Τετάρτη 11 Ιουλίου 2012

Η ελεημοσύνη είναι μνημονιακή


“Πατριώτες” της Καβάλας συγκεντρώνουν τρόφιμα και ρούχα για τους φτωχούς και άνεργους Έλληνες  της πόλης.  Φασιστικές οργανώσεις της νότιας Ευρώπης, υπό την κρυφή σκέπη του ΛΑΟΣ, κάνουν το ίδιο για τους άπορους και δύστυχους Καβαλιώτες που υποφέρουν.
Εκεί όπου αποχωρεί η κρατική πρόνοια (σύνταξη στα γηρατειά, υγεία και εργασία για όλους) εμφανίζονται τα ¨φιλανθρωπικά” ιδρύματα να καταλάβουν τη θέση της. Εκεί όπου η ανεργία θερίζει γιατί πρέπει να εφαρμοστούν τα προσυμφωνημένα με την τρόικα παρουσιάζονται τα πεντάμηνα προγράμματα εργασίας. Εκεί που οι άστεγοι πολλαπλασιάζονται, εκεί που το συσσίτιο και το φαγητό από τα σκουπίδια είναι η καθημερινότητα για χιλιάδες και χιλιάδες, εκεί όπου οι αυτοκτονίες γίνονται ένα συνηθισμένο φαινόμενο ξεκινά το ξεπούλημα των ασημικών της χώρας σαν η λύση.
Εκεί που οι γειτονιές της Αθήνας, της Πάτρας και άλλων περιοχών μετατρέπονται σε ανθρώπινες χωματερές, επειδή συμφωνήθηκε με τους Ευρωπαίους εταίρους και επειδή έτσι συμφέρει τους μεγαλοεργολάβους γιατί πέφτει η αξία των κατοικιών, παρουσιάζονται τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και η ασφάλεια που προσφέρουν οι φασίστες. Εκεί που η αστυνομία απουσιάζει επιδεικτικά και ολόκληρα χωριά και γειτονιές εγκαταλείπονται στο έλεος της εγκληματικότητας, η αυτοδικία και η οπλοχρησία αναγορεύεται σε νόμο.
Από την Μαριάννα Βαρδινογιάννη που παράγει “πλούσιο” έργο για τα παιδιά με καρκίνο με τα χρήματα των φορολογουμένων, μέχρι τον ΣΚΑΙ του εφοπλιστή Αλαφούζου που φροντίζει για τις ακτές και τις παραλίες μας πρωτοστατώντας στην επέλαση της τρόικας και από τον ΑΒ Βασιλόπουλο που αναγκάζει τους εργαζόμενους των 240 ευρώ να καθαρίζουν στον ελεύθερο χρόνο τους περιοχές των πόλεων μέχρι τους φασίστες που περνούν τις γριούλες απέναντι σαν καλοί πρόσκοποι και καθαρίζουν από την 'ανθρώπινη βρωμιά” τον τόπο,  υπάρχει κάτι κοινό
Σαν καλοί “Σαμαρείτες” πρωτοστατούν για το “καλό” του λαού και της χώρας. Βασική προϋπόθεση: Να μην υπάρχει συλλογική αντιμετώπιση των προβλημάτων μας. Ο καθένας μας να δρα και να σκέφτεται μόνο για τον εαυτό του. Για να αποδεχτούμε αδιαμαρτύρητα την ανθρωπιστική καταστροφή που έρχεται. Να μάθουμε να ζούμε με όρους ζούγκλας. Να θεωρούμε εχθρό μας τον Άλλο,. Όπου ο Άλλος είναι ο μετανάστης σήμερα , ο γύφτος και ο σκουρόχρωμος αύριο, ο εργάτης και ο άνεργος μεθαύριο. Πως το έλεγαν οι Άγγλοι αποικιοκράτες; “Διαίρει και βασίλευε”.
Αλήθεια, τώρα που εκατοντάδες χιλιάδες νέοι φεύγουν μετανάστες στο εξωτερικό τι θα πουν στους ομογάλακτους τους; Σπάστε στο ξύλο, σκοτώστε τους ξένους που μας παίρνουν τις δουλειές, όπως κάνουν ήδη οι Γερμανοί ναζί; Βάλτε τους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης ή στείλτε τους από εκεί που ήρθαν για να ξεβρομίσει ο τόπος; Τι θα απαντήσουν στον Κάμερον και στην κυβέρνηση της Αυστραλίας που θέτουν περιορισμούς στην εγκατάσταση Ελλήνων στις χώρες τους; Όλοι όσοι αποφασίζουν να φύγουν από τη χώρα τους, το κάνουν γιατί εξαναγκάζονται, γιατί η καπιταλιστική κρίση τρέφεται με τους πολέμους και την μαζική εξαθλίωση και φτώχεια των λαών
Οι φασίστες, που σήμερα προσπαθούν να δείξουν ένα άλλο πρόσωπο (δήθεν αντιμνημονιακό και αντιπλουτοκρατικό), στηρίζονται εδώ και χρόνια οικονομικά από τις κυβερνήσεις, τις μυστικές υπηρεσίες και την αστυνομία. Άνθρωποι του υποκόσμου, μπράβοι της μαφίας που δεν έχουν καμιά αναστολή. Έχουν την απαιτούμενη προβολή από τα ΜΜΕ (από που βρίσκουν τα χρήματα  ώστε να κατέχουν οι ίδιοι τόσο μεγάλο αριθμό τηλεοπτικών συχνοτήτων;). Τέλος, όλο το σάπιο πολιτικό σύστημα αγκαλιάζει τις απόψεις τους για ένταση της καταστολής σε όποιον διαμαρτύρεται για τα αυτονόητα δικαιώματα του.
Υπάρχει, όμως, και άλλος δρόμος. Ο δρόμος της αλληλεγγύης. Ήδη σε όλη την Ελλάδα αλλά και τοπικά πολίτες άνεργοι, εργαζόμενοι, μικροεπαγγελματίες στήνουν συλλογικότητες  για την επιβίωση του λαού μας. Ενάντια στα χαράτσια και στην φοροληστεία των εκκαθαριστικών, ενάντια στα διόδια, ενάντια στις αυξήσεις στα είδη βασικής κατανάλωσης. Ανταλλαγή προϊόντων και υπηρεσιών,  αγροτικά προϊόντα χωρίς μεσάζοντες, συλλογικά τραπέζια, κοινωνικά ιατρεία, δωρεάν μαθήματα και λαϊκά πανεπιστήμια. Έτσι ώστε να μην μείνει κανένα νοικοκυριό  χωρίς ρεύμα, χωρίς νερό. Κανένας άνθρωπος χωρίς περίθαλψη και φάρμακα. Κανένα παιδί χωρίς εκπαίδευση.
Γιατί δεν μπορούμε να επιτρέψουμε να πεινούν και να πεθαίνουν οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας. Όπως έλεγαν και οι παλιότεροι πρώτα να σωθούμε από την πείνα, ώστε στη συνέχεια να σωθούμε και από την (οικονομική) σκλαβιά
Στον εξευτελισμό της ελεημοσύνης και στο μίσος για τους ανθρώπους,
 αντιτάσσουμε την αξιοπρέπεια της αλληλεγγύης χωρίς διακρίσεις.

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Κάποια από όσα γράφονται μάλλον έγκεινται στη σφαίρα της υπερβολής γιατί είμαι υπάλληλος του ΑΒ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ και σε καμία περίπτωση δεν ισχύει πως υποχρέωσε ποτέ κανένας μας να συμμετάσχει στις εθελοντικές δράσεις που οργανώνονται. ΓΙ αυτό ακριβ΄ς και λέγονται και εθελοντικές. Είναι μάλιστα από τις ενέργειες που μας κάνουν εμάς τους υπάλλήλους του ΑΒ να αισθανόμαστε πως δουλεύουμε σε μια εταιρεία με ευαισθησίες. Ευχαριστώ,
Χριστίνα