ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΕΡΓΙΑ
ΝΑ ΜΗΝ ΠΛΗΡΩΣΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΤΟΥΣ
Λίγες ημέρες πριν ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Καβάλας έδωσε στη
δημοσιότητα μια πρώτη εικόνα για τις συνέπειες της κρίσης στο νομό μας. Από εκεί φάνηκε ότι αυτό που όλοι σιγομουρμουρίζαμε για την άσχημη κατάσταση ήταν πραγματικότητα. 350 απολύσεις, 200 οικιοθελείς αποχωρήσεις, το 8ωρο που γίνεται 10ωρο και 12ωρο, απλήρωτες υπερωρίες, καταβολή των μισθών ενσήμων, μετατροπή της πλήρους σε μερική απασχόληση για 400 συναδέλφους, 40 επιχειρήσεις να καθυστερούν την καταβολή των μισθών για 2 και 3 μήνες. Και όλα αυτά σε 2 μήνες.
Και όλα αυτά στην αρχή της οικονομικής κρίσης που ακόμα δεν έπληξε τη χώρα μας, όπως μας λένε καθημερινά από τις τηλεοράσεις, η κυβέρνηση και τα παπαγαλάκια της και ότι τα χειρότερα βρίσκονται μπροστά μας. Μας κοροϊδεύουν. Η κρίση είναι εδώ, τα μαγαζιά, οι βιοτεχνίες και οι βιομηχανίες δεν δουλεύουν ή κλείνουν, ο κόσμος δεν ψωνίζει ή κάνει περικοπές από όπου μπορεί και οι εργαζόμενοι είμαστε αυτοί που την πληρώνουμε πρώτοι. Το να χάνεις σήμερα τη δουλειά σου είναι ζήτημα ζωής και θανάτου. Που να πας να ζητήσεις εργασία; Στους βουλευτές; Στον δήμαρχο και το νομάρχη; Όλο θα και θα και θα…. Αλλά και έξω στην αγορά. Ποιος θα σε προσλάβει; Αφού όλοι απολύουν και διώχνουν εργαζόμενους. Και κάθε μέρα να περάσεις από τον ΟΑΕΔ που όμως δεν έχει καθόλου δουλειές και να ακούς τη μόνιμη ατάκα «περάστε αύριο». Και όλα αυτά ενώ τρέχουν τα νοίκια, η ΔΕΗ, το τηλέφωνο, τα δάνεια.
Και όλα αυτά ενώ έχεις διάθεση να δουλέψεις, να προσφέρεις για να αποδείξεις σε όλους ότι δεν είσαι τεμπέλης. Αλλά το μόνο που σου μένει είναι ο φραπές στην καφετέρια ή μπροστά στη τηλεόραση και να καταριέσαι την μοίρα σου. Πουθενά φως. Καμιά διέξοδος. Να σκέφτεσαι να φύγεις στη Γερμανία, όπως παλιά, αλλά και εκεί ακούς ότι είναι μαύρα τα πράγματα. Όλα τα σκιάζει η ανεργία. Παγκόσμια οικονομική κρίση γαρ. Και όλα αυτά ενώ ζεις την ανημπόρια μόνος σου.
Και όλα αυτά ενώ και άλλοι ζουν τα ίδια σκατά. Και βλέπεις παντού νέους ανθρώπους σαν και σένα, αλλά και μεγαλύτερους με σκυφτά κορμιά και απελπισμένα πρόσωπα. Και αναρωτιέσαι γιατί αυτός ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου που τάχατες μας εκπροσωπεί, δεν κάνει τίποτα. Τον ακούς να λέει ότι θα καλέσει τις υπηρεσίες, αυτές που ποτέ δεν έρχονται όταν τις θέλεις, να κάνουν έλεγχο. Τον ακούς ότι θα καλέσει του βουλευτές του νομού, αυτούς που όλο θα και θα και θα, για να συζητήσει μαζί τους για το πρόβλημα της ανεργίας. Τον ακούς να λέει ότι αυτός δεν φταίει, αυτός που τόσα χρόνια στρογγυλοκάθεται στην καρέκλα του, αλλά οι εργαζόμενοι που δεν αντιδρούν. Και όλα αυτά που είπε για εμάς τα ανακοίνωσε σαν απλά στατιστικά στοιχεία, σαν νούμερα.
Και όλα αυτά ενώ είμαστε άνθρωποι, εργαζόμενοι. Γιατί είναι δικαίωμά μας η δουλειά. Γιατί δεν μπορούμε να ζούμε με το επίδομα ανεργίας που κι αυτό θα τελειώσει και κανείς δεν μας λέει τι θα γίνει μετά. Γιατί και το επίδομα θέρμανσης δεν μπορεί να μας ζεστάνει. Τρύπες βουλώνουμε με αυτά. Γιατί δεν αρκεί να περιμένουμε την καλή μας τύχη μέσα στη γενικευμένη δυστυχία. Γιατί δεν μπορούν να δίνουν 28 δισ. ευρώ σε 10 τραπεζίτες και σε εμάς ψίχουλα. Γιατί δεν φταίμε εμείς για αυτή την οικονομική κρίση. Όσα μας έλεγαν τόσα χρόνια τα κάναμε. Γιατί δεν θέλουμε να πληρώσουμε εμείς αυτή την κρίση. Και άλλα πολλά.
Να συζητάμε μεταξύ μας. Να οργανωθούμε για να αντιμετωπίσουμε όλοι μαζί τις χειρότερες μέρες. Να πάρουμε τις τύχες στα χέρια μας. Να ζούμε με αξιοπρέπεια. Να δείχνουμε την αλληλεγγύη μας σε όλους τους εργαζόμενους. Να απαιτήσουμε δουλειές και να σταματήσουν όλες οι απολύσεις τώρα.
δημοσιότητα μια πρώτη εικόνα για τις συνέπειες της κρίσης στο νομό μας. Από εκεί φάνηκε ότι αυτό που όλοι σιγομουρμουρίζαμε για την άσχημη κατάσταση ήταν πραγματικότητα. 350 απολύσεις, 200 οικιοθελείς αποχωρήσεις, το 8ωρο που γίνεται 10ωρο και 12ωρο, απλήρωτες υπερωρίες, καταβολή των μισθών ενσήμων, μετατροπή της πλήρους σε μερική απασχόληση για 400 συναδέλφους, 40 επιχειρήσεις να καθυστερούν την καταβολή των μισθών για 2 και 3 μήνες. Και όλα αυτά σε 2 μήνες.Και όλα αυτά στην αρχή της οικονομικής κρίσης που ακόμα δεν έπληξε τη χώρα μας, όπως μας λένε καθημερινά από τις τηλεοράσεις, η κυβέρνηση και τα παπαγαλάκια της και ότι τα χειρότερα βρίσκονται μπροστά μας. Μας κοροϊδεύουν. Η κρίση είναι εδώ, τα μαγαζιά, οι βιοτεχνίες και οι βιομηχανίες δεν δουλεύουν ή κλείνουν, ο κόσμος δεν ψωνίζει ή κάνει περικοπές από όπου μπορεί και οι εργαζόμενοι είμαστε αυτοί που την πληρώνουμε πρώτοι. Το να χάνεις σήμερα τη δουλειά σου είναι ζήτημα ζωής και θανάτου. Που να πας να ζητήσεις εργασία; Στους βουλευτές; Στον δήμαρχο και το νομάρχη; Όλο θα και θα και θα…. Αλλά και έξω στην αγορά. Ποιος θα σε προσλάβει; Αφού όλοι απολύουν και διώχνουν εργαζόμενους. Και κάθε μέρα να περάσεις από τον ΟΑΕΔ που όμως δεν έχει καθόλου δουλειές και να ακούς τη μόνιμη ατάκα «περάστε αύριο». Και όλα αυτά ενώ τρέχουν τα νοίκια, η ΔΕΗ, το τηλέφωνο, τα δάνεια.
Και όλα αυτά ενώ έχεις διάθεση να δουλέψεις, να προσφέρεις για να αποδείξεις σε όλους ότι δεν είσαι τεμπέλης. Αλλά το μόνο που σου μένει είναι ο φραπές στην καφετέρια ή μπροστά στη τηλεόραση και να καταριέσαι την μοίρα σου. Πουθενά φως. Καμιά διέξοδος. Να σκέφτεσαι να φύγεις στη Γερμανία, όπως παλιά, αλλά και εκεί ακούς ότι είναι μαύρα τα πράγματα. Όλα τα σκιάζει η ανεργία. Παγκόσμια οικονομική κρίση γαρ. Και όλα αυτά ενώ ζεις την ανημπόρια μόνος σου.
Και όλα αυτά ενώ και άλλοι ζουν τα ίδια σκατά. Και βλέπεις παντού νέους ανθρώπους σαν και σένα, αλλά και μεγαλύτερους με σκυφτά κορμιά και απελπισμένα πρόσωπα. Και αναρωτιέσαι γιατί αυτός ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου που τάχατες μας εκπροσωπεί, δεν κάνει τίποτα. Τον ακούς να λέει ότι θα καλέσει τις υπηρεσίες, αυτές που ποτέ δεν έρχονται όταν τις θέλεις, να κάνουν έλεγχο. Τον ακούς ότι θα καλέσει του βουλευτές του νομού, αυτούς που όλο θα και θα και θα, για να συζητήσει μαζί τους για το πρόβλημα της ανεργίας. Τον ακούς να λέει ότι αυτός δεν φταίει, αυτός που τόσα χρόνια στρογγυλοκάθεται στην καρέκλα του, αλλά οι εργαζόμενοι που δεν αντιδρούν. Και όλα αυτά που είπε για εμάς τα ανακοίνωσε σαν απλά στατιστικά στοιχεία, σαν νούμερα.
Και όλα αυτά ενώ είμαστε άνθρωποι, εργαζόμενοι. Γιατί είναι δικαίωμά μας η δουλειά. Γιατί δεν μπορούμε να ζούμε με το επίδομα ανεργίας που κι αυτό θα τελειώσει και κανείς δεν μας λέει τι θα γίνει μετά. Γιατί και το επίδομα θέρμανσης δεν μπορεί να μας ζεστάνει. Τρύπες βουλώνουμε με αυτά. Γιατί δεν αρκεί να περιμένουμε την καλή μας τύχη μέσα στη γενικευμένη δυστυχία. Γιατί δεν μπορούν να δίνουν 28 δισ. ευρώ σε 10 τραπεζίτες και σε εμάς ψίχουλα. Γιατί δεν φταίμε εμείς για αυτή την οικονομική κρίση. Όσα μας έλεγαν τόσα χρόνια τα κάναμε. Γιατί δεν θέλουμε να πληρώσουμε εμείς αυτή την κρίση. Και άλλα πολλά.
Να συζητάμε μεταξύ μας. Να οργανωθούμε για να αντιμετωπίσουμε όλοι μαζί τις χειρότερες μέρες. Να πάρουμε τις τύχες στα χέρια μας. Να ζούμε με αξιοπρέπεια. Να δείχνουμε την αλληλεγγύη μας σε όλους τους εργαζόμενους. Να απαιτήσουμε δουλειές και να σταματήσουν όλες οι απολύσεις τώρα.
ΕΝΩΣΗ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ
τηλ. 6976687590
τηλ. 6976687590
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου