Κυριακή 27 Φεβρουαρίου 2011

Στο «Δρόμο» του Σαββάτου 26 Φλεβάρη, φύλλο 54

ΑΚΟΜΑ:
H εφημερίδα Δρόμος της Αριστεράς, συμπληρώνοντας ένα χρόνο κυκλοφορίας, οργανώνει σειρά εκδηλώσεων σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και Πάτρα με τη συμμετοχή αγωνιστών από την Αίγυπτο και την Τυνησία, οι οποίοι θα μεταφέρουν εικόνες και εμπειρία από τις πρώτες εξεγέρσεις του 2011, που αλλάζουν ισορροπίες και συσχετισμούς σε μια ολόκληρη περιοχή.
Συμμετέχουν: Benacem Benabdullah, αγωνιστής της Αριστεράς, μέλος της Ένωσης Άνεργων Πτυχιούχων Τύνιδας (Τυνησία) και Waleed Rashed, εκπρόσωπος του Κινήματος 6ης Απρίλη (Αίγυπτος).
Οι εκδηλώσεις θα γίνουν:
• Στην Αθήνα, τη Δευτέρα 28 Φεβρουαρίου, στις 18:30, στο Πάντειο (αμφιθέατρο Σάκης Καράγιωργας 2)
• Στην Πάτρα, την Τρίτη 1 Μαρτίου, στις 19:00, στο Μέγαρο Λόγου και Τέχνης
• Στη Θεσσαλονίκη, την Πέμπτη 3 Μαρτίου, στις 19:30, στην ΕΔΟΘ

Σάββατο 26 Φεβρουαρίου 2011

Δελτίο τύπου για τα σχόλια περί πλατείας Συντάγματος και “Ταχρείων”


Έκπληξη μας προκάλεσε η χθεσινή φραστική επίθεση του Διευθυντή της Αυγής και μέλους της ΚΠΕ του ΣΥΝ, Ν.Φίλη με βαρείς χαρακτηρισμούς σε προσωπικό επίπεδο. Το να αποκαλείς “Ταχρείους” (=αχρείους) στελέχη της αριστεράς επειδή κάλεσαν σε παραμονή στην πλατεία Συντάγματος, είναι μάλλον άστοχη ενέργεια. Την αστοχία αυτή ακολούθησε η εκτροπή του ΛΑΟΣ που ζήτησε ...να “συλληφθεί ο Αλαβάνος”.
Η διάψευση των προσδιοκιών των ΜΜΕ για φοβερά επεισόδια, η διάψευση του πρωτοσέλιδου του Ριζοσπάστη για κάποια τεράστια προβοκάτσια, αλλά και η αποδοκιμασία διαδηλωτών προς τα μπλοκ της αριστεράς που έφυγαν από το Σύνταγμα, έκαναν έναν έμπειρο δημοσιογράφο και παλαιό στέλεχος της αριστεράς να χάσει την ψυχραιμία του.
Αν είχε παραμείνει και ο ίδιος μπροστά στη Βουλή, θα διαπίστωνε ότι η επιμονή χιλιάδων διαδηλωτών να παραμείνουν στην πλατεία Συντάγματος, απέτρεψε τη μονότονα επαναλαμβανόμενη κατάσταση των μπουκαλιών και των χημικών. Θα είχε επίσης διαπιστώσει την απόπειρα της κυβέρνησης να αποκλείσει την πλατεία, αποτρέποντας την προσέλευση διαδηλωτών, πολύ αργότερα από το ξεφόρτωμα του “πολεμικού υλικού”. Τέλος θα κατανοούσε ότι η αποδοκιμασία προς τα οργανωμένα μπλοκ της αριστεράς δεν ήταν σχέδιο κάποιων (όπως διαδίδεται), αλλά αυθόρμητη αντίδραση διαδηλωτών.
Είμαστε σίγουροι ότι κανένας στην αριστερά δεν θέλει να δώσει χείρα βοηθείας σε μια χρεοκοπημένη κυβέρνηση.
Επίσης είμαστε σίγουροι ότι ουδείς προσδοκά μια μεγάλη κοινωνική και πολιτική αλλαγή χωρίς τη μαζική, παρατεταμένη, συνεχόμενη έκφραση της λαϊκής οργής και της κοινωνικής αγανάκτησης, μέχρι να πέσει η κυβέρνηση και να φύγει η τρόικα.
Για όσους δεν κατάλαβαν, αυτό ήταν το νόημα του παραλληλισμού της πλατείας Συντάγματος με την πλατεία Ταχρίρ. Αν την πρόταση για την παραμονή στο Σύνταγμα δεν την εκφωνούσαν σύντροφοι και δυνάμεις του Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής, είμαστε βέβαιοι ότι δεν θα ενεργοποιούνταν τα αντανακλαστικά σκατζόχειρου. Όπως και να έχει, στα επόμενα μεγάλα συλλαλητήρια, θα βρεθούμε μαζί μπροστά στη Βουλή.

“Αχρείοι και αριστεριστές του Ουισκόνσιν”


ρθρο του Γ. Παπαϊωάννου, στελέχους της ΚΟΕ, στον Δρόμο
2010_01_28_logoΗ πολιτεία των ΗΠΑ συγκλονίζεται από τη συνεχιζόμενη κινητοποίηση δεκάδων χιλιάδων εργαζομένων. Το κέντρο του Μάντισον, της πρωτεύουσας του Ουισκόνσιν, και η τοπική βουλή έχουν περικυκλωθεί για μέρες. Αιτία το νομοσχέδιο της τοπικής κυβέρνησης για δραστικές περικοπές των μισθών. Ο ρεπουμπλικάνος κυβερνήτης Σκοτ Ουόκερ δήλωσε χαρακτηριστικά «Δεν θα γίνουμε Ελλάδα».
Είναι πολλοί οι Αμερικανοί που κάνουν λόγο για την «Αίγυπτο των ΗΠΑ». Πολιτειακά και ομοσπονδιακά ΜΜΕ μιλάνε για άμεση επίδραση των εξεγέρσεων στη Μεσόγειο στις νέες συνήθειες των Αμερικανών εργαζόμενων. «Οι Αιγύπτιοι είναι ένα πολύ καλό παράδειγμα για μας», είπε ο συνταξιούχος δάσκαλος Τζιμ Σνάιντερ. «Αυτό που συμβαίνει εδώ είναι πολύ σημαντικό για όσα θα συμβούν και σε άλλες πολιτείες, όπως ακριβώς αυτό που συνέβη στην Αίγυπτο είχε επιπτώσεις σε πολλές άλλες χώρες στη Μέση Ανατολή». Σε μια μεγάλη διαδήλωση 80.000 ανθρώπων την Παρασκευή, στο παγωμένο Μάντισον, το πανό που κρατούσε ένας διαδηλωτής έγραφε: «Δεν το ήξερα πως στο Κάιρο κάνει τόσο κρύο». Οι διαδηλωτές αποκαλούν τον κυβερνήτη της πολιτείας τους «Χόσνι Ουόκερ» σε έναν ευθύ παραλληλισμό με τον Αιγύπτιο δικτάτορα. Αυτό που δεν έχουμε πληροφορηθεί είναι αν δεξιά και αριστερά κόμματα και μέσα ενημέρωσης των ΗΠΑ έχουν εξεγερθεί για αυτούς τους παραλληλισμούς. Αν κάνουν λόγο για προβοκάτορες, για αχρείους που τολμάνε να παραλληλίζουν τις ΗΠΑ με την Αίγυπτο, την πλατεία του Μάντισον με την πλατεία Ταχρίρ και τον Ουόκερ με το Μουμπάρακ.
Μαθαίνουμε ακόμα ότι διαδηλωτές έχουν καταλάβει ακόμα και τον προθάλαμο του γραφείου του Κυβερνήτη και αρνούνται να φύγουν. Ότι διοργάνωσαν μαραθώνια ομιλία στην αίθουσα της Βουλής στην οποία τις πρώτες μέρες είχαν ήδη τοποθετηθεί πάνω από 450 διαδηλωτές με μάξιμουμ χρόνο ομιλίας τα 2 λεπτά ο καθένας. Δεν ξέρουμε αν αυτό προκαλεί στους πιο συντηρητικούς Αμερικανούς, την ίδια ανατριχίλα που προκαλεί σε κάποιους υπεύθυνους σχολιαστές και δημοσιογράφους, όλων των κομματικών αποχρώσεων, το «εξτρεμιστικό» σύνθημα «Όλοι μαζί – Συνέλευση θα κάνουμε μέσα στη Βουλή» που ακούγεται στις διαδηλώσεις της Αθήνας και η εμπρηστική διάθεση τμημάτων του γνωστού προβοκάτορα λαού να περικυκλώσουν το κοινοβούλιο στις 5 Μάη ή στις 23 Φλεβάρη.
Και να ήτανε μόνο αυτά; Οι 14 γερουσιαστές του Ουισκόνσιν που έχουν εκλεγεί με το κόμμα των δημοκρατικών για να αποτρέψουν να τεθεί σε ψηφοφορία το νομοσχέδιο αποχώρησαν όχι μόνο από τη Γερουσία αλλά και από την πολιτεία, καταφεύγοντας στο γειτονικό Ιλινόις για να μη συλληφθούν! Στο άκουσμα της είδησης, θυμηθήκαμε την πρόταση κάποιων να αποχωρούσαν οι βουλευτές της αριστεράς από τη Βουλή των Ελλήνων, όταν η ψήφιση του μνημονίου και οι διαδικασίες που δρομολόγησε η κυβέρνηση ξεφτίλισαν κάθε έννοια νομιμότητας και συνταγματικής ή κοινοβουλευτικής «τάξης». Φυσικά, όσοι την είχαν εκστομίσει κατακεραυνώθηκαν τότε ως αριστεριστές και πάλι από πολιτικούς και δημοσιογράφους πολλαπλών αποχρώσεων. Δε γνωρίζουμε αν ανάλογη καταγγελία έχει δεχτεί το γνωστό αριστερίστικο κόμμα των Δημοκρατικών στις ΗΠΑ. Εκείνο που φανταζόμαστε, ως ερμηνεία, είναι ότι πολλές φορές οι αστοί της Μητρόπολης επιδεικνύουν μεγαλύτερη ψυχραιμία από κάποιους στις επαρχίες αυτού του κόσμου που εύκολα κυριεύονται από εξαλλοσύνη και πανικό μπροστά στην προσβολή των καθιερωμένων πλαισίων και συνηθειών.

Δελτίο Τύπου Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Α/συνεχεια η συλλογή διηγημάτων «Επιστροφή στο χωριό – Δέκα ιστορίες που ξεχώρισαν»


Δελτίο Τύπου

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Α/συνεχεια η συλλογή διηγημάτων
«Επιστροφή στο χωριό – Δέκα ιστορίες που ξεχώρισαν»


…10 βραβευμένα διηγήματα. 10 ιστορίες που ξεχώρισαν. 10 διαφορετικές ματιές σε ένα θέμα: Επιστροφή στο χωριό.
Το βιβλίο περιλαμβάνει τα διηγήματα που ξεχώρισαν στον Α΄ Διαγωνισμό Διηγήματος Στέλιος Ξεφλούδας που οργάνωσε και υλοποίησε ο Προοδευτικός Σύλλογος Τα Καστέλλια.


Ο διαγωνισμός απευθυνόταν σε όσους γράφουν στην ελληνική γλώσσα, ανεξαρτήτως τόπου διαμονής και εθνικότητας. Ως θέμα του Α΄ Διαγωνισμού επιλέχθηκε «Η επιστροφή στο χωριό», ενώ καθορίστηκε ότι η ανάπτυξη του θα πρέπει να έχει τη μορφή «εσωτερικού μονολόγου».
Στη συλλογή αυτή δημοσιεύονται τα δέκα καλύτερα διηγήματα του διαγωνισμού, έργα νέων και μεγαλύτερων σε ηλικία συγγραφέων, γνωστότερων αλλά και πρωτοεμφανιζόμενων!
Ιστορίες για το χωριό και τη σχέση μας με αυτό, για το παρελθόν αλλά και το παρόν, για τις διαφορετικές επιστροφές στους ίδιους τόπους του βιώματος και της μνήμης.

Οι συγγραφείς των διηγημάτων: Κατερίνα Χαραλαμποπούλου, Κωνσταντίνα Τασσοπούλου, Άνθιμος Νοταρίδης, Δώρα Διέννη, Παναγιώτης Κεχαγιόγλου, Χρήστος Θωμάς, Μαρία Δασκαλάκη, Γεωργία Χιόνη, Μίνως Σκουντάκης, Αντιγόνη Κατσαδήμα.


112 σελίδες
Τιμή: 10 ευρώ (συμπεριλαμβανομένου του ΦΠΑ)
ISBN: 978-960-6625-19-0


εκδόσεις Α/συνεχεια
Ανδρονίκου 18
Τ.Κ. 118 54 
Ρουφ, Αθήνα 
τηλ: 210 3845870
φαξ: 210 3468286
www.asynechia.gr

Τετάρτη 23 Φεβρουαρίου 2011

Δελτίο τύπου για τη σημερινή απεργία, 23/02/2011


2011_02_23_vouliΧαιρετίζουμε τις εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτών σε όλη τη χώρα που πήραν μέρος στην πρώτη γενική απεργία του 2011. Ο όγκος των διαδηλώσεων σε πολλές πόλεις πανελλαδικά προσέγγιζε αυτόν της 5ης Μαΐου 2010 και ξεπερνούσε σχεδόν σε όλες τις πόλεις τη μαζικότητα των απεργιακών συγκεντρώσεων της 15ης Δεκέμβρη.
Η οργή, η αγανάκτηση και η επίγνωση πως δεν υπάρχει ατομική λύση μέσα στην κρίση, έσπρωξαν χιλιάδες ανθρώπους να πυκνώσουν τις διαδηλώσεις, να αψηφήσουν την φημολογία κομμάτων και ΜΜΕ για προβοκάτσιες και να δείξουν πως θέλουν και επιζητούν μια κλιμάκωση, μια άλλη πρακτική στάση στις μεγάλες απεργίες.
Στην Αθήνα, η κυβέρνηση νοιώθοντας την πίεση της λαϊκής οργής φοβήθηκε μια μαζική περικύκλωση της Βουλής και φρόντισε να διαλύσει την πορεία κτυπώντας σε πολλά σημεία και κυρίως απομονώνοντας την πλατεία Συντάγματος από όσους ήθελαν να φτάσουν σε αυτήν. Έκλεισε σταθμούς του μετρό, αφού τους έπνιξε στα χημικά, και επιδόθηκε σε τρομοκρατικές επιθέσεις αποτροπής της προσέλευσης και παραμονής στο Σύνταγμα.
Παρόλα αυτά, χιλιάδες διαδηλωτών παρέμειναν στο Σύνταγμα μέχρι το απόγευμα και αφήνουν μια παρακαταθήκη, δημιουργούν μια νέα συνήθεια. Τις επόμενες φορές θα είναι πιο προετοιμασμένοι, πιο αποτελεσματικοί. Η επιμονή χιλιάδων διαδηλωτών να παραμείνουν με κάθε τρόπο στο Σύνταγμα, τονίζει την αναγκαιότητα του μαζικού παρατεταμένου παλλαϊκού αγώνα.
Ο αγώνας συνεχίζεται μέχρι να πέσει η κυβέρνηση και να φύγει η τρόικα. Για μια οικονομική, πολιτική και κοινωνική διέξοδο της χώρας, πέρα από το «μονόδρομο» της χρεοκοπίας στον οποίο σπρώχνουν βίαια τη χώρα και το λαό οι «δανειστές» και η κυβέρνηση τους.

Τρίτη 22 Φεβρουαρίου 2011

Κάλεσμα της ΚΟΕ για την Απεργία της 23 Φεβρουαρίου


Η απεργία στις 23/2 ξεπερνά τα όρια και τη σημασία μιας ακόμα γενικής απεργίας.
Μόλις πριν δέκα μέρες η τρόικα ανακοίνωσε ότι η Ελλάδα θα βγει στο σφυρί για 50 δις ώστε να ξεχρεώσει τις χρηματαγορές. Ακολούθησε η κακοπαιγμένη παράσταση της κυβέρνησης. Αφού ο κ. Παπανδρέου υπέγραψε φαρδιά πλατιά την πλήρη παράδοση της χώρας με τα αλλεπάλληλα μνημόνια, κάνει τώρα ότι δυσφορεί για το βάναυσο τρόπο των δανειστών. Η κυβέρνηση Παπανδρέου είναι υπόλογη για την οικονομική εξόντωση της κοινωνίας, για την βαρβαρότητα στην οποία καταδικάζει τον λαό και ειδικά τη νέα γενιά, για την μετατροπή της χώρας σε απόλυτη μπανανία των αγορών, του ΔΝΤ, της ΕΕ, των τραπεζών. Ας έχει το στοιχειώδες θάρρος να υπερασπίσει την υπογραφή που έβαλε στο μνημόνιο.
Εδώ και μήνες υπάρχουν αγωνιζόμενα τμήματα της κοινωνίας βρίσκονται σε κινητοποίηση. Η Γενική Απεργία είναι μια σημαντική ευκαιρία να ενωθούν, να συνδεθούν, να αποκτήσουν μεγαλύτερη δύναμη οι επιμέρους αγώνες και κινητοποιήσεις: Η Κερατέα, οι εργαζόμενοι στις Συγκοινωνίες, το κίνημα της παιδείας ενάντια στις συγχωνεύσεις και την οικονομική ασφυξία των σχολείων, ο κόσμος της υγείας, το κίνημα «δεν πληρώνω». Παρόλη την κατασυκοφάντηση που δέχονται όσοι αγωνίζονται από τα κανάλια των εργολάβων και των τραπεζιτών, είναι σημαντική ένδειξη ότι κάτι κινείται πιο θαρρετά και πιο πλειοψηφικά.
Είναι ώρα να πούμε καθαρά και δυνατά ότι η αποτροπή των πολύ χειρότερων που κάθε μέρα και κάθε μήνα θα μας ανακοινώνουν οι κατοχικές δυνάμεις και οι τοποτηρητές τους, έχει σαν προϋπόθεση να φύγει η κυβέρνηση Παπανδρέου. Επομένως η απεργία της 23ης Φεβρουαρίου είναι πρώτα από όλα πολιτική απεργία που μπορεί και πρέπει να θέσει σαν κεντρικό αίτημα «να φύγουν κυβέρνηση – τρόικα».
Είναι σαφές ότι η διαδήλωση της ερχόμενης Τετάρτης δεν πρέπει να είναι επανάληψη προηγούμενων γρήγορων διαδηλώσεων που είτε από επιλογή, είτε υπό την ασφυξία των χημικών αερίων δεν μπορούσε να σταθεί μπροστά από τη Βουλή. Την Τετάρτη πρέπει να πάμε στο Σύνταγμα και να μείνουμε στο Σύνταγμα. Να μετατρέψουμε την απεργία σε μια πολύωρη αντικυβερνητική πολιορκία του Κοινοβουλίου που ψήφισε το μνημόνιο και επέβαλε την χρεοκοπία του εργαζόμενου λαού. Η λαϊκή αγανάκτηση δεν πρέπει να ξεσπάσει σαν μια ακόμα διαδήλωση, αλλά να μετατραπεί σε αποκλεισμό της Βουλής με χιλιάδες διαδηλωτές να απαιτούν: Φύγετε!
Οι σύντροφοι του Γ. Παπανδρέου στη Σοσιαλιστική Διεθνή, Μπεν Άλη και Μουμπάρακ δείχνουν τον δρόμο. Ο λαός της Τυνησίας και της Αιγύπτου δείχνει τον δρόμο. Οι πολύωρες συγκεντρώσεις στην πλατεία Ταχρίρ για τρεις βδομάδες με κεντρικό αίτημα το να φύγει το καθεστώς, δείχνει τον δρόμο.
Η ΚΟΕ θα στηρίξει την εμφάνιση του κινήματος «δεν πληρώνω» και καλεί συλλογικότητες, κινήσεις, σχήματα, επιτροπές, να διαδηλώσουν συγκροτώντας ένα μεγάλο μπλοκ.
Ταυτόχρονα καλεί δυνάμεις της αριστεράς και του συνδικαλιστικού κινήματος να υποστηρίξουν πολιτικά και πρακτικά τη μαζική και πολύωρη παραμονή στην πλατεία Συντάγματος.
Όλοι στην Απεργία της 23 Φλεβάρη, 11μμ στην πλ.Καπνεργάτη
Να φύγουν κυβέρνηση – τρόικα
Για την πολιτική, κοινωνική, οικονομική διέξοδο της χώρας

Πέμπτη 17 Φεβρουαρίου 2011

Διευκρίνιση για την ανακοίνωση του «γραφείου τύπου του ΣΥΡΙΖΑ»


ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

17η Φεβρουαρίου 2011

Διευκρίνιση για την ανακοίνωση του «γραφείου τύπου του ΣΥΡΙΖΑ»


Οποιαδήποτε προσπάθεια ενεργοποίησης των διαδικασιών του ΣΥΡΙΖΑ (λειτουργία γραμματείας – διεξαγωγή 4ηςπανελλαδικής Συνδιάσκεψης) και της παρέμβασής του σε μια εξαιρετικά δύσκολη και κρίσιμη συγκυρία, απαιτεί προσεκτικά βήματα, αίσθηση πως η αποκατάσταση της κλονισμένης εμπιστοσύνης δεν καλύπτεται με εύκολους τρόπους, επαναξιολόγηση και ανάταξη της γενικής εικόνας της Αριστεράς στην κοινωνία.
Επομένως, κάθε βηματάκι που δεν παίρνει υπόψη τα παραπάνω και γίνεται με βεβιασμένο τρόπο, μπορεί να δημιουργήσει άσχημες συνέπειες. Για παράδειγμα η πρόσφατη ανακοίνωση του «γραφείου τύπου» δεν απηχεί ακριβώς όσα έχουν συμφωνηθεί, ούτε είναι γραμμένη στο πνεύμα των πολύ προσεκτικών βημάτων που πρέπει να γίνουν.
Ως ΚΟΕ δεν ρωτηθήκαμε καν για το περιεχόμενο, δεν συμφωνούμε σε πολλές διατυπώσεις, δεν (επανα)ξεκινάμε καλά…

Γραφείο Τύπου ΚΟΕ

Τοποθέτηση της ΚΟΕ στη Γραμματεία του Σύριζα


Είναι σημαντική η συζήτηση, ακόμη κι αν γίνεται με λάθος τρόπο ή δεν κουβεντιάζονται όλα όπως πρέπει. Είναι σημαντική ενάντια στο κλίμα απαξίωσης της αριστεράς.
Το πρώτο: Αυξάνει η οργή, η αγανάκτηση, τα κινήματα, και αναπτύσσεται ταυτόχρονα μία βίαιη πολιτικοποίηση, υπάρχει μια ριζοσπαστικοποίηση του κόσμου. Την ίδια στιγμή δεν έχει ένα πολιτικό εκφραστή και ακόμα περισσότερο υπάρχει μία απαξίωση της αριστεράς. Αυτό είναι κακό σημάδι την ίδια στιγμή που είναι θετικό αυτό που αναπτύσσεται αυθόρμητα έξω στην κοινωνία. Ξεκινάμε λοιπόν απ’ αυτό και γι αυτό το λόγο βρισκόμαστε σήμερα εδώ πέρα. Μας πιέζει μία πραγματικότητα.
Το δεύτερο: Εάν αυτή η πραγματικότητα πάει να επιλυθεί στη βάση ενός εκβιασμού, που είναι υπαρκτός όμως, που μπορεί να είναι εκλογές, διότι …μύρισε η άνοιξη, μύρισαν κι οι εκλογές, εμείς δεν συμμετέχουμε. Δεν θέλουμε να συμμετέχουμε. Αν αυτό που προτείνεται εδώ μέσα είναι η ανάγκη να αντιμετωπίσουμε τις εκλογές, εμάς δεν μας συγκινεί μια τέτοια επανεκκίνηση, μία τέτοιου είδους επανεκκίνηση.
Το τρίτο: Έχουν αλλάξει πολλά πράγματα πολιτικά και κοινωνικά που δεν μπορούμε να μην τα λάβουμε υπόψη μας. Έχουμε μία νέα εποχή -και πέρα από τα νέα καθήκοντα- θα εμφανιστούν νέα υποκείμενα και πρέπει να γίνουμε κι εμείς προπομποί νέων υποκειμένων. Και πρέπει να το κουβεντιάσουμε το θέμα αρκετά, το αν και πως μπορούμε να συνεισφέρουμε. Και αυτό θα είναι μία μεγάλη συζήτηση που έχει τεράστια αξία, και για τα σημερινά υποκείμενα που συναποτελούν τον Σύριζα αλλά και γενικότερα για την κατάσταση της αριστεράς, της ανασυγκρότησης και της ανασύνθεσής της. Σε αυτή την κατεύθυνση είμαστε υπάλληλοι, στρατιώτες, φανατικοί υποστηριχτές…
Αυτή τη στιγμή υπάρχουν τρεις διαμορφωμένοι χώροι και τρεις γέφυρες. Ο ένας χώρος είναι το ΚΚΕ, ο δεύτερος είναι ο Σύριζα, ο τρίτος είναι η Ανταρσύα. Υπάρχει κι ένας τέταρτος χώρος που είναι τα κοινωνικά κινήματα. Ανάμεσά τους υπάρχουν και κάποιες καταστάσεις που ενώνουν και γεφυροποιούν. Τα κοινωνικά κινήματα είναι υπαρκτή κατάσταση σήμερα και είναι πολύ πιο πάνω από τα πολιτικά υποκείμενα. Άσχετα αν αυτή τη στιγμή δεν έχουν πολιτική έκφραση. Αυτό το γεγονός μας πιέζει, μας πιέζει ευχάριστα, την ίδια στιγμή που μας βάζει σε ένα κακό κάδρο.
Γέφυρα είναι το Αριστερό Βήμα με τον τρόπο που επηρεάζει. Η Σπίθα είναι μια άλλη γέφυρα –το τι ενώνει είναι άλλο θέμα. Μια τρίτη μικρότερη γέφυρα -για να είμαστε ειλικρινείς και να βλέπουμε τον εαυτό μας, χωρίς την μεγάλη του σκιά- η προσπάθεια που έκανε ή προσπάθησε να κάνει το Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής και μπορεί να συνεχίσει να την κάνει.
Θέλουμε να μιλήσουμε σε αυτά τα υποκείμενα; Ας αφαιρέσουμε τη Σπίθα γιατί είναι μία μεγάλη συζήτηση, πιάνει και αριστερούς, περιλαμβάνει και δεξιούς και διάφορο κόσμο…
Το τέταρτο σημείο: Δεν είναι μόνο οργανωτικές οι διαφορές. Οι οργανωτικές διαφορές αφορούσαν πολιτικά ζητήματα. Και υπήρχαν πολλές πολιτικές διαφορές. Θα μπορούσαν να έχουν επιλυθεί; Ίσως. Κάποιες. Έχει σημασία σε ποιο χρόνο εκφράζονται αυτά τα πράγματα, ποιες αντιθέσεις κυκλοφορούν έξω και πως απαντάμε. Για παράδειγμα, η πολυγλωσσία δεν έχει να κάνει μόνο με το πόσες συνιστώσες υπήρχανε είτε εδώ, είτε στον ΣΥΝ. Αλλά με το αν είχε εκφραστεί και συμφωνηθεί ένα πολιτικό σχέδιο. Πολυγλωσσία είχαμε σε διάφορα πράγματα. Είχαμε στην εξέγερση του Δεκέμβρη, είχαμε μπροστά στις ευρωεκλογές, είχαμε μετά από αυτές μπροστά στις βουλευτικές κλπ. Πολυγλωσσία γιατί πραγματικά είχαμε σημαντικές πολιτικές διαφορές. Για παράδειγμα το αν  θα κάνουμε και τι είδους αντιπολίτευση στο ΠΑΣΟΚ όταν βοούσε η κρίση, ήταν θέμα πολιτικής άποψης, αντίληψης, εκτίμησης. Αυτές οι διαφορές δεν ήταν θέμα μία ηγεμονικής αντίληψης που εκφράστηκε από ένα κόμμα ή μια συνιστώσα. Δεν μπορούμε να παρακάμπτουμε αυτά τα πράγματα.
Επειδή ισχύει το «να προσπαθήσουμε», η οποιαδήποτε επανεκκίνηση δεν θα αφορά πρώτα και κύρια ούτε και μόνο τον Σύριζα. Πρέπει να είναι εν κινήσει, πρέπει η ματιά του Σύριζα να είναι πέρα και έξω από τον εαυτό του.
Να δοκιμαστούμε λοιπόν σε κρίσιμα πολιτικά ζητήματα. Κρίσιμο πολιτικό ζήτημα είναι τι θα γίνει στην ΕΕ, τι θα γίνει με το σύμφωνο ανταγωνιστικότητας. Εδώ δεν θα μιλήσουμε για δικαίωση ή όχι, ας μην τσιτώσουμε τα πράγματα. Πρέπει όμως να δούμε. Εδώ είχαμε ένα δογματισμό. Δεκτός από την πλευρά των δυνάμεων που είναι με την Ευρώπη με ένα ορισμένο τρόπο. Αυτός όμως ο δογματισμός δεν βοήθησε καθόλου. Δεν βοήθησε να λυθεί το ζήτημα καταρχάς. Επιπλέον σε αυτή τη φάση αυτός ο δογματισμός θα είναι πραγματικά επικίνδυνος. Αναγκαστικά λοιπόν θα έχουμε ένα διχασμό που θα έχει να κάνει με το οργανωτικό ή με την ηγεμονία, αλλά κυρίως ένα διχασμό για το που θα πάει αυτή η ιστορία της αντίστασης απέναντι στο μνημόνιο, στην τρόικα, στην κυβέρνηση. Θα υπάρξουν δηλαδή πραγματικά δύο ριζικά αντίθετες γραμμές και θα εκφράζονται συνεχώς και διαρκώς.
Θα υπάρχουν θέματα που μπορεί να υπάρξει μια σύνθεση. Παράδειγμα το μεταναστευτικό. Όμως έχει σημασία ποια ατζέντα βάζεις. Αν βάζεις πρώτο στην ατζέντα σου το μεταναστευτικό ή για παράδειγμα το πώς χτυπιέται η εργατική τάξη και πώς αυτή η τάξη μπορεί να συμμαχήσει με τους μετανάστες. Αυτά τα πράγματα είναι σοβαρά.
Μπορείς να βάλεις στην ατζέντα σου πρώτο το «Δεν πληρώνω» ή το κίνημα των εργαζομένων. Το λέω μιας και εμείς συμμετέχουμε, ωθήσαμε το «Δεν πληρώνω». Αυτή η αντιπαράθεση πρέπει να είναι δεκτή. Τι βάζεις πρώτα στην ατζέντα σου. Γιατί αν έχουμε τόσες πολλές δυνάμεις, μπράβο να κάνουμε πολλά πράγματα. Αλλά οι δυνάμεις είναι συγκεκριμένες. Αυτό που προσλαμβάνει η κοινωνία είναι συγκεκριμένο και εμείς πρέπει να δώσουμε ένα μήνυμα και ένα σήμα να μην έχουμε άστοχες κινήσεις.
Και από αυτή την άποψη έχει μεγάλη σημασία αυτή η κουβέντα. Σωστή η τοποθέτηση του Α. Τσίπρα, να το δούμε βήμα – βήμα, να δοκιμαστούμε βήμα – βήμα.
Τι θα κάνουμε για παράδειγμα στις 23/2; Έχει σημασία ο τρόπος που θα κατέβουμε. Θα μπορούσαμε να πούμε (και να το κάνουμε όμως) ότι δεν κατεβαίνουμε σαν Σύριζα ή σαν ΣΥΝ, ή σαν ΚΟΕ. Εμείς δεν θέλουμε να κατέβουμε σαν ΚΟΕ. Θα θέλαμε να σπρώξουμε και να δώσουμε ζωή με πολλές άλλες δυνάμεις στο «Δεν πληρώνω», θα θέλαμε να σπρώξουμε τις απεργιακές κινήσεις των μέσων μαζικής μεταφοράς. Με τέτοια πράγματα μπορούμε να δείξουμε πραγματικά ότι θέλουμε να αλλάξουμε. Επίσης, αν λέμε σαν Σύριζα ότι είμαστε με τα κοινωνικά κινήματα, να πάμε στην Κερατέα, να πούμε ελάτε μαζί μας έξω απ τη Βουλή. Δηλαδή κάποιες κινήσεις που πραγματικά να φαίνονται και να είναι ένας διαφορετικός τρόπος κίνησης των δυνάμεων του Σύριζα, του Σύριζα συνολικά.
Το δεύτερο: Τι λέμε απ’ τα τώρα για την Ε.Ε. Όχι τι λέμε γενικά. Ποια πολιτική τοποθέτηση έχουμε, πως θα υποδεχτούμε , θα αποδεχτούμε ή όχι όλη την ιστορία του Συμφώνου Ανταγωνιστικότητας. Πως θα το μπλοκάρουμε. Να έχουμε μία τοποθέτηση γύρω απ αυτό το ζήτημα.
Υπάρχουν λοιπόν αυτά τα δυο πράγματα τα οποία είναι σημαντικά. Αν θα γίνει μία επανεκκίνηση με μία επιτροπή πενταμελή, επταμελή, εντεκαμελή, δεν είναι το πρωτεύον αυτή τη στιγμή. Θα βοηθήσει, αλλά δεν νομίζω ότι από εκεί μπορούμε να μιλήσουμε για την επανεκκίνηση.
Και  το τελευταίο σημείο που θέλω να πω, εμείς είμαστε σε μία διαδικασία εσωτερική, σκεφτόμενοι όλο το πακέτο των τελευταίων δύο χρόνων: Σύριζα, Μέτωπο, συνθέσεις, αντιπαραθέσεις.
Είμαστε υπέρ την άποψης και της κατεύθυνσης των ανοικτών πολιτικών σχεδίων, και για το Μέτωπο και για τον Σύριζα. Αν αυτά μπορούν να συνδεθούν, να πάρουν σάρκα και οστά, με ένα ορισμένο τρόπο να πάρουν αέρα κλπ, δεν μπορούμε να το λύσουμε απ’ τα τώρα. Όλη αυτή η διαδικασία είναι στο περπάτημά της. Από αυτή την άποψη δεν τοποθετούμαστε με τελεσίδικο και ολοκληρωτικό τρόπο, δεν σηκώνουμε τα φλάμπουρα και τις σημαίες ότι είμαστε με τον Σύριζα, ή ότι είμαστε με το Μέτωπο ή μόνο με το Μέτωπο. Βλέπουμε το στοιχείο της συμπαράταξης, ευρύτερα της αριστεράς, και στρατηγικά και άμεσα, ταυτόχρονα δηλαδή. Ποιος μπορεί να συνεισφέρει σ’ αυτό το πράγμα και ποιος μπορεί να συγκινήσει.
Είμαστε δηλαδή και με τον Σύριζα και με το Μέτωπο και με διαδικασίες οι οποίες μπορεί να μας φέρουν πιο κοντά σε επαφή για παράδειγμα με την Ανταρσύα ή και άλλα πράγματα. Σε αυτή τη διαδικασία βρισκόμαστε σε αυτή την περίοδο. Και δεν θέλουμε να απαξιώσουμε ή να κριτικάρουμε αυτή τη στιγμή την γραμματεία. Θα προσπαθούμε δηλαδή να είμαστε ισορροπημένοι. Η κοινωνία καταγράφει συνεχόμενη απαξία προς την αριστερά. Θέλει μία προσοχή αυτό το πράγμα, και πρέπει να το διαφυλάξουμε.

Κυριακή 13 Φεβρουαρίου 2011

Δελτίο τύπου για την αντιρατσιστική πορεία


ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Για την αντιρατσιστική πορεία

Χαιρετίζουμε τη μαζική και μαχητική διαδήλωση εκατοντάδων αντιρατσιστών και αντιρατσιστριών στην πόλη μας την Παρασκευή 11/2. Παρά την προσπάθεια που γίνεται από τις κυβερνήσεις, τα μεγάλα κανάλια της Αθήνας αλλά και τη δράση των φασιστικών συμμοριών που σπέρνουν το μίσος απέναντι στους μετανάστες, παρά τις διαδόσεις για καταστροφές και επεισόδια, η νεολαία αλλά και οι εργαζόμενοι δεν τσίμπησαν.
Όλο και περισσότεροι συνειδητοποιούν ότι το πρόβλημα της μετανάστευσης οφείλεται στο ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα. Είναι αυτό που επιβάλλοντας τη φτώχεια και την ανέχεια σε όλα τα μήκη και πλάτη της υφηλίου, σπρώχνει εκατομμύρια ανθρώπους στην αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής. Είναι αυτό που έστειλε στο παρελθόν εκατομμύρια Έλληνες στην Αμερική, την Αυστραλία, στην Γερμανία, αλλά και προς την ίδια την Ελλάδα.
Κατανοούν ότι όταν δεν υπάρχουν δουλειές γιατί οι επιχειρήσεις φεύγουν είτε στη Βουλγαρία είτε στην Κίνα, δεν ευθύνονται οι μετανάστες, αλλά η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και τα κόμματα που έφεραν σε αυτή τη θέση τη χώρα μας και που σήμερα κάτω από τις εντολές της τρόικας πνίγουν οικονομικά και ξεπουλούν τη χώρα.
Γίνεται φανερό ότι οι κυβερνήσεις έχοντας υπογράψει τη σύμβαση του Δουβλίνου II έχουν μετατρέψει την Ελλάδα σε μια απέραντη φυλακή εκατοντάδων χιλιάδων προσφύγων και μεταναστών που επιθυμούν να πάνε στη Δυτική και Βόρεια Ευρώπη. Δεν χορηγούν στους μετανάστες τα απαραίτητα χαρτιά για να φύγουν από τη χώρα και για να συναντήσουν τις οικογένειές τους που ήδη βρίσκονται εγκατεστημένοι εκεί. Όσους φράχτες και να υψώσουν, όσα πογκρόμ και αν εξαπολύσουν, δεν μπορούν να σταματήσουν αυτό το ποτάμι.
Ο αγώνας των 300 μεταναστών απεργών πείνας στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη είναι αγώνας και για τους Έλληνες και για τους ξένους εργαζόμενους. Δεν ζητούν παρά το αυτονόητο που θα έλεγε και ο ΓΑΠ. Εφόσον δουλεύουν να έχουν και τα απαραίτητα χαρτιά. Δεν είναι λαθραίοι οι μετανάστες. Λαθραία είναι η πολιτική που δεν τους νομιμοποιεί για να ρίχνουν τα μεροκάματα και να διαλύουν τις εργασιακές σχέσεις για όλους.
Χαιρετίζουμε επίσης την πολυπληθή παρέλαση της αστυνομίας, που ακολουθούσε καθ όλη τη διάρκεια την αντιρατσιστική πορεία. Επιτέλους νοιώσαμε και εμείς πρωτευουσιάνοι. Με τις διμοιρίες των ΜΑΤ, εξοπλισμένες πλήρως με τις φυσούνες και τις μάσκες τους, με την προσπάθεια να περικυκλώσουν τους διαδηλωτές, με το πλήθος των ασφαλιτών να ακολουθεί. Τόση δημοκρατία είχαμε να δούμε από τη χούντα.
Όσο, όμως, και να θωρακίζεται η κυβέρνηση και να χτίζει ένα αστυνομικό κράτος δεν θα γλυτώσει από την οργή του λαού. Όπως δεν γλύτωσαν και οι ομοϊδεάτες τους στη Σοσιαλιστική Διεθνή Μπεν Αλί και Χόσνι Μπουμπάρακ. Ότι και να κάνουν, τελικά θα 'ναι μέρα μεσημέρι όταν θα φύγουν ντροπιασμένοι και κυνηγημένοι. Και επειδή θα τα έχουν ξεπουλήσει όλα, δεν θα βρίσκουν ούτε ελικόπτερο.

Αλληλεγγύη στους 300 απεργούς πείνας
Να καταργηθεί τώρα η σύμβαση Δουβλίνο II
12/2/2011

Κομμουνιστική Οργάνωση Ελλάδας

Πέμπτη 10 Φεβρουαρίου 2011

Ανακοίνωση της πρωτοβουλίας ΔΙΚΑΙΩΜΑ για το συλαλλητήριο των ανέργων στην Καβάλα!

Η πρωτοβουλία ανέργων-εργαζομένων «ΔΙΚΑΙΩΜΑ» χαιρετίζει την μαζική συμμετοχή εκατοντάδων ανέργων, απολυμένων και εργαζομένων στο «Συλλαλητήριο των Ανέργων», ενάντια στις απολύσεις και την ανεργία στις 8/02. Το συλλαλητήριο αυτό να είναι η αρχή ενός κύκλου κοινών αγώνων ανέργων-απολυμένων-εργαζομένων για την διεκδίκηση του συνταγματικά κατοχυρωμένου δικαιώματος στην εργασία και την αξιοπρεπή διαβίωση, ενάντια στις πολιτικές της υπηρεσιακής κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και των τροικανών αφεντικών της.
Προς όσους ονειρεύονται συλλαλητήρια που θα κατεβάζουν αυτοματικά όλο τον κόσμο που εδώ και χρόνια πετιέται στο δρόμο σαν στημένη λεμονόκουπα, βιώνει την ψυχολογία της ανεργίας, δηλαδή της απόρριψης, της αχρηστίας και της κοινωνικής περιθωριοποίησης, δεν έχει μάθει να διεκδικεί συλλογικά και οργανωμένα εφόσον δεν είχε προηγούμενη εμπειρία και γνώση από οργάνωση και συλλογική διεκδίκηση, έχουμε να τους πούμε ότι κάτι τέτοιο ούτε μπορεί να συμβεί αμέσως ούτε εύκολο είναι. Είναι αποτέλεσμα σκληρής και επίμονης δουλειάς, οργάνωσης και συνεχούς προσπάθειας για συλλογική έκφραση και διεκδίκηση, κόντρα στα εμπόδια που στήνονται ενάντια σε τέτοιου είδους κινήσεις και διεκδικήσεις. Μιλώντας λοιπόν με πραγματικούς, ρεαλιστικούς όρους, το συλλαλητήριο ήταν επιτυχημένο, γιατί:
  1. ήταν μια πρωτοβουλία «από τα κάτω», μια κίνηση ανέργων και απολυμένων, πρωτόγνωρη για τα καβαλιώτικα και ελληνικά δεδομένα. Μια κίνηση που ξεπερνούσε «συντεχνιακές» λογικές, που ένωσε μαζικά απολυμένους από βιοτεχνίες και επιχειρήσεις της περιοχής. Μια πρωτοβουλία που οργανώθηκε από χθεσινούς εργαζόμενους και όχι συνδικαλιστές.
  2. πήγε ουσιαστικά κόντρα στις προθέσεις κυβέρνησης, τοπικών αρχόντων και φορέων που, παρά τις δημόσιες δεσμεύσεις, μόνο τις τελευταίες ώρες και κατόπιν πίεσης και μόνο λεκτικά «συμπαραστάθηκαν» στον αγώνα των ανέργων. Που όχι μόνο δεν ήταν «μπροστάρηδες» σε αυτό τον αγώνα, αλλά δεν έδωσαν ούτε τις αυτονόητες πραχτικές βοήθειες ως όφειλαν.
  3. δεν ήταν καθόλου τυχαία η επιλογή της υπουργού «Ανεργίας» Κατσέλη να ξεκινήσει από την Καβάλα την εξαγγελία προγραμμάτων ημιαπασχόλησης (όχι γιατί η περιοχή έχει τα υψηλότερα ποσοστά ανεργίας, αλλά γιατί ήθελε να κρύψει τα προβλήματα κάτω από το χαλί και «την επαναφορά εις την τάξην» των οργανωμένων κινήσεων των ανέργων).
  4. ήταν ένα συλλαλητήριο ενωτικό, όπου διάφορες πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις, ακόμη και αυτές που επιλέγουν τη λογική των ξεχωριστών συγκεντρώσεων, βρέθηκαν όλοι μαζί, σε ένα πολιτικό και κοινωνικό μέτωπο. Καί από αυτή την άποψη το συλλαλητήριο έδειξε την κατεύθυνση που πρέπει να ακολουθηθεί για την ανατροπή των πολιτικών του μνημονίου, της χρεωκοπίας και της εξάρτησης.
  5. παρά την τεράστια ανάγκη των ανέργων και απολυμένων για δουλειά, η κοροϊδία των προγραμμάτων ψευτοαπασχόλησης του υπουργείου δεν πέρασε. Αντί η κυβέρνηση να κάνει την «επανάσταση του αυτονόητου», δηλαδή να αλλάξει τον νόμο που απαγορεύει στους Δήμους την άμεση πρόσληψη εκατοντάδων και χιλιάδων ανέργων σε όλη την Ελλάδα, στήνει «ενδιάμεσους φορείς» για νέες «αρπαχτές», ενοικίαση εργαζομένων και καθιέρωση ενός εργαζομένου, υποαπασχολούμενου, υποαμοιβόμενου, «επιχειρηματία» των 600 ευρώ, χωρίς δικαιώματα.
Προς πάσα κατεύθυνση: Τέρμα το δούλεμα. Οι άνεργοι και οι απολυμένοι θέλουν ΔΟΥΛΕΙΑ. Και ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ. Για όλους. Για μια αξιοπρεπή διαβίωση.
Μπορείς να κοροϊδέψεις πολλές φορές έναν άνθρωπο.
Αλλά δεν μπορείς να κάνεις το ίδιο με πολλούς ανθρώπους.

Πρωτοβουλία ανέργων – εργαζομένων «ΔΙΚΑΙΩΜΑ»
dikaioma.gr
Επικοινωνία: Πάνος Λεονταράκης, 6976687590

Όλοι/ες στο πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο την Πέμπτη 10/2, 6μμ στην πλ.Καπνεργάτη!

Όλοι/ες στο πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο που καλεί η ΕΛΜΕ και το ανοιχτό συντονιστικό αγώνα μαθητών ενάντια στις συγχωνεύσεις και καταργήσεις σχολείων, την Πέμπτη 10/2, 6μμ στην πλ.Καπνεργάτη!

Τετάρτη 2 Φεβρουαρίου 2011

Όχι στην καταστολή και τη φασιστικοποίηση


ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΕΛΛΑΔΑΣ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
1/2/2010

Όχι στην καταστολή και τη φασιστικοποίηση

Το τελευταίο διάστημα εντείνεται η καταστολή και κλιμακώνεται η επίθεση στα δικαιώματα των εργαζομένων, της νεολαίας και των μεταναστών. Πρόκειται για μια συντονισμένη επίθεση που ενορχηστρώνει η κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου με την αμέριστη βοήθεια της Νέας Δημοκρατίας και του ΛΑΟΣ. Σκοπός της επίθεσης είναι να φοβίσει την κοινωνία και να καταστείλει το ολοένα και διογκούμενο κύμα κοινωνικής δυσαρέσκειας. Δεν είναι, άλλωστε, τυχαίο το γεγονός ότι από την κυβέρνηση και τα. συνεργαζόμενα ΜΜΕ ανοίγει η συζήτηση περί «νομιμότητας» και «τάξης». Η κυβέρνηση, που κουρελιάζει το Σύνταγμα και απαξιώνει όλο και περισσότερο το Κοινοβούλιο, με μια καλοστημένη επικοινωνιακή επιχείρηση θα προσπαθήσει να θέσει εκτός νόμου όσους αγωνίζονται για τα δικαιώματά τους, όσους αγωνίζονται ενάντια στο Μνημόνιο, την τρόικα και τους υπηρέτες της.
Τα σχέδια κατάργησης του πανεπιστημιακού ασύλου, η φάμπρικα ποινικών διώξεων που «στήθηκε» ενάντια σε όσους βρέθηκαν δίπλα στην απεργία πείνας των 300 μεταναστών, ο απρόκλητος ξυλοδαρμός πολιτών από ομάδες ΔΙΑΣ και μονάδες των ΜΑΤ στην Καβάλα, επειδή διαμαρτυρήθηκαν για συγκέντρωση φασιστών και ο αναίτιος ξυλοδαρμός του φοιτητή στην Τρίπολη κατά την διάρκεια ενός «περίεργου» αστυνομικού ελέγχου, αποτελούν μόνο τα τελευταία επεισόδια έντασης της κρατικής καταστολής.
Απέναντι στην προσπάθεια τρομοκράτησης του λαού πρέπει να αντιτάξουμε τον ανυποχώρητο αγώνα για να φύγει η Τρόικα και η κυβέρνηση, τον ανυποχώρητο αγώνα για να μην περάσει η καταστολή και η φασιστικοποίηση της πολιτικής και κοινωνικής ζωής.
  • Να ικανοποιηθούν τα αιτήματα των 300 μεταναστών - απεργών πείνας
  • Να σταματήσει κάθε δίωξη ενάντια σε όσους είναι αλληλέγγυοι στους 300 απεργούς πείνας.
  • Κάτω τα χέρια από το άσυλο - Το άσυλο ανήκει στο λαό
  • Μαζικός αγώνας ενάντια στην καταστολή και τη φασιστικοποίηση


Το Γραφείο Τύπου