Αγωνίες στη χώρα του... Ισπανιστάν

Τι τρέχει στην Ισπανία, την τέταρτη οικονομία της Ευρωζώνης, που εδώ και μια εβδομάδα προσέφυγε για χρηματοδότηση στους εταίρους της; Μια πρώτη πρόχειρη απάντηση μπορεί να πάρει κανείς κάνοντας ζάπινγκ στην ισπανική τηλεόραση, στα… ψιλά των ειδήσεων.

Εικόνα πρώτη: Αποκλεισμένες εθνικές οδοί, πηχτός μαύρος καπνός από τα φλεγόμενα οδοφράγματα, διμοιρίες της αστυνομίας με κλομπ απέναντι σε εξοργισμένους εργάτες ορυχείων με μολότοφ. Στη μέση του πουθενά, στην επαρχία Αστούριας, πλάι στα δάση με τους ευκαλύπτους. Εδώ και δύο εβδομάδες οι ανθρακωρύχοι της Αστούριας
απεργούν και διαδηλώνουν.

Ο ρεπόρτερ επισημαίνει ότι επί μέρες οι διαδηλώσεις ήταν απόλυτα φιλειρηνικές, τις τελευταίες μέρες, όμως, κάθε τρεις και λίγο ξεσπάνε επεισόδια. Οι εργάτες διαμαρτύρονται για τη μείωση των επιδοτήσεων στα ορυχεία στο πλαίσιο των μέτρων λιτότητας της κυβέρνησης Ραχόι. Διαμαρτύρονται για τις σχεδιαζόμενες περικοπές θέσεων εργασίας, σε μια χώρα που η ανεργία έχει «χτυπήσει» το 25%.

Εικόνα δεύτερη: Βαρκελώνη, δυο βήματα από την Πλάθα ντε Καταλούνια, την κεντρική πλατεία της πόλης. Μερικές δεκάδες γείτονες μαζεμένοι προσπαθούν να εμποδίσουν την έξωση του διπλανού τους από το διαμέρισμά του. Ο μεσόκοπος πατέρας δύο παιδιών δεν καταφέρνει να πληρώσει τις δόσεις του στεγαστικού δανείου, η τράπεζα τον βγάζει από το σπίτι, σε λίγες μέρες θα το βγάλει στο σφυρί. Όπως δεκάδες χιλιάδες άλλα διαμερίσματα ανθρώπων που έχασαν τη δουλειά τους και δεν μπορούν πια να πληρώνουν.
Τρεις αστυνομικοί παρακολουθούν με διακριτικότητα τη συγκέντρωση, έτοιμοι να επέμβουν εάν κάποιος επιτεθεί στον δικαστικό κλητήρα. Επίθεση δεν γίνεται. Η οθόνη καδράρει στο πετρωμένο πρόσωπο του μέχρι χθες ιδιοκτήτη.

Εικόνα τρίτη: Μαδρίτη, στην καρδιά της Πλάθα Μαγιόρ. Πλάι στους ξεροψημένους από τον ήλιο τουρίστες, μικρές παρέες νέων κάνουν καθιστικές διαδηλώσεις. Η δέσμευση της Ευρωζώνης να δανείσει 100 δισεκατομμύρια ευρώ στην ισπανική κυβέρνηση για να σώσει τις τράπεζες δεν λειτούργησε... λυτρωτικά γιʼ αυτούς. «Είναι άδικο να δίνουν λεφτά στις τράπεζες και την ίδια ώρα να συρρικνώνουν το κοινωνικό κράτος» λέει μια νεαρή λογίστρια, άνεργη για δεύτερη χρονιά, όπως και οι μισοί συνομήλικοί της στην Ισπανία.

Και ο διπλανός της, που έχει φτάσει στην πρωτεύουσα από την Ανδαλουσία, δηλώνει στη ρεπόρτερ: «Μόλις προχθές μου τηλεφώνησαν από το ταμιευτήριο της πόλης μου για να μου πουλήσουν πιστωτική κάρτα και στεγαστικό δάνειο, ενώ ξέρουν ότι ζω με τα 600 ευρώ του ταμείου ανεργίας. Ποιες τράπεζες πάνε να σώσουν»;

Εικόνα τέταρτη: Σκιτσάκια που δείχνουν πώς στήθηκε η φούσκα των ακινήτων, πώς στήνεται η διάσωση των τραπεζών. Δημιουργός του είναι το νέο αστέρι στην Ισπανία της κρίσης, ο νεαρός άνεργος αρχιτέκτονας Άλεξ Σαλό. Αφού κανείς δεν τον πληρώνει για να σχεδιάζει σπίτια, βγάζει το μεράκι του σχεδιάζοντας κόμικς. Το «Ισπανιστάν», ένα άλμπουμ που κάνει θραύση στο Ίντερνετ, είναι το τελευταίο δημιούργημά του. Μια σκληρή και εξαιρετικά απλή ανάλυση για το πώς η Ισπανία έφτασε ως εδώ.

Εμβόλιμα στα σκιτσάκια του ο κάμεραμαν ρίχνει πλάνα από τον «εφιάλτη σε μπετόν», από τους αμέτρητους νέους οικισμούς που ορθώθηκαν στα περίχωρα των πόλεων για να στεγάσουν την ευτυχία των νέων ζευγαριών και σήμερα σαπίζουν άδειοι. Τα διαμερίσματα αυτά είτε δεν πουλήθηκαν ποτέ είτε άδειασαν καθώς ενοικιαστές και ιδιοκτήτες αναγκάστηκαν ελλείψει χρημάτων να επιστρέψουν στην οικογενειακή εστία.
Το όνειρο του Σαλό είναι να γίνει πάλι το “Ισπανιστάν” Ισπανία. Αλλά δεν ελπίζει στον Μαριάνο Ραχόι. «Προτεραιότητα της κυβέρνησης είναι οι τράπεζες, όχι να κάνει κάτι για την ανεργία. Και με τις τράπεζες η αγωνία τους είναι να σώσουν τους δικούς τους. Τόσα ταμιευτήρια συγχώνευσαν τον τελευταίο χρόνο, τόσους υπαλλήλους απέλυσαν, αλλά ούτε ένας διευθυντής δεν τους φάνηκε παραπανίσιος» λέει και παράλληλα σκιτσάρει.
Τα παραπάνω στιγμιότυπα δεν αποτελούν ειδήσεις, με τη δημοσιογραφική έννοια του όρου. Δεν είναι νέα, δεν είναι ασυνήθιστα, είναι κομμάτια της ισπανικής καθημερινότητας. Μιας καθημερινότητας που δεν απέχει και τόσο από την ελληνική παρά τις διαβεβαιώσεις του πρωθυπουργού της χώρας Μαριάνο Ραχόι ότι «εμείς δεν είμαστε Ελλάδα».

Άλλωστε, όσο κλιμακώνεται η κρίση, τόσο ακούει κανείς τέτοιες δηλώσεις. «Εμείς δεν είμαστε Ισπανία», λέει η ιταλική κυβέρνηση, «εμείς δεν είμαστε Ιταλία», λέει η Αυστριακή υπουργός Οικονομικών. Με λίγα λόγια, «κυρία, κυρία, εμείς δεν είμαστε κακά παιδιά»…
ΠΗΓΕΣ : Avgi.gr,  sxoliastesxwrissynora.wordpress.com