Με το σχέδιο του κ. Κ. Χατζηδάκη, η Ολυμπιακή κατατεμαχίζεται, το πτητικό της μέρος συρρικνώνεται σχεδόν στο μισό και παραχωρείται χαριστικά σε άγνωστης φερεγγυότητας και προέλευσης ιδιωτικά συμφέροντα, χωρίς, μάλιστα, οι μελλοντικοί ιδιοκτήτες να αναλαμβάνουν καμία δέσμευση για το μέλλον της εταιρείας, το εύρος της, τα ναύλα, τα δρομολόγιά της κ.λπ.
Βαδίζουμε έτσι σε ένα ιδιωτικό μονοπώλιο ή το πολύ σε ένα «καρτέλ» δύο ιδιωτικών εταιρειών στις αερομεταφορές, με δυσμενείς επιπτώσεις για τους καταναλωτές, την οικονομία, τον τουρισμό και ιδιαίτερα την περιφέρεια. Το πιθανότερο είναι, στη νέα κατάσταση, τα 4/5 των εσωτερικών δρομολογίων να κηρυχθούν άγονες γραμμές, με αυξανόμενες, χρόνο το χρόνο, τις κρατικές επιδοτήσεις.
Ταυτόχρονα, οι χιλιάδες εργαζόμενοι της Ολυμπιακής στην ουσία απολύονται, με ένα απλό επίδομα ανεργίας και τη σχετική αποζημίωση. Από εκεί και πέρα, όσοι εξ αυτών δουλεύουν πάνω από 15 χρόνια, μπορούν να λάβουν, κάτω από άγνωστες ηλικιακές προϋποθέσεις, μια σύνταξη πείνας των 700 ευρώ, και οι υπόλοιποι να εμπλακούν σε ατέρμονες γραφειοκρατικές και πελατειακές διαδικασίες για μια ενδεχόμενη μεταφορά στο Δημόσιο, ενώ οι χιλιάδες συμβασιούχοι μένουν στον δρόμο.
Είναι μύθος το 1,5 εκατ. ευρώ ημερήσιο έλλειμμα της Ολυμπιακής. Η κυβέρνηση δεν έχει δώσει ποτέ στη δημοσιότητα τους ισολογισμούς της. Το 2007 η εταιρεία πήρε ασφαλιστική και φορολογική ενημερότητα συμψηφίζοντας όλα τα χρέη της με αποζημιώσεις που επιδικάστηκαν εις βάρος του Δημοσίου. Με μια σταθερή, καλύτερη και αξιοκρατική διαχείριση, η δημόσια εταιρεία θα μπορούσε να έχει μια πολύ διαφορετική προοπτική. Το δόγμα, όμως, είναι τα πάντα στους ιδιώτες, ενώ κάθε διεκδίκηση από την Ε.Ε. θεωρείται «ανταρσία».
Βαδίζουμε έτσι σε ένα ιδιωτικό μονοπώλιο ή το πολύ σε ένα «καρτέλ» δύο ιδιωτικών εταιρειών στις αερομεταφορές, με δυσμενείς επιπτώσεις για τους καταναλωτές, την οικονομία, τον τουρισμό και ιδιαίτερα την περιφέρεια. Το πιθανότερο είναι, στη νέα κατάσταση, τα 4/5 των εσωτερικών δρομολογίων να κηρυχθούν άγονες γραμμές, με αυξανόμενες, χρόνο το χρόνο, τις κρατικές επιδοτήσεις.
Ταυτόχρονα, οι χιλιάδες εργαζόμενοι της Ολυμπιακής στην ουσία απολύονται, με ένα απλό επίδομα ανεργίας και τη σχετική αποζημίωση. Από εκεί και πέρα, όσοι εξ αυτών δουλεύουν πάνω από 15 χρόνια, μπορούν να λάβουν, κάτω από άγνωστες ηλικιακές προϋποθέσεις, μια σύνταξη πείνας των 700 ευρώ, και οι υπόλοιποι να εμπλακούν σε ατέρμονες γραφειοκρατικές και πελατειακές διαδικασίες για μια ενδεχόμενη μεταφορά στο Δημόσιο, ενώ οι χιλιάδες συμβασιούχοι μένουν στον δρόμο.
Είναι μύθος το 1,5 εκατ. ευρώ ημερήσιο έλλειμμα της Ολυμπιακής. Η κυβέρνηση δεν έχει δώσει ποτέ στη δημοσιότητα τους ισολογισμούς της. Το 2007 η εταιρεία πήρε ασφαλιστική και φορολογική ενημερότητα συμψηφίζοντας όλα τα χρέη της με αποζημιώσεις που επιδικάστηκαν εις βάρος του Δημοσίου. Με μια σταθερή, καλύτερη και αξιοκρατική διαχείριση, η δημόσια εταιρεία θα μπορούσε να έχει μια πολύ διαφορετική προοπτική. Το δόγμα, όμως, είναι τα πάντα στους ιδιώτες, ενώ κάθε διεκδίκηση από την Ε.Ε. θεωρείται «ανταρσία».
του Παναγιωτη Λαφαζανη
Μέλος της Π.Γ. του ΣΥΝ, βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Β΄ Πειραιά.
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 21-9-08
Μέλος της Π.Γ. του ΣΥΝ, βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Β΄ Πειραιά.
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 21-9-08
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου