Τετάρτη 22 Απριλίου 2009

ΥΠΟΨΗΦΙΑ ΕΥΡΩΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΣΥΡΙΖΑ [20 ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ] Αλίμονο αν στο Ευρωκοινοβούλιο συμμετείχαν μόνο όσοι συμφωνούν με την Ε.Ε.

Η Ελένη Σωτηρίου κατέλαβε τη 2η θέση στην ευρωλίστα του ΣΥΝ, με τον Δημήτρη Παπαδημούλη να μένει στην 3η και δύσκολα εκλέξιμη. Προκάλεσε μεγάλες αντιδράσεις στους Ανανεωτικούς επειδή προέρχεται από την Κομμουνιστική Οργάνωση Ελλάδος, γνωστή για τον ευρωσκεπτικισμό της. Για την ίδια όμως, η δυναμική της Αριστεράς βρίσκεται στη σύνθεση διαφορετικών απόψεων και αυτό πρέπει να ισχύσει και στην Ευρώπη.

Υποψήφια ευρωβουλευτής αντίθετη στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Δεν είναι αντιφατικό;


Αλίμονο αν στο Ευρωκοινοβούλιο συμμετείχαν μόνο όσοι συμφωνούν με την Ε.Ε. ή στα Εθνικά Κοινοβούλια μόνο όσοι συμφωνούν με την κυβέρνηση.

Τι απαντάτε στους Ανανεωτικούς που διαφωνούν με την υποψηφιότητά σας;

Να συνηθίσουν σε τέτοιες καταστάσεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα ενωτικό εγχείρημα στο οποίο συμμετέχουν δυνάμεις της Αριστεράς με διαφορετικές απόψεις και εκεί ακριβώς βρίσκεται η δυναμική του.

Εφικτός ο στόχος των τεσσάρων εδρών;

Η Αριστερά πάντα βάζει στόχους που ανατρέπουν τα δεδομένα.

Μπορεί οι απόψεις της Κομμουνιστικής Οργάνωσης Ελλάδας (ΚΟΕ) να λειτουργήσουν απωθητικά για ένα κομμάτι ψηφοφόρων του ΣΥΝ;

Καθόλου. Άλλωστε, οι ευρωβουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ δεσμεύονται από το πολιτικό του πλαίσιο για την Ευρώπη.

Στον ΣΥΝ οι υποψήφιοι ευρωβουλευτές εκλέγονται. Γιατί δεν ακολουθήσατε το παράδειγμα;

Κάθε συνιστώσα έχει τις δικές της εσωτερικές διαδικασίες. Με τις δικές της η ΚΟΕ κατάληξε στην εκλογή μου.

Θα επιβίωνε η Ελλάδα εκτός ευρωζώνης;


Γιατί τώρα επιβιώνει; Θα μπορούσε να υπάρξει και σε άλλο πλαίσιο διεθνών και περιφερειακών σχέσεων. Η κρίση θα δημιουργήσει εκπλήξεις και νέες δυνατότητες για την Ευρώπη.

Τι θα επιδιώξετε στο Ευρωκοινοβούλιο;

Να φέρω τα προβλήματα των Ελλήνων εργαζομένων στο προσκήνιο, να υποστηρίξω κάθε προοδευτική πρόταση, να αποκαλύψω στην Ελλάδα τις ντιρεκτίβες που απεργάζονται σε βάρος μας.

Θα σας δούμε και έξω από το Ευρωκοινοβούλιο με τους διαδηλωτές;

Σίγουρα. Όπως, άλλωστε, και στη χώρα μας.

Πώς χαρακτηρίζετε την «ευρωδιακήρυξη» που κατέθεσε η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ;

Το πολιτικό πλαίσιο του ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα σημαντικό κείμενο και μαζί με το πρόγραμμα προσδιορίζει την πολιτική και τους στόχους μας για την Ευρώπη.

Πανελλαδική σύσκεψη προετοιμασίας για τις ευρωεκλογές...
Έγινε με μεγάλη επιτυχία και προετοίμασε τον ΣΥΡΙΖΑ για τη μάχη των ευρωεκλογών. Συμφωνείτε με τα πέντε σημεία του κ. Αλαβάνου για κοινή δράση με το ΠΑΣΟΚ;


Οι προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ θα δυσκολεύουν όλους τους υπόλοιπους και ίσως να τους αιφνιδιάζουν. Η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να αρνηθεί την υπογραφή που έβαλε στην Ευρωσυνθήκη και έτσι δυσκολεύεται να απαντήσει.

Θα τα βρουν οι διάφορες πτέρυγες;

Αποδείξαμε μέχρι σήμερα πως μέσα στη διαφορετικότητα μπορεί να υπάρχει μεγάλη και προωθητική σύνθεση.

Αν ο ΣΥΡΙΖΑ επιτύχει τους στόχους του, πώς βλέπετε τη συνεργασία με τον κ. Παπαδημούλη;

Από τη στιγμή που πρόγραμμα και πλαίσιο για τις ευρωεκλογές είναι δεδομένα, που όλοι είμαστε ταγμένοι στο «ΣΥΡΙΖΙΤΙΚΟ κεκτημένο», όλα θα πάνε καλά.

«Μετά τις ευρωεκλογές θα κάνουμε ταμείο» δήλωσε ο κ. Παπαδημούλης. Το μέλλον, εάν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν επιτύχει τους στόχους του;

Η Ενωτική Κινηματική και Ριζοσπαστική Αριστερά είναι ένα εγχείρημα πνοής. Ακόμα και στις δυσκολίες αυτό μας οδηγεί.Όλα, όμως, δείχνουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα πάει πολύ καλά στις ευρωεκλογές.

Η πτώση του ΣΥΡΙΖΑ οφείλεται στην «αριστερίστικη» εικόνα του, όπως ισχυρίζονται οι Ανανεωτικοί;

Αυτό που αποκαλείται «αριστερίστικη» εικόνα είναι η υποστήριξη των αγώνων. Και εδώ έχουμε άνοδο, πράγμα που έχει ενοχλήσει πολλούς. Ξεκινώντας από το πραγματικό ποσοστό 5% του Σεπτεμβρίου του 2007, θα μετρήσουμε την πραγματική άνοδο και όχι πτώση στις 8 Ιουνίου.

Πώς θα ανεβάσετε τα ποσοστά σας;

Πείθοντας για το πρόγραμμά και τις θέσεις μας. Δείχνοντας ότι η Ενωτική Ριζοσπαστική Αριστερά είναι η μοναδική ελπίδα για τους «από τα κάτω».

Εφικτή η «Μεγάλη Αριστερά»;

Ο τόπος έχει ανάγκη από μια Αριστερά ανταγωνιστική στο σύστημα και στο δικομματικό καρτέλ. Μια τέτοια Αριστερά θα είναι μεγάλη.

Κατά τον Πρωθυπουργό ενθαρρύνετε την αντίθεση στους νόμους, υποκινείτε καταλήψεις και σιωπάτε σε βιαιότητες...

Αστειότητες. Ο πραγματικός υποκινητής είναι το χρεοκοπημένο και διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα, οι εκπρόσωποί του και οι μηχανισμοί καταστολής, που γιγαντώνονται μαζί με την αυθαιρεσία τους.

Η ποινικοποίηση της «κουκούλας», ο τρόπος περιορισμού των επεισοδίων; Τι προτείνετε;

Σε λίγο θα ποινικοποιηθούν και τα γάντια. Προτείνουμε: όχι ανεργία, λεφτά για Παιδεία, Υγεία, συντάξεις. Αυξήσεις στους μισθούς. Να τελειώνουμε με το καρτέλ του δικομματισμού- νεοφιλελευθερισμού.

Εργαζόμενες τα πρώτα θύματα της κρίσης;

Βιώνουν με μεγαλύτερη ένταση την απόλυση, την εκμετάλλευση, τον εξευτελισμό. Γι΄ αυτό και θα αγωνιστώ ιδιαίτερα γι΄ αυτές και μαζί με αυτές.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: ΚΑΡΟΛΙΝΑ ΠΑΠΑΚΩΣΤΑ
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Τρίτη 21 Απριλίου 2009, ''TA NEA''

Τετάρτη 15 Απριλίου 2009

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΣΥΡΙΖΑ,14 Απριλίου 2009,Η Ελένη Σωτηρίου με τους απολυμένους της SIEMENS


Οι απολυμένοι του εργοστασίου SIEMENS Θεσσαλονίκης, κατέβηκαν σήμερα με πούλμαν στην Αθήνα και πραγματοποίησαν συγκέντρωση έξω από το υπουργείο Απασχόλησης.

Τα κύρια συνθήματα που φώναξαν ήταν:
«Σκάνδαλα εσείς - Χωρίς δουλειά εμείς»
«Δώσαμε πολλά –Δώστε μας δουλειά»


Η Ελένη Σωτηρίου, υποψήφια στη 2η θέση του ευρωψηφοδελτίου του ΣΥΡΙΖΑ, παραβρέθηκε στη συγκέντρωση και στο σύντομο μήνυμα συμπαράστασης, μεταξύ άλλων, τόνισε:

«Καθώς προέρχομαι από το χώρο της επισφαλούς εργασίας έχω ζήσει στο πετσί μου τι σημαίνει εργασιακός μεσαίωνας, απολύσεις, τι σημαίνει ανεργία. Μία απάντηση υπάρχει: ανυποχώρητος αγώνας και αλληλεγγύη μεταξύ όλων των εργαζομένων. 
Να φτιάξουμε το δικό μας μέτωπο απέναντι στο μέτωπο των τραπεζιτών, των πολυεθνικών και των κυβερνήσεων. Αυτοί μιλάνε για κέρδη και ζημιές εμείς μιλάμε για ανθρώπινες ζωές.
Μπορούμε να τους σταματήσουμε, αρκεί να το πιστέψουμε. Λεφτά υπάρχουν αλλά μοιράζονται για τη διάσωση του πλούτου και για τη συνέχιση της χρεοκοπημένης νεοφιλελεύθερης πολιτικής. 
Για παράδειγμα, σε λίγη ώρα ο υπουργός Οικονομίας συσκέπτεται με τους Τραπεζίτες για το πακέτο των 28 δισ. Λεφτά δικά μας, τα οποία στην ουσία χαρίζονται στις τράπεζες. 
Από αυτή τη συγκέντρωση απαιτούμε να δοθεί τώρα το αναγκαίο ποσό από αυτά τα λεφτά για να ξανανοίξει το εργοστάσιο της SIEMENS. Και αυτό να γίνει για κάθε εργοστάσιο που κλείνει. 
Κανένας εργαζόμενος χωρίς δουλειά. Διάσωση των θέσεων εργασίας κι όχι των προκλητικών τραπεζικών κερδών. Θέλουμε δουλειά και όχι ανεργία».

ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΕΛΕΝΗΣ ΣΩΤΗΡΙΟΥ,υποψήφιας ευρωβουλευτού του ΣΥΡΙΖΑ,13 Απριλίου 2009


Η υποψήφια ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Ελένη Σωτηρίου, για την 2η Πανελλαδική Σύσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ που ολοκληρώθηκε με επιτυχία την Κυριακή 12 Απριλίου τόνισε τα εξής:
«Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι εδώ. Αυτό έδειξε η 2η πανελλαδική σύσκεψη. Αυτό δείχνει η ομόθυμη απόφαση να συνεχίσει ο ΣΥΡΙΖΑ στη ριζοσπαστική του κατεύθυνση, δηλαδή να είναι επικίνδυνος για το σύστημα και χρήσιμος στο λαό και στα κινήματα. 
Μπήκαμε με ενθουσιασμό στην εκλογική μάχη, είμαι αισιόδοξη για τις ευρωεκλογές της 7ης Ιούνη ότι θα στείλουν μήνυμα αποδοκιμασίας του δικομματισμού και αποφασιστικής ενίσχυσης της ενωτικής, κινηματικής Αριστεράς, του ΣΥΡΙΖΑ. Και θα γίνουν το πρώτο βήμα για ν’ αλλάξει το τοπίο και στην Αριστερά αλλά και συνολικά στο πολιτικό σκηνικό».

Αναφορικά με τις ανακοινώσεις για την οικονομία και το «ιρλανδικό κουστούμι» επισήμανε ότι:
«Τα όσα ανακοινώνονται για το έλλειμμα, που ξεπέρασε όλες τις κυβερνητικές προβλέψεις, ένα πράγμα δείχνουν: την πλήρη χρεοκοπία του νεοφιλελεύθερου μοντέλου. 
Παρ’ όλα αυτά, τα νέα μέτρα που έρχονται, το «ιρλανδικό κουστούμι» με πρωτοφανείς περικοπές των μισθών και μεγάλη φορολογική αφαίμαξη, παραμένουν δογματικά προσηλωμένα στο χρεοκοπημένο νεοφιλελευθερισμό και το γνήσιο τέκνο του, το Σύμφωνο Σταθερότητας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ θα αγωνιστεί για να μην μας φορέσουν κι αυτό το κουστούμι.  
Οι ανάγκες της κοινωνίας και της νέας γενιάς θα μας ξαναβγάλουν όλους και όλες στους δρόμους του αγώνα, για να επιβάλλουμε αλλαγή πορείας της χώρας. Με επίκεντρο τους εργαζόμενους και όχι τα κέρδη». 

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΣΥΡΙΖΑ Αθήνα, 13 Απριλίου 2009

ΕΝΘΟΥΣΙΩΔΗΣ Η ΥΠΟΔΟΧΗ ΤΗΣ ΕΛΕΝΗΣ ΣΩΤΗΡΙΟΥ

Mε μεγάλο ενθουσιασμό έγινε δεκτή η ομιλία της Ελένης Σωτηρίου στη 2η πανελλαδική Σύσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ.

Η πρώτη δημόσια ομιλία της Ελένης Σωτηρίου, μετά την ανακήρυξη της στη 2η θέση του Ευρωψηφοδέλτιου του ΣΥΡΙΖΑ, καλύφθηκε πολλές φορές από παρατεταμένα χειροκροτήματα στην κατάμεστη αίθουσα της Σύσκεψης. 
Όλος ο ΣΥΡΙΖΑ, ο λαός του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και τα στελέχη όλων των πλευρών, αναγνώρισαν στην επιλογή της Ελένης Σωτηρίου, τη μαχόμενη συνδικαλίστρια της γενιάς των 600 ευρώ, τη γυναίκα συνδικαλίστρια από το χώρο της επισφαλούς εργασίας. 
Ιδιαίτερα χειροκροτήθηκαν οι παρακάτω αναφορές της ομιλίας της:

Νομίζω ότι η βαθύτατη κρίση που είναι μπροστά μας επιβάλει σε μας την πιο αποφασιστική στάση και την εξαπόλυση μεγάλων κινημάτων. Θέλουμε όχι ένα ΣΥΡΙΖΑ των  συζητήσεων και των χαοτικών συνελεύσεων αλλά έναν ΣΥΡΙΖΑ δράσης και πράξης ένα ΣΥΡΙΖΑ των κινημάτων, μοχλό αλλαγων, χρήσιμο στους κάτω και επικίνδυνο στους πάνω .
Να βρεθούμε παντού. Στα εργοστάσια που κλείνουν.Στα κάτεργα που κρύβουν τις εργαζόμενες στα ψυγεία
Μπροστά σε κάθε βιομήχανο που εκβιάζει για μοίρασμα της εργασίας, κατά το μισή δουλειά, μισός μισθός, μισή ζωή αλλά και μεγαλύτερα κέρδη για το κεφάλαιο
Στα call centers. Στα stage. Στις ουρές των ανέργων στον ΟΑΕΔ.
Στις ουρές των μεταναστών έξω από τα ΚΕΠ, όπου για να πάρουν ένα αυτονόητο χαρτί ευτελίζονται αλλά και ξεζουμίζονται οικονομικά. Κι έξω από την Πέτρου Ράλλη όπου δολοφονούνται, χωρίς κανείς να πληρώνει.
Στα super market της ακρίβειας
Στις τράπεζες της ληστείας και των πλειστηριασμών, που όσο βαθαίνει η κρίση τόσο αποτελούν εφιάλτη δεκάδων χιλιάδων νοικοκυριών
(…)
Κι εδώ θα ήθελα να σημειώσω κάτι. Καλές οι κοινοβουλευτικές παρεμβάσεις. Πιστεύω ότι το έργο μας στο Ευρωκοινοβούλιο θα είναι σημαντικό.  Πέρα από αυτό, έχουμε κι άλλα. όπλα. Και μας το έδειξε αυτό ο Χρήστος Κορτζίδης. Με την απεργία πείνας. Μας το έδειξαν οι βουλευτές μας, ο Τάσος ο Κουράκης και ο Θοδωρής ο Δρίτσας που μπήκαν στα καΐκια του Free Gaza και δεν σκέφθηκαν  πως κινδυνεύει η ζωή τους από τα αδίστακτα, ναζιστικά πυρά του Ισραηλινού στρατού. 
Γιατί το λέω αυτό; Γιατί χρειάζεται να γενικευθούν και να πολλαπλασιαστούν αυτά τα παραδείγματα. Γιατί σαν αριστερή και κομμουνίστρια, δεν μπορώ να δεχθώ για παράδειγμα ότι θα δολοφονούνται 8 άνθρωποι, 8 εργάτες στο Πέραμα και δεν θα γίνεται χαμός. Κι όσο κι αν η ευθύνη για το συγκεκριμένο γεγονός είναι στο ΠΑΜΕ, στο ΠΑΜΕ των μεγάλων λόγων αλλά και της εκτόνωσης της οργής του κόσμου, υπάρχει και για εμάς, θα έλεγα, μια πρόκληση. Πολύ δε περισσότερο όταν βγαίνει ένα επαίσχυντο πόρισμα που λέει η ευθύνη για τη δολοφονία βρίσκεται στους ίδιους τους εργαζόμενους. Ε, όχι. Φτάνει πια. Κι εγώ δηλώνω ότι δεν πρόκειται να σεβαστώ τον καθωσπρεπισμό και τις τυπικές διαδικασίες ενός συστήματος που δολοφονεί και μάλιστα διπλά.
(…)
Ας το πούμε λοιπόν άλλη μια φορά: 
Ούτε βήμα πίσω. Δεν θα πληρώσουμε εμείς την κρίση σας. Ο νεοφιλελευθερισμός σας χρεοκόπησε, το σύστημα σας απέτυχε 
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι εδώ. 
Για μια Αριστερά που να υπηρετεί τους καταπιεσμένους, τους χωρίς φωνή, την εργατική τάξη, τις εργαζόμενες και τους εργαζόμενους του χεριού και του μυαλού, τη νεολαία, κάθε άνθρωπο που ζει από τον ιδρώτα του
Για μια Αριστερά, ενωτική, πολύχρωμη, κινηματική, προγραμματική, διεθνιστική, σύγχρονη,  μαχητική.

Δελτίο Τύπου για την επίθεση στο πανεπιστημιακό άσυλο και την αριστερά

Ο κ. Καραμανλής μετά το φιάσκο της υπόθεσης Παυλίδη, μετά το «πάρτα όλα» προς τους Αμερικάνους για το Αφγανιστάν, μετά το όλο και βαθύτερο βούλιαγμα στην κρίση, το πάγωμα σε μισθούς και συντάξεις, την υπαναχώρηση ακόμη κι από αυτά τα ψίχουλα που έταξε στους χαμηλοσυνταξιούχους, επιχείρησε απεγνωσμένα να πετάξει την μπάλα έξω από το γήπεδο.

Η εμπαθής, υποκριτική και εκτός πραγματικότητας επίθεση στην αριστερά και στο άσυλο, αποτελεί γνήσια έκφραση της αυταρχικής, δεξιάς πολιτικής της ΝΔ. Τον καιρό που η παραβατικότητα εκτοξεύεται -σαν αποτέλεσμα της οικονομικής κρίσης- σε όλο τον κόσμο, η κυβέρνηση της ΝΔ αναζητά εκδίκηση από τη νέα γενιά για την εξέγερση του Δεκέμβρη. Παίζει με τη φωτιά, επωάζει το αυγό του φιδιού με την έμμεση υπόδειξη των μεταναστών ως υπαίτιων, έχοντας από δίπλα την ανεκδιήγητη και ανιστόρητη ηγεσία του ΛΑΟΣ.

Η ταύτιση των λαϊκών αγώνων με τις κουκούλες και η προσχηματική αναφορά στην εγκληματικότητα ώστε να καταργηθεί το άσυλο, αποτελεί την μοναδική διέξοδο για μια κυβέρνηση που θρέφει τη βία της εργοδοσίας, των τραπεζών, των βιομηχάνων, του αστυνομικού κράτους. Δεν θα τους περάσει.

Ομιλία της Ελένης Σωτηρίου, υποψήφιας ευρωβουλευτού του ΣΥΡΙΖΑ στην 2η Πανελλαδική Σύσκεψη

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Επιτρέψτε μου σ' αυτήν την πρώτη μου δημόσια ομιλία μετά την ανακοίνωση της τοποθέτησης μου στη 2η θέση του ευρωψηφοδέλτιου του ΣΥΡΙΖΑ, να μην ξεκινήσω με το συνηθισμένο «σας ευχαριστώ για την τιμή που μου κάνετε κλπ». Κι αυτό γιατί θα ήθελα εξ αρχής να είναι σαφές στο Σώμα και σε όλο το ΣΥΡΙΖΑ ότι βρίσκομαι στη θέση αυτή πρώτον ως μέλος της ΚΟΕ και δεύτερον ως γυναίκα και συνδικαλίστρια στο χώρο της επισφαλούς εργασίας των νέων εργαζομένων. Θα ήθελα επίσης να ξεκαθαρίσω ότι δεν διεκδίκησα αυτήν τη θέση, δεν αντιπαρατέθηκα με άλλες συντρόφισσες και συντρόφους για να την κατακτήσω, άλλωστε υπάρχουν τόσοι άνθρωποι στην Αριστερά μας (και στην ΚΟΕ) με πολύ μεγαλύτερη, μέχρι σήμερα, συνεισφορά από εμένα. Όλες και όλοι ξέρετε ότι η απόφαση είναι συλλογική. 

Ο χώρος από τον οποίο προέρχομαι εργασιακά και συνδικαλιστικά, ο χώρος των Ιδιωτικών Υπαλλήλων, είναι ένας ακόμη χώρος της επισφαλούς εργασίας. Ένας χώρος όπου οι νέες και οι νέοι εργαζόμενοι, η γενιά των 600 η 700 ευρώ, υφίσταται τον εργασιακό μεσαίωνα, και την αδιαφορία του υποταγμένου συνδικαλισμού. Είναι αυτονόητη η δέσμευση ότι δεν θα εγκαταλείψω, ακόμη κι αν εκλεγώ, το χώρο αυτό αλλά θα συνεχίσω να είμαι, όχι δίπλα αλλά μαζί, με τις συναδέλφισσες και τους συναδέλφους μου, μέσα στον αγώνα που κάνουν.

Σαν γυναίκα και εργαζόμενη και συνδικαλίστρια θα ήθελα ειδικά να απευθυνθώ στους συντρόφους του ΣΥΡΙΖΑ για να πω κάτι που θεωρητικά ίσως γνωρίζουν αλλά τους είναι μάλλον δύσκολο να συνειδητοποιήσουν. Ότι στη διπλή καταπίεση, που σα γυναίκες νιώθουμε, χρειαζόμαστε την ενεργητική δική σας συμπαράσταση. Άμεσα. Πρακτικά, όχι μόνο στις διακηρύξεις. Έτσι αλλάζει η κοινωνία. Ρωτώ: πόσες συντρόφισσες δεν είναι σήμερα εδώ γιατί κρατάνε τα παιδιά; Πόσες συντρόφισσες έχουν χαθεί από την πολιτική και συνδικαλιστική δουλειά, όχι γιατί το θέλουν αλλά γιατί τις αναγκάζει ο «καταμερισμός καθηκόντων της Αγίας Οικογένειας»; Χρειάζεται να απαντήσουμε, επαναλαμβάνω άμεσα και πρακτικά, σε τέτοια ζητήματα, να διαμορφώσουμε αιτήματα που να απαντούν σε τέτοια προβλήματα -και βέβαια στα συνολικότερα ζητήματα της καταπίεσης του «μισού του ουρανού». Χρειάζονται μεγάλες ανατροπές και σε αυτό το επίπεδο.

Γενικότερα, εδώ στην κορυφαία διαδικασία του ΣΥΡΙΖΑ, θέλω να πω ρητά και κατηγορηματικά ότι θα δώσω μαζί με όλες και όλους εσάς τις μεγάλες μάχες που είναι μπροστά μας στη χώρα μας και στην Ευρώπη. Με βάση το πρόγραμμα μας. Με βάση τη διακήρυξη μας για τις Ευρωεκλογές. Για να αλλάξουμε το τοπίο. Για να μην πληρώσει ο κόσμος της εργασίας τη βαθύτατη κρίση του καπιταλιστικού συστήματος και τη χρεοκοπία του νεοφιλελευθερισμού. Για να ανατραπεί το πολιτικό σκηνικό. Για να μπει φραγμός στο δικομματικό καρτέλ, που δουλεύει σταθερά με την εναλλαγή χωρίς όμως καμιά ουσιαστική αλλαγή.

Από την άποψη αυτή, συντρόφισσες και σύντροφοι, ο Δεκέμβρης, η πρώτη εξέγερση που ζήσαμε μέσα στην κρίση, ήταν ένα μεγάλο σχολείο για όλες και όλους μας. Ο Δεκέμβρης της εξεγερμένης νεολαίας απ' άκρη σ' άκρη σε ολόκληρη την Ελλάδα. Αλλά και ο Δεκέμβρης του ΣΥΡΙΖΑ, της μόνης κοινοβουλευτικής δύναμης που πήγε ενάντια στην αστική ομοψυχία. Αλλά επίσης, ο Δεκέμβρης της ηρωικής γυναίκας, μετανάστριας, συνδικαλίστριας Κωνσταντίνας Κούνεβα. Ο Δεκέμβρης μας δείχνει ότι μπροστά μας βρίσκονται δύσκολες, πολύ δύσκολες, αντιπαραθέσεις -γιατί ο κόσμος του πλούτου, παρά τη βαθιά κρίση στην οποία βρίσκεται, δεν θα παραιτηθεί καθόλου εύκολα από τα κέρδη, τα προνόμια , την εξουσία του πάνω στην κοινωνία, από τα ΜΜΕ του, από την άγρια κατασταλτική του μηχανή, από τις προβοκάτσιες του σε βάρος του κινήματος αλλά και από την τακτική «διαίρει και βασίλευε».

Δεν θέλω να σας κρύψω ότι αναλογιζόμενη το μέλλον, νοιώθω πολύ βαρύ το φορτίο. Και η κύρια πηγή αυτοπεποίθησης βρίσκεται στη διπλή συμμετοχή μου, δηλαδή σε μια κομμουνιστική οργάνωση αλλά και στο ΣΥΡΙΖΑ, που έχουν μέχρι σήμερα συμβάλει καθοριστικά στο να υπάρξουν σημαντικές νίκες για το λαό.

Σήμερα, παρά ποτέ, συντρόφισσες και σύντροφοι, έχουμε ανάγκη τις νίκες.

Όμως έχουμε ανάγκη και τους ανυποχώρητους αγώνες, σαν απαραίτητη προϋπόθεση για να υπάρξουν οι νίκες -μην έχουμε αυταπάτες ότι θα έρθουν με εύκολο τρόπο, με θεσμικές παρεμβάσεις, που κι αυτές μπορούν να συμβάλλουν αλλά δεν μπορεί να είναι εκεί το κέντρο βάρους. Αλλά επίσης, για να υπάρξουν αυτοί οι ανυποχώρητοι αγώνες έχουμε ανάγκη από μια Αριστερά, που όπως σωστά διατρανώσαμε, δεν θα κάνει «ούτε βήμα πίσω» αλλά και θα είναι πραγματικά γειωμένη μέσα στο λαό.

Μέσα σ' αυτούς τους μικρούς καθημερινούς αγώνες, μέσα από τα κινήματα και τις πρωτοβουλίες για τα προβλήματα του κόσμου, ωριμάζει μια νέα συνείδηση. Ωριμάζει η ιδέα της οργάνωσης των από κάτω, της οργάνωσης του λαού. Γιατί αυτή η ιδέα κερδίζει πλατύ κόσμο, ειδικά των το πιο ταλαιπωρημένο κόσμο, τους πληβείους της κοινωνίας μας. Μήπως μέσα από τέτοιες μάχες δεν είναι που αλλάζει ο φόβος στρατόπεδο και βήμα το βήμα μεταφέρεται στο στρατόπεδο των εργοδοτών, των υπερασπιστών του συστήματος και του υποταγμένου συνδικαλισμού; Μήπως δεν είναι μεγάλης σημασίας η αναγνώριση μέσα σε όλον τον προοδευτικό κόσμο, που με την στάση της κέρδισε, μια μετανάστρια καθαρίστρια, αλλά και χάρη σ' αυτήν η ανάδειξη όλων των αποκλεισμένων, όλων αυτών που δεν έχουν φωνή; Και μήπως δεν είναι τεράστιας σημασίας ζήτημα για την Αριστερά και το ΣΥΡΙΖΑ να δεθεί με όλες τις διαδικασίες όπου ωριμάζει αυτή τη νέα συνείδηση;

Μαζί με όλες και όλους τις συντρόφισσες και τους συντρόφους, να δώσουμε μαζί αυτή τη μάχη, για να καταφέρουμε να γειωθεί η Αριστερά μας και ο ΣΥΡΙΖΑ σ' αυτό το πιο εκμεταλλευόμενο αλλά και το τόσο ελπιδοφόρο και μαχητικό κομμάτι της κοινωνίας μας.

Να βρεθούμε παντού και ειδικά στα μέτωπα που μέχρι τώρα δεν τα έχουμε καταφέρει όσο καλά θα έπρεπε.

Στα εργοστάσια που κλείνουν.

Στα κάτεργα που κρύβουν τις εργαζόμενες στα ψυγεία.

Μπροστά σε κάθε βιομήχανο που εκβιάζει για μοίρασμα της εργασίας, κατά το μισή δουλειά, μισός μισθός, μισή ζωή αλλά και μεγαλύτερα κέρδη για το κεφάλαιο.

Στα call centers.

Στα stage.

Στις ουρές των ανέργων στον ΟΑΕΔ.

Στις ουρές των μεταναστών έξω από τα ΚΕΠ, όπου για να πάρουν ένα αυτονόητο χαρτί ευτελίζονται αλλά και ξεζουμίζονται οικονομικά. Κι έξω από την Πέτρου Ράλλη όπου δολοφονούνται, χωρίς κανείς να πληρώνει.

Στα super market της ακρίβειας.

Στις τράπεζες της ληστείας και των πλειστηριασμών, που όσο βαθαίνει η κρίση τόσο αποτελούν εφιάλτη δεκάδων χιλιάδων νοικοκυριών.

Κι εδώ θα ήθελα να σημειώσω κάτι. Καλές οι κοινοβουλευτικές παρεμβάσεις. Πιστεύω ότι το έργο μας στο Ευρωκοινοβούλιο θα είναι σημαντικό. Όμως οι όποιες και όποιοι εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ στους θεσμούς, δεν έχουμε σαν μόνο όπλο την ερώτηση ή την ομιλία, που αρκετές φορές γίνεται μπροστά σε άδεια έδρανα. Πέρα από αυτό, έχουμε κι άλλα. όπλα. Και μας το έδειξε αυτό ο Χρήστος Κορτζίδης. Με την απεργία πείνας. Μας το έδειξαν οι βουλευτές μας, ο Τάσος ο Κουράκης και ο Θοδωρής ο Δρίτσας που μπήκαν στα καΐκια του Free Gaza και δεν σκέφθηκαν πως κινδυνεύει η ζωή τους από τα αδίστακτα, ναζιστικά πυρά του Ισραηλινού στρατού.

Γιατί το λέω αυτό; Γιατί χρειάζεται να γενικευθούν και να πολλαπλασιαστούν αυτά τα παραδείγματα. Γιατί σαν αριστερή και κομμουνίστρια, δεν μπορώ να δεχθώ για παράδειγμα ότι θα δολοφονούνται 8 άνθρωποι, 8 εργάτες στο Πέραμα και δεν θα γίνεται χαμός. Κι όσο κι αν η ευθύνη για το συγκεκριμένο γεγονός είναι στο ΠΑΜΕ, στο ΠΑΜΕ των μεγάλων λόγων αλλά και της εκτόνωσης της οργής του κόσμου, υπάρχει και για εμάς, θα έλεγα, μια πρόκληση. Πολύ δε περισσότερο όταν βγαίνει ένα επαίσχυντο πόρισμα που λέει η ευθύνη για τη δολοφονία βρίσκεται στους ίδιους τους εργαζόμενους. Ε, όχι. Φτάνει πια. Κι εγώ δηλώνω ότι δεν πρόκειται να σεβαστώ τον καθωσπρεπισμό και τις τυπικές διαδικασίες ενός συστήματος που δολοφονεί και μάλιστα διπλά.

Χρειάζεται και σα ΣΥΡΙΖΑ να αφουγκραζόμαστε πάντα και να συνδεόμαστε με την αγανάκτηση του κόσμου, για να πείσουμε την κοινωνία ότι μπορεί να αντισταθεί, μπορεί να ανατρέψει, μπορεί ν' ανοίξει μια άλλη προοπτική.

Μόνον έτσι μπορούμε να πείσουμε και για το πρόγραμμα μας αλλά και για το όραμα μας, το σοσιαλισμό.

Νομίζω ότι η βαθύτατη κρίση που είναι μπροστά μας επιβάλει σε μας την πιο αποφασιστική στάση και την εξαπόλυση μεγάλων κινημάτων. Θέλουμε όχι ένα ΣΥΡΙΖΑ των συζητήσεων και των χαοτικών συνελεύσεων αλλά έναν ΣΥΡΙΖΑ δράσης και πράξης ένα ΣΥΡΙΖΑ των κινημάτων, μοχλό αλλαγών, χρήσιμο στους κάτω και επικίνδυνο στους πάνω.

Γνωρίζετε τον θόρυβο που έγινε από πολλές μεριές με την απόφαση η 2η θέση να δοθεί στην ΚΟΕ. Θεωρήθηκε λίγο βέβηλο για την νέα «μεγάλη ιδέα» της αστικής τάξης, τον ευρωπαϊσμό, να εκπροσωπηθεί ένα κόμμα από μια δύναμη που είναι επικριτική για το εγχείρημα της ΕΕ, που έχει συγκεκριμένες θέσεις για το χαρακτήρα και τη φύση της. Κι όχι μόνο. Χρησιμοποιήθηκε η ιδεολογική και πολιτική ταυτότητα της ΚΟΕ σαν πρόσχημα για να κτυπηθεί το ενωτικό εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ. Συνέβη και πάλι αυτό που έχουμε δει και άλλες φορές: Προσπαθούν να υποδείξουν στο ΣΥΡΙΖΑ να είναι μια ενσωματώσιμη, ευνουχισμένη, αποστειρωμένη δύναμη, να επιβάλλουν επιλογές και πρόσωπα, να τον έχουν του χεριού τους. Την μια τον κατηγορούν ότι χαϊδεύει τα αυτιά των κουκουλοφόρων, την άλλη τον κατηγορούν σαν προγεφύρωμα εισβολής Ούννων, βάνδαλων, απολίτιστων αντιευρωπαίων που πάνε ενάντια στην πρόοδο και θέλουν το βούλιαγμα ολόκληρης της Ευρώπης. Όλα αυτά είναι αστεία πράγματα και καλά κάνουμε σαν ΣΥΡΙΖΑ και δεν μασάμε. Έτσι δείχνουμε τον ριζοσπαστισμό μας, έτσι δείχνουμε πως είμαστε μια φρέσκια συσπείρωση, ένα πραγματικό ενωτικό και ελπιδοφόρο εγχείρημα. Καταλαβαίνετε όμως πως το κλίμα που δημιουργήθηκε δεν είναι και το καλύτερο ιδιαίτερα όταν ορισμένα από αυτά αναπαράγονται και από πτέρυγες της αριστεράς. Αυτό το πρόσθετο εμπόδιο θα το αντιμετωπίσουμε προβάλλοντας με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα τις θέσεις και τις απόψεις του ΣΥΡΙΖΑ για την Ευρώπη και τον κόσμο.

Θα δημιουργήσουμε μια άλλη δυναμική και όπως πείσαμε για την αναγκαιότητα του εγχειρήματος του ΣΥΡΙΖΑ ακόμα κι αυτούς που το καταπολεμούσαν, έτσι και τώρα θα δείξουμε πως η λατρεία των θεσμών και η προσκόλληση σε μια ουτοπική Ενωμένη Ευρώπη δεν αποτελούν διέξοδο. Γιατί τόσο ο καπιταλισμός όσο και η ΕΕ βρίσκονται σε βαθιά κρίση και εμείς δεν είμαστε -δεν μπορεί να είμαστε οι ναυαγοσώστες τους.

Αλλά τι λέει ο δικομματισμός, η Κομισιόν και συνολικά η ΕΕ μπροστά στην κρίση; Περισσότερος νεοφιλελευθερισμός, καμιά παρέκκλιση από το Σύμφωνο Σταθερότητας, από την πολιτική δηλαδή που οδήγησε σε μια βαθιά και διπλά διχασμένη Ευρώπη. Με τα συμφέροντα του γαλλογερμανικού άξονα για αυστηρή προσήλωση στο Σύμφωνο Σταθερότητας, να βρίσκονται σε ευθεία αντιπαράθεση, με την ανάγκη των μεγάλων δημόσιων δαπανών, για να μην πληρώσουν το μάρμαρο της κρίσης οι λαοί. Αλλά πρώτα και κύρια η Ευρώπη είναι βαθιά διχασμένη καθώς η ταξική πόλωση και ο κοινωνικός αποκλεισμός παίρνουν πρωτόγνωρες διαστάσεις. Πριν την κρίση μιλούσαμε για την Ευρώπη των 130 εκατομμυρίων φτωχών -και πού θα φτάσουμε αν δεν τους σταματήσουμε; Είναι άραγε αντιευρωπαϊσμός αυτή η τοποθέτηση; Ποιος σήμερα δεν μπορεί να δει ότι η ΕΕ είναι ένα στρατηγείο του κεφαλαίου και των πολυεθνικών; Επιτρέπεται σήμερα άνθρωποι της Αριστεράς να μην μπορούν να δουν αυτό που βλέπουν οι εργαζόμενοι που ξεσηκώνονται κατά εκατομμύρια σε απεργίες και διαδηλώσεις ενάντια στις πολιτικές που εκπορεύονται από την ΕΕ; Τον Μπολκενστάιν, τη flexicurity, το ευρω-φακέλωμα που μόλις πριν λίγες μέρες άρχισε να λειτουργεί και επίσημα, το μοίρασμα της εργασίας. Επιτρέπεται σήμερα άνθρωποι της Αριστεράς να μην μπορούν να δουν αυτό που βλέπουν οι λαοί σε ολόκληρη την Ευρώπη, που όποτε τους δίνεται η δυνατότητα να εκφραστούν μαυρίζουν στα δημοψηφίσματα αυτά που απεργάζεται ο «Μεγάλος Συνασπισμός» Κεντροδεξιών και Σοσιαλδημοκρατών που κυβερνά την ΕΕ; -γι' αυτό και δεν απαγορεύτηκαν τα δημοψηφίσματα για την Ευρωσυνθήκη, που παρόλα αυτά εισέπραξε το ΟΧΙ των Ιρλανδών; Είναι όλοι αυτοί οι λαοί αντιευρωπαίοι επειδή αγωνίζονται ενάντια στις πολιτικές της Κομισιόν, του κάθε Αλμούνια, του σοσιαλδημοκράτη παρακαλώ Αλμούνια; Ενάντια στη θέσπιση του νεοφιλελευθερισμού ως θεμέλιου λίθου της ΕΕ και των κοινωνιών μας; Κι είναι άραγε αντιευρωπαϊσμός το να μην ταυτίζουμε το μέλλον της Ευρώπης με το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Είναι αντιευρωπαϊσμός το να αγωνιζόμαστε και να συντονιζόμαστε με όλα τα κινήματα στην Ευρώπη, για μια άλλη Ευρώπη στον αντίποδα της κατεύθυνσης που έχει η υπαρκτή ΕΕ; Είναι αντιευρωπαϊσμός το κεντρικό σύνθημα του Φόρουμ ενάντια στην ΕΕ του νεοφιλελευθερισμού, του πολέμου και του ρατσισμού; Είναι αντιευρωπαϊσμός να λες ότι Ενωμένη Ευρώπη με την σφραγίδα του νεοφιλελευθερισμού και της αντίδρασης δεν πρόκειται να οικοδομηθεί; Είναι τελικά αντιευρωπαϊσμός το όραμα μας για μια Ευρώπη της πραγματικής δημοκρατίας, της ειρήνης, του Σοσιαλισμού;

Όχι συντρόφισσες και σύντροφοι, όλες και όλοι ξέρουμε ότι δεν είναι αντιευρωπαϊσμός όλα αυτά. Όλοι και όλες ξέρουμε ότι όλα αυτά ανακαλύπτονται για διάφορους λόγους από τους οποίους όμως ένας είναι ο κύριος: να τρωθεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Εκεί είναι η ουσία. Το να κοντύνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό θέλει ο δικομματισμός. Αυτό παλεύουν με πρωτοφανή ζήλο τα ΜΜΕ.

Ας το πούμε λοιπόν άλλη μια φορά:

Ούτε βήμα πίσω.

Δεν θα πληρώσουμε εμείς την κρίση σας.

Ο νεοφιλελευθερισμός σας χρεοκόπησε, το σύστημα σας απέτυχε.

Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι εδώ. Για να ανατρέψουμε το σκηνικό, για να αλλάξουμε τους συσχετισμούς.

Να δυναμώσουμε το ΣΥΡΙΖΑ, να αποκτήσει ο ΣΥΡΙΖΑ γερά ερείσματα στην κοινωνία.

Για μια Αριστερά που να υπηρετεί τους καταπιεσμένους, τους χωρίς φωνή, την εργατική τάξη, τις εργαζόμενες και τους εργαζόμενους του χεριού και του μυαλού, τη νεολαία, κάθε άνθρωπο που ζει από τον ιδρώτα του.

Για μια Αριστερά, ενωτική, πολύχρωμη, κινηματική, προγραμματική, διεθνιστική, σύγχρονη, μαχητική, ανυποχώρητη.

Για μια Αριστερά ελπίδα του λαού.

Τρίτη 7 Απριλίου 2009

ΜΙΑ ΑΝΑΓΚΑΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΒΦΛ

Σε πρόσφατη ανακοίνωση η ΝΑΣ κατηγορεί τον ΣΥΡΙΖΑ για οικολογική καπηλεία και για την εξόντωση της ΒΦΛ. Καπηλεία γιατί έχει «επεκτατικές» βλέψεις και πέραν της Βάσοβας, αλλά και για το ενδιαφέρον που δείχνει για τον φωσφογύψο που αποθέτει η ΒΦΛ δίπλα της. Εξόντωση της ΒΦΛ γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ ανοίγει, δήθεν, το δρόμο για την κατασκευή μονάδας υγροποιημένου αερίου, αδιαφορεί για το διατροφικό πρόβλημα της χώρας, τον εφοδιασμό των αγροτών με λιπάσματα και πολύ περισσότερο για το μεροκάματο των εκατοντάδων εργαζομένων. Μάλιστα μας εγκαλούν για το ξεπούλημα της μονάδας σε ξένες πολυεθνικές που θα καταστήσει την επιχείρηση έρμαιο στα ανταγωνιστικά σχέδια ΗΠΑ, ΕΕ και Ρωσίας. Είναι καιρός να σταματήσουν τα ψέματα και η πολιτική καπηλεία.

1. Δηλώνουμε με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο ότι είμαστε κατά του κλεισίματος της ΒΦΛ και υπέρ της διασφάλισης της εργασίας και των μεροκάματων των εργαζομένων. Ήμασταν και θα είμαστε στο πλευρό τους, στους αγώνες τους και στις αγωνίες τους. Ήμασταν και θα είμαστε με τους εργαζόμενους ενάντια στα συμφέροντα των τραπεζών που εδώ και χρόνια παίζουν παιχνίδια σε βάρος τους. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μας ενδιαφέρει η υγεία τόσο των ίδιων, όσο και των κατοίκων του νομού. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα ζητήσουμε να εφαρμοστούν οι περιβαλλοντικοί όροι που η ίδια η εταιρεία έχει υπογράψει. Αυτό δεν σημαίνει ότι για να έχουν μεγαλύτερα κέρδη οι τράπεζες και οι μέτοχοί τους θα καταπατούν τους νόμους και θα καταστρέφουν υγεία και περιβάλλον. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο φωσφογύψος θα πρέπει να παραμένει ελεύθερος και να μολύνει. Αυτό δεν σημαίνει ότι αδιαφορούμε για τα εργατικά ατυχήματα και τις διαρροές αερίων. Αυτός είναι ο βασικός λόγος που οι εργαζόμενοι σήμερα δεν έχουν την αμέριστη συμπαράσταση των Καβαλιωτών. Γιατί η ηγεσία του σωματείου αδιαφόρησε για οτιδήποτε άλλο πέρα από τα συντεχνιακά οικονομικά ζητήματα. 

2. Τασσόμαστε υπέρ μιας παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας, μιας εθνικής στρατηγικής για την αγροτική ανάπτυξη και την βιομηχανία σε όφελος των εργαζομένων και του περιβάλλοντος. Που θα λαμβάνει υπόψη τις πραγματικές ανάγκες τους. Που θα ελέγχει τη χρήση των χημικών λιπασμάτων αναδεικνύοντας την σημασία αλλά και τον ρόλο της ΒΦΛ. Ταυτόχρονα όμως η βιομηχανία θα ελέγχεται, γιατί πρόκειται για μια χημική βιομηχανία, επομένως εξορισμού επικίνδυνη.

3. Αγωνιζόμαστε για να μην επιτρέψουμε στις πολυεθνικές και στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις να παίζουν σε βάρος της ΒΦΛ αλλά και σε βάρος του περιβάλλοντος. Δεν μας ενδιαφέρουν τα κέρδη των τραπεζών-μετόχων και οι υψηλές επαφές τους. Απαιτούμε να περάσει η ΒΦΛ υπό δημόσια ιδιοκτησία και κοινωνικό έλεγχο. Δεν θέλουμε ούτε την μονάδα υγροποιημένου αερίου, ούτε τους πετρελαιαγωγούς, ούτε τα νατοϊκά λιμάνια τους. Είτε πρόκειται για ΗΠΑ και ΕΕ είτε πρόκειται για Ρωσία και Κίνα. Και στο τελευταίο είμαστε κάθετοι. Δεν θα επιτρέψουμε να ξεπουληθεί ο εθνικός μας πλούτος στο ξένο κεφάλαιο και θα θεωρούμε αντιπάλους μας τόσο τον πωλητή όσο και τον αγοραστή. Όχι όπως κάποιο άλλοι που κατηγορούν τον πρώτο για να υποστηρίζουν τον δεύτερο (όπως στην περίπτωση του λιμανιού του Πειραιά που δόθηκε σε κινέζικη εταιρεία και η Αλέκα Παπαρήγα τους υπερασπίστηκε).

4. Η μάχη που έχει δοθεί όλα αυτά τα χρόνια μέσα από την Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα κατά των Δεξαμενών, ήταν αυτή που απέτρεψε την είσοδο όλων των μεγάλων πολυεθνικών και φυσικά τα σχέδιά τους. Η ΣΕΑ κατόρθωσε να δραστηριοποιήσει το λαό της Καβάλας σε ένα περιβαλλοντικό ζήτημα που θα καθόριζε τη ζωή και το μέλλον του τόπου. Παρά τα εσωτερικά της προβλήματα και παρά τις επιθέσεις – εχθρικές και «φίλιες» – που δέχθηκε, ήταν ο βασικός πυρήνας αντίδρασης και αντίστασης, τόσο στο ζήτημα των δεξαμενών, όσο και στην ανάδειξη της εγκατάστασης λιθανθρακικής μονάδας. Επομένως η νομιμοποίηση της ΣΕΑ να προβάλλει θέσεις και για άλλα περιβαλλοντικά προβλήματα της περιοχής προέρχεται από την εκτίμηση που έχει κερδίσει από το λαό.

5. Τέλος, διαχωρίζουμε τις κομματικές διαδικασίες από τα κινήματα και τα σωματεία. Δεν ταυτίζονται όλα σύντροφοι του ΚΚΕ. Η ΣΕΑ είναι μια πλατιά συσπείρωση πολιτών που όσοι την συναποτελούν δεν ταυτίζονται παρά μόνο στο θέμα της μη εγκατάστασης των δεξαμενών. Φυσικά αυτά είναι κινέζικα για εσάς. Όταν 10.000 Καβαλιώτες διαδήλωναν κατά του λιθάνθρακα, προτιμήσατε την ξεχωριστή συγκέντρωση και πορεία για να μην μολυνθείτε. Όταν η ΣΕΑ διοργάνωνε συλλαλητήρια, εσείς προτιμούσατε την καταγγελία των διαδηλωτών. Όταν το σωματείο εργαζομένων συμμετέχει στις συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ όλα καλά και άγια, όταν όμως συμμετέχει στις συγκεντρώσεις του Εργατικού Κέντρου και της ΑΔΕΔΥ δεν δικαιούνται για να ομιλούν. Μετά από όλα αυτά είναι φυσικό να υποτιμάτε και τις μικρές νίκες των κινημάτων, αυτών που δεν αναγνωρίζετε. Εδώ όλη η Ελλάδα μιλούσε και μιλάει για την εξέγερση της νεολαίας τον Δεκέμβρη και εσείς βλέπατε και βλέπετε μόνο κουκουλοφόρους, ξένες υπηρεσίες, προβοκάτορες και υποκινητές.

Σήμερα, και καθώς η οικονομική κρίση φουντώνει, στέλνοντας εργαζόμενους στον Καιάδα της ανεργίας και της φτώχειας, το να μην κλείσει η ΒΦΛ είναι καίριο ζήτημα για τους εργαζόμενους, για τα κινήματα αλλά και για την αριστερά. Ο μαζικός και ανυποχώρητος όλων των εργαζομένων, των ανέργων και των νέων είναι η μόνη απάντηση.

• Να μην κλείσει η ΒΦΛ
• Καμιά μείωση μισθών και προσωπικού
• Καμιά ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων
• Να περάσει η βιομηχανία στη δημόσια ιδιοκτησία
• Να εφαρμοστεί άμεσα όλη η τεχνογνωσία για την προστασία του περιβάλλοντος, των εργαζομένων και των κατοίκων

Λάμπρου Βύρων μέλος της ΚΟΕ/γραμματεία ΣΥΡΙΖΑ


Τετάρτη 1 Απριλίου 2009

Όλοι στην απεργία τις 2/4/09

Στις 2 Απρίλη να στείλουμε ένα ηχηρό μήνυμα: Δεν θα πληρώσουμε εμείς την κρίση τους

Απολύσεις. Διαθεσιμότητες. Μείωση των ωρών εργασίας και των αμοιβών. Άρνηση καταβολής αυξήσεων που προβλέπονται από τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας. Μετατροπή συμβάσεων πλήρους απασχόλησης σε μερικής. Μηδενικές αυξήσεις στο δημόσιο. Ασφαλιστικά ταμεία στο κόκκινο. Και πίσω και πάνω από όλα αυτά η τρομοκρατία της απόλυσης και της ανεργίας. Αυτό είναι το περιβάλλον μέσα στο οποίο ζούνε τον τελευταίο καιρό οι εργαζόμενοι. Ένα περιβάλλον κοινωνικά τοξικό. Ένα περιβάλλον που απειλεί όχι μόνο την κοινωνική συνοχή αλλά αλλάζει και τα κοινωνικά δεδομένα όπως τα ξέραμε μέχρι σήμερα.

Το μεγάλο κεφάλαιο με αφορμή την κρίση επιχειρεί να διαμορφώσει ένα καινούργιο τοπία στην αγορά εργασίας. Όχι μόνο οι επιχειρήσεις που κινδυνεύουν αλλά και οι κερδοφόρες. Σ' αυτή την επιχείρηση εκβαρβαρισμού της εργασίας και της κοινωνίας ο «επιχειρηματικός κόσμος» έχει την πλήρη στήριξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και την πλήρη κατανόηση του πρωθυπουργού. Στηρίζονται ακόμα και την χαρακτηριστική αδράνεια της ηγεσίας των συνδικάτων τα οποία αρκούνται σε τυπικές δηλώσεις διαμαρτυρίας.

Στις 2 Απρίλη, κάτω από την πίεση των εργαζόμενων και της κατάστασης που διαμορφώνεται, έχει εξαγγελθεί Γενική Απεργία από την ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ. Είναι στο χέρι μας, στο χέρι όλων των εργαζόμενων να δώσουμε ένα πραγματικό νόημα σε αυτή την απεργία. Να βρεθούμε όλοι στους δρόμους. Να βροντοφωνάξουμε ότι δεν είμαστε διατεθειμένοι να πληρώσουμε την κρίση του συστήματος. Να στείλουμε ένα ηχηρό μήνυμα στο δικομματισμό ότι πρέπει να ξεκόψει από το νεοφιλελευθερισμό διαφορετικά θα ξεκόψει από τους εργαζόμενους. Να τους δείξουμε ότι δεν πρόκειται να δεχτούμε την κοινωνική οπισθοδρόμηση για την οποία δουλεύουν.


Όλοι στην απεργία στην πλ.καπνεργάτη στις 10.30 π.μ !!