Έκλεισε ένας χρόνος από τις εκλογές, και ο λαός έχει γευτεί για τα καλά τη λεηλασία που του επιβάλλει η αντιλαϊκή και κυνική κυβέρνηση Καραμανλή. Η νέα φοροεπιδρομή, οι προτάσεις Αλογοσκούφη και η άμεση στήριξη του Καραμανλή προς τους υπουργούς του, λειτούργησαν σαν μπούμερανγκ και έσπρωξαν την κυβέρνηση σε βαθιά κρίση. Σήμερα όλοι μιλάνε για πρόωρες εκλογές, για πιθανή πτώση της κυβέρνησης, για αιφνίδιες πολιτικές εξελίξεις. Η πολιτική ρευστότητα (μαζί με την έλλειψη ρευστότητας των τραπεζών, το όσο-όσο ξεπούλημα φιλέτων όπως η Ολυμπιακή) θα είναι το κύριο χαρακτηριστικό της περιόδου που διανύουμε.
Το πολιτικό χαρακίρι που φαίνεται να κάνει η κυβέρνηση Καραμανλή στην αρχή της δεύτερης θητείας της (όπως κάνουν όλες οι σοβαρές κυβερνήσεις του δικομματισμού) δεν είναι απόρροια ανικανότητας ή αποτέλεσμα λανθασμένων επιλογών. Είναι το προϊόν μιας συγκεκριμένης οικονομικής πολιτικής, που συνοψίζεται στο ομοιοπαθητικό σχήμα «εισάγω περισσότερο νεοφιλελευθερισμό για να επουλώσω τις πληγές που προκαλεί ο ίδιος ο νεοφιλελευθερισμός». Αυτή είναι η συνταγή του κεφαλαίου την εποχή της παγκοσμιοποίησης της κρίσης. Η μόνη διέξοδος είναι η ακόμα μεγαλύτερη επίθεση στον κόσμο της εργασίας, το πέρασμα από τη γενιά των 700 ευρώ στην κοινωνία των 700 ευρώ, ώστε όσα μονοπώλια μπορέσουν και όσα αναδειχτούν μέσα στην κρίση να κερδίζουν. Η Ευρωπαϊκή Ένωση «παράγει» και επιβάλλει αυτή την πολιτική που εφαρμόζει η κυβέρνηση.
Η πολιτική κρίση τροφοδοτείται από πολλές διεργασίες, μεταξύ των οποίων: α) το σπάσιμο των δεσμών των κομμάτων του δικομματισμού με τα ενδιάμεσα μικροαστικά στρώματα, αφού και αυτά πλήττονται από τα μέτρα που παίρνονται. Η κοινωνική συναίνεση μιας άλλης εποχής εξαϋλώνεται. Β) Η κατανόηση, μέσα από σκληρή πείρα, από εργαζόμενους και νεολαία του τι σημαίνει νεοφιλελεύθερη πολιτική και η ανάγκη για την ανάπτυξη αγώνων. γ) Τον ανταγωνισμό (σκυλοκαβγά) ανάμεσα στις διάφορες μερίδες του κεφαλαίου και τη διαπλοκή τους με το ξένο κεφάλαιο σε περίοδο μεγάλων αναστατώσεων από τη διεθνή οικονομική κρίση. Το όσα γίνονται στα ΜΜΕ είναι η κορυφή του παγόβουνου. Δ) Την άμεση ή έμμεση εμπλοκή των «συμμαχικών δυνάμεων» (αγωγοί, πρεσβείες, βάσεις , Νατοϊκές υποχρεώσεις, κυπριακό – μακεδονικό κλπ).
Επομένως οι τριγμοί που παρατηρούνται είναι φυσιολογικό επακόλουθο. Αλλά στη βάση αυτή παράγεται ένα κενό που πρέπει να καλυφθεί. Ποιο είναι αυτό;
Θ αποδεσμευτούν δυνάμεις και σε ποιο βαθμό από το δικομματισμό; Θα αλλάξει το τοπίο σε κοινωνικό επίπεδο με την ανατροπή νεοφιλελεύθερων μέτρων και νόμων; Ή διαφορετικά, με ποιο κόστος ο δικομματισμός θα αναστηλώσει το χαμένο κύρος του σε πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο; Τι είδους λύσεις θα βρεθούν για να τιθασεύσουν την λαϊκή οργή και αγανάκτηση;
Η αριστερά έχει κάθε λόγο να πασχίσει ώστε να καλυφθεί αυτό το κενό με την μεγαλύτερη αποδέσμευση δυνάμεων από τον δικομματισμό και τη συγκρότηση μιας κοινωνικής και πολιτικής δύναμης που θα στηρίζεται σε αυτή την αποδέσμευση και στη δυναμική της , και θα τις υπηρετεί. Αυτή η διαδικασία έχει και εκλογικά ραντεβού το επόμενο διάστημα, αλλά δεν μπορεί να στηρίζει την στρατηγική της σε αυτά.
Μια τέτοια πορεία στην ταραγμένη διετία – τριετία ου έρχεται πρέπει να νοηθεί σαν μια σημαντική επένδυση για την ανάπτυξη μιας [πραγματικής αντικαπιταλιστικής και αντιιμπεριαλιστικής δ5άσης – συνείδησης – δύναμης την επόμενη δεκαετία!
Το πολιτικό χαρακίρι που φαίνεται να κάνει η κυβέρνηση Καραμανλή στην αρχή της δεύτερης θητείας της (όπως κάνουν όλες οι σοβαρές κυβερνήσεις του δικομματισμού) δεν είναι απόρροια ανικανότητας ή αποτέλεσμα λανθασμένων επιλογών. Είναι το προϊόν μιας συγκεκριμένης οικονομικής πολιτικής, που συνοψίζεται στο ομοιοπαθητικό σχήμα «εισάγω περισσότερο νεοφιλελευθερισμό για να επουλώσω τις πληγές που προκαλεί ο ίδιος ο νεοφιλελευθερισμός». Αυτή είναι η συνταγή του κεφαλαίου την εποχή της παγκοσμιοποίησης της κρίσης. Η μόνη διέξοδος είναι η ακόμα μεγαλύτερη επίθεση στον κόσμο της εργασίας, το πέρασμα από τη γενιά των 700 ευρώ στην κοινωνία των 700 ευρώ, ώστε όσα μονοπώλια μπορέσουν και όσα αναδειχτούν μέσα στην κρίση να κερδίζουν. Η Ευρωπαϊκή Ένωση «παράγει» και επιβάλλει αυτή την πολιτική που εφαρμόζει η κυβέρνηση.
Η πολιτική κρίση τροφοδοτείται από πολλές διεργασίες, μεταξύ των οποίων: α) το σπάσιμο των δεσμών των κομμάτων του δικομματισμού με τα ενδιάμεσα μικροαστικά στρώματα, αφού και αυτά πλήττονται από τα μέτρα που παίρνονται. Η κοινωνική συναίνεση μιας άλλης εποχής εξαϋλώνεται. Β) Η κατανόηση, μέσα από σκληρή πείρα, από εργαζόμενους και νεολαία του τι σημαίνει νεοφιλελεύθερη πολιτική και η ανάγκη για την ανάπτυξη αγώνων. γ) Τον ανταγωνισμό (σκυλοκαβγά) ανάμεσα στις διάφορες μερίδες του κεφαλαίου και τη διαπλοκή τους με το ξένο κεφάλαιο σε περίοδο μεγάλων αναστατώσεων από τη διεθνή οικονομική κρίση. Το όσα γίνονται στα ΜΜΕ είναι η κορυφή του παγόβουνου. Δ) Την άμεση ή έμμεση εμπλοκή των «συμμαχικών δυνάμεων» (αγωγοί, πρεσβείες, βάσεις , Νατοϊκές υποχρεώσεις, κυπριακό – μακεδονικό κλπ).
Επομένως οι τριγμοί που παρατηρούνται είναι φυσιολογικό επακόλουθο. Αλλά στη βάση αυτή παράγεται ένα κενό που πρέπει να καλυφθεί. Ποιο είναι αυτό;
Θ αποδεσμευτούν δυνάμεις και σε ποιο βαθμό από το δικομματισμό; Θα αλλάξει το τοπίο σε κοινωνικό επίπεδο με την ανατροπή νεοφιλελεύθερων μέτρων και νόμων; Ή διαφορετικά, με ποιο κόστος ο δικομματισμός θα αναστηλώσει το χαμένο κύρος του σε πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο; Τι είδους λύσεις θα βρεθούν για να τιθασεύσουν την λαϊκή οργή και αγανάκτηση;
Η αριστερά έχει κάθε λόγο να πασχίσει ώστε να καλυφθεί αυτό το κενό με την μεγαλύτερη αποδέσμευση δυνάμεων από τον δικομματισμό και τη συγκρότηση μιας κοινωνικής και πολιτικής δύναμης που θα στηρίζεται σε αυτή την αποδέσμευση και στη δυναμική της , και θα τις υπηρετεί. Αυτή η διαδικασία έχει και εκλογικά ραντεβού το επόμενο διάστημα, αλλά δεν μπορεί να στηρίζει την στρατηγική της σε αυτά.
Μια τέτοια πορεία στην ταραγμένη διετία – τριετία ου έρχεται πρέπει να νοηθεί σαν μια σημαντική επένδυση για την ανάπτυξη μιας [πραγματικής αντικαπιταλιστικής και αντιιμπεριαλιστικής δ5άσης – συνείδησης – δύναμης την επόμενη δεκαετία!
Λάμπρου Βύρων,
μέλος της ΚΟΕ Ν.Καβάλας
μέλος της ΚΟΕ Ν.Καβάλας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου