Οι δύο βάρκες του ΚΚΕ

Οι δύο βάρκες του ΚΚΕ

ή πόσα συγχαρητήρια από την κυβέρνηση περιμένετε να πάρετε σύντροφοι του ΚΚΕ;

Η συντονισμένη επίθεση στο φοιτητικό κίνημα και τις δίκαιες αντιδράσεις των φοιτητών ενάντια στην εφαρμογή του νόμου-πλαίσιο, υπό την διεύθυνση του αρχι-προβοκάτορα Καραμανλή, συνεχίζεται αμείωτη. Μπράβοι, ΟΝΝΕΔίτες με σπρέι πιπεριού και παραλάιζερ, ΜΑΤ, πρυτάνεις, ΜΜΕ…όλοι συμμέτοχοι στην επιχείρηση συκοφάντησης του φοιτητικού κινήματος και την επιβολή του νόμου και της τάξης μέσα στις σχολές. Την λίστα συμπληρώνει το ΚΚΕ που με την ανοιχτά καταγγελτική και αντικινηματική του στάση, τάσσεται με το μέρος της κυβέρνησης και βγάζει τη «βρώμικη δουλειά» για τον Καραμανλή. Η γνωστή τακτική του ΚΚΕ «είμαι με ότι καθοδηγώ» ή αλλιώς «κόβω ότι δεν χωράει κάτω από την κουβέρτα», αυτή τη φόρα δεν έχει απλά σαν αποτέλεσμα να μένει έξω από τις κινητοποιήσεις του λαού και της νεολαίας (π.χ. Μάης 2006) αλλά να λειτουργεί και ενάντια σε αυτές.

Όταν η αντιπαράθεση οξύνεται, όταν η εφαρμογή του νόμου κρίνει το αν θα υπάρχει Δημόσια Εκπαίδευση ή όχι και διακυβεύεται η ίδια η ύπαρξη του φοιτητικού κινήματος, τότε είναι από απαράδεκτη έως δεξιά η τοποθέτηση της Αλέκας Παπαρήγα στην Βουλή στις 30 Μάη: «Οι τυχοδιωκτικές ενέργειες που γίνονται αυτή την περίοδο στα πανεπιστήμια, δυστυχώς, είναι βούτυρο στο ψωμί της Κυβέρνησης» αναφερόμενη στο μπλοκάρισμα των πρυτανικών εκλογών και των συγκλήτων που επεδίωκαν να εφαρμόσουν τις διατάξεις του νόμου-πλαίσιο. Το βούτυρο στο ψωμί, βέβαια, μετράπηκε σε συγχαρητήρια από τον Καραμανλή προς το ΚΚΕ :«Και θέλω από την αρχή να υπογραμμίσω ότι είναι εμφανής η διαφοροποίησή του από τα ακραία μικροσύνολα που επιδιώκουν να καταλύσουν τη Δημοκρατία στα Πανεπιστήμια και να απαξιώσουν τα Δημόσια Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα. Όλοι αναγνωρίζουν ότι δεν κρύβεται, δεν μεταμορφώνεται, δεν δραπετεύει, όπως κάνουν άλλοι».

Η επιμονή των συντρόφων της ΚΝΕ, σε όλες τους τις διακυρήξεις και πλαίσια, στο «ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΕΕ…για να είμαστε καλυμμένοι από όλες τις μπάντες πως δεν θα μας χαρακτηρίσουν ρεφορμιστές και πουλημένους» εύκολα δίνει τη θέση του στο «προβοκάτορες όσοι αγωνίζονται» όταν η αναμέτρηση με τον αντίπαλο ξεφεύγει από τα γραφεία του Περισσού και μεταφέρεται στην πραγματικότητα. Βέβαια αυτό προϋποθέτει να αναγνωρίζεις σαν αντίπαλο αυτόν που αναφέρεις και στις διακυρήξεις σου και όχι να τον ψάχνεις στα αγωνιζόμενα κομμάτια της νεολαίας. Η ανακοίνωση του ΚΣ της ΚΝΕ μετά τα γεγονότα που έγιναν στο ΠΑΜΑΚ την Τετάρτη 4/6 είναι χαρακτηριστική: «Η προσπάθεια της κυβέρνησης της ΝΔ να νομιμοποιήσει την πολιτική της… βρίσκει πρόθυμους συνεργάτες τις τυχοδιωκτικές και ανοιχτά πλέον προβοκατόρικες ενέργειες της παράταξης των ΕΑΑΚ και του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στα πανεπιστήμια, που αμαυρώνουν το φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα, ρίχνουν νερό στο μύλο των αντιδραστικών δυνάμεων στα ΑΕΙ - ΤΕΙ, ώστε να δικαιολογήσουν τα απαράδεκτα λοκ-άουτ και την επιβολή κατασταλτικών μέτρων όπως η κατάργηση του ασύλου. Αποδεικνύεται ότι όρος για να δυναμώσει η πάλη των φοιτητών και σπουδαστών, η λαϊκή πάλη, ενάντια στην αντιδραστική πολιτική της κυβέρνησης, είναι η απομόνωση αυτών των δυνάμεων. Καμία λαϊκή οικογένεια που σπουδάζει τα παιδιά της να μην παραπλανηθεί». Στα λόγια λοιπόν, το ΚΚΕ είναι με το κίνημα και μάλιστα είναι η μόνη φερέγγυα δύναμη που πρέπει να εμπιστευθεί ο λαός, όπως λέει, στην πράξη όμως βάζει πλάτες ώστε η πολιτική του κεφαλαίου (που τόσο αγαπάει να λέει) και των εκφραστών του να περάσει αναίμακτα, υιοθετώντας μάλιστα και κοινή επιχειρηματολογία περί μειοψηφιών, αριστερίστικων ομάδων που πρέπει να απομονωθούν κλπ.

Και τι προτείνει το ΚΚΕ για να προωθηθεί πιο αποτελεσματικά ο αγώνας των φοιτητών αυτή την περίοδο; Επικαλούμαστε και πάλι τα λόγια της Αλέκας Παπαρήγα στη Βουλή: «την άλλη μέρα των εκλογών δεν υπάρχουν ονοματισμένοι εκλεγμένοι, δεν υπάρχουν διοικητικά συμβούλια, δεν υπάρχει απολύτως τίποτα. Πρόκειται, λοιπόν, για μία φοβερά εκφυλιστική διαδικασία. Όμως, είναι απαράδεκτο Να μην συνεδριάζουν διοικητικά συμβούλια και να λέμε τώρα ότι έχουμε φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα! Όταν, λοιπόν, υπάρχει αυτός ο εκφυλισμός Όταν δεν υπάρχουν όργανα, ο καθένας μπορεί να πει ότι εγώ κάνω μία επιτροπή και καλώ τους φοιτητές όλης της Ελλάδας να «κάνουν ντου» και να σπάσουν το κεφάλι ενός πρύτανη. (σσ1: αισχρό κυβερνητικό ψέμα!)Πώς θα ελεγχθούν; (σσ2:αλήθεια ποιος ελέγχει τους Κνίτες όταν σπάνε κεφάλια φοιτητών;) Εμείς –το λέω καθαρά- απειθαρχούμε στο νόμο. Όμως, η κύρια προσφορά μας αυτή την περίοδο -και όσο εξαρτάται από τις δυνάμεις μας- θα είναι να αποκατασταθούν οι κανονικές διαδικασίες μέσα στο φοιτητικό κίνημα». Αλήθεια, το μεγαλειώδες φοιτητικό κίνημα των δυο προηγούμενων χρόνων που κατάφερε να χαλάσει τα σχέδια του δικομματισμού για την εκπαίδευση, ξέσπασε από τους ονοματισμένους εκλεγμένους της ΕΦΕΕ και της ΕΣΕΕ ή επειδή ήταν απόφαση των Διοικητικών Συμβουλίων των συλλόγων; Μήπως ήταν μια φοβερά εκφυλιστική διαδικασία και αυτό; Αλλά να κάνουμε και μια πραγματικά «προβοκατόρικη» ερώτηση: γιατί τα εκλεγμένα μέλη της ΚΝΕ, το τελευταίο διάστημα, στις σχολές τους μέσα στα όργανα των φοιτητικών τους συλλόγων καταψήφιζαν τις προτάσεις που καλούσαν σε Γενικές Συνελεύσεις ή ακόμη χειρότερα αποχωρούσαν από τις Γ.Σ. ώστε να μην έχουν απαρτία και να μην μπορούν να πάρουν αποφάσεις; Γιατί τα εκλεγμένα μέλη στο ΠΑΠΕΙ, όταν ψηφιζόταν ο εσωτερικός κανονισμός του νόμου πλαίσιο, δεν κάλεσαν σε μαζική κινητοποίηση και απλά παρακολουθούσαν να εφαρμόζεται ο νόμος πλαίσιο; Είναι χοντρό να καλούμε τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, τη βουλή ή τους Πρυτάνεις να βοηθήσουν την ανασυγκρότηση του φοιτητικού κινήματος. Για την ακρίβεια δεν είναι κάλεσμα για μια αγωνιστική ανασυγκρότηση του φοιτητικού συνδικαλισμού, αλλά είναι κάλεσμα για κουτούπωμα, για καταστολή της όποιας πολιτικοποίησης και των όποιων διαδικασιών υπάρχουν σήμερα. Δε θέλει να μαζικοποιήσει και να πολιτικοποιήσει τις διαδικασίες. Θέλει να ξαναμοιραστεί η εξουσία μέσα στο πανεπιστήμιο με «υπεύθυνο τρόπο». Η ΚΝΕ έχει δείξει ότι ενοχλείται όταν υπάρχουν μαζικές γενικές συνελεύσεις, ενοχλείται όταν υπάρχουν μαζικές παραστάσεις διαμαρτυρίας σε όργανα διοίκησης. Θέλει σκληρή, ταξική «αντιπολίτευση», πάντα όμως υπεύθυνη και ελεγχόμενη. Για το ΚΚΕ, το κίνημα βλάπτει σοβαρά το κόμμα!

Είμαστε υπέρ οποιασδήποτε ανασυγκρότησης πολιτικοποιεί το φοιτητικό κίνημα. Οτιδήποτε βοηθά, επιβάλει, προτρέπει, σε μια κεντρική πολιτική αντιπαράθεση είναι θετικό. Η οποιαδήποτε κίνηση για μια οργανωτική συγκρότηση, στο βαθμό που θα προβάλει και μια αντίστοιχη πολιτική κατεύθυνση είναι γεγονός θετικό και χρήσιμο. Γιατί και μόνον αυτό θα οξύνει τις αντιθέσεις, θα εξαναγκάσει σε πολιτικές τοποθετήσεις, θα θέσει διαχωριστικές γραμμές, θα οικοδομήσει συμμαχίες, θα δείξει τα αντίπαλα στρατόπεδα. Από αυτή την πλευρά, ναι, είμαστε υπέρ διαδικασιών που θα ανασυστήσουν την ΕΦΕΕ. Αυτό όμως θα γίνει σε συντονισμό με τις δυνάμεις του κινήματος και σε αντιπαράθεση με τις ΔΑΠ-ΠΑΣΠ και όχι σε συνεργασία μαζί τους για να απομονωθούν όσοι υπάρχουν στην αριστερά!

Το ΚΚΕ κατηγορεί τους φοιτητές που αγωνίζονται για τυχοδιωκτισμό. Απαντάμε ειλικρινά. Παίρνουμε την τύχη μας στα χέρια μας, όπως κάναμε δύο χρόνια τώρα που ήμασταν στους δρόμους, όπως έκαναν οι χιλιάδες εργαζόμενοι που ξεχύθηκαν στο δρόμο κόντρα στην αντιασφαλιστική μεταρρύθμιση, όπως κάνουν σε όλοι την Ελλάδα οι κάτοικοι που ζουν την χειροτέρευση του βιοτικού τους επιπέδου από αυτή την καταστροφική πολιτική του νεοφιλελευθερισμού, όπως έχει μάθει να κάνει ο λαός όταν καταπιέζεται και αποφασίζει να εξεγερθεί. Δεν περιμένουμε να φτάσουμε στην λαϊκή εξουσία (με την λαϊκή οικονομία) για να εμπιστευθούμε τις δυνάμεις μας και να καταφέρουμε νίκες στον αντίπαλο ακόμα και σε αυτούς τους δύσκολούς καιρούς. Αντίθετα, για τυχοδιωκτισμό πρέπει να κοιταχτεί καλύτερα η ηγεσία του ΚΚΕ στον καθρέφτη. Γιατί πραγματικά τυχοδιώκτης είναι αυτός που όταν ξεσπάει ένα κίνημα και είναι στην αρχή ενάντια του, στην συνέχεια επειδή αντιλαμβάνεται ότι απομονώνεται και χάνει δυνάμεις, αλλάζει στάση και με ντρίμπλες μπαίνει μέσα.

Η Αριστερά θα πρέπει να είναι ολόψυχα με όλα τα κινήματα, για την ακρίβεια θα πρέπει να παλεύει για να πυροδοτήσει αντιστάσεις και κινητοποιήσεις και όχι να κοιτάει πως δεν θα ξεπεταχτεί κάποιο που θα της χαλάσει τη «μόστρα». Ιδιαίτερα εκείνα τα κομμάτια της Αριστεράς που μιλάνε για έναν άλλο κόσμο, πέρα από τα όρια αυτού του συστήματος, δεν μπορούν να δίνουν εξετάσεις νομιμοφροσύνης και «καλής διαγωγής» σε αυτούς που καταπατάνε τα δικαιώματα και τις ελευθερίες του λαού, να υποκύπτουν στην πίεση της Κυβέρνησης για καταγγελία κινημάτων και τελικά να περνάνε στην αντίπερα όχθη.

Η Αριστερά θα πρέπει να αφουγκράζεται τις διαθέσεις του κόσμου να κινητοποιηθεί διαρκώς, να είναι μέσα στο λαό και να προσπαθεί να πάει αυτή την διάθεση ένα βήμα μπρος, δίνοντας του το χώρο να το κάνει και όχι να καραδοκεί για να τον «χαστουκίσει» αν ξεφεύγει από τους τρόπους της.

Η Αριστερά θα πρέπει να έχει ένα σχέδιο για την ανάπτυξη του κινήματος, που να πηγάζει από το χρήσιμο και το αναγκαίο για το λαό και όχι από το αναγκαίο για τα κομματικά επιτελεία. Ένα σχέδιο που θα ορίζει τους αντιπάλους και θα προσπαθεί να συσπειρώσει όλες εκείνες τις κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις που μπορούν να ενωθούν για να δώσουν με καλύτερους όρους αυτή τη μάχη.

Η Αριστερά θα πρέπει να οξύνει την αντιπαράθεση με τη Δεξιά. Θα πρέπει να διευρύνει τα ρήγματα που δημιουργεί η νεοφιλελεύθερη πολιτική και όχι να προσπαθεί να τα βουλώσει ή να τα ωραιοποιήσει. Οι προτάσεις βελτίωσης σε νόμους που εντάσσονται σε μια πολιτική που υπηρετεί το κεφάλαιο και τα κέρδη του ενάντια στα δικαιώματα των πολλών, δεν τροφοδοτούν αγώνες αντίθετα αποπροσανατολίζουν και ενσωματώνονται από το σύστημα.

Κομμουνιστική Οργάνωση Ελλάδας