Για τριανταέξι μέρες ο ανεπανάληπτος ξεσηκωμός του ελληνικού λαού διδάσκει αξιοπρέπεια. Και η αξιοπρέπεια είναι κάτι που λείπει από την κυβέρνηση που έγραψε σήμερα μια από τις μελανότερες σελίδες της μεταπολίτευσης.
Τύφλα να ‘ χουν οι δοσίλογοι του παρελθόντος που με το ένα χέρι πούλαγαν πατριωτισμό και με το άλλο χέρι έδιναν το λαό και τη χώρα στα εκτελεστικά αποσπάσματα. Δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από τη σημερινή κυβέρνηση που από τη μια υποστηρίζει ότι σώζει τη χώρα από τη χρεοκοπία και από την άλλη γδέρνει τον εργαζόμενο κόσμο και ξεπουλά το δημόσιο πλούτο.
Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ στην πραγματικότητα είναι έκπτωτη. Ακόμη κι αν πέρασε το Μεσοπρόθεσμο χάρις στην ψήφο βουλευτών που έχουν πάρει οριστικό διαζύγιο με την ντροπή και το φιλότιμο, τελεί υπό προθεσμία. Δεν μπορεί και δεν δικαιούται να κυβερνήσει, δεν μπορεί και δεν δικαιούται να εφαρμόσει, έστω και για μια μέρα το νέο μνημόνιο.
Ολόκληρο το πολιτικό σύστημα είναι έκπτωτο στη λαϊκή συνείδηση. Είναι ένοχο για τον πρωτοφανή βιασμό της δημοκρατίας, της εθνικής αξιοπρέπειας, της λαϊκής κυριαρχίας.
Ο χημικός πόλεμος και η κτηνώδης βία που εξαπέλυσε η κυβέρνηση αποκλειστικό στόχο είχε να ξεμπερδέψει με το κίνημα της πλατείας. Δεν θα καταφέρουν όμως να κάμψουν το αγωνιστικό φρόνημα του λαού.
Η πρωτοφανής βαρβαρότητα των ΜΑΤ που έριχναν μέχρι και πέτρες στα κεφάλια των διαδηλωτών όταν ξέμεναν από χημικά, αποτελεί τρανή απόδειξη για την εξέλιξη που επιθυμεί η κυβέρνηση. Σε αυτή την εξέλιξη συνηγορούν ομάδες βίας που ποτέ άλλοτε δεν βρέθηκαν τόσο μακριά από τη λαϊκή θέληση και ποτέ άλλοτε δεν κινήθηκαν τόσο κοντά στους σχεδιασμούς της εξουσίας.
Η πλατεία Συντάγματος είναι του λαού. Δεν μπορεί κανένας να την αδειάσει από τη λαϊκή αγανάκτηση. Το κίνημα θα την ανακαταλάβει, θα την καθαρίσει, θα την ξανακάνει τόπο συγκέντρωσης εκατοντάδων χιλιάδων. Και αυτή η κυβέρνηση της βίας, των απειλών, της χρεοκοπίας και της πτώχευσης είναι το πρώτο απόστημα του απερχόμενου πολιτικού συστήματος που πρέπει να σπάσει, χωρίς καμιά καθυστέρηση.
Πέμπτη 30 Ιουνίου 2011
Δελτίο Τύπου της ΚΟΕ για την καταστολή!
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΕΛΛΑΔΑΣ
Δελτίο Τύπου
28 Ιούνη 2011
Τα τανκς και η χούντα είναι εδώ
Δεν θα καμφθεί η αντίσταση του λαού!
Πάρτε το Μνημόνιο και φύγετε από δω!
Με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο αποκαλύφθηκε το σχέδιο της κυβέρνησης και των δυνάμεων καταστολής, το οποίο είχε προφανή στόχο την τρομοκράτηση των χιλιάδων διαδηλωτών και την ακύρωση της παλλαϊκής κινητοποίησης για τον 48ωρο αποκλεισμό της Βουλής, όπου ψηφίζεται το Μεσοπρόθεσμο.
Με την βοήθεια ομάδων που δεν έχουν καμιά σχέση με το μαζικό κίνημα και τις πλατείες, και που εκφράζουν ανοιχτά την εχθρότητά τους προς το μεγαλειώδες ειρηνικό δημοκρατικό κίνημα, ξεδίπλωσαν το καλά οργανωμένο σχέδιό τους. Πνίγοντας το Σύνταγμα και τους γύρω δρόμους με τόνους χημικών και εξαπολύοντας δολοφονικές επιθέσεις εναντίον των διαδηλωτών, αδιαφορώντας για πιθανά θύματα, αποκάλυψαν τις εντολές που είχαν από την απομονωμένη και πανικόβλητη κυβέρνηση, η οποία μετά τις απειλές τύπου Πάγκαλου καταφεύγει στην ωμή βία για να κρατηθεί στην εξουσία, εκτελώντας το συμβόλαιο που έχει υπογράψει με την τρόικα. Η χούντα σήμερα θέλησε να καταργήσει, να καθαρίσει με την ωμή βία και καταστολή την πλατεία Συντάγματος.
Ο λαός, όμως, οι χιλιάδες αγωνιζόμενοι στην Πλατεία Συντάγματος και σε όλες τις πλατείας της χώρας θα εντείνουν τον αγώνα. Θα σπάσουν την τρομοκρατία. Θα διώξουν την κυβέρνηση και το Μνημόνιο.
Ø Η χούντα δεν τελείωσε το ’73!
Ø Στον πάσσαλο της ατίμωσης όσοι ψηφίσουν το κατάπτυστο μεσοπρόθεσμο!
Ø Στον πάσσαλο της ατίμωσης όσοι σχεδίασαν και εκτέλεσαν το πογκρόμ ενάντια στο λαό στην Πλατεία Συντάγματος.
Ø Ο αγώνας συνεχίζεται! Για πραγματική δημοκρατία, ανεξαρτησία, αξιοπρέπεια, δικαιοσύνη και χειραφέτηση.
28/6/2011
Το Γραφείο Τύπου της ΚΟΕ
Τηλ. 210-6441745 * Φαξ 210-6430024 * Email info@koel.gr * Ιστοσελίδα www.koel.gr
Δελτίο Τύπου
28 Ιούνη 2011
Τα τανκς και η χούντα είναι εδώ
Δεν θα καμφθεί η αντίσταση του λαού!
Πάρτε το Μνημόνιο και φύγετε από δω!
Με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο αποκαλύφθηκε το σχέδιο της κυβέρνησης και των δυνάμεων καταστολής, το οποίο είχε προφανή στόχο την τρομοκράτηση των χιλιάδων διαδηλωτών και την ακύρωση της παλλαϊκής κινητοποίησης για τον 48ωρο αποκλεισμό της Βουλής, όπου ψηφίζεται το Μεσοπρόθεσμο.
Με την βοήθεια ομάδων που δεν έχουν καμιά σχέση με το μαζικό κίνημα και τις πλατείες, και που εκφράζουν ανοιχτά την εχθρότητά τους προς το μεγαλειώδες ειρηνικό δημοκρατικό κίνημα, ξεδίπλωσαν το καλά οργανωμένο σχέδιό τους. Πνίγοντας το Σύνταγμα και τους γύρω δρόμους με τόνους χημικών και εξαπολύοντας δολοφονικές επιθέσεις εναντίον των διαδηλωτών, αδιαφορώντας για πιθανά θύματα, αποκάλυψαν τις εντολές που είχαν από την απομονωμένη και πανικόβλητη κυβέρνηση, η οποία μετά τις απειλές τύπου Πάγκαλου καταφεύγει στην ωμή βία για να κρατηθεί στην εξουσία, εκτελώντας το συμβόλαιο που έχει υπογράψει με την τρόικα. Η χούντα σήμερα θέλησε να καταργήσει, να καθαρίσει με την ωμή βία και καταστολή την πλατεία Συντάγματος.
Ο λαός, όμως, οι χιλιάδες αγωνιζόμενοι στην Πλατεία Συντάγματος και σε όλες τις πλατείας της χώρας θα εντείνουν τον αγώνα. Θα σπάσουν την τρομοκρατία. Θα διώξουν την κυβέρνηση και το Μνημόνιο.
Ø Η χούντα δεν τελείωσε το ’73!
Ø Στον πάσσαλο της ατίμωσης όσοι ψηφίσουν το κατάπτυστο μεσοπρόθεσμο!
Ø Στον πάσσαλο της ατίμωσης όσοι σχεδίασαν και εκτέλεσαν το πογκρόμ ενάντια στο λαό στην Πλατεία Συντάγματος.
Ø Ο αγώνας συνεχίζεται! Για πραγματική δημοκρατία, ανεξαρτησία, αξιοπρέπεια, δικαιοσύνη και χειραφέτηση.
28/6/2011
Το Γραφείο Τύπου της ΚΟΕ
Τηλ. 210-6441745 * Φαξ 210-6430024 * Email info@koel.gr * Ιστοσελίδα www.koel.gr
Σάββατο 25 Ιουνίου 2011
Resistance Festival 2011
4η ΔΙΕΘΝΗΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΚΙΝΗΜΑΤΩΝ
Resistance Festival 2011
Ο φόβος αλλάζει στρατόπεδο
Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών (Ιερά Οδός)
1 | 2| 3 ΙΟΥΛΙΟΥ
Τυνησία, Αίγυπτος, Συρία, Υεμένη… ξεσηκωμός στον Αραβικό κόσμο. Μαδρίτη, Βαρκελόνη, Λισαβόνα, Αθήνα… οι πλατείες αγανακτούν και κάνουν πολιτική. Ο νόμος «όπου υπάρχει καταπίεση θα υπάρχει και αντίσταση» δεν μπορούσε παρά να εκδηλωθεί!
Δεκαετίες ολόκληρες διεφθαρμένα καθεστώτα, φτώχεια και ανεργία. Ένας κόσμος που φτιαχνόταν για εμάς χωρίς εμάς, μια δημοκρατία που συνθλίβεται στους μονόδρομους των αγορών, μια ζωή για τις επόμενες γενιές χειρότερη από αυτήν που είχαν οι προηγούμενες.
Τρία χρόνια μέσα στην κρίση. Ένας χρόνος Μνημόνιο στη χώρα μας, αρκετές βδομάδες με εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον πλανήτη, στις πλατείες όλου του κόσμου, να ζητάνε: Δημοκρατία, Αξιοπρέπεια, Ψωμί, Δουλειά.
Μία νέα παγκόσμια αφύπνιση των λαών. Ένα νέο παγκόσμιο κίνημα γεννιέται; Το φετινό Resistance Festival 2011 θέλει να ακούσει και να μιλήσει για τις πλατείες. Για τη νέα πολιτική, τις νέες μορφές αντίστασης, τις προκλήσεις για την αριστερά.
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
Παρασκευή 01/07
Κεντρική εκδήλωση:
21.00: Το λόγο έχουν οι πλατείες του κόσμου
Το κίνημα των πλατειών ώθησε εκατομμύρια ανθρώπους στη Μέση Ανατολή, στη Βόρεια Αφρική και στην Ευρώπη να βγουν στο προσκήνιο. Ένα νέο κίνημα, με ομοιότητες αλλά και διαφορές από πλατεία σε πλατεία: Ταχρίρ, Puerta del Sol, Rossio, Plaça de Catalunya, Σύνταγμα… αλλά και πλατεία 1ης Μάη στο Μπουένος Άιρες πριν 10 χρόνια! Συμμετέχουν:
· Αθήνα: Δημήτρης Μητρόπουλος (dikaioma.gr)
· Μαδρίτη: Juma Estévez
· Βαρκελόνη: Gerard Coca και Rubo Borràs
· Λισαβόνα: Filipa Gonçalves
· Κάιρο: Mohammed Mostafa Youssef (Κίνημα 6 Απρίλη)
· Μπουένος Άιρες: César Miguel García (Νεολαία CCC)
Εργαστήρια – Συζητήσεις:
19.30: Από τη Νάπολι στην Κερατέα
Διαχείριση σκουπιδιών, μαφίες, διαπλεκόμενα και κινήματα αντίστασης (Μάρκο Σαντοπάντρε - διευθυντής του Radio Città Aperta, Δημήτρης Δαμάσκος - Πρωτοβουλία συνεννόησης για τη διαχείριση των απορριμμάτων, μέλη κινημάτων από Κερατέα, Φυλή, Γραμματικό).
