Βροντερό «ΟΧΙ» στη νέα κατοχή

Δελτίο Τύπου ΚΟΕ - 27/10/2011

Η Σύνοδος Κορυφής της Ε.Ε. βάζει τη σφραγίδα της στη νεοελληνική χρεοκοπία και τη μετατροπή της χώρας σε προτεκτοράτο. Οι αποφάσεις της Συνόδου σημαίνουν τη μόνιμη εγκατάσταση της τρόικας στην Ελλάδα, και ουσιαστικά την ανάληψη της διακυβέρνησης από τους διεθνείς «προστάτες».

Εβδομήντα ένα χρόνια μετά την 28η Οκτωβρίου του 1940 επιβάλλεται στη χώρα μια νέα κατοχή και καταλύεται κάθε έννοιας λαϊκής κυριαρχίας και εθνικής ανεξαρτησίας. Οι ηγέτες της ευρωζώνης διατάζουν το άμεσο ξεπούλημα της χώρας και κάνουν σαφές σε όλους τους τόνους ότι ο ελληνικός λαός θα πληρώσει ακριβά, με μόνιμη εποπτεία και οικονομική εξαθλίωση.

Η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ έχει χάσει κάθε ίχνος ντροπής. Αφού έπαιξε το ρόλο του φτωχού συγγενή και κομπάρσου στη Σύνοδο, τώρα δεν διστάζει να πανηγυρίσει που η χώρα μπαίνει κάτω από τη μπότα της μόνιμης επιτροπείας. Στην πραγματικότητα δεν μπορούμε να μιλάμε για «κυβέρνηση» αλλά για μια εθελόδουλη κλίκα που βλέπει τον εαυτό της μόνο σαν τοπικό συνεργάτη των νέων κατακτητών.

Ο λαός δεν μπορεί να ανεχτεί άλλη προσβολή της αξιοπρέπειάς του. Δεν μπορεί να ζήσει σαν δούλος, σαν υπήκοος ενός προτεκτοράτου της Γερμανίας. Υπάρχει διέξοδος για τη χώρα: Εκδίωξη της τρόικας και της κυβέρνησης, στάση πληρωμών στους δανειστές, ανεξαρτησία, δημοκρατία, παραγωγική ανασυγκρότηση, ο λαός στο προσκήνιο. Είναι μια διέξοδος δύσκολη και με ρήξεις. Ταυτόχρονα όμως είναι ο μοναδικός δρόμος που δεν οδηγεί στην κοινωνική εξαθλίωση και την εθνική καταστροφή.

Οι παρελάσεις για την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου πρέπει να μετατραπούν σε βροντερές λαϊκές διαδηλώσεις ενάντια στη μετατροπή της χώρας σε προτεκτοράτο. Με μαύρες σημαίες και πλακάτ «ΟΧΙ» στους δρόμους, τα μπαλκόνια, παντού. Με τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς στην πρώτη γραμμή της αντίστασης. Με την ενεργητική άρνηση να αμαυρωθούν οι παρελάσεις από την παρουσία όσων υποστηρίζουν την τρόικα και τη νέα κατοχή.

Δελτίο Τύπου της ΚΟΕ Καβάλας

Η όπερα της πεντάρας και ο δήμαρχος της δεκάρας

Πολλά γράφηκαν και ειπώθηκαν την τελευταία εβδομάδα με αφορμή την διαμαρτυρία στο δημοτικό κινηματογράφο Oscar. Άξαφνα η όπερα απέκτησε τόσους φαν στην πόλη μας, όσους δεν έχει κανένα άλλο είδος τέχνης. Ο Δήμαρχος βγήκε να καταδικάσει ως «φασιστάκια» και «ανθρώπους του Νεάντερταλ» αυτούς που διαμαρτυρήθηκαν ενάντια στην ακριβοπληρωμένη φιέστα. Πέραν του Δημάρχου, δημοσιογραφίσκος και εκδότης συγκεκριμένης εφημερίδας, σε πρωτοφανές ντελίριο κιτρινισμού αντίστοιχο του MEGAλου καναλιού και του ΑΝΤ1 που είναι και ο “χορηγός” των εκδηλώσεων, εξαπέλυσαν επίθεση ενάντια σε μέλη της Κομμουνιστικής Οργάνωσης Ελλάδας. Σε όλους αυτούς που τόσο «πρόθυμα» μπήκαν στο κόπο να ασχοληθούν μαζί μας, οφείλουμε κάποιες απαντήσεις:

1. Η τακτική της επίθεσης σε προσωπικό επίπεδο είναι οργανωμένη και καθόλου τυχαία. Η «χρέωση» σε συγκεκριμένα πρόσωπα ή πολιτικές δυνάμεις, αποφάσεων που πάρθηκαν σε συλλογικό και αμεσοδημοκρατικό επίπεδο (συνέλευση Πλατείας Καπνεργάτη), επιδιώκει δύο στόχους: Πρώτον, σαν νέοι Ερρίκοι “να τους πάρουμε το κεφάλι” όπως της πρωταγωνίστριας της όπερας Αν Μπολέιν, με σκοπό την αποθάρρυνση των λοιπών συμμετεχόντων στην διαμαρτυρία γιατί θα υπάρξει και γι αυτούς δημόσιος “απαγχονισμός”. Δεύτερον, την αποδυνάμωση της δυναμικής της διαμαρτυρίας χαρακτηρίζοντας όσους σήμερα στρέφονται κατά της πολιτικής και δημοτικής εξουσίας ως πολιτικά και πολιτιστικά καθυστερημένους. Δυστυχώς γι αυτούς, κανένας από τους στόχους τους δεν επιτεύχθηκε, όπως αποδεικνύεται από τις μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις της περασμένης Τετάρτης.

2. Στην κοινωνική πόλωση που δημιουργεί η ένταση της αντιλαϊκής επίθεσης, ο «δημοκρατικός» μας Δήμαρχος έχει επιλέξει στρατόπεδο. Το έδειξε ξεκάθαρα στην απεργία πείνας των δύο συμπολιτών μας στην πλατεία όταν τους έστειλε την αστυνομία. Το έδειξε στους αγώνες των μαζικά απολυμένων της πόλης εξαπατώντας τους με διορισμούς στο Δήμο μέχρι τα περασμένα Χριστούγεννα στο πρόγραμμα «κοινωνικής» εργασίας Το έδειξε στην περίπτωση των «Αγανακτισμένων» της πλατείας Καπνεργάτη που σαν «μικρός Καμίνης» θέλησε να εκκαθαρίσει την πλατεία από τα «ταραχοποιά» στοιχεία. Το έδειξε στη διαμαρτυρία των δημοτικών υπαλλήλων που σαν σωματοφύλακας του Τιμοσίδη, «προστάτεψε» τον “προϊστάμενό” του από τις δίκαιες διαμαρτυρίες τους. Το δείχνει κάθε μέρα που περνάει στην μη καταβολή των δεδουλευμένων στους εργαζόμενους στους παιδικούς σταθμούς, στους συμβασιούχους του προγράμματος “Βοήθεια στο Σπίτι”, στις καθαρίστριες των σχολείων, στην εξώθηση σε “εθελοντική” εργασία των δασκάλων του Δημοτικού Ωδείου. Το δείχνει κάθε μέρα που δεν παίρνει καμιά πρωτοβουλία που αφενός να απαλύνει τα αποτελέσματα της τροικανής πολιτικής στους δημότες (απαλλαγή από δημοτικά τέλη, δωρεάν νερό και παροχές σε ανέργους και άλλες κοινωνικές ομάδες), και αφετέρου στην απουσία του από κάθε διαμαρτυρία τω εργαζομένων, των ανέργων, των επαγγελματιών και εμπόρων. Γι' αυτόν και τους συνεργάτες του, η πρωτοβουλία Δήμων που είτε στέκονται υποστηρικτικά στην ενδυνάμωση του κοινωνικού ρόλου του Δήμου, είτε παίρνουν αγωνιστικές πρωτοβουλίες (π.χ. ενάντια στην πληρωμή για τα χαράτσια) είναι άγνωστες και «λαϊκίστικες» πολιτικές.

3. Δεν είναι η πρώτη φορά που ο επικοινωνιακός Δήμαρχος Καβάλας κ. Σημιτσής μας κατηγορεί. Η αρχή έγινε τον Δεκέμβρη του 2008 με την νεολαιίστικη εξέγερση που ακολούθησε τον θάνατο του Γρηγορόπουλου και συνεχίστηκε με τον αγώνα των ανέργων της πόλης για δουλειά και δικαιώματα. Για τον Δήμαρχο, όποιος αντιστέκεται σε μια βάρβαρη πολιτική που γεννάει το πολιτικό σύστημα και σε αυτούς που το στηρίζουν, έχει πολιτική σκέψη ανθρώπου του Νεάντερταλ. Το πρόβλημα είναι ότι η αγριότητα της κυβερνητικής πολιτικής, των Ηomo mnimoniensis, γρανάζι της οποίας σε τοπικό επίπεδο είναι και ο Δήμαρχος, γυρνά τη χώρα και την κοινωνία στην εποχή των δεινοσαύρων.

4. Όποιος διαμαρτύρεται για μια πολιτιστική εκδήλωση, ταυτίζεται με τους χουλιγκάνους, τους λαϊκούς επίτροπους ακόμα και με τους εγκληματίες (σε “φιλοσοφικό” επίπεδο όπως διατείνονται). Αλήθεια όλοι αυτοί οι “άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών” συμφωνούν με το να πληρώνει ο λαός για τα χρέη του Μεγάρου Μουσικής του Ψυχάρη; (που ήταν ένας από τους προεπιλεγμένους τόπους προβολής του συγκεκριμένου έργου). Συμφωνούν με την παραχώρηση της Εθνικής Λυρικής Σκηνής και της Εθνικής Βιβλιοθήκης μαζί με 238 στρέμματα στο Φαληρικό Δέλτα στο ίδρυμα Νιάρχου με το άλλοθι της δήθεν ευεργεσίας; Συμφωνούν με την κατάργηση του Cosmopolis γιατί δεν αντέχει οικονομικά ο Δήμος, αλλά όταν πρόκειται για μεγαλοεπιχειρηματίες “υπάρχουν λεφτά”; Τους απαντάμε: όταν παραχωρείται η τέχνη αλλά και κάθε κοινωνική ανάγκη (παιδεία, υγεία, πρόνοια, σκουπίδια, ναι και τα σκουπίδια) βορά στα χέρια κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών γινόμαστε άξεστοι και αμόρφωτοι.

“Την άποψή σας, να τη βράσουμε!
Η ανεργία, πληγή και παιδεμός του τόπου,
θα λείψει μοναχά τη μέρα όπου
θα μπείτε εσείς σε ανεργία!” ( Μπέρτολτ Μπρεχτ)

Χούντα και αντίσταση και στα γήπεδα

Δελτίο Τύπου ΚΟΕ - 25/11/2011

Δεκάδες χιλιάδες φίλαθλοι εξέφρασαν το σαββατοκύριακο την οργή τους για την κυβέρνηση και το πολιτικό σύστημα. Σε όλα σχεδόν τα γήπεδα ακούστηκαν συνθήματα κατά της κυβέρνησης Παπανδρέου. Στο Ηράκλειο Κρήτης αναρτήθηκε πανό με το σύνθημα «Δεν σε θέλει ο λαός, παρ’ την τρόικα και μπρος». Στη Νέα Σμύρνη «Κάτω η χούντα του Μπατσόκ». Στο ΟΑΚΑ «Πολιτικοί λαμόγια, βουλή των βολεμένων, θα σας πνίξει η οργή των εξεγερμένων». Στο μεταξύ, την προηγούμενη εβδομάδα, σε ευρωπαϊκούς αγώνες στη Θεσσαλονίκη και τον Πειραιά φωνάχτηκαν συνθήματα κατά του πρωθυπουργού αλλά και αρκετά ευρηματικά για τη Μέρκελ, το χρέος και τις δόσεις.

Χιλιάδες νέοι και μεγαλύτεροι εκφράζουν παντού την αντίθεσή τους στην πολιτική ξεπουλήματος της χώρας και εξαθλίωσης του λαού. Τα γήπεδα δεν θα μπορούσαν να μείνουν απέξω. Οι φίλαθλοι, αντί να σφάζονται μεταξύ τους, μπορούν να ενώσουν τη φωνή τους απέναντι στους σύγχρονους δυνάστες. Χαρακτηριστική η σκηνή στο Περιστέρι όπου οι αντίπαλοι φίλαθλοι του Ατρόμητου και του ΠΑΣ Γιάννενα φώναζαν μαζί αντικυβερνητικά συνθήματα.

Η διακοπή ποδοσφαιρικών αγώνων – που διατάχτηκε στη βάση σχετικής οδηγίας της UEFA - για να κατέβουν τα πολιτικά πανό και να σταματήσουν τα συνθήματα, οι έρευνες σε αυτοκίνητα, ξυλοδαρμοί και συλλήψεις για να βρεθούν τα πανό, παραπέμπουν κατευθείαν σε ημέρες 1967 και Παπαδόπουλου. Εκείνη η χούντα δεν κατάφερε να εμποδίσει τη μαθητική νεολαία να πνίξει το δικτάτορα Παπαδόπουλο μέσα σε ειρωνικά χειροκροτήματα και σφυρίγματα στο Παναθηναϊκό Στάδιο το 1969. Έτσι και σήμερα, οι γελοίες πρακτικές της κυβέρνησης και των μηχανισμών της δεν θα εμποδίσουν τη λαϊκή οργή να εκφράζεται παντού.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΚΟΕ ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΗΜΕΡΟ ΓΕΝΙΚΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΚΑΙ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΩΝ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΩΝ

21η Οκτωβρίου 2011
Η κινητοποίηση του λαού στις 19 και 20 Οκτώβρη ήταν συγκλονιστική και πρωτοφανής για τα μεταπολιτευτικά χρόνια. Πολλές εκατοντάδες χιλιάδες κατέλαβαν τους κεντρικούς δρόμους και τις πλατείες σε όλες τις πόλεις της χώρας, μικρές και μεγάλες επιχειρήσεις και μαγαζιά έκλεισαν, εκατομμύρια απέργησαν στον ιδιωτικό και τον δημόσιο τομέα. Είναι φανερό ότι αυτή η κυβέρνηση των υπαλλήλων της τρόικας δεν έχει καμιά νομιμοποίηση. Η γενική απεργία ήταν μια βροντερή πολιτική παλλαϊκή δήλωση: «Να φύγουν εδώ και τώρα η κυβέρνηση και η τρόικα». Τίποτα λιγότερο. Ο αγώνας συνεχίζεται και θα κλιμακωθεί.

Είναι προφανές ότι αυτή η κυβέρνηση δεν θα πέσει από μόνη της. Δεν θα τη ρίξουν οι «για τελευταία φορά» διαρκώς συναινούντες βουλευτές της. Δεν αρκούν οι εσωτερικές αντιθέσεις και έριδες. Η κυβέρνηση και η κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ εκτελούν συμβόλαιο εξόντωσης της κοινωνίας, στηριζόμενες αποκλειστικά στην ξένη τρόικα, την εγχώρια διαπλοκή και την καταστολή. Αυτή η λαομίσητη κυβέρνηση θα πέσει κάτω από το βάρος του παλλαϊκού ξεσηκωμού. Είναι χρέος κάθε αντιστεκόμενης δύναμης να συμβάλλει στον ξεσηκωμό, στην κλιμάκωση του αγώνα, σε ένα λαϊκό μέτωπο, κοινωνικό και πολιτικό, που θα ανοίξει το δρόμο για τη διέξοδο της χώρας και την επιβίωση του λαού.

Υπεύθυνη για τον θάνατο του οικοδόμου Δημήτρη Κοτζαρίδη, μέλους του ΠΑΜΕ, είναι η κυβέρνηση, οι δυνάμεις καταστολής και οι παρακρατικοί της μηχανισμοί. Η μετατροπή της Αθήνας σε θάλαμο χημικών αερίων, αυτή τη φορά είχε αβάσταχτο κόστος. Η αδίστακτη κυβέρνηση Παπανδρέου δηλώνει σε όλους τους τόνους ότι δεν θα λογαριάζει τις ανθρώπινες ζωές προκειμένου να φέρει σε πέρας το συμβόλαιο που έχει υπογράψει. Η θλίψη και η οργή για τον θάνατο του 53χρονου διαδηλωτή πρέπει να γίνει πείσμα και θέληση για τη συνέχιση του αγώνα. Είναι ένας ακόμα λόγος για να τους διώξουμε όσο το δυνατόν γρηγορότερα.

Το μαζικό λαϊκό κίνημα σε μεγάλο βαθμό αυτές τις μέρες βρέθηκε στους ίδιους δρόμους. Με διαφορετικές σημαίες, διαφορετικά σχέδια, διαφορετικούς ίσως στόχους. Είναι αναγκαία η μεγαλύτερη δυνατή ενότητα όλων όσων θέλουν να αγωνιστούν ενάντια στην κυβέρνηση και την τρόικα. Το κίνημα της πλατείας, οι αγανακτισμένοι, όλες οι αριστερές οργανώσεις και κόμματα, όλες οι ομοσπονδίες και τα συνδικάτα, όλοι οι φοιτητικοί σύλλογοι, οι πάντες πρέπει να συσπειρωθούν κόντρα στη σημερινή πορεία εξαθλίωσης και χρεοκοπίας. Τα τελευταία γεγονότα δεν πρέπει να λειτουργήσουν σε βάρος αυτής της ανάγκης.

Το ΠΑΜΕ δέχτηκε μια δολοφονική επίθεση από ομάδες που καμιά σχέση δεν έχουν με οποιαδήποτε αγωνιστική ιδεολογία και αντίληψη. Είδαμε πέτρες, μάρμαρα και μολότοφ να εκτοξεύονται πάνω σε σώματα και κεφάλια απεργών και διαδηλωτών. Αυτές οι πρακτικές θυμίζουν μόνο παρακρατικούς μηχανισμούς. Η πολιτικά απαράδεκτη απόφαση της ηγεσίας του ΚΚΕ να περιφρουρηθεί η Βουλή, κρατώντας μακριά διαδηλωτές άλλων σωματείων και πολιτικών χώρων και τεράστια τμήματα εργαζομένων και αγωνιζόμενου λαού, δεν δικαιολογεί σε καμιά περίπτωση την φασιστικής έμπνευσης δολοφονική επίθεση. Την προηγούμενη μέρα εκπαιδευτικοί πήγαν στον νοσοκομείο με ανοιγμένα κεφάλια πάλι από τις ίδιες ομάδες βίας. Πριν ενάμισι χρόνο η ελληνική κοινωνία πάγωσε στο άκουσμα τριών νεκρών στην Marfin και η κυβέρνηση διασώθηκε. Είναι άλλης τάξης ζήτημα η αντιπαράθεση με μαζικούς και πολιτικούς όρους, και άλλης τάξης πρόβλημα το δολοφονικό αμόκ του απολίτικου χουλιγκανισμού. Αυτές οι ομάδες εξ αντικειμένου λειτουργούν συμπληρωματικά και υποβοηθητικά στους αστικούς και κρατικούς σχεδιασμούς.

Η πλατεία Συντάγματος είναι ο χώρος έκφρασης του αγωνιζόμενου λαού. Σαν τέτοιος πρέπει να διαφυλαχθεί και να έχει χαρακτήρα επικίνδυνο για το πολιτικό σύστημα της χρεοκοπίας και της κατοχής. Η πλατεία Συντάγματος ενώνει τον λαό και τις αγωνιζόμενες δυνάμεις. Δεν τις χωρίζει, δεν τις διαιρεί. Η πλατεία μπορεί να λειτουργήσει ξανά σαν χώρος πραγματικού και όχι εικονικού κινήματος, πραγματικής και όχι εικονικής περικύκλωσης της Βουλής, πραγματικού και όχι εικονικού λαϊκού ξεσηκωμού. Ο χαρακτήρας των διαδηλώσεων μπορεί να διαφυλαχθεί μόνο από τον ίδιο τον αγωνιζόμενο λαό. Αυτό είναι βασικό δίδαγμα όλης της τελευταίας εμπειρίας του κινήματος. Ας θυμηθούμε πώς όλη την περίοδο του κινήματος των πλατειών από τις 25 Μάη και ειδικά στην τεράστια συγκέντρωση της 5ης Ιούνη, εκατοντάδες χιλιάδες λαού επέβαλλαν, χωρίς περιθώριο αμφισβήτησης από κανέναν, τον ειρηνικό χαρακτήρα που είχαν επιλέξει να έχουν οι κινητοποιήσεις τους. Η πιο πλατιά δημοκρατία, η πολιτική αντιμετώπιση των ζητημάτων, η ενεργητική συμμετοχή και ενημέρωση όλων, η εναντίωση σε κάθε λογική μηχανισμών, ιδιαίτερα μηχανισμών τυφλής βίας, και στις στρατιωτικού τύπου αντιπαραθέσεις, είναι παρακαταθήκες για το νέο μαζικό λαϊκό κίνημα που θα βρει τρόπους, μορφές και υποδομές για να ξεπεράσει όσα το καθυστερούν και το συγκρατούν.

Ο θάνατος ενός διαδηλωτή, οι εικόνες της Πέμπτης στην πλατεία Συντάγματος, η ψήφιση του νομοσχεδίου δημιουργούν μια πικρή αίσθηση σε χιλιάδες αγωνιζόμενο κόσμο. Αυτό κανείς δεν μπορεί να το κρύψει. Όμως ο λαός έδειξε και τις διαθέσεις του και τη δύναμή του και αυτό είναι πολύ πιο δύσκολο κανείς να το διαστρεβλώσει, να το κρύψει, να το αποσιωπήσει. Η κυβέρνηση προσπαθεί να συνεχίσει με νύχια και με δόντια να εκτελεί το συμβόλαιο εξόντωσης αλλά σε ένα περιβάλλον πλήρους διάλυσης και απονομιμοποίησης. Τα κύματα του ξεσηκωμού, από τις 5 Μάη του 2010, προχωρούν και υποχωρούν για να ξαναγυρίσουν κάθε φορά πιο φουσκωμένα μέχρι να πνίξουν όσους έχουν βάλει στο στόχαστρο το μέλλον των σημερινών και των αυριανών γενιών.

Τώρα είναι η ώρα της οργάνωσης του λαού και παράλληλα της κλιμάκωσης του πολιτικού αγώνα. Σε κάθε χώρο, σε κάθε γειτονιά, σε κάθε πόλη θα πρέπει να δυναμώσει η λαϊκή οργάνωση και αλληλεγγύη. Να δυναμώσουν οι δεσμοί ανάμεσα στο δοκιμαζόμενο λαό. Να δυναμώσουν οι αγώνες. Να συναντηθούν όλα τα αγωνιζόμενα τμήματα, οι εργατικοί αγώνες, οι τοπικές αντιστάσεις, τα κινήματα ανυπακοής. Να πληθύνουν οι πρωτοβουλίες ενότητας και συντονισμού πολιτικών, κοινωνικών, συνδικαλιστικών πρωτοβουλιών και προσπαθειών. Ο αγώνας συνεχίζεται μέχρι την οριστική απομάκρυνση της κυβέρνησης, της τρόικας και του συνένοχου πολιτικού συστήματος.

Όλοι στην απεργία. Να τους διώξουμε.

Οι εργαζόμενοι σε εγρήγορση, όλος ο λαός στο πόδι.
Σε όλη τη χώρα είναι σε εξέλιξη απεργιακές κινητοποιήσεις, διαδηλώσεις, καταλήψεις υπουργείων και κρατικών οργανισμών. Ο λαός τώρα ξέρει: Αν δεν διώξει κυβέρνηση και τρόικα δεν θα δει άσπρη μέρα.

Η κυβέρνηση σε πλήρες αδιέξοδο, χωρίς καμιά λαϊκή νομιμοποίηση. Ο κρατικός μηχανισμός σε παράλυση, κάτω από το βάρος των εγκλημάτων που καλείται να εκτελέσει. Μόνο όπλο τους η προσφυγή στην καταστολή και την τρομοκρατία. Η μαζική κινητοποίηση μπορεί να τους στερήσει και αυτό το τελευταίο όπλο.

Σε εξέλιξη όλα τα σενάρια για ανώμαλες λύσεις έκτακτης ανάγκης. Αναζητούνται πρόθυμα κόμματα και πρόσωπα για να στηρίξουν κυβερνήσεις που θα συνεχίσουν να εκτελούν το συμβόλαιο θανάτου του λαού και της χώρας. ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ, ΔΗΣΥ, τραπεζίτες, μεγαλοεκδότες, όλοι γυρνάνε την κουτάλα της χρεοκοπίας και της ερήμωσης.

Λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο. Η 48ωρη απεργία μπορεί να οδηγήσει σε ένα ποταμό του λαού που θα διώξει αυτούς που του έκατσαν στο σβέρκο.

Όλοι την Τετάρτη και την Πέμπτη στην απεργία – Όλοι στους δρόμους!
Να φύγουν όλοι! Για τη μεταπολίτευση του λαού.

Να ανατρέψουμε το κατοχικό και παράνομο καθεστώς!

Δελτίο Τύπου ΚΟΕ - 13/10/2011
Φουντώνει η οργή και η αγανάκτηση του λαού ενάντια στην επιχείρηση εξανδραποδισμού του. Καθημερινά πληθαίνουν οι απεργίες και πορείες, οι καταλήψεις υπουργείων και δημόσιων κτιρίων, οι συσπειρώσεις πολιτών και κινήσεων για την οργάνωση της μαζικής πολιτικής ανυπακοής. Η χτεσινή κατάληψη του Μηχανογραφικού της ΔΕΗ συγκέντρωσε άμεσα την υποστήριξη εκατοντάδων εργαζόμενων και νέων, και τη συμπάθεια της μεγάλης λαϊκής πλειοψηφίας, παρά την εχθρότητα των μεγαλοδημοσιογράφων και τις κυβερνητικές απειλές και συκοφαντίες. Η κατοχική κυβέρνηση «απάντησε» στην κατάληψη με μια ακόμη καταπάτηση των δικών της νόμων και συνταγματικών εγγυήσεων.
Σήμερα ακόμη περισσότεροι καταλαβαίνουν ότι πρέπει να ανατρέψουμε όσο πιο γρήγορα γίνεται αυτό το κατοχικό και παράνομο καθεστώς. Να εκφραστεί με κάθε τρόπο η υποστήριξη αυτών των αγώνων, να δυναμώσει κι άλλο η ενεργητική λαϊκή συμμετοχή και οργάνωση, ιδίως ενόψει της γενικής απεργίας της 19ης Οκτωβρίου. Ας εργαστούμε όλοι ώστε τα ρυάκια και οι χείμαρροι των αντιστάσεων να συγκλίνουν σε ένα μεγάλο ποτάμι ανατροπής και παλλαϊκού ξεσηκωμού για τη σωτηρία του λαού και της χώρας!