Βρισκόμαστε 3 μήνες από την εξέγερση του ΔΕΚΕΜΒΡΗ και ένα μήνα από τον αγώνα των αγροτών. Αγώνες που ξέσπασαν σε περιβάλλον παγκόσμιας κρίσης, όχι μόνο οικονομικής αλλά γενικότερης κρίσης του συστήματος, όπου στόχος για να ξεπεραστεί δεν είναι παρά η ένταση της καταπίεσης μεγάλων κομματιών της Ελληνικής κοινωνίας.
Σε περιόδους οικονομικής κρίσης η νεολαία αποτελεί ζωντανό πειραματόζωο για να δοκιμαστούν οι αλλαγές στην εργασία, για να εφαρμοστούν οι οδηγίες και οι αντεργατικοί νόμοι για να ξεπεραστεί η κρίση. Οι εργασιακές σχέσεις της ευελιξίας, της μαύρης και ανασφάλιστης εργασίας, της οποιαδήποτε καινοτομίας εφαρμόζονται πρώτα και κύρια στη νεολαία. Αν σήμερα η νεολαία σαν νέα γενιά εργαζομένων είναι αυτή που απορρίπτεται πιο εύκολα, είναι πρώτη στους δείκτες ανεργίας και φτώχιας, κατέχει τα μεγαλύτερα ποσοστά ανεργίας μακράς περιόδου (πάνω από ένα χρόνο), ας φανταστούμε τι θα σημαίνει για την Ελληνική νεολαία το μεγάλο κύμα απολύσεων που ήδη έχει ξεκινήσει και οι αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις λόγω της οικονομικής κρίσης.
Η Ελληνική οικονομία βουλιάζει όλο και περισσότερο αδυνατώντας να αντεπεξέλθει στην παγκόσμια κρίση λόγω των νεοφιλελεύθερων επιλογών των κομμάτων εξουσίας ΝΔ και ΠΑΣΟΚ δυσκολεύοντας ακόμα περισσότερο με τις ίδιες στην ουσία επιλογές που προτείνουν σαν μέσο εξόδου της κρίσης. Η εικόνα διάλυσης πια αφορά το σύνολο της οικονομικής και κοινωνικής ζωής. Τα λουκέτα και κατά συνέπεια οι απολύσεις έχουν αυξήσει δραματικά την εμφάνιση τους το 2ο εξάμηνο του 2008, όπου έκλεισαν 2000 εταιρίες έναντι 500 του πρώτου εξαμήνου, ενώ ταυτόχρονα μειώθηκαν και οι ενάρξεις επιχειρήσεων κατά 35%. Μεγάλες επιχειρήσεις είτε να κλείσουν, είτε να μεταναστεύσουν σε περιοχές χαμηλότερου κόστους εργασίας (άρα και μεγαλύτερου κέρδους). Παράλληλα συνεχίζεται το ξεπούλημα της του δημοσίου πλούτου, με την εκποίηση λιμανιών του Πειραιά και της Θεσσαλονίκης, της Ολυμπιακής, της ΕΥΔΑΠ και της ΔΕΗ. Η ανατίναξη της δημόσιας υγείας, των ασφαλιστικών ταμείων και των εργασιακών σχέσεων καθώς και η νέα φοροεπιδρομή συμπληρώνει την εικόνα διάλυσης.
Πλάι στο βούλιασμα της Ελληνικής οικονομίας, γεγονός που αναιρεί τις διακηρύξεις της κυβέρνησης για θωρακισμένη οικονομία, έρχεται και το μοίρασμα δισεκατομμυρίων στις τράπεζες, η εξαγγελία αμυντικών δαπανών που φτάνουν τα 5δις, ενώ για τους εργαζόμενους προβλέπεται πάγωμα μισθών, νέα φοροεπιδρομή, περισσότερη ευελιξία, ανεργίας κτλ.
Η παιδεία έχει γίνει ένα εργοστάσιο που παράγονται μαζικά νέοι πτυχιούχοι – αμόρφωτοι μεν – φτηνοί εργαζόμενοι δε, χρησιμοποιώντας την κατάρτιση, τη δια βίου εκπαίδευση και την εντατικοποίηση των σπουδών. Αυτά σημαίνουν διαλέξεις, σεμινάρια, συνέδρια, όπου η νεολαία θα πρέπει να παρακολουθεί διαρκώς, ενώ με την εντατικοποίηση, την πειθάρχηση φτιάχνεται το προφίλ του νέου – ρομπότ. Η εικόνα συμπληρώνεται από την από την εμπορευματοποίηση της παιδείας και το ξεπούλημα στις επιχειρήσεις, με την ισοτίμηση των πτυχίων των ΑΕΙ – ΤΕΙ με αυτά των ΚΟΛΕΓΙΩΝ που εξαφανίζουν τα όποια επαγγελματικά δικαιώματα υπήρχαν έως σήμερα καταργώντας επίσης έμμεσα το Άρθρο 16 που απαγόρευσε τη λειτουργία των ιδιωτικών Πανεπιστημίων.
Η απάντηση μας στην πραγματικότητα της κρίσης και την αγριότητα αυτού του συστήματος, δεν μπορεί παρά να έχει το χαρακτήρα κινήματος και εξέγερσης. Δεν μένει παρά να προετοιμάσουμε τους όρους για νέα ξεσπάσματα. Να αναζωπυρώσουμε τις μαζικές διαδικασίες σε όλους τους μαζικούς μας χώρους. Να ορίσουμε τους αντιπάλους μας, το πολιτικό καρτέλ του δικομματισμού, τα κόμματα της συναίνεσης. Να πιάσουμε το νόημα του Δεκέμβρη, του αγώνα των αγροτών, των 3 εκατομμυρίων απεργών στη Γαλλία, της διαδήλωσης των 700.000 εργατών της γειτονικής Ιταλίας. Να ακουστεί δυνατα:
Δε θα πληρώσουμε εμείς την κρίση τους!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου