και να εφαρμόζουν τις κοινές θέσεις και προτάσεις του κοινού εγχειρήματός μας. Ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ φοβάται ότι αυτοί οι συμβιβασμοί στηρίζονται σε μιαν ακόμα πιο αφυδατωμένη μορφή ύπαρξης του ΣΥΡΙΖΑ, είναι ξένοι προς την κουλτούρα και την πολιτική ηθική της Αριστεράς, και δικαιολογημένα ανησυχεί. Κάθε απομάκρυνση από την αφετηριακή συνάντηση με κύριο κανόνα την ισοτιμία χωρίς ηγεμονισμούς δημιουργεί επικίνδυνα ρήγματα στο εγχείρημα.
Χρειάζεται, επίσης, να σημειωθεί ότι όλα αυτά εξελίσσονται σε συνθήκες που χρειάζονται γενναίες και τολμηρές αποφάσεις για την αντιστροφή του άσχημου κλίματος και το ξεπέρασμα της κρίσης. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αναγκαίος στην ελληνική κοινωνία, όταν είναι ζωντανός, κινηματικός, οραματικός, όταν γεννάει και γονιμοποιεί ιδέες και πράξη που μετασχηματίζουν την πραγματικότητα και τους συσχετισμούς. Ο ΣΥΡΙΖΑ συρρικνώνεται και ζαρώνει, διαλύεται, όταν χρησιμοποιείται σαν όχημα εκλογικής διάσωσης και μόνο. Ο επιστρατευμένος «κομματικός πατριωτισμός» είναι αδιέξοδος, αλλά και ανίκανος να ξεπεράσει την κρίση, γιατί αποκόβεται από την πραγματικότητα και τις λαϊκές ανάγκες. Ο πατριωτισμός αυτός είναι τέκνο των μηχανισμών και των φιλοδοξιών και όχι τμήμα ενός πολιτικού σχεδίου. Είναι σχεδία διάσωσης σε ταραγμένα νερά, που οι επιβάτες της δεν φέρουν σωσίβια, νομίζοντας ότι διευθύνουν ένα ασφαλές υπερωκεάνιο.
Κατά την άποψή μας ούτε η σχεδία ούτε το όποιο πλοιάριο πρέπει να βουλιάξουν. Για να γίνει αυτό, χρειάζονται απαντήσεις και λύσεις στα προβλήματα που έχουμε. Όσοι θεωρούν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι απλά η μαζική οργάνωση του κόμματός τους υπονομεύουν ουσιαστικά το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ.

Η κεντρικότητα της κρίσης

Ξεκινάμε από το θέμα της πολιτικής γραμμής και της εξωστρεφούς δραστηριότητας του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό είναι το κεντρικό ζήτημα για το ξεπέρασμα της άσχημης κατάστασης, για την ανασυγκρότησή του.
Το κεντρικό ερώτημα παγκόσμια, ευρωπαϊκά, ελλαδικά είναι σε ποια κατεύθυνση θα οδηγήσει τον πολιτικό άξονα η κρίση. Αριστερά ή δεξιά;
Το πρόβλημα για την Αριστερά είναι η πολιτική της ταυτότητα, η κοινωνική της απεύθυνση και ο κεντρικός πολιτικός στόχος στη σημερινή εποχή της κρίσης.
Να εμφανιστεί και να είναι πραγματικά η Αριστερά, ο μόνος πολιτικός οργανισμός, που παλεύει ενάντια στις συνέπειες της κρίσης, που ενώνει το λαό και οργανώνει την αντίστασή του, που ο κεντρικός πολιτικός της στόχος είναι ένα διαφορετικό πολιτικό σύστημα.
Να χτίσουμε το κοινωνικό μέτωπο που θα ενώνει τα τμήματα του λαού που πληρώνουν τις συνέπειες της κρίσης και θα δημιουργεί τους όρους αντίστασής του.
Να σκεφτόμαστε διαρκώς πως χρειάζεται ενότητα λόγων και πράξης. Να ενώνουμε σε επίπεδο συνοικίας και πόλης, σε επίπεδο χώρων και κλάδων εργασίας τους άνεργους, τους απολυμένους, τους μικρομεσαίους, τους εργαζόμενους, τους νέους και τις γυναίκες. Να συγκροτούμε παντού μέτωπα, επιτροπές αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας, μέτωπα δικαιωμάτων, παιδείας, πολιτισμού περιβάλλοντος κ.λπ.
Η ενότητα στη δράση, η ενότητα της Αριστεράς σήμερα είναι πιο αναγκαία από χθες. Μια ενότητα που θα οξυγονώσει την Αριστερά, που θα της αυξήσει τα ακροατήρια, που θα δημιουργήσει ευκαιρίες και δυνατότητες. Που θα κάνει την Αριστερά το αντίπαλο δέος του συστήματος, την Αριστερά εκφραστή και εκπρόσωπο των λαϊκών στρωμάτων που δέχονται τις συνέπειες της κρίσης.
Αν η κρίση μας οδηγεί σε ένα άλλο πολιτικό σύστημα, τότε ο σημαντικότερος πολιτικός αγώνας είναι η επιλογή και η προβολή του από την πλευρά της Αριστεράς, άρα κοινωνική και πολιτική πλειοψηφία. Η καθημερινή της ατζέντα, η καθημερινή κοινωνική της δράση πρέπει να επικεντρώνει στα βασικά προβλήματα που απασχολούν τους συνηθισμένους ανθρώπους και τις «επικίνδυνες τάξεις» κατά τον Μαρξ.
Πρέπει να ξαναδημιουργηθούν οι δεσμοί μέσα στους χώρους δουλειάς, μέσα στην πόλη, με αυτούς τους συνηθισμένους ανθρώπους που σήμερα ψηφίζουν ΛΑΟΣ, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ.
Δεν μπορεί να μας συγκινεί, κυρίως, η μεταμοντέρνα έκδοση και εκδοχή της Αριστεράς που αντικαθιστά την πολιτική με την επικοινωνία, το κίνημα με την εικόνα, την πολιτική δουλειά με τον ακτιβισμό, που περισπάται σε δευτερεύοντα ζητήματα, απότοκα των βασικών αντιθέσεων, σοβαρά μεν αλλά σήμερα κάπως δευτερεύοντα και χωρίς δυνατότητα αντιπαράθεσης και ενότητας με τον κύριο όγκο των λαϊκών στρωμάτων, που πλήττονται καίρια σ’ όλα τα βασικά δικαιώματα και κατακτήσεις και βιώνουν στο πετσί τους τον βάρβαρο και απάνθρωπο νεοφιλελεύθερο καπιταλισμό και τις πολιτικές του.