19.30: Η Αλληλεγγύη σαν απάντηση στην κρίση
Από τα εικονικά νομίσματα (creditos) της Αργεντινής μέχρι το Εναλλακτικό Πολιτιστικό Εργαστήρι Κέρκυρας, οι άνθρωποι οργανώνονται. Στο χώρο θα υπάρχει έκθεση φωτογραφίας, ενώ θα γίνουν και παρεμβάσεις από την Αργεντινή, το Δίκτυο Ανταλλαγών και Αλληλεγγύης Μαγνησίας και το Εθελοντικό Ιατρείο Κοινωνικής Αλληλεγγύης Ρεθύμνου.
Σάββατο 02/07
Κεντρικές εκδηλώσεις:
20.00: Η Αραβική Άνοιξη χρωματίζει όλη τη γη
Με σημαντικούς εκπροσώπους από κινήματα της περιοχής:
· Αίγυπτος: Dr. Alaa Shukrallah, γιατρός στην Ταχρίρ – Λαϊκή Σοσιαλιστική Συμμαχία
· Τυνησία: Brahim Ben Taleb – Κομμουνιστικό Κόμμα Εργατών Τυνησίας
· Υεμένη: Murad Ali Obaid Abdullah – Συντονιστικό Συμβούλιο της Νεανικής Επανάστασης για Αλλαγή
· Παλαιστίνη: Mahmoud Safadi – Δίκτυο Addameer για τα ανθρώπινα δικαιώματα και την αλληλεγγύη στους πολιτικούς κρατούμενους
21.00: Για μια πραγματική Δημοκρατία
Το κίνημα των πλατειών και το αίτημα για δημοκρατία στη χώρα μας. Τα ερωτήματα που θέτουν οι πλατείες, η στάση της αριστεράς και η προοπτική διεξόδου για τη χώρα και το λαό.
· Σοφία Σακοράφα, ανεξάρτητη βουλευτής
· Στάθης Κουβελάκης, καθηγητής πολιτικής φιλοσοφίας
· Βασίλης Μουλόπουλος, βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ
· Ρούντι Ρινάλντι, εφημερίδα «Δρόμος»
Εργαστήριo – Συζήτηση:
19.30: Ανκόνα – Ηγουμενίτσα – Πάτρα Το μεταναστευτικό ως διεθνές πρόβλημα, η συνθήκη Δουβλίνο 2, η αποθήκη κυνηγημένων ανθρώπων που λέγεται Ελλάδα. Συμμετέχουν ομιλητές από αντιρατσιστικές πρωτοβουλίες στη Δυτική Ελλάδα και στην Ιταλία.
Κυριακή 03/07
Κεντρική εκδήλωση:
20.30: Το ΔΝΤ στην Ευρώπη, το τέλος της Ε.Ε.;
Η Ελλάδα, σαν χώρα-πειραματόζωο, ήταν η πύλη εισόδου του ΔΝΤ σε μια Ευρωπαϊκή Ένωση με κρίση προσανατολισμού, κρίση οικονομική, κρίση συνολική. Ελλάδα, Ιρλανδία και Πορτογαλία νιώθουν τη μοναδική «αλληλεγγύη» που μπορεί να δείξει αυτός ο οργανισμός: αυτή των αγορών. Το παράδειγμα της Ισλανδίας, αλλά και οι νέες προκλήσεις για το κίνημα στη Γερμανία.
· Ιρλανδία: Daithí Mac An Mháistir – σοσιαλιστικό ρεπουμπλικανικό κόμμα éirígí
· Πορτογαλία: Jorge Costa – Πολιτική Επιτροπή του Bloco de Esquerda
· Ελλάδα: Χρίστος Κατσούλας – Κομμουνιστική Οργάνωση Ελλάδας (ΚΟΕ)
· Γερμανία: Annette Groth, βουλευτής – Die Linke
· Ισλανδία: Thorvaldur Thorvaldsson – Red Forum
Εργαστήρια – Συζητήσεις:
19.30: Δεν πληρώνω – Δεν πληρώνω. Αναγκαίο και δίκαιο! Το κίνημα που τρόμαξε την κυβέρνηση
Μιλούν: ο δημοσιογράφος Κώστας Βαξεβάνης, ο Γιώργος Toζίδης από τους «Επιβάτες Θεσσαλονίκης», ο Στρατής Λουπάτατζης από το Πανελλαδικό Συντονιστικό Επιτροπών Αγώνα κατά των διοδίων. Σε συνδυασμό με παρουσίαση ανάλογων διεθνών κινημάτων (κίνημα αυτομείωσης στην Ιταλία, anti poll tax movement στη Βρετανία, νέες κινήσεις σε Σουηδία κ.α.)
19.30: Οργάνωση και κινήματα ανέργων μέσα στην κρίση
Ελλάδα: Τα παραδείγματα από Πάτρα, Ηράκλειο, Καβάλα και αλλού. Η εμπειρία της κίνησης dikaioma.gr Πορτογαλία: Το κίνημα maydays, με τη μαρτυρία του συνδικαλιστή Tiago Gillot. Αργεντινή: Μορφές οργάνωσης των ανέργων, με τη συμμετοχή απολυμένου συνδικαλιστή βάσης από τη βιομηχανία Terrabusi Kraft. Γαλλία: Παρουσίαση της κίνησης «αντίδραση ενάντια στην ανεργία και την επισφάλεια».
ΣΥΝΑΥΛΙΕΣ *
[έναρξη στις 10μμ]
Παρασκευή 01/07
EleKtroBalKana
dub καρσιλαμάδες, techno τσιφτετέλια, trip hop καλαματιανά live από τους EleKtroBalKana!
Μελίνα Ασλανίδου
Ένα μουσικό ταξίδι με τη δυνατή ερμηνεία της Μελίνας. Οι μεγάλες επιτυχίες της μπλέκονται έντεχνα με παλιά και σύγχρονα λαϊκά τραγούδια σπουδαίων δημιουργών, όπως Νικολόπουλος, Καλδάρας, Κουγιουμτζής, Βαρδής… σε ένα ταξίδι γεμάτο εικόνες από το χθες και το σήμερα. Η Μελίνα Ασλανίδου έχει ήδη κατακτήσει τη θέση της στο λαϊκό τραγούδι!
Χαΐνηδες
Χαΐνης: Αντάρτης, φυγόδικος αλλά για επαναστατικούς λόγους. Πλούσια ενορχήστρωση, εκρηκτικά ηχοχρώματα, πάθος και μεράκι. Για άλλη μια χρονιά στο Resistance Festival.
Σάββατο 02/07
Ital Light
Mπάντα αφρο-τζαμαϊκάνικης μουσικής, με πολύ θετική ενέργεια και… χωρίς σύνορα!
Cabaret Balkan
Η μοναδική και εκ Θεσσαλονίκης προερχόμενη παρέα έξι μουσικών που ξεσηκώνουν το κοινό όπου εμφανίζονται, με την απερίγραπτη βαλκανική προσέγγιση σε γνωστά κομμάτια, ελληνικά και ξένα.
Maraveyas Ilegál (guest Πάνος Μουζουράκης)
Τραγουδοποιός και πολυοργανίστας που αναδεικνύει τους παραδοσιακούς ήχους της μεσογειακής Ευρώπης, ο Μαραβέγιας ερμηνεύει τραγούδια στα ελληνικά, τα αγγλικά, τα ιταλικά και τα ισπανικά. Η μουσική του Κωστή Μαραβέγια ακροβατεί ανάμεσα σε μεσογειακές και βαλκανικές αναφορές, με πλούσιες ενορχηστρώσεις και jazz και bossa nova στοιχεία. Στο Resistance Festival, για λίγα κομμάτια, θα βγει μαζί του στη σκηνή και ο Πάνος Μουζουράκης για ένα μοναδικό ντουέτο!
Κυριακή 03/07
The Swing Shoes + Sugahspank!
Sugahspank! Η μαύρη Πειραιώτισσα (όπως είθισται να τη χαρακτηρίζουν), σίγουρα μία απόλυτη performer on stage... Swing Shoes, μια ανήσυχη μπάντα με επιρροές από Django Reinhardt, Duke Ellington, Μανώλη Χιώτη αλλά και το σύνολο της swing, blues και παραδοσιακής jazz σκηνής.
Red Snapper
Η βρετανική μπάντα έκανε αίσθηση από το 1996 με το καταπληκτικό «Prince Blimey». Οι Richard Thair, Ali Friend και David Ayers, με την προϋπηρεσία τους στην jazz αλλά και τη διάθεσή τους να πειραματιστούν με νέα στοιχεία, από funk μέχρι trip-hop, έφτιαξαν ένα ιδιαίτερο ήχο. Οι χορευτικότερες δομές του επόμενου δίσκου τους, τους εντάσσουν και στα ευρύτερα όρια της dance-electronica κουλτούρας, όπως επιβεβαιώνει και η περιοδεία τους με τους Prodigy. Οι κατευθύνσεις τους συνεχώς μεταλλάσσονται, αναζητώντας πια ακόμη και afrobeat μονοπάτια. Ο τελευταίος τους δίσκος «Κey» θεωρείται από πολλούς ο πιο δυναμικός και ανατρεπτικός.
* Κάθε μέρα λαϊκή σκηνή με ρεμπέτικα και λαϊκά μέχρι αργά!
Εκθέσεις:
· 140 χρόνια από την Παρισινή Κομμούνα
· Κινήματα αντίστασης απ’ όλον τον κόσμο
Ακόμη:
· Ταινίες μικρού μήκους, θέατρο δρόμου, εκθέσεις, δρώμενα
· Σύντομες ενημερώσεις από τις οργανώσεις και τα κινήματα του εξωτερικού
· Κάθε μέρα από τις 7μμ παιδότοπος με μουσικοκινητική, θεατρικό παιχνίδι, χειροτεχνίες
www.resistancefestival.gr
Διοργάνωση KOE
Στάση Μετρό Κεραμεικός, λεωφορεία 856, 813
Τιμή 6 €
Resistance Festival 2011
Ο φόβος αλλάζει στρατόπεδο
Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών (Ιερά Οδός)
1 | 2| 3 ΙΟΥΛΙΟΥ
Τυνησία, Αίγυπτος, Συρία, Υεμένη… ξεσηκωμός στον Αραβικό κόσμο. Μαδρίτη, Βαρκελόνη, Λισαβόνα, Αθήνα… οι πλατείες αγανακτούν και κάνουν πολιτική. Ο νόμος «όπου υπάρχει καταπίεση θα υπάρχει και αντίσταση» δεν μπορούσε παρά να εκδηλωθεί!
Δεκαετίες ολόκληρες διεφθαρμένα καθεστώτα, φτώχεια και ανεργία. Ένας κόσμος που φτιαχνόταν για εμάς χωρίς εμάς, μια δημοκρατία που συνθλίβεται στους μονόδρομους των αγορών, μια ζωή για τις επόμενες γενιές χειρότερη από αυτήν που είχαν οι προηγούμενες.
Τρία χρόνια μέσα στην κρίση. Ένας χρόνος Μνημόνιο στη χώρα μας, αρκετές βδομάδες με εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον πλανήτη, στις πλατείες όλου του κόσμου, να ζητάνε: Δημοκρατία, Αξιοπρέπεια, Ψωμί, Δουλειά.
Μία νέα παγκόσμια αφύπνιση των λαών. Ένα νέο παγκόσμιο κίνημα γεννιέται; Το φετινό Resistance Festival 2011 θέλει να ακούσει και να μιλήσει για τις πλατείες. Για τη νέα πολιτική, τις νέες μορφές αντίστασης, τις προκλήσεις για την αριστερά.
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
Παρασκευή 01/07
Κεντρική εκδήλωση:
21.00: Το λόγο έχουν οι πλατείες του κόσμου
Το κίνημα των πλατειών ώθησε εκατομμύρια ανθρώπους στη Μέση Ανατολή, στη Βόρεια Αφρική και στην Ευρώπη να βγουν στο προσκήνιο. Ένα νέο κίνημα, με ομοιότητες αλλά και διαφορές από πλατεία σε πλατεία: Ταχρίρ, Puerta del Sol, Rossio, Plaça de Catalunya, Σύνταγμα… αλλά και πλατεία 1ης Μάη στο Μπουένος Άιρες πριν 10 χρόνια! Συμμετέχουν:
· Αθήνα: Δημήτρης Μητρόπουλος (dikaioma.gr)
· Μαδρίτη: Juma Estévez
· Βαρκελόνη: Gerard Coca και Rubo Borràs
· Λισαβόνα: Filipa Gonçalves
· Κάιρο: Mohammed Mostafa Youssef (Κίνημα 6 Απρίλη)
· Μπουένος Άιρες: César Miguel García (Νεολαία CCC)
Εργαστήρια – Συζητήσεις:
19.30: Από τη Νάπολι στην Κερατέα
Διαχείριση σκουπιδιών, μαφίες, διαπλεκόμενα και κινήματα αντίστασης (Μάρκο Σαντοπάντρε - διευθυντής του Radio Città Aperta, Δημήτρης Δαμάσκος - Πρωτοβουλία συνεννόησης για τη διαχείριση των απορριμμάτων, μέλη κινημάτων από Κερατέα, Φυλή, Γραμματικό).
19.30: Η Αλληλεγγύη σαν απάντηση στην κρίση
Από τα εικονικά νομίσματα (creditos) της Αργεντινής μέχρι το Εναλλακτικό Πολιτιστικό Εργαστήρι Κέρκυρας, οι άνθρωποι οργανώνονται. Στο χώρο θα υπάρχει έκθεση φωτογραφίας, ενώ θα γίνουν και παρεμβάσεις από την Αργεντινή, το Δίκτυο Ανταλλαγών και Αλληλεγγύης Μαγνησίας και το Εθελοντικό Ιατρείο Κοινωνικής Αλληλεγγύης Ρεθύμνου.
Σάββατο 02/07
Κεντρικές εκδηλώσεις:
20.00: Η Αραβική Άνοιξη χρωματίζει όλη τη γη
Με σημαντικούς εκπροσώπους από κινήματα της περιοχής:
· Αίγυπτος: Dr. Alaa Shukrallah, γιατρός στην Ταχρίρ – Λαϊκή Σοσιαλιστική Συμμαχία
· Τυνησία: Brahim Ben Taleb – Κομμουνιστικό Κόμμα Εργατών Τυνησίας
· Υεμένη: Murad Ali Obaid Abdullah – Συντονιστικό Συμβούλιο της Νεανικής Επανάστασης για Αλλαγή
· Παλαιστίνη: Mahmoud Safadi – Δίκτυο Addameer για τα ανθρώπινα δικαιώματα και την αλληλεγγύη στους πολιτικούς κρατούμενους
21.00: Για μια πραγματική Δημοκρατία
Το κίνημα των πλατειών και το αίτημα για δημοκρατία στη χώρα μας. Τα ερωτήματα που θέτουν οι πλατείες, η στάση της αριστεράς και η προοπτική διεξόδου για τη χώρα και το λαό.
· Σοφία Σακοράφα, ανεξάρτητη βουλευτής
· Στάθης Κουβελάκης, καθηγητής πολιτικής φιλοσοφίας
· Βασίλης Μουλόπουλος, βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ
· Ρούντι Ρινάλντι, εφημερίδα «Δρόμος»
Εργαστήριo – Συζήτηση:
19.30: Ανκόνα – Ηγουμενίτσα – Πάτρα Το μεταναστευτικό ως διεθνές πρόβλημα, η συνθήκη Δουβλίνο 2, η αποθήκη κυνηγημένων ανθρώπων που λέγεται Ελλάδα. Συμμετέχουν ομιλητές από αντιρατσιστικές πρωτοβουλίες στη Δυτική Ελλάδα και στην Ιταλία.
Κυριακή 03/07
Κεντρική εκδήλωση:
20.30: Το ΔΝΤ στην Ευρώπη, το τέλος της Ε.Ε.;
Η Ελλάδα, σαν χώρα-πειραματόζωο, ήταν η πύλη εισόδου του ΔΝΤ σε μια Ευρωπαϊκή Ένωση με κρίση προσανατολισμού, κρίση οικονομική, κρίση συνολική. Ελλάδα, Ιρλανδία και Πορτογαλία νιώθουν τη μοναδική «αλληλεγγύη» που μπορεί να δείξει αυτός ο οργανισμός: αυτή των αγορών. Το παράδειγμα της Ισλανδίας, αλλά και οι νέες προκλήσεις για το κίνημα στη Γερμανία.
· Ιρλανδία: Daithí Mac An Mháistir – σοσιαλιστικό ρεπουμπλικανικό κόμμα éirígí
· Πορτογαλία: Jorge Costa – Πολιτική Επιτροπή του Bloco de Esquerda
· Ελλάδα: Χρίστος Κατσούλας – Κομμουνιστική Οργάνωση Ελλάδας (ΚΟΕ)
· Γερμανία: Annette Groth, βουλευτής – Die Linke
· Ισλανδία: Thorvaldur Thorvaldsson – Red Forum
Εργαστήρια – Συζητήσεις:
19.30: Δεν πληρώνω – Δεν πληρώνω. Αναγκαίο και δίκαιο! Το κίνημα που τρόμαξε την κυβέρνηση
Μιλούν: ο δημοσιογράφος Κώστας Βαξεβάνης, ο Γιώργος Toζίδης από τους «Επιβάτες Θεσσαλονίκης», ο Στρατής Λουπάτατζης από το Πανελλαδικό Συντονιστικό Επιτροπών Αγώνα κατά των διοδίων. Σε συνδυασμό με παρουσίαση ανάλογων διεθνών κινημάτων (κίνημα αυτομείωσης στην Ιταλία, anti poll tax movement στη Βρετανία, νέες κινήσεις σε Σουηδία κ.α.)
19.30: Οργάνωση και κινήματα ανέργων μέσα στην κρίση
Ελλάδα: Τα παραδείγματα από Πάτρα, Ηράκλειο, Καβάλα και αλλού. Η εμπειρία της κίνησης dikaioma.gr Πορτογαλία: Το κίνημα maydays, με τη μαρτυρία του συνδικαλιστή Tiago Gillot. Αργεντινή: Μορφές οργάνωσης των ανέργων, με τη συμμετοχή απολυμένου συνδικαλιστή βάσης από τη βιομηχανία Terrabusi Kraft. Γαλλία: Παρουσίαση της κίνησης «αντίδραση ενάντια στην ανεργία και την επισφάλεια».
ΣΥΝΑΥΛΙΕΣ *
[έναρξη στις 10μμ]
Παρασκευή 01/07
EleKtroBalKana
dub καρσιλαμάδες, techno τσιφτετέλια, trip hop καλαματιανά live από τους EleKtroBalKana!
Μελίνα Ασλανίδου
Ένα μουσικό ταξίδι με τη δυνατή ερμηνεία της Μελίνας. Οι μεγάλες επιτυχίες της μπλέκονται έντεχνα με παλιά και σύγχρονα λαϊκά τραγούδια σπουδαίων δημιουργών, όπως Νικολόπουλος, Καλδάρας, Κουγιουμτζής, Βαρδής… σε ένα ταξίδι γεμάτο εικόνες από το χθες και το σήμερα. Η Μελίνα Ασλανίδου έχει ήδη κατακτήσει τη θέση της στο λαϊκό τραγούδι!
Χαΐνηδες
Χαΐνης: Αντάρτης, φυγόδικος αλλά για επαναστατικούς λόγους. Πλούσια ενορχήστρωση, εκρηκτικά ηχοχρώματα, πάθος και μεράκι. Για άλλη μια χρονιά στο Resistance Festival.
Σάββατο 02/07
Ital Light
Mπάντα αφρο-τζαμαϊκάνικης μουσικής, με πολύ θετική ενέργεια και… χωρίς σύνορα!
Cabaret Balkan
Η μοναδική και εκ Θεσσαλονίκης προερχόμενη παρέα έξι μουσικών που ξεσηκώνουν το κοινό όπου εμφανίζονται, με την απερίγραπτη βαλκανική προσέγγιση σε γνωστά κομμάτια, ελληνικά και ξένα.
Maraveyas Ilegál (guest Πάνος Μουζουράκης)
Τραγουδοποιός και πολυοργανίστας που αναδεικνύει τους παραδοσιακούς ήχους της μεσογειακής Ευρώπης, ο Μαραβέγιας ερμηνεύει τραγούδια στα ελληνικά, τα αγγλικά, τα ιταλικά και τα ισπανικά. Η μουσική του Κωστή Μαραβέγια ακροβατεί ανάμεσα σε μεσογειακές και βαλκανικές αναφορές, με πλούσιες ενορχηστρώσεις και jazz και bossa nova στοιχεία. Στο Resistance Festival, για λίγα κομμάτια, θα βγει μαζί του στη σκηνή και ο Πάνος Μουζουράκης για ένα μοναδικό ντουέτο!
Κυριακή 03/07
The Swing Shoes + Sugahspank!
Sugahspank! Η μαύρη Πειραιώτισσα (όπως είθισται να τη χαρακτηρίζουν), σίγουρα μία απόλυτη performer on stage... Swing Shoes, μια ανήσυχη μπάντα με επιρροές από Django Reinhardt, Duke Ellington, Μανώλη Χιώτη αλλά και το σύνολο της swing, blues και παραδοσιακής jazz σκηνής.
Red Snapper
Η βρετανική μπάντα έκανε αίσθηση από το 1996 με το καταπληκτικό «Prince Blimey». Οι Richard Thair, Ali Friend και David Ayers, με την προϋπηρεσία τους στην jazz αλλά και τη διάθεσή τους να πειραματιστούν με νέα στοιχεία, από funk μέχρι trip-hop, έφτιαξαν ένα ιδιαίτερο ήχο. Οι χορευτικότερες δομές του επόμενου δίσκου τους, τους εντάσσουν και στα ευρύτερα όρια της dance-electronica κουλτούρας, όπως επιβεβαιώνει και η περιοδεία τους με τους Prodigy. Οι κατευθύνσεις τους συνεχώς μεταλλάσσονται, αναζητώντας πια ακόμη και afrobeat μονοπάτια. Ο τελευταίος τους δίσκος «Κey» θεωρείται από πολλούς ο πιο δυναμικός και ανατρεπτικός.
* Κάθε μέρα λαϊκή σκηνή με ρεμπέτικα και λαϊκά μέχρι αργά!
Εκθέσεις:
· 140 χρόνια από την Παρισινή Κομμούνα
· Κινήματα αντίστασης απ’ όλον τον κόσμο
Ακόμη:
· Ταινίες μικρού μήκους, θέατρο δρόμου, εκθέσεις, δρώμενα
· Σύντομες ενημερώσεις από τις οργανώσεις και τα κινήματα του εξωτερικού
· Κάθε μέρα από τις 7μμ παιδότοπος με μουσικοκινητική, θεατρικό παιχνίδι, χειροτεχνίες
www.resistancefestival.gr
Διοργάνωση KOE
Στάση Μετρό Κεραμεικός, λεωφορεία 856, 813
Τιμή 6 €
Στο «Δρόμο» του Σαββάτου 25 Ιουνίου, φύλλο 71
Ο δρόμος της ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ
Σάββατο, 25 Ιουνίου 2011
ΒΑΣΙΚΟ ΘΕΜΑ
48ωρη γενική απεργία και αποκλεισμός της Βουλής
Τώρα μιλάει ο λαός
Καθολική απόρριψη κυβέρνησης και Μνημονίου
editorial
Ferboten!
Απαγορεύεται!
ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ
«Τώρα είναι η δικιά μας ώρα, τώρα μιλάμε εμείς»
Όλοι στη 48ωρη απεργία - όλοι στον αποκλεισμό της Βουλής
Οι πλατείες ξυπνούν συνειδήσεις και συνδικάτα της Μαίρης Ευθυμιάτου
Επιθανάτιος ρόγχος
Τα φτιασιδώματα μιας. βραχυπρόθεσμης κυβέρνησης του Κώστα Ανδριανόπουλου
Γνώμη του Περικλή Βασιλόπουλου
Χειραφέτηση μέσα από θεσμούς πραγματικής δημοκρατίας
Νέο δάνειο, Νέο Μνημόνιο, νέα δεσμά
Οι 27 της Ε.Ε. επισπεύδουν τις διαδικασίες για το επόμενο παχυλό πακέτο «διάσωσης» της Ελλάδας, αναβάλλουν τη χρεοκοπία και αγωνιούν για την ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου. τέρατος, του Γιάννη Κιμπουρόπουλου
Ο Βενιζέλος έβγαλε τη.μάσκα
Από το αρχηγικό στυλ στο yes men
Δημοψήφισμα made in USA υποσχέθηκε ο Παπανδρέου
Κυβερνητική σανίδα σωτηρίας και έξοδος κινδύνου
Κερδίζει πόντους ο Σαμαράς
«Σθεναρή αντίσταση και φλερτ με τη.συναίνεση, του Δημήτρη Υφαντή
«Από τ' αριστερά»
Ο Βενιζέλος και το νέο «χτύπημα» Πάγκαλου, της Τζίνας Πολίτη
Οι πλατείες και το αύριο
Αγώνας μέχρι τέλους για τη ζωή και την αξιοπρέπειά μας, του Βαγγέλη Σπαθά
Κρίσιμη αναμέτρηση της Αριστεράς με τον εαυτό της
Ο νέος λαϊκός ριζοσπαστισμός δίνει δυνατότητες, αλλά., τη ς Αριάδνης Αλαβάνου
Μια εσωστρεφής και βεβιασμένη επιλογή
Στο.δρόμο για την Δ' Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ στις 8-9 Ιουλίου, του Νίκου Γαλάνη
Δέκα σκέψεις του Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής για την Πλατεία Συντάγματος
ΕΡΓΑΣΙΑ
Η απεργία στη ΔΕΗ αγώνας όλου του λαού
«Ρεύμα φθηνό» για όλους απαιτούν οι εργαζόμενοι, της Μαίρης Ευθυμιάτου
«Οι εκδοροσφαγείς του ΕΣΥ μηνύουν τη ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ»
Οι άνεργοι του Περιστερίου οργανώνονται
Παρεμβάσεις στο Δημοτικό Συμβούλιο και δημόσιες συνελεύσεις στην πόλη
Σε πρώτο πρόσωπο
Πώς θα ανακτήσουν τα συνδικάτα την εμπιστοσύνη των εργαζομένων;
Καταλύτης η συμμετοχή και η άμεση δημοκρατία, του Χρήστου Ρουμπάνη
RESISTANCE FESTIVAL 2011
4η Διεθνής Συνάντηση Κινημάτων 1,2,3 Ιουλίου
Ο ΦΟΒΟΣ ΑΛΛΑΖΕΙ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ
ΚΟΙΝΩΝΙΑ
Επιτέλους, κάθαρση στο ποδόσφαιρο!
Το πιο σύντομο ανέκδοτο του ελληνικού αθλητισμού., του Κωνσταντίνου Σταυρουλάκη
Είσαι φτωχός, δεν σπουδάζεις.
Πετάνε στο δρόμο τους μισούς φοιτητές από τις Εστίες της Κρήτης, του Μάριου Διονέλλη
Αποπλέει τις επόμενες μέρες ο Στόλος της Ελευθερίας
Ελληνοϊσραηλινές απειλές κατά της διεθνούς αποστολής, του Λεωνίδα Σακλαμπάνη
FREE PALESTINE
Ξανά και ξανά. Η φουρτούνα της δικαιοσύνης πανικός για τους ξεπουλημένους
επικοινωνία
Στόλος δημοκρατίας, του Μάριου Διονέλλη
ΔΙΕΘΝΗ
Ο Οργανισμός Συνεργασίας της Σαγκάης στη μετα-αμερικανική εποχή
«Η Γερμανία ήταν ο μεγαλύτερος παραβάτης χρέους τον 20ό αιώνα»
Μια αποκαλυπτική συνέντευξη του Albrecht Ritschi στο Spiegel Online
Εκβιάζουν «συναίνεση» στην Αίγυπτο
Κυβερνητικές, επιχειρηματικές και μιντιακές ελίτ επιχειρούν να ξαναγράψουν την ιστορία, το νόημα και τους στόχους της επανάστασης
Ξεπέρασαν τα 7 εκατ. τα υπό κατάσχεση σπίτια στις ΗΠΑ
Από το πάρτε απλόχερα δάνεια στο «ας προσέχατε»!, της Αλίκης Βεγίρη
Και μαζί με τον Δρόμο της αριστεράς το 8σέλιδο ένθετο ΔΡΟΜΟΙ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ με θέμα: Αποαποικιοποίηση και «Τρίτος Κόσμος», Διεργασίες και νέοι πρωταγωνιστές στη μεταπολεμική παγκόσμια σκηνή
Η άλλη Θεσσαλονίκη
Φυσάει βοριάς
Για τον Άγγελο Τζέκη, του Θεόφιλου Συχλετίδη
Η πλατεία έχει το λόγο
Δύο Αγανακτισμένοι της συμπρωτεύουσας μιλούν στον Δρόμο
Νέος περιφερειακός σύμβουλος ο Γιώργος Θεοδωρόπουλος
Ανακοίνωση της ριζοσπαστικής Αριστερής Ενότητας - μπορούμε να τους σταματήσουμε
Πολιτισμός
Με κόντρα τον καιρό
Κραυγή αγωνίας χωρίς.ακροατές
Μαθητευόμενοι (και) μάγοι, του Σταμάτη Μαυροειδή
Θανάσης Παπαγεωργίου
«Θα'ρθει η εποχή που δεν θα μείνει τίποτα όρθιο.»
Συνέντευξη στον Δημήτρη Οικονόμου
Ο συγγραφέας Μπόμπι Σαντς και η «λογοτεχνία των Μπλοκ-Η»
Κυκλοφόρησαν τα Ημερολόγια της Φυλακής
Παρεμβάσεις
Το προχώρημα της ιστορίας και η βαριά σκιά της «ιδεολογίας»
Έκκληση διανοουμένων-καλλιτεχνών ενάντια στα Μνημόνια και τα προγράμματα λιτότητας
ΠΕΡΙΠΤΕΡΟ ΙΔΕΩΝ του Στέλιου Ελληνιάδη
Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής: Έθνος φυλακή
Μαζικοί βιασμοί κρατουμένων
Εναλλάξ του Νίκου Κουνενή
Ατού ταλέρ, χατζηαβάτ ασκέρ
Όσα θάφτηκαν του Σωκράτη
10 ώρες που μας άλλαξαν τα φώτα (και μου χάρισαν απίθανα όνειρα)
Εν τέλει
Μαζικό κίνημα είπατε;
Για θυμίστε μου τι σημαίνει. του Βένιου Αγγελόπουλου
Σάββατο, 25 Ιουνίου 2011
ΒΑΣΙΚΟ ΘΕΜΑ
48ωρη γενική απεργία και αποκλεισμός της Βουλής
Τώρα μιλάει ο λαός
Καθολική απόρριψη κυβέρνησης και Μνημονίου
editorial
Ferboten!
Απαγορεύεται!
ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ
«Τώρα είναι η δικιά μας ώρα, τώρα μιλάμε εμείς»
Όλοι στη 48ωρη απεργία - όλοι στον αποκλεισμό της Βουλής
Οι πλατείες ξυπνούν συνειδήσεις και συνδικάτα της Μαίρης Ευθυμιάτου
Επιθανάτιος ρόγχος
Τα φτιασιδώματα μιας. βραχυπρόθεσμης κυβέρνησης του Κώστα Ανδριανόπουλου
Γνώμη του Περικλή Βασιλόπουλου
Χειραφέτηση μέσα από θεσμούς πραγματικής δημοκρατίας
Νέο δάνειο, Νέο Μνημόνιο, νέα δεσμά
Οι 27 της Ε.Ε. επισπεύδουν τις διαδικασίες για το επόμενο παχυλό πακέτο «διάσωσης» της Ελλάδας, αναβάλλουν τη χρεοκοπία και αγωνιούν για την ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου. τέρατος, του Γιάννη Κιμπουρόπουλου
Ο Βενιζέλος έβγαλε τη.μάσκα
Από το αρχηγικό στυλ στο yes men
Δημοψήφισμα made in USA υποσχέθηκε ο Παπανδρέου
Κυβερνητική σανίδα σωτηρίας και έξοδος κινδύνου
Κερδίζει πόντους ο Σαμαράς
«Σθεναρή αντίσταση και φλερτ με τη.συναίνεση, του Δημήτρη Υφαντή
«Από τ' αριστερά»
Ο Βενιζέλος και το νέο «χτύπημα» Πάγκαλου, της Τζίνας Πολίτη
Οι πλατείες και το αύριο
Αγώνας μέχρι τέλους για τη ζωή και την αξιοπρέπειά μας, του Βαγγέλη Σπαθά
Κρίσιμη αναμέτρηση της Αριστεράς με τον εαυτό της
Ο νέος λαϊκός ριζοσπαστισμός δίνει δυνατότητες, αλλά., τη ς Αριάδνης Αλαβάνου
Μια εσωστρεφής και βεβιασμένη επιλογή
Στο.δρόμο για την Δ' Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ στις 8-9 Ιουλίου, του Νίκου Γαλάνη
Δέκα σκέψεις του Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής για την Πλατεία Συντάγματος
ΕΡΓΑΣΙΑ
Η απεργία στη ΔΕΗ αγώνας όλου του λαού
«Ρεύμα φθηνό» για όλους απαιτούν οι εργαζόμενοι, της Μαίρης Ευθυμιάτου
«Οι εκδοροσφαγείς του ΕΣΥ μηνύουν τη ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ»
Οι άνεργοι του Περιστερίου οργανώνονται
Παρεμβάσεις στο Δημοτικό Συμβούλιο και δημόσιες συνελεύσεις στην πόλη
Σε πρώτο πρόσωπο
Πώς θα ανακτήσουν τα συνδικάτα την εμπιστοσύνη των εργαζομένων;
Καταλύτης η συμμετοχή και η άμεση δημοκρατία, του Χρήστου Ρουμπάνη
RESISTANCE FESTIVAL 2011
4η Διεθνής Συνάντηση Κινημάτων 1,2,3 Ιουλίου
Ο ΦΟΒΟΣ ΑΛΛΑΖΕΙ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ
ΚΟΙΝΩΝΙΑ
Επιτέλους, κάθαρση στο ποδόσφαιρο!
Το πιο σύντομο ανέκδοτο του ελληνικού αθλητισμού., του Κωνσταντίνου Σταυρουλάκη
Είσαι φτωχός, δεν σπουδάζεις.
Πετάνε στο δρόμο τους μισούς φοιτητές από τις Εστίες της Κρήτης, του Μάριου Διονέλλη
Αποπλέει τις επόμενες μέρες ο Στόλος της Ελευθερίας
Ελληνοϊσραηλινές απειλές κατά της διεθνούς αποστολής, του Λεωνίδα Σακλαμπάνη
FREE PALESTINE
Ξανά και ξανά. Η φουρτούνα της δικαιοσύνης πανικός για τους ξεπουλημένους
επικοινωνία
Στόλος δημοκρατίας, του Μάριου Διονέλλη
ΔΙΕΘΝΗ
Ο Οργανισμός Συνεργασίας της Σαγκάης στη μετα-αμερικανική εποχή
«Η Γερμανία ήταν ο μεγαλύτερος παραβάτης χρέους τον 20ό αιώνα»
Μια αποκαλυπτική συνέντευξη του Albrecht Ritschi στο Spiegel Online
Εκβιάζουν «συναίνεση» στην Αίγυπτο
Κυβερνητικές, επιχειρηματικές και μιντιακές ελίτ επιχειρούν να ξαναγράψουν την ιστορία, το νόημα και τους στόχους της επανάστασης
Ξεπέρασαν τα 7 εκατ. τα υπό κατάσχεση σπίτια στις ΗΠΑ
Από το πάρτε απλόχερα δάνεια στο «ας προσέχατε»!, της Αλίκης Βεγίρη
Και μαζί με τον Δρόμο της αριστεράς το 8σέλιδο ένθετο ΔΡΟΜΟΙ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ με θέμα: Αποαποικιοποίηση και «Τρίτος Κόσμος», Διεργασίες και νέοι πρωταγωνιστές στη μεταπολεμική παγκόσμια σκηνή
Η άλλη Θεσσαλονίκη
Φυσάει βοριάς
Για τον Άγγελο Τζέκη, του Θεόφιλου Συχλετίδη
Η πλατεία έχει το λόγο
Δύο Αγανακτισμένοι της συμπρωτεύουσας μιλούν στον Δρόμο
Νέος περιφερειακός σύμβουλος ο Γιώργος Θεοδωρόπουλος
Ανακοίνωση της ριζοσπαστικής Αριστερής Ενότητας - μπορούμε να τους σταματήσουμε
Πολιτισμός
Με κόντρα τον καιρό
Κραυγή αγωνίας χωρίς.ακροατές
Μαθητευόμενοι (και) μάγοι, του Σταμάτη Μαυροειδή
Θανάσης Παπαγεωργίου
«Θα'ρθει η εποχή που δεν θα μείνει τίποτα όρθιο.»
Συνέντευξη στον Δημήτρη Οικονόμου
Ο συγγραφέας Μπόμπι Σαντς και η «λογοτεχνία των Μπλοκ-Η»
Κυκλοφόρησαν τα Ημερολόγια της Φυλακής
Παρεμβάσεις
Το προχώρημα της ιστορίας και η βαριά σκιά της «ιδεολογίας»
Έκκληση διανοουμένων-καλλιτεχνών ενάντια στα Μνημόνια και τα προγράμματα λιτότητας
ΠΕΡΙΠΤΕΡΟ ΙΔΕΩΝ του Στέλιου Ελληνιάδη
Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής: Έθνος φυλακή
Μαζικοί βιασμοί κρατουμένων
Εναλλάξ του Νίκου Κουνενή
Ατού ταλέρ, χατζηαβάτ ασκέρ
Όσα θάφτηκαν του Σωκράτη
10 ώρες που μας άλλαξαν τα φώτα (και μου χάρισαν απίθανα όνειρα)
Εν τέλει
Μαζικό κίνημα είπατε;
Για θυμίστε μου τι σημαίνει. του Βένιου Αγγελόπουλου
Πέμπτη 16 Ιουνίου 2011
«Και περάσανε μέρες πολλές μέσα σε λίγην ώρα»
Αποκωδικοποιώντας τα πολλαπλά μηνύματα της πλατείας.
Του Ρούντι Ρινάλντι
Τα μηνύματα της πλατείας –της εξέγερσης του σήμερα, των αγανακτισμένων- είναι πολλαπλά. Θα καταγράψουμε ορισμένα βασικά, κατά την άποψή μας.
1. Η «εισβολή» του λαού -δηλαδή των καταπιεζόμενων τάξεων και στρωμάτων- στο προσκήνιο, τροποποιεί όλα τα μέχρι τώρα δεδομένα. Δείχνει τη δύναμη του λαού, πανικοβάλλει τους κυβερνώντες, οξύνει τις αντιθέσεις τους, δυσκολεύει όλες τις κινήσεις τους. Η πολυδιαφημισμένη συναίνεση δεν αποδίδει τα αναμενόμενα, η κυβέρνηση των τεχνοκρατών γίνεται πιο δύσκολη ως χειρισμός, η υπερψήφιση του Μεσοπρόθεσμου προκαλεί κλυδωνισμούς και απίστευτες μεθοδεύσεις, Επανέρχεται, μετ’ επιτάσεως, το πρόβλημα «Ελλάδα» στην ατζέντα όλων των συναντήσεων κορυφής (G8, συνάντηση Ομπάμα-Μέρκελ κ.λπ.) και με μεγάλο βαθμό δυσκολίας για την «επίλυσή» του. Πρωτίστως, όμως, δείχνει τις δυνατότητες που έχει ο λαός όταν έρθει στο προσκήνιο με τις κινητοποιήσεις και τον αγώνα του. Σήμερα η κλίμακα του εφικτού έχει τροποποιηθεί. Οι πλατείες μπορούν να γεμίσουν, το Σύνταγμα μπορεί να είναι κέντρο του αγώνα, ο λαός μπορεί μέσα από μια πορεία να επιβάλει λύσεις, να νικήσει!
2. Αυτή η τεράστια επιτυχία και η μαζικότητα του ξεσηκωμού, έγινε δυνατή όταν ξεπεράστηκαν αδυναμίες και περιχαρακώσεις, υγειονομικές ζώνες και μεθοδεύσεις, όταν ωρίμασαν σκέψεις, διαθέσεις και προοπτικές για μια διαφορετική πορεία. Η καταπληκτική μαζικότητα πρόκυψε από δύο καταστατικά στοιχεία του κινήματος: τον ειρηνικό και ακηδεμόνευτο χαρακτήρα του. Έγινε δυνατή όταν μέσα στο σκοτάδι, ο λαός βρήκε τρόπο και δρόμο να προχωρήσει, να κάνει άλματα. Μέχρι τότε είχε να αντιμετωπίσει τον τρόπο που τα κόμματα της αντιπολίτευσης, τα συνδικάτα, τα κόμματα και οργανώσεις της Αριστεράς είχαν χειριστεί συγκεντρώσεις, είχαν πολιτευτεί κατευναστικά, δεν άφηναν την οργή να ξεσπάσει, δεν έθεταν τον πολιτικό αγώνα στο επίκεντρο, περιέπαιζαν τον κόσμο και του απέδιδαν την κατηγορία ότι δεν θέλει να σηκωθεί από τον καναπέ, και κυρίως ενδιαφέρονταν για τις θέσεις, τα προνόμιά τους, τα ποσοστά τους και άλλα «ταπεινά» ζητήματα. Μέχρι τότε είχε να αντιμετωπίσει και τη βία της βάρβαρης κρατικής καταστολής αλλά και τον φετιχισμό της βίας διαφόρων ομάδων. Κανένας δεν πίστευε ότι μπορούσε το Σύνταγμα να γίνει τόπος μεγάλης λαοσύναξης, διαδήλωσης οργής, και δημιουργικών συζητήσεων, τόπος λαϊκής διαθεσιμότητας και αλλαγής συνειδήσεων. Κι όμως, όλα αυτά έγιναν. Έγινε και το αδιανόητο μέχρι τότε, να συγκεντρωθεί και να παραμείνει στο Σύνταγμα ο κόσμος χωρίς χημικά και καταστολή, και να μην ακολουθεί -σώνει και καλά- μια πρωτοβουλία των Παναγόπουλων της ΓΣΕΕ. Κι όμως, όλα αυτά έγιναν παρά την αμηχανία, την «ξινίλα» που ένιωσαν διάφορες δυνάμεις της Αριστεράς που δεν μπορούν να αντιληφθούν το νέο ριζοσπαστισμό και τα χαρακτηριστικά του. Είναι εντυπωσιακό πώς το σύνολο σχεδόν της Αριστεράς αισθάνεται μονοπώλιό της τον αγώνα. Δεν μπορεί να φανταστεί έναν αγώνα χωρίς αυτήν και διαπνέεται από την αλαζονική σκέψη «ο κοσμάκης δεν ξέρει, εμείς ξέρουμε». Από δω ξεκινά και το άλλο αμάρτημα, να μην μπορεί να σεβαστεί ένα μεγάλο μαζικό κίνημα και τις επιλογές που αυτό κάνει. Κι αφού το κάνει ερήμην τους, τότε μάλλον θα είναι «χαλασμένο» και το ίδιο.
3. Το κίνημα αυτό τροποποιεί συνειδήσεις. Στο επίπεδο των συνειδήσεων γίνονται τεράστια άλματα. Ο ριζοσπαστισμός που εκδηλώνεται στην κοινωνία μας και δίνει το «παρών» του με διάφορους τρόπους, αναζητεί νοήματα, αναζητεί απαντήσεις σε δύσκολα ερωτήματα, θέτει νέα και μεγάλα ερωτήματα, ψάχνει για λύσεις σε κρίσιμα ζητήματα. Ζητήματα όπως της δημοκρατίας, της συμμετοχής, του πολιτικού συστήματος, της οικονομίας, του χρέους, της ανεξαρτησίας, της διεξόδου της χώρας στις σύγχρονες συνθήκες, ακόμα και θέματα διακυβέρνησης, όλα αυτά μπαίνουν με νέους όρους και με την συμμετοχή του κόσμου. Καθηλωτικά διλλήματα για το λαό και τους αγωνιστές που βασάνιζαν για μεγάλο χρονικό διάσημα, ξεπερνιούνται μέσα σε λίγες μέρες. Όπως λέει και ο Ελύτης, για τη μεγάλη διαδήλωση της 25/3/1943 που συγκλόνισε το Σύνταγμα «και πέρασανε μέρες πολλές μέσα σε λίγην ώρα» (Αξιον Εστί, ανάγνωσμα τρίτο, Η μεγάλη έξοδος).
4. Το κίνημα αυτό έκανε τεράστια βήματα, σε επίπεδο πολιτικής γραμμής: έθεσε στο κέντρο τον πολιτικό αγώνα. Με στοχοποίηση της κεντρικής πολιτικής εξουσίας και όλου του πολιτικού εποικοδομήματος, με συνθήματα το «Φύγετε», «Έξω η τρόικα και το Μνημόνιο», «Δικαιοσύνη, να πάνε φυλακή όσοι τα έφαγαν», «Δεν δημιουργήσαμε εμείς το χρέος, στάση πληρωμών», θέτει μια κεντρική ατζέντα, ένα μεταβατικό πρόγραμμα μιας μεγάλης λαϊκής μεταπολίτευσης, μιας μεταπολίτευσης του λαού.
5. Το κίνημα αυτό έδειξε, περίτρανα, ότι στις συνθήκες της Ελλάδας το ταξικό στοιχείο διαπλέκεται με το εθνικό. Η σημαία δεν είναι ένα εθνικιστικό σύμβολο, μπορεί να εκφράζει και το λαό που ταπεινώνεται, μπορεί να εκφράζει την πατριωτική δημοκρατική διάθεση του κόσμου απέναντι στους ισχυρούς που διαλύουν μια χώρα και μια χούφτα μεγαλοαστών που είναι συνεργοί τους. Αυτό δεν δείχνει, άλλωστε, η ελληνική Ιστορία εδώ και τόσα χρόνια; Το κίνημα αυτό κουρέλιασε, για άλλη μια φορά, όλες τις ιδεοληψίες ότι τάχα η Ελλάδα είναι πλέον μια ιμπεριαλιστική χώρα, έπαψε να είναι πολιτικά, οικονομικά και στρατιωτικά εξαρτημένη χώρα και μέχρι τώρα πολλοί είναι αυτοί που δεν αναγνωρίζουν το στοιχείο της νέας καθεστωτικής φάσης και της οικονομικής κατοχής που επιβάλλει η τρόικα και τη μετατροπή της χώρας σε είδος προτεκτοράτου. Αυτά ο λαός τα έχει πολύ καθαρά στο νου του, σε αντίθεση με την υπαρκτή Αριστερά, που περνά ένα σοκ τούτες τις μέρες.
6. Το κίνημα αυτό μπορεί να ωφελήσει την Αριστερά. Μπορεί να της κάνει πολλαπλό καλό. Να προωθήσει σωστές ιδέες και πρακτικές, να την αναβαπτίσει και να την αναζωογονήσει. Να τη φέρει και αυτήν αντιμέτωπη με τα πραγματικά μεγάλα προβλήματα του τόπου, της χώρας, της κοινωνίας, του λαού, της εργατικής τάξης. Ήδη της κάνει καλό με το τεράστιο σοκ που έχει προκαλέσει. Το θέμα είναι να δυναμώσουν οι δυνάμεις, οι ιδέες, οι αντιλήψεις που μπορούν να εκφράσουν το αύριο της Αριστεράς, της Αριστεράς του 21ου αιώνα.
7. Με άλλα λόγια, αυτές οι πλατείες δεν είναι η «Αριστερά» του σήμερα; Ας σκεφτούμε λίγο πιο πλατιά και ουσιαστικά. Η χώρα τριτοκοσμοποιείται, γκρεμίζονται κοινωνικά συμβόλαια, προλεταριοποιούνται και φτωχοποιούνται μεσαία στρώματα, συνθλίβονται εργαζόμενοι, γιγαντώνεται η ανεργία και η μαύρη απασχόληση. Με την εκποίηση-ιδιωτικοποίηση του δημόσιο πλούτου και τη δημοκρατία-μπανανία που έχει επιβληθεί, τη νέα χούντα, η χώρα λατινοαμερικανοποιείται. Γνωρίζει διαδικασίες σαν αυτές που γνώρισαν πολλές χώρες της Λ. Αμερικής πριν από 10-20 χρόνια. Τι ακολούθησε στις περισσότερες από αυτές τις χώρες; Άνοδος του κινήματος και νέα πρωτόγνωρα πράγματα. Κάτι τέτοιο βιώνουμε τούτες τις μέρες και στον τόπο μας. Ορισμένοι, όμως, κολλημένοι στα στερεότυπά τους, αδυνατούν να καταλάβουν. Τόσο το χειρότερο για αυτούς!
εφημερίδα "Δρόμος της Αριστεράς"
Σάββατο 11/6/11
Του Ρούντι Ρινάλντι
Τα μηνύματα της πλατείας –της εξέγερσης του σήμερα, των αγανακτισμένων- είναι πολλαπλά. Θα καταγράψουμε ορισμένα βασικά, κατά την άποψή μας.
1. Η «εισβολή» του λαού -δηλαδή των καταπιεζόμενων τάξεων και στρωμάτων- στο προσκήνιο, τροποποιεί όλα τα μέχρι τώρα δεδομένα. Δείχνει τη δύναμη του λαού, πανικοβάλλει τους κυβερνώντες, οξύνει τις αντιθέσεις τους, δυσκολεύει όλες τις κινήσεις τους. Η πολυδιαφημισμένη συναίνεση δεν αποδίδει τα αναμενόμενα, η κυβέρνηση των τεχνοκρατών γίνεται πιο δύσκολη ως χειρισμός, η υπερψήφιση του Μεσοπρόθεσμου προκαλεί κλυδωνισμούς και απίστευτες μεθοδεύσεις, Επανέρχεται, μετ’ επιτάσεως, το πρόβλημα «Ελλάδα» στην ατζέντα όλων των συναντήσεων κορυφής (G8, συνάντηση Ομπάμα-Μέρκελ κ.λπ.) και με μεγάλο βαθμό δυσκολίας για την «επίλυσή» του. Πρωτίστως, όμως, δείχνει τις δυνατότητες που έχει ο λαός όταν έρθει στο προσκήνιο με τις κινητοποιήσεις και τον αγώνα του. Σήμερα η κλίμακα του εφικτού έχει τροποποιηθεί. Οι πλατείες μπορούν να γεμίσουν, το Σύνταγμα μπορεί να είναι κέντρο του αγώνα, ο λαός μπορεί μέσα από μια πορεία να επιβάλει λύσεις, να νικήσει!
2. Αυτή η τεράστια επιτυχία και η μαζικότητα του ξεσηκωμού, έγινε δυνατή όταν ξεπεράστηκαν αδυναμίες και περιχαρακώσεις, υγειονομικές ζώνες και μεθοδεύσεις, όταν ωρίμασαν σκέψεις, διαθέσεις και προοπτικές για μια διαφορετική πορεία. Η καταπληκτική μαζικότητα πρόκυψε από δύο καταστατικά στοιχεία του κινήματος: τον ειρηνικό και ακηδεμόνευτο χαρακτήρα του. Έγινε δυνατή όταν μέσα στο σκοτάδι, ο λαός βρήκε τρόπο και δρόμο να προχωρήσει, να κάνει άλματα. Μέχρι τότε είχε να αντιμετωπίσει τον τρόπο που τα κόμματα της αντιπολίτευσης, τα συνδικάτα, τα κόμματα και οργανώσεις της Αριστεράς είχαν χειριστεί συγκεντρώσεις, είχαν πολιτευτεί κατευναστικά, δεν άφηναν την οργή να ξεσπάσει, δεν έθεταν τον πολιτικό αγώνα στο επίκεντρο, περιέπαιζαν τον κόσμο και του απέδιδαν την κατηγορία ότι δεν θέλει να σηκωθεί από τον καναπέ, και κυρίως ενδιαφέρονταν για τις θέσεις, τα προνόμιά τους, τα ποσοστά τους και άλλα «ταπεινά» ζητήματα. Μέχρι τότε είχε να αντιμετωπίσει και τη βία της βάρβαρης κρατικής καταστολής αλλά και τον φετιχισμό της βίας διαφόρων ομάδων. Κανένας δεν πίστευε ότι μπορούσε το Σύνταγμα να γίνει τόπος μεγάλης λαοσύναξης, διαδήλωσης οργής, και δημιουργικών συζητήσεων, τόπος λαϊκής διαθεσιμότητας και αλλαγής συνειδήσεων. Κι όμως, όλα αυτά έγιναν. Έγινε και το αδιανόητο μέχρι τότε, να συγκεντρωθεί και να παραμείνει στο Σύνταγμα ο κόσμος χωρίς χημικά και καταστολή, και να μην ακολουθεί -σώνει και καλά- μια πρωτοβουλία των Παναγόπουλων της ΓΣΕΕ. Κι όμως, όλα αυτά έγιναν παρά την αμηχανία, την «ξινίλα» που ένιωσαν διάφορες δυνάμεις της Αριστεράς που δεν μπορούν να αντιληφθούν το νέο ριζοσπαστισμό και τα χαρακτηριστικά του. Είναι εντυπωσιακό πώς το σύνολο σχεδόν της Αριστεράς αισθάνεται μονοπώλιό της τον αγώνα. Δεν μπορεί να φανταστεί έναν αγώνα χωρίς αυτήν και διαπνέεται από την αλαζονική σκέψη «ο κοσμάκης δεν ξέρει, εμείς ξέρουμε». Από δω ξεκινά και το άλλο αμάρτημα, να μην μπορεί να σεβαστεί ένα μεγάλο μαζικό κίνημα και τις επιλογές που αυτό κάνει. Κι αφού το κάνει ερήμην τους, τότε μάλλον θα είναι «χαλασμένο» και το ίδιο.
3. Το κίνημα αυτό τροποποιεί συνειδήσεις. Στο επίπεδο των συνειδήσεων γίνονται τεράστια άλματα. Ο ριζοσπαστισμός που εκδηλώνεται στην κοινωνία μας και δίνει το «παρών» του με διάφορους τρόπους, αναζητεί νοήματα, αναζητεί απαντήσεις σε δύσκολα ερωτήματα, θέτει νέα και μεγάλα ερωτήματα, ψάχνει για λύσεις σε κρίσιμα ζητήματα. Ζητήματα όπως της δημοκρατίας, της συμμετοχής, του πολιτικού συστήματος, της οικονομίας, του χρέους, της ανεξαρτησίας, της διεξόδου της χώρας στις σύγχρονες συνθήκες, ακόμα και θέματα διακυβέρνησης, όλα αυτά μπαίνουν με νέους όρους και με την συμμετοχή του κόσμου. Καθηλωτικά διλλήματα για το λαό και τους αγωνιστές που βασάνιζαν για μεγάλο χρονικό διάσημα, ξεπερνιούνται μέσα σε λίγες μέρες. Όπως λέει και ο Ελύτης, για τη μεγάλη διαδήλωση της 25/3/1943 που συγκλόνισε το Σύνταγμα «και πέρασανε μέρες πολλές μέσα σε λίγην ώρα» (Αξιον Εστί, ανάγνωσμα τρίτο, Η μεγάλη έξοδος).
4. Το κίνημα αυτό έκανε τεράστια βήματα, σε επίπεδο πολιτικής γραμμής: έθεσε στο κέντρο τον πολιτικό αγώνα. Με στοχοποίηση της κεντρικής πολιτικής εξουσίας και όλου του πολιτικού εποικοδομήματος, με συνθήματα το «Φύγετε», «Έξω η τρόικα και το Μνημόνιο», «Δικαιοσύνη, να πάνε φυλακή όσοι τα έφαγαν», «Δεν δημιουργήσαμε εμείς το χρέος, στάση πληρωμών», θέτει μια κεντρική ατζέντα, ένα μεταβατικό πρόγραμμα μιας μεγάλης λαϊκής μεταπολίτευσης, μιας μεταπολίτευσης του λαού.
5. Το κίνημα αυτό έδειξε, περίτρανα, ότι στις συνθήκες της Ελλάδας το ταξικό στοιχείο διαπλέκεται με το εθνικό. Η σημαία δεν είναι ένα εθνικιστικό σύμβολο, μπορεί να εκφράζει και το λαό που ταπεινώνεται, μπορεί να εκφράζει την πατριωτική δημοκρατική διάθεση του κόσμου απέναντι στους ισχυρούς που διαλύουν μια χώρα και μια χούφτα μεγαλοαστών που είναι συνεργοί τους. Αυτό δεν δείχνει, άλλωστε, η ελληνική Ιστορία εδώ και τόσα χρόνια; Το κίνημα αυτό κουρέλιασε, για άλλη μια φορά, όλες τις ιδεοληψίες ότι τάχα η Ελλάδα είναι πλέον μια ιμπεριαλιστική χώρα, έπαψε να είναι πολιτικά, οικονομικά και στρατιωτικά εξαρτημένη χώρα και μέχρι τώρα πολλοί είναι αυτοί που δεν αναγνωρίζουν το στοιχείο της νέας καθεστωτικής φάσης και της οικονομικής κατοχής που επιβάλλει η τρόικα και τη μετατροπή της χώρας σε είδος προτεκτοράτου. Αυτά ο λαός τα έχει πολύ καθαρά στο νου του, σε αντίθεση με την υπαρκτή Αριστερά, που περνά ένα σοκ τούτες τις μέρες.
6. Το κίνημα αυτό μπορεί να ωφελήσει την Αριστερά. Μπορεί να της κάνει πολλαπλό καλό. Να προωθήσει σωστές ιδέες και πρακτικές, να την αναβαπτίσει και να την αναζωογονήσει. Να τη φέρει και αυτήν αντιμέτωπη με τα πραγματικά μεγάλα προβλήματα του τόπου, της χώρας, της κοινωνίας, του λαού, της εργατικής τάξης. Ήδη της κάνει καλό με το τεράστιο σοκ που έχει προκαλέσει. Το θέμα είναι να δυναμώσουν οι δυνάμεις, οι ιδέες, οι αντιλήψεις που μπορούν να εκφράσουν το αύριο της Αριστεράς, της Αριστεράς του 21ου αιώνα.
7. Με άλλα λόγια, αυτές οι πλατείες δεν είναι η «Αριστερά» του σήμερα; Ας σκεφτούμε λίγο πιο πλατιά και ουσιαστικά. Η χώρα τριτοκοσμοποιείται, γκρεμίζονται κοινωνικά συμβόλαια, προλεταριοποιούνται και φτωχοποιούνται μεσαία στρώματα, συνθλίβονται εργαζόμενοι, γιγαντώνεται η ανεργία και η μαύρη απασχόληση. Με την εκποίηση-ιδιωτικοποίηση του δημόσιο πλούτου και τη δημοκρατία-μπανανία που έχει επιβληθεί, τη νέα χούντα, η χώρα λατινοαμερικανοποιείται. Γνωρίζει διαδικασίες σαν αυτές που γνώρισαν πολλές χώρες της Λ. Αμερικής πριν από 10-20 χρόνια. Τι ακολούθησε στις περισσότερες από αυτές τις χώρες; Άνοδος του κινήματος και νέα πρωτόγνωρα πράγματα. Κάτι τέτοιο βιώνουμε τούτες τις μέρες και στον τόπο μας. Ορισμένοι, όμως, κολλημένοι στα στερεότυπά τους, αδυνατούν να καταλάβουν. Τόσο το χειρότερο για αυτούς!
εφημερίδα "Δρόμος της Αριστεράς"
Σάββατο 11/6/11
Ο αγώνας κλιμακώνεται
Ο αγώνας κλιμακώνεται
Η ουσιαστική παραίτηση της κυβέρνησης Παπανδρέου, η ολιγόωρη αναζήτηση κυβέρνησης εθνικής συνεννόησης και η τελική απόσυρση της παραίτησης, με φυγή στον ανασχηματισμό και στην ψήφο εμπιστοσύνης, είναι αποτέλεσμα της λαϊκής πάλης και ακλόνητη απόδειξη της δυνατότητάς της να αλλάζει τα πράγματα. Ο λαός ενωμένος και αποφασισμένος έδωσε έναν υποδειγματικό αγώνα, έδειξε πως έχει δύναμη, έχει θέσεις, έχει όραμα, αγαπά την πατρίδα του, δεν θέλει το ξεπούλημα και την λεηλασία, δεν θέλει την φτώχεια που είναι η χειρότερη μορφή βίας.
Ο λαϊκός ξεσηκωμός σε όλη τη χώρα ήταν ο αποφασιστικός και καταλυτικός παράγοντας των ραγδαίων πολιτικών εξελίξεων. Η τεράστια συμμετοχή στην απεργία και τις διαδηλώσεις σε όλη τη χώρα, η μαχητική στάση των διαδηλωτών, οι καταλήψεις των Περιφερειών, ο αποκλεισμός της Βουλής, η επανάκτηση της πλατείας Συντάγματος, παρά την καταστολή και το σχέδιο κτυπήματος της συγκέντρωσης, καθόρισαν την πρωτοφανή δήλωση αδυναμίας, παραίτησης και αδιεξόδου της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ.
Ο Γ.Α. Παπανδρέου απομονωμένος από τον λαό και παρόλη την απλόχερη στήριξη που έχει από το ντόπιο και ξένο οικονομικό και πολιτικό κόσμο δεν μπορεί να κρατηθεί στην εξουσία. Το πρόγραμμά του είναι αντιλαϊκό, αντιδημοκρατικό, υποθηκεύει το μέλλον πολλών γενιών και ξεπουλά τη χώρα.
Ο πρωθυπουργός που τσαλάκωσε το Σύνταγμα με την υπογραφή του μνημονίου, πήγε σήμερα στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να ζητήσει ένα ακόμα πραξικόπημα. Θέλησε να εγκριθεί το μεσοπρόθεσμο με πράξη νομοθετικού περιεχομένου, με υπογραφή του Κ. Παπούλια και παράκαμψη της Βουλής. Ήξερε καλά πως η παρούσα Βουλή κινδυνεύει να μην ψηφίσει το μεσοπρόθεσμο και να μεγαλώσει η λίστα βουλευτών που θα το καταψηφίσουν.
Η αποτυχία αυτής της κίνησης, έσπρωξε τον Παπανδρέου να κάνει δήλωση παραίτησης με τη μορφή της αναζήτησης κυβέρνησης «εθνικής συνεργασίας». Το εκρηκτικό κλίμα στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ, οι ασφυκτικές πιέσεις του οικονομικού και πολιτικού κατεστημένου της Ευρώπης και η ορμητική εισβολή του λαϊκού παράγοντα στο προσκήνιο είναι οι λόγοι που οδήγησαν σε ένα τέτοιο άλμα.
Οι δυσκολίες, οι αντιφάσεις, τα αδιέξοδα αλλά και οι αντιδράσεις από το εσωτερικό της κυβέρνησης και το πρωθυπουργικό περιβάλλον οδήγησαν στην γελοιοποίηση του Γ. Παπανδρέου και της επιχείρησης εθνική συνεννόηση.
Άλλωστε ο σκοπός της εθνικής συνεννόησης δεν ήταν η σωτηρία της χώρας, αλλά η σωτηρία του πολιτικού συστήματος. Δεν είναι τυχαίο ότι κόμματα και πολιτικοί που πρωτοστάτησαν στις πολιτικές της χρεοκοπίας και της διαπλοκής, πρωταγωνίστησαν και στο κλίμα συναίνεσης. Και δήλωσαν σε όλους τους τόνους ότι η πολιτική που εξυπηρετεί τους δανειστές και βιάζει τον λαό θα συνεχιστεί, υπό το νέο καθεστώς ομοψυχίας και ενότητας των ένοχων και συνένοχων κομμάτων.
Στον αντίποδα όμως των κομμάτων και των πολιτικών που οδήγησαν τη χώρα στην πτώχευση και το λαό στη δυστυχία, εμφανίζεται μια μεγάλη λαϊκή συσπείρωση που διαδηλώνει σχεδόν καθημερινά τον τελευταίο μήνα. Ο κεντρικός στόχος των σεναρίων της εθνικής συνεννόησης είναι η καθυπόταξη του λαϊκού ξεσηκωμού, το ξεφούσκωμα της παλλαϊκής απαίτησης για μια μεγάλη πολιτική και κοινωνική αλλαγή, για μια νέα μεταπολίτευση που θα σαρώσει ολόκληρο το πολιτικό σύστημα. Αυτά τα σενάρια πρέπει να χρεοκοπήσουν. Ο λαϊκός ξεσηκωμός πρέπει να κλιμακωθεί.
Από σήμερα το μεσημέρι η χώρα έχει μια κυβέρνηση που δημοσίως ομολογεί το αδιέξοδό της, δηλαδή το ουσιαστικό τέλος της. Το τυπικό της τέλος παίρνει μικρή αναβολή. Ο πρωθυπουργός πλέον εκτελεί ψυχρά το συμβόλαιο της χρεοκοπίας του ελληνικού λαού προς όφελος των ξένων δανειστών. Ο ανασχηματισμός και η ψήφος εμπιστοσύνης δεν μπορούν να δώσουν καμιά παράταση ζωής σε αυτή την καταστροφική πολιτική.
Η ρητή κραυγή εκατομμυρίων αγανακτισμένων «Να φύγουν όλοι αυτοί και το Μνημόνιο» δεν μπορεί να αλλοιωθεί ούτε να αποδυναμωθεί. Η ΚΟΕ χαιρετίζει το κίνημα των αγανακτισμένων, αυτό το μεγάλο λαϊκό ξέσπασμα και ξεσηκωμό σε ολόκληρη τη χώρα, χαιρετίζει την ωριμότητα, το ρεαλισμό, την φαντασία, την πρωτοτυπία και το δημοκρατικό πατριωτικό χαρακτήρα του, την ανυποχώρητη και αποφασισμένη στάση του, απέναντι σε κάθε λογής καπέλωμα και θλιβερές προβοκάτσιες, απέναντι στην καταστολή και τις κάθε λογής επιθέσεις. Η μαζικότητα και η ζωντάνια του, ο καθαρός και ενωτικός λόγος του, η συνάντησή του με τα μεγάλα προβλήματα της χώρας και του λαού, έφερε αποτελέσματα, έφερε μια πρώτη νίκη: την ομολογία αποτυχίας της πιο άθλιας κυβέρνησης που γνώρισε ο τόπος, που γύρισε την χώρα 100 χρόνια πίσω σε δικαιώματα και ελευθερίες που παρέδωσε τη χώρα στην τρόικα και στους διεθνείς τοκογλύφους.
Το μήνυμα των πλατειών θα ηχεί για πολύ καιρό.
Ο αγώνας συνεχίζεται μέχρι την μεγάλη πολιτική και κοινωνική ανατροπή που έχει ανάγκη η χώρα.
Κυριακή 12 Ιουνίου 2011
Την Κυριακή όλη η χώρα στις πλατείες
Την Κυριακή όλη η χώρα στις πλατείες
Κάθε μέρα που περνάει είναι μια μικρή νίκη. Κάθε μέρα το κίνημα της πλατείας συνεχίζει, κλιμακώνεται και δίνει το παρόν αψηφώντας την προπαγάνδα της τηλεόρασης. Μέρα τη μέρα, βήμα το βήμα, η λαϊκή απαίτηση γίνεται ισχυρότερη: Πραγματική δημοκρατία, να συντριβεί το πολιτικό σύστημα, η φαυλότητα και η κοροϊδία. Να φύγουν η κυβέρνηση, η τρόικα, το μνημόνιο, το χρέος.
Κάθε μέρα που περνάει, ο φόβος αλλάζει στρατόπεδο. Ο λαός χαίρεται, το πολιτικό σύστημα φοβάται. Η κυβέρνηση οργανώνει την τεράστια επιχείρηση δυσφήμησης του κινήματος. Οι τηλεπαρουσιαστές όμως δεν είναι τόσο πρόθυμοι, όσο πριν. Ενδεικτικό και αυτό ότι το μπλοκ των από τα πάνω ρηγματώνεται. Η φυγάδευση βουλευτών από τον Εθνικό Κήπο, η δραπέτευση βουλευτών με καΐκι στην Κέρκυρα, ο αποκλεισμός του κυβερνητικού εκπροσώπου στην Αργυρούπολη, ούτε είναι σκοτεινό σχέδιο πολιτικών δυνάμεων, ούτε αποτελούν κίνδυνο εκτροπής της δημοκρατίας.
Το εντελώς αντίθετο: Δείχνουν έναν λαό που αποφάσισε να υπερασπίσει το Σύνταγμα και την πραγματική δημοκρατία ενάντια σε όσους κουρέλιασαν τη λαϊκή κυριαρχία και την εθνική αξιοπρέπεια.
Η κυβέρνηση ξέρει πολύ καλά ότι οι αγανακτισμένοι της Αργυρούπολης, δεκαπλάσιοι από την κομματική συγκέντρωση του ΠΑΣΟΚ, δεν αποτελούν συγκέντρωση της αριστεράς. Ξέρει πολύ καλά ότι όλη η κοινωνία βράζει από αγανάκτηση για το πολιτικό σύστημα της χρεοκοπίας και της διαπλοκής. Και ετοιμάζει με κάθε τρόπο πράξεις έντασης και αποπροσανατολισμού ώστε να απομαζικοποιήσει το κίνημα.
Οι χιλιάδες άνθρωποι που συρρέουν στις πλατείες, από παιδιά, μέχρι ηλικιωμένοι, σε αυτή τη πρωτόγνωρη μαζική και ειρηνική δήλωση διαμαρτυρίας, δεν θα πτοηθούν από τις κυβερνητικές μεθοδεύσεις.
Οι πλατείες θα γεμίζουν ξανά και ξανά μέχρι να φύγουν οι ένοχοι της χρεοκοπίας.
Μεθαύριο είναι μεγάλη μέρα. Προοιωνίζεται μια Ελλάδα στους δρόμους και τις πλατείες.
Αν συνεχίσουμε, αν δεν κουραστούμε, αν δεν αδιαφορήσουμε, αν δεν τους αφήσουμε να νομίζουν ότι έχουν τη συναίνεσή μας, μπορούμε να τους διώξουμε. Ραντεβού την Κυριακή σε όλες τις πλατείες της χώρας.
Κάθε μέρα που περνάει είναι μια μικρή νίκη. Κάθε μέρα το κίνημα της πλατείας συνεχίζει, κλιμακώνεται και δίνει το παρόν αψηφώντας την προπαγάνδα της τηλεόρασης. Μέρα τη μέρα, βήμα το βήμα, η λαϊκή απαίτηση γίνεται ισχυρότερη: Πραγματική δημοκρατία, να συντριβεί το πολιτικό σύστημα, η φαυλότητα και η κοροϊδία. Να φύγουν η κυβέρνηση, η τρόικα, το μνημόνιο, το χρέος.
Κάθε μέρα που περνάει, ο φόβος αλλάζει στρατόπεδο. Ο λαός χαίρεται, το πολιτικό σύστημα φοβάται. Η κυβέρνηση οργανώνει την τεράστια επιχείρηση δυσφήμησης του κινήματος. Οι τηλεπαρουσιαστές όμως δεν είναι τόσο πρόθυμοι, όσο πριν. Ενδεικτικό και αυτό ότι το μπλοκ των από τα πάνω ρηγματώνεται. Η φυγάδευση βουλευτών από τον Εθνικό Κήπο, η δραπέτευση βουλευτών με καΐκι στην Κέρκυρα, ο αποκλεισμός του κυβερνητικού εκπροσώπου στην Αργυρούπολη, ούτε είναι σκοτεινό σχέδιο πολιτικών δυνάμεων, ούτε αποτελούν κίνδυνο εκτροπής της δημοκρατίας.
Το εντελώς αντίθετο: Δείχνουν έναν λαό που αποφάσισε να υπερασπίσει το Σύνταγμα και την πραγματική δημοκρατία ενάντια σε όσους κουρέλιασαν τη λαϊκή κυριαρχία και την εθνική αξιοπρέπεια.
Η κυβέρνηση ξέρει πολύ καλά ότι οι αγανακτισμένοι της Αργυρούπολης, δεκαπλάσιοι από την κομματική συγκέντρωση του ΠΑΣΟΚ, δεν αποτελούν συγκέντρωση της αριστεράς. Ξέρει πολύ καλά ότι όλη η κοινωνία βράζει από αγανάκτηση για το πολιτικό σύστημα της χρεοκοπίας και της διαπλοκής. Και ετοιμάζει με κάθε τρόπο πράξεις έντασης και αποπροσανατολισμού ώστε να απομαζικοποιήσει το κίνημα.
Οι χιλιάδες άνθρωποι που συρρέουν στις πλατείες, από παιδιά, μέχρι ηλικιωμένοι, σε αυτή τη πρωτόγνωρη μαζική και ειρηνική δήλωση διαμαρτυρίας, δεν θα πτοηθούν από τις κυβερνητικές μεθοδεύσεις.
Οι πλατείες θα γεμίζουν ξανά και ξανά μέχρι να φύγουν οι ένοχοι της χρεοκοπίας.
Μεθαύριο είναι μεγάλη μέρα. Προοιωνίζεται μια Ελλάδα στους δρόμους και τις πλατείες.
Αν συνεχίσουμε, αν δεν κουραστούμε, αν δεν αδιαφορήσουμε, αν δεν τους αφήσουμε να νομίζουν ότι έχουν τη συναίνεσή μας, μπορούμε να τους διώξουμε. Ραντεβού την Κυριακή σε όλες τις πλατείες της χώρας.
Τετάρτη 8 Ιουνίου 2011
Τοποθέτηση της ΚΟΕ στο Πανελλαδικό Συντονιστικό του Σύριζα
Αυτό που είναι σήμερα κεντρικό είναι το κίνημα στις πλατείες, η ορμητική εισβολή του λαού στην πολιτική ζωή του τόπου. Η 25η Μάη επηρεάζει καθοριστικά το τι λέμε και το τι κάνουμε και επηρεάζει καθοριστικά και τις κεντρικές πολιτικές εξελίξεις. Επομένως η οποιαδήποτε επανεκκίνηση του Σύριζα δεν μπορεί να γίνει έξω από την πραγματικότητα, έξω από το πραγματικό, μαζικό κίνημα. Την περίοδο αυτή η εσωστρέφεια είναι αδιανόητη. Το κεντρικό καθήκον είναι η ενίσχυση του κινήματος. Την 4η Συνδιάσκεψη και τον χρόνο διεξαγωγής της πρέπει να τα εκτιμήσουμε ξανά, αφού έχουν διαφανεί οι εξελίξεις και αφού το σύνολο των δυνάμεών μας συνεισφέρει θετικά στο κίνημα των πλατειών.
Ζούμε ένα συνταρακτικό ξέσπασμα του λαού και της νεολαίας. Αυτό το ξέσπασμα εκδηλώθηκε έξω από τις διαδικασίες της αριστεράς και των συνδικάτων. Απέκτησε διάρκεια και γιγαντώθηκε παρά την επιφυλακτικότητα, την γκρίνια και την απαξίωση που εκφράστηκαν από κάθε λογής πολιτικά υποκείμενα. Επομένως οι βεβαιότητες για το πώς ξεσπούν τα μεγάλα κινήματα ας επανεξεταστούν. Αν οι αγανακτισμένοι κουνάνε το δάχτυλο προς την αριστερά –δικαίως ή αδίκως- εμείς δεν επιτρέπεται να κουνάμε το δάχτυλο στους αγανακτισμένους.
Το ξέσπασμα του λαού που ζούμε αυτές τις μέρες έχει ορισμένα στοιχεία:
Πρώτον στοχοποιεί αποφασιστικά και στο σύνολό του το πολιτικό σύστημα. Είναι ευθεία βολή και καταγγελία, ένα δριμύ κατηγορώ στη Βουλή, στους θεσμούς, στο πολίτευμα, σε όλο το πολιτικό σύστημα της διαπλοκής και της χρεοκοπίας. Αυτό παίρνει μπάλα και την αριστερά. Αν δεν κατανοήσουμε αυτό το γεγονός δεν μπορούμε να κάνουμε ούτε μισό βήμα μπροστά.
Δεύτερον το κίνημα αυτό απαιτεί πραγματική δημοκρατία. Κατανοεί ότι η σημερινή λειτουργία της δημοκρατίας είναι νοθευμένη, κάλπικη, η λαϊκή κυριαρχία έχει καταλυθεί. Απαξιώνει τη Βουλή όχι γιατί θέλει χούντα ή γιατί επιδιώκει αντιδημοκρατικές εκτροπές, αλλά ακριβώς γιατί υπερασπίζεται τη δημοκρατία που απαξιώνεται μέσα στο ίδιο το Κοινοβούλιο.
Τρίτον, καταλαβαίνει ότι η εθνική αξιοπρέπεια έχει τσαλαπατηθεί. Ανεμίζει την ελληνική σημαία, και αυτό δεν είναι δείγμα εθνικοφροσύνης ή ακροδεξιού δακτύλου, αλλά υπεράσπισης του δικαιώματος μιας χώρας να μην είναι μπανανία της τρόικας και των αγορών.
Τέταρτον, είναι ακηδεμόνευτο κίνημα, έχει ισχυρό βαθμό αυτονομίας από τις πολιτικές και συνδικαλιστικές οργανώσεις. Και αυτό εξηγείται. Ο κόσμος ίσως βαρέθηκε να περιμένει έναν τέτοιο ξεσηκωμό από την αριστερά ή τα συνδικάτα. Η ζωή δεν περιμένει, εξελίσσεται με τους δικούς της ρυθμούς και τα δικά της βήματα και αυτά πρέπει να τα αναγνωρίσουμε και να τα σεβαστούμε.
Η αριστερά αυτά τα στοιχεία δεν τα είδε, δεν τα αξιολόγησε. Η ελληνική σημαία μυρίζει εθνικισμό, η αντιπολιτική και αντικοινοβουλευτική διάθεση θεωρείται άδικη για την αριστερά έως και ύποπτη ακροδεξιάς εκτροπής, η απαίτηση για πραγματική δημοκρατία φαίνεται μικρό πράγμα μπροστά στις μεγάλες αφηγήσεις της αριστεράς για την οικονομική κρίση, κι όταν ξέσπασε αυτό το κίνημα, η αριστερά ήταν απέξω.
Όμως εδώ κι έναν χρόνο αυτά τα στοιχεία είναι υπαρκτά. Δεν τα βλέπαμε γιατί δεν θέλαμε να τα δούμε. Κι ας μην δικαιολογηθούμε ως αριστερά από την εμπλοκή ορισμένων κομματιών ή μελών που χωρίς να περιμένουν κομματικές ανακοινώσεις έγιναν οργανικό κομμάτι του κινήματος.
Αυτά τα στοιχεία είναι παρόντα σε κάθε κινητοποίηση εδώ και ένα χρόνο. Από τις 5 Μάη του 2010 μέχρι τις 25 Μάη του 2011, είτε οι γενικές απεργίες, είτε επιμέρους κινητοποιήσεις και κινήματα καθορίστηκαν από αυτά τα στοιχεία. Το παλλαϊκό φάσκελο στη Βουλή, το “κλέφτες – κλέφτες”, το “φύγετε”, η ελληνική σημαία, η δημοκρατία, κλπ υπάρχουν σε κάθε βήμα που έκανε το μαζικό κίνημα εδώ και ένα χρόνο.
Θα μπορούσαμε λοιπόν να τα πάρουμε υπόψη, δεν τα πήραμε. Σήμερα χρειάζεται σεμνότητα και αυτοκριτική.
Αν πάμε στην πλατεία Συντάγματος και τους πούμε ότι η αριστερά είναι ελπίδα, δεν θα πείσουμε κανένα.
Αν δεν πάρουμε υπόψη τη γενικευμένη στοχοποίηση του πολιτικού συστήματος συνολικά, αν δεν πάρουμε υπόψη ότι η αριστερά είναι μέρος της κρίσης του πολιτικού συστήματος, αν δεν πάρουμε υπόψη ότι οι πλατείες επικοινωνούν πολύ περισσότερο τη Σπίθα παρά με την αριστερά, τότε έχουμε χοντρό πρόβλημα. Και οι πλατείες επικοινωνούν με τη Σπίθα όχι γιατί κρατάει την ελληνική σημαία, αλλά γιατί η Σπίθα μοιάζει έξω από το πολιτικό σύστημα και η αριστερά μοιάζει μέσα και απαξιώνεται.
Τι θα ενισχύσουν πολιτικά οι πλατείες; Αυτό είναι που πρέπει σήμερα να μας προβληματίσει. Τι θα μπορούσε να γίνει σε μια άλλη κατεύθυνση;
Ας αφήσουμε την αντιπαράθεση για το αν η πλατεία Συντάγματος μπορεί να γίνει πλατεία Ταχρίρ και τον τρόπο που εκφράστηκε αυτή η αντιπαράθεση. Ας ξεχάσουμε επίσης ότι η πρόταση για αποχώρηση των βουλευτών της αριστεράς από ένα Κοινοβούλιο που τσαλακώνει το ίδιο το Σύνταγμα, είχε τεθεί εδώ και ένα χρόνο. Ας ξεχάσουμε τέλος ότι το να “είναι ο λαός κάθε μέρα στις πλατείες είναι το μόνο γεγονός που δεν μπορεί να αψηφήσει μια κυβέρνηση”. Αυτά τα πράγμα είχαν τεθεί καιρό πριν. Δεν έχει σημασία όμως το παρελθόν.
Σήμερα τα περιθώρια στενεύουν. Εκλογικά μπορεί να κερδίζουμε από μια γενικευμένη αντιμνημονιακή διάθεση. Δεν αποτελούμε όμως την ελπίδα, δεν καταγράφουμε δυναμική.
Το ερώτημα είναι αν στον Σύριζα θα υπάρξει μια διαδικασία που να επιτρέπει την επί της ουσίας συζήτηση αυτών των θεμάτων. Για παράδειγμα η πρόταση για την προσωρινή αποχώρηση των βουλευτών της αριστεράς από τη Βουλή δεν αντιμετωπίζεται με γενικές αναφορές για το αν πρέπει η αριστερά να είναι και μέσα στους θεσμούς. Δεν είναι ιδεολογική διαμάχη, αυτό έχει λυθεί εδώ και έναν αιώνα. Είναι πολιτική παρέμβαση στη συγκεκριμένη σημερινή πραγματικότητα που θα αντιστοιχούσε ή έστω θα επιχειρούσε να αντιστοιχήσει την αριστερά στο δίκαιο λαϊκό αίσθημα. Αφορά δηλαδή την πολιτική φιλοδοξία να παρέμβεις και να τροποποιήσεις τα πράγματα, τον κόσμο, τους συσχετισμούς.
Αν μάθουμε να συζητάμε την ουσία, τότε ίσως υπάρξει ελπίδα, μόνο που τα περιθώρια πια στενεύουν απελπιστικά.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)