Πετυχημένη εκδήλωση της ΚΟΕ στο Ρέθυμνο

Ομιλία του Ρούντι Ρινάλντι, στελέχους της ΚΟΕ - 15/12/2011

Εισήγηση του Ρούντι Ρινάλντι, Ρέθυμνο, 15/12/2011 from Andreas I on Vimeo.

Την Πέμπτη,15 Δεκέμβρη, πραγματοποιήθηκε στο Ρέθυμνο, εκδήλωση με τίτλο «Κάτω η νέα κατοχή, εμπρός για την μεταπολίτευση του λαού», την οποία διοργάνωσε η Κομμουνιστική Οργάνωση Ελλάδας στα πλαίσια μιας σειράς εκδηλώσεων παρουσίασης της πολιτικής της πρότασης για την πολιτική, κοινωνική και οικονομική διέξοδο της χώρας.

Την εκδήλωση παρακολούθησαν δεκάδες άτομα, γεγονός που έδωσε έναν ιδιαίτερα ζωντανό τόνο στη συζήτηση που ακολούθησε και άφησε ένα δυνατό στίγμα για τα δεδομένα της πόλης. Η εισήγηση, που έγινε από το στέλεχος της ΚΟΕ, Ρούντι Ρινάλντι, και η συζήτηση που ακολούθησε κινήθηκαν πάνω σε τέσσερις άξονες. Αρχικά, έγινε ανάλυση της νέας καθεστωτικής φάσης στην οποία έχει μπει η χώρα μετά την επιβολή του Mνημονίου και την απόβαση της τρόικα. Για εξελίξεις που σφραγίζουν τη μετάλλαξη της χώρας σε ένα σύγχρονο προτεκτοράτο. Το ζήτημα της δημοκρατίας χαρακτηρίστηκε ως το κεντρικό στοιχείο που θα απασχολήσει τις αντιστάσεις και τα κινήματα του 21ου αιώνα. Ο κοινωνικός ριζοσπαστισμός που αναπτύχθηκε το τελευταίο διάστημα στη χώρα, ήταν ένα ζήτημα το οποίο επίσης αναλύθηκε και συζητήθηκε σε βάθος. Τέλος, έγινε κριτική στη στάση που κράτησε η Αριστερά αυτά τα δύο χρόνια.

Η πόλη του Ρεθύμνου, με την πείρα από έναν πολύμορφο αγώνα που διεξάγει ενάντια στη νέα καθεστωτική φάση, δείχνει πως προβληματίζεται και συζητά κεντρικά πολιτικά ζητήματα, δείχνει πως η οργάνωση και η αλληλεγγύη στη γειτονιά ψηλαφούν δρόμους παρέμβασης και λύσης στα μεγάλα πολιτικά και κοινωνικά προβλήματα αυτού του τόπου.

Δευτερομιλία του Ρούντι Ρινάλντι, Ρέθυμνο, 15/12/2011 from KOE Videos on Vimeo.

Για τις συνεργασίες με βάση την ανάγκη δημιουργίας ενός πολιτικού και κοινωνικού μετώπου ανατροπής του κατοχικού καθεστώτος και διεξόδου της χώρας

Δήλωση του εκπροσώπου της ΚΟΕ στην Εκτελεστική Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ - 14/12/2011

1. Με πληθώρα δηλώσεων και τοποθετήσεων, εκπρόσωποι όλου του καθεστωτικού πολιτικού φάσματος «υπερβαίνουν» τις αντιθέσεις τους και καλούν στην παράταση ζωής της δίχως καμιά λαϊκή νομιμοποίηση κυβέρνησης Παπαδήμου «ώσπου να ολοκληρώσει το έργο της»: δηλαδή τον πλήρη εξανδραποδισμό του ελληνικού λαού και το ξεπούλημα ολόκληρης της χώρας. Τα ξένα και εγχώρια επιτελεία των από πάνω, παρά τους μεταξύ τους ανταγωνισμούς, συναινούν στη συνέχιση του «πειράματος» που δοκιμάζουν στην Ελλάδα εδώ και δύο σχεδόν χρόνια. Έτσι, είναι πολύ πιθανό, και μάλιστα σχετικά σύντομα, το λαϊκό κίνημα να βγει στους δρόμους με ακόμη πιο «στοιχειώδη» αιτήματα από αυτά που προέβαλε στην πρώτη φάση μετά την επιβολή του μνημονίου, όπως: εκλογές, δημοκρατία, να σταματήσει το φίμωμα του λαού.

2. Σε αυτή την κατάσταση, η Αριστερά θα όφειλε να προχωρά σε τολμηρά ανοίγματα προς τα πλατιά λαϊκά στρώματα, αλλά και συλλογικότητες, που αποδεσμεύονται από το δικομματικό εναγκαλισμό μιας προηγούμενης περιόδου, και είναι προϊόν μιας τεράστιας μετατόπισης συνειδήσεων η οποία συντελείται τα τελευταία 2-3 χρόνια. Σήμερα είναι επείγον, είναι πιο αναγκαίο παρά ποτέ να ενταθεί η προσπάθεια συσπείρωσης όλων των κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων που διεκδικούν την κατάργηση των υποδουλωτικών συμφωνιών και μνημονίων, το διώξιμο της τρόικας, την ανατροπή του ιδιότυπου κατοχικού καθεστώτος και όλου του πολιτικού προσωπικού που το υπηρετεί.

3. Ένα τέτοιο μέτωπο θα είναι σαφώς ευρύτερο από την Αριστερά – η οποία θα πρέπει να κερδίσει τη θέση της μέσα σε αυτό, θα πρέπει να πείσει για τη χρησιμότητά της, για να συμβάλει ώστε αυτό το πλατύ λαϊκό μέτωπο να εκπληρώσει το πρόγραμμά του, να μην χειραγωγηθεί και αποπροσανατολιστεί από αστικά επιτελεία και ιμπεριαλιστικά κέντρα. Φυσικά, για να γίνει δυνατό να υλοποιηθεί αυτός ο στόχος, που υπηρετεί τα πιο βασικά συμφέροντα της μεγάλης πλειοψηφίας και αποσκοπεί στη σωτηρία του λαού και της χώρας, η Αριστερά οφείλει να αντιληφθεί τις ανάγκες του σήμερα. Οφείλει να αντιληφθεί τις ραγδαίες και τρομακτικές αλλαγές που είναι σε εξέλιξη, και άρα να πάψει να σκέφτεται και να δρα «όπως χτες». Μέχρι τώρα δεν έχει επιτευχθεί κάτι τέτοιο.

4. Το πολιτικό πλαίσιο που θα μπορούσε να συσπειρώσει σήμερα ευρύτατες λαϊκές μάζες είναι δυνατό να συμπυκνωθεί στο τρίπτυχο «Να φύγει η τρόικα και όλοι οι υπηρέτες της – Να καταργηθούν όλα τα μνημόνια – Ανατροπή του σάπιου πολιτικού συστήματος και πραγματική δημοκρατία». Στο μεταξύ ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ήδη προχωρήσει σε ανοίγματα προς άλλες πολιτικές, κυρίως, δυνάμεις. Παρ’ όλα αυτά, δεν είναι ικανοποιητική η μέχρι στιγμής επιτυχία στο θέμα των συνεργασιών και της οικοδόμησης του μετώπου. Το βασικό εμπόδιο έγκειται στην ανεπαρκή, ακόμη, κατανόηση των ραγδαίων αλλαγών τόσο στη γενικότερη κατάσταση όσο και στις συνειδήσεις πλατιών λαϊκών στρωμάτων. Η βούληση του ΣΥΡΙΖΑ να εκφράσει εκλογικά αυτόν τον κόσμο δεν αρκεί, όσο ο ΣΥΡΙΖΑ δεν εγκολπώνεται τα αιτήματα και τους πόθους που εκφράστηκαν στις πλατείες, στις παρελάσεις κ.λπ. – δηλαδή όσα θέτει ο διάχυτος ριζοσπαστισμός των λαϊκών δυνάμεων.

5. Φαίνεται πως, μπροστά στην αδυναμία συγκρότησης ενός τέτοιου μετώπου με βασικό κορμό την Αριστερά, λόγω και της άρνησης άλλων δυνάμεων, η ηγεσία του ΣΥΝ μοιάζει να προνομοποιεί «αναγκαστικά» το άνοιγμα προς το «σοσιαλιστικό χώρο» απευθυνόμενη σε προσωπικότητες και στελέχη που αποδεσμεύονται από το ΠΑΣΟΚ. Ο περιορισμός των επιδιωκόμενων συνεργασιών σε τέτοια βάση είναι προβληματικός για τους εξής λόγους: Α) Δεν βρίσκεται στην τροχιά οικοδόμησης ενός πλατιού μετώπου. Δεν οικοδομεί διαδικασίες για τη δημιουργία ενός τέτοιου μετώπου, ούτε εντάσσεται σε τέτοιες διαδικασίες. Β) Δεν κατανοεί την ευρύτητα του λαϊκού ριζοσπαστισμού, που διαπερνά πλέον όλους τους πολιτικούς χώρους και αποδεσμεύεται από αυτούς, καταλογίζοντάς τους αναξιοπιστία. Γ) Στοχεύει «ρεαλιστικά» σε ένα καλύτερο εκλογικό αποτέλεσμα, και όχι στην ανατροπή του πολιτικού σκηνικού. Δ) Ακόμη και η κοινωνική βάση του ΠΑΣΟΚ στην πλειοψηφία της δεν έχει διόλου καλή γνώμη για πολλές από τις προσωπικότητες (πλην λαμπρών εξαιρέσεων) και τα στελέχη που μέχρι πολύ πρόσφατα συμμετείχαν ενεργά στο διαχρονικό αντιλαϊκό πάρτι. Τη στιγμή που επιχειρείται να δημιουργηθούν αναχώματα για να συγκρατηθεί η αμφισβήτηση, ακόμα και εάν επιδιωκόταν μια απλή εκλογική συνεργασία θα όφειλε να έχει διαμορφωθεί ένα πολιτικό πλαίσιο για τη σαφή και έμπρακτη δέσμευση ιδίως των στελεχών που απομακρύνονται από το ΠΑΣΟΚ και πλησιάζουν την Αριστερά, έχοντας προηγουμένως υπηρετήσει επί μακρόν τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Διαφορετικά, θα είναι δικαιολογημένη η υποψία ότι αυτά τα στελέχη βλέπουν την Αριστερά απλά ως όχημα για την εξασφάλιση κάποιων εδρών και για το ξαναπλασάρισμά τους στην κεντρική πολιτική σκηνή.

6. Επαναλαμβάνουμε για μια ακόμη φορά ότι είμαστε αντίθετοι με τη διαχρονική αντίληψη μεγάλου τμήματος των ηγεσιών της Αριστεράς, ότι το ΠΑΣΟΚ (όπως παλιότερα το Κέντρο) ανήκει γενικά σε έναν φανταστικό «προοδευτικό χώρο», σε αντίθεση με την «επάρατη Δεξιά». Εδώ και καιρό η ζωή έχει αποφανθεί: το ΠΑΣΟΚ δεν εκπροσωπεί κάποια «σοσιαλδημοκρατία» έτσι όπως μπορεί να την είχε η Αριστερά στο μυαλό της. Αντίθετα, είναι βασικός πυλώνας του αστισμού στην Ελλάδα. Η μετεμφυλιακή διχοτόμηση της ελληνικής κοινωνίας δεν υφίσταται πλέον, και άρα η μετεξέλιξη της «κεντρώας δημοκρατικής παράταξης», το ΠΑΣΟΚ, δεν αποτελεί ένα έστω μακρινό συγγενή της Αριστεράς που συχνά παρεκτρέπεται και συμπεριφέρεται «ενάντια στη φύση του». Άρα πρέπει έστω και τώρα, έστω καθυστερημένα, να εγκαταλειφθεί ο κεντροαριστερός «άξονας σκέψης» πάνω στον οποίο εδράζεται η τακτική (ίσως και η στρατηγική!) της Αριστεράς. Αντίθετα, είναι αναγκαία μια ανεξάρτητη αριστερή πολιτική, που θα απευθύνεται τολμηρά στο ριζοσπαστισμό για να συγκροτήσει ένα μεγάλο πολιτικό και κοινωνικό μέτωπο με τους στόχους που αναφέρθηκαν.

7. Συμπερασματικά, η επιμονή στη συνεργασία με «διαφοροποιούμενους» οι οποίοι απλώς επιζητούν μια προσωρινή στέγη που θα τους δώσει τη δυνατότητα να οικοδομήσουν με ξένα υλικά ένα δικό τους εγχείρημα, βλάπτει και την Αριστερά και το λαϊκό ριζοσπαστισμό, που δεν μπορεί ούτε να εμπνευστεί ούτε να εκφραστεί μέσα από τέτοια «μέτωπα». Την ίδια στιγμή, είναι αναγκαίο να αγκαλιαστούν όλοι οι τίμιοι άνθρωποι που με ειλικρίνεια αποδεσμεύονται από τον πασοκισμό και επιθυμούν να εργαστούν έμπρακτα για ένα πλατύ ανατρεπτικό μέτωπο. Χρειάζονται, γι’ αυτό, σαφή κριτήρια και πλαίσια συνεργασίας, τα οποία τουλάχιστον θα περιορίζουν τα όποια λάθη όταν επιζητούμε την απόκτηση δεσμών με τις λαϊκές δυνάμεις που εγκαταλείπουν το δικομματισμό.

8. Για όλους αυτούς τους λόγους, η ΚΟΕ θεωρεί όχι δευτερεύον το ζήτημα των διαδικασιών που θα επιλεχθούν για τη συγκρότηση του πολιτικού και κοινωνικού μετώπου, αν όντως αυτός είναι ο στόχος. Άρα, αντιτίθεται σε συναντήσεις με «παράγοντες του σοσιαλιστικού χώρου» οι οποίες καταλήγουν σε κατά μόνας κλείσιμο συμφωνιών, που εμφανίζονται κατόπιν ως τετελεσμένα τα οποία δεν συζητούνται και τα πληροφορούμαστε με ανακοινώσεις μέσω των ΜΜΕ. Ταυτόχρονα, η ΚΟΕ τονίζει ότι δεν θεωρεί παγιωμένη και αμετακίνητη τη στάση των άλλων δυνάμεων της Αριστεράς, πολιτικής και κοινωνικής. Με αυτή την έννοια, οι προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να απευθύνονται σε αυτές τις δυνάμεις και, για να έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες αποδοχής, πρέπει επίσης να διαπερνώνται από πνεύμα υπέρβασης των υπαρκτών, σήμερα, καταστάσεων. Έτσι θα προωθηθεί η υπόθεση του μεγάλου πολιτικού και κοινωνικού μετώπου ως μοναδικής αξιόπιστης απάντησης στα σημερινά αδιέξοδα της χώρας, και θα γίνει αντιληπτό από τους πάντες ότι ο ΣΥΡΙΖΑ επιθυμεί ειλικρινά τη συγκρότησή του.

Εκτός από την οικονομία, Ευρωπαϊκή Ένωση και κυβέρνηση «εθνικής» ενότητας θα μας «διασώσουν» και στα εθνικά ζητήματα;

Ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου της ΚΟΕ - 1/12/2011

Δεν έφτανε στην Κομισιόν που έχει αναλάβει την οικονομική «διάσωση», δηλαδή την ερήμωση και ισοπέδωση της χώρας και του λαού, φαίνεται ότι αναλαμβάνει τώρα και ρόλο «διασώστη» στα εθνικά μας ζητήματα. Η αποκάλυψη βουλευτών της ΔΗΜΑΡ για το σχετικό χάρτη της Κομισιόν δεν αφήνει αμφιβολίες. Σε ένα λεπτομερέστατο χάρτη για τη ζώνη του ευρώ όπου –σύμφωνα με τους βουλευτές- αποτυπώνονται με ακρίβεια όλα τα άλλα ελληνικά νησιά αλλά ακόμη και υπερπόντια εδάφη άλλων κρατών μελών, απουσιάζει εντελώς το ελληνικό νησί του Καστελόριζου. Η Τουρκία αυθαίρετα και σε αντίθεση με το Διεθνές Δίκαιο δεν αναγνωρίζει στο Καστελόριζο ΑΟΖ (ή υφαλοκρηπίδα), που είναι όμως κρίσιμη για το συνολικό καθορισμό των ΑΟΖ Ελλάδας-Τουρκίας-Κύπρου στη Μεσόγειο. Η Κομισιόν από υπερβάλλοντα ζήλο να μη δυσαρεστήσει την Τουρκία (κι ας αδικεί το κράτος μέλος που λέγεται Ελλάδα) ή γιατί γνωρίζει μυστικές συμφωνίες (;) που δεν γνωρίζουμε εμείς οι ιθαγενείς, κάνει «απλώς» ένα βήμα παραπέρα: αφαιρεί εξ ολοκλήρου το Καστελόριζο από την ελλαδική επικράτεια.

Είναι πιθανό να υπάρξει συγνώμη για δήθεν λάθος εκ παραδρομής. Ακόμη και σε αυτή την περίπτωση θα είναι προφανές πως ό,τι έγινε δεν έγινε βέβαια εντελώς κατά λάθος αλλά γιατί η Ευρωπαϊκή Ένωση (αν όχι και οι ελληνικές κυβερνήσεις μυστικά) αναγνωρίζουν άτυπα πως τάχα «υπάρχει θέμα» με το Καστελόριζο και την ΑΟΖ του. Όπως ακριβώς δηλαδή θέτει ζήτημα η τουρκική πλευρά χωρίς καμία απολύτως νομική βάση αλλά μονάχα στη βάση του γνώριμου «τσαμπουκά» που τη διακρίνει απέναντι σε μια Ελλάδα αλλεπάλληλων και χωρίς σχέδιο υποχωρήσεων διαδοχικών κυβερνήσεων επί κυριαρχικών μας δικαιωμάτων, και όλα αυτά υπό τις ευλογίες και πιέσεις των ΗΠΑ στην περιοχή.

Τρεις παρατηρήσεις. Πρώτον, έχει ανοίξει μια περίοδος για τη χώρα όπου δεν θα κριθούν μόνο ζητήματα οικονομικής και κοινωνικής επιβίωσης αλλά και εθνικής, κρατικής, γεωπολιτικής υπόστασης. Δεν κινδυνεύουμε μόνο να ξυπνήσουμε ένα πρωί σε μια Ελλάδα κρανίου τόπο λόγω της οικονομικής και κοινωνικής καταστροφής αλλά και σε μια Ελλάδα μισή, με πετσοκομμένη επικράτεια, χώρα «περιορισμένων» κυριαρχικών δικαιωμάτων. Δεύτερον, το περιστατικό αυτό έρχεται να προστεθεί σε πολλά άλλα που όλα μαζί κάνουν σαφές το τι είδους ανταποδοτικά οφέλη προσφέρει στη χώρα και στον «ελληνισμό» ο νέος γεωπολιτικός προσανατολισμός Ελλάδας και Κύπρου με την μεγαλύτερη πρόσδεση στο Ισραήλ και τον αμερικανικό παράγοντα. Τρίτον, η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν θα μείνει αμέτοχη σε μια τέτοια εξέλιξη. Αντίθετα, όπως δείχνει και το τελευταίο αυτό περιστατικό με το χάρτη θα συμμετάσχει κανονικά στο παιχνίδι των εκβιασμών για αποδοχή «λύσεων» και τετελεσμένων. Άλλωστε, είναι περίπου εξίσου με τις ΗΠΑ ένθερμος οπαδός και εντολέας (ειδικά οι Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία) της προσέγγισης της χώρας μας με το Ισραήλ. Υπό αυτή την έννοια, δεν είναι μόνο αυτή καθαυτή η οικονομική και κοινωνική καταστροφή που υπονομεύει την όποια άσκηση πολιτικής επί κυριαρχικών δικαιωμάτων αλλά και ειδικότερα η εναπόθεση της τύχης μας σε μια Ευρωπαϊκή Ένωση που με τον ίδιο ακριβώς κυνισμό που εκβιάζει για τα οικονομικά ζητήματα θα εκβιάσει αύριο μεθαύριο και για τα εθνικά. Εξάλλου, σε μια Ευρωπαϊκή Ένωση υπό ανατίναξη θα πολλαπλασιαστούν τα διάφορα γεωπολιτικά παιχνίδια και «ευκαιρίες» αναδιανομής, και σε ένα τέτοιο περιβάλλον οι πλέον υποτελείς χώρες, όπως κατάντησε η Ελλάδα, αποτελούν και τα πιθανότερα θύματα. Για το καλό μας πάντα…

Ο θεματικός τίτλος του χάρτη της Κομισιόν ήταν σαφέστατος: «Η ζώνη του ευρώ, ένα νόμισμα με πολλά πλεονεκτήματα». Όχι απλώς πολλά, πάααρα πολλά πλεονεκτήματα…

Αίγυπτος: Αποκατάσταση της μνήμης των Ηρώων της οδού Μοχάμεντ Μαχμούντ

1/12/2011

Το αίμα των Μαρτύρων που χύθηκε στην οδό Μοχάμεντ Μαχμούντ από τις 19 Νοέμβρη κι έπειτα, προστέθηκε ως ένα νέο ρυάκι στον ποταμό αγνού αίματος που χύνεται από τις 25 Γενάρη, ποτίζοντας τη γη της Αιγύπτου και ανοίγοντας έναν πλατύ δρόμο για την νέα κοινωνία που θα βασίζεται στην ελευθερία και την κοινωνική δικαιοσύνη.

Αλλά αν το αίμα αυτό δεν χυνόταν στην οδό Μοχάμεντ Μαχμούντ, δεν θα εξαναγκαζόταν το Στρατιωτικό Συμβούλιο να ανακοινώσει χρονοδιάγραμμα αποχώρησής του από την εξουσία, δεν θα αναγκαζόταν να παράσχει ασφάλεια για τη διεξαγωγή της εκλογικής διαδικασίας και τον τερματισμό της χαώδους κατάστασης ασφαλείας από την οποία υποφέρουμε 9 μήνες, και δεν θα εξαναγκαζόταν το Στρατιωτικό Συμβούλιο να ρίξει την κυβέρνηση Σάραφ, η οποία δεν είχε αρμοδιότητες ουσιαστικές, και να την αντικαταστήσει από αυτή του Γκανζούρι, για την ανατροπή της οποίας πρέπει να συνεχίσουμε τον αγώνα.

Οι νέοι της οδού Μοχάμεντ Μαχμούντ, όντας τμήμα αναπόσπαστο των νέων της πλατείας Ταχρίρ και στήριγμά τους στην αντιμετώπιση της εσωτερικής βίας, επέβαλαν στο Στρατιωτικό Συμβούλιο να προβεί σε παραχωρήσεις, και δεν είναι σωστή η διασπορά αισχρών ψεμάτων από τα επίσημα ΜΜΕ και τους στρατηγούς του Στρατιωτικού Συμβουλίου ότι επρόκειτο περί ομάδων αλητών.

Αυτό το αγνό αίμα ζητά την λογοδοσία όλων των αναμεμειγμένων σε αυτή τη σφαγή, είτε από το Στρατό είτε από την Αστυνομία, και αποκατάσταση του ονόματος αυτών των ηρώων. Για αυτό καλούμε το σύνολο των Αιγυπτίων στη συμμετοχή στην πλατεία Ταχρίρ την Παρασκευή 2 Δεκέμβρη στο μνημόσυνο των Μαρτύρων της οδού Μοχάμεντ Μαχμούντ και κάθε μάρτυρα από το στρατό, κατά το μεταβατικό αυτό στάδιο που άρχισε στις 9 Απρίλη, συνεχίστηκε στο Μασπέρο (σ.μετ:χώρος σφαγής των Κοπτών στις 9 Οκτώβρη από το στρατό) και φτάνει ως σήμερα.

Πένθος 13:00-16:00, Πορεία με συμβολικά φέρετρα 16:00-18:00, Επιμνημόσυνη Τελετή 18:00-19:30

Σοσιαλιστική Λαϊκή Συμμαχία, Εθνικό Μέτωπο για τη Δικαιοσύνη και τη Δημοκρατία, Λαϊκή Επιτροπή για την Υπεράσπιση της Επανάστασης, Σοσιαλιστές Επαναστάτες, Δημοκρατικό Κόμμα Εργατών, Αιγυπτιακό Δημοκρατικό Κοινωνικό Κόμμα, Καμπάνια Στήριξης του Ελ Μπαραντέϊ, Συνασπισμός Νέων της Επανάστασης, Συνασπισμός της Επανάστασης των Λωτών, Νεολαία Κομμάτων Μετώπου, Σύνδεσμος Προοδευτικής Επαναστατικής Νεολαίας, Ελεύθερο Αιγυπτιακό Κίνημα, Κίνημα «Συμμετοχή», Κίνημα «Απαρχή», Ανεξάρτητη Πατριωτική Πτέρυγα, Συσπείρωση Νεολαίας Σουεζ, Κίνημα Νεολαίας για τη Δικαιοσύνη και την Ελευθερία, Κίνημα Δημοκρατικού Μετώπου 6 Απρίλη, Συσπείρωση Δημοκρατικής Επανάστασης Κένα, Συσπείρωση Επανάστασης 25 Γενάρη στον Άνω Νείλο, Συσπείρωση Επανάστασης 25 Γενάρη στο Λούξορ, Δημοκρατική Συσπείρωση Επανάστασης στο Ασουάν, Ένωση Νεολαίας Μασπέρο.

Μέρκελ και Σαρκοζί, έμποροι θανάτου

Δελτίο Τύπου ΚΟΕ - 28/11/2011

Το πάθημα της Φουκουσίμα προφανώς και δεν έγινε μάθημα για τους εμπόρους του θανάτου, που συνεχίζουν απτόητοι να χρησιμοποιούν τα «κερδοφόρα» πυρηνικά εργοστάσια. Έτσι, αυτό το Σαββατοκύριακο δεκάδες χιλιάδες Γάλλων και Γερμανών πολιτών για μια ακόμη φορά εξέφρασαν έμπρακτα και αποφασιστικά την αντίθεσή τους στη μεταφορά και «αποθήκευση» των πυρηνικών αποβλήτων.

Οι δεκάδες συλλήψεις και οι προσαγωγές 1.300 (!) ακτιβιστών οι οποίοι, μαζί με χιλιάδες ακόμη πολίτες, πραγματοποιούσαν καθιστική διαμαρτυρία στις σιδηροδρομικές γραμμές στο Ντάνενμπεργκ δείχνουν την ανύπαρκτη οικολογική και δημοκρατική ευαισθησία αυτής της «Ευρώπης» που υπολογίζει μονάχα τα συμφέροντα μιας κυνικής ολιγαρχίας.

Κυρίως όμως δείχνουν τις βαθιές ρίζες του αντιπυρηνικού κινήματος, που ξεσηκώνει δεκάδες και εκατοντάδες χιλιάδες πολιτών οι οποίοι είναι αποφασισμένοι να ρισκάρουν για να υπερασπιστούν το μέλλον των ίδιων και των επόμενων γενεών, περιγελώντας το «ρεαλισμό» των εμπόρων του θανάτου και των πολιτικών απολογητών τους.

Οι βάρβαρες επιθέσεις της γαλλικής και της γερμανικής αστυνομίας, που προκάλεσαν εκατοντάδες τραυματισμούς, συναντούν την καταδίκη της λαϊκής πλειοψηφίας σε όλη την Ευρώπη. Οι λαοί μας δεν επιθυμούν να ζήσουν έναν πυρηνικό εφιάλτη τύπου Τσερνομπίλ μόνο και μόνο για να εξακολουθήσει να πλουτίζει μια χούφτα επενδυτών και επιχειρηματιών – που ετοιμάζονται πάλι να αρχίσουν τις «εποικοδομητικές» προτάσεις τους και προς την Ελλάδα, αφού είχαν αναγκαστεί να σιωπήσουν για αρκετό διάστημα.

Σε μια ΕΕ που παραπαίει σε όλα τα επίπεδα, σε μια υφήλιο όπου όλες τις «φυσικές καταστροφές» και τα «ατυχήματα» τα πληρώνει ο φτωχός λαός, και σε καιρούς όπου η μόνη έγνοια των αρχουσών τάξεων και των τοκογλύφων είναι να ξεπεράσουν τη δική τους κρίση καταστρέφοντας τα πάντα στο πέρασμά τους, έχουμε πολύ περισσότερους λόγους για να στραφούμε αποφασιστικά εναντίον όσων απειλούν τη ζωή μας ΚΑΙ με την πυρηνική

Νίκη στον ηρωικό αγώνα του λαού της Αιγύπτου!

Δελτίο Τύπου ΚΟΕ - 22/11/2011
Μέσα σε 10 μήνες, ζούμε το ξέσπασμα μιας δεύτερης εξέγερσης του αιγυπτιακού λαού. Αν άλλαξε ο Μανολιός και έβαλε τα ρούχα του αλλιώς… Αν ο στρατός του Μουμπάρακ χωρίς τον Μουμπάρακ νόμισε ότι θα μανουβράρει για πάντα βάζοντας το λαό στη γωνία… Αν οι «υπεύθυνες» πολιτικές δυνάμεις που περιμένουν να μοιραστούν την εξουσία τα βρήκαν παρασκηνιακά με το στρατό, καλλιεργώντας όλους αυτούς τους μήνες αυταπάτες στο λαό πως το καθεστώς Μουμπάρακ θα ξηλωθεί με δήθεν ομαλές διαδικασίες… Αν οι Αμερικανοί και άλλοι νόμισαν πως η μπόρα πέρασε και όλα θα ξανατεθούν υπό κάποιο έλεγχο…

Σε πείσμα όλων τους, ο ηρωικός λαός της Αιγύπτου με μια δεύτερη εξέγερση ξαναδίνει το παρόν και απευθύνει ένα ξεκάθαρο μήνυμα: το καθεστώς Μουμπάρακ δεν έχει ξηλωθεί, το καθεστώς Μουμπάρακ πρέπει να ξηλωθεί. Τη δημοκρατία για την οποία θυσιάστηκαν χιλιάδες δεν θα τη διασφαλίσουν οι εκλογές που θα γίνουν (αν γίνουν και όπως γίνουν) σε λίγο διάστημα. Ο ηρωικός λαός της Αιγύπτου διαψεύδει και πάλι με το αίμα του εχθρούς και «φίλους» που χαιρέκακα υποστήριζαν ότι «δεν βγαίνει τίποτα με τις εξεγέρσεις» κι ότι «οι μάζες χειραγωγούνται εύκολα». Αφού έριξε μια χούντα δεκαετιών, τώρα ξεσηκώνεται για να διώξει και τους επιγόνους της.

Η δολοφονική μανία με την οποία χτύπησαν οι καθεστωτικές δυνάμεις ξεπέρασε, σύμφωνα με τη Διεθνή Αμνηστία, την αγριότητα της καταστολής επί Μουμπάρακ. Δίπλα στους δεκάδες νεκρούς, πολλοί έχουν τραυματιστεί ή χάσει την όρασή τους από τις χιλιάδες πλαστικές σφαίρες. Όμως η κυβέρνηση υποχρεώθηκε να υποβάλει την παραίτησή της στο «Ανώτατο Στρατιωτικό Συμβούλιο». Οι στρατιωτικοί γνωρίζουν ότι τα περιθώρια για νέες μανούβρες έχουν λιγοστέψει. Γνωρίζουν ότι πλέον στόχος των ηρωικών διαδηλωτών, του κόσμου που παραμένει στα οδοφράγματα και επιμένει, παρά τη σφαγή, δεν είναι απλώς να φύγει ένα πρόσωπο αλλά όλο το «μεταβατικό» καθεστώς. Γι’ αυτό χτυπούν με τόση δολοφονική μανία: βρίσκονται με την πλάτη στον τοίχο…

Η αραβική άνοιξη δεν έχει τελειώσει. Η άνοιξη των λαών όλου του κόσμου μόλις έχει ξεκινήσει. Ο «μύθος» της Αιγύπτου μιλάει και για μας, μιλάει για όλους τους λαούς του κόσμου στους οποίους η παγκόσμια οικονομική κρίση και η επίθεση των κυρίαρχων στερούν τα στοιχειώδη. Μιλάει για όλους τους λαούς του κόσμου για τους οποίους το ζήτημα της ανατροπής έχει εξ ανάγκης μπει στη ημερήσια διάταξη, έχει γίνει ζήτημα που το συζητά ο απλός λαός. Μονάχα με το μαζικό, εξωκοινοβουλευτικό, ενωτικό, ανειρήνευτο, μαχητικό κίνημα του λαού θα δούμε άσπρη μέρα.

Η νίκη του λαού της Αιγύπτου θα είναι και δική μας!

Σχετικά με ορισμένα δημοσιεύματα και αναρτήσεις

Ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου της ΚΟΕ - 21/11/2011

Σχετικά με χθεσινό δημοσίευμα της εφημερίδας «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία» για «πρόθεση στελεχών της ΚΟΕ να αποχωρήσει η οργάνωση από τον ΣΥΡΙΖΑ», σχετικά με αναρτήσεις στο διαδίκτυο για δήθεν αποφάσεις οργάνων της ΚΟΕ περί «επανεξέτασης της σχέσης της ΚΟΕ με το Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής» και άλλα παρόμοια, έχουμε να ενημερώσουμε τα παρακάτω.

Η ίδια η ΚΟΕ είναι η μόνη υπεύθυνη να αποφασίζει και να ενημερώνει για τη στάση και τις αποφάσεις της. Για την πολιτική γραμμή της ΚΟΕ και τη σχέση της με όλα τα συμμαχικά και μετωπικά σχήματα της Αριστεράς, μπορούν να ρωτούνται οι εκπρόσωποι και το γραφείο τύπου της οργάνωσης, ενώ στην επίσημη ιστοσελίδα της ΚΟΕ αναρτούνται οι δημόσιες ανακοινώσεις και αποφάσεις της. Για κάθε άλλη διάδοση, φήμη και ερμηνεία, αποκλειστικά υπεύθυνοι είναι οι κάθε φορά εμπνευστές και διακινητές αυτών των «ειδήσεων».

Ενημερωτικά, η ΚΟΕ αγωνίζεται για τον ξεσηκωμό του λαού, την ανατροπή του ειδικού καθεστώτος της τρόικας και της νέας κατοχής, για ένα πλατύ πολιτικό και κοινωνικό μέτωπο διεξόδου της χώρας, για τη μεταπολίτευση του λαού, για Δημοκρατία, Ανεξαρτησία και Κοινωνική Χειραφέτηση. Σε αυτά τα πλαίσια, επιδιώκει τη μεγαλύτερη δυνατή ενότητα των δυνάμεων της Αριστεράς, η οποία πρέπει να υπηρετεί το λαό και όχι στενά εκλογικές και μικροκομματικές σκοπιμότητες.

Η κατοχική «δημοκρατία» δεν θα περάσει

Δελτίο Τύπου ΚΟΕ Θεσσαλονίκης - 18/11/2011

Η νέα κυβέρνηση κατοχής, απαγγέλει κατηγορίες σε 17 συμπολίτες μας από τις χιλιάδες λαού που, κατά τη διάρκεια της πρόσφατης παρέλασης, υπερασπίστηκαν το σύγχρονο νόημα του «ΟΧΙ» της 28ης Οκτωβρίου. Όσο και να προσπαθήσει να βάλει τη Δημοκρατία, μαζί με τις ζωές και το μέλλον του ελληνικού λαού, στο απόσπασμα, δεν θα τα καταφέρει. Όσο η πραξικοπηματική και ευρω-διορισμένη κυβέρνηση θα επιμένει στο "μονόδρομο" της χρεοκοπίας και της υποτέλειας, η καταστολή και οι αντιδημοκρατικές εκτροπές θα είναι τα τελευταία όπλα της. Ο λαϊκός ξεσηκωμός μπορεί να ανοίξει το δρόμο για τη διέξοδο της χώρας.

Εδώ και τώρα να σταματήσει κάθε έρευνα και δίωξη σε βάρος όσων στις 28 Οκτωβρίου υπερασπίστηκαν τη Δημοκρατία και την Ανεξαρτησία.

Ξεσηκωμός – Για να φύγουν όλοι!

Επίκαιρη όσο ποτέ η εξέγερση του Πολυτεχνείου
Ανακοίνωση της ΚΟΕ - 15/11/2011

Αυτές τις μέρες, που η «εθνοσωτήρια κυβέρνηση» Παπαδήμου ορκίζεται πίστη στην τρόικα, κλείνουν 38 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου ενάντια στους «εθνοσωτήρες» της τότε χούντας. Η εξέγερση του Πολυτεχνείου απαίτησε Δημοκρατία και Ανεξαρτησία, και έδωσε συντριπτικό χτύπημα στο δικτατορικό καθεστώς. Η εξέγερση του Πολυτεχνείου έδειξε ότι οι χούντες δεν διορθώνονται, δεν εκδημοκρατίζονται, αλλά γονατίζουν με μεγάλους λαϊκούς ξεσηκωμούς και εξεγέρσεις.

«Οι φοιτητές απ’ όλες τις σχολές, στη διάρκεια του φοιτητικού κινήματος, συνειδητοποιήσαμε πως τα προβλήματα μας σχετικά με τον εκδημοκρατισμό της Παιδείας και τη λειτουργία του εκπαιδευτικού συστήματος δεν λύνονται χωρίς την αλλαγή της συγκεκριμένης πολιτικής κατάστασης. Αρχίζοντας έτσι πολιτικό αγώνα, οι φοιτητές και οι Έλληνες εργαζόμενοι που κλείστηκαν στο Πολυτεχνείο ξεκαθαρίζουν τις θέσεις τους και καλούν τον ελληνικό λαό να συσπειρωθεί γύρω τους και να αγωνιστεί μαζί τους ως την τελική νίκη. 1) Πρωταρχική προϋπόθεση για την επίλυση όλων των λαϊκών προβλημάτων θεωρούμε την άμεση παύση του τυραννικού καθεστώτος της χούντας και την παράλληλη εγκαθίδρυση της λαϊκής κυριαρχίας. 2) Η εγκαθίδρυση της λαϊκής κυριαρχίας συνδέεται αναπόσπαστα με την εθνική ανεξαρτησία από τα ξένα συμφέροντα, που χρόνια στηρίζουν την τυραννία στη χώρα μας…» (απόσπασμα από την ανακοίνωση της Συντονιστικής Επιτροπής της κατάληψης του Πολυτεχνείου, 16/11/1973)

Σήμερα, παρά τις προειδοποιήσεις του Πάγκαλου, δεν έχουν βγει τανκς στους δρόμους. Είμαστε όμως και πάλι αντιμέτωποι με μια χούντα ή, όπως φώναξε ο λαός στις παρελάσεις της 28ης Οκτωβρίου, με μια νέα κατοχή. Αντιμετωπίζουμε ένα έκτακτο καθεστώς που έχει ρίξει κάθε δημοκρατικό και συνταγματικό προσωπείο, έχει εγκαθιδρύσει την τρόικα στη χώρα και καθημερινά παραβιάζει κάθε έννοια λαϊκής κυριαρχίας και εθνικής ανεξαρτησίας, βυθίζοντας το λαό σε ακόμη μεγαλύτερη εξαθλίωση και απόγνωση.

Η «κυβέρνηση» Παπαδήμου είναι πράγματι μεταβατική: Εκπροσωπεί τη μετάβαση στην απευθείας διακυβέρνηση από τους διορισμένους υπάλληλους του ΔΝΤ, της Ευρωπαϊκής Ένωσης, των τραπεζών. Ο δικομματισμός και οι παραφυάδες του, οι δυνάμεις «εθνικής ευθύνης» και η μαυραγορίτικη ολιγαρχία υπέγραψαν την προδοσία και παρέδωσαν και τυπικά τη διακυβέρνηση στον εκλεκτό των «δυνάμεων κατοχής». Κάτω από το εκβιαστικό δίλημμα «ευρώ ή καταστροφή» επιβάλλονται οι δόσεις της χρεοκοπίας και διάλυσης της χώρας. Η νέα ληστρική σύμβαση είναι το συμβόλαιο της προδοσίας, της εκχώρησης της χώρας στο Γερμανικό άξονα, και παράλληλα συμβόλαιο σωτηρίας των «δανειστών» - τοκογλύφων.

Ένα νέο μεγάλο «Όχι» στη δανειακή σύμβαση είναι σήμερα απαραίτητο να ακουστεί δυνατά. Για την απαλλαγή από το κατοχικό καθεστώς, που είναι βασική προϋπόθεση για να ανοίξει ένας άλλος δρόμος για τη διέξοδο της χώρας. Ο αγώνας για την επιβίωση (ενάντια στα χαράτσια, την ανεργία, τη διάλυση της υγείας κλπ), η αλληλεγγύη και η οργάνωση του λαού από κάτω και σε όλους τους χώρους, σε συνδυασμό με τις προσπάθειες για την οικοδόμηση ενός πολιτικού και κοινωνικού μετώπου σωτηρίας της χώρας, αποτελούν απαραίτητα βήματα για την ανάπτυξη και έκφραση του μαζικού λαϊκού κινήματος.

Η μεταπολίτευση του 1974 έφερε την ανατροπή του χουντικού καθεστώτος. Αυτή η ανατροπή δεν θα είχε συμβεί και θα είχαμε μια πολύ πιο «ομαλή» αλλαγή φρουράς, αν δεν μεσολαβούσε η εξέγερση του Πολυτεχνείου και ο ριζοσπαστισμός που αυτή πυροδότησε. Όμως η μεταπολίτευση του 1974 τελικά σφραγίστηκε από την κυριαρχία των δυνάμεων της εξάρτησης και της εκμετάλλευσης. Σήμερα, πρέπει να γκρεμίσουμε το κατοχικό καθεστώς και το πολιτικό σύστημα που το στηρίζει. Ταυτόχρονα, μέσα από τη λαϊκή πάλη, μπορεί και πρέπει να επιβληθεί μια διαφορετική μεταπολίτευση, μια καινούρια πολιτική κατάσταση, στην οποία οι λαϊκές δυνάμεις θα έχουν αναβαθμισμένο ρόλο, θα καθορίζουν και θα επιβάλλουν εξελίξεις. Μια μεταπολίτευση του λαού που θα ξηλώσει όλο το τροϊκανό πλαίσιο και, σε αντίθεση με εκείνη του 1974, δεν θα έχει Καραμανλή και Παπανδρέου, θα επαναπροσδιορίσει όλες τις διεθνείς σχέσεις της χώρας, θα ανοίγει δρόμους για την πραγματική Δημοκρατία, την Ανεξαρτησία, την Κοινωνική Χειραφέτηση.

• Ο Νοέμβρης δείχνει το δρόμο: Για το λαϊκό ξεσηκωμό

• Για την πολιτική, οικονομική, κοινωνική διέξοδο της χώρας

• Για να πέσει, όσο πιο γρήγορα γίνεται, και η νέα κατοχική κυβέρνηση
Προσυγκέντρωση της ΚΟΕ στην Αθήνα: πλατεία Κλαυθμώνος - Πέμπτη 17/11 στις 3.00 μ.μ.

Κάτω οι εγκάθετοι των Μέρκελ και Σαρκοζί - Να διώξουμε το σάπιο πολιτικό σύστημα των συνεργατών τους

Δελτίο Τύπου ΚΟΕ - 11/11/2011

Τα Μέσα «Ενημέρωσης», ο επιχειρηματικός κόσμος, οι τράπεζες αγαλλιάζουν: Όλοι όσοι μας οδήγησαν ως εδώ τα τελευταία χρόνια, το ΠΑΣΟΚ του Σημίτη, η Νέα Δημοκρατία, το ΠΑΣΟΚ του Γ. Παπανδρέου και το ακροδεξιό ΛΑΟΣ που στήριζε το ΠΑΣΟΚ του Γ. Παπανδρέου και ψήφισε το μνημόνιο, όλοι μαζί φτιάχνουν μια κυβέρνηση δικής τους «εθνικής» ενότητας για να συνεχίσουν το καταστροφικό έργο της Τρόικας, το έργο του ΔΝΤ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Με μαθηματική βεβαιότητα θα συνεχίσουν να ξεπατώνουν ό,τι έχει απομείνει από δικαιώματα, κοινωνικές δαπάνες, δημόσια περιουσία και παραγωγική δραστηριότητα, προκειμένου να εφαρμόσουμε τους κατοχικούς όρους της νέας δανειακής σύμβασης. Το όραμα τόσων και τόσων πολιτικών και δημοσιογράφων, και πρώτα απ’ όλα του Καρατζαφέρη, γίνεται πραγματικότητα: Η ερήμωση της χώρας θα διευθύνεται πλέον όχι από μια μονοκομματική κυβέρνηση, αλλά από μια κυβέρνηση «εθνικής» ενότητας, μια κυβέρνηση τεχνοκρατική.

Μέχρι χθες είχαμε κυβερνήσεις και πρωθυπουργούς τυπικά τουλάχιστον εκλεγμένους από τον ελληνικό λαό, που τυπικά θα έπρεπε να εφαρμόζουν το προεκλογικό τους πρόγραμμα – που όμως εφάρμοζαν τις εντολές και υποδείξεις του επιχειρηματικού κόσμου, των Βρυξελλών και της Ουάσιγκτον. Από σήμερα έχουμε για πρώτη φορά μια κυβέρνηση που επιβάλλεται και τυπικά απευθείας από τους ευρωπαίους επίτροπους και τραπεζίτες, και έναν πρωθυπουργό που επιβάλλεται και τυπικά απευθείας από το Βερολίνο. Η οικονομική και πολιτική κατοχή της χώρας φαίνεται πια να μην έχει ανάγκη κανένα προσωπείο. Τελούμε πλέον σε ανοιχτή και ξετσίπωτη οικονομική και πολιτική κατοχή για το καλό μας, όπως και επί Τσολάκογλου. «Οι Γερμανοί είναι φίλοι μας»…

Η εξασφάλιση της έκτης δόσης και η αποδοχή της δανειακής σύμβασης, για την οποία «αναγκάστηκε» ο θεατρίνος Σαμαράς να πει το μεγάλο «ναι», δεν είναι για να σωθεί η Ελλάδα από τη χρεοκοπία στην οποία –είναι προφανές στον καθένα πια– βουλιάζουμε έτσι κι αλλιώς, αλλά για να μην προβούμε σε αναγκαστική στάση πληρωμών και καταρρεύσουν ευρωπαϊκές τράπεζες, και πόσοι ακόμη. Δηλαδή ο σκοπός είναι να σωθούν οι ίδιοι που μας εκβιάζουν. Αν κάτι έδειξαν πέρα από κάθε αμφιβολία οι συνέπειες από την απειλή όχι για στάση πληρωμών, αλλά για ένα απλό δημοψήφισμα, αυτό είναι ότι η δύναμη που στην πραγματικότητα κρατούσε η ελληνική κυβέρνηση τόσο καιρό στα χέρια της (και ποτέ δεν χρησιμοποίησε ούτε κατ’ ελάχιστο) θα αρκούσε για να αποτρέψει και να αρνηθεί τη μέχρι σήμερα κατοχή και την τάχα αναγκαστική εφαρμογή μέτρων που καταρράκωσαν τον κόσμο της εργασίας και ερήμωσαν τη χώρα. Τώρα, με τη συνέργεια του εδώ επιχειρηματικού κόσμου και των τραπεζών, με τη συνέργεια του αστικού πολιτικού κόσμου και των διαπλεκόμενων ΜΜΕ, αυτοί που θέλουν να σωθούν οι ίδιοι με το να πάρουμε εμείς την έκτη δόση και να υπογράψουμε τη δανειακή σύμβαση, μας φοράνε καπέλο μια κυβέρνηση της οποίας ο πρωθυπουργός είχε μέχρι χτες άμεσο προϊστάμενο τον Τρισέ της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.

Για όλο τον κόσμο που θέλει να παλέψει ενάντια στον εφιάλτη που ζούμε εδώ και 18 μήνες, για όλο τον κόσμο για τον οποίο ο αγώνας έχει ήδη γίνει (ή μπορεί να γίνει) και ζήτημα επιβίωσης για τους ίδιους και τις οικογένειές τους, για τα παιδιά ή για τους γονείς τους, ο αγώνας ενάντια στη σύγχρονη νέα κατοχή είναι μονόδρομος. Η οργάνωση και ο ξεσηκωμός του λαού είναι μονόδρομος. Για τις πολιτικές δυνάμεις που θέλουν να λέγονται αντιμνημονιακές, για την Αριστερά ειδικότερα, είναι μονόδρομος η μη αναγνώριση της νέας πραξικοπηματικής, αντισυνταγματικής κυβέρνησης, και ο κάθετος διαχωρισμός από το σάπιο πολιτικό σύστημα που στηρίζει τη νέα κατοχή - μια σαπίλα που είναι πλέον αυταπόδεικτη. Είναι μονόδρομος η ενότητα στον αγώνα, στην οργάνωση και τον ξεσηκωμό του λαού.

Σε λίγες μέρες κλείνουν 38 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου, που αποκτά φέτος ειδική επικαιρότητα. Ο λαός στους δρόμους σε όλη τη χώρα θα καταγγείλει τη νέα κατοχή, τη νέα πραξικοπηματική κυβέρνηση, θα απαιτήσει για μια ακόμα φορά Ανεξαρτησία και πραγματική Δημοκρατία. Για μια μεγάλη πολιτική αλλαγή, για τη μεταπολίτευση του λαού, που είναι απαραίτητη προϋπόθεση για οποιαδήποτε προοδευτική πορεία του τόπου.

Ανακοίνωση της ΚΟΕ για τις πολιτικές εξελίξεις

8/11/2011
1. Κάτω από την πίεση του λαϊκού παράγοντα και ιδιαίτερα μετά τις μεγάλες αντικατοχικές

διαδηλώσεις της 28ης Οκτωβρίου, δρομολογήθηκαν ραγδαίες εξελίξεις στο πολιτικό σκηνικό, σε ένα φόντο απίστευτων πιέσεων, εκβιασμών, παζαρεμάτων, διεργασιών και ίντριγκας. Ούτε δημοψήφισμα έγινε, ούτε εκλογές. Αντίθετα, επιβλήθηκε ένα εσωτερικό πραξικόπημα υπό την μπαγκέτα των Μέρκελ – Σαρκοζί. Με το πραξικόπημα αυτό, επιβάλλεται μια κυβέρνηση που δεν έχει καμιά απολύτως νομιμοποίηση, για να προωθηθεί η νέα δανειακή σύμβαση και οι αποφάσεις της 26ης Οκτωβρίου που μετατρέπουν την χώρα σε μια μεταμοντέρνα αποικία μέσα στον ευρωπαϊκό χώρο. Είναι πρωτοφανής η επέμβαση της τρόικας και ειδικά της ηγεσίας της ευρωζώνης για γραπτές δηλώσεις αποδοχής της συμφωνίας της 26ης Οκτωβρίου από τους πολιτικούς αρχηγούς. Ούτε στην εποχή του αμερικανοκρατούμενου εμφυλιακού κράτους δεν λύνονταν τα θέματα με γραπτές δηλώσεις. Ο λαός θα πολεμήσει και αυτή την κυβέρνηση-εκπρόσωπο της νέας κατοχής που έχει επιβληθεί και θα απαιτήσει το διώξιμό της μαζί με το διώξιμο της τρόικας. Ο αντικατοχικός αγώνας συνεχίζεται πιο αποφασιστικά!

2. Κάτω από το εκβιαστικό δίλημμα «ευρώ ή καταστροφή» επιβάλλονται οι δόσεις της χρεοκοπίας και διάλυσης της χώρας προς όφελος των δανειστών και των εκφραστών τους, των εσωτερικών κατοχικών δυνάμεων. Η ευθυγράμμιση όλων των αστικών δυνάμεων στην υποστήριξη της επαίσχυντης «δανειακής σύμβασης» γίνεται με δικαιολογία την αποφυγή εξόδου της χώρας από το ευρώ που για τους ίδιους ισοδυναμεί με καταστροφή. Το ίδιο το διευθυντήριο της ΕΕ έδειξε με όλους τους τρόπους ότι δεν υπάρχουν περιθώρια μέσα από τους μηχανισμούς και τις συμφωνίες της ΕΕ να υπάρξει μια πορεία ανεξαρτησίας, δημοκρατίας, παραγωγικής ανασυγκρότησης. Ο λαός δεν πρέπει να υποκύπτει σε τέτοια διλήμματα. Μέλλον για το λαό και τη χώρα θα προκύψει μέσα από σύγκρουση και ρήξεις με όλους τους μηχανισμούς και όλες τις πολιτικές της ΕΕ, για μια άλλη Ελλάδα σε μια άλλη Ευρώπη, χωρίς ΕΕ. Η ευρωδουλεία δεν είναι όραμα, ούτε καταφύγιο. Είναι σύγχρονη μορφή ραγιαδισμού, στην οποία συναντιούνται όλες οι αστικές δυνάμεις εναντίον του λαού. Η ευρωδουλεία είναι συνώνυμο της σύγχρονης εκμετάλλευσης των εργαζομένων, της απομύζησης των λαών και της διάλυσης των χωρών του ευρωπαϊκού νότου όπως η Ελλάδα.

3. Το μεγάλο «Όχι» στη νέα δανειακή σύμβαση πρέπει να είναι το βασικό περιεχόμενο της άμεσης πολλαπλής δράσης των λαϊκών δυνάμεων που συνενώνονται στον πολιτικό αγώνα για την απαλλαγή από το νέο κατοχικό καθεστώς, για την πτώση του καθεστώτος αυτού που είναι βασική προϋπόθεση για να ανοίξει ένας άλλος δρόμος για την πολιτική, οικονομική και κοινωνική διέξοδο της χώρας. Ο αγώνας για την επιβίωση (ενάντια στα χαράτσια, την ανεργία, τη διάλυση της υγείας κλπ), η αλληλεγγύη και η οργάνωση του λαού από τα κάτω και σε όλους τους χώρους, σε συνδυασμό με τις προσπάθειες για την οικοδόμηση ενός πολιτικού και κοινωνικού μετώπου σωτηρίας της χώρας, αποτελούν απαραίτητα βήματα για την ανάπτυξη και έκφραση του μαζικού λαϊκού κινήματος.

4. Το μαζικό λαϊκό κίνημα, βγαλμένο μέσα από την ριζοσπαστικοποίηση και τις διεργασίες μετατόπισης της συνείδησης σε ευρύτατα λαϊκά στρώματα, πρέπει να ξεπεράσει τα τρομοκρατικά ή εκβιαστικά διλήμματα που θέτει η αστική τάξη, να θέσει συνολικούς εναλλακτικούς στόχους, να μην αφυδατωθεί μέσα από τις εκλογικές διαδικασίες και την εκλογολογία, να βαθύνει τους στόχους και τα περιεχόμενα της πάλης του. Από την άποψη αυτή, η πρώτη μεγάλη παρουσία του μαζικού λαϊκού κινήματος θα γίνει στις 17 Νοέμβρη στην επέτειο του Πολυτεχνείου, σε όλες τις πόλεις της χώρας, με διαδηλώσεις και συγκεντρώσεις. Εκεί θα πρέπει να εκφραστούν η καταδίκη του κατοχικού καθεστώτος και της νέας κυβέρνησης που το υπηρετεί, η απαίτηση για δημοκρατία και ανεξαρτησία, η καταγγελία του στραγγαλισμού που επιβάλλεται από ΕΕ και ευρώ, το «Όχι» στη δανειακή σύμβαση. Πρέπει να εκφραστεί το εξεγερσιακό μήνυμα, το μήνυμα του παλλαϊκού ξεσηκωμού για μια βαθιά, ουσιαστική, πραγματική αλλαγή στον τόπο, μια μεταπολίτευση του λαού!

Για να τελειώνουμε με τη χούντα της τρόικας, των Μνημονίων, της δανειακής σύμβασης, των ανδρείκελων!

Η αριστερά να μην αναγνωρίσει τη νέα κυβέρνηση και το κοινοβουλευτικό πραξικόπημα, αναστέλλοντας για όσο χρειαστεί τη συμμετοχή της στη Βουλή.

Λαϊκός συναγερμός για να πέσει, όσο πιο γρήγορα γίνεται, και η νέα κατοχική κυβέρνηση!

Παρέμβαση της ΚΟΕ στην εκδήλωση του Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής στην ΑΣΟΕΕ (Αθήνα) στις 7/11/2011

7/11/2011
Φίλες και φίλοι, συντρόφισσες και σύντροφοι,

Επιτρέψτε μας να μοιραστούμε μαζί σας μερικές σκέψεις εκ μέρους της Κομμουνιστικής Οργάνωσης Ελλάδας:

1. Αλλάζει η κυβέρνηση χωρίς εκλογές, με πραξικόπημα που επιβλήθηκε από την Ε.Ε. και Μέρκελ-Σαρκοζί. Μπαίνουμε σε νέα φάση του ειδικού καθεστώτος, με τον πολιτικό κόσμο να είναι πια ξεφωνημένη μαριονέτα, που βαράει προσοχές σε όσα διατάσσουν τα διεθνή κέντρα. Ανοίγει δηλαδή νέος κύκλος στην πολιτική ζωή του τόπου, με επίσημη πλέον κατάλυση της λαϊκής κυριαρχίας και της εθνικής ανεξαρτησίας. Ταυτόχρονα όμως συνεχίζεται και θα συνεχίζεται, παρά τη συναίνεση του αστισμού, η πολιτική κρίση. Το μνημονιακό μπλοκ έχει απέναντί του το λαό και είναι εύθραυστο. Είναι ταυτόχρονα σαφές ότι η κρίση στην Ευρώπη, και με όσα βλέπουμε αυτές τις μέρες στην Ιταλία και αλλού, θα επιδράσει καθοριστικά και στην πατρίδα μας.

2. Όλοι ετοιμάζονται για εκλογές. Δεν έγινε βέβαια ούτε δημοψήφισμα ούτε εκλογές, αφού ζούμε την αλλαγή του πολιτικού σκηνικού υπό την μπαγκέτα του ευρωπαϊκού διευθυντήριου, που θέτει στον ελληνικό λαό τρομοκρατικά διλήμματα του τύπου «ευρώ ή καταστροφή». Ας υπολογίσουμε λοιπόν ότι, μέχρι να δούμε εκλογές, που δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα γίνουν στις 19 Φλεβάρη ή γύρω από αυτή την ημερομηνία, θα ζήσουμε πολλά ακόμη επεισόδια, σοβαρά επεισόδια, θα ζήσουμε πολλά ακόμη πραξικοπήματα σαν αυτό των τελευταίων ημερών.

3. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι ένα βροντερό ΟΧΙ στη νέα κατοχή, ένα βροντερό ΟΧΙ στη νέα δανειακή σύμβαση – με βάση την οποία στήνεται σήμερα το αστικό μπλοκ, απειλώντας το λαό με το τρομοδίλημμα ότι χωρίς τη νέα δανειακή σύμβαση θα πεθάνουμε όλοι της πείνας. Χρειαζόμαστε να συνεχιστεί το κίνημα ενάντια στα χαράτσια κι όλα τα κινήματα μαζικής λαϊκής ανυπακοής – που ο κόσμος τα αγκαλιάζει δίχως να περιμένει μια αριστερά (και αναφερόμαστε ιδίως στο ΚΚΕ και τον Συνασπισμό), μονόμπαντα προσανατολισμένη στις εκλογές. Χρειαζόμαστε, τελικά, ένα τεράστιο παλλαϊκό μέτωπο, πολιτικό και κοινωνικό, ενάντια στη νέα κατοχή, ενάντια στη νέα δανειακή σύμβαση, ενάντια στην υποταγή στους υποτιθέμενους μονόδρομους. Ένα μέτωπο που θα προτάξει το αίτημα για Δημοκρατία, Ανεξαρτησία, Παραγωγική Ανασυγκρότηση. Για μια άλλη Ελλάδα σε μια άλλη Ευρώπη – κι επειδή αυτό μπορεί να ακούγεται αόριστο, να το διευκρινίσουμε: σε μια άλλη Ευρώπη, δηλαδή σε μια Ευρώπη χωρίς ΕΕ, που θα διέπεται από διαφορετικές σχέσεις μεταξύ των χωρών της και από συνεργασία μεταξύ των λαών της.

4. Ας παραδεχτούμε ότι οι πλατείες, στις οποίες όλοι βρεθήκαμε, όπως και το παλλαϊκό αντικατοχικό ξέσπασμα της 28ης Οκτώβρη, στο οποίο επίσης όλοι βρεθήκαμε, παρόλο που βρεθήκαμε και συμμετείχαμε ολόψυχα όλοι μας, δεν έγιναν με την πρωτοβουλία της αριστεράς – και οι λαμπρές εξαιρέσεις απλώς επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Αυτές οι μεγαλειώδεις στιγμές έκφρασης του λαού μας, μας υποχρεώνουν να συνειδητοποιήσουμε ακόμη βαθύτερα πόσο επείγον, πόσο κρίσιμο είναι να ξεπεραστούν οι τεράστιες καθυστερήσεις της αριστεράς στον τόπο μας.

Δύο τελευταία σημεία:

Το πρώτο: Παρά τις αδυναμίες της, ακόμη και παρά τις μικρότητές της, η αριστερά πρέπει να ομονοήσει τουλάχιστον στο εξής, και να το διακηρύξει: Ότι καταγγέλλει, δεν αναγνωρίζει, δεν θεωρεί νόμιμα οποιαδήποτε μεταβατικά κυβερνητικά σχήματα που δεν διαθέτουν πλέον την παραμικρή νομιμοποίηση, ούτε τυπική και πολύ περισσότερο ούτε ουσιαστική. Να δηλώσει ευθαρσώς ότι δεν αναγνωρίζει, δεν θεωρεί νόμιμες οποιεσδήποτε αποφάσεις ή επικυρώσεις έξωθεν επιβεβλημένων συμφωνιών και συμβάσεων από αυτή την υποτιθέμενη βουλή, στην οποία πλειοψηφούν οι μαριονέτες.

Και το τελευταίο: Να αντιληφθούμε, όταν συζητάμε και σχεδιάζουμε, το κενό που δημιουργείται από τη σύγκλιση όλου του αστικού κόσμου, το τεράστιο κενό αντιπολίτευσης. Η αριστερά θα μπορούσε να πάρει τις πρωτοβουλίες ώστε να συγκροτηθεί η μεγάλη, ισχυρή αντιπολίτευση του λαϊκού μετώπου. Το πιο πιθανό βέβαια είναι ότι η πολυδιάσπαση, οι μικρότητες, όλα όσα ζούμε, δεν θα επιτρέψουν, τουλάχιστον άμεσα, να καλυφθεί αυτό το κενό με πρωτοβουλίες της αριστεράς. Νομίζουμε ότι ο λαϊκός παράγοντας, που πολύ πρόσφατα αναδείχθηκε ξανά σε καταλύτη των εξελίξεων, θα χρειαστεί να σπρώξει και πάλι την αριστερά. Νομίζουμε ότι ο λαϊκός παράγοντας θα τη σπρώξει, και σε 10 μέρες στο Πολυτεχνείο, και μπαίνοντας μπροστά στη μάχη για την επιβίωση, ενάντια στα χαράτσια και όχι μόνο. Νομίζουμε ότι με αυτό το λαό κανείς δεν θα ξεμπερδέψει, όσο παρατεταμένος κι αν χρειαστεί να είναι ο αγώνας.

Ευχαριστούμε για την υπομονή σας.

Όλοι στους δρόμους! - Δεν υπάρχει «εθνική σωτηρία» με μνημόνια και τρόικα

3/11/2011

Βρισκόμαστε εν μέσω καταιγίδας ραγδαίων πολιτικών εξελίξεων. Ο καταλύτης είναι ο λαϊκός παράγοντας. Αυτός απομόνωσε, απονομιμοποίησε, περιθωριοποίησε την κυβέρνηση Παπανδρέου. Ο λαός δήλωσε βροντερό «ΟΧΙ» στο έκτακτο καθεστώς της τρόικας και των μνημονίων. Οι τεράστιες συγκεντρώσεις της 48ωρης απεργίας, το ιστορικό γεγονός της μετατροπής των παρελάσεων της 28ης Οκτωβρίου σε ημέρα του «ΟΧΙ στη νέα κατοχή» δεν ήταν οι τελευταίες σταγόνες, αλλά τα πιο πρόσφατα ορμητικά κύματα στο ποτήρι της αγανάκτησης.

Μπροστά στα αδιέξοδα της πολιτικής του, ο «πρωθυπουργός» Παπανδρέου επιχείρησε ένα γενικό εκβιασμό με την απόφαση για δημοψήφισμα επικύρωσης της κατάπτυστης συμφωνίας υποτέλειας. Δεν ήταν σίγουρος αν θα φτάσουμε μέχρι το δημοψήφισμα, αλλά θεώρησε ότι έτσι θα εκβιάσει το πολιτικό σύστημα, ορισμένους διεθνείς παράγοντες στηριζόμενος σε άλλους, αλλά και τον ίδιο το λαό. Το σοβαρό ενδεχόμενο να εισπράξει, αν τολμούσε να φτάσει μέχρι το δημοψήφισμα για τη συμφωνία, ένα νέο βροντερό «ΟΧΙ» στην υποτέλεια και τη νέα κατοχή, μιας και ο λαός είναι έτοιμος με κάθε ευκαιρία και με κάθε κόστος να εκδιώξει την κυβέρνηση και την τρόικα, σήμανε συναγερμό στα ευρωπαϊκά και τα ντόπια επιτελεία.

Αυτό που έγινε χτες στις Κάννες είναι μια νέα μαύρη σελίδα στην ιστορία του ραγιαδισμού και της υποτέλειας στη χώρα μας, αντάξια των παραδόσεων της ξενόδουλης αστικής τάξης. Μόνο με το αμερικανοκρατούμενο εμφυλιακό και μετεμφυλιακό κράτος ίσως μπορεί να συγκριθεί. Μέρκελ και Σαρκοζί σε ζωντανή σύνδεση να ανακοινώνουν τι είδους δημοψήφισμα μπορεί να κάνει και τι όχι ο ελληνικός λαός, και να απειλούν με πείνα τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους σαν γνήσιοι μαφιόζοι. Και ο «πρωθυπουργός» Παπανδρέου, ο πιο θλιβερός κομπάρσος που πέρασε ποτέ από τις Κάννες, να περιμένει στη γωνία του και να βγαίνει να επικυρώσει καταϊδρωμένος τις αποφάσεις που ανακοινώνουν οι Ευρωπαίοι εκβιαστές.

Ο εκβιασμός Μέρκελ – Σαρκοζί σημαίνει: «Εμείς αποφασίζουμε για τις τύχες σας. Εσείς θα σκάτε και θα υπακούετε. Είστε σε ειδικό καθεστώς και ο λαός σας δεν θα έχει λόγο – είναι λαός υπό κηδεμονία και σε καταστολή. Ή θα κάνετε «εθνική συναίνεση» με όρο ότι θα μας υπηρετείτε, ή αλλιώς σας αποβάλλουμε από την ευρωζώνη αφού πρώτα σας ξεζουμίσαμε – και φυσικά θα απαιτήσουμε να συνεχίσετε να μας πληρώνετε». Απέναντι σε αυτό τον εκβιασμό, το πολιτικό σύστημα της υποτέλειας, τα κόμματά του και τα μεγάλα μέσα «ενημέρωσης» τι απάντησαν; Στήριξη του τροϊκανού καθεστώτος με κυβέρνηση «εθνικής σωτηρίας». Τι πιο λογικό για ένα σύστημα που δεν μπορεί να ζήσει έξω από την κηδεμονία των εκβιαστών και των τοκογλύφων, που έχει συνδέσει τη μοίρα του με την υπηρέτηση ξένων αφεντάδων.

Ο λαός όμως μπορεί! Ανατρέποντας αυτό το άθλιο καθεστώς. Διώχνοντας, δηλαδή, τρόικα και μνημόνια και βάζοντας τέλος στο σάπιο πολιτικό σύστημα. Ενώνοντας τις τεράστιες δυνάμεις του στην κατεύθυνση μιας άλλης πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής διεξόδου. Μια τέτοια διέξοδος θα σήμαινε άμεσα στάση πληρωμών προς τους δανειστές και προώθηση μιας μεγάλης εκστρατείας παραγωγικής ανασυγκρότησης, ώστε να σταθεί ο λαός στα πόδια του και να σταματήσει να ζει υπό καθεστώς κηδεμονίας και εκβιασμών. Στο δρόμο της πραγματικής Δημοκρατίας, Ανεξαρτησίας και Χειραφέτησης. Αυτός είναι ο δρόμος της πραγματικής σωτηρίας, επιβίωσης και ελευθερίας για το λαό και τη χώρα.

Αποφασίζοντας να μπει σε αυτό το δρόμο, ο λαός δεν θα φοβηθεί να έρθει σε ρήξη με όλους εκείνους τους παράγοντες και μηχανισμούς που θέλουν μια χώρα καθηλωμένη και ταπεινωμένη, ένα μεταμοντέρνο ευρωπαϊκό προτεκτοράτο, βυθισμένο στην εξαθλίωση και την υποδούλωση. Έτσι θα σταλεί από την Ελλάδα σε όλους τους λαούς μήνυμα αξιοπρέπειας και αντίστασης. Η ευρωζώνη, βυθισμένη σε μια μακρόχρονη πορεία εσωτερικών ανταγωνισμών και διάλυσης, δεν μπορεί να σωθεί πάνω στα ερείπια όλων των λαϊκών και δημοκρατικών κατακτήσεων. Το ευρώ, αφού αποτέλεσε ένα σκληρό νόμισμα-όχημα για τη μεταφορά πλούτου στους λίγους και ισχυρούς, όχημα των πιο μαύρων και αντιλαϊκών επιλογών, τώρα χρησιμοποιείται ως αδιαπραγμάτευτο θρησκευτικό δόγμα σε βάρος της κοινωνίας. Όμως δεν υπάρχει άλλο δόγμα πέρα από την επιβίωση και την αξιοπρέπεια του λαού!

Η συναίνεση όλου του αστικού κόσμου στη βάση της αποικιοκρατικής δανειακής σύμβασης, όπως διέταξαν Μέρκελ και Σαρκοζί από τις Κάννες, αποτελεί πρόκληση για το λαό και την εκφρασμένη θέλησή του. Οι μάσκες έπεσαν. Ο μέχρι χτες «αντιμνημονιακός» Σαμαράς δηλώνει σήμερα παρών για μια κυβέρνηση στην υπηρεσία των μνημονίων, της τρόικας και της τελευταίας αποικιοκρατικής δανειακής σύμβασης. Δεν πρόκειται για «εθνική σωτηρία» αλλά για συντεταγμένη πορεία διάλυσης της κοινωνίας και της χώρας. Καμιά κυβέρνηση «εθνικής ενότητας», «σωτηρίας», «συναίνεσης» ή όπως αλλιώς θέλουν να τη βαφτίσουν δεν θα γίνει αποδεκτή, τη στιγμή που όσοι αυτές τις ώρες ετοιμάζουν αυτές τις λύσεις, θέλουν τη διαιώνιση του έκτακτου καθεστώτος και της τροϊκανής επικυριαρχίας. Δεν υπάρχει ενότητα με το λαό γονατισμένο. Δεν υπάρχει σωτηρία με τη χώρα προσκυνημένη. Δεν υπάρχει καμιά συναίνεση με τα μνημόνια σε ισχύ και την τρόικα στην Ελλάδα. Ο λαός θα ψηφίσει και πάλι στους δρόμους, και θα στείλει πάλι καθαρό μήνυμα, φωνάζοντας «ΟΧΙ» στη νέα κατοχή.

Ο λαός δεν ζήτησε ποτέ ούτε λύση μέσω εκλογών, ούτε δημοψήφισμα με όρους Παπανδρέου ή Ε.Ε. (παρόλο που μέσα από οποιαδήποτε τέτοια διαδικασία, θα έβρισκε τρόπο να εκφραστεί η οργή και το ΟΧΙ), ούτε, πολύ περισσότερο, κυβερνήσεις «εθνικής σωτηρίας» στην υπηρεσία της τρόικας. Γι’ αυτό και η ανάδειξη μιας νέας τροϊκανής κυβέρνησης «εθνικής σωτηρίας», στο βαθμό που γίνει, αποτελεί κατάφωρη εκτροπή και αντιδημοκρατική, πραξικοπηματική μεθόδευση. Ο λαός μίλησε πολλές φορές και μίλησε πολύ καθαρά: Πάλεψε στους δρόμους για την ανατροπή της κυβέρνησης, που σήμερα παραπαίει, για το γκρέμισμα όλου του σάπιου πολιτικού συστήματος, για να μπει τέλος στη χούντα της τρόικας και των μνημονίων. Απαίτησε πραγματική Δημοκρατία και Ανεξαρτησία. Αυτή είναι η σαφής λαϊκή εντολή που δόθηκε, και κανείς ας μην την υποτιμάει. Γι’ αυτά θα συνεχίσει να αγωνίζεται ο λαός, και για την ανατροπή κάθε κυβέρνησης της τρόικας και των μνημονίων. Ο ρόλος της Αριστεράς δεν είναι να ζητάει γενικώς εκλογές αλλά να συμβάλλει σε αυτό τον αγώνα, να συμβάλλει στη δημιουργία ενός πολύμορφου λαϊκού μετώπου για τη διέξοδο της χώρας.

Δεν υπάρχει «εθνική σωτηρία» με μνημόνια και τρόικα
Στάση πληρωμών, παραγωγική ανασυγκρότηση, Δημοκρατία
Κοινωνικό - πολιτικό μέτωπο για τη διέξοδο της χώρας
Στους δρόμους για να φύγουν όλοι
ΟΧΙ στη νέα κατοχή - Μεταπολίτευση του λαού

Φωτογραφίες και βίντεο από την παρέλαση - πορεία της 28ης Οκτωβρίου στην Καβάλα

Δελτίο Τύπου KOE: Διαχωριζόμαστε από τους διαχωρισμούς

Κομμουνιστική Οργάνωση Ελλάδας
Δελτίο Τύπου - 1 Νοέμβρη 2011

ΔΙΑΧΩΡΙΖΟΜΑΣΤΕ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΥΣ

Κατανοούμε τον πανικό του «επίσημου» πολιτικού συστήματος μπροστά στο νέο βροντερό αντικατοχικό ΟΧΙ του ελληνικού λαού όπως εκδηλώθηκε την 28η Οκτωβρίου, λίγες μόλις μέρες μετά τη μαζικότερη γενική πολιτική απεργία από την πτώση της χούντας, η οποία διατράνωσε την πλήρη απονομιμοποίηση της «κυβέρνησης» Παπανδρέου.
Αντίθετα, δεν κατανοούμε τους «διαχωρισμούς» που, σε αντίθεση από την πρώτη εύστοχη δημόσια τοποθέτηση του ΣΥΡΙΖΑ ανήμερα της 28ης Οκτωβρίου, εκφράζει ένα δεύτερο «Δελτίο Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ», το οποίο εκδόθηκε αυθαίρετα την επόμενη μέρα με ευθύνη του Συνασπισμού και διαχωρίζεται από όσα συνέβησαν στη Θεσσαλονίκη.
Με τη σειρά μας, διαχωριζόμαστε πλήρως από τις δηλώσεις του βουλευτή κ. Παπαδημούλη, που ζήτησε «να αντιμετωπίσει τις συνέπειες του νόμου» (!) ο πολίτης ο οποίος επιτέθηκε στον βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Μαγκούφη στα Τρίκαλα – τον οποίο πολίτη απελευθέρωσε με υποδειγματικό τρόπο ο λαός της πόλης μέσα από την κλούβα της Αστυνομίας αμέσως μετά τη σύλληψή του.
Χαιρετίζουμε ολόθερμα τη στάση του Μανόλη Γλέζου και του Μίκη Θεοδωράκη, που τιμούν το αντιστασιακό παρελθόν τους «διαβάζοντας» ορθά τη λαϊκή οργή και την ιστορική σημασία της έκφρασής της στη μετατροπή των παρελάσεων της 28ης Οκτωβρίου σε μεγαλειώδεις αντικατοχικές διαδηλώσεις απ’ άκρη σε άκρη της Ελλάδας.
Ενάντια στις μανούβρες του καταρρέοντος και συνένοχου σημερινού πολιτικού συστήματος, ο ελληνικός λαός θα τσαλαπατήσει τα εκβιαστικά και τρομοκρατικά διλήμματα των νέων Τσολάκογλου, και θα συνεχίσει τον παρατεταμένο αγώνα του για επιβίωση και ελευθερία, μέχρι να διώξει την κατοχή και να ανοίξει το δρόμο για την πολιτική, οικονομική και κοινωνική διέξοδο της χώρας.

Γραφείο Τύπου ΚΟΕ

Προς την Πολιτική Επιτροπή του ΝΑΡ

Για το θάνατο του συντρόφου Κώστα Τζιαντζή
Προς την Πολιτική Επιτροπή του ΝΑΡ
Σύντροφοι, μάθαμε σήμερα για το θάνατο του συντρόφου Κώστα Τζιαντζή.

Σε όλα τα μέλη του ΝΑΡ, τη σύντροφό του Μαριάννα, τα παιδιά του και τους οικείους του, θα θέλαμε να μεταφέρετε τα βαθιά μας συλλυπητήρια.

Από τους βασικούς διαμορφωτές του Νέου Αριστερού Ρεύματος, παρών στους αγώνες της εποχής μας, ανήσυχος για την υπόθεση της κομμουνιστικής απελευθέρωσης, ο Κώστας Τζιαντζής θα λείψει σε χρόνια ιδιαίτερα κρίσιμα για το λαό μας

Το Κ.Ο. της ΚΟΕ
1/11/2011

Ελπίδα και δύναμη η λαϊκή ενότητα

Δελτίο Τύπου ΚΟΕ - 18/10/2011

13 αγωνιστές της εθνικής αντίστασης (μεταξύ των οποίων οι Μανώλης Γλέζος, Μίκης Θεοδωράκης, Ευτύχης Μπιτσάκης) απηύθυναν πρόσφατα έκκληση σε κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις να ενώσουν τις δυνάμεις τους για τη σωτηρία της χώρας και του λαού, θέτοντας ως άμεσο στόχο την ανατροπή της κυβέρνησης και την εκδίωξη της τρόικας. Οι αντιστασιακοί καλούν σε αγώνα για εθνική ανεξαρτησία, αναδιανομή του πλούτου και παραγωγική ανασυγκρότηση, ριζικό γεωπολιτικό αναπροσανατολισμό της χώρας. Η γενιά της ηρωικής εθνικής αντίστασης, όσοι έζησαν τη μεγαλουργία του ΕΑΜ, καταλαβαίνουν τις ανάγκες της εποχής μας, καταλαβαίνουν ότι σήμερα είναι η ώρα του ξεσηκωμού, ώρα για ένα μεγάλο κοινωνικό και πολιτικό μέτωπο. Τις ίδιες μέρες, μια σειρά από διαφορετικές δυνάμεις της αριστεράς υπέγραψαν κοινή δήλωση καλώντας το λαό να μην πληρώσει τα χαράτσια και δηλώνοντας ότι θα συνεργαστούν στηρίζοντας ένα μεγάλο κίνημα λαϊκής ανυπακοής με στόχο τον ξεσηκωμό για την ανατροπή της τρόικας, της κυβέρνησης, του σημερινού αυταρχικού καθεστώτος και των στηριγμάτων του. Όσο και αν φαίνεται αυτονόητη, είναι και αυτή μια σημαντική κίνηση που δείχνει ότι όσο το δυνατόν περισσότερες δυνάμεις πρέπει να συσπειρωθούν ενάντια σε όσους οδηγούν το λαό και τη χώρα στην εξαθλίωση και την ερήμωση.

Οι πρωτοβουλίες ενότητας πρέπει να δυναμώσουν, πρέπει να βαθύνουν και δείχνουν αυτά που όλο και περισσότεροι καταλαβαίνουν:
Ενωμένος ο λαός μπορεί να δώσει διέξοδο
Αγώνας για δημοκρατία, ανεξαρτησία, χειραφέτηση
Εκδίωξη κυβέρνησης και τρόικας τώρα για τη σωτηρία και του λαού και της χώρας

Βροντερό «ΟΧΙ» στη νέα κατοχή

Δελτίο Τύπου ΚΟΕ - 27/10/2011

Η Σύνοδος Κορυφής της Ε.Ε. βάζει τη σφραγίδα της στη νεοελληνική χρεοκοπία και τη μετατροπή της χώρας σε προτεκτοράτο. Οι αποφάσεις της Συνόδου σημαίνουν τη μόνιμη εγκατάσταση της τρόικας στην Ελλάδα, και ουσιαστικά την ανάληψη της διακυβέρνησης από τους διεθνείς «προστάτες».

Εβδομήντα ένα χρόνια μετά την 28η Οκτωβρίου του 1940 επιβάλλεται στη χώρα μια νέα κατοχή και καταλύεται κάθε έννοιας λαϊκής κυριαρχίας και εθνικής ανεξαρτησίας. Οι ηγέτες της ευρωζώνης διατάζουν το άμεσο ξεπούλημα της χώρας και κάνουν σαφές σε όλους τους τόνους ότι ο ελληνικός λαός θα πληρώσει ακριβά, με μόνιμη εποπτεία και οικονομική εξαθλίωση.

Η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ έχει χάσει κάθε ίχνος ντροπής. Αφού έπαιξε το ρόλο του φτωχού συγγενή και κομπάρσου στη Σύνοδο, τώρα δεν διστάζει να πανηγυρίσει που η χώρα μπαίνει κάτω από τη μπότα της μόνιμης επιτροπείας. Στην πραγματικότητα δεν μπορούμε να μιλάμε για «κυβέρνηση» αλλά για μια εθελόδουλη κλίκα που βλέπει τον εαυτό της μόνο σαν τοπικό συνεργάτη των νέων κατακτητών.

Ο λαός δεν μπορεί να ανεχτεί άλλη προσβολή της αξιοπρέπειάς του. Δεν μπορεί να ζήσει σαν δούλος, σαν υπήκοος ενός προτεκτοράτου της Γερμανίας. Υπάρχει διέξοδος για τη χώρα: Εκδίωξη της τρόικας και της κυβέρνησης, στάση πληρωμών στους δανειστές, ανεξαρτησία, δημοκρατία, παραγωγική ανασυγκρότηση, ο λαός στο προσκήνιο. Είναι μια διέξοδος δύσκολη και με ρήξεις. Ταυτόχρονα όμως είναι ο μοναδικός δρόμος που δεν οδηγεί στην κοινωνική εξαθλίωση και την εθνική καταστροφή.

Οι παρελάσεις για την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου πρέπει να μετατραπούν σε βροντερές λαϊκές διαδηλώσεις ενάντια στη μετατροπή της χώρας σε προτεκτοράτο. Με μαύρες σημαίες και πλακάτ «ΟΧΙ» στους δρόμους, τα μπαλκόνια, παντού. Με τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς στην πρώτη γραμμή της αντίστασης. Με την ενεργητική άρνηση να αμαυρωθούν οι παρελάσεις από την παρουσία όσων υποστηρίζουν την τρόικα και τη νέα κατοχή.

Δελτίο Τύπου της ΚΟΕ Καβάλας

Η όπερα της πεντάρας και ο δήμαρχος της δεκάρας

Πολλά γράφηκαν και ειπώθηκαν την τελευταία εβδομάδα με αφορμή την διαμαρτυρία στο δημοτικό κινηματογράφο Oscar. Άξαφνα η όπερα απέκτησε τόσους φαν στην πόλη μας, όσους δεν έχει κανένα άλλο είδος τέχνης. Ο Δήμαρχος βγήκε να καταδικάσει ως «φασιστάκια» και «ανθρώπους του Νεάντερταλ» αυτούς που διαμαρτυρήθηκαν ενάντια στην ακριβοπληρωμένη φιέστα. Πέραν του Δημάρχου, δημοσιογραφίσκος και εκδότης συγκεκριμένης εφημερίδας, σε πρωτοφανές ντελίριο κιτρινισμού αντίστοιχο του MEGAλου καναλιού και του ΑΝΤ1 που είναι και ο “χορηγός” των εκδηλώσεων, εξαπέλυσαν επίθεση ενάντια σε μέλη της Κομμουνιστικής Οργάνωσης Ελλάδας. Σε όλους αυτούς που τόσο «πρόθυμα» μπήκαν στο κόπο να ασχοληθούν μαζί μας, οφείλουμε κάποιες απαντήσεις:

1. Η τακτική της επίθεσης σε προσωπικό επίπεδο είναι οργανωμένη και καθόλου τυχαία. Η «χρέωση» σε συγκεκριμένα πρόσωπα ή πολιτικές δυνάμεις, αποφάσεων που πάρθηκαν σε συλλογικό και αμεσοδημοκρατικό επίπεδο (συνέλευση Πλατείας Καπνεργάτη), επιδιώκει δύο στόχους: Πρώτον, σαν νέοι Ερρίκοι “να τους πάρουμε το κεφάλι” όπως της πρωταγωνίστριας της όπερας Αν Μπολέιν, με σκοπό την αποθάρρυνση των λοιπών συμμετεχόντων στην διαμαρτυρία γιατί θα υπάρξει και γι αυτούς δημόσιος “απαγχονισμός”. Δεύτερον, την αποδυνάμωση της δυναμικής της διαμαρτυρίας χαρακτηρίζοντας όσους σήμερα στρέφονται κατά της πολιτικής και δημοτικής εξουσίας ως πολιτικά και πολιτιστικά καθυστερημένους. Δυστυχώς γι αυτούς, κανένας από τους στόχους τους δεν επιτεύχθηκε, όπως αποδεικνύεται από τις μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις της περασμένης Τετάρτης.

2. Στην κοινωνική πόλωση που δημιουργεί η ένταση της αντιλαϊκής επίθεσης, ο «δημοκρατικός» μας Δήμαρχος έχει επιλέξει στρατόπεδο. Το έδειξε ξεκάθαρα στην απεργία πείνας των δύο συμπολιτών μας στην πλατεία όταν τους έστειλε την αστυνομία. Το έδειξε στους αγώνες των μαζικά απολυμένων της πόλης εξαπατώντας τους με διορισμούς στο Δήμο μέχρι τα περασμένα Χριστούγεννα στο πρόγραμμα «κοινωνικής» εργασίας Το έδειξε στην περίπτωση των «Αγανακτισμένων» της πλατείας Καπνεργάτη που σαν «μικρός Καμίνης» θέλησε να εκκαθαρίσει την πλατεία από τα «ταραχοποιά» στοιχεία. Το έδειξε στη διαμαρτυρία των δημοτικών υπαλλήλων που σαν σωματοφύλακας του Τιμοσίδη, «προστάτεψε» τον “προϊστάμενό” του από τις δίκαιες διαμαρτυρίες τους. Το δείχνει κάθε μέρα που περνάει στην μη καταβολή των δεδουλευμένων στους εργαζόμενους στους παιδικούς σταθμούς, στους συμβασιούχους του προγράμματος “Βοήθεια στο Σπίτι”, στις καθαρίστριες των σχολείων, στην εξώθηση σε “εθελοντική” εργασία των δασκάλων του Δημοτικού Ωδείου. Το δείχνει κάθε μέρα που δεν παίρνει καμιά πρωτοβουλία που αφενός να απαλύνει τα αποτελέσματα της τροικανής πολιτικής στους δημότες (απαλλαγή από δημοτικά τέλη, δωρεάν νερό και παροχές σε ανέργους και άλλες κοινωνικές ομάδες), και αφετέρου στην απουσία του από κάθε διαμαρτυρία τω εργαζομένων, των ανέργων, των επαγγελματιών και εμπόρων. Γι' αυτόν και τους συνεργάτες του, η πρωτοβουλία Δήμων που είτε στέκονται υποστηρικτικά στην ενδυνάμωση του κοινωνικού ρόλου του Δήμου, είτε παίρνουν αγωνιστικές πρωτοβουλίες (π.χ. ενάντια στην πληρωμή για τα χαράτσια) είναι άγνωστες και «λαϊκίστικες» πολιτικές.

3. Δεν είναι η πρώτη φορά που ο επικοινωνιακός Δήμαρχος Καβάλας κ. Σημιτσής μας κατηγορεί. Η αρχή έγινε τον Δεκέμβρη του 2008 με την νεολαιίστικη εξέγερση που ακολούθησε τον θάνατο του Γρηγορόπουλου και συνεχίστηκε με τον αγώνα των ανέργων της πόλης για δουλειά και δικαιώματα. Για τον Δήμαρχο, όποιος αντιστέκεται σε μια βάρβαρη πολιτική που γεννάει το πολιτικό σύστημα και σε αυτούς που το στηρίζουν, έχει πολιτική σκέψη ανθρώπου του Νεάντερταλ. Το πρόβλημα είναι ότι η αγριότητα της κυβερνητικής πολιτικής, των Ηomo mnimoniensis, γρανάζι της οποίας σε τοπικό επίπεδο είναι και ο Δήμαρχος, γυρνά τη χώρα και την κοινωνία στην εποχή των δεινοσαύρων.

4. Όποιος διαμαρτύρεται για μια πολιτιστική εκδήλωση, ταυτίζεται με τους χουλιγκάνους, τους λαϊκούς επίτροπους ακόμα και με τους εγκληματίες (σε “φιλοσοφικό” επίπεδο όπως διατείνονται). Αλήθεια όλοι αυτοί οι “άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών” συμφωνούν με το να πληρώνει ο λαός για τα χρέη του Μεγάρου Μουσικής του Ψυχάρη; (που ήταν ένας από τους προεπιλεγμένους τόπους προβολής του συγκεκριμένου έργου). Συμφωνούν με την παραχώρηση της Εθνικής Λυρικής Σκηνής και της Εθνικής Βιβλιοθήκης μαζί με 238 στρέμματα στο Φαληρικό Δέλτα στο ίδρυμα Νιάρχου με το άλλοθι της δήθεν ευεργεσίας; Συμφωνούν με την κατάργηση του Cosmopolis γιατί δεν αντέχει οικονομικά ο Δήμος, αλλά όταν πρόκειται για μεγαλοεπιχειρηματίες “υπάρχουν λεφτά”; Τους απαντάμε: όταν παραχωρείται η τέχνη αλλά και κάθε κοινωνική ανάγκη (παιδεία, υγεία, πρόνοια, σκουπίδια, ναι και τα σκουπίδια) βορά στα χέρια κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών γινόμαστε άξεστοι και αμόρφωτοι.

“Την άποψή σας, να τη βράσουμε!
Η ανεργία, πληγή και παιδεμός του τόπου,
θα λείψει μοναχά τη μέρα όπου
θα μπείτε εσείς σε ανεργία!” ( Μπέρτολτ Μπρεχτ)

Χούντα και αντίσταση και στα γήπεδα

Δελτίο Τύπου ΚΟΕ - 25/11/2011

Δεκάδες χιλιάδες φίλαθλοι εξέφρασαν το σαββατοκύριακο την οργή τους για την κυβέρνηση και το πολιτικό σύστημα. Σε όλα σχεδόν τα γήπεδα ακούστηκαν συνθήματα κατά της κυβέρνησης Παπανδρέου. Στο Ηράκλειο Κρήτης αναρτήθηκε πανό με το σύνθημα «Δεν σε θέλει ο λαός, παρ’ την τρόικα και μπρος». Στη Νέα Σμύρνη «Κάτω η χούντα του Μπατσόκ». Στο ΟΑΚΑ «Πολιτικοί λαμόγια, βουλή των βολεμένων, θα σας πνίξει η οργή των εξεγερμένων». Στο μεταξύ, την προηγούμενη εβδομάδα, σε ευρωπαϊκούς αγώνες στη Θεσσαλονίκη και τον Πειραιά φωνάχτηκαν συνθήματα κατά του πρωθυπουργού αλλά και αρκετά ευρηματικά για τη Μέρκελ, το χρέος και τις δόσεις.

Χιλιάδες νέοι και μεγαλύτεροι εκφράζουν παντού την αντίθεσή τους στην πολιτική ξεπουλήματος της χώρας και εξαθλίωσης του λαού. Τα γήπεδα δεν θα μπορούσαν να μείνουν απέξω. Οι φίλαθλοι, αντί να σφάζονται μεταξύ τους, μπορούν να ενώσουν τη φωνή τους απέναντι στους σύγχρονους δυνάστες. Χαρακτηριστική η σκηνή στο Περιστέρι όπου οι αντίπαλοι φίλαθλοι του Ατρόμητου και του ΠΑΣ Γιάννενα φώναζαν μαζί αντικυβερνητικά συνθήματα.

Η διακοπή ποδοσφαιρικών αγώνων – που διατάχτηκε στη βάση σχετικής οδηγίας της UEFA - για να κατέβουν τα πολιτικά πανό και να σταματήσουν τα συνθήματα, οι έρευνες σε αυτοκίνητα, ξυλοδαρμοί και συλλήψεις για να βρεθούν τα πανό, παραπέμπουν κατευθείαν σε ημέρες 1967 και Παπαδόπουλου. Εκείνη η χούντα δεν κατάφερε να εμποδίσει τη μαθητική νεολαία να πνίξει το δικτάτορα Παπαδόπουλο μέσα σε ειρωνικά χειροκροτήματα και σφυρίγματα στο Παναθηναϊκό Στάδιο το 1969. Έτσι και σήμερα, οι γελοίες πρακτικές της κυβέρνησης και των μηχανισμών της δεν θα εμποδίσουν τη λαϊκή οργή να εκφράζεται παντού.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΚΟΕ ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΗΜΕΡΟ ΓΕΝΙΚΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΚΑΙ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΩΝ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΩΝ

21η Οκτωβρίου 2011
Η κινητοποίηση του λαού στις 19 και 20 Οκτώβρη ήταν συγκλονιστική και πρωτοφανής για τα μεταπολιτευτικά χρόνια. Πολλές εκατοντάδες χιλιάδες κατέλαβαν τους κεντρικούς δρόμους και τις πλατείες σε όλες τις πόλεις της χώρας, μικρές και μεγάλες επιχειρήσεις και μαγαζιά έκλεισαν, εκατομμύρια απέργησαν στον ιδιωτικό και τον δημόσιο τομέα. Είναι φανερό ότι αυτή η κυβέρνηση των υπαλλήλων της τρόικας δεν έχει καμιά νομιμοποίηση. Η γενική απεργία ήταν μια βροντερή πολιτική παλλαϊκή δήλωση: «Να φύγουν εδώ και τώρα η κυβέρνηση και η τρόικα». Τίποτα λιγότερο. Ο αγώνας συνεχίζεται και θα κλιμακωθεί.

Είναι προφανές ότι αυτή η κυβέρνηση δεν θα πέσει από μόνη της. Δεν θα τη ρίξουν οι «για τελευταία φορά» διαρκώς συναινούντες βουλευτές της. Δεν αρκούν οι εσωτερικές αντιθέσεις και έριδες. Η κυβέρνηση και η κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ εκτελούν συμβόλαιο εξόντωσης της κοινωνίας, στηριζόμενες αποκλειστικά στην ξένη τρόικα, την εγχώρια διαπλοκή και την καταστολή. Αυτή η λαομίσητη κυβέρνηση θα πέσει κάτω από το βάρος του παλλαϊκού ξεσηκωμού. Είναι χρέος κάθε αντιστεκόμενης δύναμης να συμβάλλει στον ξεσηκωμό, στην κλιμάκωση του αγώνα, σε ένα λαϊκό μέτωπο, κοινωνικό και πολιτικό, που θα ανοίξει το δρόμο για τη διέξοδο της χώρας και την επιβίωση του λαού.

Υπεύθυνη για τον θάνατο του οικοδόμου Δημήτρη Κοτζαρίδη, μέλους του ΠΑΜΕ, είναι η κυβέρνηση, οι δυνάμεις καταστολής και οι παρακρατικοί της μηχανισμοί. Η μετατροπή της Αθήνας σε θάλαμο χημικών αερίων, αυτή τη φορά είχε αβάσταχτο κόστος. Η αδίστακτη κυβέρνηση Παπανδρέου δηλώνει σε όλους τους τόνους ότι δεν θα λογαριάζει τις ανθρώπινες ζωές προκειμένου να φέρει σε πέρας το συμβόλαιο που έχει υπογράψει. Η θλίψη και η οργή για τον θάνατο του 53χρονου διαδηλωτή πρέπει να γίνει πείσμα και θέληση για τη συνέχιση του αγώνα. Είναι ένας ακόμα λόγος για να τους διώξουμε όσο το δυνατόν γρηγορότερα.

Το μαζικό λαϊκό κίνημα σε μεγάλο βαθμό αυτές τις μέρες βρέθηκε στους ίδιους δρόμους. Με διαφορετικές σημαίες, διαφορετικά σχέδια, διαφορετικούς ίσως στόχους. Είναι αναγκαία η μεγαλύτερη δυνατή ενότητα όλων όσων θέλουν να αγωνιστούν ενάντια στην κυβέρνηση και την τρόικα. Το κίνημα της πλατείας, οι αγανακτισμένοι, όλες οι αριστερές οργανώσεις και κόμματα, όλες οι ομοσπονδίες και τα συνδικάτα, όλοι οι φοιτητικοί σύλλογοι, οι πάντες πρέπει να συσπειρωθούν κόντρα στη σημερινή πορεία εξαθλίωσης και χρεοκοπίας. Τα τελευταία γεγονότα δεν πρέπει να λειτουργήσουν σε βάρος αυτής της ανάγκης.

Το ΠΑΜΕ δέχτηκε μια δολοφονική επίθεση από ομάδες που καμιά σχέση δεν έχουν με οποιαδήποτε αγωνιστική ιδεολογία και αντίληψη. Είδαμε πέτρες, μάρμαρα και μολότοφ να εκτοξεύονται πάνω σε σώματα και κεφάλια απεργών και διαδηλωτών. Αυτές οι πρακτικές θυμίζουν μόνο παρακρατικούς μηχανισμούς. Η πολιτικά απαράδεκτη απόφαση της ηγεσίας του ΚΚΕ να περιφρουρηθεί η Βουλή, κρατώντας μακριά διαδηλωτές άλλων σωματείων και πολιτικών χώρων και τεράστια τμήματα εργαζομένων και αγωνιζόμενου λαού, δεν δικαιολογεί σε καμιά περίπτωση την φασιστικής έμπνευσης δολοφονική επίθεση. Την προηγούμενη μέρα εκπαιδευτικοί πήγαν στον νοσοκομείο με ανοιγμένα κεφάλια πάλι από τις ίδιες ομάδες βίας. Πριν ενάμισι χρόνο η ελληνική κοινωνία πάγωσε στο άκουσμα τριών νεκρών στην Marfin και η κυβέρνηση διασώθηκε. Είναι άλλης τάξης ζήτημα η αντιπαράθεση με μαζικούς και πολιτικούς όρους, και άλλης τάξης πρόβλημα το δολοφονικό αμόκ του απολίτικου χουλιγκανισμού. Αυτές οι ομάδες εξ αντικειμένου λειτουργούν συμπληρωματικά και υποβοηθητικά στους αστικούς και κρατικούς σχεδιασμούς.

Η πλατεία Συντάγματος είναι ο χώρος έκφρασης του αγωνιζόμενου λαού. Σαν τέτοιος πρέπει να διαφυλαχθεί και να έχει χαρακτήρα επικίνδυνο για το πολιτικό σύστημα της χρεοκοπίας και της κατοχής. Η πλατεία Συντάγματος ενώνει τον λαό και τις αγωνιζόμενες δυνάμεις. Δεν τις χωρίζει, δεν τις διαιρεί. Η πλατεία μπορεί να λειτουργήσει ξανά σαν χώρος πραγματικού και όχι εικονικού κινήματος, πραγματικής και όχι εικονικής περικύκλωσης της Βουλής, πραγματικού και όχι εικονικού λαϊκού ξεσηκωμού. Ο χαρακτήρας των διαδηλώσεων μπορεί να διαφυλαχθεί μόνο από τον ίδιο τον αγωνιζόμενο λαό. Αυτό είναι βασικό δίδαγμα όλης της τελευταίας εμπειρίας του κινήματος. Ας θυμηθούμε πώς όλη την περίοδο του κινήματος των πλατειών από τις 25 Μάη και ειδικά στην τεράστια συγκέντρωση της 5ης Ιούνη, εκατοντάδες χιλιάδες λαού επέβαλλαν, χωρίς περιθώριο αμφισβήτησης από κανέναν, τον ειρηνικό χαρακτήρα που είχαν επιλέξει να έχουν οι κινητοποιήσεις τους. Η πιο πλατιά δημοκρατία, η πολιτική αντιμετώπιση των ζητημάτων, η ενεργητική συμμετοχή και ενημέρωση όλων, η εναντίωση σε κάθε λογική μηχανισμών, ιδιαίτερα μηχανισμών τυφλής βίας, και στις στρατιωτικού τύπου αντιπαραθέσεις, είναι παρακαταθήκες για το νέο μαζικό λαϊκό κίνημα που θα βρει τρόπους, μορφές και υποδομές για να ξεπεράσει όσα το καθυστερούν και το συγκρατούν.

Ο θάνατος ενός διαδηλωτή, οι εικόνες της Πέμπτης στην πλατεία Συντάγματος, η ψήφιση του νομοσχεδίου δημιουργούν μια πικρή αίσθηση σε χιλιάδες αγωνιζόμενο κόσμο. Αυτό κανείς δεν μπορεί να το κρύψει. Όμως ο λαός έδειξε και τις διαθέσεις του και τη δύναμή του και αυτό είναι πολύ πιο δύσκολο κανείς να το διαστρεβλώσει, να το κρύψει, να το αποσιωπήσει. Η κυβέρνηση προσπαθεί να συνεχίσει με νύχια και με δόντια να εκτελεί το συμβόλαιο εξόντωσης αλλά σε ένα περιβάλλον πλήρους διάλυσης και απονομιμοποίησης. Τα κύματα του ξεσηκωμού, από τις 5 Μάη του 2010, προχωρούν και υποχωρούν για να ξαναγυρίσουν κάθε φορά πιο φουσκωμένα μέχρι να πνίξουν όσους έχουν βάλει στο στόχαστρο το μέλλον των σημερινών και των αυριανών γενιών.

Τώρα είναι η ώρα της οργάνωσης του λαού και παράλληλα της κλιμάκωσης του πολιτικού αγώνα. Σε κάθε χώρο, σε κάθε γειτονιά, σε κάθε πόλη θα πρέπει να δυναμώσει η λαϊκή οργάνωση και αλληλεγγύη. Να δυναμώσουν οι δεσμοί ανάμεσα στο δοκιμαζόμενο λαό. Να δυναμώσουν οι αγώνες. Να συναντηθούν όλα τα αγωνιζόμενα τμήματα, οι εργατικοί αγώνες, οι τοπικές αντιστάσεις, τα κινήματα ανυπακοής. Να πληθύνουν οι πρωτοβουλίες ενότητας και συντονισμού πολιτικών, κοινωνικών, συνδικαλιστικών πρωτοβουλιών και προσπαθειών. Ο αγώνας συνεχίζεται μέχρι την οριστική απομάκρυνση της κυβέρνησης, της τρόικας και του συνένοχου πολιτικού συστήματος.

Όλοι στην απεργία. Να τους διώξουμε.

Οι εργαζόμενοι σε εγρήγορση, όλος ο λαός στο πόδι.
Σε όλη τη χώρα είναι σε εξέλιξη απεργιακές κινητοποιήσεις, διαδηλώσεις, καταλήψεις υπουργείων και κρατικών οργανισμών. Ο λαός τώρα ξέρει: Αν δεν διώξει κυβέρνηση και τρόικα δεν θα δει άσπρη μέρα.

Η κυβέρνηση σε πλήρες αδιέξοδο, χωρίς καμιά λαϊκή νομιμοποίηση. Ο κρατικός μηχανισμός σε παράλυση, κάτω από το βάρος των εγκλημάτων που καλείται να εκτελέσει. Μόνο όπλο τους η προσφυγή στην καταστολή και την τρομοκρατία. Η μαζική κινητοποίηση μπορεί να τους στερήσει και αυτό το τελευταίο όπλο.

Σε εξέλιξη όλα τα σενάρια για ανώμαλες λύσεις έκτακτης ανάγκης. Αναζητούνται πρόθυμα κόμματα και πρόσωπα για να στηρίξουν κυβερνήσεις που θα συνεχίσουν να εκτελούν το συμβόλαιο θανάτου του λαού και της χώρας. ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ, ΔΗΣΥ, τραπεζίτες, μεγαλοεκδότες, όλοι γυρνάνε την κουτάλα της χρεοκοπίας και της ερήμωσης.

Λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο. Η 48ωρη απεργία μπορεί να οδηγήσει σε ένα ποταμό του λαού που θα διώξει αυτούς που του έκατσαν στο σβέρκο.

Όλοι την Τετάρτη και την Πέμπτη στην απεργία – Όλοι στους δρόμους!
Να φύγουν όλοι! Για τη μεταπολίτευση του λαού.

Να ανατρέψουμε το κατοχικό και παράνομο καθεστώς!

Δελτίο Τύπου ΚΟΕ - 13/10/2011
Φουντώνει η οργή και η αγανάκτηση του λαού ενάντια στην επιχείρηση εξανδραποδισμού του. Καθημερινά πληθαίνουν οι απεργίες και πορείες, οι καταλήψεις υπουργείων και δημόσιων κτιρίων, οι συσπειρώσεις πολιτών και κινήσεων για την οργάνωση της μαζικής πολιτικής ανυπακοής. Η χτεσινή κατάληψη του Μηχανογραφικού της ΔΕΗ συγκέντρωσε άμεσα την υποστήριξη εκατοντάδων εργαζόμενων και νέων, και τη συμπάθεια της μεγάλης λαϊκής πλειοψηφίας, παρά την εχθρότητα των μεγαλοδημοσιογράφων και τις κυβερνητικές απειλές και συκοφαντίες. Η κατοχική κυβέρνηση «απάντησε» στην κατάληψη με μια ακόμη καταπάτηση των δικών της νόμων και συνταγματικών εγγυήσεων.
Σήμερα ακόμη περισσότεροι καταλαβαίνουν ότι πρέπει να ανατρέψουμε όσο πιο γρήγορα γίνεται αυτό το κατοχικό και παράνομο καθεστώς. Να εκφραστεί με κάθε τρόπο η υποστήριξη αυτών των αγώνων, να δυναμώσει κι άλλο η ενεργητική λαϊκή συμμετοχή και οργάνωση, ιδίως ενόψει της γενικής απεργίας της 19ης Οκτωβρίου. Ας εργαστούμε όλοι ώστε τα ρυάκια και οι χείμαρροι των αντιστάσεων να συγκλίνουν σε ένα μεγάλο ποτάμι ανατροπής και παλλαϊκού ξεσηκωμού για τη σωτηρία του λαού και της χώρας!

Διαβάστε στο Δρόμο του Σαββάτου 24/9!

Ανδρονίκου 18, 11854, Αθήνα
Τηλέφωνο: 210-3468282
Φαξ: 210-3473561
info@edromos.gr
www.edromos.gr

Διαβάστε στο Δρόμο του Σαββάτου 24/9

Όρος επιβίωσης η οργάνωση του λαού

Απαντώντας στο πραγματικό δίλημμα
Συνέντευξη με τον Μιχάλη Νικηφόρο, γραμματέας ΠΑΣΠ ΑΕΙ - «Να ανατραπεί το χρεοκοπημένο πολιτικό σύστημα»
Αποσαθρώνεται το ΠΑΣΟΚ, του Κώστα Ανδριανόπουλου
Χρεοκοπία δύο ταχυτήτων, του Γιάννη Κιμπουρόπουλου
Αντιμνημονιακός ρεαλισμός, του Βαλάντη Στεργίου
Συνέντευξη με τον Πέτρο Ζερβό, σκιτσογράφο - «Το σκίτσο είναι ένα λιθαράκι στην κινητοποίηση του κόσμου»
Έτσι πέτυχαν τη λεηλασία της Λετονίας


ΕΝΘΕΤΟ

ΔΡΟΜΟΙ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ
70 χρόνια από την ίδρυση του ΕΑΜ, μέρος 2ο

Στον καιρό του Neubacher, εισαγωγικό του Γιάννη Σκαλιδάκη
H Αντίσταση στην Ευρώπη 1939-45: ολοκληρωτικός πόλεμος και ηθικά διλήμματα, του Βαγγέλη Τζούκα
«Το ΕΑΜ είναι το εργαλείο του λαού», συνέντευξη με το Γιώργο Μαργαρίτη
«Ο ναζισμός ήταν μέρος της ευρωπαϊκής ιστορίας», ομιλία του Γιώργου Μαργαρίτη στο συνέδριο της Βιάννου για τα πολεμικά ολοκαυτώματα
Από το ΕΑΜ ως μέτωπο στο ΕΑΜ ως συνασπισμό κομμάτων, του Μιχάλη Λυμπεράτου
Τα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα στα Βαλκάνια, του Φοίβου Οικονομίδη

ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ Η ΥΛΗ

editorial
Απαντώντας στο πραγματικό δίλημμα

ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ
Πολιτική ανυπακοή ή πώς να σώσουμε τις ζωές των ανθρώπων, του Παντελή Ραδίση, μέλος του Δ.Σ. του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης.
Απ’ το «δεν πληρώνω» ως το δεν πληρώνω, του Δημήτρη Υφαντή
«Δεν πληρώνω» και Αριστερά

ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Αποσαθρώνεται το ΠΑΣΟΚ, του Κώστα Ανδριανόπουλου
Ακούει τι λέει;, του Μιχάλη Σιάχου

Χρεοκοπία δύο ταχυτήτων, του Γιάννη Κιμπουρόπουλου

Scripta Manent, Ανθολόγος: Λουκάς Αξελός
Κάρελ Κόζικ (1926-2003): Η διαλεκτική της κρίσης

Ικανοί για όλα, ακόμα και για δημοψήφισμα, του Δημήτρη Υφαντή

Αίσχος! Αποφάσισαν την έκδοση Γκιουλαφερίτ Ουνσάλ

Δυναμικά ξεκίνησαν οι «Πολίτες κατά του Χρέους», του Μάριου Διονέλλη

Πανεθνικό - παλλαϊκό μέτωπο ζήτησε από τα Χανιά ο Μίκης Θεοδωράκης

Τι (δεν) είπε στη ΔΕΘ ο αρχηγός της Ν.Δ., του Δημήτρη Υφαντή

Καρποφορούν οι κόποι της Πρεσβείας, του Γιώργου Τσίπρα

Μιχάλης Νικηφόρος, γραμματέας ΠΑΣΠ ΑΕΙ
«Να ανατραπεί το χρεοκοπημένο πολιτικό σύστημα»
Συνέντευξη στον Γιώργο Πασσαλίδη

Ζητήματα… ξεχασμένα για την Αριστερά, του Δαμιανού Βασιλειάδη, εκπαιδευτικού-συγγραφέα

Ο κόσμος της εκπαίδευσης στο δρόμο..., του Δημήτρη Γκάζη

Ο αγώνας συνεχίζεται, αλλά πώς;, της Σοφίας Κουκίδου, μέλος του Δ.Σ. του Συλλόγου Φοιτητών Ιατρικής Αθήνας

Ο νόμος Διαμαντοπούλου επιστρέφεται ως απαράδεκτος, της Γιάννας Γιαννουλοπούλου, πανεπιστημιακού

Αριστερά
Αντιμνημονιακός ρεαλισμός - Αναζητώντας τις προϋποθέσεις για να περάσουμε από το επιθυμητό στο πραγματικό, του Βαλάντη Στεργίου

Σύσκεψη δυνάμεων της Αριστεράς με πρωτοβουλία του Μετώπου Α.Α.

Η πολιτική ανυπακοήστο επίκεντρο των συζητήσεων - Κοινή συνεδρίαση Κ.Ο. και Εκτελεστικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ


ΕΡΓΑΣΙΑ
Η Εθνική Ασφαλιστική απολύει 110 εισπράκτορες, του Γιώργου Κατερίνη

Η ΗΔΙΚΑ, ο ΣΕΠΕ και ο τεχνοκράτης, πρώην επιχειρηματίας, υφυπουργός, του Γιώργου Κατερίνη

MEDIA: Απολύσεις, περικοπές και στο βάθος κλοπή των αποθεματικών, της Ματίνας Παπαχριστούδη

Κατάληψη αντί για εφεδρεία στο υπουργείο Υγείας, ρεπορτάζ: Έλενα Κατσαρού


ΔΙΕΘΝΗ
Πειρατές κατέλαβαν το Βερολίνο, της Αλίκης Βεγίρη

ΗΠΑ: «Ελεύθερος να πεθάνεις!»

Η Παλαιστίνη στον ΟΗΕ - Οι χειρισμοί Ομπάμα και οι ισορροπίες στη Μέση Ανατολή, του Γιώργου Τσίπρα

O «χειμώνας της δυσαρέσκειας»
Εν μέσω απειλών έρχεται απεργιακός πυρετός στην Αγγλία

Free Palestine: Η κηδεία της λύσης των δύο κρατών στον ΟΗΕ, του Ilan Pappe, σημαντικός Ισραηλινός «νέος ιστορικός», που προτείνει μια ριζοσπαστική εκδοχή της ιστορίας του Ισραήλ και ασκεί σφοδρή κριτική στην πολιτική του Ισραήλ στην Παλαιστίνη

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: Χόρχε Κόστα, στέλεχος του Μπλόκου της Αριστεράς, Πορτογαλία
«Η οργάνωση της αντίστασης στην Ευρώπη και το Μπλόκο της Αριστεράς»

Έτσι πέτυχαν τη λεηλασία της Λετονίας


ΚΟΙΝΩΝΙΑ
Απειλές κατά των μαθητών, του Λεωνίδα Σακλαμπάνη

Σε αργό θάνατο καταδικάζονται οι ασθενείς κρατούμενοι

Επι-κοινωνια: Α ρε μπάρμπα…, του Μάριου Διονέλλη

Ξαναστήνει τον Καιάδα ο Βενιζέλος - Μισή επιχορήγηση, μισή ζωή για ψυχικά ασθενείς και εξαρτημένους, του Μάριου Διονέλλη

Θέλουν την Κρήτη απέραντο αιολικό πάρκο, του Μάριου Διονέλλη

Στην πυρά και τα ΑΜΕΑ

Σπορ: Η μπάλα στην εξέδρα, του Κωνσταντίνου Σταυρουλάκη

Η άλλη Θεσσαλονίκη
Kώστας Μαριόγλου, πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων της ΕΥΑΘ
«Η ΕΥΑΘ στα χέρια των πολιτών»
Συνέντευξη στον Λευτέρη Αρβανίτη

Παράνομες χωματερές μολύνουν το νερό

Θεσσαλονίκη σε «εφεδρεία», του Γιάννη Βορινού

Φεστιβάλ Νεολαία ΣΥΝ: Να γυρίσουμε τον κόσμο ανάποδα!


ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
Ψυχή βαθιά στα μονοπάτια δυο παθιασμένων μουσικών, της Ιφιγένειας Καλαντζή

Η αντίστροφη μέτρηση, του Κώστα Στοφόρου

Πέτρος Ζερβός, σκιτσογράφος
«Το σκίτσο είναι ένα λιθαράκι στην κινητοποίηση του κόσμου»
Συνέντευξη στην Κατερίνα Τριανταφύλλου

Ηλεκτρικές αναγνώσεις, του Κώστα Στοφόρου

Αναζητώντας τις απαρχές της ισπανικής επανάστασης, του Στρατή Αρτεμισιώτη

Πολιτισμός και βαρβαρότητα, του Ηρόστρατου


ΓΝΩΜΕΣ
Ημι-Δικτατορία - Ημι-Δημοκρατία, του Ανέστη Ταρπάγκου


ΠΕΡΙΠΤΕΡΟ ΙΔΕΩΝ του Στέλιου Ελληνιάδη
Νέα αποικιοκρατία: Οι λαοί πρέπει να αμυνθούν ενωμένοι
Πολιτισμένοι Ευρωπαίοι: Παιδιά για πούλημα!

Εναλλάξ του Νίκου Κουνενή
Μία, δύο, τρεις, πολλές τρόικες
(Ελάσσονες δήμιοι σε μείζον πογκρόμ)

Όσα θάφτηκαν
Να ποιοι μιλούν για αξιοκρατία…

Εν τέλει
Επίκαιρα σχόλια του Νικολάι Γκόγκολ για την κρίση των Πανεπιστημίων, (Ο Επιθεωρητής, Ιη πράξη, μετάφραση: Έλενα Πατρικίου)

Σκιτσάρουν ο Πέτρος Ζερβός και ο Latuff