Η ταυτότητα του ΣΥΡΙΖΑ

Σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο η Αριστερά με τις θετικές προτάσεις και τον λόγο της προβάλλει ως βασική δύναμη μιας νέας πολιτικής και κοινωνικής πλειοψηφίας και επιδιώκει λύσεις, μεταρρυθμίσεις, αλλαγές που να ανοίγουν το δρόμο σε μια μεγάλη αλλαγή και όχι να μετατρέπεται σε συμπληρωματική δύναμη του δικομματισμού. Ο αγώνας ενάντια στον νεοφιλελευθερισμό και το δικομματισμό στην Ελλάδα περνά μέσα από την ενίσχυση του ρόλου της Αριστεράς, μέσα από την κοινή της δράση, μέσα από τη συσπείρωση δυνάμεων σε ένα μεγάλο λαϊκό ρεύμα-μέτωπο. Η τακτική για την επίτευξη αυτού του στρατηγικού στόχου πρέπει να είναι ευέλικτη, πλούσια, και κυρίως να στέλνει τα σωστά μηνύματα για το τι θέλουμε να κάνουμε, έχοντας σταθερό αριστερό προσανατολισμό. Να μας ανοίγει δρόμο για τον στρατηγικό στόχο και να μην «δουλεύει» για άλλες δυνάμεις.
Επομένως ο ΣΥΡΙΖΑ ορίζεται με αυτήν την ταυτότητα και φυσιογνωμία και εκπονεί έναν σχεδιασμό συγκρότησης και παρέμβασης με βάση αυτήν την αξιολόγηση και πλαίσιο. Ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται τώρα, μετά από μια εκλογική ήττα που δημιούργησε πολλές αναταράξεις, μπροστά σε ένα σταυροδρόμι. Ή να συνεχίσει όπως ήταν μέχρι πριν ή να αλλάξει. Αλλαγές που θα θερμάνουν τον κόσμο που έχουμε απογοητεύσει, αλλαγές που θα σημάνουν πολιτική υπέρβαση μηχανισμών και γραφειοκρατίας, αλλαγές που θα ενισχύουν στη λαϊκή συνείδηση τον αριστερό, ριζοσπαστικό προσανατολισμό του, αλλαγές που θα αυξάνουν τη συλλογικότητα και τη δημοκρατία, δηλαδή την ουσιαστική συμμετοχή. Αλλαγές που θα τερματίζουν τα δύο πρόσωπα, που το ένα ακυρώνει το άλλο, την ίδια στιγμή που πρέπει στο εσωτερικό του να ακούγονται όλες οι φωνές.
Είναι αναγκαία η ενοποίηση των διάφορων κέντρων λήψης αποφάσεων, έτσι ώστε η Κεντρική Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ να ανταποκρίνεται συνθετικά στα θέματα πολιτικής γραμμής και τακτικής της κάθε περιόδου. Τέτοια που να προσανατολίζει, να συνενώνει, να συντονίζει τον πολιτικό και κοινωνικό ΣΥΡΙΖΑ στις δύσκολες και αντιφατικές συνθήκες που δημιουργούνται.
Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να αναβαπτιστεί πρώτα και κύρια μέσα στον κόσμο του. Να τον ακούσει καλά και να αντιστοιχηθεί με τις επιθυμίες του. Επιθυμία του είναι να μην έχουμε δύο φωνές. Επιθυμία του είναι μια πολιτική γραμμή που να τον φέρνει σε επαφή με τους συνηθισμένους ανθρώπους και τις «επικίνδυνες τάξεις». Επιθυμία του είναι η πολιτική του στράτευση.
Γι’ αυτό και στο οργανωτικό ζήτημα του ΣΥΡΙΖΑ, που σήμερα έχει εξελιχτεί σε πολιτικό, πρέπει να εξασφαλιστεί η εφαρμογή όλων των αποφάσεων της 1ης Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης και ταυτόχρονα να προωθήσουμε στα πλαίσια της Οργανωτικής Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης του Οκτώβρη ιδέες όπως:
• Συλλογική, ενιαία, αποτελεσματική πολιτική διεύθυνση (επεξεργασία γραμμής). Η Γραμματεία και Κεντρική Συντονιστική Επιτροπή να είναι ο τόπος όπου γίνεται η επεξεργασία, η εκπόνηση, ο έλεγχος και παίρνονται οι αποφάσεις για τα κεντρικά πολιτικά ζητήματα. Δεν μπορεί να συνεχιστεί η κατάσταση να εκφωνείται η πολιτική γραμμή από κορυφαίους παράγοντες χωρίς συνεννόηση και συζήτηση.
• Συστήνεται μια επιτροπή εργασίας με περιεχόμενο την επεξεργασία και την πρόταση προς την Γραμματεία πολιτικής γραμμής και τακτικής. Η επιτροπή αυτή αποτελείται από μέλη της Γραμματείας και της Κοινοβουλευτικής ομάδας.
• Ενιαία πανελλαδική λειτουργία, όχι ενιαίο κόμμα σήμερα, αλλά διπλές εντάξεις, κάρτα μέλους.
• Θητείες σε όλα τα όργανα, Συνδιασκέψεις και Σώματα.
• Επικύρωση από την Πανελλαδική Συνδιάσκεψη των Κεντρικών Οργάνων (Κεντρική Γραμματεία, Κεντρική Συντονιστική Επιτροπή).
• Ενιαία έκφραση προς τα έξω (τύπος, επικοινωνία, κ.λπ.), με Γραφείο Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ και επίσημο εκπρόσωπο Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ.
• Περιοδικό μηνιαίο, θεματολογικό με τις πολιτικές απόψεις και τις αντιπαραθέσεις.
• Όλες οι επιτροπές του ΣΥΡΙΖΑ συγκροτούνται, να λειτουργούν κανονικά και να οργανώνουν την εξωστρεφή δραστηριότητα σε κεντρικά θέματα σύμφωνα με τις αποφάσεις των τοπικών Συνελεύσεων, τις εισηγήσεις της Γραμματείας και το υλικό που πρέπει να βγαίνει.
Είμαστε ανοιχτοί σε όποιες προτάσεις και ιδέες μπορούν να δυναμώσουν πραγματικά τον ΣΥΡΙΖΑ, να δώσουν πνοή στο εγχείρημά του, να θέσουν κανόνες στο τρόπο λειτουργίας και δράσης του, ώστε να είναι αποτελεσματικός, ρεαλιστικός, κοινωνικός και πολιτικός. Στα πλαίσια της Οργανωτικής Συνδιάσκεψης μπορούμε να ανταλλάξουμε σκέψεις και ιδέες για να προχωρήσει –χωρίς αποκλεισμούς– η «μεγαλύτερη πολιτική καινοτομία που εμφανίστηκε στο πολιτικό σκηνικό τα τελευταία 20 χρόνια».Σήμερα περισσότερο από ποτέ χρειάζεται να ανακατέψουμε τα χαρτιά με τρόπο που να κάνουμε γρήγορα βήματα μπροστά.

ΚΟΕ, ΔΕΑ, Ενεργοί Πολίτες, ΚΕΔΑ, 
Οικοσοσιαλιστές, 
Μαρία Φραγκιαδάκη,
(μέλος της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ)