Συ­νέ­ντευ­ξη με την Τζοά­να Μορ­τά­γκουα, στέ­λε­χος του Μπλό­κο της Αρι­στε­ράς

ΟΙ ΕΡ­ΓΑ­ΖΟ­ΜΕ­ΝΟΙ ΔΕΝ ΤΡΕ­ΦΟΥΝ ΑΥ­ΤΑ­ΠΑ­ΤΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ «Ε­ΠΙ­ΜΗ­ΚΥ­ΝΣΗ» ΠΟΥ ΔΟ­ΘΗ­ΚΕ ΣΤΗ ΛΙ­ΣΑ­ΒΟ­ΝΑ

Μπο­ρεί η τρόι­κα να έ­δω­σε πα­ρά­τα­ση ε­νός χρό­νου στην Πορ­το­γα­λία για την ε­πί­τευ­ξη των δη­μο­σιο­νο­μι­κών στό­χων, ω­στό­σο η δή­λω­ση του Πά­σος Κοέ­λιο «οι θυ­σίες δεν έ­χουν α­κό­μα ο­λο­κλη­ρω­θεί», εί­ναι εν­δει­κτι­κή για την α­πο­τυ­χία της πο­λι­τι­κής της τρόι­κας στην Πορ­το­γα­λία». Η πορ­το­γα­λι­κή Ένω­ση Συ­νταγ­μα­το­λό­γων αμ­φι­σβη­τεί τη νο­μι­μό­τη­τα των μέ­τρων, την Πέ­μπτη ε­κα­το­ντά­δες δια­δη­λω­τές έ­φτα­σαν ως την πρω­θυ­πουρ­γι­κή κα­τοι­κία φω­νά­ζο­ντας «κλέ­φτης», ε­νώ συν­δι­κά­τα και κόμ­μα­τα της α­ρι­στε­ράς ε­τοι­μά­ζο­νται για κι­νη­το­ποιή­σεις. Για τις ε­ξε­λί­ξεις μι­λή­σα­με με την συ­ντρό­φισ­σα Τζοά­να Μορ­τά­γκουα, μέ­λος
του πο­λι­τι­κού γρα­φείου του Μπλό­κο της Αρι­στε­ράς.

Τη συ­νέ­ντευ­ξη πή­ρε
ο Δη­μή­τρης Γκι­βί­σης

Με­τά τα νέα μέ­τρα λι­τό­τη­τας φαί­νε­ται ό­τι μπαί­νου­με σε έ­να πο­λι­τι­κά καυ­τό φθι­νό­πω­ρο.
Ναι, θα έ­χου­με έ­να πο­λύ καυ­τό φθι­νό­πω­ρο. Ήδη το Σάβ­βα­το (ση­μ: χτες) θα έ­χου­με τε­ρά­στιες δια­δη­λώ­σεις σε 26 του­λά­χι­στον πό­λεις και πε­ρι­μέ­νου­με ι­σχυ­ρή λαϊκή κι­νη­το­ποίη­ση. Οι δια­δη­λώ­σεις γί­νο­νται με το σύν­θη­μα: «Τσα­κί­στε την τρόι­κα, θέ­λου­με τη ζωή μας πί­σω», με­τά α­πό κά­λε­σμα κοι­νω­νι­κών α­κτι­βι­στών, ε­πι­σφα­λών ερ­γα­ζο­μέ­νων και προ­σω­πι­κο­τή­των που α­ντι­τί­θε­ται στις πο­λι­τι­κές της λι­τό­τη­τας. Το Μπλό­κο υ­πο­στη­ρί­ζει πλή­ρως αυ­τόν τον α­γώ­να. Ας ελ­πί­σου­με ό­τι αυ­τό θα εί­ναι το με­γά­λο ση­μείο κα­μπής κα­τά των πο­λι­τι­κών λι­τό­τη­τας της τρόι­κας. Το συν­δι­κα­λι­στι­κό κί­νη­μα ορ­γα­νώ­νει ε­πί­σης α­γώ­νες ε­νά­ντια στην κυ­βέρ­νη­ση. Στις 29 Σε­πτεμ­βρίου θα γί­νει ε­θνι­κή δια­δή­λω­ση των ερ­γα­ζο­μέ­νων και α­πό 5 - 13 Οκτω­βρίου με­γά­λη εκ­στρα­τεία κα­τά της α­νερ­γίας. Επι­πλέ­ον, υ­πάρ­χει η πρό­τα­ση για μια γε­νι­κή α­περ­γία, η τρί­τη κα­τά σει­ρά ε­να­ντίον αυ­τής της κυ­βέρ­νη­σης, και η πίε­ση γί­νε­ται ό­λο και ι­σχυ­ρό­τε­ρη. Πρέ­πει να το­νί­σω ό­τι η κοι­νω­νι­κή υ­πο­στή­ρι­ξη της κυ­βέρ­νη­σης γί­νε­ται ό­λο και πιο εύ­θραυ­στη. Εκτός α­πό τα συν­δι­κά­τα και τα α­ρι­στε­ρά κόμ­μα­τα, εκ­κλη­σια­στι­κοί η­γέ­τες και πρώην η­γέ­τες του PSD και CDS/PP α­σκούν κρι­τι­κή που συ­νε­χώς ε­ντεί­νε­ται, ε­πει­δή η α­πο­τυ­χία των πο­λι­τι­κών λι­τό­τη­τας εί­ναι προ­φα­νής. Εί­ναι σα­φές ό­τι βα­δί­ζου­με στο ί­διο μο­νο­πά­τι με την Ελλά­δα, και οι θέ­σεις μας εί­ναι ό­λο και ι­σχυ­ρό­τε­ρες. Πριν α­πό έ­να χρό­νο λί­γοι κα­τά­λα­βαν την πρό­τα­ση της ε­πα­να­δια­πραγ­μά­τευ­σης, τώ­ρα ο κα­θέ­νας την βλέ­πει ως α­να­πό­φευ­κτη.

Η πορ­το­γα­λι­κή κοι­νω­νία πώς α­ντι­δρά στις α­παι­τή­σεις της τρόι­κας; Σε έ­να κεί­με­νό σου τον Ιού­νιο, έ­γρα­φες ό­τι «οι ελ­λη­νι­κές ε­κλο­γές α­νέ­δει­ξαν το τε­ρά­στιο κε­νό στη συ­ναί­νε­ση α­πέ­να­ντι στην πο­λι­τι­κή της λι­τό­τη­τας που κυ­ριαρ­χεί στην Ευ­ρώ­πη».
Η υ­πο­μο­νή του πορ­το­γα­λι­κού λα­ού ε­ξαν­τλεί­ται. Αν στο πα­ρελ­θόν υ­πήρ­χε μια προσ­δο­κία για κυ­βερ­νη­τι­κές λύ­σεις, σή­με­ρα έ­χει ε­ξα­νε­μι­στεί. Οι άν­θρω­ποι κά­νουν θυ­σίες πε­ρι­μέ­νο­ντας λύ­σεις και τί­πο­τα δεν βελ­τιώ­νε­ται. Η κοι­νω­νι­κή πίε­ση εί­ναι τό­σο ι­σχυ­ρή, που α­κό­μα και το Σο­σια­λι­στι­κό Κόμ­μα προ­σπα­θεί να α­πο­χω­ρή­σει προ­φα­νώς α­πό τη στή­ρι­ξη της κυ­βέρ­νη­σης. Μπο­ρού­με να πού­με ό­τι η πορ­το­γα­λι­κή κοι­νω­νία πλη­σιά­ζει το «ση­μείο κα­μπής». Ενα­πό­κει­ται στην α­ρι­στε­ρά να α­ξιο­ποιή­σει τη δυ­να­τό­τη­τα να δώ­σει ε­ναλ­λα­κτι­κές λύ­σεις για την κρί­ση και να κα­τευ­θύ­νει τις δια­μαρ­τυ­ρίες σε μια α­ρι­στε­ρή ε­ναλ­λα­κτι­κή λύ­ση δια­κυ­βέρ­νη­σης, που θα αρ­νη­θεί τη συμ­φω­νία με την τρόι­κα.

Θεω­ρείς ό­τι μπο­ρεί στην πα­ρού­σα φά­ση η κοι­νω­νι­κή α­γα­νά­κτη­ση να εκ­φρα­στεί με μια τέ­τοια δυ­να­μι­κή που θα κα­θο­ρί­σει α­πο­φα­σι­στι­κά τις ε­ξε­λί­ξεις;
Ναι, δεν πε­ρι­μέ­νου­με μό­νο μια αλ­λα­γή, αλ­λά έ­να πραγ­μα­τι­κό τσου­νά­μι που θα ε­πη­ρεά­σει α­πο­φα­σι­στι­κά την πο­ρεία της χώ­ρας. Αυ­τός εί­ναι ο μό­νος τρό­πος. Εμείς κά­νου­με το κα­λύ­τε­ρο δυ­να­τό μέ­σα στο κοι­νο­βού­λιο, αλ­λά η α­πά­ντη­ση δί­νε­ται πά­ντα στους δρό­μους. Αυ­τό θα μας δώ­σει μια τε­ρά­στια ευ­θύ­νη. Εί­μα­στε έ­τοι­μοι να οι­κο­δο­μή­σου­με μια ε­ναλ­λα­κτι­κή λύ­ση που μπο­ρεί να εί­ναι ο πυ­ρή­νας μιας α­ρι­στε­ρής κυ­βέρ­νη­σης.

Ο Φραν­σί­σκο Λού­κα μί­λη­σε για «μέ­τρα που θα αλ­λά­ζουν την κοι­νω­νι­κή πραγ­μα­τι­κό­τη­τα» και α­να­φέρ­θη­κε σε «οι­κο­νο­μι­κό πρα­ξι­κό­πη­μα που μειώ­νει τη δη­μο­κρα­τία». Απέ­να­ντι σε αυ­τήν την ά­γρια τα­ξι­κή πο­λι­τι­κή πώς ε­τοι­μά­ζε­ται να α­πα­ντή­σει το Μπλό­κο;
Από την πρώ­τη στιγ­μή της πα­ρέμ­βα­σης της τρόι­κας, εί­πα­με ό­τι αυ­τή η πο­λι­τι­κή θα ο­δη­γή­σει σε πε­ρισ­σό­τε­ρο χρέ­ος, φτώ­χεια, κοι­νω­νι­κή α­νι­σό­τη­τα και πτώ­χευ­ση. Συ­νε­χί­ζου­με να την κα­ταγ­γέλ­λου­με πα­ντού αυ­τήν την πο­λι­τι­κή. Από το κοι­νο­βού­λιο, μέ­χρι τους δρό­μους με τα συν­δι­κά­τα και τα κοι­νω­νι­κά κι­νή­μα­τα. Έχου­με έ­να οι­κο­νο­μι­κό πρό­γραμ­μα και μια σει­ρά ε­ναλ­λα­κτι­κών πο­λι­τι­κών, που εί­ναι πα­ρό­μοιες με αυ­τές που προ­τεί­νει ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Μοι­ρα­ζό­μα­στε την ε­πί­θε­ση, μοι­ρα­ζό­μα­στε και τις λύ­σεις.

Απέ­να­ντι στην ε­πι­μή­κυν­ση του χρό­νου που δό­θη­κε, ή στη «λύ­ση» της νέ­ας οι­κο­νο­μι­κής βοή­θειας που α­κού­γε­ται α­πό στε­λέ­χη του κυ­βερ­νη­τι­κού συ­να­σπι­σμού PSD και CDS/PP, ε­σείς ορ­θά α­πα­ντά­τε ό­τι το ου­σια­στι­κό πο­λι­τι­κό ζή­τη­μα εί­ναι η αλ­λα­γή της συ­ντα­γής. Ποια εί­ναι τα κυ­ριό­τε­ρα ση­μεία της πο­λι­τι­κής που προ­τεί­νε­τε;
Στην Πορ­το­γα­λία και στην Ελλά­δα, εί­ναι γνω­στό ό­τι κα­νέ­να πρό­γραμ­μα «διά­σω­σης» α­πό την τρόι­κα δεν θα σώ­σει την οι­κο­νο­μία. Οι ε­λίτ και οι πο­λι­τι­κές που μας έ­φε­ραν σε αυ­τή την κοι­νω­νι­κή κα­τα­στρο­φή, δεν μπο­ρούν να φέ­ρουν τις λύ­σεις. Έχου­με προ­τεί­νει τη ρή­ξη με το μνη­μό­νιο, τη δια­γρα­φή του χρέ­ους κα­τά 60% και ε­πα­να­δια­πραγ­μά­τευ­ση του υ­πο­λοί­που, την αύ­ξη­ση της φο­ρο­λο­γίας του κε­φα­λαίου και την ε­θνι­κο­ποίη­ση των τρα­πε­ζών. Έχου­με υ­ψώ­σει τις φω­νές μας ε­νά­ντια στις ευ­ρω­παϊκές πο­λι­τι­κές, ζη­τώ­ντας την αλ­λη­λεγ­γύη και μια νέα Ευ­ρώ­πη της συ­νερ­γα­σίας και της ι­σό­τη­τας, με την κε­ντρι­κή τρά­πε­ζα υ­πό δη­μο­κρα­τι­κό έ­λεγ­χο, με στή­ρι­ξη στις πο­λι­τι­κές α­πα­σχό­λη­σης. Πρέ­πει να υ­πάρ­χει μια κοι­νω­νι­κή α­πά­ντη­ση στα προ­βλή­μα­τα του χρέ­ους, για να μην εί­μα­στε υ­πο­χεί­ρια των α­γο­ρών. Η α­πά­ντη­ση πρέ­πει να εί­ναι ευ­ρω­παϊκή. Ένας α­πό τους με­γά­λους α­γώ­νες μας εί­ναι ε­νά­ντια στην ι­διω­τι­κο­ποίη­ση του δη­μό­σιου το­μέα και υ­πέρ του κρά­τους πρό­νοιας. Αυ­τές οι πο­λι­τι­κές προ­σπα­θούν να ποι­νι­κο­ποιή­σουν τη φτώ­χεια και την ε­γκα­τά­λει­ψη χι­λιά­δων αν­θρώ­πων χω­ρίς δου­λειά και κοι­νω­νι­κή πρό­νοια. Πε­ρισ­σό­τε­ροι α­πό 300.000 άν­θρω­ποι εί­ναι σε αυ­τή την κα­τά­στα­ση. Έχου­με προ­τεί­νει την αύ­ξη­ση του ε­πι­δό­μα­τος α­νερ­γίας, έ­χου­με κά­νει προ­τά­σεις σχε­τι­κά με τα δι­καιώ­μα­τα των ΛΟ­Α­Τ, των γυ­ναι­κών, την προ­στα­σία του πε­ρι­βάλ­λο­ντος κ.λπ.

Το PS (Σο­σια­λι­στι­κό Κόμ­μα) εί­πε ό­τι δια­φω­νεί με τα μέ­τρα λι­τό­τη­τας. Θεω­ρείς ό­τι εί­ναι μια κί­νη­ση τα­κτι­κής, ή υ­πάρ­χει πίε­ση α­πό τη βά­ση του;
Το PS δεν εί­ναι α­ντί­θε­το με τις πο­λι­τι­κές της λι­τό­τη­τας, α­να­φέ­ρε­ται μό­νο σε πιο «ή­πια» μέ­τρα λι­τό­τη­τας. Γνω­ρί­ζου­με πως αυ­τή εί­ναι μια α­ντι­φα­τι­κή και α­να­κό­λου­θη θέ­ση ό­σον α­φο­ρά την κοι­νω­νι­κή και οι­κο­νο­μι­κή κα­τά­στα­ση. Το πρό­βλη­μα δεν εί­ναι μό­νο οι δό­σεις των μέ­τρων, εί­ναι η ί­δια η λι­τό­τη­τα. Η η­γε­σία του PS δεν ή­ταν πο­τέ δια­θέ­σι­μη να σπά­σει τη συμ­φω­νία της τρόι­κας. Οι λί­γες φω­νές που έ­χουν υ­πο­στη­ρί­ξει δια­φο­ρε­τι­κές πο­λι­τι­κές υ­πο­τι­μή­θη­καν και α­γνοή­θη­καν. Πρέ­πει να υ­πεν­θυ­μί­σου­με ό­τι το PS ή­ταν αυ­τό που προ­σκά­λε­σε την τρόι­κα. Τε­λευ­ταία το PS έ­χει α­νε­βά­σει τους τό­νους της κρι­τι­κής ε­νά­ντια στα μέ­τρα που λαμ­βά­νο­νται α­πό την κυ­βέρ­νη­ση, αλ­λά έ­χει υ­πο­στη­ρί­ξει ό­λους τους νό­μους αυ­τής της κυ­βέρ­νη­σης, συ­μπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νων των α­ντιερ­γα­τι­κών νό­μων που κά­νουν ευ­κο­λό­τε­ρες τις α­πο­λύ­σεις ερ­γα­ζο­μέ­νων. Μπο­ρεί να προ­σπα­θή­σουν να κά­νουν μια κί­νη­ση τα­κτι­κής α­πέ­να­ντι στην κυ­βέρ­νη­ση, αλ­λά βλέ­πουν την λι­τό­τη­τα ως διέ­ξο­δο α­πό την κρί­ση και την υ­πο­στη­ρί­ζουν. Στη Γαλ­λία και την Ολλαν­δία εί­δα­με πως δια­ψεύ­δο­νται οι προσ­δο­κίες. Το PS, ό­ταν ή­ταν στην κυ­βέρ­νη­ση έ­κα­νε πε­ρισ­σό­τε­ρες ι­διω­τι­κο­ποιή­σεις α­πό τα δε­ξιά κόμ­μα­τα.

Το τε­λευ­ταίο διά­στη­μα αυ­ξά­νο­νται οι α­νη­συ­χίες για το μέλ­λον της ευ­ρω­ζώ­νης. Πώς το­πο­θε­τεί­ται το Μπλό­κο σε αυ­τή τη συ­ζή­τη­ση;
Η ευ­ρω­ζώ­νη δεν μπο­ρεί να συ­νε­χί­σει με αυ­τόν τον τρό­πο. Δια­φο­ρε­τι­κά θα ε­κρα­γεί. Συ­νε­χί­ζου­με να υ­πο­στη­ρί­ζου­με τη δια­τή­ρη­ση ό­λων των χω­ρών στην ευ­ρω­ζώ­νη. Εί­ναι ό­μως α­πα­ραί­τη­το να αλ­λά­ξει ο ρό­λος της Ε­ΚΤ, στην ο­ποία δί­νε­ται η «α­νε­ξαρ­τη­σία» να τι­μω­ρεί σκλη­ρά τις πε­ρι­φε­ρεια­κές χώ­ρες. Η α­πο­χώ­ρη­ση α­πό το ευ­ρώ θα ή­ταν τώ­ρα κοι­νω­νι­κή κα­τα­στρο­φή, αλ­λά δεν υ­πάρ­χει ε­πί­σης λύ­ση σε αυ­τήν την ΕΕ. Αρνού­μα­στε τη Συν­θή­κη της Λι­σα­βό­νας και ό­λα το ευ­ρω­παϊκό οι­κο­δό­μη­μα που μας ο­δή­γη­σε σε αυ­τή την κρί­ση. Αρνού­μα­στε την σχέ­ση με­τα­ξύ της Ε. Ε. και του ΝΑ­ΤΟ. Κα­λού­με για μια πραγ­μα­τι­κά συ­στα­τι­κή δια­δι­κα­σία για την οι­κο­δό­μη­ση μιας δη­μο­κρα­τι­κής έ­νω­σης. Κα­λού­με για μια Ευ­ρώ­πη των λαών, α­ντί της Ευ­ρώ­πης του κε­φα­λαίου. Αυ­τό ση­μαί­νει ό­τι πρέ­πει να αρ­νη­θού­με τη δη­μο­σιο­νο­μι­κή συν­θή­κη και ό­λα τα μέ­τρα της λι­τό­τη­τας.

Η Εθνι­κή Συν­διά­σκε­ψη του Μπλό­κο θα γί­νει τον Νοέμ­βριο. Πώς προ­ε­τοι­μά­ζε­στε για αυ­τή­ν;
Αυ­τό το διά­στη­μα ε­τοι­μά­ζου­με το ο­λο­κλη­ρω­μέ­νο πρό­γραμ­μα, ώ­στε να εί­μα­στε η ε­ναλ­λα­κτι­κή λύ­ση στις ε­πό­με­νες ε­κλο­γές. Κα­τά την ά­πο­ψή μας, εί­ναι α­πα­ραί­τη­το να οι­κο­δο­μή­σου­με μια κοι­νω­νι­κή πλειο­ψη­φία που θα σπά­σει τις πο­λι­τι­κές του μνη­μο­νίου. Αυ­τό ση­μαί­νει μια ρή­ξη στην κοι­νω­νι­κή βά­ση στή­ρι­ξης του PS και έ­ναν ου­σια­στι­κό διά­λο­γο με το Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμ­μα. Εί­μα­στε δια­θέ­σι­μοι και έ­τοι­μοι για αυ­τήν την πρό­κλη­ση. Ένα άλ­λο βα­σι­κό θέ­μα κα­τά τη σύ­ντα­ξη και συ­ζή­τη­ση των θέ­σεων μας, εί­ναι η α­νά­γκη οι­κο­δό­μη­σης μιας δια­φο­ρε­τι­κής Ευ­ρώ­πης. Εί­μα­στε αλ­λη­λέγ­γυοι με τον ελ­λη­νι­κό λαό και έ­χου­με μά­θει πολ­λά α­πό τον α­γώ­να του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Μα­ζί με πολ­λά κόμ­μα­τα και κι­νή­μα­τα στην Ευ­ρώ­πη, θέ­λου­με να κά­νου­με μια πραγ­μα­τι­κή αλ­λα­γή και εί­μα­στε έ­τοι­μοι για αυ­τό.
ΠΗΓΗ: epohi.gr