Η ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΤΟΥ ΔΕΚΕΜΒΡΗ ΜΑΣ ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΟ ΔΡΟΜΟ
ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΠΩΣ ΠΡΙΝ…
Λίγοι μόνο μήνες έχουν περάσει από τη μεγάλη κοινωνική έκρηξη του Δεκέμβρη, που τάραξε συθέμελα ολόκληρη την Ελλάδα. Με αφορμή τη δολοφονία του 15χρονου Αλέξη, τα αδιέξοδα μιας ολόκληρης γενιάς ακούστηκαν δυνατά από την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη, ως τη Θράκη και την Κρήτη. Η γενιά μας, η «γενιά του φραπέ», βαφτίστηκε ξαφνικά η γενιά των ταραξιών και των επικίνδυνων. Έχουν δίκιο! Είμαστε πλέον επικίνδυνοι γιατί η φωνή μας βρήκε διέξοδο. Νιώσαμε ότι η εξέγερση είναι δίκαιη. Είδαμε ότι είναι εφικτή, ότι τελικά τα πράγματα αλλάζουν.Είδαμε ότι οι κυβερνήσεις, οι ισχυροί, τα ΜΜΕ και όσοι διαμορφώνουν τη ζωή μας φοβήθηκαν! Κατάλαβαν ότι ποτέ ξανά δε θα επιτρέψουμε την άνεση στους σχεδιασμούς τους για ένα μέλλον που μας θεωρεί αναλώσιμα προϊόντα.
Πανικοβάλλαμε τις ηγεσίες της Ευρώπης και προκαλέσαμε όλους τους προοδευτικούς ανθρώπους, ακόμη κι από μακρινές γωνιές του πλανήτη, να χαιρετήσουν τον ξεσηκωμό μας. Αναγκάσαμε όλες τις πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις να πάρουν θέση δίπλα μας ή να τοποθετηθούν εναντίον μας. Η υπόσχεση που δώσαμε τον Δεκέμβρη, ότι δεν ξεχνάμε, ότι συνεχίζουμε, ότι ήρθε η ώρα για τις δικές μας μέρες, πρέπει σήμερα να εκφραστεί.
Η ΚΡΙΣΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΙΑ ΜΑΣ
Κάθε μέρα και με κάθε τρόπο, μας υπενθυμίζουν ότι το σύστημα είναι σε κρίση. Λένε τη μισή αλήθεια. Το σάπιο σύστημά τους παραπαίει! Από πότε όμως έγιναν «εθνική υπόθεση» τα λουκέτα και το ξεζούμισμα των εργαζομένων; Από ποιους «κρίνονται απαραίτητες» οι περικοπές των ήδη πενιχρών μισθών και οι απολύσεις; Γιατί να θυσιαστεί η νεολαία στο βωμό της «εξόδου απ' την κρίση»; Ποιοι θα πληρώσουν τα 28 δις που χαρίζουν στις τράπεζες τη στιγμή που δε δίνουν ούτε 1€ για την παιδεία, την υγεία, τους μισθούς; Ποιοι κατάκλεψαν τα ταμεία, την ίδια στιγμή που προωθούσαν τη σύνταξη στα 70, επειδή «τα ασφαλιστικά ταμεία νοσούν»;
Είναι προκλητικοί! Θέλουν να συναινέσουμε στη σφαγή μας, θέλουν να πληρώσουμε εμείς την κρίση τους. Θέλουν να διαιωνίσουν ένα σύστημα σκανδάλων, διαφθοράς, αναξιοπρέπειας, κερδών για τους λίγους και πείνας για τους πολλούς. Όταν κερδοσκοπούσαν δεν είπαν στους εργαζόμενους «ελάτε να μοιραστούμε τα κέρδη μας». Σήμερα που ζορίζονται, λένε «ελάτε να πληρώσετε την κρίση». Και προσφέρουν μισή δουλειά, μισό μισθό, μισή ζωή.
Εχθρός τους είναι τα δικαιώματα και οι ανάγκες μας. Εχθρός μας είναι οι πολιτικές που τόσα χρόνια οδηγούν νέες γενιές στο περιθώριο και τη χώρα στη χρεωκοπία.
Όμως όσο ζούμε στο πετσί μας τις πολιτικές του αποκλεισμού, της απόγνωσης, της αβεβαιότητας, τόσο πιο οργισμένοι είμαστε. Και η οργή μπορεί να γίνει έκρηξη που θα πάρει και θα σηκώσει όλους αυτούς που τόσα χρόνια μας δουλεύουν, μας κοροϊδεύουν, μας συκοφαντούν. Και στις κραυγές τους για τις θυσίες που πρέπει να κάνει όλη η κοινωνία απαντάμε: Δική σας η κρίση, δική μας η λύση – το σύστημά σας να ανατραπεί.
ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΟΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ
Μπροστά στον κίνδυνο να μάθουμε το δρόμο του αγώνα, να ενώσουμε τις αντιστάσεις, να τους αμφισβητήσουμε, δείχνουν το πραγματικό τους πρόσωπο: Η πιο άγρια καταστολή έρχεται από την πιο αντιλαϊκή κυβέρνηση των τελευταίων χρόνων.
Από το βιτριόλι στο πρόσωπο της μετανάστριας – εργάτριας Κωνσταντίνας Κούνεβα που αντιστάθηκε στο σύγχρονο δουλεμπόριο (υπό τις ευλογίες του κράτους), μέχρι τους άγριους ξυλοδαρμούς ανήλικων μαθητών.
Από τη δίωξη διαδηλωτών με τον τρομονόμο, μέχρι τις απολύσεις εργαζομένων.
Από την ατιμωρησία των «οργάνων της τάξης», μέχρι τους θανάτους των μεταναστών και το χτύπημα των αγροτικών κινητοποιήσεων, η ΝΔ δείχνει ποια είναι η πραγματική θέση της στον περιβόητο «κοινωνικό διάλογο» που τόσο διαφημίζει. Το καλύτερο επιχείρημά της είναι το δακρυγόνο. Υπεύθυνη όμως για την κρίση, για το καθεστώς βαρβαρότητας, για το σκοτεινό μας μέλλον, δεν είναι μόνο η σημερινή κυβέρνηση. Το ΠΑΣΟΚ, υπόσχεται ακριβώς τα ίδια. Άλλωστε δεν μπορούμε να ξεχάσουμε την μπόχα των παλιότερων σκανδάλων, τις πολιτικές της σκληρής λιτότητας, την τεράστια αναδιανομή πλούτου υπέρ των πλούσιων. Αλλά ακόμα και σήμερα πέρα από τις γενικόλογες παρόλες για «δίκαιη κοινωνία», «δημόσια χρηματοδότηση», «υπεράσπιση του εισοδήματος», «πράσινη ανάπτυξη» και πράσινα άλογα, όταν το ΠΑΣΟΚ αναγκάζεται να μιλήσει συγκεκριμένα, αποκαλύπτεται: σφιχτή εισοδηματική πολιτική, στήριξη τραπεζών, σύμφωνο σταθερότητας, λιτότητα…
Εκλεκτός πλέον των ΜΜΕ, ο Γιωργάκης έγινε Γιώργος, χωρίς να μπορεί να πείσει ούτε τον εαυτό του ότι στα 20 χρόνια διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ υπήρχε διαφορετική αντιμετώπιση των εργαζομένων, των φοιτητών, των αγροτών, των ανέργων. Πιστοί πάντα στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές της Ε.Ε. τα δύο κόμματα μοιάζουν σαν δυο σταγόνες νερό κι αλληλοσυμπληρώνονται στο δικομματικό καρτέλ εξουσίας.
ΠΑΙΔΕΙΑ ΚΑΙ ΕΡΓΑΣΙΑ: ΘΥΣΙΑ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ
Η ΔΑΠ και η ΠΑΣΠ, έδωσαν το παρόν για να... διευκολύνουν το ξεπούλημα του δημόσιου πανεπιστημίου στους ιδιώτες, την ισοτίμηση των πτυχίων μας με αυτά των ΚΕΣ, την άρση του ασύλου. Να υπερασπιστούν το νόμο πλαίσιο και να επιταχύνουν την εφαρμογή του. Κι αν δεν τα κατάφεραν όσο θα ήθελαν, είναι γιατί το φοιτητικό κίνημα στάθηκε απέναντι στις πιο επιθετικές επιλογές του κεφαλαίου και της κυβέρνησης.
Να υπερασπίσουμε ακόμη περισσότερο σήμερα το δικαίωμα να σπουδάζουμε δωρεάν, να έχουμε πτυχία με αξία, το μέλλον μας να μην πετιέται στην ανεργία, τη μερική απασχόληση, την ανασφάλεια. Να σηκώσουμε το κεφάλι και να αμφισβητήσουμε το ρόλο του θύματος που το σύστημα μας επιφυλάσσει.
Είμαστε μια γενιά που της ζητάνε τα πάντα: Χιλιάδες πτυχία, λαμπρά μεταπτυχιακά, εργασιακή εμπειρία, μισό μισθό, γεμάτο βιογραφικό, μερική απασχόληση, ευελιξία και ανασφάλεια…
Και είμαστε η ίδια γενιά που δεν της δίνουν τίποτε: Από αυτά έστω που είχαν οι προηγούμενες γενιές. Ο μηχανικός, ο γιατρός, ο εκπαιδευτικός, ο ελεύθερος επαγγελματίας της γενιάς μας θα στενάξει, θα χαρτζηλικώνεται από τη μάνα του, θα μένει στο πατρικό του, δεν θα μπορεί να σχεδιάσει τη ζωή του... Αυτό δεν είναι ζωή, είναι βασανιστική επιβίωση.
ΜΕ ΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ
Είμαστε με την αριστερά των αγώνων, της εξέγερσης, της ενότητας. Την αριστερά που δίνει κάθε μικρή και μεγάλη μάχη αλλά κυρίως, που θέλει να δώσει τις επόμενες από καλύτερες θέσεις. Και για αυτό, επιμένουμε στο κάλεσμά μας σε όλες τις δυνάμεις του κινήματος: Να ενωθούμε σε μια γραμμή πραγματικής ανυπακοής. Να συγκροτήσουμε ένα μπλοκ, που θα αποσπά διαρκώς δυνάμεις από τον αντίπαλο, που θα χρησιμοποιεί κάθε ευκαιρία να τον χτυπήσει, που θα πείθει και θα βοηθά όλο και περισσότερο κόσμο να περάσει από το αυθόρμητο στο οργανωμένο και το μόνιμο. Γιατί μόνο έτσι μπορούμε να ξεπεράσουμε τις αδυναμίες που αναδείχθηκαν το Δεκέμβρη και να παίξουμε το ρόλο του πυροκροτητή, όχι του παρατηρητή. Γιατί την ώρα που ο αντίπαλος συσπειρώνει όλες του τις εφεδρείες, είναι αυτοκτονία για το κίνημα, η κάθε ανθενωτική λογική που διαιρεί αντί να ενώνει το λαό, τη νεολαία, τους προοδευτικούς ανθρώπους, το κίνημα. Στον καιρό της κρίσης που το σύστημα γίνεται ακόμη πιο καταστροφικό και επικίνδυνο, η αριστερά δεν έχει την πολυτέλεια να φτιασιδώνεται μπροστά στον καθρέφτη της. Δίπλα και μέσα στο λαό και τους νέους να καλέσει σε συσπείρωση και ενότητα. Η Αριστερή Ενότητα μέσα στο φοιτητικό κίνημα συγκροτήθηκε και παλεύει για μια τέτοια μεγάλη, πλατιά ενότητα της αριστεράς. Ο ΣΥΡΙΖΑ μέσα στην κοινωνία συγκροτήθηκε και παλεύει για μια τέτοια συσπείρωση που θα μπορεί να ανατρέψει τους συσχετισμούς που μοιάζουν να περιγελούν τις προσδοκίες μας.
ΑΥΤΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΔΕΝ ΜΑΣ ΑΞΙΖΕΙ!
Ο Δεκέμβρης ανέδειξε με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο ότι διεκδικούμε μια διέξοδο, μια άλλη πολιτική, ένα διαφορετικό αύριο! Και δε γίνεται να μπαλώσεις ένα κουρέλι. Το σύστημά τους αποδεικνύει κάθε μέρα ότι γεννάει πόλεμο, φτώχεια και εξαθλίωση. Όσο κι αν θέλουν συνεχίσουμε να αποτελούμε την καύσιμη ύλη στη μηχανή τους, ξέρουμε ότι αυτός ο κόσμος μπορεί και πρέπει να αλλάξει! Δεν μας πείθουν πια οι νεοφιλελεύθερες επιλογές που παρουσιάζονται σαν μονόδρομοι, δεν μας πείθουν ότι δε γίνεται αλλιώς, δε μας αφήνει αδιάφορους η βαρβαρότητα. Όσο κι αν δίνουν μάχη για να θάψουν την ιδέα ενός κόσμου χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, ξεχνούν πως είναι σπόρος και φυτρώνει! Κόντρα σ’ ένα γενοκτονικό σύστημα, που βρίσκεται συνεχώς σε κρίση, σήμερα φωνάζουμε ακόμη δυνατότερα: «Αναχρονισμός ο καπιταλισμός, ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός!»
Για να μην πληρώσουμε την κρίση τους
Για την ανατροπή του νεοφιλελευθερισμού
Για μια μεγάλη πολιτική και κοινωνική αλλαγή
Για μια ζωή με δικαιώματα
Γιατί η απάντηση στην κρίση του συστήματος είναι η ανατροπή του
Συμμετέχουμε στην:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου